Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP3/4512-524/16-2/PC
z 29 lipca 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613 z późn. zm) oraz § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 13 czerwca 2016 r. (data wpływu 18 lipca 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• opodatkowania podatkiem VAT wycofania znaku towarowego z prowadzonej działalności gospodarczej do majątku prywatnego – jest prawidłowe,

• określenia podstawy opodatkowania wycofania znaku towarowego z działalności gospodarczej do majątku prywatnego – jest prawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 18 lipca 2016 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT wycofania znaku towarowego z prowadzonej działalności gospodarczej do majątku prywatnego, oraz określenia podstawy opodatkowania wycofania znaku towarowego z działalności gospodarczej do majątku prywatnego.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest osobą fizyczną, polskim rezydentem podatkowym, czynnym podatnikiem podatku VAT. Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w postaci przedsiębiorstwa handlowo usługowego (dalej „Przedsiębiorstwo”). Obecnie, z uwagi na rozwój działalności przedmiotowego przedsiębiorstwa, jak również celem zabezpieczenia majątku rodzinnego wdrażany jest projekt sukcesji. Do majątku Przedsiębiorstwa Wnioskodawcy należy między innymi prawo ochronne do znaku towarowego (dalej: „Znak towarowy”). Znak towarowy został wytworzony we własnym zakresie i podlega ochronie jako krajowy znak towarowy.

Jednym z kolejnych, planowanych działań restrukturyzacyjnych jest, wycofanie z majątku Przedsiębiorstwa Znaku towarowego i przeniesienie jego własności do majątku prywatnego Wnioskodawcy. Wnioskodawca nie planuje wykorzystywać Znaku towarowego w celach zarobkowych, nie ujawni go również w ewidencji wartości niematerialnych i prawnych oraz nie będzie dokonywał od tego Znaku towarowego odpisów amortyzacyjnych. Wnioskodawca planuje kolejno przeniesienie Znaku towarowego z własnego majątku osobistego do majątku osobistego żony na podstawie umowy darowizny. Wnioskodawca może ponosić jedynie koszty związane z rejestracją znaku towarowego i doradztwa w tym zakresie.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy wycofanie Znaku Towarowego przez Wnioskodawcę z prowadzonej działalności gospodarczej do swojego majątku prywatnego będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem VAT?
2. Czy podstawę opodatkowania podatkiem VAT wycofania Znaku towarowego przez Wnioskodawcę z prowadzonej działalności gospodarczej do majątku prywatnego stanowić będą wyłącznie koszty poniesione przez Wnioskodawcę w związku z nabyciem (wytworzeniem) Znaku Towarowego?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1

Wycofanie Znaku towarowego przez Wnioskodawcę z prowadzonej działalności gospodarczej do majątku prywatnego będzie stanowiło nieodpłatne świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy o VAT i co za tym idzie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem VAT.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem VAT podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel; towarami są, zgodnie z przepisem art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, rzeczy i ich części, a także wszelkie postacie energii. Natomiast art. 8 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT stanowi, że przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, niestanowiące dostawy towarów, w tym również przeniesienie praw do wartości niematerialnych i.prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej. W związku z tym należy uznać, że czynności związane z przeniesieniem Znaku mogą zostać uznane za świadczenie usług w rozumieniu ustawy o VAT, Zgodnie ze wskazanym wyżej art. 5 ust. 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem VAT podlega odpłatne świadczenie usług. Jednocześnie, przepis art. 8 ust. 2 Ustawy VAT wskazuje na szczególne sytuacje, w których również nieodpłatne świadczenie usług podlega opodatkowaniu podatkiem VAT. W myśl art. 8 ust. 2 ustawy o VAT, za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

1. użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych,
2. nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.
   
   

Z powyższego przepisu wynika, że aby nieodpłatne świadczenie usług podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, muszą być spełnione określone warunki: w przypadku użycia towarów stanowiących część przedsiębiorstwa - użycie ich do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika oraz istnienie prawa podatnika do odliczenia - w całości lub w części podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów (warunki te muszą być spełnione łącznie), w przypadku świadczenia usług - świadczenie ich do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika. Jak zostało wskazane powyżej Znak towarowy nie jest towarem. W świetle powyższych regulacji, zdaniem Wnioskodawcy, wycofanie Znaku towarowego przez Wnioskodawcę z prowadzonej działalności gospodarczej do majątku prywatnego będzie stanowiło nieodpłatne świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy o VAT i co za tym idzie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem VAT.

Ad. 2

Podstawę opodatkowania przy wycofaniu Znaku towarowego przez Wnioskodawcę z prowadzonej działalności gospodarczej stanowić będą - zgodnie z art. 29a ust. 5 ustawy o VAT - koszty świadczenia tej usługi poniesione przez Wnioskodawcę, czyli w szczególności koszty związane z nabyciem (wytworzeniem) Znaku towarowego.

Zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy o VAT, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika. Zgodnie z art. 29a ust. 5 ustawy o VAT, w przypadku świadczenia usług, o których mowa w art. 8 ust. 2 ustawy o VAT (czyli Świadczenia usług nieodpłatnych), podstawą opodatkowania jest koszt świadczenia tych usług poniesiony przez podatnika. Tym samym, podstawą opodatkowania nieodpłatnego świadczenia usług jest koszt tych usług poniesiony przez podatnika. Ustawa o VAT nie precyzuje, co należy rozumieć pod pojęciem „kosztu świadczenia usługi”. Stosując wykładnię celowościową wskazanego przepisu należy uznać, iż podstawa opodatkowania nieodpłatnego świadczenia usługi powinna być jak najbliższa rzeczywistemu kosztowi jej wyświadczenia (por. Jerzy Martini, Przemysław Skorupa, Marek Wojda, VAT 2010. Komentarz, wyd. C.H. Beck, Warszawa 2010). Biorąc powyższe stanowisko pod uwagę należy przyjąć, że w przypadku świadczenia usług objętych normą art. 8 ust. 2 ustawy o VAT, istotny jest faktycznie poniesiony koszt świadczenia usług, a nie cena rynkowa (czy wartość rynkowa) danej usługi. Tym samym ustalając podstawę opodatkowania usługi polegającej na wycofaniu Znaku towarowego z działalności gospodarczej do majątku prywatnego Wnioskodawcy należy wziąć pod uwagę wyłącznie koszty faktycznie poniesione przez Wnioskodawcę w związku z wytworzeniem Znaku towarowego. Podsumowując, zdaniem Wnioskodawcy, podstawę opodatkowania przy wycofaniu Znaku towarowego z działalności gospodarczej do majątku prywatnego stanowić będą, zgodnie z art. 29a ust. 5 ustawy o VAT, koszty świadczenia tej usługi poniesione przez Wnioskodawcę - tj. wyłącznie faktycznie poniesione przez Wnioskodawcę w związku z wytworzeniem Znaku towarowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710 ze zm), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 8 ust. 1 cyt. ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

W powyższym przepisie przyjęto generalną zasadę, zgodnie z którą usługami są wszelkie odpłatne świadczenia, niebędące dostawą towarów. Stąd też należy stwierdzić, że definicja „świadczenia usług” ma charakter dopełniający definicję „dostawy towarów” i jest wyrazem realizacji zasady powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług, transakcji wykonywanych przez podatników w ramach prowadzonej działalności gospodarczej,

Określeniem „usługi” w przepisach ustawy o podatku od towarów i usług objęto obszerny krąg czynności, obejmujący swym zakresem zarówno czynności określone przez stosowne klasyfikacje statystyczne, jak i cały szereg innych świadczeń, które nie są ujęte w tych klasyfikacjach. Pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś), jak i zaniechanie (nieczynienie, bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy).

Nie każde jednak działanie, powstrzymanie się od działania, czy tolerowanie czynności lub sytuacji jest uznawane za odpłatną usługę, w rozumieniu przepisów ustawy o VAT. Dana czynność podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wówczas, gdy istnieje bezpośredni związek o charakterze przyczynowym pomiędzy świadczoną usługą, a otrzymanym świadczeniem wzajemnym, w ten sposób, że zapłacone kwoty stanowią wynagrodzenie za wyodrębnioną usługę świadczoną w ramach stosunku prawnego. Stosownie bowiem do treści art. 5 ust. 1 pkt ł ustawy o podatku od towarów i usług dla uznania, że świadczenie usługi podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług bezwzględnym warunkiem jest „odpłatność” za daną czynność. Odpłatność oznacza wykonanie czynności za wynagrodzeniem. W znaczeniu potocznym wynagrodzenie to zapłata za pracę, należność, a także odszkodowanie, nagroda. Natomiast odpłatny to taki, który wymaga zapłacenia, zwrotu kosztów, płatny.

W ściśle określonych przypadkach, również nieodpłatne świadczenie usług należy uznać za spełniające definicję odpłatnego świadczenia usług, które na podstawie art, 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

I tak, w art. 8 ust. 2 cyt. ustawy postanowiono, że za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

1. użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych;
2. nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.
   
   

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług formułują zatem zasadę, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega co do zasady odpłatne świadczenie usług, a nieodpłatne ich świadczenie traktuje się jako odpłatne w przypadkach określonych w ww. art. 8 ust. 2 cyt. ustawy. Z powyższego przepisu wynika, że aby nieodpłatne świadczenie usług podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług muszą być spełnione określone warunki:

• w przypadku użycia towarów stanowiących część przedsiębiorstwa - użycie ich do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika oraz istnienie prawa podatnika do odliczenia - w całości lub w części - podatku naliczonego przy nabyciu, imporcie lub wytworzeniu tych towarów (warunki te muszą być spełnione łącznie),
  
• w przypadku świadczenia usług - świadczenie ich do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.
  
  

Niedopełnienie któregokolwiek z warunków określonych w art. 8 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług jest podstawą do traktowania nieodpłatnej usługi jako niepodlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Dla stwierdzenia, czy konkretne nieodpłatne świadczenie usług podlega opodatkowaniu na mocy cytowanego wyżej art. 8 ust, 2 ustawy o VAT istotne jest ustalenie celu takiego świadczenia. Aby nieodpłatne świadczenie uznać za odpłatne świadczenie usług, tj. za podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT, musi być ono świadczone na cele inne niż działalność gospodarcza podatnika. Przez świadczenie usług niezwiązanych z prowadzeniem przedsiębiorstwa należy rozumieć takie świadczenie usług, które odbywa się bez związku z potrzebami prowadzonej działalności. Opodatkowaniu podlegają te nieodpłatne usługi, które nie mają związku z prowadzoną działalnością, a więc nie mają wpływu na przyszłe obroty przedsiębiorstwa, jego zyski, wizerunek, odbiór przez kontrahentów. Natomiast przez usługi związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa należy rozumieć te usługi, które są wykonywane nieodpłatnie w związku z potrzebami prowadzonej działalności gospodarczej podmiotu, potrzebami związanymi z funkcjonowaniem prowadzonego przedsiębiorstwa.

Jeżeli więc nieodpłatne świadczenie będzie się wpisywało w cel prowadzonej działalności gospodarczej, wtedy przesłanka uznania takiej nieodpłatnej czynności za odpłatne świadczenie usług, podlegające opodatkowaniu, nie zostanie spełniona. Stwierdzenie takie uzależnione jednak jest od konkretnych okoliczności jakie w danej sprawie występują. Ponadto nie każda czynność stanowiąca świadczenie usług, w rozumieniu art. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podatnika.

Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza - w myśl art. 15 ust. 2 ww. ustawy ~ obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie o VAT, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określaną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto z cyt. wyżej art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług wynika, że pod pojęciem działalności gospodarczej należy rozumieć także czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. W tym przypadku decydujące znaczenie ma stałość, ciągłość wykorzystywania majątku. Oczywiste jest, że wykorzystywanie towarów lub wartości niematerialnych i prawnych ma miejsce przede wszystkim poprzez oddanie ich w stosunki obligacyjne, np. w najem, dzierżawę, udzielenie licencji do korzystania z danej wartości niematerialnej i prawnej, itp. Przy czym przez ciągłość wykorzystywania składników majątku rozumieć należy także wykorzystanie majątku, które charakteryzuje się powtarzalnością lub długim okresem trwania.

Z przedstawionej treści wniosku, wynika, że Wnioskodawca jest osobą fizyczną, polskim rezydentem podatkowym, czynnym podatnikiem podatku VAT. Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w postaci przedsiębiorstwa handlowo usługowego. Obecnie, z uwagi na rozwój działalności przedmiotowego przedsiębiorstwa, jak również celem zabezpieczenia majątku rodzinnego wdrażany jest projekt sukcesji. Do majątku Przedsiębiorstwa Wnioskodawcy należy między innymi prawo ochronne do znaku towarowego.

Znak towarowy został wytworzony we własnym zakresie i podlega ochronie jako krajowy znak towarowy.

Jednym z kolejnych, planowanych działań restrukturyzacyjnych jest, wycofanie z majątku Przedsiębiorstwa Znaku towarowego i przeniesienie jego własności do majątku prywatnego Wnioskodawcy.

Wnioskodawca nie planuje wykorzystywać Znaku towarowego w celach zarobkowych, nie ujawni go również w ewidencji wartości niematerialnych i prawnych oraz nie będzie dokonywał od tego Znaku towarowego odpisów amortyzacyjnych. Wnioskodawca planuje kolejno przeniesienie Znaku towarowego z własnego majątku osobistego do majątku osobistego żony na podstawie umowy darowizny. Wnioskodawca może ponosić jedynie koszty związane z rejestracją znaku towarowego i doradztwa w tym zakresie.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą opodatkowania podatkiem od towarów i usług wycofania Znaku Towarowego z prowadzonej działalności gospodarczej do majątku prywatnego.

Jak wskazano wyżej, zakres opodatkowania podatkiem VAT wyznacza zarówno czynnik przedmiotowy - opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów lub odpłatne świadczenie usług oraz czynnik podmiotowy - czynności muszą być wykonywane przez podatnika.

W świetle obowiązujących przepisów i przedstawionych okoliczności należy stwierdzić, że planowana czynność wycofania Znaku towarowego z działalności gospodarczej do majątku prywatnego podlegała będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. W niniejszej sprawie spełniona jest zarówno ww. przesłanka przedmiotowa, jak i podmiotowa.

Przedmiotem opodatkowania podatkiem od towarów i usług są czynności odpłatne. Nieodpłatne świadczenie usług - co do zasady - nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, za wyjątkiem ściśle określonych sytuacji, wskazanych m.in. w art. 8 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług. Z przywołanego wyżej przepisu wynika, że w przypadku świadczenia usług, nieodpłatne świadczenie usług będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem VAT kiedy wykonywane będzie na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia. Opodatkowaniu podatkiem VAT podlegało będzie także wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.

Biorąc zatem pod uwagę opis sprawy oraz powołane przepisy prawa stwierdzić należy, że z uwagi na fakt, iż dojdzie do przekazania praw ochronnych do znaku towarowego na cele osobiste Wnioskodawcy, czynność ta będzie stanowić odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy i tym samym będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Tym samym stanowisko przedstawione przez Wnioskodawcę w odniesieniu do pytania nr 1 należy uznać za prawidłowe.

W odniesieniu do podstawy opodatkowania ww. czynności należy wskazać, że zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Stosownie do art. 29a ust. 5 ustawy, w przypadku świadczenia usług, o którym mowa w art. 8 ust. 2, podstawą opodatkowania jest koszt świadczenia tych usług poniesiony przez podatnika.

Art. 29a ust. 6 pkt 1 ustawy stanowi, że podstawa opodatkowania obejmuje:

1. podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku;
2. koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dokonującego dostawy lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy.
   
   

Należy wskazać, że ustawodawca nie określił w sposób precyzyjny, jakiego rodzaju koszty mogą zostać uznane za poniesione przez podatnika w związku ze świadczeniem nieodpłatnie usług.

Nie ulega jednak wątpliwości, że chodzi tu o koszty rzeczywiście poniesione w związku ze świadczoną usługą, tzn. takiego rodzaju koszty, bez poniesienia których wykonanie usługi byłoby niemożliwe. Przy czym, należy przyjąć, że podstawa opodatkowania nieodpłatnego świadczenia usług powinna być jak najbliższa rzeczywistemu kosztowi jej wyświadczenia. Należy zauważyć, że cyt. wyżej przepis art. 29a ust. 5 ustawy nie określa podstawy opodatkowania w oparciu o wartość rynkową dla nieodpłatnego świadczenia usług zrównanego z odpłatnym świadczeniem usług na podstawie art. 8 ust. 2 ustawy.

Wobec powyższego, w przypadku zamierzonej przez Wnioskodawce czynności wycofania praw ochronnych do znaku towarowego z działalności gospodarczej do majątku prywatnego, o którym mowa we wniosku, jako podstawę opodatkowania – zgodnie z cyt. wyżej art. 29a ust. 5 ustawy - przyjąć należy faktyczny koszt świadczenia tych usług poniesiony przez Wnioskodawcę, a w szczególności całkowitą kwotę wydatków poniesionych przez Wnioskodawcę w związku z wytworzeniem tego prawa.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w odniesieniu do pytania nr 2 należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. 2016, poz. 718).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skarga powinna czynić zadość wymaganiom pisma w postępowaniu sądowym, a ponadto zawierać: wskazanie zaskarżonej decyzji, postanowienia, innego aktu lub czynności, oznaczenie organu, którego działania, bezczynności lub przewlekłego prowadzenia postępowania skarga dotyczy, określenie naruszenia prawa lub interesu prawnego, w przypadkach, o których mowa w art. 52 § 3 i 4, dowód, że skarżący wezwał właściwy organ do usunięcia naruszenia prawa (art. 57 § 1 pkt 1 - 4 ww. ustawy).

Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.