Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL3-2.4011.146.2017.1.AK
z 12 lipca 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 12 czerwca 2017 r. (data wpływu 14 czerwca 2017 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości jest:

• prawidłowe – w odniesieniu do możliwości skorzystania ze zwolnienia przedmiotowego w związku z przeznaczeniem przychodu na własne cele mieszkaniowe,
• nieprawidłowe – w pozostałym zakresie.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 14 czerwca 2017 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W dniu 17 czerwca 2011 r. małżonek Wnioskodawczyni G.Ż. przed zawarciem małżeństwa będąc stanu wolnego nabył lokal mieszkalny położony w G. przy ul. K., na podstawie umowy sprzedaży zawartej w formie aktu notarialnego Repertorium A numer. Wartość rynkowa lokalu mieszkalnego w dacie jego nabycia została określona w akcie notarialnym na kwotę 65 000 zł. Nabywając lokal G.Ż. poniósł koszty związane ze sporządzeniem aktu notarialnego łącznie w wysokości 2 379,45 zł (w tym taksę notarialną, podatek VAT, podatek od czynności cywilnoprawnych, opłatę sądową). Nabyta nieruchomość weszła w skład majątku osobistego G.Ż. Wnioskodawczyni zawarła związek małżeński z G.Ż. i w małżeństwie obowiązuje ustrój wspólności majątkowej małżeńskiej.

W dniu 17 czerwca 2015 r. G.Ż. zawarł z Wnioskodawczynią J.G.-Ż. w formie aktu notarialnego Repertorium A Numer, umowę darowizny, na podstawie której w celu dokonania rozporządzenia przedmiotem wchodzącym w skład jego majątku osobistego na rzecz majątku wspólnego, darował Wnioskodawczyni prawo własności ww. lokalu mieszkalnego, natomiast Wnioskodawczyni darowiznę tę na prawach wspólności majątkowej małżeńskiej z mężem, przyjęła. Wartość rynkowa lokalu mieszkalnego w dacie dokonania darowizny została określona w akcie notarialnym na kwotę 65 000 zł. Darując Wnioskodawczyni lokal mieszkalny G.Ż. poniósł koszty w łącznej wysokości 946,61 zł ( tym opłatę sądową, taksę notarialna, podatek Vat.)

W dniu 21 grudnia 2016 r. na podstawie umowy sprzedaży zawartej w formie aktu notarialnego Repertorium A numer, Wnioskodawczyni i jej małżonek sprzedali ww. lokal mieszkalny za kwotę 70 000,00 zł. W związku ze sprzedażą i sporządzeniem aktu notarialnego Wnioskodawczyni i jej małżonek nie ponieśli żadnych kosztów, gdyż koszty aktu zostały nałożone na stronę nabywającą.

Wnioskodawczyni z ostrożności złożyła oświadczenie do US, iż środki uzyskane ze sprzedaży przeznaczy w ciągu 2 lat od końca roku w którym nastąpiło zbycie, na nabycie innego mieszkania, domu lub ziemi w celu realizacji własnych celów mieszkaniowych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy w związku ze zbyciem mieszkania w dniu 21 grudnia 2016 r. wystąpi obowiązek uiszczenia podatku dochodowego?
2. W przypadku twierdzącej odpowiedzi na pytanie nr 1 czy jako współwłaścicielka mieszkania Wnioskodawczyni będzie zobowiązana do uiszczenia podatku dochodowego w związku ze sprzedażą?
3. W przypadku twierdzącej odpowiedzi na pytanie nr 2 - w jakiej wysokości Wnioskodawczyni będzie musiała uiścić podatek oraz czy kwota należnego podatku będzie mogła być pomniejszona o koszty związane z nabyciem i w jakiej wysokości?
4. W sytuacji, gdy organ stwierdzi konieczność uiszczenia podatku - czy w przypadku jeśli środki finansowe uzyskane ze sprzedaży mieszkania zostaną przeznaczone na nabycie do majątku wspólnego w celu realizacji własnych celów mieszkaniowych innego mieszkania lub domu lub np. działki budowlanej położonych na terenie Polski lub innego kraju członkowskiego Unii Europejskiej, czy nadal Wnioskodawczyni będzie zobowiązana do zapłaty podatku dochodowego i w jakiej wysokości?
5. Czy w przypadku, gdyby Wnioskodawczyni środki finansowe uzyskane ze zbycia wydatkowała w ciągu dwóch lat, od końca roku podatkowego w którym nastąpiło zbycie, w celu zakupu lokalu użytkowego, czy również będzie zwolniona z zapłaty podatku.
   
   

Zdaniem Wnioskodawczyni, w związku ze sprzedażą lokalu mieszkalnego w dniu 21 grudnia 2016 r. Wnioskodawczyni nie będzie zobowiązana do zapłaty podatku. Należy bowiem zauważyć, że chociaż formalnie akt notarialny, na podstawie którego Wnioskodawczyni stała się współwłaścicielką lokalu został zawarty w dniu 17 czerwca 2015 r. to faktycznie J.G.-.Ż. nabyła nieruchomość w dacie 17 czerwca 2011 r., tj. w dacie nabycia lokalu przez jej współmałżonka G.Ż. Nieruchomość weszła bowiem do majątku wspólnego de facto od dnia 17 czerwca 2011 r., tj. od dnia w którym została nabyta przez G.Ż. A zatem od nabycia minęło 5 lat i obowiązek podatkowy z tytułu sprzedaży mieszkania nie wystąpi.

Na potwierdzenie własnego stanowiska Zainteresowana przywołuje wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 29 października 2014 r., sygn. akt I SA/Gd 964/14, współwłasność majątkową małżeńską, która jest współwłasnością łączną cechuje bezudziałowy charakter. Wobec tego chwilą objęcia nieruchomości współwłasnością majątkową małżeńską jest data nabycia nieruchomości przez pierwszego z małżonków. Zatem w przypadku sprzedaży nieruchomości J.G.-Ż. będzie korzystać ze zwolnienia w podatku, bo od nabycia przez jej współmałżonka upłynął termin 5 lat (termin liczony od daty nabycia nieruchomości przez pierwszego z małżonków).

W związku z faktem, że Wnioskodawczyni planuje nabyć w celu realizacji własnych celów mieszkaniowych za środki pieniężne uzyskane ze sprzedaży lokalu mieszkalnego inny lokal mieszkalny lub dom jednorodzinny względnie działkę budowlaną nawet, gdyby obowiązek podatkowy co do zasady Wnioskodawczynię obciążał, to Wnioskodawczyni i tak będzie zwolniona od zapłaty podatku z powodu spełnienia warunku zwolnienia, tj. wydatkowania środków finansowych na własne cele mieszkaniowe.

W ocenie Wnioskodawczyni podobnie będzie w przypadku wydatkowania środków pieniężnych w terminie 2 lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło zbycie, na nabycie lokalu użytkowego. Wówczas również Wnioskodawczyni nie będzie obowiązana do zapłaty podatku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest:

• prawidłowe – w odniesieniu do możliwości skorzystania ze zwolnienia przedmiotowego w związku z przeznaczeniem przychodu na własne cele mieszkaniowe,
• nieprawidłowe – w pozostałym zakresie.
  
  

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy źródłem przychodów jest odpłatne zbycie:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,

– jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) przed upływem 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Powyższy przepis formułuje generalną zasadę, że odpłatne zbycie lokalu mieszkalnego, jego części lub udziału w tym lokalu przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie, rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego.

Zatem w przypadku zbycia nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy, decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych uzyskanego z tego tytułu dochodu ma moment ich nabycia.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Zainteresowana w dniu 17 czerwca 2015 r. otrzymała w formie darowizny od męża udział w prawie własności do lokalu mieszkalnego. W dniu 21 grudnia 2016 r. Wnioskodawczyni wspólnie z mężem sprzedali przedmiotowy lokal mieszkalny. W związku z powyższym Zainteresowana powzięła wątpliwości co do skutków podatkowych przedstawionych czynności.

Jak już wspomniano powyżej w przypadku sprzedaży nieruchomości lub udziału w niej decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych ma data nabycia nieruchomości. Przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy podatkowej formułuje zatem generalną zasadę, że odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz praw określonych w tym przepisie przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego.

Przechodząc zatem do meritum sprawy należy ustalić datę nabycia przez Wnioskodawczynię udziałów w prawie własności do lokalu mieszkalnego.

Wnioskodawczyni w przedstawionym opisie stanu faktycznego wskazała, że w dniu 17 czerwca 2015 r. mąż darował Zainteresowanej prawo własności lokalu mieszkalnego, które nabył w 2011 r. będąc stanu wolnego.

Nadmienić w tym miejscu należy, że stosunki majątkowe pomiędzy małżonkami zostały uregulowane w ustawie z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2017 r. poz. 682). Przepis art. 31 § 1 Kodeksu stanowi, że z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa), która obejmuje przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków. Ustrój wspólności ustawowej obejmujący dorobek obojga małżonków, ustawodawca ukształtował jako wspólność łączną, bezudziałową. Zgodnie z art. 33 pkt 1 Kodeksu, do majątku osobistego każdego z małżonków należą m.in. przedmioty majątkowe nabyte przed powstaniem wspólności ustawowej oraz przedmioty majątkowe nabyte przez dziedziczenie, zapis lub darowiznę, chyba że spadkodawca lub darczyńca inaczej postanowił (art. 33 pkt 2 Kodeksu).

Zgodnie jednak z art. 47 § 1 Kodeksu, małżonkowie mogą przez umowę zawartą w formie aktu notarialnego wspólność ustawową rozszerzyć lub ograniczyć albo ustanowić rozdzielność majątkową lub rozdzielność majątkową z wyrównaniem dorobków (umowa majątkowa). Umowa taka może poprzedzać zawarcie małżeństwa.

W myśl art. 888 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2017 r., poz. 459 z późn. zm.) przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku.

Darowizna należy do czynności, których celem jest dokonanie aktu przysporzenia majątkowego bez ekwiwalentu w postaci świadczenia wzajemnego i polega najczęściej na przesunięciu jakiegoś dobra majątkowego z majątku darczyńcy do majątku obdarowanego. Świadczenie ma charakter nieodpłatny, gdy druga strona umowy nie zobowiązuje się do jakiegokolwiek świadczenia w zamian za uczynioną darowiznę.

Umowa darowizny ma charakter umowy zobowiązującej (konsensualnej) – do zawarcia umowy dochodzi z chwilą złożenia przez darczyńcę oświadczenia woli – i jednostronnej, jako nie przynoszącej darczyńcy żadnej opłaty. Do zawarcia umowy darowizny, podobnie jak każdej innej umowy, niezbędne jest zgodne oświadczenie woli przez obie strony umowy. Umowa darowizny dochodzi do skutku dopiero z chwilą złożenia oświadczenia woli przez obdarowanego o przyjęciu darowizny.

Nie można zatem przyjąć, że dokonanie darowizny z majątku odrębnego jednego z małżonków do majątku wspólnego małżonków nie stanowi dla drugiego małżonka nabycia w myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zwiększa się bowiem stan posiadania obdarowanego małżonka o przedmiot darowizny.

Przenosząc powyższe uregulowania prawne na grunt rozpatrywanej sprawy, należy stwierdzić, że nabycie przez Zainteresowaną prawa własności do lokalu mieszkalnego nastąpiło w dniu 17 czerwca 2015 r., tj. w dniu zawarcia w formie aktu notarialnego umowy darowizny.

Zatem tut. Organ nie podziela stanowiska Zainteresowanej, że w związku ze sprzedażą lokalu mieszkalnego w dniu 21 grudnia 2016 r. Wnioskodawczyni nie będzie zobowiązana do zapłaty podatku.

Jak już wcześniej wskazano zgodnie z treścią art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odpłatne zbycie nieruchomości dokonane przed upływem 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie, stanowi źródło przychodu podlegające opodatkowaniu. Zatem w przypadku Wnioskodawczyni odpłatne zbycie w 2016 r. udziału w prawie własności do lokalu mieszkalnego, tj. przed upływem 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie tj. w 2015 r. stanowi dla Zainteresowanej źródło przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wobec powyższego w tym miejscu należy wskazać, że w myśl art. 30e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku.

Stosownie do art. 30e ust. 2 ww. ustawy – podstawą obliczenia podatku, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

Stosownie natomiast do art. 30e ust. 4 ustawy, po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3, wykazać:

1. dochody uzyskane w roku podatkowym z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) i obliczyć należny podatek dochodowy od dochodu, do którego nie ma zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 131, lub
2. dochody, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131.
   
   

Zgodnie z uregulowaniami zawartymi w art. 19 ust. 1 ustawy, przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej.

Pojęcie kosztów odpłatnego zbycia (sprzedaży) nie zostało przez ustawodawcę zdefiniowane w ustawie; należy zatem stosować językowe (potoczne) rozumienie tego wyrażenia, zgodnie z którym za koszty sprzedaży nieruchomości lub praw majątkowych uważa się wszystkie wydatki poniesione przez sprzedającego, które są konieczne, aby transakcja mogła dojść do skutku (wszystkie niezbędne wydatki bezpośrednio związane z tą czynnością).

Można do takich kosztów zaliczyć:

• koszty wyceny nieruchomości przez rzeczoznawcę majątkowego,
• prowizje pośredników w sprzedaży nieruchomości,
• koszty ogłoszeń w prasie związanych z zamiarem sprzedaży nieruchomości,
• wydatki związane ze sporządzeniem przez notariusza umowy cywilnoprawnej, koszty i opłaty sądowe.
  
  

Kosztów odpłatnego zbycia nie należy utożsamiać z kosztami uzyskania przychodu. Ustalenie kosztów uzyskania przychodu odbywa się zgodnie z art. 22 ust. 6c lub 6d ww. ustawy w zależności od tego, czy zbywaną nieruchomość lub prawo nabyto odpłatnie, czy nieodpłatnie.

W związku z tym, że udział w prawie własności lokalu mieszkalnego Wnioskodawczyni nabyła w formie darowizny ustalenie kosztów uzyskania przychodu odbywa się zgodnie z art. 22 ust. 6d ww. ustawy.

W myśl art. 22 ust. 6d ww. ustawy, za koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c, nabytych w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób, uważa się udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania oraz kwotę zapłaconego podatku od spadków i darowizn w takiej części, w jakiej wartość zbywanej rzeczy lub prawa przyjęta do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn odpowiada łącznej wartości rzeczy i praw majątkowych przyjętej do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn.

Wysokość nakładów, o których mowa w art. 22 ust. 6c i 6d, ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych (art. 22 ust. 6e ww. ustawy).

Podsumowując - jak wynika z przytoczonych powyżej przepisów - podstawą obliczenia podatku jest dochód, stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości określonym zgodnie z art. 19 ustawy (tj. wartością wyrażoną w cenie określonej w umowie, pomniejszoną o koszty odpłatnego zbycia), a kosztami uzyskania przychodu ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Tak obliczony dochód podlega opodatkowaniu 19% podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Zaznaczyć wszakże należy, że w rozpatrywanej sprawie Wnioskodawczyni może rozpoznać przychód ze sprzedaży udziału w prawie własności do lokalu mieszkalnego w proporcji, w jakiej przysługiwało jej prawo współwłasności tegoż lokalu (50% z otrzymanych 70 000,00 zł).

Wnioskodawczyni może pomniejszyć uzyskany ze sprzedaży lokalu mieszkalnego przychód o ewentualne koszty jego uzyskania poniesione przez Zainteresowaną, w oparciu o wyżej wymieniony art. 22 ust. 6d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w proporcji, w jakiej przysługiwało Wnioskodawczyni prawo współwłasności do lokalu mieszkalnego.

Należy także w tym miejscu wskazać, że stosownie do art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego od osób fizycznych są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 30e, w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe. Udokumentowane wydatki poniesione na te cele uwzględnia się do wysokości przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych.

Cele mieszkaniowe, których sfinansowanie przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych uprawnia do skorzystania ze zwolnienia z opodatkowania wymienione zostały m. in. w art. 21 ust. 25 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym za wydatki poniesione na cele, o których mowa w powołanym wyżej ust. 1 pkt 131, uważa się wydatki poniesione na:

1. nabycie budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, a także na nabycie gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem,
2. nabycie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie, prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie,
3. nabycie gruntu pod budowę budynku mieszkalnego lub udziału w takim gruncie, prawa użytkowania wieczystego takiego gruntu lub udziału w takim prawie, w tym również z rozpoczętą budową budynku mieszkalnego, oraz nabycie innego gruntu lub udziału w gruncie, prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, jeżeli w okresie, o którym mowa w ust. 1 pkt 131, grunt ten zmieni przeznaczenie na grunt pod budowę budynku mieszkalnego,
4. budowę, rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub remont własnego budynku mieszkalnego, jego części lub własnego lokalu mieszkalnego,
5. rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub adaptację na cele mieszkalne własnego budynku niemieszkalnego, jego części, własnego lokalu niemieszkalnego lub własnego pomieszczenia niemieszkalnego

– położonych w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej.

Biorąc powyższe pod uwagę stwierdzić należy, że w przypadku gdy Wnioskodawczyni przeznaczy cały przychód uzyskany ze sprzedaży udziału w lokalu mieszkalnym w terminie określonym w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy (tj. w rozpatrywanej sprawie do 31 grudnia 2018 r.) na zakup innej nieruchomości, w której będzie realizowała własne cele mieszkaniowe (niezależnie czy będzie to nowe mieszkanie, dom, czy też działka budowlana), wówczas uzyskany dochód w całości korzystał będzie ze zwolnienia z opodatkowania ustanowionego przepisem art. 21 ust. 1 pkt 131 w zw. z art. 21 ust. 25 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zwolnienie przedmiotowe obejmuje bowiem taką część dochodu uzyskanego z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości, jaka proporcjonalnie odpowiada udziałowi poniesionych wydatków na własne cele mieszkaniowe w osiągniętym z tego zbycia przychodzie.

Jednakże zastrzec należy, że zakup lokalu użytkowego nie będzie wypełniał przesłanek wymienionych w art. 21 ust. 25 ust. 1 ustawy, bowiem omawiane zwolnienie z opodatkowania obejmuje przychody z odpłatnego zbycia nieruchomości przeznaczone na własne cele mieszkaniowe podatnika. A trudno za taki uznać zakup lokalu użytkowego.

Z analizowanego przepisu art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że ustawodawca uzależnia skorzystanie z przedmiotowego zwolnienia od wydatkowania przez podatnika w ściśle określonym czasie środków uzyskanych z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) na realizację własnego celu mieszkaniowego.

Warunkiem zwolnienia podatkowego jest wykazanie przez podatnika, że wydatek poniesiony został na zrealizowanie jego własnych celów mieszkaniowych. Wydatkowanie przychodu na własne cele mieszkaniowe według stanowiska prezentowanego w orzecznictwie i doktrynie oznacza, że celem podatnika ma być realizacja potrzeby zapewnienia sobie tzw. „dachu nad głową”, czyli miejsca zamieszkania. Ustawodawca uzależnił możliwość skorzystania z prawa do zwolnienia z opodatkowania od zamieszkania w nabytym lokalu mieszkalnym, co oznacza, że nabycie musi być dokonane na własne cele mieszkaniowe, a te realizowane mają być w dłuższym okresie czasu. Zatem, warunkiem skorzystania z omawianej ulgi jest nie tylko nabycie w ustawowym terminie lokalu (nieruchomości), ale przede wszystkim zamieszkanie w nim przez podatnika.

W związku z powyższym nie sposób uznać, że wydatkowanie środków pieniężnych uzyskanych ze zbycia lokalu mieszkalnego na zakup lokalu użytkowego, nawet jeśli dokonane zostanie w określonym w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy terminie, uprawnia Zainteresowaną do skorzystania z dobrodziejstwa zwolnienia przedmiotowego ustanowionego tymże przepisem.

Podkreślenia wymaga, że zgodnie z konstrukcją i systematyką ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wszelkie ulgi i zwolnienia podatkowe stanowią wyjątek od generalnej zasady powszechności opodatkowania wyrażonej w art. 9 ust. 1 tej ustawy. Wszelkie ulgi i zwolnienia są też wyjątkiem od zasady powszechności opodatkowania wynikającej z art. 84 Konstytucji RP stanowiącego, że każdy jest obowiązany do ponoszenia ciężarów i świadczeń publicznych, w tym podatków, określonych w ustawie. Oznacza to, że wszelkie odstępstwa od tej zasady, muszą bezwzględnie wynikać z przepisów prawa i być interpretowane ściśle z jego literą. Zatem tylko określone zdarzenia prawne bądź spełnienie określonych przesłanek, od których ustawodawca uzależnia prawo do zwolnienia z opodatkowania – skutkuje zwolnieniem przychodu z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych. W prawie podatkowym w stosunku do wszelkich ulg i zwolnień zabronione jest stosowanie rozszerzającej wykładni przepisów.

Końcowo zaznaczyć należy, że organ wydając interpretację indywidualną w trybie art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, nie jest uprawniony do dokonywania obliczenia wartości stanowiącej koszt uzyskania przychodu osiągniętego ze sprzedaży lokalu mieszkalnego, ani też wartości podatku. W polskim systemie prawa podatkowego obowiązuje bowiem zasada samoobliczenia podatku. Interpretacja indywidualna w odróżnieniu od aktu administracyjnego nie jest (co do zasady) skierowana wprost na wywołanie skutków prawnych, lecz ocenę stanowiska wnioskodawcy bądź wskazanie prawidłowego stanowiska, z uzasadnieniem prawnym, przy uwzględnieniu stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego przez zainteresowanego we wniosku o interpretację. Zatem funkcją indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego nie jest dokonywanie wyliczeń kwot przysługujących ulg lub zobowiązań podatkowych, a wyjaśnianie wątpliwości w zakresie znaczenia przepisów prawa podatkowego.

Odnosząc się natomiast do wskazanego we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej orzeczenia sądu administracyjnego należy stwierdzić, iż jakkolwiek wyroki sądów kształtują linię wykładni obowiązującego prawa, jednak dotyczą wyłącznie konkretnych spraw, w danym stanie prawnym. Wobec powyższego rozstrzygnięcie to zapadło w indywidualnej sprawie i w świetle art. 87 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej nie jest źródłem powszechnie obowiązującego prawa, i w konsekwencji nie może być wiążące dla organu wydającego przedmiotową interpretację.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.