Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
1061-IPTPB1.4511.120.2016.3.RK
z 11 maja 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 29 stycznia 2016 r. (data wpływu 3 lutego 2016 r.), uzupełnionym pismem z dnia 23 kwietnia 2016 r. (data wpływu 27 kwietnia 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodów uzyskiwanych z działów specjalnych produkcji rolnej –jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 lutego 2016 r. do Izby Skarbowej w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodów uzyskiwanych z działów specjalnych produkcji rolnej.

Pismem z dnia 9 lutego 2016 r., Nr IBPB-1-1/4511-73/16/ZK, Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, na podstawie art. 170 § 1 w związku z art. 14h ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) przekazał ww. wniosek Dyrektorowi Izby Skarbowej w Łodzi Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, celem załatwienia według właściwości, stosownie do § 5 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) - data wpływu 12 lutego 2016 r..

Wniosek nie spełniał wymogów, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa w związku z czym pismem z dnia 13 kwietnia 2016 r., Nr 1061 IPTPB1.4511.120.2016.1.RK, na podstawie art. 169 § 1 i § 2 w związku z art. 14h wymienionej ustawy, wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie do uzupełnienia ww. wniosku wysłano w dniu 13 kwietnia 2016 r. (data doręczenia 18 kwietnia 2016 r.). Wnioskodawca uzupełnił ww. wniosek pismem z dnia 23 kwietnia 2016 r. (data wpływu 27 kwietnia 2016 r.), nadanym w dniu 25 kwietnia 2016 r.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku:

Wnioskodawca w ramach gospodarstwa rolnego prowadzi działy specjalne produkcji rolnej oraz osiąga przychody z działalności rolniczej. Produkuje rośliny ozdobne w szklarniach ogrzewanych, tunelach ogrzewanych oraz na działkach rolnych. Roczne przychody z działów specjalnych produkcji rolnej nie przekraczają równowartości w walucie polskiej 1 200 000 euro, przychody z działalności rolniczej również nie przekraczają równowartości w walucie polskiej 1 200 000 euro. W myśl obowiązujących przepisów art. 10 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku od osób fizycznych, przychody z działów specjalnych produkcji rolnej stanowią odrębne źródło przychodów i nie powinno się ich łączyć z przychodami z działalności rolniczej. Co roku, zgodnie z art. 43 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, Wnioskodawca składa deklarację co do wymiaru zaliczek podatku dochodowego od dochodów z działów specjalnych produkcji rolnej PIT-6 oraz otrzymuje decyzję Naczelnika Drugiego Urzędu Skarbowego w … ustalającą wysokość miesięcznych zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych od dochodów z działów specjalnych produkcji rolnej. Wnioskodawca planuje z synem zawiązać Spółkę jawną, która będzie prowadzić także działy specjalne produkcji rolnej w zakresie produkcji roślin ozdobnych w szklarniach i tunelach ogrzewanych. Syn, tak jak Wnioskodawca, prowadzi działy specjalne produkcji rolnej oraz osiąga przychody z działalności rolniczej. Roczne przychody syna z działów specjalnych produkcji rolnej również nie przekraczają równowartości w walucie polskiej 1 200 000 euro a przychody z działalności rolniczej nie przekraczają równowartości w walucie polskiej 1 200 000 euro. Spółka jawna będzie spółką z siedzibą na terytorium Polski. Spółka jawna będzie prowadziła gospodarstwo rolne, w tym działy specjalne produkcji rolnej. Rokiem obrotowym Spółki jawnej będzie rok kalendarzowy. Spółka jawna będzie mogła prowadzić działalność przy wykorzystaniu składników majątkowych, stanowiących część gospodarstwa rolnego Wnioskodawcy, które zostaną wniesione do Spółki jawnej przez Wnioskodawcę jako wkład niepieniężny (aport) lub na podstawie umowy dzierżawy w celu zapewnienia jej odpowiednich środków produkcji rolnej. Wnioskodawca od początku działalności rolniczej z działów specjalnych produkcji rolniczej nie prowadził ksiąg rachunkowych w rozumieniu ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości, a także nie prowadził ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Wnioskodawca zakłada, że przychody netto ze sprzedaży osiągniętej z Jego działalności w ramach działów specjalnych produkcji rolnej nie przekroczą równowartości w walucie polskiej 1 200 000 euro. Zakłada również, że przychody netto z udziałów ze sprzedaży osiągniętej z działalności Spółki jawnej w ramach działów specjalnych produkcji rolnej nie przekroczą równowartości w walucie polskiej 1 200 000 euro. Jednak prognozowane roczne łączne przychody netto z Jego działalności w ramach działów specjalnych produkcji rolnej oraz Jego przychody uzyskane z udziałów ze sprzedaży ze Spółki jawnej jako wspólnika tej Spółki, przekroczą równowartość w walucie polskiej 1 200 000 euro.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku:

Zakładając, że przychody netto ze sprzedaży osiągnięte przez Wnioskodawcę z działalności z działów specjalnych produkcji rolnej nie przekroczą równowartości w walucie polskiej 1 200 000 euro oraz zakładając, że przychody netto z udziałów ze sprzedaży osiągniętej z działalności Spółki jawnej w ramach działów specjalnych produkcji rolnej nie przekroczą równowartości w walucie polskiej 1 200 000 euro, ale prognozowane roczne łączne przychody netto osiągnięte przez Wnioskodawcę z działalności w ramach działów specjalnych produkcji rolnej oraz przychody uzyskane z udziałów ze sprzedaży ze Spółki jawnej jako wspólnika tej Spółki, przekroczą równowartość w walucie polskiej 1 200 000 euro, będzie miał możliwość w kolejnym roku obrotowym opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych dochodów osiągniętych przez Wnioskodawcę z działalności w gospodarstwie rolnym w ramach działów specjalnych wg norm szacunkowych?

Zdaniem Wnioskodawcy, przedstawionym ostatecznie w uzupełnieniu wniosku, zakładając, że przychody netto ze sprzedaży osiągniętej z Jego działalności w ramach działów specjalnych produkcji rolnej nie przekroczą równowartości w walucie polskiej 1 200 000 euro oraz zakładając, że przychody netto z udziałów ze sprzedaży osiągniętej z działalności Spółki jawnej w ramach działów specjalnych produkcji rolnej nie przekroczą równowartości w walucie polskiej 1 200 000 euro, ale prognozowane roczne łączne przychody netto z Jego działalności w ramach działów specjalnych produkcji rolnej oraz Jego przychody uzyskane z udziałów ze sprzedaży ze Spółki jawnej jako wspólnika tej Spółki, przekroczą równowartość w walucie polskiej 1 200 000 euro, będzie miał możliwość w kolejnym roku obrotowym opodatkowania podatkiem PIT dochodów z Jego działalności w ramach działów specjalnych w gospodarstwie rolnym wg norm szacunkowych, bo zgodnie z art. 8 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodów z działów specjalnych produkcji rolnej nie łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1 ustawy o podatku od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.), przepisów ustawy nie stosuje się do przychodów z działalności rolniczej, z wyjątkiem przychodów z działów specjalnych produkcji rolnej.

Jednocześnie w art. 2 ust. 2 ww. ustawy określono, że działalnością rolniczą w rozumieniu ust. 1 pkt 1, jest działalność polegająca między innymi na wytwarzaniu produktów roślinnych lub zwierzęcych w stanie nieprzetworzonym (naturalnym) z własnych upraw albo hodowli lub chowu, w tym również produkcja materiału siewnego, szkółkarskiego, hodowlanego oraz reprodukcyjnego, produkcja warzywnicza gruntowa, szklarniowa i pod folią, produkcja roślin ozdobnych, grzybów uprawnych i sadownicza, hodowla i produkcja materiału zarodowego zwierząt, ptactwa i owadów użytkowych, produkcja zwierzęca typu przemysłowo - fermowego oraz hodowla ryb, a także działalność, w której minimalne okresy przetrzymywania zakupionych zwierząt i roślin, w trakcie których następuje ich biologiczny wzrost, wynoszą co najmniej:

1. miesiąc – w przypadku roślin,
2. 16 dni – w przypadku wysokointensywnego tuczu specjalizowanego gęsi lub kaczek,
3. 6 tygodni – w przypadku pozostałego drobiu rzeźnego,
4. 2 miesiące – w przypadku pozostałych zwierząt

-licząc od dnia nabycia.

Jak stanowi art. 2 ust. 3 tej ustawy, działami specjalnymi produkcji rolnej są: uprawy w szklarniach i ogrzewanych tunelach foliowych, uprawy grzybów i ich grzybni, uprawy roślin „in vitro”, fermowa hodowla i chów drobiu rzeźnego i nieśnego, wylęgarnie drobiu, hodowla i chów zwierząt futerkowych i laboratoryjnych, hodowla dżdżownic, hodowla entomofagów, hodowla jedwabników, prowadzenie pasiek oraz hodowla i chów innych zwierząt poza gospodarstwem rolnym.

W świetle powyższego stwierdzić należy, że skoro ustawodawca zdefiniował zarówno pojęcie działalności rolniczej, jak i działów specjalnych produkcji rolnej, to tylko w granicach wyznaczonych zakresem tych definicji można mówić o przychodzie z tego tytułu. Oznacza to, że działalnością rolniczą dla potrzeb ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest wszelka produkcja roślinna i zwierzęca (z zastrzeżeniem art. 2 ust. 3 ustawy) w stanie nieprzetworzonym, określonym jako naturalny, wykorzystująca materiał roślinny lub zwierzęcy pochodzący z własnych upraw, hodowli, chowu oraz wykorzystująca materiał roślinny i zwierzęcy nabyty od innych producentów. W przypadku nabycia przez podatnika roślin lub zwierząt od innych producentów, okresy ich przetrzymywania, w których następuje ich biologiczny wzrost (tzn. czas liczony od dnia nabycia do dnia zbycia) – nie mogą być krótsze niż określone w ww. art. 2 ust. 2 ustawy, by można uznać tą działalność za działalność rolniczą.

Przy czym w myśl art. 2 ust. 3a cyt. ustawy, nie stanowią działów specjalnych produkcji rolnej uprawy, hodowla i chów zwierząt w rozmiarach nieprzekraczających wielkości określonych w załączniku nr 2 do ustawy, zwanym „załącznikiem nr 2”.

Zgodnie z art. 4 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (Dz. U. z 2013 r., poz. 1030, z późn. zm.), spółka osobowa to spółka jawna, spółka partnerska, spółka komandytowa i spółka komandytowo-akcyjna.

Spółka jawna, jest spółką, która nie posiada osobowości prawnej. Spółka ta nie jest samodzielnym podatnikiem podatku dochodowego, a dochody tej spółki nie stanowią odrębnego przedmiotu opodatkowania. Opodatkowaniu podlegają natomiast dochody poszczególnych wspólników spółki jawnej. Sposób opodatkowania dochodu z udziału w spółce jawnej uzależniony jest od cywilnoprawnego statusu danego wspólnika. Jeżeli wspólnikiem takiej spółki jest osoba fizyczna, to dochód z udziału w tej spółce będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W myśl art. 8 ust. 1 ww. ustawy, przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe.

Zgodnie z treścią art. 10 ust. 1 pkt 4 ustawy, działy specjalne produkcji rolnej są odrębnym źródłem przychodów.

W związku z tym, zgodnie z art. 15 ust. 1 cyt. ustawy, przychód z działów specjalnych produkcji rolnej ustala się według zasad określonych w art. 14, jeżeli podatnik prowadzi księgi wykazujące te przychody. O zamiarze założenia ksiąg podatnik jest obowiązany zawiadomić właściwego naczelnika urzędu skarbowego przed rozpoczęciem roku podatkowego albo przed rozpoczęciem prowadzenia działów specjalnych produkcji rolnej, jeżeli nastąpiło ono w ciągu roku, z zastrzeżeniem ust. 2.

Natomiast w myśl art. 15 ust. 2 powoływanej ustawy, w przypadku gdy obowiązek prowadzenia ksiąg rachunkowych wynika z przepisów o rachunkowości, przychód z działów specjalnych produkcji rolnej ustala się na podstawie prowadzonych ksiąg rachunkowych według zasad określonych w art. 14. W takim przypadku nie ma obowiązku zawiadamiania właściwego naczelnika urzędu skarbowego o założeniu ksiąg rachunkowych.

Stosownie do treści art. 24 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dochodem (stratą) z działów specjalnych produkcji rolnej jest różnica pomiędzy przychodem z tytułu prowadzenia tych działów a poniesionymi kosztami uzyskania, powiększona o wartość przyrostu stada zwierząt na koniec roku podatkowego w porównaniu ze stanem na początek roku i pomniejszona o wartość ubytków w tym stadzie w ciągu roku podatkowego. Dochód z działów specjalnych produkcji rolnej, jeżeli podatnik nie prowadzi ksiąg, o których mowa w art. 15, ustala się przy zastosowaniu norm szacunkowych dochodu z określonej powierzchni upraw lub jednostki produkcji zwierzęcej, określonych w załączniku nr 2.

Ponadto, zgodnie z art. 24a ust. 1 powoływanej ustawy, osoby fizyczne, spółki cywilne osób fizycznych, spółki jawne osób fizycznych oraz spółki partnerskie, wykonujące działalność gospodarczą, są obowiązane prowadzić podatkową księgę przychodów i rozchodów, zwaną dalej „księgą”, z zastrzeżeniem ust. 3 i 5, albo księgi rachunkowe, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający ustalenie dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, w tym za okres sprawozdawczy, a także uwzględniać w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacje niezbędne do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 22a-22o.

Ponadto, w myśl art. 24a ust. 2 pkt 2 tej ustawy, obowiązek prowadzenia księgi dotyczy również osób prowadzących działy specjalne produkcji rolnej, jeżeli osoby te zgłosiły zamiar prowadzenia tych ksiąg.

Zastosowany w tym przepisie termin „również” wskazuje, że ustawodawca uregulował w nim zasadniczo odmienną sytuację faktyczną niż ta, która podlega regulacji zawartej w art. 24a ust. 1 tej ustawy. O ile zatem art. 24a ust. 1 ustawy dotyczy podatników wykonujących działalność gospodarczą, a więc uzyskujących przychody ze źródła przychodów określonego w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy (pozarolniczej działalności gospodarczej), o tyle art. 24a ust. 2 ustawy odnosi się do podatników uzyskujących przychody z innych źródeł przychodów – prowadzących działy specjalne produkcji rolnej, jeżeli osoby te zgłosiły zamiar prowadzenia tych ksiąg (pkt 2).

Natomiast termin „księgi” zastosowany w tej regulacji, jak również w art. 15 i 24 ust. 4 ww. ustawy, odnosi się zarówno do podatkowej księgi przychodów i rozchodów, jak i do ksiąg rachunkowych.

Zgodnie z art. 24a ust. 4 ww. ustawy, obowiązek prowadzenia ksiąg rachunkowych dotyczy osób fizycznych, spółek cywilnych osób fizycznych, spółek jawnych osób fizycznych oraz spółek partnerskich, jeżeli ich przychody, w rozumieniu art. 14, za poprzedni rok podatkowy wyniosły w walucie polskiej co najmniej równowartość kwoty określonej w euro w przepisach o rachunkowości.

Wynikający z tego przepisu obowiązek prowadzenia ksiąg rachunkowych po przekroczeniu określonego limitu przychodów dotyczy, co do zasady, podatników osiągających przychody z pozarolniczej działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2013 r., poz. 330, z późn. zm.), przepisy ustawy o rachunkowości, zwanej dalej „ustawą”, stosuje się, z zastrzeżeniem ust. 3, do mających siedzibę lub miejsce sprawowania zarządu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej osób fizycznych, spółek cywilnych osób fizycznych, spółek jawnych osób fizycznych oraz spółek partnerskich, jeżeli ich przychody netto ze sprzedaży towarów, produktów i operacji finansowych za poprzedni rok obrotowy wyniosły co najmniej równowartość w walucie polskiej 1 200 000 euro.

Z przepisu tego wynika, że przepisy ustawy o rachunkowości stosuje się m.in. do osób fizycznych i spółek, których przychody netto ze sprzedaży towarów, produktów i operacji finansowych za poprzedni rok obrotowy wyniosły co najmniej równowartość w walucie polskiej 1 200 000 euro, niemniej przepis ten winien być wykładany z uwzględnieniem treści normatywnej zawartej w art. 24a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wskazany przepis art. 24a tej ustawy zawiera bowiem normy szczególne, określające po pierwsze, kiedy obowiązek prowadzenia ksiąg rachunkowych powstaje dla podatników podatku dochodowego od osób fizycznych, uzyskujących przychody z pozarolniczej działalności gospodarczej (ust. 4) oraz, po drugie, których podatników obowiązek prowadzenia ksiąg co do zasady nie dotyczy, chyba że sami zdecydują się na przyjęcie tego obowiązku (ust. 2 pkt 2). Ma on więc wyraźnie węższy zakres regulacji, a zatem jest przepisem szczególnym w stosunku do ogólnego przepisu zamieszczonego w ustawie o rachunkowości.

Zatem, przepisy ustawy o rachunkowości stosuje się do osób fizycznych, spółek cywilnych osób fizycznych, spółek jawnych osób fizycznych oraz spółek partnerskich, których przychody netto ze sprzedaży towarów, produktów i operacji finansowych za poprzedni rok obrotowy wyniosły co najmniej równowartość w walucie polskiej 1 200 000 euro.

Nadmienić należy, że stosownie do treści art. 43 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy, którzy dochody z działów specjalnych produkcji rolnej ustalają przy zastosowaniu norm szacunkowych dochodu z określonej powierzchni upraw lub jednostki produkcji zwierzęcej, określonych w załączniku nr 2, są obowiązani składać w terminie do dnia 20 stycznia roku podatkowego urzędowi skarbowemu deklarację według ustalonego wzoru o rodzajach i rozmiarach zamierzonej produkcji w roku podatkowym.

Z przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca w ramach gospodarstwa rolnego prowadzi działy specjalne produkcji rolnej oraz osiąga przychody z działalności rolniczej. Do zakresu ww. działalności wykonywanej przez Wnioskodawcę należy produkcja roślin ozdobnych w szklarniach, tunelach ogrzewanych oraz na działkach rolnych. Wnioskodawca wraz z synem zamierza zawiązać Spółkę jawną, która prowadzić będzie także działy specjalne produkcji rolnej w zakresie produkcji roślin ozdobnych w szklarniach i tunelach ogrzewanych.

W odniesieniu do działów specjalnych produkcji rolnej, Wnioskodawca nie prowadził ksiąg rachunkowych w rozumieniu przepisów ustawy o rachunkowości, jak również ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, lecz co roku składał deklarację urzędowi skarbowemu odnośnie ustalenia miesięcznych zaliczek na podatek dochodowy zgodnie z art. 43 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wnioskodawca zakłada, że przychody netto ze sprzedaży osiągniętej z działalności w ramach działów specjalnych produkcji rolnej oraz przychody z udziałów ze sprzedaży osiągniętej z działalności Spółki jawnej w ramach działów specjalnych produkcji rolnej nie przekroczą równowartości w walucie polskiej 1 200 000 euro. Jednak prognozowane roczne łączne przychody netto osiągnięte z Jego działalności w ramach działów specjalnych produkcji rolnej oraz Jego przychody uzyskane z udziałów ze sprzedaży ze Spółki jawnej jako wspólnika tej Spółki, przekroczą równowartość w walucie polskiej 1 200 000 euro.

Mając na uwadze informacje przedstawione we wniosku oraz powołane przepisy prawa podatkowego należy stwierdzić, że przychodów z tytułu działalności rolniczej nie należy łączyć z przychodami z działów specjalnych produkcji rolnej, gdyż w myśl art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przepisów tej ustawy nie stosuje się do przychodów z działalności rolniczej.

Jednakże, ustalając limit przychodów w kwocie 1 200 000 euro należy uwzględnić przychody ze sprzedaży z wszystkich rodzajów działalności podatnika, zarówno przychody z działalności rolniczej, jak i przychody z działów specjalnych produkcji rolnej, jak również przychody uzyskane z udziałów w ramach Spółki jawnej z działów specjalnych produkcji rolnej. Przy czym należy podkreślić, że są to przychody określone w ustawie o rachunkowości.

Zatem w sytuacji, gdy przychody Wnioskodawcy z działów specjalnych produkcji rolnej nie przekroczą limitu 1 200 000 euro oraz zakładając, że przychody netto z udziałów ze sprzedaży osiągniętej z działalności Spółki jawnej w ramach działów specjalnych produkcji rolnej nie przekroczą równowartości w walucie polskiej 1 200 000 euro, ale prognozowane roczne łączne przychody netto z Jego działalności w ramach działów specjalnych produkcji rolnej oraz Jego przychody uzyskane z udziałów ze sprzedaży ze Spółki jawnej jako wspólnika tej Spółki, przekroczą równowartość w walucie polskiej 1 200 000 euro, Wnioskodawca zobowiązany będzie do ewidencjonowania zdarzeń gospodarczych przy pomocy ksiąg rachunkowych, a zatem nie będzie Wnioskodawca miał możliwości opodatkowania powyższych dochodów z działalności w ramach działów specjalnych produkcji rolnej przy zastosowaniu norm szacunkowych.

A zatem stanowisko Wnioskodawcy w którym stwierdza, że do liczenia limitu przychodów, o którym mowa w ustawie o rachunkowości, zobowiązującego po jego przekroczeniu do prowadzenia ksiąg rachunkowych, nie należy uwzględniać przychodów z działalności rolniczej należało uznać za nieprawidłowe.

Końcowo wskazać należy, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe jest zgodne ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Jeżeli zatem, przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe będzie różniło się od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie rzeczywiście zaistniałego zdarzenia.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego ……, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.