Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB2/4511-1-584/16-4/MKI
z 5 sierpnia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 21 kwietnia 2016 r. (data wpływu 25 kwietnia 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie odliczenia wydatków na własne cele mieszkaniowe – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 kwietnia 2016 r. został złożony ww. wniosek – uzupełniony pismem z 25 lipca 2016 r. (data wpływu 27 lipca 2016 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie odliczenia wydatków na własne cele mieszkaniowe.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W 2014 roku wyrokiem sądu Wnioskodawczyni otrzymała w spadku mieszkanie, które było objęte zwolnieniem z podatku od spadków i darowizn. Na podstawie aktu notarialnego część mieszkania Wnioskodawczyni darowała córce (darowizna także była objęta zwolnieniem z podatku od spadków i darowizn).

W 2015 roku lokal mieszkalny został sprzedany.

W 2016 roku każda z współwłaścicielek złożyła zeznanie o wysokości osiągniętego dochodu w roku podatkowym 2015 – PIT 39 i uregulowała należny podatek od osiągniętego przychodu ze sprzedaży mieszkania.

Dokonując rozliczenia Wnioskodawczyni skorzystała z prawa do zwolnienia z podatku dochodowego od osób fizycznych. Część pieniędzy ze sprzedaży mieszkania Wnioskodawczyni przeznaczy na cele mieszkaniowe, tj. remont domu, którego Zainteresowana jest współwłaścicielką razem z bratem (Wnioskodawczyni nadmienia, że obecnie mieszka z mężem w mieszkaniu, które jest ich wspólną własnością).

Zamiarem Wnioskodawczyni jest wykonanie remontu dachu, wymiana okien oraz część innych prac remontowych w domu. Zaplanowaną kwotę Zainteresowana wydatkuje w latach 2016-2017. Wydatki będą udokumentowane fakturami wystawionymi na Wnioskodawczynię i na jej adres zamieszkania.

W piśmie uzupełniającym Wnioskodawczyni podała, że śmierć spadkodawcy mieszkania nastąpiła 15 listopada 2013 r.

Remont domu służy własnym celom mieszkaniowym Wnioskodawczyni. Niektóre części wskazanego domu są wspólne z drugim współwłaścicielem (bratem Wnioskodawczyni). Obecnie Wnioskodawczyni mieszka w innym mieszkaniu, ale w wskazanym domu często przebywa i mieszka i jej zamiarem jest zamieszkać w nim w przyszłości. Dom ten położony jest na terenie Rzeczypospolitej Polskiej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy obliczając kwotę dochodu zwolnionego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 131 Wnioskodawczyni prawidłowo ujęła całą kwotę, którą wydatkuje na remont domu, którego jest współwłaścicielką, czy powinna zwolniony dochód obliczyć proporcjonalnie do udziału we własności?

Zdaniem Wnioskodawczyni obliczając kwotę dochodu zwolnionego od podatku dochodowego od osób fizycznych prawidłowo zastosowała odliczenie od pełnej kwoty zaplanowanych wydatków na cele mieszkaniowe, które będą poniesione w dwóch przyszłych latach na remont domu, którego jest współwłaścicielką.

Dom nie jest podzielony, jednocześnie jej współwłaściciele, tj. Wnioskodawczyni i jej brat korzystają z tej nieruchomości w całości oraz razem utrzymują i dbają o dom.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.): opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z treścią art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c ww. ustawy: jednym ze źródeł przychodów jest odpłatne zbycie:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,

– jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c – przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Należy podkreślić, że ww. przepis formułuje generalną zasadę, że odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Tym samym, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości nastąpi po upływie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie, nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a co za tym idzie, kwota uzyskana z tego zbycia nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Wobec powyższego, w przypadku sprzedaży nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c ww. ustawy decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych uzyskanego z tego tytułu dochodu ma moment ich nabycia.

Z opisanego we wniosku stanu faktycznego wynika, że w 2014 r. wyrokiem Sądu Wnioskodawczyni otrzymała w spadku mieszkanie. Śmierć spadkodawcy mieszkania nastąpiła 15 listopada 2013 r. Na podstawie aktu notarialnego część mieszkania Wnioskodawczyni darowała córce. W 2015 r. lokal mieszkalny został sprzedany. W 2016 r. Wnioskodawczyni złożyła zeznanie o wysokości osiągniętego dochodu w roku podatkowym 2015 – PIT 39 i uregulowała należny podatek od osiągniętego przychodu ze sprzedaży mieszkania.

Dokonując rozliczenia Wnioskodawczyni skorzystała z prawa do zwolnienia z podatku dochodowego od osób fizycznych. Część pieniędzy ze sprzedaży mieszkania Wnioskodawczyni przeznaczy na cele mieszkaniowe, tj. remont domu, którego jest współwłaścicielką razem z bratem (Wnioskodawczyni nadmienia, że obecnie mieszka z mężem w innym mieszkaniu, które jest ich wspólną własnością). Zamiarem Wnioskodawczyni jest wykonanie remontu dachu, wymiana okien oraz części innych prac remontowych w domu. Remont domu służy własnym celom mieszkaniowym Wnioskodawczyni. Zaplanowaną kwotę Zainteresowana wydatkuje w latach 2016-2017. Niektóre części wskazanego domu są wspólne z drugim współwłaścicielem (bratem Wnioskodawczyni). Wydatki będą udokumentowane fakturami wystawionymi na Wnioskodawczynię i na jej adres zamieszkania. Wnioskodawczyni w ww. domu często przebywa i mieszka, a jej zamiarem jest zamieszkać w nim w przyszłości. Dom ten położony jest na terenie Rzeczypospolitej Polskiej.

W niniejszej sprawie dniem nabycia przez Wnioskodawczynię spadku jest data śmierci spadkodawcy. Tym samym nabycie przez Wnioskodawczynię mieszkania po zmarłym spadkodawcy nastąpiło w wyniku otwarcia spadku w 2013 r. Natomiast zbycie udziału miało miejsce w 2015 r.

Dlatego też sprzedaż niniejszego udziału w mieszkaniu stanowi źródło przychodu do opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych wymienione w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych na zasadach określonych w art. 30e ust. 1 omawianej ustawy, ponieważ nie upłynęło pięć lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie mieszkania.

Zatem Wnioskodawczyni prawidłowo rozpoznała przychód ze sprzedaży mieszkania w rozliczeniu rocznym za 2015 r. w PIT-39.

Stosownie do treści art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: wolne od podatku dochodowego są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 30e, w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe; udokumentowane wydatki poniesione na te cele uwzględnia się do wysokości przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych.

Wysokość dochodu zwolnionego z opodatkowania na podstawie ww. regulacji podatnik powinien wykazać w zeznaniu, składanym w terminie do 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym, w którym nastąpiło odpłatne zbycie lokalu mieszkalnego.

W sytuacji gdy przychód ze sprzedaży zostanie w całości przeznaczony na własne cele mieszkaniowe, to wówczas uzyskany z tego tytułu dochód będzie w całości korzystał ze zwolnienia od podatku dochodowego. Jeśli jednak tylko część przychodu przeznaczona będzie na cele mieszkaniowe, to zwolnieniem objęta będzie tylko ta część dochodu, która proporcjonalnie odpowiada udziałowi poniesionych wydatków na własne cele mieszkaniowe w osiągniętych przychodach z odpłatnego zbycia.

Stosownie do art. 21 ust. 25 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: za wydatki poniesione na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 131, uważa się wydatki poniesione na:

1. nabycie budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, a także na nabycie gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem,
2. nabycie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie, prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie,
3. nabycie gruntu pod budowę budynku mieszkalnego lub udziału w takim gruncie, prawa użytkowania wieczystego takiego gruntu lub udziału w takim prawie, w tym również z rozpoczętą budową budynku mieszkalnego, oraz nabycie innego gruntu lub udziału w gruncie, prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, jeżeli w okresie, o którym mowa w ust. 1 pkt 131, grunt ten zmieni przeznaczenie na grunt pod budowę budynku mieszkalnego,
4. budowę, rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub remont własnego budynku mieszkalnego, jego części lub własnego lokalu mieszkalnego,
5. rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub adaptację na cele mieszkalne własnego budynku niemieszkalnego, jego części, własnego lokalu niemieszkalnego lub własnego pomieszczenia niemieszkalnego,

– położonych w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej.

Na podstawie art. 21 ust. 26 tej ustawy – przez własny budynek, lokal lub pomieszczenie, o których mowa w ust. 25 pkt 1 lit. d-e, rozumie się budynek, lokal lub pomieszczenie stanowiące własność lub współwłasność podatnika lub do którego podatnikowi przysługuje spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udział w takich prawach.

Zgodnie z art. 21 ust. 28 ww. ustawy – za wydatki, o których mowa w ust. 25, nie uważa się wydatków poniesionych na:

1. nabycie gruntu lub udziału w gruncie, prawa wieczystego użytkowania gruntu lub udziału w takim prawie, budynku, jego części lub udziału w budynku, lub
2. budowę, rozbudowę, nadbudowę, przebudowę, adaptację lub remont budynku albo jego części

– przeznaczonych na cele rekreacyjne.

Katalog wydatków wymienionych w art. 21 ust. 25 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ma charakter zamknięty, jest to wyliczenie enumeratywne. Niezbędnym zatem warunkiem do skorzystania z niniejszego zwolnienia jest wydatkowanie otrzymanego przychodu na cele mieszkaniowe określone w ww. ustawie.

Kolejną okolicznością decydującą o zastosowaniu zwolnienia wynikającego z przywołanego art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy podatkowej jest fakt wydatkowania, począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat, od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie środków z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, na wskazane w ustawie własne cele mieszkaniowe. Warto przy tym dodać, że zwolnieniem objęte są wyłącznie wydatki na własne cele mieszkaniowe, a nie wydatki na cele inwestycyjne lub gospodarcze, nawet jeśli te cele inwestycyjne i gospodarcze łączy się z celami mieszkaniowymi.

Ustawodawca uzależnia zatem prawo do skorzystania ze zwolnienia od wydatkowania przez podatnika, w ściśle określonym czasie, środków uzyskanych z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, na realizację własnego celu mieszkaniowego. Celem tym może być budowa, rozbudowa, nadbudowa, przebudowa lub remont własnego budynku mieszkalnego, jego części lub własnego lokalu mieszkalnego, w którym podatnik zaspokaja swoje własne potrzeby mieszkaniowe.

Ww. zwolnienia są wyjątkiem od zasady powszechności opodatkowania, co oznacza, że wszelkie odstępstwa od tej zasady muszą bezwzględnie wynikać z przepisów prawa i być interpretowane ściśle z jego literą. W związku z tym tylko wydatkowanie środków uzyskanych z odpłatnego zbycia – w terminie i na cele wskazane w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a szczegółowo opisane w art. 21 ust. 25 tej ustawy – pozwala na zastosowanie przedmiotowego zwolnienia. Z treści tej regulacji wprost wynika, że zwolnienie dotyczy wyłącznie udokumentowanych wydatków poniesionych przez podatnika na własne cele mieszkaniowe. Oznacza to, że jest to wydatek, który został poniesiony, i który jest odpowiednio udokumentowany.

Zatem korzystanie ze zwolnienia od podatku jest możliwe wyłącznie w sytuacji, gdy spełnione są wszystkie przesłanki określone w przepisie stanowiącym podstawę prawną danej preferencji.

W przypadku niewypełnienia warunków określonych w cytowanym art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podatnik traci prawo do ulgi i jest zobowiązany do złożenia korekty zeznania oraz zapłaty podatku dochodowego.

Podsumowując – z powołanego art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że okolicznością decydującą o jego zastosowaniu jest przeznaczenie przychodów uzyskanych z odpłatnego zbycia nieruchomości i określonych praw majątkowych w terminie począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym zostało ono dokonane, na własne cele mieszkaniowe, które zgodnie z art. 21 ust. 25 pkt 1 lit. d ww. ustawy obejmują budowę, rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub remont własnego budynku mieszkalnego, jego części lub własnego lokalu mieszkalnego.

Odnosząc się do możliwości przeznaczenia przez Wnioskodawczynię na remont domu mieszkalnego, którego jest współwłaścicielem razem z bratem, całości poniesionych przez nią wydatków, jako wydatków na własne cele mieszkaniowe, należy podkreślić, że w remontowanej nieruchomości Wnioskodawczyni przysługuje udział we współwłasności domu, ponieważ drugim jego współwłaścicielem jest brat Wnioskodawczyni.

Wnioskodawczyni pragnie przeznaczyć na remont nieruchomości (domu) kwotę przekraczającą wielkość jej udziału w nieruchomości, jednak w świetle art. 21 ust. 26 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wielkość udziału Wnioskodawczyni we współwłasności niniejszej nieruchomości determinuje wysokość wydatków, które mogą zostać odliczone jako wydatki poniesione na własne cele mieszkaniowe. Sprzeczne z celem omawianego zwolnienia jest odliczanie wydatków bez względu na posiadany udział we współwłasności nieruchomości. Oznaczałoby to bowiem, że odliczone zostały wydatki, które finansowały realizację cudzych potrzeb mieszkaniowych, a nie celów mieszkaniowych Wnioskodawczyni.

Reasumując – wydatki, jakie Wnioskodawczyni poniosła na remont nieruchomości (domu) proporcjonalnie do przysługującego jej udziału we współwłasności w tej nieruchomości, wydatkowane w okresie dwóch lat od końca roku, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, oraz prawidłowo udokumentowane – stanowią wydatki poniesione na własne cele mieszkaniowe Wnioskodawczyni i mogą podlegać zwolnieniu z podatku dochodowego w myśl art. 21 ust. 1 pkt 131 w związku z ust. 25 pkt 1 lit. d i ust. 26 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zwolnieniu podlegać będzie dochód w wysokości, który odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wskazanych wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia mieszkania.

Nie będą natomiast stanowiły wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe wydatki poniesione przez Wnioskodawczynię na remont ww. nieruchomości (domu) w części przekraczającej przysługujący jej udział we współwłasności tej nieruchomości.

Jednocześnie Organ zauważa, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) jest sam przepis prawa. Organ zaznacza również, że prawo do zwolnienia podlega szczegółowej i ostatecznej weryfikacji przez organ podatkowy w toku postępowania podatkowego. Mając bowiem na uwadze treść art. 14b ustawy – Ordynacja podatkowa, Organ wydając interpretację indywidualną przepisów prawa podatkowego nie jest uprawniony do przeprowadzenia postępowania dowodowego, które wskazałoby, czy Wnioskodawczyni zrealizowała swój cel mieszkaniowy, czy nie. Wszelkie niezbędne działania w celu dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego oraz załatwienia sprawy organy podatkowe podejmują w toku postępowania podatkowego. Podstawowym narzędziem realizacji tej zasady jest postępowanie dowodowe, które nie jest prowadzone w ramach postępowania w sprawie wydania interpretacji indywidualnej. Dodatkowo należy wskazać, że jeżeli przedstawiony we wniosku stan faktyczny będzie różnić się od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja indywidualna nie będzie chroniła Wnioskodawczyni w zakresie rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Należy również wskazać, że na tle ogólnie wymienionych we wniosku rodzajów wydatków na zakup materiałów i usług, bez badania ich charakteru w świetle weryfikacji zgromadzonych przez Wnioskodawczynię konkretnych dowodów, Organ wydając niniejszą interpretację, nie przesądza jednoznacznie, że wydatki te mogą być zaliczone do wydatków na własne cele mieszkaniowe w myśl art. 21 ust. 25 pkt 1 lit. d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jak podkreślono wyżej, tego rodzaju kwestie nie mogą być przedmiotem postępowania w trybie art. 14b ustawy – Ordynacja podatkowa.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.