Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
1061-IPTPP1.4512.246.2016.2.RG
z 4 lipca 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 13 kwietnia 2016 r. (data wpływu do Izby Skarbowej w Łodzi 16 maja 2016 r., data wpływu do BKIP w Piotrkowie Trybunalskim 17 maja 2016 r.), uzupełnionym pismem z dnia 3 czerwca 2016 r. (data wpływu 10 czerwca 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie nazwy spółki cywilnej jaką powinna zawierać faktura – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 maja 2016 r. do Izby Skarbowej w Łodzi został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie nazwy spółki cywilnej jaką powinna zawierać faktura.

Wyżej wskazany wniosek został przesłany do Biura Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Tryb. celem rozpatrzenia zgodnie z właściwością (data wpływu 17 maja 2016r.).

Przedmiotowy wniosek uzupełniono pismem z dnia 3 czerwca 2016 r. (data wpływu 10 czerwca 2016 r.) o wskazanie danych Wnioskodawcy, sformułowanie pytania oraz przedstawienie własnego stanowiska w sprawie Wnioskodawcy oraz o dokument wskazujący prawo do reprezentacji.

We wniosku przedstawiono następujący zaistniały stan faktyczny.

Pani ….. jest jednym ze wspólników spółki cywilnej, która posiada długą nazwę spółki, między innymi w skład nazwy wchodzi nazwa opisowa odróżniająca, imię oraz dwuczłonowe nazwisko jako jednego wspólnika, imię i nazwisko drugiego wspólnika. Spółka ma tylko dwóch wspólników.

Obecna nazwa spółki to …. spółka cywilna …., …... Spółka wystawia faktury stwierdzające dokonanie sprzedaży.

Często w biznesowym życiu, zwłaszcza na potrzeby wysławiania faktur stwierdzających spółka posługuje się skróconą nazwą, która brzmi ….. s.c. …., …... Często konieczność zastosowania skróconej nazwy wynika z faktu, że w programach do wystawiania faktu, brak dostatecznej ilości miejsca na wpisanie tak długiej nazwy.

Prawidłowa nazwa spółki ma istotne znaczenie zwłaszcza w rozliczeniach z urzędem skarbowym i Wnioskodawca uważa, że prawidłowym jest wystawianie faktur tak, że faktura dokumentująca zawiera imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich adresy.

W związku z faktem, iż wspólnicy spółki cywilnej to osoby fizyczne, istniała konieczność, aby nazwa spółki zawierała imiona i nazwiska wspólników. Spółka cywilna nie jest przedsiębiorcą w rozumieniu przepisów Kodeksu cywilnego, bo status przedsiębiorcy przysługuje jedynie jej wspólnikom co oznacza, że spółka może posługiwać się nazwą a nie nazwiskami wspólników.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania (przedstawione w uzupełnieniu wniosku):

Czy spółka posługując się na fakturach skróconą nazwą podaną w opisanym stanie faktycznym zawierającą nazwę opisową, pierwszą literę imienia i nazwiska wszystkich wspólników oraz skrót s.c. prawidłowo wystawia swoje faktury, stosownie do wskazanych przepisów prawnych odnoszących się do wystawiania faktur? Czy Wnioskodawca może stosować na wystawianych fakturach taką skróconą nazwę spółki?

Czy nazwa spółki, którą Wnioskodawca podał powyżej jest prawidłowa w obrocie gospodarczym?

Czy dopuszczalnym jest w świetle podanego przepisu prawnego posługiwanie się tak skonstruowaną przez Wnioskodawcę skróconą nazwą spółki podaną powyżej w obrocie gospodarczym?

Zdaniem Wnioskodawcy, prawidłowym jest posługiwanie się podaną skróconą nazwą spółki na wystawianych przez spółkę fakturach i to zarówno fakturach sprzedażowych wystawianych przez spółkę Wnioskodawcy jak i na fakturach, kiedy nabywcą, jest spółka cywilna Wnioskodawcy. Zainteresowany uważa, że taki skrót nazwy może używać na fakturach i w obrocie. Umowa spółki nie odnosi się do tej kwestii w żaden sposób. Wiele razy w programach do wystawiania faktur, brak dostatecznej ilości miejsca na zbyt długą nazwę i rodzi to wiele problemów.

Wnioskodawca uważa, że stosowanie skróconej nazwy jest prawidłowe, gdy w skróconej nazwie wyraźnie wskazuje się i wpisywane są pierwsze litery imion i nazwiska wspólników. Podmiotowość prawną mają w imieniu spółki wszyscy wspólnicy. Spółka cywilna sama w sobie nie jest przedsiębiorcą. Są nimi wspólnicy spółki, a więc osoby fizyczne. Zaś danymi identyfikacyjnymi osób fizycznych są ich imiona i nazwiska.

Z tego też względu w nazwie spółki cywilnej osób fizycznych zawsze powinny znaleźć się imiona i nazwiska wszystkich wspólników spółki oraz można użyć dodatkowego określenia indywidualnego, wyróżniającego spółkę.

Wnioskodawca uważa, że może posługiwać się podaną nazwą w wersji pełnej oraz w wersji skróconej mając na uwadze wskazane przepisy prawne ustawy i rozporządzenia, bo w wstawianych fakturach są dane zawierające imiona i nazwiska wspólników spółki.

Wnioskodawca uważa, że nazwa jego spółki, pomimo braku wyraźnego uregulowania prawnego co do tworzenia nazwy spółki cywilnej jest prawidłowa i nie narusza żadnych przepisów prawnych.

Zgodnie z art. 43 (2) Kodeksu Cywilnego każdy przedsiębiorca działa pod firmą i dotyczy to osób fizycznych. Firmy tak zwane osobowe podają nazwiska i imiona osób fizycznych - właścicieli. Ponadto firma musi odróżniać się znacząco od nazw innych firm, żeby nie narażać się na naruszanie przepisów o ochronie konkurencji i konsumentów.

Wobec przedstawionych brzmień nazwy: nazwy pełnej spółki oraz nazwy skróconej stosowanej przez spółkę Wnioskodawca uważa, że prawidłowo interpretuje wskazane przepisy ustawy i rozporządzenia dotyczące dokumentowania wystawianych faktur, a nazwa jego spółki jest nazwą prawidłową.

Wnioskodawca uważa, że może posługiwać się nazwą skróconą spółki przy wystawianiu faktur.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Szczegółowe zasady wystawiania faktur oraz dane, które faktury powinny zawierać regulują obowiązujące od 1 stycznia 2014 r. przepisy art. 106a-106q ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710), zwanej dalej „ustawą”.

Zgodnie z art. 106a przepisy Działu XI Rozdział I ustawy o podatku od towarów i usług stosuje się do:

1. sprzedaży, z wyjątkiem przypadków, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4 i 5 oraz ust. la. w których usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego i faktura dokumentująca te transakcje nie jest wystawiana przez usługobiorcę lub nabywcę towarów w imieniu i na rzecz usługodawcy lub dokonującego dostawy towarów;
2. dostawy towarów i świadczenia usług dokonywanych przez podatnika posiadającego na terytorium kraju siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, z którego dokonywane są te czynności, a w przypadku braku na terytorium kraju siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej - posiadającego na terytorium kraju stałe miejsce zamieszkania albo zwykłe miejsce pobytu, z którego dokonywane są te czynności, w przypadku gdy miejscem świadczenia jest terytorium:
   1. państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, a osobą zobowiązaną do zapłaty podatku od wartości dodanej jest nabywca towaru lub usługobiorca i faktura dokumentująca te czynności nie jest wystawiana przez tego nabywcę lub usługobiorcę w imieniu i na rzecz podatnika,
   2. państwa trzeciego.
   
   
   

Na podstawie art. 106b ust. 2 ustawy, podatnik nie jest obowiązany do wystawienia faktury w odniesieniu do sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie art. 43 ust. 1, art. 113 ust. 1 i 9 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3.

Stosownie do art. 106b ust. 3 ustawy, na żądanie nabywcy towaru lub usługi podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

1. czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 1, z wyjątkiem czynności, o których mowa w art. 19a ust. 5 pkt 4, oraz otrzymanie całości lub części zapłaty przed wykonaniem tych czynności, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów – jeżeli obowiązek wystawienia faktury nie wynika z ust. 1,
2. sprzedaż zwolnioną, o której mowa w ust. 2, z zastrzeżeniem art. 117 pkt 1 i art. 118

– jeżeli żądanie jej wystawienia zostało zgłoszone w terminie 3 miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym dostarczono towar lub wykonano usługę bądź otrzymano całość lub część zapłaty.

Faktura powinna zawierać imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich adresy (art. 106e ust. 1 pkt 3 ustawy).

Stosownie do art. 96 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podmioty, o których mowa w art. 15, są obowiązane przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5 złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenie rejestracyjne, z zastrzeżeniem ust. 3.

Według art. 96 ust. 3 ustawy podmioty wymienione w art. 15, u których sprzedaż jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 lub wykonujące wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, mogą złożyć zgłoszenie rejestracyjne.

W świetle art. 96 ust. 4 ustawy, naczelnik urzędu skarbowego rejestruje podatnika jako „podatnika VAT czynnego”, a w przypadku podatników, o których mowa w ust. 3 – jako „podatnika VAT zwolnionego”, i na wniosek podatnika potwierdza to zarejestrowanie.

Rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 5 kwietnia 2004 r. w sprawie wzorów dokumentów związanych z rejestracją podatników w zakresie podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 55, poz. 539 z późn. zm.), w § 1 określa wzór zgłoszenia rejestracyjnego w zakresie podatku od towarów i usług, stanowiący załącznik nr 1 do rozporządzenia (VAT-R). W części B1 tego zgłoszenia – „Dane identyfikacyjne”, w poz. 11 należy podać nazwę pełną, natomiast w poz. 12 nazwę skróconą podatnika.

Z cytowanych powyżej przepisów wynika, że faktura dokumentująca sprzedaż powinna przede wszystkim zawierać dane określone w art. 106e ust. 1 ustawy, tj. m.in. imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich adresy.

Spółka cywilna jest instytucją prawa cywilnego, uregulowaną w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2016 r. poz. 380, z późn.). Zgodnie z art. 860 § 1 Kodeksu cywilnego, przez umowę spółki wspólnicy zobowiązują się dążyć do osiągnięcia wspólnego celu gospodarczego przez działanie w sposób oznaczony, w szczególności przez wniesienie wkładów.

Umowa spółki powinna być stwierdzona pismem (art. 860 § 2 Kodeksu cywilnego). Stosownie do art. 863 § 1 Kodeksu cywilnego, wspólnik nie może rozporządzać udziałem we wspólnym majątku wspólników ani udziałem w poszczególnych składnikach tego majątku.

Jak wynika z powyższego zawarcie umowy spółki prowadzi do powstania trwałego stosunku o charakterze obligacyjnym pomiędzy wspólnikami, którzy zobowiązują się dążyć do osiągnięcia wspólnego celu, najczęściej zysku, poprzez prowadzenie działalności gospodarczej. Tym samym spółka cywilna jest niczym innym jak umową prawa cywilnego podobną do innych umów. Tym samym nie można umowie spółki cywilnej nadawać podmiotowości. Umowa nie może zaciągać zobowiązań, być stroną innej umowy, prowadzić działalności. W związku z tym, iż umowa spółki cywilnej nie posiada podmiotowości ustawodawca nie nadał jej osobowości prawnej. Stroną czynności cywilnoprawnych są wyłącznie wspólnicy spółki.

Brak podmiotowości prawnej nie stoi jednak na przeszkodzie w traktowaniu przez odrębne przepisy spółki cywilnej jako podmiotu uregulowanych w nich stosunków prawnych. Regulacją uznającą spółkę cywilną za podmiot jest ustawa z 13 października 1995 r. o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników (Dz. U. z 2016 r. poz. 476).

Zgodnie z art. 2 ust. 1 tej ustawy o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników, osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które na podstawie odrębnych ustaw są podatnikami, podlegają obowiązkowi ewidencyjnemu.

Natomiast w myśl art. 5 ust. 2 ustawy o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników, zgłoszenie identyfikacyjne osób fizycznych zawiera nazwisko, datę i miejsce urodzenia, płeć, nazwisko rodowe, obywatelstwo lub obywatelstwa, adres miejsca zamieszkania, adres miejsca zameldowania na pobyt stały lub czasowy, rodzaj i numer dowodu tożsamości oraz numer PESEL w przypadku osób fizycznych objętych tym rejestrem.

Zgłoszenie identyfikacyjne podatników niebędących osobami fizycznymi zawiera: pełną i skróconą nazwę (firmę), formę organizacyjno-prawną, adres siedziby, numer identyfikacyjny REGON, organ rejestrowy lub ewidencyjny i numer nadany przez ten organ, wykaz rachunków bankowych, adresy miejsc prowadzenia działalności, adres miejsca przechowywania dokumentacji rachunkowej oraz przedmiot wykonywanej działalności określony według obowiązujących standardów klasyfikacyjnych, a ponadto przypadku spółek cywilnych, osobowych spółek handlowych i podmiotów podlegających wpisowi do rejestru przedsiębiorców na zasadach określonych dla spółek osobowych – dane dotyczące wspólników, w tym również identyfikator podatkowy poszczególnych wspólników (art. 5 ust. 3 pkt 2 ustawy o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników).

Z kolei w myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel i rezultat takiej działalności.

Stosowanie do art. 15 ust. 2 ustawy działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z powołanego art. 15 ust. 1 i 2 ustawy wynika, że podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Tym samym na gruncie ustawy, spółka cywilna wykonująca samodzielnie działalność gospodarczą, jako jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej jest podatnikiem.

Spółka cywilna na gruncie ustawy działa pod własnym numerem NIP, nadanym przez właściwego naczelnika urzędu skarbowego, odmiennym od numerów wspólników. Swoista podmiotowość spółki cywilnej na gruncie podatku od towarów i usług nie oznacza, że spółka ta nabywa osobowość prawną.

Takie ujęcie spółki, w myśl ustawy, wynika z autonomicznego charakteru podatku od towarów i usług, umożliwiając wystawienie jednej faktury, możliwość ewidencjonowania sprzedaży jedną kasą rejestrującą, czy też możliwość odliczania podatku naliczonego z faktur wystawionych „na spółkę”. W odmiennej sytuacji każdy ze wspólników spółki byłby zobowiązany do prowadzenia ewidencji samodzielnie, co doprowadziłoby np. do sytuacji, że jedna sprzedaż musiałaby być dokumentowana fakturą przez każdego ze wspólników w stopniu odpowiadającym jego wkładowi do spółki, czy też wynikającym z umowy spółki.

Powyższego stwierdzenia nie zmienia to, że wspólnicy spółki cywilnej są przedsiębiorcami, a nie spółka. Za powyższym przemawia również to, że spółka prowadzi działalność z wykorzystaniem majątku wspólników, ponieważ nie posiada własnego majątku. Jedynym jego „wydzieleniem” jest umowne oderwanie od majątku osobistego wspólników, bowiem wykorzystując ten majątek wspólnicy realizują określony w umowie wspólny cel gospodarczy i w tym zakresie stanowi on współwłasność łączną wspólników, zgodnie z art. 863 Kodeksu cywilnego.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Spółka ma dwóch wspólników Spółka posiada długą nazwę spółki, między innymi w skład nazwy wchodzi nazwa opisowa odróżniająca, imię oraz dwuczłonowe nazwisko jako jednego wspólnika, imię i nazwisko drugiego wspólnika. Obecna nazwa spółki to …. spółka cywilna …., ….. Spółka wystawia faktury stwierdzające dokonanie sprzedaży. Często w biznesowym życiu, zwłaszcza na potrzeby wystawiania faktur stwierdzających spółka posługuje się skróconą nazwą, która brzmi ….. s.c. ….., ….. Często konieczność zastosowania skróconej nazwy wynika z faktu, że w programach do wystawiania faktu, brak dostatecznej ilości miejsca na wpisanie tak długiej nazwy. W związku z faktem, iż wspólnicy spółki cywilnej to osoby fizyczne, istniała konieczność, aby nazwa spółki zawierała imiona i nazwiska wspólników.

Jak wcześniej wskazano spółka cywilna nie jest przedsiębiorstwem. Przedsiębiorcami są jej poszczególni wspólnicy, będący osobami fizycznymi. Natomiast danymi identyfikacyjnymi podatnika będącego osobą fizyczną jest imię i nazwisko. Od dnia 1 stycznia 2001r. spółki cywilne straciły podmiotowość prawną. Nie posiadają więc własnego majątku - wkłady wniesione przez wspólników, własność nieruchomości i innych praw majątkowych nabywanych przez wspólników stanowią majątek wspólny wspólników. Spółka cywilna nie mając osobowości prawnej - nie ma zdolności do dokonywania czynności prawnych. Prawidłowe oznaczenie spółki cywilnej składa się z wymienienia jej wszystkich wspólników i dodania wzmianki o spółce cywilnej. W ten sposób oznaczenie pozwala uniknąć posługiwania się nazwą spółki, która nie wskazywałaby, jacy faktycznie wspólnicy (podmioty prawa cywilnego) tj. osoby fizyczne lub osoby prawne są stronami stosunków prawnych wynikających z działalności gospodarczej z udziałem spółki. W żadnym wypadku bowiem oznaczenie przedsiębiorcy nie może mieć charakteru mylącego, niezgodnego z rzeczywistością lub niepozwalającego na określenie jego charakteru prawnego. Umieszczanie w oznaczeniu spółki cywilnej elementów abstrakcyjnych czy też fantazyjnych jest dozwolone, jednak mogą one mieć tylko charakter dodatkowy, znajdujący się obok podstawowego oznaczenia spółki.

W dokumentacji podatkowej należy zatem wymieniać imiona i nazwiska wszystkich wspólników spółki cywilnej. Za przyjęciem takiego stanowiska przemawiają: brak szczególnego znaczenia nazwy fantazyjnej (w odróżnieniu np. od znaczenia firmy na gruncie Kodeksu spółek handlowych), zasada ostrożności w obrocie cywilnoprawnym, konieczność prowadzenia dokumentacji podatkowej na potrzeby różnorodnych zobowiązań podatkowych, znaczenia pojęcia „przedsiębiorcy” na gruncie prawa. W przypadku przedsiębiorców działających w ramach umowy spółki cywilnej – oznaczenie przedsiębiorcy – oznacza imiona i nazwiska wszystkich wspólników. Przy czym oprócz tych danych Spółka może również podawać nazwę lub nazwę skróconą firmy.

Tym samym, po uwzględnieniu powołanych powyżej przepisów oraz przedstawionego we wniosku stanu faktycznego stwierdzić należy, że Spółka cywilna, której wspólnikami są wyłącznie osoby fizyczne, powinna umieszczać na wystawianych fakturach imiona i nazwiska wszystkich wspólników Spółki, przy czym oprócz tych danych na wystawionej fakturze może dodatkowo być zawarta również nazwa skrócona Spółki.

W konsekwencji w niniejszej sprawie, za nieprawidłowe należy uznać twierdzenie Wnioskodawcy, że spółka posługując się na fakturach skróconą nazwą zawierającą nazwę opisową, pierwszą literę imienia i nazwiska wszystkich wspólników oraz skrót s.c. prawidłowo wystawia swoje faktury.

Zauważyć należy, iż zgodnie z art. 14b § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa minister właściwy do spraw finansów publicznych, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Zatem organ uprawniony jest wyłącznie do interpretacji przepisów prawa podatkowego. Tym samym Organ nie jest właściwy do oceny stanowiska Wnioskodawcy w zakresie stosowania nazwy spółki w obrocie gospodarczym.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego ….., po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.