Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
1061-IPTPB1.4511.476.2016.2.KU
z 19 sierpnia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 29 kwietnia 2016 r. (data wpływu 5 maja 2016 r.), uzupełnionym pismem z dnia 24 maja 2016 r. (data wpływu 31 maja 2016 r.) oraz pismem z dnia 25 lipca 2016 r. (data wpływu 28 lipca 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia prawa wieczystego użytkowania niezabudowanych działek – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 maja 2016 r. (data wpływu do Biura Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej 5 maja 2016 r.), został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych oraz podatku od towarów i usług.

Zawiadomieniem z dnia 17 maja 2016 r., Nr IBPB-1-1/4511-309/16/ZK Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach poinformował Wnioskodawcę, że przekazuje Jego wniosek, w części dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych organowi właściwemu w sprawie.

W dniu 31 maja 2016 r. do BKIP w Bielsku-Białej wpłynęło pismo Wnioskodawcy z dnia 24 maja 2016 r., w którym poinformował On, że wycofuje wniosek z dnia 29 kwietnia 2016 r. w zakresie podatku od towarów i usług, a oczekuje odpowiedzi (interpretacji indywidualnej) wyłącznie w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych.

W związku z powyższym, Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach uwzględniając pismo Wnioskodawcy z dnia 24 maja 2016 r. umorzył postępowanie i w dniu 7 lipca 2016 r. wydał postanowienie Nr IBPP1/4512-328/16/ES o umorzeniu postępowania w sprawie wniosku o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w części dotyczącej podatku od towarów i usług.

Pismem z dnia 3 czerwca 2016 r. (data wpływu 3 czerwca 2016 r.), Nr IBPP1/4512-328/16/ES, na postawie art. 170 § 1 i 171 § 1 zdanie pierwsze w zw. z art. 14h ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.), stosowanie do § 5 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643), powyższy wniosek w części dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych został przekazany przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach do załatwienia zgodnie z właściwością przez Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim.

W dniu 31 maja 2016 r. do BKIP w Bielsku-Białej wpłynęło pismo Wnioskodawcy, tj. Pana … z dnia 24 maja 2016 r., w którym poinformował, że wycofuje wniosek z dnia 29 kwietnia 2016 r. w zakresie podatku od towarów i usług, a oczekuje odpowiedzi (interpretacji indywidualnej) wyłącznie w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych.

W związku z powyższym, Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach uwzględniając pismo Wnioskodawcy z dnia 24 maja 2016 r. umorzył postępowanie i w dniu 7 lipca 2016 r. wydał postanowienie Nr IBPP1/4512-328/16/ES o umorzeniu postępowania w sprawie wniosku o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w części dotyczącej podatku od towarów i usług.

Z uwagi na fakt, że przedmiotowy wniosek nie spełniał wymogów, o których mowa w art. 14b § 1 i § 3 Ordynacja, w związku z czym pismem z dnia 12 lipca 2016 r., Nr IPTPB1.4511.476.2016.1.KU, na podstawie art. 169 § 1 w zw. z art. 14h wymienionej ustawy, wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie do uzupełnienia ww. wniosku wysłano w dniu 12 lipca 2016 r. (data doręczenia 18 lipca 2016 r.). Wnioskodawca uzupełnił wniosek pismem z dnia 25 lipca 2016 r. (data wpływu 28 lipca 2016 r.), nadanym dnia 25 lipca 2016 r.

W uzupełnieniu wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Od dnia 1 października 1994 r. Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą jako osoba fizyczna pod nazwą P.W.P.H.U. „…” w …. W okresie od 1994 r. do 2008 r. Wnioskodawca prowadził działalność gospodarczą polegającą na handlu i przerobie złomu. Obecnie w ramach prowadzonej działalności Wnioskodawca zajmuje się wynajmem nieruchomości, z których część została zakupiona w ramach prowadzonej działalności (w akcie notarialnym jest podana informacja o tym fakcie), a część zakupiona została wspólnie z małżonką z ich majątku wspólnego (w akcie notarialnym jest podana informacja o tym fakcie). Dochody z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca opodatkował podatkiem liniowym. Ewidencję podatkową prowadzi w postaci podatkowej księgi przychodów i rozchodów.

W dniu 31 maja 2007 r. Wnioskodawca zakupił wraz z żoną do ich majątku wspólnego prawo wieczystego użytkowania niezabudowanych działek gruntu w innej miejscowości niż siedziba firmy. Z tytułu tego zakupu Wnioskodawca poniósł wyłącznie koszty wynikające z aktu notarialnego. Prawo wieczystego użytkowania zostało zakupione od osób fizycznych. Wnioskodawca nie wprowadził do ewidencji środków trwałych swojej firmy zakupionego prawa. W momencie zakupu tego prawa Wnioskodawca nie miał sprecyzowanych planów, co do jego wykorzystania. W 2008 r., gdy prowadził działalność w zakresie handlu i przerobu złomem, Wnioskodawca uzyskał warunki zabudowy dla inwestycji „Recykling samochodowy”. Z inwestycji Wnioskodawca zrezygnował i nie podjął żadnych działań w zakresie tego zadania. W 2014 r. w ramach prowadzenia działalności gospodarczej, polegającej na wynajmie nieruchomości, Wnioskodawca poniósł koszty projektu oraz przyłącza wody i ścieków, gdyż w tym czasie miasto, na terenie którego znajduje się działka takie, zadanie realizowało. Koszty przyłącza i projektu dotyczyły zakupionego w 2007 r. prawa wieczystego użytkowania gruntu. Od 2011 r. Wnioskodawca wynajmuje nieruchomości, w tym ww. działkę, mimo, że nie została wprowadzona przez Niego do ewidencji środków trwałych prowadzonej działalności gospodarczej. W dniu 25 kwietnia 2016 r. Wnioskodawca wraz z małżonką podpisał umowę przedwstępną i planuje dokonać sprzedaży prawa wieczystego użytkowania gruntu w czerwcu 2016 r. Sprzedaży działek Wnioskodawca zamierza dokonać wspólnie z żoną, jako osoba fizyczna, jednemu nabywcy w jednym akcie notarialnym, zgodnie z uchwałą NSA II FPS 8/13, jako sprzedaż nieruchomości wykorzystywanej na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej, która nie była ujęta w ewidencji środków trwałych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku):

1. Czy Wnioskodawca jako przedsiębiorca prowadzący działalność pod nazwą P.W.P.H.U. ”…”, w dniu sprzedaży powinien ująć tę sprzedaż jako przychód z działalności gospodarczej, mimo że zakupione w dniu 31 maja 2007 r. prawo wieczystego użytkowania gruntu nie było ujęte w ewidencji środków trwałych?
2. Czy sprzedaż prawa wieczystego użytkowania działki Wnioskodawca ma potraktować w ½ (małżonka ½) jako sprzedaż osób fizycznych i rozliczyć w deklaracji rocznej PIT- 38, uwzględniając koszty związane z zakupem?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy przedstawionym w uzupełnieniu wniosku, sprzedaż majątku wspólnego małżeństwa - prawa wieczystego użytkowania gruntu powinna być potraktowana jako sprzedaż osób fizycznych zwolniona z podatku, gdyż nieruchomość została nabyta w 2007 r.

W ocenie Wnioskodawcy nie ma znaczenia, że z prawa wieczystego użytkowania gruntu korzystał w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, bo nie zostało ono wprowadzone do ewidencji środków trwałych. Przychód z odrębnego źródła , jakim jest odpłatne zbycie nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości, jak wynika z art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.), powstaje, gdy zbycie to następuje w wykonywaniu działalności gospodarczej i dochodzi do niego przed upływem 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie (odpłatne lub nieodpłatne) lub wybudowanie.

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż taka nie stanowi przychodu z działalności gospodarczej, zgodnie z art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. a) ww. ustawy, jako odpłatne zbycie nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości, wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą, które nie były ujęte w ewidencji środków trwałych wskazanych w art. 14 ust. 2c tej ustaw.

Ponadto, w Jego ocenie, zgodnie z uchwałą NSA II FPS 8/13, przychody ze sprzedaży prawa wieczystego użytkowania nie powinny być ujęte w przychodach prowadzonej przez Niego działalności gospodarczej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z zasadą wyrażoną w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Przepis art. 10 ust. 1 ww. ustawy określa źródła przychodów.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jednym z nich jest pozarolnicza działalność gospodarcza, określona w art. 10 ust. 1 pkt 3 cytowanej ustawy.

Innym ze źródeł przychodów jest – na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy – odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów

-jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Natomiast w świetle art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 (pozarolniczej działalności gospodarczej), uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Stosownie do treści art. 14 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy – w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2015 r. – przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących:

1. środkami trwałymi albo wartościami niematerialnymi i prawnymi, podlegającymi ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych,
2. składnikami majątku, o których mowa w art. 22d ust. 1, z wyłączeniem składników, których wartość początkowa ustalona zgodnie z art. 22g nie przekracza 1 500 zł,
3. składnikami majątku, które ze względu na przewidywany okres używania równy lub krótszy niż rok nie zostały zaliczone do środków trwałych albo wartości niematerialnych i prawnych,
4. składnikami majątku stanowiącymi spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego lub udział w takim prawie, które zgodnie z art. 22n ust. 3 nie podlegają ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych

-wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą lub przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

Przy czym, do przychodów, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy, nie zalicza się przychodów z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej: budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie. Przepis art. 30e stosuje się odpowiednio (art. 14 ust. 2c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

O tym jaki składnik majątku może stanowić środek trwały albo wartość niematerialną i prawną decydują regulacje zawarte w art. 22a i 22c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przy czym nie wszystkie wymienione w nich rodzaje składników majątku mogą podlegać amortyzacji podatkowej.

Zgodnie z art. 22a ust. 1 ww. ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

-o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Amortyzacji nie podlegają:

1. grunty i prawa wieczystego użytkowania gruntów,
2. budynki mieszkalne wraz ze znajdującymi się w nich dźwigami lub lokale mieszkalne, służące prowadzonej działalności gospodarczej lub wydzierżawiane albo wynajmowane na podstawie umowy, jeżeli podatnik nie podejmie decyzji o ich amortyzowaniu,
3. dzieła sztuki i eksponaty muzealne,
4. wartość firmy, jeżeli wartość ta powstała w inny sposób niż określony w art. 22b ust. 2 pkt 1,
5. składniki majątku, które nie są używane na skutek zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej na podstawie przepisów o swobodzie działalności gospodarczej albo zaprzestania działalności, w której te składniki były używane; w tym przypadku składniki te nie podlegają amortyzacji od miesiąca następującego po miesiącu, w którym zawieszono albo zaprzestano tę działalność

-zwane odpowiednio środkami trwałymi lub wartościami niematerialnymi i prawnymi (art. 22c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Z powyższego wynika, że przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie uzależniają zatem możliwości uznania danego składnika majątku za środek trwały lub wartość niematerialną i prawną od ujęcia go w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych ani też dokonywania jego amortyzacji (zwłaszcza, że część środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych objęta jest ustawowym wyłączeniem z amortyzacji podatkowej).

Stosownie natomiast do art. 22d ust. 2 ww. ustawy, składniki majątku, o których mowa w art. 22a-22c, z wyłączeniem składników wymienionych w ust. 1 (tj. składników, o których mowa w art. 22a i 22b, których wartość początkowa, określona zgodnie z art. 22g, nie przekracza 3 500 zł, i co do których podatnik nie podjął decyzji o ich amortyzacji) wprowadza się do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych zgodnie z art. 22n, najpóźniej w miesiącu przekazania ich do używania. Późniejszy termin wprowadzenia uznaje się za ujawnienie środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 4.

W świetle powyższego stwierdzić należy, że regulacją art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2015 r., objęty został przychód z odpłatnego zbycia tych składników majątku, które spełniają ustawową definicję środka trwałego, podlegającego ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, niezależnie od tego, czy podatnik wprowadził, czy też nie wprowadził te składniki do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, jak również od tego, czy zaliczał do kosztów uzyskania przychodów odpisy amortyzacyjne dokonywane od ich wartości początkowej.

Natomiast zgodnie z art. 22 ust. 1 ww. ustawy kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Stosownie do treści art. 23 ust. 1 pkt 1 lit. b) ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż grunty lub prawa wieczystego użytkowania gruntów środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części - wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów przy określaniu dochodu z odpłatnego zbycia rzeczy określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d), oraz gdy odpłatne zbycie rzeczy i praw jest przedmiotem działalności gospodarczej, a także w przypadku odpłatnego zbycia składników majątku związanych z działalnością gospodarczą, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, bez względu na czas ich poniesienia.

W myśl art. 24 ust. 3b ustawy dochodem z odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 17 lit. a), jest różnica między przychodem z odpłatnego zbycia a wydatkami na nabycie zbywanych składników, niezaliczonych do kosztów uzyskania przychodów w jakiejkolwiek formie.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że od dnia 1 października 1994 r. Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą jako osoba fizyczna pod nazwą P.W.P.H.U. „…” w …. Obecnie w ramach prowadzonej działalności Wnioskodawca zajmuje się wynajmem nieruchomości, z których część została zakupiona w ramach prowadzonej działalności, a część zakupiona została wspólnie z małżonką z ich majątku wspólnego. W dniu 31 maja 2007 r. Wnioskodawca zakupił wraz z żoną do ich majątku wspólnego prawo wieczystego użytkowania niezabudowanych działek gruntu w innej miejscowości niż siedziba firmy. Z tytułu tego zakupu poniósł wyłącznie koszty wynikające z aktu notarialnego. Wnioskodawca nie wprowadził do ewidencji środków trwałych swojej firmy zakupionego prawa. Od 2011 r. Wnioskodawca wynajmuje nieruchomości, w tym ww. działkę. W dniu 25 kwietnia 2016 r. Wnioskodawca wraz z małżonką podpisał umowę przedwstępną i planuje dokonać sprzedaży prawa wieczystego użytkowania gruntu w czerwcu 2016 r. Sprzedaży działek Wnioskodawca zamierza dokonać wspólnie z żoną jako osoba fizyczna, jednemu nabywcy w jednym akcie notarialnym.

Mając na uwadze przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe oraz powołane wyżej przepisy prawa podatkowego (obowiązujące od dnia 1 stycznia 2015 r.) należy stwierdzić, że odpłatne zbycie wykorzystywanego w działalności gospodarczej składnika majątku, który wprawdzie nie został wprowadzony do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, jednak spełnia ustawową definicję środka trwałego, będzie skutkować powstaniem przychodu z pozarolniczej działalności gospodarczej, który w całości winien zostać ujęty w dniu sprzedaży w podatkowej księdze przychodów i rozchodów. Dochodem z odpłatnego zbycia przedmiotowego składnika majątku będzie różnica między przychodem z odpłatnego zbycia a wydatkami poniesionymi na jego nabycie, niezaliczonymi do kosztów uzyskania przychodów w jakiejkolwiek formie, co wynika z art. 24 ust. 3b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wnioskodawca zatem może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej wydatki poniesione na nabycie składnika majątku, zgodnie z art. 22 ust. 1 powołanej ustawy.

Zatem stanowisko, że sprzedaż prawa wieczystego użytkowania gruntu powinna być potraktowana jako sprzedaż dokonana przez Wnioskodawcę i Jego małżonkę po upływie 5 lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło nabycie tego prawa, uznać należy za nieprawidłowe.

Ponadto wskazać należy, że z uwagi na to, że interpretacje prawa podatkowego wydawane są w indywidualnej sprawie zainteresowanego, co wynika z art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacji podatkowej (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) – niniejsza interpretacja dotyczy Wnioskodawcy. Nie wywołuje skutków prawnych dla małżonki Wnioskodawcy.

Końcowo podkreślić należy, że powołana przez Wnioskodawcę uchwała Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 17 lutego 2014 r. sygn., akt II FPS 8/13 – w opinii tut. Organu – nie znajduje zastosowania w przestawionym zdarzeniu przyszłym. Zauważyć bowiem należy, że ocenie Sądu podlegała treść art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2014 r., natomiast w rozpatrywanej sprawie zastosowanie znajduje przepis ww. art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. a) cytowanej ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2015 r.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718). Skargę do WSA wnosi się w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.