2015.11.27 - Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP1/4512-1038/15-2/BS
z 27 listopada 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Strony  przedstawione we wniosku z dnia 1 października 2015 r. (data wpływu 8 października 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do zwrotu podatku naliczonego – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 października 2015 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do zwrotu podatku naliczonego.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe:

Spółka została utworzona 5 września 2008 r. w celu prowadzenia działalności inwestycyjnej w dziedzinie energii odnawialnej. Po zakończeniu inwestycji Spółka planowała dokonywać sprzedaży energii elektrycznej.
Spółka ponosiła nakłady inwestycyjne. Są to koszty związane z usługami geodezyjnymi, kosztami przyłączenia i innymi pracami deweloperskimi. Spółka ponosiła również koszty związane z funkcjonowaniem jako jednostka organizacyjna – koszt najmu powierzchni biurowej, usług administracyjnych i usług księgowych. Spółka odliczała VAT naliczony od zakupu oraz odzyskiwała VAT na bieżąco w celu poprawienia swojej płynności finansowej. Spółka nie dokonywała dotychczas sprzedaży opodatkowanej VAT.

Spółka realizując wieloletnią inwestycję stwierdziła w tym roku, że w obecnym stanie prawnym i gospodarczym jest ona ekonomicznie nieefektywna. Udziałowcy Spółki rozpoczęli proces jej likwidacji. Aktualnie Spółka analizuje możliwość odsprzedaży zgromadzonych aktywów.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy spółka ma prawo do zwrotu VAT naliczonego od poniesionych dotychczas wydatków oraz czy będzie miała prawo do zwrotu VAT od zakupów dokonanych podczas procesu likwidacji spółki?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Wnioskodawca uważa, iż spółce przysługuje w okresie jej działalności inwestycyjnej oraz w okresie likwidacji prawo do zwrotu kwoty podatku VAT naliczonego wynikającego z faktur zakupu usług, które miały służyć wykonywaniu przez Wnioskodawcę czynności opodatkowanych. Z przyczyn niezależnych od Wnioskodawcy planowana sprzedaż – opodatkowana VAT – nie zostanie zrealizowana.

Wnioskodawca zauważa, iż podstawową zasadą podatku VAT, wyrażającą się w prawie do odliczenia od podatku należnego kwoty podatku naliczonego, związanego z czynnościami opodatkowanymi, jest neutralność tego podatku.

Wyrażeniem tej zasady jest m.in. art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r, o podatku od towarów i usług (Dz. U. 2011, Nr 177, poz. 1054 j.t., dalej jako: ustawa o VAT), który stanowi, że w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) ww. ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Powyższe przepisy wskazują na prawo podatnika do odliczenia podatku naliczonego, związanego z wykonywanymi przez podatnika czynnościami opodatkowanymi VAT. Związek zakupu z czynnością podlegającą opodatkowaniu jest jednym z podstawowych warunków, które musi spełnić podatnik, aby mógł skorzystać z prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony. Przepisy wykluczają możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z nabycia towarów i usług, które nie są w ogóle związane z wykonywaniem czynności opodatkowanych.

Ustawa o VAT ustanawia zasadę tzw. niezwłocznego odliczenia podatku naliczonego. Zasada ta wyraża się tym, że podatnik, aby skorzystać z prawa do odliczenia podatku naliczonego nie musi czekać, aż nabyty towar lub usługa zostaną odsprzedane lub efektywnie wykorzystane na potrzeby działalności opodatkowanej. Istotna jest intencja nabycia – jeśli dany towar lub usługa ma służyć wykonywaniu czynności opodatkowanych, wówczas po spełnieniu wymienionych w art. 86 ustawy o VAT wymogów formalnych – odliczenie jest prawnie dozwolone (przy założeniu, iż nie wyłączają go inne przepisy ustawy lub aktów wykonawczych).

W każdym więc przypadku należy dokonać oceny, czy intencją określonej czynności, z którą łączą się skutki podatkowo-prawne, było wykonywanie czynności opodatkowanych. Z ogólnie przyjętej definicji „zamiaru" wynika, że jest to projekt, plan czy intencja zrealizowania czegoś. Istotą zamiaru są intencje jakie przyświecają dokonywanym czynnościom oraz cel który dana osoba ma osiągnąć dokonując tych czynności.

W tym miejscu Wnioskodawca zauważa, iż zamiarem jego było wytwarzanie energii elektrycznej z odnawialnych źródeł po zakończeniu inwestycji – budowy instalacji energii odnawialnej, a więc wykonywanie czynności opodatkowanych VAT na potrzeby konkretnego zamierzenia inwestycyjnego.

Podatek naliczony u Wnioskodawcy wynika z faktur dokumentujących dokonane przez Wnioskodawcę zakupy usług, związane z tymi czynnościami. Wobec powyższego Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia VAT od tych zakupów, na które to prawo nie ma w ocenie Wnioskodawcy wpływu okoliczność, iż z przyczyn od niego niezależnych do wykonania zamierzonych czynności opodatkowanych nie doszło. Powodem, dla którego do wykonania czynności opodatkowanych nie doszło, były zmiany prawne i ekonomiczne, które sprawiają że ta inwestycja jest obecnie ekonomicznie nieefektywna, na co Wnioskodawca nie miał wpływu.

Prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje, jeśli dokonywane zakupy związane są ze sprzedażą opodatkowaną (zamiarem wykonywania takich czynności), nawet jeśli ostatecznie sprzedaż opodatkowana VAT nie ma miejsca, jeśli brak tej sprzedaży jest następstwem okoliczności niezależnych od podatnika.

Powyższe znajduje potwierdzenie w orzecznictwie (Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości dalej; ETS; obecnie Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej), a wywodzone jest z zasady neutralności dla podatnika podatku od wartości dodanej. Neutralność ta wyraża się m.in. dążeniem do poszukiwania, wdrażania i ochrony rozwiązań legislacyjnych zapewniających stan prawny, w którym wartość podatku zapłaconego przez podatnika w cenie kupowanych przez niego towarów i usług wykorzystywanych do celów działalności opodatkowanej, nie będzie stanowić dla podatnika ostatecznego kosztu. Podatnik musi mieć zapewnioną możliwość odzyskania podatku naliczonego związanego ze swoją działalnością opodatkowaną także w sytuacji, gdy podatnicy nabywali towary lub usługi z zamiarem wykonywania czynności opodatkowanych VAT, a w ostateczności czynności takie nie miały miejsca.

Sytuacja tego rodzaju była przedmiotem sprawy o sygnaturze C-37/95 pomiędzy Państwem Belgijskim a Ghent Coal Terminal NV. Spółka belgijska dokonała odliczeń podatku VAT związanego z robotami inwestycyjnymi przeprowadzonymi na nabytej działce. Po rozpoczęciu inwestycji musiała jednak dokonać na polecenie władz miasta zamiany działki na inną. W konsekwencji spółka nigdy nie wykorzystała działki, na której poczyniła inwestycje przeznaczone do działalności opodatkowanej. Odliczenia podatku związanego z nakładami inwestycyjnymi poczynionymi na pierwszej działce zostały zakwestionowane przez belgijskie władze skarbowe. ETS potwierdził, że w sytuacji kiedy nabycie towarów lub usług zostało poczynione z zamiarem wykorzystania ich do działalności opodatkowanej, ale z powodów pozostających poza kontrolą podatnika nie wykorzystał on nabytych towarów i usług w prowadzeniu tej działalności, prawo podatnika do odliczenia zostaje zachowane. W uzasadnieniu do powyższego orzeczenia podkreślono m.in., że Trybunał wielokrotnie stwierdzał, że prawo do odliczenia zostało wprowadzone, aby całkowicie uwolnić przedsiębiorcę od kosztów podatku VAT, zapłaconego lub podlegającego zapłacie w toku jego działalności gospodarczej. Wspólny system podatku od wartości dodanej konsekwentnie zapewnia, że każda działalność gospodarcza, niezależnie od jej celu i efektu, pod warunkiem, że sama podlega VAT, jest opodatkowana w sposób całkowicie neutralny.

Analogiczne stanowisko zajął ETS m.in. w sprawie C-268/83 pomiędzy D.A. Ropelman a Minister van Financiën oraz w sprawie C-98/98 pomiędzy Commissioners of Customs and Excise a Midland Bank plc, w której Trybunał stwierdził, iż w drodze wyjątku, w określonych okolicznościach, prawo do odliczenia podatku istnieje nawet wtedy, gdy nie można ustalić bezpośredniego związku pomiędzy zakupem i opodatkowaną transakcją. Trybunał uznał więc, że w niektórych okolicznościach prawo do odliczenia może przysługiwać nawet w przypadku konkretnej transakcji opodatkowanej, jeżeli zakup związany jest z działalnością podatnika, która co do zasady podlega opodatkowaniu, a brak związku z konkretną transakcją opodatkowaną wynika z czynników obiektywnych, zwykle niezależnych od podatnika.

Z orzecznictwa ETS wynika tym samym, że prawo do odliczenia podatku naliczonego w zasadzie nie może być ograniczone pod względem czasu, ani pod względem zakresu przedmiotowego, gdyż to właśnie zasada odliczenia podatku naliczonego zapewnia uzyskanie neutralności tego podatku. System odliczeń podatku zapewnia całkowite uwolnienie przedsiębiorcy z tytułu obciążeń VAT zapłaconego lub należnego (do zapłaty) w prowadzonej działalności gospodarczej. Wspólny system podatku od wartości dodanej zapewnia, że jakakolwiek działalność gospodarcza, bez względu na jej cel lub rezultat, o ile sama jest opodatkowana VAT, jest opodatkowana w sposób całkowicie neutralny. Pozwala to na zachowanie zasady potrącalności, która powinna być na gruncie ustawy o VAT rozumiana możliwie najszerzej. Oznacza to, że zawsze ma ona zastosowanie przy nabyciu towarów i usług dokonanym z zamiarem wykorzystania ich w działalności opodatkowanej. Państwa członkowskie powinny dążyć do osiągnięcia rezultatów zgodnie z prawem unijnym. Celowi temu służy m.in. prowspólnotowa wykładnia przepisów krajowych. W zakresie VAT oznacza to, iż wykładnia polskiej ustawy VAT powinna być zbieżna co do osiągniętego rezultatu z przepisami unijnymi.

Na obowiązek stosowania prowspólnotowej wykładni prawa wskazał m.in. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w wyroku z dnia 29 sierpnia 2008 r., III SA/Gl 105/08, w którym stwierdził m.in., że również instytucja prowspólnotowej wykładni norm krajowych ma swoje oparcie w orzecznictwie ETS (sprawy Impresa Construzioni C-111/75, von Colson C-14/83, Harz C-79/83, Kolpinghuis C-80/86, Murphy C-157/86, Marleasing C-106/89 i art. 10 TWE. Chodzi przy tym o nadanie przepisom prawa krajowego przez organy danego państwa stosujące prawo organy administracji, w tym organy podatkowe i sądy, takiego sensu, przy którym wystąpi zgodność z normami prawa wspólnotowego. Sąd ten wyraził również pogląd, że zastosowanie prawa wspólnotowego w sprawach podatkowych nie jest obowiązkiem tylko sądów administracyjnych, ale także organów władzy państwa, a więc także organów podatkowych. Wynika to z faktu, iż organy podatkowe mają obowiązek przestrzegania prawa i działania w jego granicach, czyli również w granicach prawa wspólnotowego. Ponadto również organy administracji, obok sądów, są zobowiązane do przestrzegania zasady pierwszeństwa prawa wspólnotowego wobec prawa krajowego i do odmowy stosowania prawa krajowego niezgodnego z prawem wspólnotowym (sprawy Fratelli Constanzo C-103/88 pkt 33, Hansgeorg Lennartz C-97/90 pkt 33, Marks Spencer C-62/00).

Podstawowe znaczenie dla kształtu i funkcjonowania wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (podatku od towarów i usług) mają fundamentalne cechy tego podatku, tj.:

powszechność opodatkowania,
faktyczne opodatkowanie konsumpcji,
stosowanie podatku od wartości dodanej na wszystkich etapach obrotu towarami i usługami.

Realizację powyższych fundamentalnych cech podatku od towarów i usług, gwarantują nie tylko przepisy określające zakres przedmiotowy podatku VAT, tj. art. 5, 7 i 8 ustawy o VAT, lecz również przepisy regulujące zakres podmiotowy podatku od towarów i usług, czyli przepisy art. 15 ustawy o VAT.

W myśl art. 15 ust. 1 tej ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne nie mające osobowości prawnej i oraz osoby fizyczne wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych – art. 15 ust. 2 ww. ustawy.

Z przytoczonych wyżej przepisów wynika, że dla uznania danego podmiotu za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o VAT nie ma znaczenia rezultat prowadzonej działalności. Oznacza to, że aby uznać działalność podmiotu za działalność gospodarczą nie jest konieczne, aby przyniosła ona jakiekolwiek efekty. Podatnikiem jest zatem również podmiot prowadzący działalność generującą straty, a nawet podmiot, który w ogóle nie dokona żadnej sprzedaży. Za podatnika należy uznać również osobę, która zadeklarowała zamiar prowadzenia działalności gospodarczej i poczyniła w tym celu pewne nakłady, mimo że sama działalność gospodarcza jeszcze się nie rozpoczęła, nawet w sytuacji jeśli nigdy nie zostanie rozpoczęta. Poniesienie wstępnych wydatków inwestycyjnych w celu i z zamiarem rozpoczęcia przyszłej opodatkowanej działalności gospodarczej należy również uznać za działalność gospodarczą.

W świetle powyższego stwierdzić należy, iż każdy, kto dokonuje nabycia towarów i usług, które zmierzają do przyszłego wykorzystania ich dla czynności opodatkowanych w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, bez względu na to jakie faktycznie będą efekty tej działalności, należy uznać w momencie ich nabycia za związane z wykonywaniem czynności opodatkowanych. Tym samym bez względu na fakt, czy realizacja projektu odniesie zamierzony skutek, to w momencie nabycia towarów i usług zachowana pozostanie pierwotna intencja ich nabycia – zostały one nabyte celem wykonywania czynności opodatkowanych. Oznacza to, że jeżeli nawet Wnioskodawca z tytułu realizacji projektu nie osiągnął żadnych przychodów z powodów obiektywnych, to czynność opodatkowana nie wystąpi nie dlatego, że Wnioskodawca świadomie zmienił pierwotne przeznaczenie nabytych usług, lecz dlatego że wskutek niezależnych od niego czynników, wykorzystanie ich do czynności opodatkowanych stało się niemożliwe.

W konsekwencji, z uwagi na spełnienie podstawowej pozytywnej przesłanki warunkującej prawo do odliczenia podatku naliczonego, jaką jest związek zakupów z wykonywaniem w przyszłości czynności opodatkowanych Wnioskodawcy przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, wynikającego z faktur zakupu usług służących do realizacji opisanej budowy, pomimo iż z przyczyn niezależnych od Wnioskodawcy nie wykonał on żadnych czynności opodatkowanych.

Stanowisko Wnioskodawcy potwierdzają organy podatkowe (m.in. interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 13 marca 2009 r., ILPP2/443-5/09-2/JK, interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 15 stycznia 2013 r., IPPP1 /443-1140/12-2/MP).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary, w myśl art. 2 pkt 6 ustawy, należy rozumieć rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy przez sprzedaż - rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów;

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Natomiast przez świadczenie usług, stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Stosownie do art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Ponadto w myśl art. 87 ust. 1 ustawy, w przypadku gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy.

Podkreślić należy, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Z powyższego wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Przedstawiona wyżej zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego przez podmiot niebędący czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT oraz podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku i niepodlegających temu podatkowi.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Spółka została utworzona 5 września 2008 r. w celu prowadzenia działalności inwestycyjnej w dziedzinie energii odnawialnej. Po zakończeniu inwestycji Spółka planowała dokonywać sprzedaży energii elektrycznej.

Spółka ponosiła nakłady inwestycyjne. Są to koszty związane z usługami geodezyjnymi, kosztami przyłączenia i innymi pracami deweloperskimi. Spółka ponosiła również koszty związane z funkcjonowaniem jako jednostka organizacyjna – koszt najmu powierzchni biurowej, usług administracyjnych i usług księgowych. Spółka odliczała VAT naliczony od zakupu oraz odzyskiwała VAT na bieżąco w celu poprawienia swojej płynności finansowej. Spółka nie dokonywała dotychczas sprzedaży opodatkowanej VAT.

Z okoliczności przedstawionych we wniosku jednoznacznie wynika, że ponieważ dalsza realizacja ww. inwestycji w obecnym stanie prawnym i gospodarczym jest ekonomicznie nieefektywna, udziałowcy Spółki rozpoczęli proces jej likwidacji – Spółka analizuje możliwość odsprzedaży zgromadzonych aktywów.

Zatem Wnioskodawca nie dokończy inwestycji i nie będzie dokonywał dokonywał sprzedaży energii elektrycznej jednakże zamierza dokonać odsprzedaży zgromadzonych aktywów.

W tym miejscu zauważyć należy, że sprzedaż przez Wnioskodawcę zgromadzonych aktywów mieści się w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu, o którym mowa w art. 5 ust. 1 ustawy – będzie stanowiła odpłatną dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy lub odpłatne świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy w zależności od przedmiotu sprzedaży.

Analiza opisu stanu faktycznego/ zdarzenia przyszłego oraz obowiązujących w tym zakresie przepisów prawa podatkowego prowadzą do wniosku, że w opisanej sprawie został spełniony podstawowy warunek uprawniający do odliczenia podatku od towarów i usług zawartego w fakturach dokumentujących dokonane zakupy – związek nabywanych towarów i usług ze sprzedażą opodatkowaną. Wnioskodawca jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku VAT, a dokonane zakupy będą wykorzystane do czynności podlegających opodatkowaniu.

Tym samym Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia podatku VAT zawartego w fakturach dokumentujących dokonane zakupy w ramach realizacji opisanej inwestycji.

W konsekwencji Wnioskodawcy przysługuje również prawo do zwrotu podatku VAT z tego tytułu, w trybie art. 87 ustawy o VAT.

Z uwagi na odmienne uzasadnienie prawne od przedstawionego przez Wnioskodawcę, stanowisko Wnioskodawcy uznać należało za nieprawidłowe.

W odniesieniu po powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych: Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 13 marca 2009 r., ILPP2/443-5/09-2/JK dotyczącej prawa do odliczenia podatku naliczonego m.in. w przypadku nieosiągnięcia zakładanych rezultatów, tj. gdy planowana sprzedaż opodatkowana VAT nie zostanie zrealizowana oraz Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 15 stycznia 2013 r., IPPP1 /443-1140/12-2/MP dotyczącej prawa do odliczenia podatku naliczonego od zaniechanej inwestycji, wskazać należy, że zostały one wydane w odmiennych stanach faktycznych/zdarzeniach przyszłych od przedstawionego przez Wnioskodawcę – nie dotyczyły one sytuacji, w której zgromadzone w trakcie inwestycji aktywa zostaną odsprzedane. Pozostają one zatem bez wpływu na przedmiotowe rozstrzygnięcie.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin