Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB1/4511-1-587/16-4/AMN
z 31 sierpnia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 10 maja 2016 r. (data wpływu 18 maja 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 maja 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, w związku z czym pismem z dnia 30 czerwca 2016 r. znak ILPB3/4510-214/16-2/AO, ILPB1/4511-1-587/16-2/AMN na podstawie art. 169 § 1 tej ustawy wezwano Wnioskodawcę do usunięcia braków w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 8 lipca 2016 r., a w dniu 18 lipca 2016 r. wniosek uzupełniono (nadano w polskiej placówce pocztowej w dniu 14 lipca 2016 r.).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka zamierza zawrzeć umowę ubezpieczenia na życie z funduszem kapitałowym. Ubezpieczającym i właścicielem polisy jest Spółka, a ubezpieczonymi prezes, pracownicy lub osoby, z którymi łączy Spółkę stosunek cywilnoprawny zawarty na podstawie umowy. Uprawnionym z polisy może być prezes, pracownik lub osoba trzecia. Konstrukcja tej umowy pozwala m.in. dodatkowo zmotywować prezesa, pracowników, współpracowników, kontrahentów, klientów spółki. Umowa będzie indywidualną umową ubezpieczenia i będzie zawierana oddzielnie dla każdego ubezpieczonego. Umowa ubezpieczenia, to rodzaj ubezpieczenia wymieniony w dziale I grupa 3 załącznika do ustawy o działalności ubezpieczeniowej - polisa ubezpieczeniowa na życie z funduszem kapitałowym. Ubezpieczenie składa się z części ochronnej i inwestycyjnej. Składka ubezpieczeniowa płacona będzie regularnie w systemie miesięcznym. Spółka, w ramach umowy ubezpieczenia, może także wpłacać kwoty dodatkowe w ramach składki dobrowolnej w dowolnym terminie i kwocie. W ramach umowy ubezpieczenia:

1. Ubezpieczającym - płatnikiem składek, będzie Spółka, która wydatki z tytułu wymaganej składki na polisę ubezpieczeniową regulowała będzie za pomocą przelewu bankowego z własnego konta, na indywidualny numer rachunku podstawowego przypisany do polisy w przypadku składki regularnej indywidualny numer rachunku dodatkowego przypisany do polisy, w przypadku składek dodatkowych;
2. Ubezpieczonym - osobą, której życie będzie chronione, będzie osoba fizyczna, między którą a ubezpieczającym istnieje w momencie zawarcia umowy stosunek cywilnoprawny, na zasadzie umowy o pracę, zlecenia, czy też jakiejkolwiek wiążącej strony umowy nazwanej lub nienazwanej, rodzącej skutki prawne pomiędzy stronami, np. powołanie do pełnienia funkcji w zarządzie spółki. W trakcie trwania umowy ubezpieczenia, ubezpieczający ma prawo dokonania zmiany osoby ubezpieczonej;
3. Uposażonym - osobą uprawnioną do otrzymania świadczenia ubezpieczeniowego z polisy, w przypadku zajścia określonego w niej zdarzenia ubezpieczeniowego, będzie osoba wskazana przez ubezpieczonego i nie będzie to ubezpieczający;
4. Ochrona ubezpieczeniowa - obejmuje życie oraz zdrowie ubezpieczonego. W przypadku śmierci ubezpieczonego świadczenie ubezpieczeniowe zostanie wypłacone osobie uposażonej;
5. Właścicielem środków zgromadzonych na polisie, posiadającym prawo do wartości wykupu jest przez cały okres jej trwania ubezpieczający.
   
   

Ubezpieczenie nie będzie stanowiło pracowniczego programu emerytalnego w rozumieniu przepisów o pracowniczych programach indywidualnych. Konstrukcja umowy ubezpieczenia na życie z ubezpieczeniowym funduszem kapitałowym przewiduje podział wpłaconej przez ubezpieczającego na rzecz ubezpieczonego składki na:

• część ubezpieczeniową, przeznaczoną na pokrycie kosztów ochrony ubezpieczenia na życie osoby fizycznej wskazanej w umowie ubezpieczenia. Kwota ta wyrażana jest kwotowo i pobierana miesięcznie z rachunku podstawowego;
• część inwestycyjną, przeznaczoną na nabycie jednostek uczestnictwa ubezpieczeniowego funduszu kapitałowego. Kwota ta pobierana jest miesięcznie z rachunku podstawowego i z rachunku dodatkowego, jeśli nastąpi na ten rachunek wpłata składki dodatkowej.
  
  

Umowa ubezpieczenia w okresie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym ją zawarto lub odnowiono, wyklucza:

• wypłatę kwoty stanowiącej wartość odstąpienia od umowy,
• możliwość zaciągania zobowiązań pod zastaw praw wynikających z umowy,
• wypłatę z tytułu dożycia wieku oznaczonego w umowie.
  
  

Do czasu dokonania cesji praw albo praw i obowiązków z umowy ubezpieczenia przez ubezpieczającego na ubezpieczonego, prawa do jednostek uczestnictwa ubezpieczeniowych funduszy kapitałowych przysługują jedynie ubezpieczającemu. Ogólne warunki ubezpieczenia dopuszczają jednak możliwość wypłaty środków z polisy na rzecz ubezpieczonego lub osoby trzeciej bez konieczności dokonania cesji praw i obowiązków z polisy. Wypłata następuje z rachunku podstawowego (z pewnymi ograniczeniami zawartymi w ogólnych warunkach ubezpieczenia) lub rachunku dodatkowego (bez żadnych ograniczeń) po dokonaniu sprzedaży określonej liczby jednostek uczestnictwa według zasad określonych w ogólnych warunkach ubezpieczenia. W takim przypadku ubezpieczający podejmując decyzję o wypłacie środków z polisy dokonuje przelewu z konta polisy, której jest właścicielem na rachunek bankowy ubezpieczonego lub osoby trzeciej w dowolnie wybranym przez siebie momencie i kwocie.

W uzupełnieniu wniosku Zainteresowany wskazał, że w przedstawionym przyszłym stanie faktycznym ubezpieczającym jest Spółka, natomiast osobami ubezpieczonymi mają być: prezes, pracownicy, osoby fizyczne z którymi zawarto umowy zlecenia. Spółka, jako ubezpieczający dopuszcza także możliwość ubezpieczenia kontrahentów (osób ubezpieczonych), z którymi podejmuje stałą współpracę.

Zawarte we wniosku określenie osób, z którymi łączą Spółkę stosunki prawne na mocy zawartych umów cywilnoprawnych dotyczyło: osób fizycznych, z którymi Spółkę łączy umowa zlecenia, z której przychód zleceniobiorcy zaliczony jest do przychodów z osobiście wykonywanej działalności (osoby współpracujące), oraz kontrahenci. Pisząc o kontrahencie Wnioskodawca miał na myśli firmy, z którymi zawarto długotrwałe umowy współpracy, lub z którymi stale odnawiane są umowy o współpracy, będący dostawcami lub odbiorcami towarów lub usług wnioskodawcy.

Pisząc o umowach cywilnoprawnych Wnioskodawca miał na myśli umowy zlecenia zawarte z osobami fizycznymi, dla których przychód w związku z realizacją tej umowy zaliczanych jest do przychodów z działalności wykonywanej osobiście.

Prezes pełni w spółce funkcję na podstawie uchwały wspólników o powołaniu na stanowisko prezesa. Osoba pełniąca w spółce funkcję prezesa jest wspólnikiem Spółki.

Zgodnie z przedstawionym we wniosku opisem stanu przyszłego (zdanie 5): „umowa ubezpieczenia, to rodzaj ubezpieczenia wymieniony w dziale I grupa 3 załącznika do ustawy o działalności ubezpieczeniowej - polisa ubezpieczeniowa na życie z funduszem kapitałowym”, a więc należy ona do umów dotyczących ryzyka grup 1, 3 i 5 działu I wymienionych w załączniku do ustawy z dnia 11 września 2015 r. o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej (Dz. U., poz. 1844).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych.

Czy dokonywane wypłaty kwot z rachunku podstawowego i dodatkowego polisy dokonywane na rzecz osoby ubezpieczonej, uposażonej lub innej osoby trzeciej wskazanej w dyspozycji wypłaty stanowią dla osoby otrzymującej te kwoty przychody zwolnione z art. 21 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania wyrażoną w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z tym co stwierdza Trybunał Konstytucyjny w wyroku z dnia 8 lipca 2014 r. (sygn. akt K 7/13) „Nieodpłatne świadczenie, aby mogło stanowić dochód pracownika, musi być zapłatą za pracę dokonywaną czymś innym niż pieniądz (...) Chodzi zatem o korzyści, które pracownik otrzymuje do własnej dyspozycji, którymi może swobodnie zarządzać rozporządzać, przeznaczając je na zaspokojenie własnych potrzeb.” Należy w związku z tym podnieść, iż istnieje różnica między ubezpieczeniem ochronnym a ubezpieczeniem inwestycyjnym. Trybunał dalej w uzasadnieniu do powołanego wyroku podkreśla, że „przysporzeniem dla ubezpieczonego jest samo posiadanie gwarancji uzyskania świadczenia od ubezpieczyciela (opieki medycznej, odszkodowania), niezależnie od tego, czy w okresie objętym umową zdarzył się wypadek ubezpieczeniowy, z którym świadczenie było związane (choroba, wypadek drogowy). (...) Samo posiadanie ochrony ubezpieczeniowej jest już korzyścią majątkową, niezależnie od tego czy w danym roku konkretny pracownik realnie skorzystał ze świadczenia ubezpieczyciela.”

Natomiast w odniesieniu do części inwestycyjnej nie pojawia się żadna ochrona, a co za tym idzie - przysporzenie ubezpieczony otrzymuje dochód dopiero w momencie wykupu, który jest kwalifikowany jako dochód z kapitałów pieniężnych. W konsekwencji Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż powstanie po stronie pracownika, podlegający opodatkowaniu, przychód ze stosunku pracy, w momencie zapłaty składki ubezpieczeniowej na część ochronną ubezpieczenia, ale w przypadku składki na ubezpieczenie inwestycyjne, sam moment zapłaty składek ubezpieczeniowych nie jest momentem podatkowym (nie następuje otrzymanie ani „postawienie do dyspozycji”), jest nim natomiast wykup i tutaj zastosowanie znajdą przepisy o opodatkowaniu przychodów z kapitałów pieniężnych.

Natomiast sposób ustalania wysokości dochodu z tytułu wykupu z umowy ubezpieczenia świadczenia inwestycyjnego określa art. 24 ust. 15 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym dochodem z tytułu inwestowania składki ubezpieczeniowej w związku z umową ubezpieczenia zawartą na podstawie przepisów o działalności ubezpieczeniowej w przypadku ubezpieczeń związanych z funduszami kapitałowymi, jest różnica między wypłaconą kwotą świadczenia, a sumą składek wpłaconych do zakładu ubezpieczeń, które zostały przekazane na fundusz kapitałowy.

W przypadku otrzymania przez pracowników (ubezpieczonych) świadczenia w postaci zysku z polisy ubezpieczeniowej (w odniesieniu do części inwestycyjnej), opodatkowaniu stawką 19% na podstawie art. 30a ust. 1 pkt 5 ww. ustawy podlega dochód, tj. różnica między wypłaconą kwotą świadczenia a sumą składek wpłaconych do towarzystwa ubezpieczeniowego na podstawie art. 24 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Do poboru zryczałtowanego 19% podatku dochodowego od dochodu z tytułu udziału funduszach kapitałowych zobowiązany jest płatnik, tj. fundusz kapitałowy stosownie do treści art. 41 ust. 4 cytowanej ustawy.

W konsekwencji Wnioskodawca jako ubezpieczający nie będzie obowiązany do pobierania zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych. Na spółce nie ciążą także obowiązki w postaci pobierania zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych w związku z zawarciem umowy ubezpieczenia, w tym z tytułu nieodpłatnego świadczenia, tj. tej części składki, opłacanej przez Wnioskodawcę, która podlega dalszemu reinwestowaniu. Wskazać bowiem należy, że zgodnie z brzmieniem art. 12 ust. 1 w związku z art. 11 ust 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nieodpłatne świadczenie - aby mogło zostać uznane za przychód podatkowy podlegający opodatkowaniu - musi zostać przez pracownika otrzymane. Jednolite stanowisko doktryny prawa podatkowego wyraża się w przekonaniu, że użycie słowa „otrzymane” w odniesieniu do świadczeń nieodpłatnych wskazuje, że przychód powstaje, gdy można zindywidualizować świadczenie, określić jego wartość pieniężną oraz skonkretyzować odbiorcę. Podkreśla się, że art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wyraźnie różnicuje sposobu powstania przychodu gdy chodzi o pieniądze wartości pieniężne przychód może powstać przez otrzymanie lub postawienie go do dyspozycji podatnika”. Natomiast świadczenia w naturze i inne nieodpłatne świadczenia - w przeciwieństwie do pieniędzy i wartości pieniężnych - są traktowane jako przychód wyłącznie pod warunkiem, że są „otrzymane”, co ma wskazywać na bezwzględnie - w odniesieniu do tego przychodu - wymagany realny charakter świadczenia. Wartości świadczeń w naturze są przychodem tytko wtedy, gdy są „otrzymane”, a nie - jak ma to miejsce w odniesieniu do pieniędzy i wartości pieniężnych - również postawione do dyspozycji podatnika. Świadczenia nie są otrzymane przez pracownika, bowiem będąc ubezpieczonym nie ma on prawa do aktywów polisy. Właścicielem polisy jest ubezpieczający, a pracownik nie staje się właścicielem środków w części inwestycyjnej. Ustawa nie zna bowiem takiego pojęcia jak postawienie świadczeń w naturze do dyspozycji podatnika (Podatek dochodowy od osób fizycznych. Komentarz, J. Marciniuk (red.), Warszawa 2012). Przychód powstaje w momencie, w którym podatnik otrzymał lub w którym postawiono do jego dyspozycji pieniądze lub wartości pieniężne oraz w momencie, w którym otrzymał świadczenia w naturze i inne nieodpłatne świadczenia (zob. W. Dmoch, Podatek dochodowy od osób fizycznych. Komentarz. Warszawa 2008). W konsekwencji Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż nie można mówić, że powstaje przychód ze stosunku pracy, bowiem pracownik takiego przychodu nie „otrzymuje”.

Mając na uwadze powyższą argumentację, Wnioskodawca wnosi o uznanie, że w przypadku:

• dokonywania wypłat kwot z polis na rzecz pracowników, prezesa lub innych osób (ubezpieczonych) w związku z zawartą umową ubezpieczenia (w odniesieniu do części inwestycyjnej) nie powstają żadne skutki podatkowe i w konsekwencji Wnioskodawca (ubezpieczający) nie jest obowiązany do pobierania zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych;
• otrzymania przez pracowników (ubezpieczonych) świadczenia w postaci zysku z polisy ubezpieczeniowej (w odniesieniu do części inwestycyjnej), opodatkowaniu podlega dochód, tj. różnica między wypłacona kwota świadczenia a suma składek wpłaconych do towarzystwa ubezpieczeniowego (na podstawie art. 17 w zw. z art. 24 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i w konsekwencji Wnioskodawca (ubezpieczający) nie jest obowiązany do pobierania zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych.
  
  

W momencie wypłaty środków zgromadzonych na rachunku danej polisy nie wystąpi zatem przychód podlegający opodatkowaniu u osoby otrzymującej wypłaconą kwotę z polisy. Wniosek ten oparto na zapisach art. 21 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który zwalnia od podatku dochodowego kwoty otrzymane z tytułu ubezpieczeń majątkowych i osobowych, z wątkiem:

1. odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą lub prowadzeniem działów specjalnych produkcji rolnej, z których dochody są opodatkowane zgodnie z art. 27 ust. 1 lub art. 30c,
2. dochodu, o którym mowa w art. 24 ust 15 i 15a.
   
   

Na podstawie powołanego przepisu Wnioskodawca uważa, że kwoty z polis wypłacone pracownikom, prezesowi oraz innym osobom, z którymi Spółkę łączy stosunek cywilnoprawny, będą zwolnione z podatku dochodowego od osób fizycznych.

W uzupełnieniu wniosku Zainteresowany wskazał, że ponieważ art. 21 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361) stanowi: „Wolne od podatku dochodowego są: (…) kwoty otrzymane z tytułu ubezpieczeń majątkowych i osobowych, z wyjątkiem:

1. odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą lub prowadzeniem działów specjalnych produkcji rolnej, z których dochody są opodatkowane zgodnie z art. 27 ust. 1 lub art. 30c,
2. dochodu, o którym mowa w art. 24 ust. 15 i 15a”.
   
   

Wnioskodawca uważa, że otrzymane przez ubezpieczonych, uposażonych bądź osoby trzecie kwoty stanowią przychód zwolniony z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Z brzmienia powołanego przepisu wynika bowiem, iż do uzyskania zwolnienia niezbędne jest spełnienie trzech warunków. Po pierwsze otrzymane kwoty nie mogą być odszkodowaniem związanym z poniesioną szkodą na majątku związanym z prowadzoną działalnością gospodarczą. W każdym przypadku, gdy ubezpieczonym, uposażonym, bądź osobą trzecią jest pracownik, prezes spółki, zleceniobiorca, bądź kontrahent warunek ten zostaje spełniony bowiem wypłacona kwota nie stanowi odszkodowania za szkody majątkowe. Jest natomiast kwotą uzyskaną ze sprzedaży jednostek uczestnictwa w funduszu nie związanym z ochroną majątku osoby ubezpieczonej, ale jest związana z ochroną życia, oraz kwotą inwestowaną w fundusze kapitałowe. Po drugie otrzymane kwoty nie stanowią dochodów z inwestowania składki, będących różnicą pomiędzy kwotą wpłaconą a wyższą od niej kwotą osiągniętą na sprzedaży jednostek uczestnictwa w funduszu kapitałowym. Dochód taki oczywiście wystąpi, ale w takim przypadku płatnikiem podatku dochodowego jest fundusz kapitałowy, zgodnie z przepisem art. 41 ust. 4 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361), a nie Spółka, będąca ubezpieczającym. Po trzecie otrzymane przez ubezpieczonych, uposażonych, bądź osoby trzecie wypłaty, stanowią kwoty otrzymane z tytułu ubezpieczeń majątkowych i osobowych. Spełnione są zatem trzy warunki wskazane przez ustawodawcę jako podstawa zwolnienia obowiązująca na podstawie przepisu art. 21 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz., 361). Dodatkowo zauważyć należy, iż zwolnienia otrzymanych kwot na podstawie powołanego przepisu ustawodawca nie ograniczył do jakiejś grupy osób, dotyczy więc ona wszystkich osób otrzymujących takie kwoty bez względu na stosunek prawny łączący osobę otrzymującą kwotę z ubezpieczającym lub ubezpieczonym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 24-25 oraz art. 30f nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów (art. 9 ust. 2 ww. ustawy).

W myśl art. 10 ust. 2 cytowanej ustawy, źródłami przychodów są m.in.:

• stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta (pkt 1);
• działalność wykonywana osobiście (pkt 2);
• kapitały pieniężne i prawa majątkowe, w tym odpłatne zbycie praw majątkowych innych niż wymienione w pkt 8 lit. a-c (pkt 7).
  
  

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

W świetle art. 13 ww. ustawy, za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się:

• przychody otrzymywane przez osoby, niezależnie od sposobu ich powoływania, należące do składu zarządów, rad nadzorczych, komisji lub innych organów stanowiących osób prawnych (pkt 7);
• przychody z tytułu wykonywania usług, na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło, uzyskiwane wyłącznie od:
  1. osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą, osoby prawnej i jej jednostki organizacyjnej oraz jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej,
  2. właściciela (posiadacza) nieruchomości, w której lokale są wynajmowane, lub działającego w jego imieniu zarządcy albo administratora - jeżeli podatnik wykonuje te usługi wyłącznie dla potrzeb związanych z tą nieruchomością

‒ z wyjątkiem przychodów uzyskanych na podstawie umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej oraz przychodów, o których mowa w pkt 9 (pkt 8).

Osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej „zakładami pracy”, są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej (art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ww. ustawy, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Przepis art. 41 ust. 4. cytowanej ustawy stanowi, że płatnicy, o których mowa w ust. 1, są obowiązani pobierać zryczałtowany podatek dochodowy od dokonywanych wypłat (świadczeń) lub stawianych do dyspozycji podatnika pieniędzy lub wartości pieniężnych z tytułów określonych w art. 29, art. 30 ust. 1 pkt 2, 4-5a, 13-16 oraz art. 30a ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 4d, 5 oraz 10.

W myśl art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Zgodnie zaś z art. 11 ust. 2 cytowanej ustawy, wartość pieniężną świadczeń w naturze, z zastrzeżeniem art. 12 ust. 2-2c, określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania.

Z kolei zgodnie z art. 11 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

1. jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia - według cen stosowanych wobec innych odbiorców;
2. jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione - według cen zakupu;
3. jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu lub budynku - według równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu lub budynku;
4. w pozostałych przypadkach - na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.
   
   

Jeżeli świadczenia są częściowo odpłatne, przychodem podatnika jest różnica pomiędzy wartością tych świadczeń, ustaloną według zasad określonych w ust. 2 lub 2a, a odpłatnością ponoszoną przez podatnika (art. 11 ust. 2b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Za przychody z kapitałów pieniężnych, w myśl art. 17 ust. 1 pkt 4 lit. d) ww. ustawy, uważa się wartość dokonanych na rzecz wspólników spółek, nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń, określoną według zasad wynikających z art. 11 ust. 2-2b.

Z kolei po myśli art. 17 ust. 1 pkt 5 cytowanej ustawy za przychody z kapitałów pieniężnych, uważa się przychody z tytułu udziału w funduszach kapitałowych, z zastrzeżeniem ust. 1c.

Stosownie do postanowień art. 5a pkt 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ilekroć w ustawie jest mowa o funduszach kapitałowych – oznacza to fundusze inwestycyjne oraz fundusze zagraniczne, o których mowa w przepisach o funduszach inwestycyjnych, oraz ubezpieczeniowe fundusze kapitałowe działające na podstawie przepisów o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej, z wyjątkiem funduszy emerytalnych, o których mowa w przepisach o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych.

Z kolei w myśl art. 21 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są kwoty otrzymane z tytułu ubezpieczeń majątkowych i osobowych, z wyjątkiem:

1. odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą lub prowadzeniem działów specjalnych produkcji rolnej, z których dochody są opodatkowane zgodnie z art. 27 ust. 1 lub art. 30c,
2. dochodu, o którym mowa w art. 24 ust. 15 i 15a.
   
   

Zgodnie z brzmieniem art. 24 ust. 15 ww. ustawy, dochodem z tytułu inwestowania składki ubezpieczeniowej w związku z umową ubezpieczenia zawartą na podstawie przepisów o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej, w przypadku ubezpieczeń związanych z funduszami kapitałowymi, jest różnica między wypłaconą kwotą świadczenia a sumą składek wpłaconych do zakładu ubezpieczeń, które zostały przekazane na fundusz kapitałowy.

Z powyższego wynika, że w przypadku otrzymania świadczenia w postaci zysku z polisy ubezpieczeniowej, opodatkowaniu podlega dochód, rozumiany – zgodnie z wyżej przytoczonym art. 24 ust. 15 ww. ustawy – jako różnica między wypłaconą kwotą świadczenia a sumą składek wpłaconych do towarzystwa ubezpieczeniowego.

Zgodnie z art. 30a ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od uzyskanych dochodów (przychodów) pobiera się 19% zryczałtowany podatek dochodowy, z zastrzeżeniem art. 52a:

• z dywidend i innych przychodów z tytułu udziału w zyskach osób prawnych (pkt 4);
• od dochodu z tytułu udziału w funduszach kapitałowych (pkt 5).
  
  

Dochodu, o którym mowa w ust. 1 pkt 5, nie pomniejsza się o straty z tytułu udziału w funduszach kapitałowych oraz inne straty z kapitałów pieniężnych i praw majątkowych, poniesione w roku podatkowym oraz w latach poprzednich (art. 30a ust. 5 ww. ustawy).

W myśl art. 30a ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zryczałtowany podatek, o którym mowa w ust. 1 pkt 1-4 oraz pkt 6, 8 i 9, pobiera się bez pomniejszania przychodu o koszty uzyskania, z zastrzeżeniem art. 24 ust. 5 pkt 1 i 4, ust. 5a, 5d i 5e.

Uzyskanych w ten sposób dochodów nie łączy się z dochodami opodatkowanymi na zasadach określonych w art. 27, tj. opodatkowanymi na zasadach ogólnych według skali podatkowej (art. 30a ust. 7 ww. ustawy).

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Spółka zamierza zawrzeć umowę ubezpieczenia na życie z funduszem kapitałowym. Ubezpieczającym i właścicielem polisy jest Spółka, a ubezpieczonymi: prezes (pełniący funkcje na podstawie uchwały wspólników), pracownicy, zleceniobiorcy (osoby fizyczne, kontrahenci – firmy, z którymi zawarto długotrwałe umowy współpracy). Uposażonym będzie osoba uprawniona do otrzymania świadczenia ubezpieczeniowego z polisy, w przypadku zajścia określonego w niej zdarzenia ubezpieczeniowego. Będzie nią osoba wskazana przez ubezpieczonego i nie będzie to ubezpieczający. Umowa będzie indywidualną umową ubezpieczenia i będzie zawierana oddzielnie dla każdego ubezpieczonego. Umowa ubezpieczenia należy do umów dotyczących ryzyka grup 1, 3 i 5 działu I wymienionych w załączniku do ustawy o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej. Ubezpieczenie składa się z części ochronnej i inwestycyjnej. Składka ubezpieczeniowa płacona będzie regularnie w systemie miesięcznym. Spółka, w ramach umowy ubezpieczenia, może także wpłacać kwoty dodatkowe w ramach składki dobrowolnej w dowolnym terminie i kwocie. Ochrona ubezpieczeniowa obejmuje życie oraz zdrowie ubezpieczonego. Właścicielem środków zgromadzonych na polisie, posiadającym prawo do wartości wykupu jest przez cały okres jej trwania ubezpieczający. Konstrukcja umowy ubezpieczenia na życie z ubezpieczeniowym funduszem kapitałowym przewiduje podział wpłaconej przez ubezpieczającego na rzecz ubezpieczonego składki na:

• część ubezpieczeniową, przeznaczoną na pokrycie kosztów ochrony ubezpieczenia na życie osoby fizycznej wskazanej w umowie ubezpieczenia. Kwota ta wyrażana jest kwotowo i pobierana miesięcznie z rachunku podstawowego;
• część inwestycyjną, przeznaczoną na nabycie jednostek uczestnictwa ubezpieczeniowego funduszu kapitałowego. Kwota ta pobierana jest miesięcznie z rachunku podstawowego i z rachunku dodatkowego, jeśli nastąpi na ten rachunek wpłata składki dodatkowej.
  
  

Do czasu dokonania cesji praw albo praw obowiązków z umowy ubezpieczenia przez ubezpieczającego na ubezpieczonego, prawa do jednostek uczestnictwa ubezpieczeniowych funduszy kapitałowych przysługują jedynie ubezpieczającemu. Ogólne warunki ubezpieczenia dopuszczają jednak możliwość wypłaty środków z polisy na rzecz ubezpieczonego lub osoby trzeciej bez konieczności dokonania cesji praw i obowiązków z polisy. Wypłata następuje z rachunku podstawowego (z pewnymi ograniczeniami zawartymi w ogólnych warunkach ubezpieczenia) lub rachunku dodatkowego (bez żadnych ograniczeń) po dokonaniu sprzedaży określonej liczby jednostek uczestnictwa według zasad określonych w ogólnych warunkach ubezpieczenia. W takim przypadku ubezpieczający podejmując decyzję o wypłacie środków z polisy dokonuje przelewu z konta polisy, której jest właścicielem na rachunek bankowy ubezpieczonego lub osoby trzeciej w dowolnie wybranym przez siebie momencie i kwocie.

Dla udzielenia odpowiedzi na pytanie zadane we wniosku przez Zainteresowanego niezbędne jest rozpatrzenie – oprócz kwestii dotyczącej dochodu, o którym mowa w art. 21 ust. 15 ww. ustawy – również zagadnienia dotyczącego nieodpłatnego świadczenia.

Ponieważ przepisy ustawy nie zawierają legalnej definicji pojęcia „nieodpłatne świadczenia”, należy przyjąć takie rozumienie tego terminu, jakie ukształtowało się w orzecznictwie sądowo-administracyjnym. Pojęcie „nieodpłatne świadczenie” było m.in. przedmiotem interpretacji Naczelnego Sądu Administracyjnego, który w uchwale podjętej w składzie siedmiu sędziów w 18 listopada 2002 r., sygn. akt FSP 9/02 stwierdził, że „dla celów podatkowych pojęcie „nieodpłatnego świadczenia” (…) ma szerszy zakres niż w prawie cywilnym. Obejmuje ono nie tylko świadczenie w cywilistycznym znaczeniu /działanie lub zaniechanie na rzecz innej strony - por. art. 353 KC/, ale w jego zakres wchodzą także wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności osób prawnych, których skutkiem jest nieodpłatne, tj. niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku tej osobie, mające konkretny wymiar finansowy /wyrok Sądu Najwyższego z 13 czerwca 2002 r., III RN 106/01, jeszcze nie publ., a także wyrok Sądu Najwyższego z dnia 6 sierpnia 1999 r., III RN 31/99 - OSNAPU 2000 nr 13 poz. 496/.”

Ponadto ww. stanowisko potwierdził również Trybunał Konstytucyjny w wyroku z dnia 8 lipca 2014 r., sygn. akt K 7/13, w którym stwierdził, że za przychody podatnika, w myśl art. 12 ust. 1 i art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych mogą zostać uznane świadczenia, które:

• po pierwsze, zostały spełnione za zgodą pracownika (skorzystał z nich w pełni dobrowolnie),
• po drugie, zostały spełnione w interesie pracownika (a nie w interesie pracodawcy) i przyniosły mu korzyść w postaci powiększenia aktywów lub uniknięcia wydatku, który musiałby ponieść,
• po trzecie, uzyskana korzyść jest wymierna i przypisana indywidualnie pracownikowi (nie jest dostępna w sposób ogólny dla wszystkich podmiotów).
  
  

Zatem w rozpatrywanej sprawie przychodem osób objętych ubezpieczeniem jest opłacana przez Wnioskodawcę jako ubezpieczającego składka w części ochronnej (opłata za ryzyko) polisy o charakterze ochronno-inwestycyjnym. Przychód osób objętych ubezpieczeniem ubezpieczonego powstaje w momencie zapłacenia składki przez Wnioskodawcę (ubezpieczającego), gdyż osoby wskazane w umowie prawa wynikające z polisy nabywają z chwilą zawarcia przez ubezpieczającego umowy ubezpieczenia.

Natomiast z tytułu opłacania przez ubezpieczającego składki inwestycyjnej przychód po stronie osób objętych ubezpieczeniem powstaje w momencie cesji, przeniesienia praw i przekazania obowiązków wynikających z umowy na rzecz tych osób. Do tego momentu (tj. do momentu cesji) osoby objęte ubezpieczeniem nie są właścicielami składki inwestycyjnej i nie posiadają prawa do wypłaty zgromadzonych środków. Wobec tego do chwili przekazania praw i obowiązków na rzecz ww. osób nie powstaje przychód z tytułu opłacania przez ubezpieczającego składki inwestycyjnej. Również i na płatniku do tego momentu nie ciążą obowiązki obliczenia i poboru zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Przychód po stronie osób objętych ubezpieczeniem powstaje również w sytuacji, gdy zgodnie z umową ubezpieczenia opłacającym składkę jest ubezpieczający natomiast uprawnionym z polisy w części inwestycyjnej może być osoba objęta ubezpieczeniem. Przy czym jedynie w przypadku, gdy z umowy ubezpieczenia jednoznacznie wynika, że beneficjentem wypłaconych z polisy świadczeń jest osoba objęta ubezpieczeniem, przychód powstaje w momencie wpłaty środków (składki) przez ubezpieczającego. Natomiast, gdy do czasu wystąpienia o wypłatę przez ubezpieczającego nie wiadomo, na czyją rzecz ostatecznie nastąpi wypłata (na rzecz osoby objętej ubezpieczeniem czy ubezpieczonego), momentem otrzymania przychodów przez osoby objęte ubezpieczeniem jest moment przyznania prawa do świadczenia z polisy z tym, że nie w wysokości wartości tego prawa, lecz w wysokości opłaconych przez ubezpieczającego składek na tę polisę (w przypadku częściowego wykupu polisy – powinno to stanowić odpowiednią proporcję takich wpłat do uzyskanych z tej polisy praw do świadczeń). Do tego momentu osoba objęta ubezpieczeniem nie jest właścicielem składki inwestycyjnej i nie posiada prawa do wypłaty zgromadzonych środków. Wobec tego do chwili przekazania praw i obowiązków na rzecz osób objętych ubezpieczeniem nie powstaje przychód z tytułu opłacania przez ubezpieczającego składki inwestycyjnej. Również i na płatniku do tego momentu nie ciążą obowiązki obliczenia i poboru zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Zatem powstanie po stronie osób objętych ubezpieczeniem, podlegającego opodatkowaniu przychodu, w wysokości opłaconej przez ubezpieczającego składki – nastąpi bądź to w momencie jej opłacenia bądź w momencie przyznania prawa do świadczenia z polisy.

W rozpatrywanej sprawie należy uznać, że ubezpieczony, uprawniony oraz osoba trzecia wskazana w dyspozycji wypłaty nie otrzyma nieodpłatnego świadczenia w wysokości uiszczanych przez Wnioskodawcę, jako ubezpieczającego składek, w dniu ich poniesienia jako przysporzenia otrzymanego przez ubezpieczonego, uprawnionego oraz osobę trzecią wskazaną w dyspozycji wypłaty od Wnioskodawcy, gdyż – jak wynika z wniosku – prawa do jednostek uczestnictwa ubezpieczeniowych funduszy kapitałowych przysługują jedynie ubezpieczającemu (Wnioskodawcy).

Z wniosku wynika, że wypłata następuje z rachunku podstawowego (z pewnymi ograniczeniami zawartymi w ogólnych warunkach ubezpieczenia) lub rachunku dodatkowego (bez żadnych ograniczeń) po dokonaniu sprzedaży określonej liczby jednostek uczestnictwa według zasad określonych w ogólnych warunkach ubezpieczenia. W takim przypadku Wnioskodawca - ubezpieczający podejmując decyzję o wypłacie środków z polisy dokonuje przelewu z konta polisy, której jest właścicielem na rachunek bankowy ubezpieczonego lub osoby trzeciej w dowolnie wybranym przez siebie momencie i kwocie.

Wartość środków finansowych zgromadzonych na rachunkach ubezpieczenia przeniesionych przez ubezpieczającego na ubezpieczonego, uposażonego lub osobę trzecią na podstawie powyższej decyzji będzie wartością nieodpłatnego świadczenia (przychodem) uzyskanego w momencie dokonania przelewu przez Wnioskodawcę z konta polisy, której jest właścicielem na rachunek bankowy ubezpieczonego, uposażonego lub osoby trzeciej, bo z tą chwilą osoby te uzyskają środki, które do tej pory stanowiły własność ubezpieczającego, a ubezpieczony, uposażony oraz osoba trzecia wskazana w dyspozycji wypłaty nie poniósł za nie odpłatności. Przychód ten będzie stanowił przychód z kapitałów pieniężnych, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4 lit. d) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wnioskodawca przekaże bowiem ubezpieczonemu, uposażonemu oraz osobie trzeciej prawo do środków finansowych nieodpłatnie. W normalnych warunkach – aby uzyskać świadczenie – osoby te musiałyby finansować z własnych środków koszty polisy, które w warunkach opisanych we wniosku sfinansował Wnioskodawca (ubezpieczający). Niewątpliwie zatem ubezpieczony, uposażony oraz osoba trzecia uzyskali korzyść majątkową z ww. tytułu.

Reasumując, stwierdzić należy, że otrzymanie środków pieniężnych przez osobę ubezpieczoną, uposażoną lub inną osobę trzecią wskazaną w dyspozycji wypłaty na skutek wypłaty kwot z rachunku podstawowego i dodatkowego polisy – poza dochodem, o którym mowa w art. 24 ust. 15 ww. ustawy – nie rodzi obowiązku podatkowego, gdyż nie powoduje powstania przychodu podlegającego opodatkowaniu, bowiem dotyczy środków, które podlegają opodatkowaniu na moment wskazany powyżej, tj. w przypadku wypłaty z rachunku podstawowego − zapłacenia składki przez Spółkę, natomiast z rachunku dodatkowego – cesji, przeniesienia praw i przekazania obowiązków wynikających z umowy na rzecz tych osób. Wobec powyższego, ponieważ jak wyżej wskazano, że nie powstanie przychód podlegający opodatkowaniu, to w konsekwencji nie znajduje w przedmiotowej sprawie zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 4 ww. ustawy, regulujący zwolnienie od podatku kwot otrzymanych z tytułu ubezpieczeń majątkowych i osobowych. Tym samym w takiej sytuacji, w związku z wypłatą ww. osobom kwot z rachunku podstawowego i dodatkowego polisy, na Wnioskodawcy nie ciążą obowiązki płatnika.

Wskazać również należy, że w przypadku, gdy osoba ubezpieczona, uposażona lub inna osoba trzecia wskazana w dyspozycji wypłaty w wyniku wypłaty środków z polisy dotyczących części inwestycyjnej składki uzyska dochód – o którym mowa w art. 21 ust. 15 ww. ustawy – to będzie on podlegał opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 30a i nie będzie podlegał wnioskowanemu zwolnieniu przedmiotowemu, gdyż lit. b) art. 21 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wyłącza spod zwolnienia dochód z tytułu inwestowania składki ubezpieczeniowej w związku z umową ubezpieczenia zawartą na podstawie przepisów o działalności ubezpieczeniowej. W konsekwencji na Wnioskodawcy, jako dokonującym przelewu z konta polisy, której jest właścicielem, na rachunek bankowy ubezpieczonego lub osoby trzeciej, będą ciążyły obowiązki płatnika, o których mowa w art. 41 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wobec powyższego, tut. Organ zgadza się z Wnioskodawcą co do kwestii, że przychód podlegający opodatkowaniu powstanie:

• w momencie zapłaty składki ubezpieczeniowej na część ochronną ubezpieczenia,
• zaś w przypadku składki na ubezpieczenie inwestycyjne sam moment zapłaty składek ubezpieczeniowych nie rodzi obowiązku podatkowego (nie następuje otrzymanie ani „postawienie do dyspozycji”), a przychód powstaje w momencie wykupu jako przychód z kapitałów pieniężnych.
  
  

Jednakże z uwagi na zakres tematyczny przedstawionego we wniosku pytania, tj. kwestii zastosowania zwolnienia z opodatkowania, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, stanowisko Wnioskodawcy uznano za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Wniosek w części dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, został rozstrzygnięty odrębnym pismem.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.