Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP4/4512-1-116/16-2/JK
z 14 czerwca 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 27 kwietnia 2016 r. (data wpływu 2 maja 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia, czy dokument Ausgangs-vermerk jest wystarczającym dokumentem potwierdzającym eksport towarów uprawniający do stosowania stawki 0% – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 maja 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia, czy dokument Ausgangs-vermerk jest wystarczającym dokumentem potwierdzającym eksport towarów uprawniający do stosowania stawki 0%.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest producentem palników do spawania metodą gazową oraz regulatorów ciśnienia. Produkty Wnioskodawcy są sprzedawane do wielu krajów świata, zarówno w Europie jak i poza nią. Dostawy dokonywane poza Unię Europejską są przez Wnioskodawcę traktowane dla celów VAT jako eksport opodatkowany stawką 0% VAT, przy dochowaniu wymogów określonych w ustawie o podatku od towarów i usług z dnia 11 marca 2004 r. (dalej: ustawa o VAT) oraz Dyrektywie 2006/112/WE z 28 listopada 2006 r. (dalej Dyrektywa VAT).

Wnioskodawca dokonał fizycznego wywozu produkowanych przez siebie towarów do nabywcy mającego siedzibę poza terytorium Unii Europejskiej w ten sposób, że transport towarów rozpoczął się bezpośrednio z terytorium Polski do odbiorcy, ale towar opuścił terytorium Unii Europejskiej w Niemczech. Transport ten miał charakter nieprzerwany, a przeznaczeniem nadanego towaru było tylko jego wywiezienie z terytorium Unii Europejskiej. Wnioskodawca posiada dokumenty transportowe, które jednoznacznie wskazują, że transport rozpoczął się w Polsce, bezpośrednio z jego siedziby. Wnioskodawca otrzymał z niemieckiej agencji celnej dokument Ausgangs-vermerk w formie papierowej, który zgodnie z niemieckim prawem jest głównym i jedynym dokumentem potwierdzającym wywóz towaru poza terytorium Unii Europejskiej w Niemczech. Dokument ten wskazuje, że podmiotem zgłaszającym wywóz jest Wnioskodawca, a odbiorcą podmiot spoza Unii Europejskiej. Zgłoszenie celne odnosi się do przedmiotu transakcji, co pozwala powiązać towary objęte zgłoszeniem z dostawą towarów wysyłanych z Polski.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy dokument otrzymany przez Wnioskodawcę z niemieckiej agencji celnej, tj. Ausgangs -vermerk jest wystarczającym dokumentem potwierdzającym eksport towarów uprawniający do zastosowania stawki 0% VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, otrzymany z niemieckiej instytucji celnej dokument Ausgangs -vermerk w wystarczający sposób dokumentuje wywóz towarów poza obszar Unii Europejskiej i pozwala na zastosowanie w eksporcie stawki VAT w wysokości 0%.

Powyższe znajduje potwierdzenie w przepisach ustawy o VAT. Zgodnie z art. 41 ust. 6 ustawy o VAT, „stawkę podatku 0% stosuje się w eksporcie towarów, o których mowa w ust. 4 i 5, pod warunkiem, że podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy otrzymał dokument potwierdzający wywóz towaru poza terytorium Unii Europejskiej”.

Wskazanym powyżej dokumentem potwierdzającym, zgodnie z ust. 6a art. 41 ustawy o VAT, jest w szczególności:

1. dokument w formie elektronicznej otrzymany z systemu teleinformatycznego służącego do obsługi zgłoszeń wywozowych albo potwierdzony przez urząd celny wydruk tego dokumentu;
2. dokument w formie elektronicznej pochodzący z systemu teleinformatycznego służącego do obsługi zgłoszeń wywozowych, otrzymany poza tym systemem, jeżeli zapewniona jest jego autentyczność;
3. zgłoszenie wywozowe w formie papierowej złożone poza systemem teleinformatycznym służącym do obsługi zgłoszeń wywozowych albo jego kopia potwierdzona przez urząd celny.
   
   

Zgodnie z art. 2 pkt 8 ustawy o VAT, przez eksport towarów rozumie się dostawę towarów wysyłanych lub transportowanych z terytorium kraju poza terytorium Unii Europejskiej przez:

1. dostawcę lub na jego rzecz, lub
2. nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju lub na jego rzecz, z wyłączeniem towarów wywożonych przez samego nabywcę do celów wyposażenia lub zaopatrzenia statków rekreacyjnych oraz turystycznych statków powietrznych lub innych środków transportu służących do celów prywatnych

– jeżeli wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej jest potwierdzony przez urząd celny określony w przepisach celnych.

Przez terytorium kraju rozumie się terytorium Rzeczpospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a (art. 2 pkt 1 ustawy).

Natomiast przez terytorium państwa trzeciego rozumie się terytorium państwa, które nie wchodzi w skład terytorium Unii Europejskiej, z zastrzeżeniem art. 21 ust. 1 i 3 (art. 2 pkt 5 ustawy o VAT).

Z art. 7 ust. 1 ustawy o VAT wynika, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Towarami są, zgodnie z art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zatem aby uznać daną czynność za eksport, muszą zostać łącznie spełnione następujące przesłanki:

1. ma miejsce dostawa, a więc czynność określona w przepisach art. 7 ustawy o VAT,
2. w konsekwencji tej czynności dochodzi do wywozu towaru z terytorium Polski poza terytorium UE przez dostawcę lub na jego rzecz (eksport bezpośredni) lub przez nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju lub na jego rzecz (eksport pośredni),
3. wywóz towaru musi być potwierdzony przez urząd określony w przepisach celnych.
   
   

Ad. 1. Dostawa towarów w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT – Wnioskodawca dokonał dostawy produkowanych przez siebie wyrobów do nabywcy poza terytorium Unii Europejskiej, zatem przeniesienie prawa do rozporządzania przedmiotem umowy jak właściciel przeszło na kontrahenta zgodnie z ustalonymi warunkami Incoterms.

Ad. 2. Wywóz towarów z terytorium kraju poza terytorium Unii Europejskiej – Wnioskodawca spełnił warunek, o którym mowa w art. 2 pkt 8 ustawy o VAT, a zatem miał miejsce wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej dokonywany przez nabywcę posiadającego siedzibę poza terytorium kraju lub na jego rzecz. Przedmiot umowy został objęty procedurą wywozu, zgodnie z przepisami celnymi, bezpośrednio po dotarciu z Polski do miejsca odprawy celnej na terenie Niemiec. Wnioskodawca dokonał dostawy towarów, których transport rozpoczął się w Polsce a zakończył w kraju poza terytorium Unii Europejskiej. Fakt, że towar był transportowany przez Niemcy nie przerywa ciągłego charakteru tego transportu. Transport ten miał charakter nieprzerwany, a przeznaczeniem nadanego towaru było tylko jego wywiezienie z terytorium Unii Europejskiej. Wnioskodawca posiada dokumenty transportowe, które jednoznacznie wykazują, że transport rozpoczął się w Polsce, bezpośrednio z jego siedziby.

Ad. 3. Wywóz potwierdzony przez organy celne – dokument jakim dysponuje Wnioskodawca, tj. Ausgangs-vermerk w formie papierowej jest wystarczającym potwierdzeniem wywozu przedmiotu umowy poza terytorium Unii Europejskiej. Dokument ten wskazuje na towar, który był przedmiotem transakcji, odsyła także do numeru i wartości faktury, którą Wnioskodawca udokumentował transakcję. Zgodnie z niemieckim prawem dokument ten jest jedynym oficjalnym dokumentem potwierdzającym wywóz towaru poza terytorium Unii Europejskiej. Polskie przepisy nie uzależniają ww. przesłanki od dysponowania przez podatnika dokumentem celnym, sporządzonym przez polski organ celny. Natomiast dokument ten, zgodnie z art. 41 ust. 6 ustawy o VAT powinien potwierdzać wywóz towaru poza granice Unii Europejskiej. Dokument, w którego posiadaniu jest Wnioskodawca powyższe warunki spełnia, a w państwach należących do Unii Europejskiej potwierdzenia wywozu mogą mieć różną formę, niekoniecznie identyczną do formatu polskiego zgłoszenia wywozowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710, z późn. zm.) – zwanej dalej ustawą – opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

W myśl art. 2 pkt 8 ustawy – przez eksport towarów rozumie się dostawę towarów wysyłanych lub transportowanych z terytorium kraju poza terytorium Unii Europejskiej przez:

1. dostawcę lub na jego rzecz, lub
2. nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju lub na jego rzecz, z wyłączeniem towarów wywożonych przez samego nabywcę do celów wyposażenia lub zaopatrzenia statków rekreacyjnych oraz turystycznych statków powietrznych lub innych środków transportu służących do celów prywatnych

– jeżeli wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej jest potwierdzony przez urząd celny określony w przepisach celnych.

Przez terytorium kraju – zgodnie z art. 2 pkt 1 ustawy – rozumie się terytorium Rzeczpospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a. Natomiast ilekroć jest mowa o terytorium państwa trzeciego – w myśl art. 2 pkt 5 ustawy – rozumie się przez to terytorium państwa niewchodzące w skład terytorium Unii Europejskiej, z zastrzeżeniem art. 2a ust. 1 i 3.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy – przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez towary – na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy – rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Ustawodawca definiując pojęcie eksportu towarów, dokonał rozróżnienia sytuacji, gdy będący przedmiotem wywozu towar jest wywożony przez dostawcę lub na jego rzecz, oraz, gdy jest dokonywany przez nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju lub na jego rzecz. Sytuacja kiedy eksporter lub podmiot przez niego upoważniony sam dokonuje wywozu towarów poza terytorium Unii Europejskiej – stanowi tzw. eksport bezpośredni. Eksport pośredni natomiast ma miejsce wówczas, gdy wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej, w wykonaniu dostawy towarów, jest dokonywany przez nabywcę mającego siedzibę poza terytorium Polski lub na jego rzecz.

Aby uznać daną czynność za eksport towarów muszą wystąpić łącznie następujące przesłanki:

• ma miejsce dostawa towarów wysyłanych lub transportowanych z terytorium kraju poza terytorium Unii Europejskiej przez dostawcę lub na jego rzecz (eksport bezpośredni) lub przez nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju, lub na jego rzecz (eksport pośredni),
• wywóz towarów musi być potwierdzony przez urząd celny określony w przepisach celnych.
  
  

Trzeba tutaj zauważyć, że art. 5 ust. 1 pkt 2 ustawy przewiduje, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega eksport towarów, jednak z uwagi na terytorialny charakter podatku VAT, opodatkowaniu podlegają wyłącznie czynności, których miejscem świadczenia jest terytorium Rzeczpospolitej Polskiej, które w przypadku dostaw towarów wysyłanych lub transportowanych wyznacza art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy. Zgodnie z tym przepisem  miejscem dostawy towarów jest w przypadku towarów wysyłanych lub transportowanych przez dokonującego ich dostawy, ich nabywcę lub przez osobę trzecią  miejsce, w którym towary znajdują się w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu do nabywcy.

Tylko zatem wywóz towarów, które w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu poza terytorium Unii Europejskiej znajdują się na terytorium kraju, stanowi eksport towarów w rozumieniu art. 2 pkt 8 ustawy, podlegający w Polsce – jako miejscu świadczenia – opodatkowaniu stawką podatku w wysokości 0%.

W kwestii eksportu towarów wypowiedział się Naczelny Sąd Administracyjny w uchwale z dnia 25 czerwca 2012 r. sygn. akt I FPS 3/12 orzekając, że: „(…) Dla zastosowania przez podatnika stawki 0% w Polsce z tytułu eksportu towaru konieczne jest, aby miejscem dostawy tej czynności była Polska, co wymaga wykazania, że wywóz tego towaru poza obszar Unii Europejskiej następuje – stosownie do art. 22 ust. 1 pkt 1 u.p.t.u. – w ramach transportu, który rozpoczął się na terytorium Polski, w wykonaniu czynności określonej w art. 7 ustawy. Zgłoszenie towaru do procedury wywozu towarów, o której mowa w art. 161 Wspólnotowego Kodeksu Celnego, w krajowym urzędzie celnym należy traktować jako niewątpliwy dowód rozpoczęcia takiego transportu na terytorium Polski, niemający jednak charakteru wyłącznego”.

W powyższej uchwale stwierdzono również, „(…) w sytuacji gdy eksport towarów, w rozumieniu art. 2 pkt 8 i art. 22 ust. 1 pkt 1 u.p.t.u. (art. 146 w zw. z art. 32 Dyrektywy 2006/112/WE), stanowi wywóz towarów poza terytorium Wspólnoty, które w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu poza terytorium Wspólnoty znajdują się na terytorium kraju, oznacza to, że wywóz tych towarów z kraju poza obszar Unii Europejskiej powinien nastąpić w ramach transportu (wysyłki) zasadniczo o nieprzerwanym charakterze. Dla przybliżenia charakteru takiego transportu przydatne może być sięgnięcie do normy art. 83 ust. 3 pkt 1 lit. a) u.p.t.u., stanowiącej, że przez usługi transportu międzynarodowego rozumie się przewóz lub inny sposób przemieszczania towarów z miejsca wyjazdu (nadania) na terytorium kraju do miejsca przyjazdu (przeznaczenia) poza terytorium Unii Europejskiej. W sytuacji gdy transport towaru z Polski zostanie przerwany na terytorium innego kraju unijnego i ponownie podjęty w okolicznościach wskazujących, że miejscem jego rozpoczęcia, w celu wywozu towarów poza terytorium Unii Europejskiej, jest tenże inny kraj unijny, brak podstaw do stwierdzenia, że eksport tych towarów nastąpił z terytorium Polski. Oznacza to, że w przypadku gdy towar jest transportowany (wysyłany, przemieszczany) z Polski do innego państwa członkowskiego z pominięciem procedury wywozu i tam rozładowany i magazynowany (składowany poza składem celnym), po czym dopiero z tego kraju transportowany (wysyłany)  po zgłoszeniu w nim tegoż towaru do wywozu poza terytorium Unii Europejskiej – nie ma podstaw do stwierdzenia, że wywóz tego towaru poza terytorium Wspólnoty nastąpił z terytorium Polski, gdyż miejscem świadczenia takiej dostawy eksportowej, w rozumieniu art. 22 ust. 1 pkt 1 u.p.t.u. (art. 32 Dyrektywy 2006/112/WE), nie jest w takiej sytuacji Polska, lecz tenże kraj unijny, w którym znajdują się eksportowane towary w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu towarów do nabywcy poza terytorium Unii Europejskiej. Nie są zatem w tym przypadku spełnione przesłanki do stwierdzenia eksportu takiego towaru w Polsce, a tym samym do stosowania z tego tytułu stawki 0%”.

Z powyższego nie wynika, że podlegający eksportowi towar musi opuścić terytorium Unii Europejskiej za pośrednictwem krajowego granicznego urzędu celnego, gdyż może to nastąpić poprzez każdy unijny urząd celny, lecz niezbędnym jest, aby transport (wysyłka) tego towaru, przed opuszczeniem terytorium Unii Europejskiej, rozpoczął się na terytorium Polski oraz istotne jest, aby transport miał nieprzerwany charakter.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca dokonał fizycznego wywozu produkowanych przez siebie towarów do nabywcy mającego siedzibę poza terytorium Unii Europejskiej w ten sposób, że transport towarów rozpoczął się bezpośrednio z terytorium Polski do odbiorcy, ale towar opuścił terytorium Unii Europejskiej w Niemczech. Transport miał charakter nieprzerwany, a przeznaczeniem nadanego towaru było tylko jego wywiezienie z terytorium Unii Europejskiej. Wnioskodawca posiada dokumenty transportowe, które jednoznacznie wykazują, że transport rozpoczął się w Polsce, bezpośrednio z siedziby Spółki. Procedura zgłoszenia wywozu towarów odbyła się przed urzędem celnym w Niemczech.

Mając na względzie powyższe okoliczności, w szczególności, że w przedmiotowej sprawie, wywóz towaru nastąpił z terytorium Polski bezpośrednio poza terytorium Unii Europejskiej w ramach transportu o nieprzerwanym charakterze, oraz przedstawiony wyżej stan prawny, w ocenie tut. Organu opisana transakcja spełnia warunek podstawowy, do uznania jej za eksport towarów. Należy jednak mieć na uwadze, że niezbędnym warunkiem pozwalającym bezsprzecznie uznać zrealizowaną czynność za eksport towarów jest uzyskanie potwierdzenia wywozu przez urząd celny.

Spełnienie tego warunku ma gwarantować, że faktycznie nastąpił wywóz towarów i że bez ich powrotnego przywozu nie będą one przedmiotem dostawy na terytorium kraju, która poprzez zastosowanie stawki 0% byłaby faktycznie nieopodatkowana.

Stawka podatku – stosownie do treści art. 41 ust. 1 ustawy – wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

W świetle art. 146a pkt 1 ustawy – w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

W myśl przepisu art. 41 ust. 4 ustawy  w eksporcie towarów, o którym mowa w art. 2 pkt 8 lit. a, stawka podatku wynosi 0%.

Jednakże zgodnie z art. 41 ust. 6 ustawy  stawkę podatku 0% stosuje się w eksporcie towarów, o którym mowa w ust. 4 i 5, pod warunkiem że podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy otrzymał dokument potwierdzający wywóz towaru poza terytorium Unii Europejskiej.

Na podstawie art. 41 ust. 6a ustawy  dokumentem, o którym mowa w ust. 6, jest w szczególności:

1. dokument w formie elektronicznej otrzymany z systemu teleinformatycznego służącego do obsługi zgłoszeń wywozowych albo potwierdzony przez urząd celny wydruk tego dokumentu;
2. dokument w formie elektronicznej pochodzący z systemu teleinformatycznego służącego do obsługi zgłoszeń wywozowych, otrzymany poza tym systemem, jeżeli zapewniona jest jego autentyczność;
3. zgłoszenie wywozowe w formie papierowej złożone poza systemem teleinformatycznym służącym do obsługi zgłoszeń wywozowych albo jego kopia potwierdzona przez urząd celny.
   
   

Biorąc powyższe uregulowania prawne pod uwagę należy stwierdzić, że eksportem towarów jest potwierdzony przez urząd celny określony w przepisach celnych wywóz towarów. Ustalając zakres zastosowania przepisu art. 41 ust. 6 ustawy, właściwym staje się przyjęcie uregulowań zawartych w przepisach prawa celnego. Warunkiem zastosowania preferencyjnej 0% stawki podatku VAT jest bowiem posiadanie stosownych dokumentów spełniających warunki określone w przepisach celnych, które jednoznacznie potwierdzają wywóz towarów poza granicę Unii Europejskiej.

Wnioskodawca wskazał, że otrzymał z niemieckiej agencji celnej dokument Ausgangs-vermerk w formie papierowej. Zgodnie z niemieckim prawem dokument ten jest jedynym oficjalnym dokumentem potwierdzającym wywóz towaru poza terytorium Unii Europejskiej. Dokument ten wskazuje towar, który był przedmiotem transakcji, odsyła także do numeru i wartości faktury, którą Wnioskodawca udokumentował transakcję.

Tym samym dokument Ausgangs-vermerk, jakim dysponuje Wnioskodawca jest wystarczającym potwierdzeniem eksportu towarów i stanowi podstawę do opodatkowania opisanej dostawy stawką podatku od towarów i usług w wysokości 0%.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.