Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP4/4512-1-160/16-4/JN
z 6 września 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z o.o. przedstawione we wniosku z dnia 14 czerwca 2016 r. (data wpływu 20 czerwca 2016 r.) uzupełnionym pismem z dnia 16 sierpnia 2016 r. (data wpływu 23 sierpnia 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie dokumentacji uprawniającej do zastosowania stawki podatku w wysokości 0% dla wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 czerwca 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie dokumentacji uprawniającej do zastosowania stawki podatku w wysokości 0% dla wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 16 sierpnia 2016 r. (data wpływu 23 sierpnia 2016 r.) o doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujące stany faktyczne.

Wnioskodawca zajmuje się produkcją i sprzedażą wyrobów z tworzywa sztucznego na rynku polskim, do krajów Unii Europejskiej (wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów WDT) oraz poza UE. Sprzedaż do krajów UE odbywa się na różnych warunkach Incoterms, do podatników zarejestrowanych do transakcji wewnątrzwspólnotowej. W przypadku sprzedaży na warunkach EX Works (EXW) Wnioskodawca jako sprzedający jest zobowiązany do przygotowania towaru dla kupującego na terenie zakładu, odpowiednio zapakowanego do wysyłki (ustalona cena obejmuje załadunek towaru na środek transportu). Kupujący ponosi odpowiedzialność za wszelkie opłaty i ryzyka związane z wysyłką towaru od momentu wyjazdu z magazynu Wnioskodawcy, do przyjazdu do miejsca przeznaczenia wskazanego przez Kupującego. Wskazać należy, że to Kupujący organizuje transport i pokrywa koszty transportu. Po dokonaniu wysyłki Wnioskodawca gromadzi dokumentację potwierdzającą dokonanie WDT, tj. fakturę elektroniczną lub tradycyjną, specyfikację poszczególnych sztuk ładunku, przesłane w formie e-maila zwrotnego lub w postaci skanu w formacie PDF na adres poczty elektronicznej „potwierdzenie wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów”, dokument transportowy CMR, a także korespondencję handlową z nabywcą, w tym jego zamówienie. Za „potwierdzenie wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów” rozumie się wysłanie do Klienta e-maila z pytaniem, czy otrzymał towar z przywołaniem numeru zamówienia lub faktury lub innego numeru identyfikującego dostawę, oraz otrzymanie twierdzącej odpowiedzi odbiorcy. Jest to również lista zbiorcza z wykazem dostaw za jakiś okres. W przypadku warunków EXW Wnioskodawca nie jest stroną umowy na przewóz towaru i nie może żądać przesłania podpisanego dokumentu CMR, a w przypadku wystąpienia o taki dokument nie otrzymuje go. Czasami Kupujący nie potwierdza otrzymania towaru, ponieważ jest to centrala dużej wielooddziałowej firmy i nie posiada takiej informacji, ale Wnioskodawca posiada potwierdzenie dostarczenia towaru od spedycji w formie e-maila lub wydruku z ich systemu komputerowego ewidencjonowania przesyłek.

W uzupełnieniu do wniosku poinformowano, że Wnioskodawca składając deklarację podatkową, w której wykazuje dostawy towarów będące przedmiotem wniosku, jest zarejestrowany jako podatnik VAT UE.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy Wnioskodawca będzie miał prawo stosować do wewnątrzwspólnotowych dostaw stawkę 0%, gdy towar będzie wywożony przez nabywcę na warunkach EXW, a Wnioskodawca przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej będzie posiadał w swojej dokumentacji następujące dokumenty: fakturę elektroniczną lub tradycyjną, specyfikację poszczególnych sztuk ładunku, przesłane w formie e-maila zwrotnego lub w postaci skanu w formacie PDF na adres poczty elektronicznej „potwierdzenie wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów”, a także korespondencję handlową z nabywcą, w tym jego zamówienie, a nie posiadając podpisanego dokumentu transportowego CMR?
2. Czy Wnioskodawca będzie miał prawo stosować do wewnątrzwspólnotowych dostaw stawkę 0%, gdy towar będzie wywożony przez nabywcę na warunkach EXW, a Wnioskodawca przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej będzie posiadał w swojej dokumentacji następujące dokumenty: fakturę elektroniczną lub tradycyjną, specyfikację poszczególnych sztuk ładunku, przesłane od spedycji potwierdzenie dostarczenia towaru w formie e-maila lub wydruki z systemu komputerowego ewidencjonowania przesyłek, a także korespondencję handlową z nabywcą, w tym jego zamówienie, a nie posiadając podpisanego dokumentu transportowego CMR?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, w obu przedstawionych sytuacjach, mimo braku dokumentu transportowego CMR, katalog dowodów pozwala na zastosowanie preferencyjnej stawki 0% do transakcji WDT. Stosownie do art. 42 ust. 1 ustawy o podatku VAT wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem że:

1. podatnik dokonał dostawy na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej;
2. podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju;
3. podatnik składający deklarację podatkową, w której wykazuje tę dostawę towarów, jest zarejestrowany jako podatnik VAT UE.
   
   

Dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2 ‒ zgodnie z art. 42 ust. 3 ustawy ‒ są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju. Mając na uwadze powołane powyżej przepisy stwierdzić należy, że dla zastosowania stawki 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów wystarczającym jest, aby podatnik posiadał jedynie niektóre dowody o jakich mowa w art. 42 ust. 4 ustawy, uzupełnione dokumentami wskazanymi w art. 42 ust. 11 ustawy. Dla udokumentowania takiej dostawy podatnik może także posiadać inne dowody w formie dokumentów, o których mowa w art. 180 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.), zgodnie z którym jako dowód należy dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem. Zauważyć należy, że powołane powyżej przepisy nie stanowią o formie dokumentów, dlatego dopuszczalna jest każda forma dokumentu, byle uprawdopodobniała ona wywóz towarów z terytorium kraju i ich dostarczenie na terytorium innego państwa członkowskiego. W dobie szeroko rozumianej komunikacji technicznej nie ma podstaw do odmawiania mocy dowodowej dokumentowi przesyłanemu np.: w formie elektronicznej, skanem czy faxem. Wnioskodawca uważa zatem, że dla zastosowania stawki 0% dla transakcji wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów nie jest konieczne posiadanie danego dokumentu w formie papierowej, wystarczy jego wersja elektroniczna. Wnioskodawca uważa, że wskazane w pytaniach dokumenty, mimo braku dokumentu transportowego CMR, potwierdzać będą łącznie w sposób jednoznaczny dostarczenie towarów do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju. Zarówno gdy Wnioskodawca posiada potwierdzenie e-mailowe od Kupującego, jak i posiada potwierdzenie od spedycji, posiadać będzie dokumenty uprawniające go do zastosowania stawki podatku w wysokości 0% dla dokonanej wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionych stanów faktycznych jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710, z późn. zm.) ‒ zwanej dalej ustawą ‒ opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…) – art. 7 ust. 1 ustawy.

Stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy ‒ ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o towarach ‒ rozumie się przez to rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca (zarejestrowany jako podatnik VAT UE), zajmuje się produkcją i sprzedażą wyrobów z tworzywa sztucznego do krajów Unii Europejskiej (wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów) oraz poza UE. Sprzedaż do krajów UE odbywa się na różnych warunkach Incoterms, do podatników zarejestrowanych do transakcji wewnątrzwspólnotowej. W przypadku sprzedaży na warunkach EX Works (EXW) Wnioskodawca zobowiązany jest do przygotowania towaru do wysyłki na terenie zakładu. Z kolei Kupujący organizuje transport i pokrywa jego koszty oraz ponosi odpowiedzialność za wszelkie opłaty i ryzyka związane z wysyłką towaru od momentu wyjazdu z magazynu Wnioskodawcy, do przyjazdu do miejsca przeznaczenia wskazanego przez Kupującego.

Według art. 13 ust. 1 ustawy – przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

W myśl art. 13 ust. 2 ustawy ‒ przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że nabywca towarów jest:

1. podatnikiem podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;
2. osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, która jest zidentyfikowana na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;
3. podatnikiem podatku od wartości dodanej lub osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, działającymi w takim charakterze na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, niewymienionymi w pkt 1 i 2, jeżeli przedmiotem dostawy są wyroby akcyzowe, które, zgodnie z przepisami o podatku akcyzowym, są objęte procedurą zawieszenia poboru akcyzy lub procedurą przemieszczania wyrobów akcyzowych z zapłaconą akcyzą;
4. podmiotem innym niż wymienione w pkt 1 i 2, działającym (zamieszkującym) w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim, jeżeli przedmiotem dostawy są nowe środki transportu.
   
   

Na podstawie art. 13 ust. 6 ustawy ‒ wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów występuje, jeżeli dokonującym dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, z zastrzeżeniem ust. 7.

Dla uznania danej czynności za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów musi zaistnieć wywóz towarów z terytorium kraju na terytorium innego państwa członkowskiego, w wyniku dokonania dostawy tych towarów (przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel).

Art. 41 ust. 1 ustawy stanowi, że stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

W myśl art. 146a pkt 1 ustawy  w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

W wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów stawka podatku wynosi 0%, z zastrzeżeniem art. 42 ‒ art. 41 ust. 3 ustawy.

Należy zaznaczyć, że stosownie do art. 42 ust. 1 ustawy - wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem że:

1. podatnik dokonał dostawy na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej;
2. podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju;
3. podatnik składający deklarację podatkową, w której wykazuje tę dostawę towarów, jest zarejestrowany jako podatnik VAT UE.
   
   

Dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2  zgodnie z art. 42 ust. 3 ustawy - są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju:

1. dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towaru z terytorium kraju, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju -w przypadku gdy przewóz towarów jest zlecany przewoźnikowi (spedytorowi),
2. (uchylony),
3. specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku
4. (uchylony)

– z zastrzeżeniem ust. 4 i 5.

Natomiast w myśl art. 42 ust. 11 ustawy  w przypadku gdy dokumenty, o których mowa w ust. 3-5, nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju towarów, dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa, w szczególności:

1. korespondencja handlowa z nabywcą, w tym jego zamówienie;
2. dokumenty dotyczące ubezpieczenia lub kosztów frachtu;
3. dokument potwierdzający zapłatę za towar, z wyjątkiem przypadków, gdy dostawa ma charakter nieodpłatny lub zobowiązanie jest realizowane w innej formie, w takim przypadku inny – dokument stwierdzający wygaśnięcie zobowiązania;
4. dowód potwierdzający przyjęcie przez nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.
   
   

Analiza regulacji dotyczących transakcji wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów pozwala na wskazanie dwóch podstawowych warunków od spełnienia których uzależnione jest potraktowanie danej czynności jako dostawy wewnątrzwspólnotowej, a w konsekwencji jej opodatkowanie preferencyjną stawką podatku w wysokości 0%. Pierwszy z tych warunków dotyczy aspektu prawnego transakcji – jego spełnienie ma gwarantować, że czynność ta zostanie potraktowana jako wewnątrzwspólnotowe nabycie w państwie przeznaczenia i zostanie tam faktycznie opodatkowana. Drugi z warunków dotyczy aspektu faktycznego transakcji – jego spełnienie pozwala na przyjęcie, że faktycznie nastąpił wywóz towarów z kraju i jego transport (przemieszczenie) do innego państwa członkowskiego.

Drugi z warunków - o którym mowa wyżej  od którego spełnienia zależy potraktowanie danej dostawy jako dostawy wewnątrzwspólnotowej opodatkowanej stawką podatku w wysokości 0%, dotyczy udokumentowania faktu wywozu towaru oraz dostarczenia go w państwie przeznaczenia. Koncentruje się on zatem na faktycznych a nie prawnych aspektach transakcji. Powyższy warunek został określony wprost w cyt. wyżej art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Mając na uwadze powołane powyżej przepisy, należy stwierdzić, że dla zastosowania stawki 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów wystarczającym jest, aby podatnik posiadał jedynie niektóre dowody o jakich mowa w art. 42 ust. 3 ustawy, uzupełnione dokumentami wskazanymi w art. 42 ust. 11 ustawy. Dla udokumentowania takiej dostawy podatnik może także posiadać inne dowody w formie dokumentów, o których mowa w art. 180 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.), zgodnie z którym jako dowód należy dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem.

Należy jednak podkreślić, że dla zastosowania stawki podatku w wysokości 0% podatnik musi posiadać w swojej dokumentacji dowody, które łącznie potwierdzą fakt wywiezienia i dostarczenia towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

W przedmiotowej sprawie, Wnioskodawca po dokonaniu wysyłki gromadzi dokumentację potwierdzającą daną wewnątrzwspólnotową dostawę towarów. Posiada on m.in. fakturę elektroniczną lub tradycyjną, specyfikację poszczególnych sztuk ładunku, przesłane w formie e-maila zwrotnego lub w postaci skanu w formacie PDF na adres poczty elektronicznej „potwierdzenie wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów”, dokument transportowy CMR, a także korespondencję handlową z nabywcą, w tym jego zamówienie. Za „potwierdzenie wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów” Wnioskodawca uznaje wysłanie do Klienta e-maila z pytaniem, czy otrzymał towar z przywołaniem numeru zamówienia lub faktury lub innego numeru identyfikującego dostawę, oraz otrzymanie twierdzącej odpowiedzi odbiorcy. Jest to również lista zbiorcza z wykazem dostaw za jakiś okres. W przypadku warunków EXW Wnioskodawca nie jest stroną umowy na przewóz towaru i nie może żądać przesłania podpisanego dokumentu CMR, a w przypadku wystąpienia o taki dokument nie otrzymuje go. Zdarza się, że Kupujący nie potwierdza otrzymania towaru, ponieważ jest to centrala dużej wielooddziałowej firmy i nie posiada takiej informacji. W takiej sytuacji Wnioskodawca posiada potwierdzenie dostarczenia towaru od spedycji w formie e-maila lub wydruku z ich systemu komputerowego ewidencjonowania przesyłek.

Podsumowując, w okolicznościach niniejszej sprawy występują dwie sytuacje, w których Wnioskodawca posiada następujące dokumenty potwierdzające dokonanie danej wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów:

• fakturę elektroniczną lub tradycyjną, specyfikację poszczególnych sztuk ładunku, przesłane w formie e-maila zwrotnego lub w postaci skanu w formacie PDF na adres poczty elektronicznej „potwierdzenie wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów”, a także korespondencję handlową z nabywcą, w tym jego zamówienie;
• fakturę elektroniczną lub tradycyjną, specyfikację poszczególnych sztuk ładunku, przesłane od spedycji potwierdzenie dostarczenia towaru w formie e-maila lub wydruki z systemu komputerowego ewidencjonowania przesyłek, a także korespondencję handlową z nabywcą, w tym jego zamówienie.
  
  

Zauważyć należy, że powołane przepisy nie stanowią o formie dokumentów. Zasadniczo dopuszczalna jest każda forma dokumentu, byle uprawdopodobniała ona wywóz towarów z terytorium kraju i ich dostarczenie na terytorium innego państwa członkowskiego. W dobie szeroko rozumianej komunikacji technicznej nie ma podstaw do odmawiania mocy dowodowej dokumentowi przesłanemu np.: w formie elektronicznej, skanem czy faksem. Dla zastosowania stawki 0% dla transakcji wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów nie jest konieczne zatem posiadanie danego dokumentu w formie papierowej, wystarczy jego wersja elektroniczna.

Zatem, otrzymane przez Wnioskodawcę dokumenty w formie elektronicznej dla celów dowodowych należy traktować jako wiarygodne dowody.

Z uwagi na to, że ustawa nie precyzuje, jaki konkretnie dokument przewozowy jest wymagany, jak i nie zawiera definicji „dokumentu przewozowego”, ustawodawca nie zawarł w przepisach ustawy szczególnych unormowań, którym miałyby podlegać dokumenty wymienione w art. 42 ust. 3 pkt 1 ustawy.

Do międzynarodowego transportu drogowego stosuje się przepisy Konwencji o Umowie Międzynarodowego Przewozu Drogowego Towarów (CMR) sporządzonej w Genewie w dniu 19 maja 1956 r., ratyfikowanej także przez Polskę w 1962 r. (Dz. U. z 1962 r. Nr 49, poz. 238, z póź. zm.), zwanej dalej konwencją CMR. Zgodnie z art. 4 Konwencji CMR dowodem zawarcia umowy przewozu jest list przewozowy, przy czym jego brak lub nieprawidłowość nie wpływa na istnienie ani ważność umowy przewozu, która mimo to podlega przepisom Konwencji CMR.

Tym samym nieuprawnione jest utożsamianie pojęcia dokumentu przewozowego z art. 42 ust. 3 pkt 1 ustawy tylko i wyłącznie z listem przewozowym. Zatem dokumentem przewozowym może być każdy dokument otrzymany od przewoźnika (spedytora), podpisany przez niego osobiście, potwierdzający powierzenie przewoźnikowi lub spedytorowi przewozu lub spedycji towaru, zgodnego ze specyfikacją i fakturą, z którego jednoznacznie wynika, że towary będące przedmiotem dostawy zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia (do nabywcy) na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju.

Mając na uwadze powyższe oraz powołane regulacje prawne dotyczące uprawnienia do zastosowania preferencyjnej stawki w wysokości 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, należy stwierdzić, że posiadane przez Wnioskodawcę dokumenty stanowią dokumenty, które wystarczająco uprawdopodobniają przemieszczenie danych towarów z terytorium kraju na terytorium innego państwa członkowskiego.

W związku z powyższym należy stwierdzić, że Wnioskodawca ma prawo stosować do wewnątrzwspólnotowych dostaw stawkę w wysokości 0%, gdy towar jest wywożony przez nabywcę na warunkach EXW zarówno w sytuacji, kiedy Wnioskodawca przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej w swojej dokumentacji posiada: fakturę elektroniczną lub tradycyjną, specyfikację poszczególnych sztuk ładunku, przesłane w formie e-maila zwrotnego lub w postaci skanu w formacie PDF na adres poczty elektronicznej „potwierdzenie wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów”, a także korespondencję handlową z nabywcą, w tym jego zamówienie, jak i w sytuacji kiedy posiada: fakturę elektroniczną lub tradycyjną, specyfikację poszczególnych sztuk ładunku, przesłane od spedycji potwierdzenie dostarczenia towaru w formie e-maila lub wydruki z systemu komputerowego ewidencjonowania przesyłek, a także korespondencję handlową z nabywcą, w tym jego zamówienie. Na powyższe nie ma wpływu brak posiadania przez Wnioskodawcę dokumentu transportowego CMR.

Interpretacja dotyczy zaistniałych stanów faktycznych przedstawionych przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.