2016.04.15 - Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB1/4511-90/16/MR
z 15 kwietnia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613 z późn. zm.) oraz § 5 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 25 stycznia 2016 r. (data wpływu 27 stycznia 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 stycznia 2016 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji m.in. przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca od 2009 roku prowadzi działalność gospodarczą polegającą na tworzeniu stron internetowych, reklamie w internecie i szeroko rozumianym marketingu internetowym - zarabianie przez internet. Od jakiegoś czasu prowadzi bloga internetowego o tematyce lajfstajlowej, a główne tematy o których pisze zamykają się w kategoriach:

kultura i sztuka (kino, teatr, telewizja, książki, muzyka, gry komputerowe, recenzje);
moda męska (testy ubrań, dodatków, stylizacje, poradniki odnośnie dobrego ubioru);
podróże (recenzje hoteli, pensjonatów, opisu kurortów, ciekawych miejsc, zabytków);
kulinaria (przepisy własne, a poza tym recenzje restauracji na każdą kieszeń);
alkohol (testy piw z regionalnych browarów, win, dobrego whisky);
tech (nowinki technologiczne, ciekawe gadżety);
dieta i sport (rower, bieganie, cross fit, siłownia, zdrowe odżywianie);
dziecko (nowoczesne rodzicielstwo, parenting, testy gadżetów i ubranek dla dzieci).

Blog ilustrowany jest bardzo dużą ilością zdjęć stylizacji (a czasem nawet filmów), testowanych produktów, zdjęć kulinariów i zdjęć i filmów z podróży. Jako, że blog prowadzony jest w celach komercyjnych to są na nim umieszczone reklamy firm współpracujących oraz produktów o których pisze. Np. pisząc o akcesoriach dla dziecka obok tekstu pojawia się reklama podobnych produktów.

W związku z powyższym opisem zadano m.in. następujące pytania w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych.

Czy prowadząc skomercjalizowany blog na powyższe tematy Wnioskodawca może wliczać w koszty prowadzonej działalności koszty zakupów produktów testowanych lub opisywanych na blogu, a co za tym idzie odliczać podatek dochodowy?
Czy Wnioskodawca może wliczać w koszty produkty, które używa również prywatnie ale jednocześnie pojawiają się na blogu? Przykład: Kupuje do testów koszulę firmy XYZ. Opisuje jej parametry, jakość materiału, jakość wykonania. Następnie koszulę nosi na sobie na co dzień, a na blogu pojawiają się zdjęcia w różnych stylizacjach związanych z tą koszulą. Przykład nr 2: Kupuje do testów wózek dziecięcy. Opisuje jego parametry, robi zdjęcia, wideo recenzję, następnie robi sesję na spacerze w różnych plenerach. Wózek jest używany na co dzień przez jego dziecko, ale również co jakiś czas pojawia się w różnych sesjach na blogu.

Chodzi o to, że na blogu opisuje swoje życie, gdyż format bloga to właśnie lajfstajl. „Produktem”, który na nim umieszcza jest on i jego życie, które ma innych zaciekawić, inspirować, a jednocześnie sposób jego życia ma przyciągać reklamodawców, którzy zapłacą za to, żeby reklama ich produktu znajdowała się gdzieś w jego życiu.

Zdaniem Wnioskodawcy, wliczanie w koszty prowadzenia działalności gospodarczej produktów, które pojawiają się na blogu jest zgodne z logiką oraz prawem podatkowym, gdyż:

Bez produktów, które nosi, używa, testuje - nie byłoby bloga.
Nie byłoby bloga - nie byłoby reklamodawców.
Nie byłoby reklamodawców - nie byłoby zarobku z reklam.
Kupując produkt, usługę - zmniejsza swój przychód, a co za tym idzie zmniejsza należny podatek dochodowy.

W jego ocenie nie powinno mieć znaczenia to, że używa produktów, które recenzuje i opisuje prywatnie, gdyż bez takiego używania recenzje i opisy nie byłyby rzetelne. Bez tych produktów i usług w jego życiu blog byłby nieautentyczny, gdyż pisanie o czymś czego nie używa na co dzień byłoby kłamstwem wobec czytelnika.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Konstrukcja przepisu dotyczącego kosztów uzyskania przychodów daje podatnikowi możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich kosztów (niewymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych), pod warunkiem, że wykaże ich bezpośredni bądź pośredni związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. Tak więc, kosztami uzyskania przychodów są wszelkie, racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 23 ust. 1 powołanej ustawy.

Kosztem uzyskania przychodów będzie zatem taki koszt, który spełnia łącznie następujące warunki:

został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika,
jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
poniesiony został w celu uzyskania przychodów, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów,
został właściwie udokumentowany,
nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 23 ust. 1 cyt. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Przepis art. 23 ust. 1 pkt 49 tej ustawy stanowi, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków poniesionych na zakup zużywających się stopniowo rzeczowych składników majątku przedsiębiorstwa, niezaliczanych zgodnie z odrębnymi przepisami do środków trwałych - w przypadku stwierdzenia, że składniki te nie są wykorzystywane dla celów prowadzonej działalności gospodarczej, lecz służą celom osobistym podatnika, pracowników lub innych osób, albo bez uzasadnienia znajdują się poza siedzibą przedsiębiorstwa.

Ustawodawca nie dopuszcza zatem możliwości odliczenia przez podatnika wydatków poniesionych na zakup stopniowo zużywających się składników majątkowych, które nie mogą być – zgodnie z odrębnymi przepisami – zaliczone do środków trwałych, w sytuacji gdy wystąpi jedna z następujących przesłanek:

zakupione środki majątkowe nie są wykorzystywane do celów działalności gospodarczej podatnika, lecz służą celom osobistym podatnika, pracowników lub innych osób albo
bez uzasadnienia (wskazania związku z prowadzoną działalnością gospodarczą) zakupione środki znajdują się poza siedzibą przedsiębiorstwa podatnika.

W świetle powyższej regulacji przekazanie składników majątkowych, zaliczonych do zużywających się stopniowo składników majątku, na cele osobiste podatnika, pracowników podatnika lub innych osób powoduje konieczność korekty kosztów uzyskania przychodów (wstecz). Korekta ta powinna dotyczyć całej kwoty wydatków na nabycie przekazanych składników majątkowych. Dyspozycja powołanego art. 23 ust. 1 pkt 49 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wyraźnie odnosi się bowiem do wydatków na nabycie, a nie do ich części. Przepis ten nie pozwala na proporcjonalne rozliczenie wydatków na nabycie w stosunku do okresu wykorzystywania składnika majątku na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej. Proporcjonalne rozliczanie wydatków na nabycie w postaci odpisów amortyzacyjnych dotyczy wyłącznie środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. W przepisie art. 23 ust. 1 pkt 49 ustawy mowa jest o stopniowo zużywających się składnikach majątku niezliczonych do środków trwałych. Składnikami takimi mogą być zarówno te, których wartość nie przekracza 3.500 zł, jak i te, których wartość przekracza 3.500 zł, ale przewidywany okres ich używania jest krótszy niż rok. Przekazanie zatem zarówno jednych, jak i drugich składników powinno skutkować wyłączeniem wydatków na ich nabycie z kosztów.

W opisanym zdarzeniu przyszłym Wnioskodawca od 2009 roku prowadzi działalność gospodarczą polegającą na tworzeniu stron internetowych, reklamie w internecie i szeroko rozumianym marketingu internetowym - zarabianie przez internet. Od jakiegoś czasu prowadzi bloga internetowego o tematyce lajfstajlowej. Blog ilustrowany jest bardzo dużą ilością zdjęć stylizacji (a czasem nawet filmów), testowanych produktów, zdjęć kulinariów i zdjęć i filmów z podróży. Jako, że blog prowadzony jest w celach komercyjnych to są na nim umieszczone reklamy firm współpracujących oraz produktów o których pisze. Np. pisząc o akcesoriach dla dziecka obok tekstu pojawia się reklama podobnych produktów. Kupuje do testów koszulę firmy XYZ. Opisuje jej parametry, jakość materiału, jakość wykonania. Następnie koszulę nosi na sobie na co dzień, a na blogu pojawiają się zdjęcia w różnych stylizacjach związanych z tą koszulą. Przykład nr 2: Kupuje do testów wózek dziecięcy. Opisuje jego parametry, robi zdjęcia, wideo recenzję, następnie robi sesję na spacerze w różnych plenerach. Wózek jest używany na co dzień przez jego dziecko, ale również co jakiś czas pojawia się w różnych sesjach na blogu.

Mając na uwadze przedstawiony stan prawny w odniesieniu do opisu zdarzenia przyszłego stwierdzić należy, że poniesione przez Wnioskodawcę w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą wydatki na zakup produktów testowanych lub opisywanych na blogu mogą stanowić koszt uzyskania przychodu. Potencjalnie przyczyniają się do osiągnięcia przychodów z tytułu umieszczanych tam reklam. Wydatki te spełniają zatem podstawową przesłankę wynikającą z art. 22 ust. 1 ustawy. Jednakże, wbrew stanowisku Wnioskodawcy, w sytuacji gdy zakupione do testów produkty używane (wykorzystywane) będą dla celów osobistych (prywatnych) Wnioskodawcy czy członków jego rodziny, wówczas na skutek wyłączenia ustawowego (art. 23 ust. 1 pkt 49 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych), wydatki na ich zakup podlegają wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodów. Uzasadnienia dla poparcia twierdzeń Wnioskodawcy nie może stanowić specyfika i charakter prowadzonej przez niego działalności gospodarczej. Jakkolwiek aktywność gospodarcza podatnika może wzajemnie przenikać się z jego sferą osobistą (prywatną) to związek ten nie może wpływać na podatkowy rachunek kosztów w sposób zaprezentowany przez Wnioskodawcę. Ustawodawca podatkowy określając zasady – przedstawione w omówionych wyżej przepisach – na jakich należy eliminować z kosztów podatkowych wydatki służące celom osobistym podatnika, w sposób jednoznaczny odseparował aktywność gospodarczą, generującą określone przychody podatkowe i związane z tymi przychodami koszty w ramach źródła pozarolnicza działalność gospodarcza od sfery prywatnej.

Wobec tego stanowisko Wnioskodawcy nie może być uznane za prawidłowe.

Końcowo należy wskazać, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Zasadność zaliczenia wskazanych we wniosku wydatków, do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej, może zostać zweryfikowana w toku ewentualnego postępowania podatkowego, prowadzonego przez uprawniony organ podatkowy.

Jeżeli więc opis przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego nie jest zgodny ze stanem rzeczywistym wydana interpretacja nie chroni Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie, ul. Emilii Plater 1, 10-562 Olsztyn, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012, poz. 270 z późn. zm.).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin