Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
1061-IPTPB1.4511.558.2016.2.RK
z 9 września 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 14 czerwca 2016 r. (data wpływu 20 czerwca 2016 r.), uzupełnionym pismem z dnia 16 sierpnia 2016 r. (data wpływu 19 sierpnia 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych uzyskania przychodów w części odpowiadającej czasowi pracy poświęconemu na pisanie kodu programistycznego - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 czerwca 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych uzyskania przychodów w części odpowiadającej czasowi pracy poświęconemu na pisanie kodu programistycznego.

Wniosek ten nie spełniał wymogów, o których mowa w art. 14b § 1 i § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.), w związku z czym pismem z dnia 2 sierpnia 2016 r., Nr 1061-IPTPB1.4511.558.2016.1.RK, na podstawie art. 169 § 1 w zw. z art. 14h wymienionej ustawy, wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie do uzupełnienia ww. wniosku wysłano w dniu 2 sierpnia 2016 r. (data doręczenia 8 sierpnia 2016 r.) Wnioskodawca uzupełnił ww. wniosek pismem z dnia 16 sierpnia 2016 r. (data wpływu 19 sierpnia 2016 r.), nadanym za pośrednictwem … w dniu 16 sierpnia 2016 r.

W uzupełnieniu wniosku przedstawiono następujący opis stanu faktycznego:

Wnioskodawca prowadzi indywidualną działalność gospodarczą związaną z oprogramowaniem i doradztwem w zakresie informatyki. Wnioskodawca jest podatnikiem czynnym VAT, rozlicza się z podatku dochodowego od osób fizycznych w formie podatku liniowego, a dokumentację podatkową prowadzi w formie podatkowej księgi przychodów i rozchodów. W ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej, Wnioskodawca zawarł w marcu 2016 r. ze swoim kontrahentem - spółką z ograniczoną odpowiedzialnością, ramową umowę o współpracy (kwalifikująca się do kodeksowego typu umowy zlecenia - o świadczenie usług) na czas nieokreślony, na podstawie której świadczony On usługi w zakresie produkcji i utrzymania systemów informatycznych. W zakres tej umowy wchodzi między innymi pisanie kodu programistycznego. Wynagrodzenie Wnioskodawcy zależy od liczby przepracowanych roboczogodzin i rozliczane jest kwartalnie. Siedemdziesiąt procent czasu pracy w każdym miesiącu Wnioskodawca poświęca na pisanie kodu programistycznego, stanowiącego utwór w rozumieniu ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Umowa przewiduje, że Wnioskodawca przenosi majątkowe prawa autorskie do utworów wytworzonych w związku z wykonywaniem umowy, w ramach ustalonego wynagrodzenia godzinowego. Na koniec okresu rozliczeniowego Wnioskodawca wystawia fakturę VAT, na podstawie której wypłacane jest Mu wynagrodzenie. Wynagrodzenie wynikające z tej faktury, zarówno w części odpowiadającej wynagrodzeniu za przeniesienie majątkowych praw autorskich, jak i w pozostałej części, Wnioskodawca zalicza do przychodów z działalności gospodarczej. Części te nie są wyodrębnione w postaci osobnych pozycji na fakturze.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy uzyskiwany przez Wnioskodawcę przychód z tytułu opisanej umowy o świadczenie usług w zakresie produkcji i utrzymania systemów informatycznych, w części odpowiadającej czasowi pracy poświęconemu na pisanie kodu programistycznego będzie stanowił przychód spoza działalności gospodarczej i w konsekwencji kontrahent pełni funkcję płatnika, i jest zobowiązany do pobierania od tego przychodu zaliczek na podatek dochodowy, z uwzględnieniem pięćdziesięcioprocentowych kosztów uzyskania przychodu?

Zdaniem Wnioskodawcy, ostatecznie sformułowanym w uzupełnieniu wniosku, wynagrodzenie w części odpowiadającej czasowi pracy poświęconemu na pisanie kodu programistycznego, będzie stanowiło przychód z praw majątkowych, o którym mowa w art. 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie zaś przychód z działalności gospodarczej, o której mowa w art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W odniesieniu do tej części wynagrodzenia, kontrahent Wnioskodawcy będzie pełnił funkcję płatnika i zobowiązany będzie pobrać zaliczkę na podatek dochodowy na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z uwzględnieniem pięćdziesięcioprocentowych kosztów uzyskania przychodu, zgodnie z art. 22 ust. 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 3 i 7 ww. ustawy, odrębnymi źródłami przychodów są:

• pozarolnicza działalność gospodarcza,
  

• kapitały pieniężne i prawa majątkowe, w tym odpłatne zbycie praw majątkowych innych niż wymienione w pkt 8 lit. a)-c).
  
  

W myśl art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej, oznacza to działalność zarobkową:

1. wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,
2. polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
3. polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

- prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Tak więc działalność gospodarcza to taka działalność, która:

• jest działalnością zarobkową,
  

• jest działalnością wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową, działalnością polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż lub działalnością polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych;
  

• jest działalnością prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły;
  

• nie polega na wykonywaniu czynności, o których mowa w art. 5b ust. 1 ww. ustawy;
  

• generuje przychody, które nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2, 4-9 tej ustawy.
  
  

Działalność jest wtedy zarobkowa, gdy jest zdolna do potencjalnego generowania zysku, a jej przeznaczeniem jest zapewnienie określonego dochodu. Działalność musi być tak prowadzona i ukierunkowana, aby była w stanie zyski faktycznie osiągnąć. Jednakże brak zysku z podjętych działań noszących znamiona działalności gospodarczej nie oznacza, że działalność taka nie była faktycznie prowadzona. Prowadzenie bowiem działalności gospodarczej zawsze wiąże się z ryzykiem nieosiągnięcia dochodów. Zarobkowego charakteru nie mają działania, których wyłącznym celem jest zaspokojenie własnych potrzeb osoby podejmującej określone czynności. Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wymagają również, aby czynności wykonywane były w sposób zorganizowany i ciągły, przy czym możliwe jest osiąganie dochodów z tego rodzaju działalności bez spełnienia niektórych formalnych elementów organizacji (np. rejestracji urzędowej), gdyż prowadzenie działalności gospodarczej jest kategorią obiektywną, niezależnie od tego, jak działalność tę ocenia sam prowadzący ją podmiot i jak ją nazywa oraz, czy dopełnia ciążących na nim obowiązków z działalnością tą związanych.

Za takim rozumieniem pojęcia „zorganizowany” przemawia również definicja słownikowa. Zgodnie z Nowym Słownikiem Poprawnej Polszczyzny (pod redakcją Andrzeja Markowskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2000), organizować to przygotowywać, zakładać jakieś przedsięwzięcie, bądź w znaczeniu drugim nadawać czemuś reguły, wprowadzać porządek (por. wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu z dnia 7 maja 2008 r., I SA/Op 18/08). Co do kryterium ciągłości w wykonywaniu działalności gospodarczej, to jego wprowadzenie przez ustawodawcę miało na celu wyeliminowanie z pojęcia działalności gospodarczej przedsięwzięć o charakterze incydentalnym i sporadycznym. Ciągłość w wykonywaniu działalności gospodarczej oznacza względnie stały zamiar jej wykonywania. Nie wyklucza on jednak możliwości prowadzenia działalności gospodarczej tylko sezonowo lub do czasu osiągnięcia postawionego przez dany podmiot celu i to bez względu na okres, w którym cel ten miałby być realizowany. Do zachowania ciągłości wystarczające jest, aby z całokształtu okoliczności sprawy wynikał zamiar powtarzania określonego zespołu konkretnych działań w celu osiągnięcia efektu w postaci zarobku. Przez powtarzalność rozumie się natomiast cały szereg wielokrotnie powtarzanych czynności podejmowanych w konkretnym celu. Taki zespół wielokrotnie powtarzanych czynności (nie zaś czynności sporadyczne, oderwane od siebie, niepowiązane ze sobą) w dziedzinie wytwórczej, usługowej lub handlowej podejmowanych w celach zarobkowych i na własny rachunek, można uznać za prowadzenie działalności gospodarczej.

Zatem każde działanie spełniające wskazane wyżej przesłanki, stanowi w rozumieniu przepisów ww. ustawy pozarolniczą działalność gospodarczą, niezależnie od tego, czy podatnik dokonał jej rejestracji, czy nie, bowiem, jak już wskazano, ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie uzależnia uznania danego działania za pozarolniczą działalność gospodarczą od faktu zarejestrowania (zgłoszenia do właściwego rejestru) tej działalności.

Zauważyć przy tym należy, że stosownie do art. 5b ust. 1 ww. ustawy, za pozarolniczą działalność gospodarczą nie uznaje się czynności, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1. odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat tych czynności oraz ich wykonywanie, z wyłączeniem odpowiedzialności za popełnienie czynów niedozwolonych, ponosi zlecający wykonanie tych czynności,
2. są one wykonywane pod kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonych przez zlecającego te czynności,
3. wykonujący te czynności nie ponosi ryzyka gospodarczego związanego z prowadzoną działalnością.
   
   

Z treści wyżej cytowanego przepisu art. 5b ust. 1 ww. ustawy wynika, że wyłączenie określonych czynności z pozarolniczej działalności gospodarczej może nastąpić tylko w przypadku, gdy spełnione są łącznie wszystkie trzy przesłanki w nim wymienione. Przychodem z działalności gospodarczej są kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług (art. 14 ust. 1 ww. ustawy).

Zgodnie natomiast z art. 18 ww. ustawy, za przychód z praw majątkowych uważa się w szczególności przychody z praw autorskich i praw pokrewnych w rozumieniu odrębnych przepisów, praw do projektów wynalazczych, praw do topografii układów scalonych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również z odpłatnego zbycia tych praw.

Jednocześnie zauważyć należy, że przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiują pojęć takich jak np. „twórca”, „korzystanie przez twórców z praw autorskich” lub pojęć z nimi związanych, jak np. „utwór”. Ustawodawca odsyła w tym względzie do odrębnych przepisów, przez które należy rozumieć ustawę z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2006 r. Nr 90, poz. 631, ze zm.). Zgodnie z art. 1 ust. 1 i 2 pkt 1 tej ustawy, przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażania (utwór). W szczególności przedmiotem prawa autorskiego są utwory m.in. wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi (literackie, publicystyczne, naukowe, kartograficzne oraz programy komputerowe).

Przychody z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich albo rozporządzania tymi prawami występują wówczas, gdy spełnione są dwie przesłanki. Po pierwsze, konieczne jest wystąpienie przedmiotu praw majątkowych w postaci utworu. Po drugie zaś, osiągnięty przychód musi być bezpośrednio związany z korzystaniem z określonych praw autorskich albo rozporządzaniem nimi (np. poprzez udzielenie licencji).

Przechodząc na grunt przepisów prawa podatkowego podkreślić należy, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie wyklucza możliwości osiągania przychodów z majątkowych praw autorskich, w tym z tytułu odpłatnego zbycia tych praw, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Okoliczność, że prawa majątkowe wymienione zostały w art. 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (odrębnym źródle przychodów) nie oznacza, że przychody z nich osiągnięte przez przedsiębiorcę w ramach prowadzonej działalności gospodarczej nie mogą stanowić przychodów z tej działalności.

Z opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca prowadzi indywidualną działalność gospodarczą, związaną z oprogramowaniem i doradztwem w zakresie informatyki. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej zawarł umowę o współpracy z kontrahentem-spółką z ograniczoną odpowiedzialnością, na podstawie której świadczy usługi w zakresie produkcji i utrzymania systemów informatycznych. W zakres tej umowy wchodzi m.in. pisanie kodu programistycznego stanowiącego utwór w rozumieniu ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Wnioskodawca przenosi w ramach ustalonego wynagrodzenia godzinowego autorskie prawa majątkowe do utworów wytworzonych w związku z wykonywaniem umowy na rzecz kontrahenta-spółki z ograniczoną odpowiedzialnością. Na koniec okresu rozliczeniowego Wnioskodawca wystawia fakturę VAT, na podstawie której otrzymuje wynagrodzenie. Wynagrodzenie wynikające z tej faktury, zarówno w części odpowiadającej wynagrodzeniu za przeniesienie majątkowych praw autorskich, jak i w pozostałej części, Wnioskodawca zalicza do przychodów z działalności gospodarczej.

Mając na względzie wskazane powyżej przepisy prawa oraz przedstawiony stan faktyczny, stwierdzić należy, że przychód uzyskiwany przez Wnioskodawcę z tytułu opisanej umowy o świadczenie usług w zakresie produkcji i utrzymania systemów informatycznych, w części odpowiadającej czasowi pracy poświęconemu na pisanie kodu programistycznego, stanowi przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej, albowiem do uzyskania tego przychodu doszło w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej, czego potwierdzeniem jest zawarta umowa oraz wystawiona przez Niego faktura.

Konsekwencją zaliczenia osiąganych przez Wnioskodawcę przychodów do pozarolniczej działalności gospodarczej jest brak możliwości zastosowania do tych przychodów 50% kosztów uzyskania przychodów, o których mowa w art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a więc kosztów uzyskania przychodów z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich i artystów wykonawców z praw pokrewnych, w rozumieniu odrębnych przepisów, lub rozporządzania przez nich tymi prawami. Zgodnie bowiem z art. 22 ust. 12 ww. ustawy, koszty uzyskania przychodów, o których mowa w art. 22 ust. 9 ww. ustawy nie mają zastosowania do przychodów, o których mowa w art. 14, a zatem uzyskanych z prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej.

Z tego też względu przychód uzyskany przez Wnioskodawcę z tytułu opisanej umowy o świadczenie usług w zakresie produkcji i utrzymania systemów informatycznych, w części odpowiadającej czasowi pracy poświęconemu na pisanie kodu programistycznego, podlega kumulacji z pozostałymi przychodami ze źródła przychodów jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza. Winien zostać zatem rozliczony według zasad właściwych dla tego źródła przychodów, z uwzględnieniem wybranej przez Wnioskodawcę formy opodatkowania dochodów.

W związku z powyższym, przedstawione we wniosku stanowisko Wnioskodawcy uznano za nieprawidłowe, gdyż przychód uzyskany przez Wnioskodawcę z tytułu opisanej umowy o świadczenie usług w zakresie produkcji i utrzymania systemów informatycznych, w części odpowiadającej czasowi pracy poświęconemu na pisanie kodu programistycznego nie będzie stanowił przychodu spoza działalności gospodarczej. Wobec powyższego kontrahent nie będzie pełnił funkcji płatnika i nie będzie zobowiązany do pobierania od tego przychodu zaliczek na podatek dochodowy z uwzględnieniem pięćdziesięcioprocentowych kosztów uzyskania przychodu.

Podkreślić należy, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego …., po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2016 r., poz. 718). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.