Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT3.4011.123.2017.1.DW
z 27 czerwca 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 24 maja 2017 r. (data wpływu) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej, wydatków związanych z wynajęciem mieszkania – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 maja 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej, wydatków związanych z wynajęciem mieszkania .

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca od 2 lutego 2005 r. prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą, której charakter zmieniał się nieznacznie na przestrzeni lat, ale wiodącym przychodem były i są usługi w zakresie oprogramowania (kod PKD 62.01 Z) oraz doradztwa w zakresie informatyki (kod PKD 62.02.Z).

Wnioskodawca jest podatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych i rozlicza się na podstawie podatkowej księgi przychodów i rozchodów.

W czerwcu 2015 r. Wnioskodawca nawiązał współpracę z firmą z siedzibą w B., w Niemczech, na świadczenie usług produkcji oprogramowania, tworzenia dokumentacji technicznej, przygotowywania analiz i raportów, na rzecz ich klienta – firmy - również z siedzibą w B. Umowa została zawarta na czas określony do dnia 31 sierpnia 2015 r., z możliwością jej przedłużenia, co też nastąpiło i ostatecznie świadczenie usług zakończyło się w październiku 2015 r.. W międzyczasie, udało się Wnioskodawcy nawiązać współpracę z kolejnymi kontrahentami i nieprzerwanie świadczy usługi w zakresie oprogramowania dla ich klientów w B.

Usługi te świadczone są przede wszystkim w siedzibie klienta i przeważnie we wszystkie dni robocze tygodnia. Okresowo usługi świadczone są również zdalnie z siedziby przedsiębiorstwa Wnioskodawcy (w przypadku nieobecności w miejscowości siedziby kontrahenta).

Usługi te nie mogą być wykonywane całkowicie zdalnie ze względu na zespoły projektowe w siedzibie klienta i konieczność stałych konsultacji i uzgodnień.

B. oddalony jest od S. o 150 km i codzienne dojazdy samochodem, pociągiem lub autobusem zajmowałyby około 2-3 godzin w jedną stronę, w zależności od środka transportu i byłyby zbyt czasochłonne. W związku z tym, aby móc terminowo oraz rzetelnie świadczyć usługi w ramach zawartej umowy, konieczne jest zamieszkiwanie przez Wnioskodawcę - na czas wykonywania usług - w miejscowości siedziby klienta. B., jako ... ... jest bardzo drogim miastem. Mając na uwadze obniżenie kosztów, Wnioskodawca wynajął mieszkanie w B. od osoby prywatnej, nieprowadzącej działalności gospodarczej. W przeciwnym wypadku koszt noclegów w hotelach podważałby opłacalność podpisanych przez Wnioskodawcę umów. Podstawą zapłaty za wynajem mieszkania jest umowa, a zapłatę czynszu potwierdza comiesięczny przelew bankowy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy wydatki z tytułu najmu mieszkania w miejscu świadczenia usług oraz opłaty eksploatacyjne związane z tym wynajmem, stanowią koszt uzyskania przychodu?

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki ponoszone na cele mieszkaniowe w miejscowości, w której świadczy usługi - obecnie w B., w Niemczech - mogą być uznane jako podatkowy koszt uzyskania przychodu, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

W myśl art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodu są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ust. 1 ww. ustawy. Koszty takie muszą być właściwie udokumentowane. Przedmiotowy koszt spełnia wszystkie powyższe warunki, jest udokumentowany umową najmu i comiesięcznym przelewem na wskazane w umowie konto i jest ściśle związany z osiąganiem przychodu i nie jest wymieniony jako wyłączony z kosztów w świetle art. 23 ww. ustawy.

Mając powyższe na względzie, w sytuacji, gdy miejscem stałego zamieszkania jest S., natomiast miejscem świadczenia usług w ramach prowadzonej działalności gospodarczej jest inna odległa miejscowość, wydatki jakie Wnioskodawca ponosi z tytułu wynajmu mieszkania, stosownie do art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, mogą stanowić koszty uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej. Związek pomiędzy ponoszonymi wydatkami a uzyskiwanymi przychodami jest w przekonaniu Wnioskodawcy związkiem przyczynowo - skutkowym. Przy czym, ponoszone wydatki na wynajem mieszkania są niewspółmiernie mniejsze niż wynajem pokoju w hotelu. Ponoszone wydatki na mieszkanie nie są również wymienione w katalogu kosztów ujętych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Na potwierdzenie swojego stanowiska Wnioskodawca przytacza interpretacje indywidualne wydane przez:

• Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 16 maja 2017 r., Znak: 0111-KDIB1-1.4011.36.2017.1.WRZ
• Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 27 kwietnia 2017 r., Znak: 1061-IPTPB1.4511.124.2017.2.ISL
• Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 11 kwietnia 2017 r., Znak: 0461-ITPB1.4511.95.2017.1.AK

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

W myśl art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032 z późn. zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Zatem, kosztem uzyskania przychodów nie są wszystkie wydatki, ale tylko takie, które nie są wymienione w art. 23 ww. ustawy i których poniesienie pozostaje w związku przyczynowo skutkowym z uzyskaniem przychodu z danego źródła, bądź też zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów.

Kosztami uzyskania przychodów są wszystkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Z oceny związku z prowadzoną działalnością winno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może się przyczynić do osiągnięcia przychodów z danego źródła.

Do kosztów z pozarolniczej działalności gospodarczej spełniających powyższe kryteria nie można jednak zaliczyć wydatków osobistych osoby prowadzącej działalność gospodarczą.

Aby wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu musi, w myśl powołanego wyżej przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:

• powinien pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
• nie może znajdować się na liście wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
• musi być właściwie udokumentowany.

O tym co jest celowe i potrzebne, czyli racjonalnie uzasadnione w prowadzonej działalności, decyduje podmiot prowadzący działalność gospodarczą, a nie organ podatkowy. To na podatniku spoczywa obowiązek wykazania, że określony wydatek spełnia ustawowe kryteria uznania go za koszt uzyskania przychodu, tj. w szczególności obowiązek wykazania związku kosztów z działalnością gospodarczą, zwłaszcza w sytuacji wystąpienia sporu w tej kwestii.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca od 2 lutego 2005 r. prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą, której charakter zmieniał się nieznacznie na przestrzeni lat, ale wiodącym przychodem były i są usługi w zakresie oprogramowania (kod PKD 62.01 Z) oraz doradztwa w zakresie informatyki (kod PKD 62.02.Z).

Wnioskodawca jest podatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych i rozlicza się na podstawie podatkowej księgi przychodów i rozchodów. W czerwcu 2015 r. Wnioskodawca nawiązał współpracę z firmą z siedzibą w B., w Niemczech, na świadczenie usług produkcji oprogramowania, tworzenia dokumentacji technicznej, przygotowywania analiz i raportów, na rzecz ich klienta – firmy – również z siedzibą w B. Umowa została zawarta na czas określony do dnia 31 sierpnia 2015 r., z możliwością jej przedłużenia, co też nastąpiło i ostatecznie świadczenie usług zakończyło się w październiku 2015 r.. W międzyczasie, udało się Wnioskodawcy nawiązać współpracę z kolejnymi kontrahentami i nieprzerwanie świadczy usługi w zakresie oprogramowania dla ich klientów w B. Usługi te świadczone są przede wszystkim w siedzibie klienta i przeważnie we wszystkie dni robocze tygodnia. Okresowo usługi świadczone są również zdalnie z siedziby przedsiębiorstwa Wnioskodawcy (w przypadku nieobecności w miejscowości siedziby kontrahenta). Usługi te nie mogą być wykonywane całkowicie zdalnie ze względu na zespoły projektowe w siedzibie klienta i konieczność stałych konsultacji i uzgodnień. B. oddalony jest od S. o 150 km i codzienne dojazdy samochodem, pociągiem lub autobusem zajmowałyby około 2-3 godzin w jedną stronę, w zależności od środka transportu i byłyby zbyt czasochłonne. W związku z tym, aby móc terminowo oraz rzetelnie świadczyć usługi w ramach zawartej umowy, konieczne jest zamieszkiwanie przez Wnioskodawcę - na czas wykonywania usług - w miejscowości siedziby klienta. B., jako ... ... jest bardzo drogim miastem. Mając na uwadze obniżenie kosztów, Wnioskodawca wynajął mieszkanie w B. od osoby prywatnej, nieprowadzącej działalności gospodarczej. W przeciwnym wypadku koszt noclegów w hotelach podważałby opłacalność podpisanych przez Wnioskodawcę umów. Podstawą zapłaty za wynajem mieszkania jest umowa, a zapłatę czynszu potwierdza comiesięczny przelew bankowy.

Mając powyższe na względzie stwierdzić należy, że o ile powodem wynajęcia przez Wnioskodawcę mieszkania w mieście klienta była konieczność świadczenia na rzecz kontrahenta usług w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, a miasto – siedziba kontrahenta – nie jest miejscem zamieszkania Wnioskodawcy (centrum Jego interesów osobistych i gospodarczych), to wydatki poniesione z tego tytułu, jako niemające charakteru wydatków osobistych, spełniające przesłanki określone w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, mogą stanowić koszty podatkowe.

Zwrócić należy jednakże uwagę na konieczność właściwego udokumentowania wskazanych we wniosku wydatków. Zgromadzone dowody nie mogą się przy tym ograniczać wyłącznie do faktur lub rachunków wystawionych przez właściciela przedmiotowego mieszkania, który wynajmuje Wnioskodawca, stwierdzających jedynie wysokość poniesionych przez Niego wydatków z tytułu wynajmu tego mieszkania.

Niezbędnym jest również posiadanie dowodów, świadczących o wykonanych w ramach prowadzonej działalności gospodarczej usługach wymagających pobytu w mieście, w którym Wnioskodawca wynajął mieszkanie, umożliwiających w sposób bezsporny ustalenie związku przyczynowo - skutkowego poniesionych wydatków z uzyskanymi przychodami, a ponadto potwierdzających racjonalność poniesionych wydatków.

Reasumując powyższe stwierdzić należy, że jeżeli poniesione wydatki będą spełniać wszystkie wymienione powyżej warunki, to będą mogły zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej. Przy czym, obowiązek wykazania związku poniesionych kosztów z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz okoliczności, że nie mają one charakteru wydatków osobistych, a ich poniesienie ma wpływ na wysokość osiąganych przychodów (lub na zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów) obciąża podatnika.

Należy jednocześnie nadmienić, że zasadność zaliczenia wskazanych we wniosku wydatków do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej może zostać zweryfikowana w toku ewentualnego postępowania podatkowego prowadzonego przez uprawniony organ podatkowy.

Ponadto, w odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji należy stwierdzić, że zapadły one w indywidualnych sprawach i nie są wiążące dla organu wydającego niniejszą interpretację.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. , w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.