Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP1/4512-1-264/16-2/UG
z 20 czerwca 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki Akcyjnej, przedstawione we wniosku z dnia 22 kwietnia 2016 r. (data wpływu 27 kwietnia 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia pełnej kwoty podatku VAT naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących nabycie towarów i usług, przy założeniu, że Spółka będzie w stanie przyporządkować poszczególne nabycia (zakupy) do sprzedaży opodatkowanej ww. podatkiem – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 kwietnia 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia pełnej kwoty podatku VAT naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących nabycie towarów i usług, przy założeniu, że Spółka będzie w stanie przyporządkować poszczególne nabycia (zakupy) do sprzedaży opodatkowanej ww. podatkiem.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca (dalej: Spółka, Zainteresowany) jest spółką kapitałową prawa handlowego, spółką akcyjną z siedzibą w Polsce. Spółka jest czynnym podatnikiem VAT.

Spółka jest spółką dominującą w grupie kapitałowej. Działalność grupy kapitałowej w segmencie infrastruktury skupia się przede wszystkim na dostawach gazu ziemnego sieciowego i skroplonego poprzez własną infrastrukturę, to jest poprzez sieci dystrybucyjne oraz stacje regazyfikacji gazu . Gaz ziemny jest pozyskiwany przez grupę zarówno ze źródeł krajowych, jak i zagranicznych.

W ramach segmentu obrotu grupa prowadzi sprzedaż gazu ziemnego i energii elektrycznej odbiorcom końcowym na zasadzie TPA (ang. Third Party Access), tj. poprzez sieci operatorów systemów przesyłowych i dystrybucyjnych. Gaz i energia elektryczna są kupowane przez grupę na hurtowych rynkach w Polsce i Europie (np. na giełdach energii) oraz dostarczane do klientów indywidualnych, oraz korporacyjnych za pomocą infrastruktury należącej do stron trzecich. Od czasu otwarcia polskiej giełdy gazu grupa jest jej aktywnym uczestnikiem, zarówno po stronie zakupowej, jak i sprzedażowej.

W związku z prowadzoną działalnością Spółka oferuje szereg usług dla podmiotów z grupy będących czynnymi podatnikami VAT, posiadającymi na terytorium Polski siedzibę działalności gospodarczej.

Spółka świadczy usługi opodatkowane VAT, tj. przede wszystkim świadczenie usług wynajmu/dzierżawy stacji. Spółka świadczy usługi konsultingowe na rzecz spółek z grupy, jak i refakturuje spółki z grupy z tego tytułu. Ponadto, w celu zapewnienia środków finansowych pozostałym spółkom z grupy, Spółka udziela poręczeń oraz pożyczek, a także pobiera prowizje za pozyskanie finansowania. Spółka świadczy zatem także usługi zwolnione z VAT na podstawie odpowiednio art. 43 ust. 1 pkt 38 oraz 39 ustawy.

Jednocześnie, Spółka ponosi określone koszty związane z prowadzoną działalnością.

W szczególności, są to koszty wynajmu biura (w tym media), koszty administracyjne, wydatki biurowe, czy koszty usług doradczych, bądź koszty organizowania konferencji i szkoleń itd.

Obecnie Spółka planuje dokonać wewnętrznej reorganizacji i zamierza wyodrębnić w swojej strukturze dwa działy, tj.:

1. dział związany ze świadczeniem usług wynajmu/dzierżawy stacji, usług konsultingowych i doradczych (dalej: „Dział usługowy”),
2. oraz dział związany z udzielaniem wsparcia finansowego spółkom z grupy, w zakresie dotyczącym udzielania poręczeń oraz pożyczek spółkom z grupy, a także pobierania prowizji (dalej: „Dział pożyczkowy”).
   
   

Wydzielenie odrębnych pionów działalności w strukturze Spółki polegać będzie najprawdopodobniej na wyodrębnieniu składników majątkowych tworzących zorganizowane części przedsiębiorstwa (w rozumieniu art. 2 pkt 27e Ustawy o VAT), w wyniku podjęcia stosownej uchwały przez Zarząd Spółki.

Przedmiotowa uchwała uwzględniać będzie między innymi następujące aspekty wyodrębnienia Działów w strukturze Spółki:

1) wyodrębnienie organizacyjne

Uchwała Zarządu Spółki zawierać będzie oświadczenia o wyodrębnieniu Działu usługowego oraz Działu pożyczkowego, a także wskazanie osób kierujących nimi oraz listę pracowników przypisanych do konkretnych działów.

Do Działu usługowego alokowane zostaną składniki majątkowe niezbędne do prowadzenia działalności gospodarczej przez ten dział, takie jak:

1. majątek trwały i aktywa służące prowadzeniu działalności w zakresie świadczenia usług wynajmu/dzierżawy stacji LNG, zakupu i świadczenia usług konsultingowych i doradczych,
2. umowy gospodarcze, związane z działalnością w zakresie świadczonych usług,
3. własne wierzytelności (należności) i zobowiązania wynikające z prowadzonej działalności w zakresie świadczenia usług wynajmu/dzierżawy stacji, zakupu i świadczenia usług konsultingowych oraz doradczych,
4. oraz inne zobowiązania, a także część środków pieniężnych znajdujących się w kasie i na rachunkach bankowych Spółki.
   
   

Również do Działu pożyczkowego analogicznie alokowane zostaną odpowiednio składniki majątkowe niezbędne do prowadzenia działalności przez ten dział (w tym zobowiązania).

2) wyodrębnienie finansowe

W ewidencji księgowej Spółki wyodrębnione zostaną konta analityczne umożliwiające ewidencję przychodów i kosztów oraz aktywów i pasywów (w tym zobowiązań) dla każdego z działów (dokonany zostanie stosowny podział kont), w konsekwencji, możliwe będzie oddzielne prezentowanie przychodów i kosztów oraz aktywów i pasywów dla dwóch niezależnych jednostek organizacyjnych, tj. dla Działu usługowego, jak i Działu pożyczkowego.

W celu ustalenia wyniku finansowego odrębnie dla każdego z obu działów, system finansowo - księgowy w Spółce przystosowany zostanie do raportowania na poziomie poszczególnych działów (umożliwiając oddzielną ewidencję wszystkich zdarzeń księgowych dotyczących Działu usługowego i Działu pożyczkowego).

3) wyodrębnienie funkcjonalne

Ponadto, oba działy zostaną wyodrębnione w Spółce także pod względem funkcjonalnym, w stopniu pozwalającym potencjalnie na samodzielną realizację (odrębnych dla każdego działu) zadań gospodarczych – zarówno Dział usługowy, jak i Dział pożyczkowy mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo realizujące niezależnie zadania gospodarcze, do których jest przeznaczony.

Uchwała o wyodrębnieniu dwóch jednostek organizacyjnych w Spółce zawierać będzie opis działalności, jaką będą prowadziły oba działy.

Przedmiotem działalności prowadzonej przez Spółkę w ramach Działu usługowego będzie przede wszystkim wynajem/dzierżawa stacji , a także świadczenie usług konsultingowych oraz doradczych. Z kolei przedmiotem działalności Działu pożyczkowego będzie udzielanie wsparcia finansowego spółkom z grupy, w zakresie dotyczącym pobierania prowizji, udzielania poręczeń oraz, pożyczek spółkom z grupy.

Do działów przypisane zostaną stosowne kontrakty handlowe, pozwalające na prowadzenie własnej działalności, co oznacza, że będą posiadały one niezależne źródła przychodów.

Zdaniem Spółki, takie wyodrębnienie wewnątrzorganizacyjne obu działów w formie zorganizowanych części przedsiębiorstwa pozwoli zachować czytelne rozgraniczenie aktywności gospodarczej Spółki na polu udzielania pożyczek od pozostałej działalności Spółki, a przede wszystkim od usług wynajmu/dzierżawy stacji i usług konsultingowych.

W ramach powyżej opisanej reorganizacji, dla Działu pożyczkowego wyodrębniona zostanie także oddzielna powierzchnia biurowa. Spółka będzie zatem w stanie jednoznacznie rozgraniczyć powierzchnię biurową wykorzystywaną do prowadzonej działalności zwolnionej i tylko do działalności opodatkowanej podatkiem VAT.

Co więcej, wszelkie zakupy związane z funkcjonowaniem wyłącznie Działu pożyczkowego przypisane będą temu Działowi (przykładowo, poszczególne wydatki biurowe). Powyższe będzie miało na celu jak najprecyzyjniejsze rozdzielenie poszczególnych zakupów towarów i usług Spółki związanych z działalnością pożyczkową od pozostałej działalności prowadzonej przez Spółkę, w tym tej, która jest związana z wynajmem/dzierżawą stacji, oraz świadczeniem usług konsultingowych (i tym samym opodatkowanej podatkiem VAT).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy z tytułu nabywanych przez Spółkę towarów i usług wykorzystywanych przez nią do wykonywania czynności opodatkowanych, Spółce przysługiwać będzie prawo do odliczenia pełnej kwoty podatku VAT naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących przedmiotowe nabycia, przy założeniu, że Spółka będzie w stanie przyporządkować poszczególne nabycia (zakupy) do sprzedaży opodatkowanej podatkiem VAT, tj. związanej z działalnością gospodarczą prowadzoną w ramach Działu usługowego?

Zdaniem Wnioskodawcy, z tytułu nabycia przez Spółkę poszczególnych towarów i usług wykorzystywanych przez Spółkę do wykonywania czynności opodatkowanych związanych z działalnością gospodarczą prowadzoną w ramach Działu usługowego, Spółka uprawniona będzie do pełnego odliczenia podatku VAT naliczonego wynikającego z faktur otrzymanych

z tytułu nabycia przedmiotowych towarów i usług.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 Ustawy o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Ustawodawca przyznał podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 Ustawy o VAT oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Z treści cytowanych wyżej przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług, w związku z nabyciem poszczególnych towarów i usług podatek został naliczony, a towary i usługi wykorzystywane są do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przy czym należy zauważyć, że wykładnia art. 86 ust. 1 Ustawy o VAT, w zakresie charakteru związku pomiędzy zakupami a sprzedażą opodatkowaną, powinna być dokonywana w zgodzie z przepisami Dyrektywy 2006/1l2/WE (dalej: „Dyrektywa”), a także powinna uwzględniać istniejące w tym zakresie orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, w którym, co do zasady, przeważa pogląd, że jedynie bezpośredni związek pomiędzy podatkiem naliczonym a transakcją opodatkowaną może stanowić podstawę do odliczenia VAT.

Rozumienie tego bezpośredniego związku zostało szeroko zaprezentowane w orzeczeniu Trybunału z dnia 8 czerwca 2000 r. w sprawie C-98/98 Commissioners of Customs and Excise przeciwko Midland Bank plc., w którym stwierdzono, że art. 2 I Dyrektywy oraz art. 17(2)(3) i (5) VI Dyrektywy należy interpretować w taki sposób, aby - co do zasady - istnienie bezpośredniego związku między daną transakcją nabycia, a daną transakcją (lub transakcjami) sprzedaży, uprawniającymi do odliczenia, stanowiło warunek nabycia przez podatnika prawa do odliczenia naliczonego podatku od wartości dodanej oraz aby stanowiło podstawę do określenia zakresu tego prawa.

W świetle powyższego orzecznictwa TSUE należy stwierdzić, że kierując się wykładnią dokonywaną w zgodzie z zasadami VI Dyrektywy (od 1 stycznia 2007 r. – Dyrektywy 2006/112/WE), na gruncie art. 86 ust. 1 ustawy, podobnie jak i art. 17(2)(3) i (5) VI Dyrektywy (art. 167 i nast. Dyrektywy 2006/l12/WE) należy przyjąć – co do zasady, że niezbędnym warunkiem odliczenia VAT jest istnienie bezpośredniego związku pomiędzy zakupami (wydatkami), a konkretną transakcją opodatkowaną.

Jak natomiast wynika z brzmienia art. 90 ust. 1 Ustawy o VAT, w stosunku do towarów i usług, które wykorzystywane są przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest zobowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego. Przy czym, jeśli wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w powyższym przepisie nie jest możliwe, zgodnie z art. 90 ust. 2 Ustawy o VAT, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Podkreślić trzeba, że przepisy nakładają na podatników podatku VAT w pierwszej kolejności obowiązek ścisłego rozgraniczenia zakupów związanych ze sprzedażą mieszaną (opodatkowaną i zwolnioną) co rzutuje na określenie zakresu prawa podatnika do odliczenia podatku VAT naliczonego zawartego w takich zakupach.

Tak więc, nawet jeżeli korzystniejsze dla podatników byłoby stosowanie proporcji z art. 90 ust. 2

Ustawy o VAT, to muszą oni w pierwszej kolejności zastosować zasady przewidziane w art. 90 ust. 1 tej ustawy.

W opinii Spółki, analiza przytaczanych powyżej przepisów prowadzi do konkluzji, że w sytuacji, gdy podatnik wykonuje zarówno czynności uprawniające do doliczenia, jak i czynności, w stosunku do których takie prawo nie przysługuje, powinien on w pierwszej kolejności dokonać bezpośredniej alokacji podatku naliczonego związanego bezpośrednio z czynnościami, w stosunku do których przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego, oraz związanego z czynnościami, w odniesieniu do których prawo to nie przysługuje. Odliczenie proporcjonalne, o którym mowa w art. 90 ust. 2 Ustawy o VAT, znajduje zastosowanie dopiero w przypadku, gdy podatnik nie jest w stanie dokonać bezpośredniej alokacji kosztów nabywanych przez siebie towarów i usług do wskazanych powyżej kategorii.

W konsekwencji, w przypadku podatników wykonujących zarówno czynności uprawniające do odliczenia, jak i czynności, w stosunku do których takie prawo nie przysługuje, warunkiem odliczenia podatku naliczonego wynikającego z danego zakupu w całości jest zgodnie z brzmieniem art. 90 ust. 1 i 2 Ustawy o VAT, możliwość bezpośredniego przyporządkowania dokonywanych zakupów do czynności uprawniających do odliczenia podatku.

Spółka stoi na stanowisku, że w świetle przywołanych przepisów oraz orzeczeń, w przypadku gdy wspomniany warunek bezpośredniego przyporządkowania dokonywanych transakcji nabycia towarów i usług do czynności opodatkowanych zostanie spełniony, Spółka będzie uprawniona do odliczenia podatku VAT naliczonego z tytułu przedmiotowych transakcji nabycia towarów/usług. Nie ulega bowiem wątpliwości, że wydatki ponoszone bezpośrednio w związku z działalnością Działu usługowego będą nierozerwalnie związane z wykonywaną przez Spółkę działalnością opodatkowaną, jaką jest odpłatne świadczenie usług wynajmu/dzierżawy oraz usług konsultingowych i doradczych.

Natomiast bezpośrednia alokacja poszczególnych wydatków będzie możliwa ze względu na fakt, że w ramach Spółki wyodrębnione zostaną dwa działy stanowiące zorganizowane części przedsiębiorstwa (w rozumieniu art. 2 pkt 27e, Ustawy o VAT). W szczególności, oba działy wyodrębnione zostaną pod względem organizacyjnym, funkcjonalnym oraz finansowym.

Jak wskazano w opisie zdarzenia przyszłego, w ewidencji księgowej Spółki wyodrębnione zostaną konta analityczne umożliwiające ewidencję przychodów i kosztów oraz aktywów i pasywów dla każdego z działów. Odrębnie dla każdego z obu działów, system finansowo - księgowy w Spółce przystosowany zostanie do raportowania na poziomie poszczególnych działów (umożliwiając oddzielną ewidencję wszystkich zdarzeń księgowych dotyczących Działu usługowego i Działu pożyczkowego).

W związku z powyższym, mając na uwadze przytoczone argumenty, Spółka stoi na stanowisku, że z tytułu ponoszenia wydatków związanych bezpośrednio z działalnością gospodarczą prowadzoną w ramach Działu usługowego, a zatem opodatkowaną podatkiem VAT, przysługiwać jej będzie prawo do odliczenia całości podatku naliczonego wnikającego z faktur otrzymanych z tytułu nabycia przedmiotowych towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710, z późn. zm.), w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W świetle art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z treści cytowanych przepisów art. 86 ust. 1 ustawy wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona powyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi.

Należy zauważyć, że formułując w art. 86 ust. 1 ustawy warunek związku ze sprzedażą opodatkowaną, ustawodawca nie uzależnia prawa do odliczenia od związku zakupu z obecnie wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Wystarczającym jest, że z okoliczności towarzyszących nabyciu towarów lub usług przy uwzględnieniu rodzaju prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej wynika, że zakupy te dokonane są w celu ich wykorzystania w ramach jego działalności opodatkowanej.

Zatem w podatku od towarów i usług obowiązuje zasada tzw. „niezwłocznego odliczenia podatku naliczonego”. Zasada ta wyraża się tym, że podatnik, aby skorzystać z prawa do odliczenia, nie musi czekać aż nabyty towar lub usługa zostaną odsprzedane lub efektywnie wykorzystane na potrzeby działalności opodatkowanej.

W każdym przypadku należy dokonać oceny, czy intencją podatnika wykonującego określone czynności, z którymi łączą się skutki podatkowoprawne, było wykonywanie czynności opodatkowanych.

Podkreślić należy, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jedno z takich ograniczeń zostało wskazane w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, zgodnie z którym, nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku, gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Oznacza to, że podatnik nie może skorzystać z prawa do odliczenia w odniesieniu do podatku, który jest należny wyłącznie z tego względu, że został wykazany na fakturze w sytuacji, gdy transakcja nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

W świetle art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Zgodnie z powyższą regulacją, z prawa do odliczenia podatku skorzystać mogą wyłącznie podatnicy, którzy są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni.

W sytuacji gdy podatnik wykonuje czynności uprawniające do odliczenia podatku naliczonego (czynności opodatkowane) i nieuprawniające do tego odliczenia (czynności zwolnione od podatku), zastosowanie znajduje przepis art. 90 ustawy, który ma na celu określenie wartości podatku naliczonego, służącego wyłącznie czynnościom opodatkowanym, z pominięciem tej części podatku naliczonego, w jakim nabyte towary i usługi nie będą wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności opodatkowanych.

Zgodnie z art. 90 ust. 1 ustawy, w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1, to na mocy art. 90 ust. 2 ustawy, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 10.

Proporcję, o której mowa w ust. 2, ustala się jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo (art. 90 ust. 3 ustawy).

Z konstrukcji cytowanych wyżej przepisów wynika, że obowiązkiem podatnika w pierwszej kolejności jest przypisanie konkretnych wydatków do określonych rodzajów sprzedaży, z którymi wydatki te są związane. Natomiast zasada proporcjonalnego odliczania podatku ma zastosowanie do tej kategorii zakupów, których nie da się jednoznacznie przypisać do konkretnego rodzaju sprzedaży, czyli do zakupów kwalifikowanych jako „zakupy związane ze sprzedażą opodatkowaną i zwolnioną”.

Mając na uwadze powyższe, w sytuacji, gdy podatnik jest w stanie przyporządkować kwoty podatku VAT naliczonego do czynności, w odniesieniu do których przysługuje mu prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego powinien dokonać odliczenia podatku VAT naliczonego na zasadach określonych przepisem art. 86 ust. 1 w powiązaniu z art. 90 ust. 1 ustawy o ustawy (tj. na zasadach tzw. „bezpośredniej alokacji”).

Z informacji zawartych we wniosku wynika, że Wnioskodawca jest spółką kapitałową prawa handlowego, spółką akcyjną z siedzibą w Polsce. Zainteresowany jest czynnym podatnikiem VAT. W związku z prowadzoną działalnością Spółka oferuje szereg usług dla podmiotów z grupy będących czynnymi podatnikami VAT, posiadającymi na terytorium Polski siedzibę działalności gospodarczej. Wnioskodawca świadczy usługi opodatkowane podatkiem od towarów i usług, tj. przede wszystkim świadczenie usług wynajmu/dzierżawy stacji. Spółka świadczy usługi konsultingowe na rzecz spółek z grupy, jak i refakturuje spółki z grupy z tego tytułu. Ponadto, w celu zapewnienia środków finansowych pozostałym spółkom z grupy, Spółka udziela poręczeń oraz pożyczek, a także pobiera prowizje za pozyskanie finansowania. Wnioskodawca świadczy zatem także usługi zwolnione z VAT na podstawie odpowiednio art. 43 ust. 1 pkt 38 oraz 39 ustawy. Jednocześnie, Spółka ponosi określone koszty związane z prowadzoną działalnością.

W szczególności, są to koszty wynajmu biura (w tym media), koszty administracyjne, wydatki biurowe, czy koszty usług doradczych, bądź koszty organizowania konferencji i szkoleń itd.

Obecnie Wnioskodawca planuje dokonać wewnętrznej reorganizacji i zamierza wyodrębnić w swojej strukturze dwa działy, tj.: Dział usługowy związany ze świadczeniem usług wynajmu/dzierżawy stacji LNG, usług konsultingowych i doradczych oraz Dział pożyczkowy związany z udzielaniem wsparcia finansowego spółkom z grupy, w zakresie dotyczącym udzielania poręczeń oraz pożyczek spółkom z grupy, a także pobierania prowizji.

W związku z powyższym opisem sprawy Wnioskodawca ma wątpliwości dotyczące ustalenia, czy z tytułu nabywanych przez Spółkę towarów i usług wykorzystywanych przez nią do wykonywania czynności opodatkowanych, Spółce przysługiwać będzie prawo do odliczenia pełnej kwoty podatku VAT naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących nabycia towarów i usług, przy założeniu, że Spółka będzie w stanie przyporządkować poszczególne nabycia (zakupy) do sprzedaży opodatkowanej podatkiem VAT, tj. związanej z działalnością gospodarczą prowadzoną w ramach Działu usługowego.

Z uwagi na brzmienie cytowanych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług należy zauważyć, że obowiązkiem podatnika w pierwszej kolejności jest przypisanie konkretnych wydatków do określonego rodzaju sprzedaży, z którymi wydatki te są związane. Podatnik ma zatem obowiązek odrębnego określenia, z jakim rodzajem działalności będzie związany podatek wynikający z otrzymanych faktur zakupu. Jeżeli takie wyodrębnienie jest możliwe, podatnikowi przysługuje pełne prawo do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług związanych ze sprzedażą opodatkowaną, brak jest natomiast takiego prawa w stosunku do towarów i usług wykorzystywanych do wykonywania czynności niepodlegających temu podatkowi oraz zwolnionych od podatku. W sytuacji natomiast, gdy nie jest możliwe przyporządkowanie wydatków do określonej kategorii sprzedaży, a ponoszone wydatki związane są ze sprzedażą opodatkowaną i zwolnioną od podatku (brak związku z czynnościami niepodlegającymi opodatkowaniu), zastosowanie ma proporcja, o której mowa w art. 90 ust. 2 ustawy.

Analiza treści wniosku oraz przywołanych przepisów prawa podatkowego prowadzi do stwierdzenia, że Wnioskodawcy przysługiwać będzie prawo do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących nabycia towarów i usług związanych z działalnością gospodarczą prowadzoną w ramach Działu usługowego. Powyższe wynika z faktu, że Spółka świadcząc zarówno usługi opodatkowane podatkiem od towarów i usług jak i zwolnione od podatku, będzie w stanie przyporządkować poszczególne nabycia (zakupy) do określonej kategorii sprzedaży. Innymi słowy, Spółka będzie w stanie ustalić związek nabywanych towarów i usług z czynnościami dającymi prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego na zasadzie tzw. alokacji bezpośredniej.

Mając na uwadze przywołane przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy należy stwierdzić, że Wnioskodawcy przysługiwać będzie prawo do odliczenia pełnej kwoty podatku VAT naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących nabycie towarów i usług, przy założeniu, że Wnioskodawca będzie w stanie przyporządkować poszczególne nabycia (zakupy) do sprzedaży opodatkowanej podatkiem VAT, tj. związanej z działalnością gospodarczą prowadzoną w ramach Działu usługowego.

Podkreślić należy, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w stanie sprawy bądź we własnym stanowisku, które nie zostały objęte pytaniem – nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone. Dotyczy to w szczególności uznania wyodrębnionych składników majątkowych za zorganizowane części przedsiębiorstwa.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.