2016.06.09 - Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi - 1061-IPTPP2.4512.182.2016.2.PRP

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
1061-IPTPP2.4512.182.2016.2.PRP
z 9 czerwca 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 28 kwietnia 2016 r. (data wpływu 2 maja 2016 r.), uzupełnionym pismem z dnia 24 maja 2016 r. (data wpływu 30 maja 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

nieuznania nabycia Funkcji Dystrybucyjnej oraz dokonanego uprzednio nabycia aktywów rzeczowych za transakcję nabycia przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części oraz opodatkowania podatkiem VAT ww. transakcji,

uznania za import usług transakcji nabycia Funkcji Dystrybucyjnej oraz uznania Spółki za podatnika podatku VAT z tytułu ww. transakcji

jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 maja 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

nieuznania nabycia Funkcji Dystrybucyjnej oraz dokonanego uprzednio nabycia aktywów rzeczowych za transakcję nabycia przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części oraz opodatkowania podatkiem VAT ww. transakcji,

uznania za import usług transakcji nabycia Funkcji Dystrybucyjnej oraz uznania Spółki za podatnika podatku VAT z tytułu ww. transakcji.

Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 24 maja 2016 r. poprzez doprecyzowanie opisu sprawy, przeformułowanie pytań oraz doprecyzowanie własnego stanowiska.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

… (Polska) Sp. z o.o. (dalej: „Wnioskodawca” lub „Spółka”) jest Spółką z siedzibą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, zarejestrowaną dla potrzeb VAT oraz dla celów transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, będącą podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych (dalej: „PDOP”) w Polsce.

Spółka należy do międzynarodowego koncernu …, działającego w branży chemicznej. W ramach koncernu wyróżnić można cztery obszary działalności (business areas), przy czym każdy obszar działalności obejmuje różne działy (business units). Jednym z obszarów działalności jest „…”, na który składają się działy „Additives”, „Pigments” oraz „Masterbatches” (dział „Masterbatches” w dalszej części wniosku zwany jest: „Dział MB”). Dział MB obejmuje produkcję i dystrybucję koncentratów barwiących i środków pomocniczych do tworzyw sztucznych.

W związku z działaniami reorganizacyjnymi podjętymi w ramach Grupy …, Spółka w 2016 r. przejęła od podmiotu z Grupy, będącego czynnym zarejestrowanym oraz posiadającym siedzibę na terytorium Austrii (dalej: „Spółka Austriacka”) podatnikiem podatku od wartości dodanej, nieposiadającym siedziby oraz stałego miejsca prowadzenia działalności na terytorium Polski, funkcje i ryzyka związane z działalnością dystrybucyjną w ramach Działu MB na terenie określonych krajów Europy Wschodniej, wraz z kontaktami z klientami, obsługą klientów, pozyskiwaniem nowych klientów oraz tzw. potencjałem zysku, związanym z omawianą działalnością dystrybucyjną na terenie określonych krajów Europy Wschodniej (dalej: „Funkcja Dystrybucyjna”). Wskazane funkcje dotychczas pełnione były przez Spółkę Austriacką, tj. Spółka Austriacka prowadziła działania w zakresie dystrybucji asortymentu MB w Europie, m.in. nabywając produkty od innych spółek z Grupy i sprzedając je kontrahentom na rynku europejskim. Transakcja miała na celu transfer działań związanych z dystrybucją na terenie Europy Wschodniej ze Spółki Austriackiej do Spółki, w efekcie czego Spółka realizować ma strategiczne i kluczowe funkcje związane z omawianą działalnością dystrybucyjną, ponosząc związane z tym ryzyko biznesowe. Równocześnie, Wnioskodawca podkreśla, iż zakres realizowanej przez Spółkę Austriacką działalności dystrybucyjnej obejmował również inne poza rynkami Europy Wschodniej (które obejmowała Funkcja Dystrybucyjna), rynki europejskie. Niemniej jednak, po dokonaniu omawianych działań reorganizacyjnych Spółka Austriacka będzie nadal realizować określone działania związane z bieżącą działalnością dystrybucyjną, działając jako usługodawca na rzecz Spółki. Zgodnie z umową regulującą prawa i obowiązki stron w zakresie powyższej współpracy, Spółka Austriacka może świadczyć na rzecz Spółki usługi dotyczące obsługi klientów (customer related services), a także usługi obsługi sprzedaży (sales related services), zgodnie z zapotrzebowaniem zgłaszanym przez Wnioskodawcę. Powyższe usługi mogą być bezpośrednio wykonywane przez Spółkę Austriacką lub też poprzez zaangażowanych podwykonawców. Z tytułu świadczenia ww. usług Spółce Austriackiej będzie przysługiwało wynagrodzenie kalkulowane zasadniczo na podstawie ponoszonych przez nią kosztów. Dodatkowo zgodnie z umową regulującą przeniesienie Funkcji Dystrybucyjnej do Spółki, w następstwie nabycia Funkcji Dystrybucyjnej Spółka będzie posiadać wyłączne prawo do sprzedaży produktów Działu MB na terytorium określonych krajów Europy Wschodniej. Jednocześnie w ramach transakcji Spółka nie przejęła aktywów rzeczowych, zobowiązań, należności, ani też pracowników Spółki Austriackiej związanych z dotychczas prowadzoną działalnością dystrybucyjną. Zgodnie z umową regulującą transakcję nabycia Funkcji Dystrybucyjnej, Spółka otrzymała m.in. listę aktywnych klientów Spółki Austriackiej na rynku określonych krajów Europy Wschodniej, jak również inne informacje niezbędne do realizowania nabytej Funkcji Dystrybucyjnej, w tym dostęp do ewidencji księgowej, kont, faktur sprzedaży, ewidencji sprzedaży w zakresie Funkcji Dystrybucyjnej.

Spółka dodatkowo nadmienia, iż w przeszłości (w roku 2015) w związku ze zmianą profilu działalności Spółki Austriackiej z produkcyjnej na handlową doszło po stronie Spółki do wzrostu zamówień produkcyjnych ze Spółki Austriackiej, a co się z tym wiąże, wzrostem sprzedaży do Spółki Austriackiej, jak również Spółka zakupiła od Spółki Austriackiej wybrane urządzenia, surowce oraz zapasy (dalej łącznie jako: „nabycie aktywów rzeczowych”) za odrębnie ustalonym wynagrodzeniem. Transakcja ta nie wiązała się jednak (ani w przeszłości, ani w późniejszym okresie) z transferem wyrobów gotowych, należności, zobowiązań, ani też pracowników związanych z działalnością produkcyjną Spółki Austriackiej. Zakład produkcyjny w Spółce Austriackiej został zlikwidowany, jednak Spółka nie nabyła całości środków trwałych z tego zakładu, część z wyposażenia została sprzedana do innych podmiotów. Spółka już wcześniej produkowała wyroby MB.

Szczegóły transakcji nabycia Funkcji Dystrybucyjnej zostały uregulowane w umowie pomiędzy Spółką a Spółką Austriacką (dalej: „Umowa”), w której określone zostało również wynagrodzenie należne Spółce Austriackiej z tytułu zbycia Funkcji Dystrybucyjnej na rzecz Spółki.

Spółka wskazała, iż nabycie Funkcji Dystrybucyjnej dokonane zostało w związku oraz w celu prowadzenia przez Spółkę działalności gospodarczej.

W piśmie z dnia 24 maja 2016 r., stanowiącym uzupełnienie przedmiotowego wniosku, Wnioskodawca wskazał, iż:

jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem VAT w Polsce.
Zgodnie z posiadanymi przez Spółkę informacjami, prowadzona przez Spółkę Austriacką działalność gospodarcza była działalnością o charakterze handlowym (a we wcześniejszym okresie również produkcyjnym). W ramach tej działalności, Spółka Austriacka dokonywała zarówno dystrybucji wytworzonych przez siebie produktów, jak i sprzedaży towarów nabytych uprzednio od innych podmiotów z grupy, obsługując jednocześnie wiele rynków zagranicznych.

Zgodnie z najlepszą wiedzą Wnioskodawcy, nabyte od Spółki Austriackiej urządzenia, surowce oraz zapasy (aktywa rzeczowe), o których mowa we wniosku nie były przez Nią bezpośrednio wykorzystywane w prowadzonej działalności dystrybucyjnej w ramach Działu MB. Spółka jednocześnie wskazała, iż związek ten - w przypadku urządzeń - mógł mieć charakter pośredni w sytuacji, gdy wyprodukowane przy ich użyciu wyroby stanowiły następnie przedmiot dystrybucji.
Podobnie jak w przypadku odpowiedzi na pytanie 3, Spółka wskazała, że nabyte przez Nią od Spółki Austriackiej urządzenia, surowce oraz zapasy (aktywa rzeczowe), o których mowa we wniosku, nie będą przez Nią bezpośrednio wykorzystywane przy realizacji nabytej przez Wnioskodawcę Funkcji Dystrybucyjnej. Spółka jednocześnie wskazała, iż związek ten może mieć charakter pośredni w sytuacji, gdy wyprodukowane przy ich użyciu (w zakresie urządzeń) lub z ich wykorzystaniem (w przypadku surowców i zapasów) wyroby stanowić będą następnie przedmiot dystrybucji - w ramach realizacji Funkcji Dystrybucyjnej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania (przeformułowane w piśmie z dnia 24 maja 2016 r.).

Czy przedstawiona w opisie zaistniałego stanu faktycznego transakcja nabycia przez Spółkę Funkcji Dystrybucyjnej oraz dokonanego uprzednio nabycia aktywów rzeczowych, stanowić będzie na gruncie obowiązujących regulacji VAT transakcję nabycia przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części i konsekwentnie pozostawać będzie poza zakresem opodatkowania VAT?
Czy przedstawiona w opisie zaistniałego stanu faktycznego transakcja nabycia od Spółki Austriackiej Funkcji Dystrybucyjnej stanowić będzie dla Spółki import usług w rozumieniu obowiązujących regulacji ustawy o VAT i konsekwentnie na mocy art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT Spółka będzie podatnikiem VAT z tytułu dokonanej transakcji (będzie zobowiązana do rozliczenia VAT z tytułu dokonanej transakcji zgodnie z metodą tzw. „odwrotnego obciążenia”)?

Zdaniem Wnioskodawcy (doprecyzowanym w piśmie z dnia 24 maja 2016 r.):

Ad. 1

W opinii Wnioskodawcy przedstawiona w opisie zaistniałego stanu faktycznego transakcja nabycia przez Spółkę Funkcji Dystrybucyjnej oraz dokonanego uprzednio nabycia aktywów rzeczowych nie będzie stanowić transakcji nabycia przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części na gruncie obowiązujących regulacji VAT.

Uzasadnienie

Zgodnie z brzmieniem art. 2 pkt 27e ustawy o VAT pod pojęciem zorganizowanej części przedsiębiorstwa rozumieć należy organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Biorąc pod uwagę powyższą definicję, zdaniem Wnioskodawcy wskazać należy, iż aby przedmiot transakcji stanowił zorganizowaną część przedsiębiorstwa spełnione muszą być konkretne warunki, do których należą w szczególności:

istnienie zespołu składników materialnych i niematerialnych;

zespół ten jest organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie;

składniki te przeznaczone są do realizacji określonych zadań gospodarczych;

zespół tych składników może stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania gospodarcze.

W związku z powyższym, w opinii Spółki, aby dany zespół składników mógł zostać uznany za zorganizowaną część przedsiębiorstwa, składniki te muszą zostać wyodrębnione w istniejącym przedsiębiorstwie na płaszczyźnie funkcjonalnej, organizacyjnej oraz finansowej.

Wyodrębnienie funkcjonalne

W zakresie wyodrębnienia funkcjonalnego, dla uznania danego zespołu składników za zorganizowaną część przedsiębiorstwa w praktyce przyjmuje się, że składniki te muszą pozostawać między sobą we wzajemnych interakcjach w taki sposób, że należy je traktować jako zorganizowany, autonomiczny zespół składników powiązanych funkcjonalnie w sposób pozwalający na samodzielne działanie w oderwaniu od całości, z jakiej zostały wyodrębnione, nie zaś zespół poszczególnych elementów, których jedyną wspólną cechą jest to, że stanowią własność jednego podmiotu.

Biorąc pod uwagę powyższe, Wnioskodawca wskazał, iż w jego opinii w oparciu o składniki nabyte w ramach dokonanej transakcji nie byłoby możliwe samodzielne kontynuowanie działalności uprzednio prowadzonej w ramach struktury Spółki Austriackiej.

Spółka podkreśla, iż w ramach wcześniejszego nabycia aktywów rzeczowych nabyła ona jedynie część środków trwałych oraz zapasów należących do Spółki Austriackiej. Pozostała część sprzedana została na rzecz innych podmiotów. W opinii Spółki, możliwość mówienia o zakupie zorganizowanej części przedsiębiorstwa w kontekście zakupu jedynie części aktywów rzeczowych niezbędnych do prowadzenia działalności nie znajduje praktycznego uzasadnienia. Podobnie w przypadku nabycia Funkcji Dystrybucyjnej, w praktyce Spółka przejęła od Spółki Austriackiej prawo prowadzenia działalności dystrybucyjnej w ramach działu MB na terenie określonych krajów Europy Wschodniej, w tym relacje z klientami, funkcje (obsługa klientów, pozyskiwanie nowych klientów), ryzyka i potencjał zysku związany z możliwością prowadzenia tej działalności, przy czym przedmiotem transakcji nie były żadne rzeczowe składniki majątkowe wykorzystywane przez Spółkę Austriacką w działalności dystrybucyjnej.

Wyodrębnienie organizacyjne

Wyodrębnienie na płaszczyźnie organizacyjnej oznacza, że zorganizowana część przedsiębiorstwa ma swoje miejsce w strukturze organizacyjnej przedsiębiorstwa jako całości. Ocena odrębności polegać powinna na określeniu roli składników majątkowych (materialnych i niematerialnych) w funkcjonowaniu przedsiębiorstwa, tj. na ile stanowią one odrębną, samodzielną całość.

O takiej odrębności danego działu/części przedsiębiorstwa świadczyć mogą np. odpowiednie zapisy statutu, regulaminu, zarządzenia lub innego aktu o podobnym charakterze.

Spółka wskazała, że składniki majątku będące przedmiotem zakupu w ramach transakcji nabycia Funkcji Dystrybucyjnej oraz wcześniejszego nabycia aktywów rzeczowych nie zostały w żaden specyficzny sposób wyodrębnione organizacyjnie w ramach Spółki Austriackiej (w tym nie stanowiły one działu, oddziału, czy też np. odrębnej jednostki organizacyjnej w ramach Spółki Austriackiej). W szczególności, nabyte aktywa rzeczowe stanowiły jedną całość z innymi aktywami, które nie zostały nabyte przez Spółkę, lecz zostały zbyte przez Spółkę Austriacką na rzecz innych podmiotów z Grupy. Jednocześnie w ramach nabycia Funkcji Dystrybucyjnej Spółka nie przejęła działalności całego działu Spółki Austriackiej, lecz tylko część (opisaną w stanie faktycznym) dotyczącą obsługi wybranych krajów Europy Wschodniej, która nie była w żaden sposób wyodrębniona z ogólnej działalności Spółki Austriackiej, lecz stanowiła jej część. Jednocześnie, jak wskazano w opisie stanu faktycznego, zakres realizowanej przez Spółkę Austriacką działalności dystrybucyjnej obejmował również inne rynki europejskie (poza rynkami zdefiniowanymi jako kraje Europy Wschodniej objętymi transakcją nabycia Funkcji Dystrybucyjnej). Tym samym, przedmiotem transakcji nie była zwarta, kompletna, powiązana ekonomicznie struktura organizacyjna, która samodzielnie umożliwiałaby realizowanie określonych zadań gospodarczych.

Wyodrębnienie finansowe

Wskazać należy, iż przepisy podatkowe nie zawierają wytycznych odnośnie wyodrębnienia finansowego, brak jest w nich wymagań, aby prowadzenie osobnych ksiąg rachunkowych czy też sporządzanie bilansu (czyli zakwalifikowanie do kategorii „samobilansującego się oddziału”) wymienione było wśród warunków niezbędnych do tego, aby dany zespół składników mógł zostać uznany za zorganizowaną część przedsiębiorstwa.

Zdaniem Wnioskodawcy, wyodrębnienie finansowe oznacza sytuację, w której poprzez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Biorąc pod uwagę zarówno powyższe, jak również sam przedmiot transakcji nabycia Funkcji Dystrybucyjnej w zestawieniu z dokonanym uprzednio nabyciem aktywów rzeczowych, Wnioskodawca wskazał, iż przedmiotem omawianej transakcji w jego opinii nie była zorganizowana część przedsiębiorstwa.

Wnioskodawca wskazał, iż tak jak zostało to przedstawione w opisie zaistniałego stanu faktycznego, poza zakresem całości transakcji, tj. poza nabyciem Funkcji Dystrybucyjnej oraz nabyciem aktywów rzeczowych, pozostawały kluczowe z punktu widzenia przytoczonej definicji zorganizowanej części przedsiębiorstwa składniki takie jak np. zobowiązania oraz należności, a także nie doszło do transferu pracowników Spółki Austriackiej do Spółki.

Dodatkowo, Wnioskodawca wskazał, iż przedmiot transakcji nie spełnia w jego opinii również definicji przedsiębiorstwa, które co prawda nie jest zdefiniowane w obowiązujących regulacjach ustawy o VAT, lecz zgodnie z przyjętą praktyką winno być definiowane w oparciu o regulacje Kodeksu Cywilnego.

Zgodnie z art. 55¹ Kodeksu Cywilnego przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych, przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej. Obejmuje ono w szczególności:

oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa),

własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości,

prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych,

wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne,

koncesje, licencje i zezwolenia,

patenty i inne prawa własności przemysłowej,

majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne,

tajemnice przedsiębiorstwa,

księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Dodatkowo, zgodnie z brzmieniem art. 55² Kodeksu Cywilnego czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko, co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba że co innego wynika z treści czynności albo z przepisów szczególnych.

Biorąc pod uwagę powyższe, Wnioskodawca wskazał, iż w jego opinii poza zakresem transakcji pozostały liczne elementy wskazane w definicji jako tworzące przedsiębiorstwo, co w zestawieniu z brzmieniem art. 55² Kodeksu Cywilnego przekłada się na fakt, iż dokonany przez Spółkę zakup Funkcji Dystrybucyjnej oraz uprzednie nabycie aktywów rzeczowych nie będzie stanowić transakcji nabycia przedsiębiorstwa.

Konsekwentnie, w opinii Wnioskodawcy, przedstawiona w opisie zaistniałego stanu faktycznego transakcja nabycia przez Spółkę Funkcji Dystrybucyjnej oraz dokonanego uprzednio nabycia aktywów rzeczowych nie będzie stanowić transakcji nabycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa na gruncie obowiązujących regulacji VAT.

W opinii Wnioskodawcy, przedstawiona w opisie zaistniałego stanu faktycznego transakcja nabycia przez Spółkę Funkcji Dystrybucyjnej oraz dokonanego uprzednio nabycia aktywów rzeczowych nie będzie stanowić transakcji nabycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa na gruncie obowiązujących regulacji VAT i konsekwentnie nie będzie pozostawać poza zakresem opodatkowania VAT (tj. podlegać będzie opodatkowaniu zgodnie z art. 5 ustawy o VAT).

Ad. 2

W opinii Wnioskodawcy, przedstawiona w opisie zaistniałego stanu faktycznego transakcja nabycia Funkcji Dystrybucyjnej stanowić będzie dla Spółki import usług w rozumieniu obowiązujących regulacji ustawy o VAT.

Zgodnie z brzmieniem art. 5 ust. 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
eksport towarów;
import towarów na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Zgodnie natomiast z art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT rozumie się m.in. przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Z kolei zgodnie z art. 8 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT, w tym również np. przeniesienie praw do własności niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej.

Zgodnie natomiast z brzmieniem art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT podatnikami są również osoby prawne (...) nabywające usługi, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

usługodawcą jest podatnik nieposiadający siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju (...), oraz
usługobiorcą jest w przypadku usług, do których stosuje się art. 28b - podatnik, o którym mowa w art. 15, lub osoba prawna niebędąca podatnikiem, (...) zarejestrowana lub obowiązana do zarejestrowania zgodnie z art. 97 ust. 4 ustawy o VAT.

Biorąc pod uwagę powyższe, Spółka wskazała, iż w jej opinii przedstawiona w opisie zaistniałego stanu faktycznego transakcja nabycia Funkcji Dystrybucyjnej stanowić będzie transakcję stanowiącą zgodnie z przytoczonymi powyżej regulacjami ustawy o VAT świadczenie usług.

Dodatkowo, z uwagi na fakt, iż podmiotem świadczącym na rzecz Spółki omawiane usługi jest Spółka Austriacka posiadająca siedzibę oraz zarejestrowana dla potrzeb VAT na terytorium Austrii (niebędąca jednocześnie podmiotem posiadającym siedzibę lub stałe miejsce prowadzenia działalności na terytorium Polski), to zgodnie z cytowanym powyżej art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT, Spółka będzie podatnikiem VAT z tytułu dokonanej transakcji.

Konsekwentnie, na mocy art. 2 pkt 9 ustawy o VAT, omawiana transakcja stanowić będzie dla Spółki import usług.

Reasumując, w opinii Wnioskodawcy przedstawiona w opisie zaistniałego stanu faktycznego transakcja nabycia Funkcji Dystrybucyjnej stanowić będzie dla Spółki import usług w rozumieniu obowiązujących regulacji ustawy o VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy, przedstawiona w opisie zaistniałego stanu faktycznego transakcja nabycia Funkcji Dystrybucyjnej stanowić będzie dla Spółki import usług w rozumieniu obowiązujących regulacji ustawy o VAT i konsekwentnie na mocy art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT Spółka będzie podatnikiem VAT z tytułu dokonanej transakcji (będzie zobowiązana do rozliczenia VAT z tytułu dokonanej transakcji zgodnie z metodą tzw. „odwrotnego obciążenia”).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r. poz. 710), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
eksport towarów;
import towarów na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Towarami – w myśl art. 2 pkt 6 ustawy – są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postaci energii.

W myśl art. 2 pkt 9 ustawy, ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o imporcie usług - rozumie się przez to świadczenie usług, z tytułu wykonania których podatnikiem jest usługobiorca, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4.

Według art. 6 pkt 1 ustawy, przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Z kolei stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Stosownie do dyspozycji art. 9 ust. 1 ustawy, przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

Art. 9 ust. 2 ustawy stanowi, iż przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że:

nabywcą towarów jest:
1. podatnik, o którym mowa w art. 15, lub podatnik podatku od wartości dodanej, a nabywane towary mają służyć działalności gospodarczej podatnika,
2. osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w lit. a - z zastrzeżeniem art. 10;
dokonujący dostawy towarów jest podatnikiem, o którym mowa w pkt 1 lit. a.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Natomiast zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy, podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające usługi, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

usługodawcą jest podatnik nieposiadający siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, a w przypadku usług, do których stosuje się art. 28e, podatnik ten nie jest zarejestrowany zgodnie z art. 96 ust. 4,
usługobiorcą jest:
- w przypadku usług, do których stosuje się art. 28b - podatnik, o którym mowa w art. 15, lub osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15, zarejestrowana lub obowiązana do zarejestrowania zgodnie z art. 97 ust. 4,
- w pozostałych przypadkach - podatnik, o którym mowa w art. 15, posiadający siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju lub osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15, posiadająca siedzibę na terytorium kraju i zarejestrowana lub obowiązana do zarejestrowania zgodnie z art. 97 ust. 4.

W tym miejscu należy wskazać, iż przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie zawierają definicji „przedsiębiorstwa”, o którym mowa w art. 6 pkt 1 ustawy. Zatem dla potrzeb przepisów ustaw podatkowych należy stosować definicję zawartą w art. 55¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2016 r., poz. 380).

Zgodnie z art. 55¹ Kodeksu cywilnego, przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej. Obejmuje ono w szczególności:

oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);
własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;
prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;
wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;
koncesje, licencje i zezwolenia;
patenty i inne prawa własności przemysłowej;
majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;
tajemnice przedsiębiorstwa;
księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Zatem składniki materialne i niematerialne, wchodzące w skład przedsiębiorstwa, powinny pozostawać ze sobą we wzajemnych relacjach w ten sposób, że można mówić o nich jako o zespole, a nie zbiorze pewnych elementów. Istotne jest, aby w zbywanym przedsiębiorstwie zachowane zostały funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami, tak żeby przekazana masa mogła posłużyć kontynuowaniu określonej działalności gospodarczej.

Należy zauważyć, że powyższa definicja opisuje przedsiębiorstwo w ujęciu przedmiotowym, jako zespół niematerialnych i materialnych składników stanowiący przedmiot prawa w szerokim znaczeniu. Użyte w ww. przepisie określenie „w szczególności” wskazuje jedynie na przykładowe wyliczenie składników przedsiębiorstwa. Oznacza to, że z jednej strony w jego skład mogą wchodzić inne elementy, niewymienione w tym artykule, a z drugiej, brak któregoś z tych elementów nie pozbawia zespołu rzeczy i praw przymiotu przedsiębiorstwa.

W myśl art. 55² Kodeksu cywilnego, czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko, co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych.

Natomiast stosownie do treści art. 2 pkt 27e ustawy, przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa rozumie się organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Podstawowym wymogiem jest więc to, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa stanowiła zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań). Kolejnym warunkiem jest wydzielenie tego zespołu w istniejącym przedsiębiorstwie. Wydzielenie to ma zachodzić na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej (przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych).

Wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że zorganizowana część przedsiębiorstwa ma swoje miejsce w strukturze organizacyjnej podatnika jako dział, wydział, oddział itp. Przy czym, w doktrynie zwraca się uwagę, że organizacyjne wyodrębnienie powinno być dokonane na bazie statutu, regulaminu lub innego aktu o podobnym charakterze.

Wyodrębnienie finansowe najpełniej realizowane jest w przypadku zakładu lub oddziału osoby prawnej. Wyodrębnienie finansowe nie oznacza samodzielności finansowej, ale sytuację, w której poprzez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Natomiast wyodrębnienie funkcjonalne należy rozumieć jako przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych. Zorganizowana część przedsiębiorstwa musi stanowić funkcjonalnie odrębną całość – obejmować elementy niezbędne do samodzielnego prowadzenia działań gospodarczych, którym służy w strukturze przedsiębiorstwa. Aby zatem część mienia przedsiębiorstwa mogła być uznana za jego zorganizowaną część, musi ona – obiektywnie oceniając – posiadać potencjalną zdolność do funkcjonowania jako samodzielny podmiot gospodarczy. Składniki majątkowe materialne i niematerialne wchodzące w skład zorganizowanej części przedsiębiorstwa muszą zatem umożliwić nabywcy podjęcie działalności gospodarczej w ramach odrębnego przedsiębiorstwa.

Zorganizowaną część przedsiębiorstwa tworzą zatem składniki, będące we wzajemnych relacjach, takich by można było mówić o nich jako o zespole, a nie o zbiorze przypadkowych elementów, których jedyną cechą wspólną jest własność jednego podmiotu gospodarczego. Brak zaistnienia którejkolwiek z omawianych powyżej przesłanek wyklucza uznanie zespołu składników majątkowych przedsiębiorstwa za jego zorganizowaną część w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy. Oznacza to, że zorganizowana część przedsiębiorstwa nie jest sumą poszczególnych składników, przy pomocy których będzie można prowadzić odrębny zakład, lecz zorganizowanym zespołem tych składników, przy czym punktem odniesienia jest tutaj rola, jaką składniki majątkowe odgrywają w funkcjonowaniu przedsiębiorstwa (na ile stanowią w nim wyodrębnioną organizacyjnie i funkcjonalnie całość).

Reasumując, na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług mamy więc do czynienia ze zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa, jeżeli spełnione są wszystkie następujące przesłanki:

istnieje zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązań,
zespół ten jest organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie,
składniki te przeznaczone są do realizacji określonych zadań gospodarczych,
zespół tych składników mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące ww. zadania gospodarcze.

Mając na uwadze powołane wyżej przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy należy stwierdzić, że transakcja nabycia Funkcji Dystrybucyjnej oraz dokonanego uprzednio nabycia aktywów rzeczowych nie stanowi przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 55¹ kodeksu cywilnego, ponieważ przedmiotowa transakcja nie obejmuje istotnych składników majątkowych służących do prowadzenia działalności gospodarczej, o których mowa w ww. przepisie. Ponadto transakcja nabycia Funkcji Dystrybucyjnej oraz dokonanego uprzednio nabycia aktywów rzeczowych nie stanowi również zorganizowanej części przedsiębiorstwa ze względu na niespełnienie przesłanek zawartych w art. 2 pkt 27e ustawy.

W konsekwencji, skoro przedmiot nabycia nie stanowi przedsiębiorstwa ani zorganizowanej części przedsiębiorstwa, to do przedmiotowej transakcji nie znajdzie zastosowania przepis art. 6 pkt 1 ustawy, tj. czynność nie będzie wyłączona spod działania ustawy o VAT.

Przy czym kwestię opodatkowania nabycia Funkcji Dystrybucyjnej i aktywów rzeczowych należy rozpatrywać dla każdej z tych czynności odrębnie.

Jak wynika z okoliczności przedstawionych we wniosku, Wnioskodawca nabywając aktywa rzeczowe nabył urządzenia, surowce oraz zapasy, które w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług stanowią towary. Natomiast nabycie ww. towarów przez Wnioskodawcę, będącym zarejestrowanym dla celów transakcji wewnątrzwspólnotowych od Spółki Austriackiej, będącej podatnikiem podatku od wartości dodanej, wykorzystywanych w działalności gospodarczej Zainteresowanego stanowiło wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 4 ustawy, pod warunkiem, że w wyniku dokonania przedmiotowej transakcji nastąpiło przemieszczenie zakupionych aktywów rzeczowych z terytorium innego państwa członkowskiego na terytorium Polski.

Z kolei nabycie Funkcji Dystrybucyjnej, na którą składają się funkcje i ryzyka związane z działalnością dystrybucyjną w ramach Działu MB, należy uznać jako nabycie usług. Nabycie to nastąpiło od podatnika podatku od wartości dodanej, nieposiadającego siedziby oraz stałego miejsca prowadzenia działalności na terytorium Polski. W powyższych okolicznościach nabycie Funkcji Dystrybucyjnej stanowi import usług w rozumieniu obowiązujących regulacji ustawy i konsekwentnie na mocy art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy Spółka będzie podatnikiem VAT z tytułu dokonanej transakcji.

Wobec powyższego oceniając całościowo stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1 i 2 należało uznać je za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 oraz art. 14f § 2 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin