Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
IPTPP2/4512-647/15-3/PRP
z 24 marca 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) i w związku z art. 16 ustawy z dnia 10 września 2015 r. o zmianie ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U., poz. 1649, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 16 grudnia 2015 r. (data wpływu 21 grudnia 2015 r.), uzupełnionym pismem z dnia 12 lutego 2016 r. (data wpływu 15 lutego 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do dokonania korekty podatku naliczonego od poniesionych wydatków inwestycyjnych, na podstawie art. 91 ust. 8 ustawy – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 grudnia 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do dokonania korekty podatku naliczonego od poniesionych wydatków inwestycyjnych, na podstawie art. 91 ust. 8 ustawy. Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 12 lutego 2016 r. poprzez doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka jest czynnym podatnikiem VAT, w ramach prowadzonej działalności dokonuje czynności opodatkowanych VAT oraz czynności zwolnionych z opodatkowania. Od nabywanych towarów i usług, związanych wyłącznie z działalnością opodatkowaną VAT, Spółka dokonuje odliczenia podatku naliczonego w całości. Od nabywanych towarów i usług związanych wyłącznie z działalnością zwolnioną z opodatkowania Spółka nie dokonuje odliczenia podatku naliczonego. Natomiast od towarów i usług związanych zarówno z działalnością opodatkowaną, jak i zwolnioną z opodatkowania, Spółka dokonuje obniżenia podatku należnego o podatek naliczony wyliczony według proporcji ustalonej zgodnie z art. 90 ust. 2-6 ustawy o podatku od towarów i usług.

W styczniu 2012 r. zgodnie z aktem notarialnym, Spółka otrzymała aportem nieruchomość w postaci budynków oraz prawa wieczystego użytkowania gruntu. Transakcja przeniesienia praw własności podlegała zwolnieniu z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku od towarów i usług oraz § 13 ust. 1 pkt 11 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 roku w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.

Budynki wniesione aportem wymagały poniesienia nakładów inwestycyjnych, związanych z rewitalizacją zabytkowych pomieszczeń willi i fabryki oraz ich adaptacją na cele biurowe, które następnie miały być częściowo przeznaczone na własne potrzeby oraz pod wynajem, w tym m.in. na potrzeby utworzonego ... Inkubatora Przedsiębiorczości. Inwestycja realizowana była w okresie od 02/2012 do 03/2015. W dniu 05.03.2015 r. Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego wydał decyzje o warunkowym oddaniu nieruchomości do użytkowania do dnia 31.05.2015 r. w związku z zastrzeżeniami Straży Pożarnej. W dniu 29.05.2015 r. Wnioskodawca złożył wniosek o uchylenie decyzji z 05.03.2015 r., w związku ze zmianą postanowienia Komendanta Wojewódzkiej Straży Pożarnej (potwierdzającego zgodność wykonania obiektu z projektem budowlanym nie wnoszące zastrzeżeń).

Ostatecznie jednak w dniu 19.06.2015 r. Wnioskodawca wystąpił o podtrzymanie decyzji z 05.03.2015 r. w mocy przy uwzględnieniu zmienionego stanowiska Komendanta Wojewódzkiej Straży Pożarnej. W dniu 24.06.2015 r. Wnioskodawca otrzymał pismo, że Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego uznaje roboty budowlane określone w decyzji z 05.03.2015 za zakończone.

Przyjęcie kompleksu budynków rezydencjalno-fabrycznych do środków trwałych nastąpiło w czerwcu 2015 roku.

W momencie rozpoczęcia inwestycji oraz w momencie ponoszenia wydatków przed rozpoczęciem inwestycji typu projekt budowlany, przygotowanie dokumentacji, wycena nieruchomości na potrzeby zaciągnięcia kredytu na sfinansowanie inwestycji nie była określona proporcja powierzchniowa w jakiej części budynki będą wykorzystywane na własne potrzeby, a w jakiej zostaną przeznaczone pod wynajem.

Podatek VAT od wszystkich zakupów, dotyczących inwestycji rozliczany był wskaźnikiem proporcji sprzedaży opodatkowanej do sprzedaży opodatkowanej i zwolnionej z opodatkowania, ustalanym co roku zgodnie z art. 90 ust. 2-6 ustawy o podatku od towarów i usług. Nieodliczony podatek naliczony zwiększał wartość początkową inwestycji.

Dopiero pod koniec inwestycji, w lutym 2015 r., tj. przed oddaniem jej do użytkowania, Spółka była w stanie określić powierzchnie przeznaczone na potrzeby własne oraz powierzchnie przeznaczone pod wynajem, na podstawie dokumentacji projektowej, powykonawczej, przedstawionej przez Wykonawcę Generalnego.

W piśmie z dnia 12 lutego 2016 r., stanowiącym uzupełnienie przedmiotowego wniosku, Wnioskodawca wskazał, iż od początku realizacji inwestycji polegającej na rewitalizacji zabytkowych pomieszczeń willi i fabryki oraz ich adaptacji na cele biurowe zamierzał wykorzystywać nabywane, w związku z tą inwestycją, towary i usługi zarówno do czynności opodatkowanych (najmu), jak i do czynności mieszanych, tj. opodatkowanych podatkiem od towarów i usług i zwolnionych z opodatkowania podatkiem od towarów i usług (na własne potrzeby). W odniesieniu do towarów i usług nabywanych na własne potrzeby, w stosunku do których Spółka nie jest w stanie określić bezpośredniego związku ze sprzedażą opodatkowaną lub zwolnioną, a za taką uznana została przedmiotowa inwestycja, jako dotycząca całości działalności Spółki, Wnioskodawca dokonuje obniżenia podatku należnego o podatek naliczony wyliczony według proporcji ustalonej zgodnie z art. 90 ust. 2-6 ustawy o podatku od towarów i usług. Wnioskodawca na początku realizacji inwestycji nie był w stanie określić proporcji w jakiej poszczególne budynki zostaną wykorzystane na potrzeby własne, a w jakiej przeznaczone pod wynajem.

Wnioskodawca od lutego 2015 r. wykorzystuje nabyte towary i usługi, w związku z realizacją przedmiotowej inwestycji do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, związanych z wynajmem pomieszczeń biurowych oraz do czynności mieszanych, tj. opodatkowanych podatkiem od towarów i usług i zwolnionych z opodatkowania podatkiem od towarów i usług, związanych z wykorzystywaniem pomieszczeń biurowych na własne potrzeby. W związku z realizacją przedmiotowej inwestycji Spółka była w stanie od lutego 2015 r. precyzyjne ustalić wskaźniki powierzchniowe, określające stopień wykorzystania poszczególnych budynków do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług - wynajmowanych lub przeznaczonych pod wynajem oraz do czynności mieszanych, tj. opodatkowanych podatkiem od towarów i usług i zwolnionych z opodatkowania podatkiem od towarów i usług - wykorzystywanych na własne potrzeby.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w związku ze zmianą przeznaczenia prowadzonej inwestycji przed oddaniem jej do użytkowania, Spółka stosując klucz powierzchniowy, określający proporcję w jakiej części budynki będą wykorzystywane na własne potrzeby, a w jakiej zostaną przeznaczone pod wynajem, może zgodnie z art. 91 ust. 8 ustawy o podatku od towarów i usług, dokonać jednorazowej korekty podatku naliczonego od poniesionych wydatków inwestycyjnych, dotyczących powierzchni przeznaczonych pod wynajem, za miesiąc rozliczeniowy, w którym został określony klucz powierzchniowy?

Zdaniem Wnioskodawcy, w związku z ustaleniem wskaźnika, określającego proporcje powierzchni poszczególnych budynków w podziale na powierzchnie przeznaczone na potrzeby własne oraz na powierzchnie przeznaczone pod wynajem, przed oddaniem budynków do użytkowania, przysługuje mu prawo do odliczenia podatku VAT od faktur dokumentujących poniesione nakłady na inwestycję, w części dotyczącej powierzchni przeznaczonych pod wynajem, poprzez dokonanie korekty zgodnie z art. 91 ust. 8 ustawy o VAT, jednorazowo w miesiącu, w którym ustalono wskaźnik.

Wnioskodawca rozpoczynając inwestycję wiedział, że budynki będą przeznaczone zarówno na potrzeby własne, jak i pod wynajem. W związku z prowadzonymi pracami budowlanymi, w tym rozbiórką budynków, nie był w stanie określić wskaźnika powierzchniowego, określającego proporcje w jakiej części poszczególne budynki będą wykorzystywane na potrzeby własne oraz pod wynajem. Wnioskodawca uważa, stosownie do art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, że w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje mu prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r., Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2013 r., kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Natomiast w myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2014 r. - kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Należy podkreślić, że ustawodawca przyznał podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Według art. 88 ust. 4 ustawy, w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2013 r., obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 20.

Jak stanowi art. 88 ust. 4 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2014 r. obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Zgodnie z powyższą regulacją, z prawa do odliczenia podatku skorzystać mogą wyłącznie podatnicy, którzy są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni.

Z treści cytowanych wyżej przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Powyższa zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych.

W świetle postanowień art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Pod pojęciem działalności gospodarczej, na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy rozumie się wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Należy w tym miejscu zauważyć, że wyrażoną w art. 86 ust. 1 ustawy generalną zasadę uprawniającą do odliczenia podatku naliczonego, uzupełniają w sposób technicznoprawny regulacje zawarte w art. 90 i 91 ustawy.

Zgodnie z art. 90 ust. 1 ustawy, w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1, to zgodnie z art. 90 ust. 2 ustawy, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 10.

Proporcję, o której mowa w ust. 2, ustala się jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo (art. 90 ust. 3 ustawy).

Według art. 91 ust. 1 ustawy, po zakończeniu roku, w którym podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 1, jest on obowiązany dokonać korekty kwoty podatku odliczonego zgodnie z art. 90 ust. 2-10, z uwzględnieniem proporcji obliczonej w sposób określony w art. 90 ust. 2-6 lub 10 lub przepisach wydanych na podstawie art. 90 ust. 11 i 12, dla zakończonego roku podatkowego.

Natomiast w myśl art. 91 ust. 2 ustawy, w przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, korekty, o której mowa w ust. 1, podatnik dokonuje w ciągu 5 kolejnych lat, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów – w ciągu 10 lat, licząc od roku, w którym zostały oddane do użytkowania. Roczna korekta w przypadku, o którym mowa w zdaniu pierwszym, dotyczy jednej piątej, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów – jednej dziesiątej kwoty podatku naliczonego przy ich nabyciu lub wytworzeniu. W przypadku środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio, z tym że korekty dokonuje się po zakończeniu roku, w którym zostały oddane do użytkowania.

Z kolei przepis art. 91 ust. 3 ustawy stanowi, że korekty, o której mowa w ust. 1 i 2, dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za pierwszy okres rozliczeniowy roku następującego po roku podatkowym, za który dokonuje się korekty, a w przypadku zakończenia działalności gospodarczej – w deklaracji podatkowej za ostatni okres rozliczeniowy.

W przypadku, gdy w okresie korekty, o której mowa w ust 2, nastąpi sprzedaż towarów lub usług, o których mowa w ust. 2, lub towary te zostaną opodatkowane zgodnie z art. 14, uważa się, że te towary lub usługi są nadal wykorzystywane na potrzeby czynności podlegających opodatkowaniu u tego podatnika, aż do końca okresu korekty (art. 91 ust. 4 ustawy).

Jak mowa w art. 91 ust. 5 ustawy, w przypadku, o którym mowa w ust. 4, korekta powinna być dokonana jednorazowo w odniesieniu do całego pozostałego okresu korekty. Korekty dokonuje się w deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym nastąpiła sprzedaż, a w przypadku opodatkowania towarów zgodnie z art. 14 - w deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym w stosunku do tych towarów powstał obowiązek podatkowy.

Na mocy art. 91 ust. 6 ustawy, w przypadku gdy towary lub usługi, o których mowa w ust. 4, zostaną:

1. opodatkowane – w celu dokonania korekty przyjmuje się, że dalsze wykorzystanie tego towaru lub usługi jest związane z czynnościami opodatkowanymi;
2. zwolnione od podatku lub nie podlegały opodatkowaniu – w celu dokonania korekty przyjmuje się, że dalsze wykorzystanie tego towaru lub usługi jest związane wyłącznie z czynnościami zwolnionymi od podatku lub niepodlegającymi opodatkowaniu.
   
   

Zgodnie z brzmieniem art. 91 ust. 7 ustawy, przepisy ust. 1-6 stosuje się odpowiednio w przypadku, gdy podatnik miał prawo do obniżenia kwot podatku należnego o całą kwotę podatku naliczonego od wykorzystywanego przez siebie towaru lub usługi i dokonał takiego obniżenia, albo nie miał takiego prawa, a następnie zmieniło się prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tego towaru lub usługi.

Na podstawie art. 91 ust. 7a ustawy, w przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15 000 zł, korekty, o której mowa w ust. 7, dokonuje się na zasadach określonych w ust. 2 zdanie pierwsze i drugie oraz ust. 3. Korekty tej dokonuje się przy każdej kolejnej zmianie prawa do odliczeń, jeżeli zmiana ta następuje w okresie korekty.

W oparciu o art. 91 ust. 7b ustawy, w przypadku towarów i usług innych niż wymienione w ust. 7a, wykorzystywanych przez podatnika do działalności gospodarczej, korekty, o której mowa w ust. 7, dokonuje się na zasadach określonych w ust. 1, ust. 2 zdanie trzecie i ust. 3, z zastrzeżeniem ust. 7c.

Jak stanowi ust. 7c powołanego artykułu, jeżeli zmiana prawa do obniżenia podatku należnego wynika z przeznaczenia towarów lub usług, o których mowa w ust. 7b, wyłącznie do wykonywania czynności, w stosunku do których nie przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego, lub wyłącznie do czynności, w stosunku do których takie prawo przysługuje – korekty, o której mowa w ust. 7, dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za okres rozliczeniowy, w którym wystąpiła ta zmiana. Korekty tej nie dokonuje się, jeżeli od końca okresu rozliczeniowego, w którym wydano towary lub usługi do użytkowania, upłynęło 12 miesięcy.

W przypadku zmiany prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony od towarów i usług, innych niż wymienione w ust. 7a i 7b, w szczególności towarów handlowych lub surowców i materiałów, nabytych z zamiarem wykorzystania ich do czynności, w stosunku do których przysługuje pełne prawo do obniżenia podatku należnego lub do czynności, w stosunku do których prawo do obniżenia podatku należnego nie przysługuje, i niewykorzystanych zgodnie z takim zamiarem do dnia tej zmiany, korekty podatku naliczonego dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za okresy rozliczeniowe, w których wystąpiła ta zmiana (art. 91 ust. 7d ustawy).

W myśl art. 91 ust. 8 ustawy, korekty, o której mowa w ust. 5-7, dokonuje się również, jeżeli towary i usługi nabyte do wytworzenia towaru, o którym mowa w ust. 2, zostały zbyte lub zmieniono ich przeznaczenie przed oddaniem tego towaru do użytkowania.

Z okoliczności przedstawionych we wniosku wynika, iż Wnioskodawca od początku realizacji inwestycji polegającej na rewitalizacji zabytkowych pomieszczeń willi i fabryki oraz ich adaptacji na cele biurowe zamierzał wykorzystywać nabywane, w związku z tą inwestycją, towary i usługi zarówno do czynności opodatkowanych (najmu), jak i do czynności mieszanych, tj. opodatkowanych podatkiem od towarów i usług i zwolnionych z opodatkowania podatkiem od towarów i usług (na własne potrzeby). Podatek VAT od wszystkich zakupów, dotyczących inwestycji rozliczany był wskaźnikiem proporcji sprzedaży opodatkowanej do sprzedaży opodatkowanej i zwolnionej z opodatkowania, ustalanym co roku zgodnie z art. 90 ust. 2-6 ustawy o podatku od towarów i usług. Nieodliczony podatek naliczony zwiększał wartość początkową inwestycji. Dopiero pod koniec inwestycji, w lutym 2015 r., tj. przed oddaniem jej do użytkowania, Spółka była w stanie określić powierzchnie przeznaczone na potrzeby własne oraz powierzchnie przeznaczone pod wynajem, na podstawie dokumentacji projektowej, powykonawczej, przedstawionej przez Wykonawcę Generalnego. Wnioskodawca od lutego 2015 r. wykorzystuje nabyte towary i usługi, w związku z realizacją przedmiotowej inwestycji do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, związanych z wynajmem pomieszczeń biurowych oraz do czynności mieszanych, tj. opodatkowanych podatkiem od towarów i usług i zwolnionych z opodatkowania podatkiem od towarów i usług, związanych z wykorzystywaniem pomieszczeń biurowych na własne potrzeby.

Mając na uwadze powołane wyżej przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy stwierdzić należy, iż w opisanej sytuacji nie znajdzie zastosowania przepis art. 91 ust. 8 ustawy. Należy bowiem zauważyć, że przepis ten odnosi się do możliwości zastosowania korekty, o której mowa w ust. 5-7 ww. przepisu. Przy czym korekta podatku uregulowana w art. 91 ust. 5 i 6 ustawy dotyczy sytuacji, gdy w okresie korekty nastąpi sprzedaż towarów i usług, lub opodatkowanie towarów na podstawie art. 14 ustawy. Natomiast korekta uregulowana w art. 91 ust. 7 ustawy dotyczy sytuacji, gdy podatnik miał prawo do obniżenia kwot podatku należnego o całą kwotę podatku naliczonego od wykorzystywanego przez siebie towaru lub usługi i dokonał takiego obniżenia, albo nie miał takiego prawa, a następnie zmieniło się prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tego towaru lub usługi.

W okolicznościach niniejszej sprawy nie dojdzie do sprzedaży towarów i usług, nie dojdzie także do opodatkowania towarów na podstawie art. 14 ustawy. Z kolei w związku z ustaleniem w lutym 2015 r. wskaźnika, określającego proporcje powierzchni poszczególnych budynków w podziale na powierzchnie przeznaczone na potrzeby własne oraz na powierzchnie przeznaczone pod wynajem nie dojdzie do zmiany przeznaczenia, o której mowa w art. 91 ust. 7 ustawy. Skoro Wnioskodawcy od początku realizacji inwestycji tj. od roku 2012, z tytułu poniesionych wydatków na budowę budynków, przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego w części tj. na podstawie proporcji ustalonej zgodnie z art. 90 ust. 2-6 ustawy, to nie wystąpiła sytuacja, kiedy to Wnioskodawca miał prawo do obniżenia kwot podatku należnego o całą kwotę podatku naliczonego od wykorzystywanego przez siebie towaru lub usługi i dokonał takiego obniżenia, a następnie zmieniło się prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tego towaru lub usługi.

Zatem w przedmiotowej sprawie Wnioskodawca nie ma podstaw do dokonania korekty podatku naliczonego od poniesionych wydatków inwestycyjnych, o których mowa we wniosku, na podstawie art. 91 ust. 8 ustawy.

Wobec powyższego, oceniając całościowo stanowisko Wnioskodawcy, należało uznać je za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem wskazanym we wniosku, nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.