Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP4/4512-1-139/16-4/KB
z 30 czerwca 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 24 maja 2016 r. (data wpływu 25 maja 2016 r.) uzupełnionym pismem z dnia 13 czerwca 2016 r. (data wpływu 16 czerwca 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania Wnioskodawcy za podatnika podatku od towarów i usług z tytułu sprzedaży działki – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 maja 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania Wnioskodawcy za podatnika podatku od towarów i usług z tytułu sprzedaży działki. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 13 czerwca 2016 r. (data wpływu 16 czerwca 2016 r.) o informacje doprecyzowujące opis sprawy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest właścicielem nieruchomości – niezabudowana działka o obszarze 0,6455 ha (grunt rolny – klasa VI) nabytej 19 maja 1998 r., z majątku osobistego, dla której Sąd Rejonowy Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą (...).

Decyzją z dnia 20 marca 2007 r., teren ten został podzielny na cztery działki i na podstawie Uchwały Rady Gminy z dnia 5 sierpnia 2011 r. w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego oznaczony jako teren 21.MN – zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej. Z ww. nieruchomości Wnioskodawca sprzedał – Akt notarialny z dnia 16 maja 2016 r. – jedną działkę o powierzchni 0,1160 ha.

Wnioskodawca w uzupełnieniu wniosku udzielił następujących odpowiedzi na poniższe pytania:

1. W jaki sposób Wnioskodawca wszedł w posiadanie działki nabytej w dniu 19 maja 1998 r. (czy nabył go na podstawie umowy kupna-sprzedaży, otrzymał w spadku lub w darowiźnie itp.)?
   Odp. Wnioskodawca nabył działkę na przetargu organizowanym w Gminie w dniu 19 maja 1998 r.
2. Jaki był cel nabycia działki przez Wnioskodawcę w dniu 19 maja 1998 r.?
   Odp. Wnioskodawca planował na tej działce nasadzenia drzewek sosnowych, gdyż były to grunty VI klasy i w tym okresie nadleśnictwa dawały za darmo sadzonki pod zalesienie, ale ze względu na stan zdrowia zmuszony był on z tego zrezygnować.
3. Na czyj wniosek działka ta została podzielona?
4. Z czyjej inicjatywy uchwalono miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego z przeznaczeniem pod zabudowę mieszkaniową jednorodzinną? Czy Wnioskodawca wnioskował o objęcie przedmiotowej działki planem zagospodarowania przestrzennego?
   Odp. do pytania 3 i 4. Opracowywane w tym okresie w Gminie „Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy (…)” ustalało dla tych terenów przeznaczenie pod zabudowę mieszkaniową i w porozumieniu z Gminą i geodetą opracowywali oni, na własny koszt „projekt” podziału posiadanych nieruchomości, celem wydzielenia odrębnie położonych nieruchomości, który decyzją z dnia 20 marca 2007 r., został zatwierdzony.
5. Czy Wnioskodawca dokonywał wcześniej sprzedaży działek i czy zamierza w przyszłości dokonywać sprzedaży kolejnych działek?
   Odp. Wnioskodawca sprzedał działkę w 2010 r. i wnioskowaną. Ponieważ Wnioskodawca ma 81 lat nic nie planuje.
6. Czy Wnioskodawca dokonywał jakichkolwiek czynności (poniósł nakłady) w celu przygotowania działki do sprzedaży (np.: uzbrojenie terenu, ogrodzenie, wystąpienie o warunki zabudowy, inne działania zmierzające do zwiększenia wartości bądź atrakcyjności działek, zamieszczenie ogłoszeń o sprzedaży w środkach masowego przekazu, tj. w sieci internetowej, prasie, radiu lub telewizji, inne działania marketingowe itp.)? Jeśli tak, to jakie były to czynności (nakłady)?
   Odp. W nawiązaniu do wyjaśnienia w pkt 3 i 4, po wydaniu decyzji o podziale nieruchomości zawarte zostało w dniu 24 kwietnia 2007 r. „Porozumienie”, pomiędzy Gminą przy udziale dyrektora Gminnego Zakładu Gospodarki Komunalnej a właścicielami nieruchomości na partycypowanie w kosztach budowy przyłączy wodnokanalizacyjnych, realizowany systemem gospodarczym przez Zakład Gospodarki Komunalnej. Jako strona tego „Porozumienia” Wnioskodawca poniósł, przypadającą na niego część kosztów tej budowy i poza nimi nie było działania zmierzającego do zwiększenia wartości bądź atrakcyjności działek. W 2015 r. na terenie tym Wnioskodawca wywiesił ogłoszenie o sprzedaży działki i dał ogłoszenie w (…).
7. W jaki sposób działka będąca przedmiotem sprzedaży była wykorzystywana przez Wnioskodawcę od momentu nabycia do momentu sprzedaży?
   Odp. Działki nie są wykorzystywane i „stoją ugorem”.
8. Czy Wnioskodawca udostępniał działkę będącą przedmiotem sprzedaży osobom trzecim na podstawie umów cywilnoprawnych (np. najem, dzierżawa)? Jeżeli tak, to czy były to umowy odpłatne i w jakim czasie były zawarte?
   Odp. Nic takiego nie miało miejsca.
9. Czy działka będąca przedmiotem sprzedaży była wykorzystywana przez Wnioskodawcę na cele działalności rolniczej? Jeżeli tak, to należy wskazać czy Wnioskodawca prowadził gospodarstwo rolne jako rolnik ryczałtowy zwolniony od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710)?
   Odp. Działka nie była wykorzystywana na cele działalności rolniczej i innej.
10. Czy Wnioskodawca był/jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług? Jeśli tak, to w jakim okresie i z jakiego tytułu?
    Odp. Wnioskodawca był zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług jako rzemieślnik prowadzący zakład instalatorstwa elektrycznego w okresie od wejścia w życie ustawy o VAT do 2000 r.
    
    

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca jest podatnikiem podatku VAT z tytułu niniejszej czynności w rozumieniu art. 15 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, późn. zm.)?

Zdaniem Wnioskodawcy, nie jest on podatnikiem podatku VAT z tytułu niniejszej czynności, gdyż nie prowadzi działalności gospodarczej, a sprzedaż nieruchomości z majątku własnego stanowi dla niego wsparcie finansowe do bardzo niskiej emerytury. Tak niska emerytura wynika nie z braku dochodów z okresu składkowego ZUS lecz dokumentów, gdyż „A” zniszczyła dokumenty zarobkowe i Wnioskodawca nie mógł udokumentować osiąganych zarobków Rp-7 z 10-ciu lat pracy, a jedynie wydane świadectwo pracy zaliczono mu do stażu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710, z późn. zm.) – zwanej dalej ustawą – opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów – w myśl art. 7 ust. 1 ustawy – rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Z powyższych unormowań wynika, że grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Zauważyć należy, że samo stwierdzenie, że podmiot dokonuje czynności podlegających opodatkowaniu nie jest wystarczającą przesłanką, aby daną czynność opodatkować podatkiem od towarów i usług. Istotnym jest, aby podmiot działał w charakterze podatnika, a więc osoby prowadzącej działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy – podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie do art. 15 ust. 2 ustawy – działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

W kontekście powyższego nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej, a tylko np. wyzbywa się majątku osobistego. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną). Przejawem zaś takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną może być np.: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

W podobny sposób rozstrzygnął Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w orzeczeniu z dnia 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07, w myśl którego formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, a także okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, czy w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku VAT.

W kwestii opodatkowania dostawy gruntu istotne jest, czy w świetle zaprezentowanego we wniosku opisu sprawy Wnioskodawca w celu dokonania jego sprzedaży podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez handlowca w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania jego za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Jak wynika z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach C-180/10 i C-181/10, dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej, pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest właścicielem nieruchomości – niezabudowanej działki o obszarze 0,6455 ha (grunt rolny – klasa VI) nabytej w dniu 19 maja 1998 r., z majątku osobistego. Teren ten został podzielny na cztery działki i na podstawie Uchwały Rady Gminy z dnia 5 sierpnia 2011 r. w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego oznaczony jako teren 21.MN – zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej. Z ww. nieruchomości Wnioskodawca sprzedał – Akt notarialny (...) z dnia 16 maja 2016 r. – jedną działkę o powierzchni 0,1160 ha.

Dodatkowo Wnioskodawca wskazał, że nabył działkę na przetargu organizowanym w Gminie w dniu 19 maja 1998 r. Wnioskodawca planował na tej działce nasadzenia drzewek sosnowych, gdyż były to grunty VI klasy i w tym okresie nadleśnictwa dawały za darmo sadzonki pod zalesienie, ale ze względu na stan zdrowia zmuszony był on z tego zrezygnować. Opracowywane w tym okresie w Gminie „Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy (…)” ustalało dla tych terenów przeznaczenie pod zabudowę mieszkaniową i w porozumieniu z Gminą i geodetą opracowywali oni, na własny koszt „projekt” podziału posiadanych nieruchomości, celem wydzielenia odrębnie położonych nieruchomości, który decyzją z dnia 20 marca 2007 r. został zatwierdzony.

Wnioskodawca wskazał, że dokonał sprzedaży działki w 2010 r. i wnioskowanej oraz że nie planuje sprzedaży kolejnych działek.

Po wydaniu decyzji o podziale nieruchomości zawarte zostało w dniu 24 kwietnia 2007 r. „Porozumienie”, pomiędzy Gminą przy udziale dyrektora Gminnego Zakładu Gospodarki Komunalnej a właścicielami nieruchomości na partycypowanie w kosztach budowy przyłączy wodnokanalizacyjnych, realizowany systemem gospodarczym przez Zakład Gospodarki Komunalnej. Jako strona tego „Porozumienia” Wnioskodawca poniósł, przypadającą na niego część kosztów tej budowy i poza nimi nie było działania zmierzającego do zwiększenia wartości bądź atrakcyjności działek. W 2015 r. na terenie tym Wnioskodawca wywiesił ogłoszenie o sprzedaży działki i dał ogłoszenie w (…).

Działki nie są wykorzystywane przez Wnioskodawcę i „stoją ugorem”. Wnioskodawca nie udostępniał działki będącej przedmiotem sprzedaży osobom trzecim na podstawie umów cywilnoprawnych, takich jak najem czy dzierżawa. Działka ta nie była także wykorzystywana na cele działalności rolniczej i innej.

Wnioskodawca był zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług jako rzemieślnik prowadzący zakład instalatorstwa elektrycznego w okresie od wejścia w życie ustawy do 2000 r.

Z przedstawionego opisu stanu faktycznego nie wynika zatem taka aktywność Wnioskodawcy, która wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Wnioskodawca nie podjął ciągu działań, które wskazywałyby na aktywność w zakresie obrotu nieruchomościami. Wnioskodawca nie działał jako handlowiec, a podejmowane przez niego czynności stanowiły jedynie racjonalny sposób zagospodarowania posiadanego majątku prywatnego.

W przedmiotowej sprawie brak jest zatem przesłanek pozwalających uznać Wnioskodawcę za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, polegającą na handlu nieruchomościami. Jak wcześniej wyjaśniono, aby uznać określoną sprzedaż za opodatkowaną podatkiem VAT nie wystarcza stwierdzić jedynie dostawę towarów, lecz wymagane jest określenie podmiotu dokonującego dostawy za występującego w związku ze sprzedażą jako podatnika podatku od towarów i usług. W niniejszej sprawie takich przesłanek brak.

Podsumowując, w związku ze sprzedażą opisanej działki, Wnioskodawca korzystał z przysługującego prawa do rozporządzania własnym majątkiem, co oznacza, że nie wypełnił przesłanek zdefiniowanych w art. 15 ust. 1 ustawy i nie wystąpił w roli podatnika podatku od towarów i usług. Sprzedaż przez Wnioskodawcę przedmiotowej działki nie stanowiła działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Podsumowując, z tytułu sprzedaży przedmiotowej działki Wnioskodawca nie jest podatkiem podatku VAT w rozumieniu art. 15 ustawy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.