2016.07.29 - Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP3/4512-1-156/16-4/NF
z 29 lipca 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 17 maja 2016 r. (data wpływu 2 czerwca 2016 r.), uzupełnionym pismem z dnia 19 lipca 2016 r. (data wpływu 28 lipca 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 czerwca 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 19 lipca 2016 r. o sposobie doręczenia korespondencji objętej niniejszym wnioskiem.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca mieszka we wsi K., gdzie prowadził gospodarstwo rolne. Wnioskodawca nabył od matki tytułem umowy o przekazaniu gospodarstwa rolnego za rentę, zawartej w formie aktu notarialnego przed notariuszem w dniu 20 lipca 1984 r. nieruchomość gruntową dla której prowadzona jest księga wieczysta. Na tej nieruchomości Wnioskodawca prowadził do roku 2000 gospodarstwo rolne.

W dniu 22 stycznia 2007 r. Wnioskodawca wystąpił z wnioskiem o ustalenie warunków zabudowy dla budowy 4 domów jednorodzinnych ze zbiornikami na ścieki bytowe na terenie działki nr 140 oraz wewnętrznej drogi dojazdowej zlokalizowanej na działce nr 140 i 141 wraz ze zjazdem publicznej drogi powiatowej w miejscowości K., z dnia 5 czerwca 2008 r. Wójt Gminy ustalił warunki zabudowy zgodnie z wnioskiem Wnioskodawcy. W dniu 12 kwietnia 2013 r. decyzją, po rozpatrzeniu wniosku Wnioskodawcy z dnia 8 marca 2012 r. o podział nieruchomości, Wójt Gminy zatwierdził podział nieruchomości położonej w obrębie geodezyjnym, oznaczonej w ewidencji gruntów jako nieruchomość nr 140 AM-1, nr Księgi Wieczystej na następujące działki: nr 140/1 (o powierzchni 0,1396 ha), nr 140/2 (o powierzchni 0,1341 ha), nr 140/3 (o powierzchni 0,1355 ha), nr 140/4 (o powierzchni 0,1341 ha), nr 140/5 (o powierzchni 0,1403 ha), nr 140/6 (o powierzchni 0,1311 ha), nr 140/7 (o powierzchni 0,1084 ha), nr 140/8 (o powierzchni 0,1084 ha), nr 140/9 (o powierzchni 0,1084 ha), nr 140/10 (o powierzchni 0,1310 ha), nr 140/11 (o powierzchni 0,2168 ha).

Wnioskodawca, działając jako osoba fizyczna sprzedał część działek: nr 140/1 w maju 2013 r.; nr 140/7 w październiku 2014 r.; nr 140/8 w grudniu 2015 r.; nr 140/9 w styczniu 2016 r.

Wnioskodawca zamierza sprzedać kolejne działki: nr 140/2; nr 140/3; nr 140/4; nr 140/5; nr 140/6; nr 140/10; nr 140/11.

Wnioskodawca wybudował szutrową drogę dojazdową z kruszywa biegnącą od drogi publicznej (drogi powiatowej) do działek, która znajduje się pomiędzy nimi. Następnie Wnioskodawca, pod tak usypaną drogą poprowadził, w 2015 r. wodociąg. Do działek nie została doprowadzona kanalizacja, na działkach mogą powstać zbiorniki bezodpływowe na ścieki.

Wnioskodawca uiszcza podatek rolny od nieruchomości. Do czasu sprzedaży ww. nieruchomości Wnioskodawca dokonywał, ostatni raz w 2000 r., zbioru i sprzedaży pochodzących z nich płodów rolnych. Wnioskodawca od 2000 r. nie prowadzi już działalności rolniczej.

Wnioskodawca prowadzi obecnie działalność gospodarczą pod nazwą „A”, przeważający przedmiot tejże działalności gospodarczej, określony tak również w CEIDG to transport drogowy towarów (nr PKD 49.41.Z). Obok transportu drogowego w CEIDG wskazano również dodatkowe przedmioty działalności w tym: zbieranie odpadów niebezpiecznych (nr PKD 38.12.Z), przygotowanie terenu pod budowę (nr PKD 43.11.Z), stolarkę budowlaną (nr PKD 43.32.Z), pozostałe specjalistyczne roboty budowlane (nr PKD 43.99.Z), sprzedaż hurtowa (nr PKD 46.90.Z), wynajem i dzierżawa aut (nr 77.12.Z), ale Wnioskodawca nie wykonuje działalności w tym zakresie – ograniczając się jedynie do transportu drogowego.

Przed sprzedażą działek Wnioskodawca podejmuje działania zmierzające do znalezienia kupca na ww. nieruchomości w postaci złożenia zlecenia w biurze pośrednictwa handlu nieruchomościami, które to biuro umieściło ofertę sprzedaży obejmującą działki w internecie, jak również zainstalowało na przedmiotowych działkach oznaczenie (tablicę) informującą o tym, że działki są na sprzedaż. Sam Wnioskodawca nie zamieszczał takich ogłoszeń.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w związku z tak przedstawionym stanem faktycznym i planowaniem dokonania sprzedaży działek, Wnioskodawca będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług z tytułu sprzedaży ww. nieruchomości jako przychodów uzyskanych poza zakresem wykonywanej działalności gospodarczej?

Zdaniem Wnioskodawcy, nie powinien on płacić podatku VAT od towarów i usług w związku ze sprzedażą należących do niego działek gruntu, gdyż nie prowadzi działalności gospodarczej w zakresie sprzedaży działek. Sprzedaż działek stanowiących majątek osobisty nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, a sprzedaż własnego majątku nie uznaje się za prowadzenie działalności gospodarczej. Sprzedaż działek z majątku własnego powinna podlegać podatkowi od czynności cywilnoprawnych. Wnioskodawca otrzymał gospodarstwo rolne, w tym przedmiotowe działki od swojej matki i prowadził on na nich działalność rolniczą, której aktualnie nie jest w stanie nadal prowadzić ze względu na wiek, stan zdrowia i spadek sił witalnych, w związku z tym planuje on sprzedać przedmiotowe nieruchomości.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług opodatkowaniem podatkiem od towarów i usług podlegają:

odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
eksport towarów;
import towarów;
wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy o podatku od towarów i usług, przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty. Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 ustawy o podatku od towarów i usług podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podatnika. Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Natomiast działalność gospodarcza została określona w art. 15 ust. 2.

W świetle przytoczonych wyżej przepisów zauważyć należy, że status podatnika podatku od towarów i usług, wynika z okoliczności dokonywania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Dla ustalenia, że osoba dokonująca transakcji sprzedaży gruntów jest podatnikiem podatku od towarów i usług, istotnym jest stwierdzenie, że prowadzi ona działalność polegającą właśnie na sprzedaży gruntów. Jak stwierdził w swoim wyroku z dnia 30 listopada 2010 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach „Jeśli dana czynność została wykonana poza zakresem działań handlowca, to z tytułu wykonania takiej czynności dany podmiot nie może być uznany za podatnika podatku od towarów i usług, i to bez względu na to czy czynność tę wykonał jednorazowo, ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy czy też wielokrotnie. Taka sytuacja występuje w przypadku sprzedaży przez osobę jej majątku prywatnego. Majątek taki bowiem nabywany był na własne potrzeby danej osoby, a nie z przeznaczeniem na działalność handlową, a zatem jego sprzedaż zarówno w całości, jak i w częściach, jednemu lub wielu nabywcom, z zyskiem lub bez, nie może być uznana za działalność handlową ze skutkiem w postaci uznania tej osoby za podatnika podatku od towarów i usług (sygn. akt III SA/GI 912/10). Zatem w przedmiotowej sprawie istotne jest ustalenie, czy sprzedaż działek opisanych w niniejszym wniosku będzie dokonywana w ramach działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy. Szczególne znaczenie dla niniejszej sprawy nabiera sformułowanie art. 15 ust. 2 ustawy

„(…) również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy.” Należy nadmienić, że art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, stanowi wadliwą (wysoce niedoskonałą) implementację art. 12 ust. 1 lit. b Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, na co wskazał już Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07. Wobec braku jednoznacznego i precyzyjnego unormowania w polskiej ustawie z którego wynikałoby, że Polska skorzystała z uprawnienia określonego w art. 12 ust. 1 lit, b ww. Dyrektywy, za orzeczeniem Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10 należy zbadać, czy przedmiotowe transakcje podlegają opodatkowaniu na podstawie art. 9 ust. 1 w zw. z art. 12 ust 1 lit. b Dyrektywy Rady 2006/112/WE. Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowią wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy, jako że jedynym przychodem z tych transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

W ocenie Wnioskodawcy, takie okoliczności nie zachodzą, zgodnie z wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie, z dnia 27 października 2009 r. (sygn. akt I FSK 1043/08), w którym Sąd stwierdził że „wykonanie danej czynności w okolicznościach wskazujących na zamiar częstotliwy nie przesądza automatycznie, że z tego tylko powodu dany podmiot staje się podatnikiem podatku od towarów i usług. Konieczne jest bowiem ustalenie, że w odniesieniu do tej czynności występował on w charakterze podatnika, tj. jako osoba angażująca środki podobne do wykorzystywanych przez handlowca, a nie osoba wykonująca prawo własności, w stosunku do tego gruntu”.

Argumentem przemawiającym za niepodleganiem przedmiotowej transakcji podatkowi od towarów i usług jest fakt, że do nabycia ww. nieruchomości przez Wnioskodawcę doszło przeszło trzydzieści lat temu w drodze nieodpłatnego przekazania, a nie zakupu w celu jej odsprzedaży. Należy zwrócić szczególną uwagę, na okoliczności nie tylko związane z samą sprzedażą, ale równie ważne są okoliczności towarzyszące nabyciu towarów, a zwłaszcza czy zostały one nabyte w celu ich odsprzedaży, a nie na potrzeby własne (por. wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 24 kwietnia 2008 r., sygn. akt I SA/Sz 826/07). W przedmiotowej sprawie nabycie przedmiotowych nieruchomości nastąpiło pod tytułem darmym, a od jego dokonania minęło przeszło 30 lat. Następnie Wnioskodawca przez wiele lat prowadził na otrzymanych nieruchomościach gospodarstwo rolne. Te okoliczności jasno wskazują, że nie sposób z należytym uwzględnieniem horyzontu czasowego zakwalifikować czynność Wnioskodawcy jako czynności dokonywanych w ramach prowadzonej działalności.

Przyjęcie, że dana osoba fizyczna sprzedająca działki budowlane działa w charakterze podatnika prowadzącego działalność gospodarczą wymaga ustalenia, że jej działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową, czyli składa się z powtarzalnych czynności dokonywanych z zamiarem wykazanym obiektywnymi dowodami i do tego w sposób zorganizowany.

Zasadniczymi cechami działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych są jej zarobkowy charakter, zorganizowanie i ciągłość, a więc ukierunkowanie na osiągnięcie zysku, określony porządek i planowanie działań, a także ich powtarzalność. Takich cech nie ma sprzedaż mienia osobistego, ponieważ nie jest ona ukierunkowana na osiągnięcie zysku, tylko na uzyskanie ekwiwalentu ekonomicznego ze sprzedaży (co nie wyklucza uzyskania ceny sprzedaży wyższej od ceny zakupu, ale rachunek ekonomiczny nie ma znaczenia zasadniczego).

Jak stwierdził Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z dnia 3 czerwca 2014 r. „nie liczba gruntów, tylko okoliczności towarzyszące ich zbyciu decydują o opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług” (sygn. akt I FSK 955/13). Przy czym ocena tych okoliczności wskazująca na liczbę dokonanych transakcji musi nastąpić w korelacji z oceną innych okoliczności i dopiero takie całościowe przedstawienie okoliczności sprawy może stanowić podstawę do określenia jak należy kwalifikować działanie Wnioskodawcy.

Zdaniem Wnioskodawcy, całokształt elementów składających się na stan faktyczny wskazuje, że działalność Wnioskodawcy miała charakter jedynie działań podejmowanych w ramach zarządu majątkiem prywatnym niepodlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710, z pózn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Art. 2 pkt 6 ustawy stanowi, że przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zatem grunty spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza, na mocy ust. 2 powołanego artykułu, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Jak wynika z powołanych powyżej przepisów, warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest spełnienie dwóch przesłanek, tzn. dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług oraz czynność ta wykonana została przez podmiot, który dla tej właśnie czynności występuje w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.

W świetle przytoczonych wyżej regulacji prawnych zauważyć należy, że status podatnika podatku od towarów i usług wynika z okoliczności dokonania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Dla ustalenia, czy osoba dokonująca transakcji sprzedaży gruntu jest podatnikiem podatku VAT, istotnym jest stwierdzenie, że prowadzi ona działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Należy przy tym wskazać, że w przedmiocie opodatkowania sprzedaży działek służących do działalności rolniczej, przeznaczonych w planie zagospodarowania przestrzennego gminy pod zabudowę mieszkaniowo-usługową, a nabytych jako grunty rolne, wypowiedział się Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby (C-180/10) i Emilian Kuć, Halina Jeziorska-Kuć (C-181/10).

Udzielając odpowiedzi na postawione w tym temacie pytania prejudycjalne, Trybunał wskazał, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. O tym, że dokonujący sprzedaży nieruchomości działał w charakterze podatnika prowadzącego działalność gospodarczą, a nie w ramach zarządu majątkiem prywatnym, wykonując prawo własności, decyduje stopień jego aktywności w zakresie obrotu nieruchomościami, który wskazuje, że angażuje on środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługobiorców w ramach prowadzenia działalności gospodarczej.

Z powołanego wyżej orzeczenia Trybunału jednoznacznie wynika, że rozstrzygnięcie, czy podmiot w związku z realizacją określonej czynności występuje w charakterze podatnika wymaga każdorazowo oceny okoliczności faktycznych danej sprawy. Ocenie podlegać muszą przede wszystkim działania, jakie podejmuje zbywca w celu dokonania sprzedaży

Mając powyższe na uwadze należy zauważyć, że dostawa gruntu podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, w sytuacji, gdy działaniom dokonującego tej dostawy można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej.

Podkreślić należy, że ww. orzeczenie wyznacza aktualnie kierunki interpretacyjne i stanowi podstawę orzeczeń Naczelnego Sądu Administracyjnego i Wojewódzkich Sądów Administracyjnych, np. NSA z dnia 23 stycznia 2014 r. (sygn. akt I FSK 143/13), z dnia 17 grudnia 2013 r. (sygn. akt I FSK 114/13), z dnia 14 czerwca 2012 r. (sygn. akt I FSK 1453/11), z dnia 13 kwietnia 2012 r. (sygn. akt I FSK 890/11), z dnia 9 listopada 2011 r. (sygn. akt. I FSK 1656/11 i 1658/11) oraz WSA z dnia 10 października 2013 r. (sygn. akt I SA/Po 379/13), z dnia 1 grudnia 2011 r. (sygn. akt I SA/Po 670/11), z dnia 14 grudnia 2011 r. (sygn. akt I SA/Po 730/11), które zapadły na tle wyroku Trybunału. Z powyższych wyroków wynika, że podejmowanie zorganizowanych działań, takich jak podział gruntu na mniejsze działki, wydzielenie dróg wewnętrznych, wykonywanie czynności marketingowych czy uzyskanie przed sprzedażą decyzji o warunkach zabudowy, świadczy o tym, że czynności te przybierają formę zawodową (profesjonalną).

W tej kwestii wypowiedział się także Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w uchwale siedmiu sędziów z dnia 29 października 2007 r. (sygn. akt I FPS 3/07), orzekając, że przepisy art. 15 ust. 1 i 2 ustawy, powinny być rozumiane w ten sposób, że warunkiem sine qua non uznania, że dany podmiot działa w charakterze podatnika podatku od towarów i usług jest ustalenie, że działa on jako producent, handlowiec, usługodawca, pozyskujący zasoby naturalne, rolnik lub jako osoba wykonująca wolny zawód. W ocenie NSA, ani formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, ani okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości, nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, że w odniesieniu do tej konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku od towarów i usług. W kwestii opodatkowania dostawy nieruchomości istotne jest, czy w świetle zaprezentowanego opisu sprawy Wnioskodawca w celu sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej, podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywania przez producentów, handlowców i usługodawców. Przejawem zaś takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną może być np.: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Z kolei w wyroku z dnia 27 października 2009 r. (sygn. akt I FSK 1043/08) Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że przyjęcie, że dana osoba fizyczna sprzedając działki budowlane działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, że jej działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną), czyli stałą (powtarzalność czynności i zamiar ich kontynuacji), a w konsekwencji zorganizowaną. NSA w wyroku z dnia 18 października 2011 r. sygn. akt 1536/10 wymienił również, że na działalność zorganizowaną prowadzoną przez osobę fizyczną, mogą wskazywać takie działania, jak uzyskanie przed sprzedażą decyzji o warunkach zabudowy, czy też wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca nabył od matki tytułem umowy o przekazaniu gospodarstwa rolnego za rentę, zawartej w formie aktu notarialnego w dniu 20 lipca 1984 r. nieruchomość gruntową, na której prowadził do roku 2000 gospodarstwo rolne.

Zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego Gminy uchwalonego Uchwałą Rady Gminy z dnia 23 sierpnia 2010 r. ustalono, że przedmiotowe działki przeznaczone są pod zabudowę mieszkaniową jednorodzinną, a także że działka nr 140/2 znajduje się w granicach strefy ochrony zabytków archeologicznych. Wnioskodawca, działając jako osoba fizyczna sprzedał część działek i zamierza sprzedać kolejne o nr 140/2, nr 140/3, nr 140/4, nr 140/5, nr 140/6, nr 140/10, nr 140/11.

Ponadto, Wnioskodawca wybudował szutrową drogę dojazdową z kruszywa biegnącą od drogi publicznej (drogi powiatowej) do działek, która znajduje się pomiędzy nimi. Następnie Wnioskodawca, pod tak usypaną drogą poprowadził w roku 2015 wodociąg. Do działek nie została doprowadzona kanalizacja, na działkach mogą powstać zbiorniki bezodpływowe na ścieki. Wnioskodawca uiszcza podatek rolny od nieruchomości. Do czasu sprzedaży ww. nieruchomości Wnioskodawca dokonywał, ostatni raz w roku 2000, zbioru i sprzedaży pochodzących z nich płodów rolnych.

Jak wskazał Wnioskodawca, przed sprzedażą działek podejmuje on działania zmierzające do znalezienia kupca na ww. nieruchomości w postaci złożenia zlecenia w biurze pośrednictwa handlu nieruchomościami, które to biuro umieściło ofertę sprzedaży obejmującą działki w internecie, jak również zainstalowało na przedmiotowych działkach oznaczenie (tablicę) informującą o tym, że działki są na sprzedaż. Sam Wnioskodawca nie zamieszczał takich ogłoszeń.

Przy tak przedstawionym opisie sprawy wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii, czy sprzedaż działek będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług jako przychodów uzyskanych poza zakresem wykonywanej działalności gospodarczej.

W kontekście powyższych rozważań istotne jest ustalenie, czy z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika taka działalność Wnioskodawcy, która jest charakterystyczna dla profesjonalnego obrotu nieruchomościami. Przy czym, istotne jest aby ocena ta brała pod uwagę całokształt tychże działań jako cech charakteryzujących działalność handlową, ich wzajemne uzupełnianie się i przydatność z punktu widzenia tego rodzaju działalności.

Analizując przedstawione we wniosku okoliczności należy uznać, że wynika z nich taka aktywność Wnioskodawcy, która wykracza poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykorzystywaniem praw własności. W niniejszej sprawie Wnioskodawca planując zbycie gruntu wystąpił z wnioskiem o ustalenie warunków zabudowy oraz z wnioskiem o podział nieruchomości, wybudował szutrową drogę dojazdową, pod którą poprowadził wodociąg oraz – jak wskazał Wnioskodawca – podjął działania zmierzające do znalezienia kupca na przedmiotowe działki, a mianowicie złożył zlecenie w biurze pośrednictwa handlu nieruchomościami, które umieściło ofertę sprzedaży ww. nieruchomości w internecie oraz w formie tablicy informacyjnej.

W związku z powyższym, Wnioskodawca przygotowując działki do sprzedaży zaangażował środki podobne do tych jakie wykorzystują podmioty zajmujące się profesjonalnie obrotem nieruchomościami, tj. wykazał aktywność w przedmiocie zbycia przedmiotowych działek porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem. Działania które podjął Wnioskodawca, przed planowaną sprzedażą gruntu, mają niewątpliwie na celu uatrakcyjnienie nieruchomości dla potencjalnych nabywców. Takie świadome postępowania pozwalają na przygotowanie przedmiotowego gruntu do sprzedaży, zmierzając do osiągnięcia korzyści materialnych z tego tytułu. Podjęte działania Wnioskodawcy świadczą o angażowaniu środków w sposób podobny do środków wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców, co wskazuje również na komercyjny charakter planowanej transakcji.

Należy zatem stwierdzić, że planowana transakcja sprzedaży przedmiotowych działek, będzie stanowiła działalność gospodarczą, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy i będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ Wnioskodawca wypełni przesłanki zdefiniowane w art. 15 ust. 1 ustawy i wystąpi jako podatnik podatku od towarów i usług.

Podsumowując, w niniejszej sprawie Wnioskodawca dokonując sprzedaży działek będzie występował jako podatnik podatku VAT, a czynność ta będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, stanowiąc tym samym przychody uzyskane poza zakresem wykonywanej działalności gospodarczej.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin