Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-1.4012.63.2017.2.AB
z 17 lipca 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 31 marca 2017 r. (data wpływu 4 kwietnia 2017 r.) uzupełnionym pismem z 7 czerwca 2017 r. znak: BS-04.3201.73.2017 (data wpływu 13 czerwca 2017 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego w związku z wycinką drzew – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 marca 2017 r. do tut. organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego w związku z wycinką drzew.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 7 czerwca 2017 r. znak: BS-04.3201.73.2017 (data wpływu 13 czerwca 2017 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 29 maja 2017 r. znak: 0111-KDIB3-1.4012.63.2017.1.AB.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny:

Wnioskodawca (dalej również jako: „Gmina”, „Gmina M” lub „Miasto”) jest jednostką samorządu terytorialnego. Zgodnie z art. 3 Ustawy z dnia 5 września 2016 r. o szczególnych zasadach rozliczeń podatku od towarów i usług oraz dokonywania zwrotu środków publicznych przeznaczonych na realizację projektów finansowanych z udziałem środków pochodzących z budżetu Unii Europejskiej lub od państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu przez jednostki samorządu terytorialnego (Dz. U. z 2016 r., poz. 1454, dalej: „Ustawa o centralizacji”), od dnia 1 stycznia 2017 r. Gmina M podjęła wspólne rozliczanie podatku VAT wraz ze wszystkimi jednostkami budżetowymi i zakładem budżetowym. Z dniem tym, zgodnie z art. 4 ww. Ustawy, Gmina M wstąpiła we wszystkie przewidziane w przepisach dotyczących podatku VAT, prawa i obowiązki swoich jednostek budżetowych i zakładu budżetowego.

Jedną z jednostek budżetowych Gminy jest Zarząd Z (dalej jako: „ZZM”), którego przedmiotem działalności jest:

1. zarządzanie terenami zieleni stanowiącymi własność, współwłasność lub pozostających we władaniu Gminy M albo Skarbu Państwa;
   
2. działania inwestycyjne obejmujące w szczególności nadzór projektowy, budowę, przebudowę, modernizację, rewitalizację oraz rewaloryzację terenów zieleni;
   
3. planowanie oraz bieżące utrzymanie zieleni wysokiej (drzew i krzewów), zieleni niskiej (trawników, kwietników itp.) oraz utrzymanie i doposażanie w ramach bieżącego utrzymania obiektów małej architektury związanych z zielenią w pasach drogowych;
   
4. zarządzanie nieruchomościami rolnymi będącymi własnością, współwłasnością lub pozostających we władaniu G lub Skarbu Państwa;
   
5. utrzymanie, prowadzenie i aktualizowanie inwentaryzacji ewidencji terenów zieleni w oparciu o miejski system informacji przestrzennej;
   
6. zarządzanie innymi powierzonymi nieruchomościami;
   
7. zarządzanie terenami przeznaczonymi pod budowę nowych terenów zieleni będących w zarządzie jednostki;
   
8. utrzymanie nieurządzonych terenów zieleni będących w zarządzie jednostki;
   
9. podejmowanie działań interwencyjnych (w zakresie wynikającym z ustawy o ochronie przyrody) dotyczących utrzymania we właściwym stanie drzew i krzewów rosnących na nieruchomościach będących w zarządzie jednostki;
   
10. prowadzenie i koordynowanie działań na rzecz kształtowania systemu terenów zieleni, programów w zakresie utrzymania terenów zieleni i ochrony przyrody, poprawy estetyki i zagospodarowania rekreacyjnego K,
    
11. pozyskiwanie funduszy zewnętrznych na cele związane przedmiotem działalności ZZM w szczególności związane z kształtowaniem i rozwojem systemu zieleni na terytorium Gminy M, w tym na potrzeby rewitalizacji, rewaloryzacji i urządzania nowych terenów zieleni;
    
12. podejmowanie działań podnoszących świadomość ekologiczną, promowanie terenów zieleni i aktywizowanie społeczności K w tym zakresie;
    
13. zarządzanie lasami (z wyłączeniem lasu Wolskiego) stanowiącymi własność, współwłasność lub pozostającymi we władaniu Gminy M;
    
14. sprawowanie nadzoru nad gospodarką leśną w lasach nie stanowiących własności Skarbu Państwa na terenie Gminy M.

W ramach wykonywanych zadań w zakresie zarządzania i utrzymania terenów zieleni w Mieście, ZZM dokonuje m.in. wycinki drzew na terenach należących do Miasta. Wycinka ta ma na celu przede wszystkim właściwe utrzymanie i zagospodarowanie terenów zieleni w Mieście. Po dokonaniu wycinki drzew, Gmina (działając poprzez ZZM) pozyskane w ten sposób drewno sprzedaje podmiotom zewnętrznym. Z tytułu sprzedaży drewna Gmina odprowadza należny podatek VAT, w zależności od klasyfikacji sprzedawanego drewna, według stawki VAT 8% („drewno opałowe” mieszczące się w grupowaniu 02.20.14.0 według Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług PKWiU wprowadzonej rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU), Dz. U. Nr 207, poz. 1293 z późn. zm.) lub 23%.

W uzupełnieniu Wnioskodawca wskazał, że:

Wnioskodawca - Gmina M - jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, zarejestrowanym pod numerem NIP:.

W ramach wykonywanych zadań w zakresie zarządzania i utrzymania terenów zieleni w Gminie M, jednostka budżetowa Wnioskodawcy - tj. Zarząd Z - ponosi wydatki udokumentowane przez usługodawców fakturami VAT. Usługi nabywane przez Wnioskodawcę w tym zakresie obejmują przykładowo:

• usługi „utrzymania i pielęgnacji zieleni wysokiej na terenie Gminy M, w parkach, na zieleńcach, w ogródkach jordanowskich i pasach drogowych”,
• usługi „utrzymania i pielęgnacji zieleni niskiej na terenie Gminy M”,
• usługi „gospodarki leśnej”,
• usługi „wycinki drzew i krzewów wraz z oczyszczeniem terenu z samosiewów drzew i krzewów niewymagających uzyskania zezwolenia”.

Wnioskodawca ramach wykonywanych zadań nabywa także towary służące pracownikom Zarządu Z do pielęgnacji zieleni i wycinki drzew, np. piły, pilarki spalinowe, części zamienne, paliwo.

Usługi i towary nabywane przez Gminę w powyższym zakresie mają na celu wypełnienie zadań przez Zarząd Z, polegających na właściwym utrzymaniu i zagospodarowaniu terenów zieleni w Mieście. Trzeba zwrócić uwagę, iż w ramach wykonywania tych zadań przez Jednostkę dochodzi do pozyskania drewna, które następnie jest przedmiotem sprzedaży na rzecz osób trzecich, dokonywanej przez Wnioskodawcę (działającego poprzez Zarząd Z) w ramach wykonywanej działalności gospodarczej. Sprzedaż ta podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, w zależności od klasyfikacji pozyskanego drewna - albo według stawki VAT 8%, albo 23%.

Jeżeli w ramach nabywanych przez Wnioskodawcę usług w zakresie np. „utrzymania i pielęgnacji zieleni wysokiej i niskiej na terenie Gminy M, w parkach, na zieleńcach, w ogródkach jordanowskich i pasach drogowych” nie dochodzi do pozyskania drewna, które mogłoby być przedmiotem sprzedaży, Wnioskodawca nie odlicza podatku naliczonego wynikającego z nabycia takich usług.

Wątpliwości Wnioskodawcy rodzi jednak fakt, czy Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego od np. „usług w zakresie utrzymania i wycinki drzew na terenie Gminy M, w parkach, na zieleńcach, w ogródkach jordanowskich i pasach drogowych”, w sytuacji, gdy w ramach tych usług dochodzi do pozyskania drewna, które Wnioskodawca następnie sprzedaje w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Gminie przysługuje prawo do pełnego odliczenia podatku VAT naliczonego od wydatków ponoszonych bezpośrednio w związku z wycinką drzew?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Zdaniem Wnioskodawcy, Gminie przysługuje prawo do odliczenia podatku od towarów i usług VAT od wydatków ponoszonych bezpośrednio w związku z wycinką drzew, ponieważ w myśl art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Bez poniesienia wydatków na wycinkę drzew sprzedaż drewna, stanowiąca działalność gospodarczą Gminy, opodatkowaną VAT, byłaby niemożliwa.

Uzasadnienie.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 Ustawy o VAT - opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy - przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Z kolei przez towary, w świetle art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie natomiast z art. 15 ust. 1 Ustawy o VAT - podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Stosownie natomiast do treści art. 15 ust. 6 Ustawy o VAT - nie uważa się za podatników organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

W świetle powyższego uznać należy, że z tytułu sprzedaży drewna Gmina jest podatnikiem VAT, gdyż przedmiotowe transakcje realizuje na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych (z nabywcą drewna), zaś sprzedaż drewna stanowi odpłatną dostawę towarów, w rozumieniu przepisów Ustawy o VAT. Tym samym, dokonywana przez Gminę transakcja sprzedaży drewna winna, zdaniem Gminy, podlegać opodatkowaniu VAT

Zgodnie natomiast z art. 86 ust. 1 Ustawy o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy o VAT, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124 Ustawy o VAT.

Z powyższej regulacji wynika, iż prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki:

1. odliczenia dokonuje podatnik podatku od towarów i usług, a
2. towary i usługi, z których nabycia wynika podatek naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego). Przedstawiona wyżej zasada wyklucza możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku lub/i niepodlegających temu podatkowi.
   
   

Zdaniem Gminy, w analizowanym stanie faktycznym spełnione zostały obie ze wskazanych wyżej przesłanek. W szczególności, w odniesieniu do analizowanych transakcji Gmina jest podatnikiem VAT oraz poniesione przez Gminę wydatki mają bezpośredni związek z wykonywanymi przez nią czynnościami opodatkowanymi, tj. sprzedażą drewna.

Tym samym, w ocenie Gminy, w analizowanym przypadku zastosowanie znajdzie art. 86 ust. 1 Ustawy o VAT, gdyż bez poniesienia wydatków na wycinkę drzew, sprzedaż drewna byłaby niemożliwa. W efekcie, w ocenie Gminy, Gminie przysługuje prawo do odliczenia VAT naliczonego ponoszonego w związku z wycinką drzew będących następnie przedmiotem sprzedaży.

Takie stanowisko znajduje potwierdzenie w wydawanych interpretacjach indywidualnych. Przykładowo, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z 11 września 2013 r., sygn. ILPP1/443-497/13-5/JSK stwierdził, że: „Analizując okoliczności przedstawione we wniosku, w kontekście obowiązujących w tym zakresie przepisów prawa, należy uznać, że w przedmiotowej sprawie zostaną spełnione przesłanki, o których mowa w art. 86 ust. 1 ustawy, warunkujące prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony, albowiem Wnioskodawca jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT, a wydatki ponoszone w związku z pozyskiwaniem drewna przez Zainteresowanego są/będą związane z czynnościami opodatkowanymi podatkiem od towarów i usług. Reasumując, Gminie przysługuje/będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego od wydatków związanych z pozyskaniem drewna przeznaczonego do sprzedaży”.

Identyczne stanowisko zostało przedstawione w interpretacji indywidualnej z 8 lutego 2012 r., sygn. ILPP2/443-1539/11-4/AD, w której Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu potwierdził, że: „W omawianej sprawie warunki uprawniające do odliczenia są spełnione, gdyż Gmina jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku VAT, a poniesione przez nią wydatki (tj. usługi wycinki) mają bezpośredni i ścisły związek z wykonywaniem przez nią czynności opodatkowanych VAT, tj. ze sprzedażą drzewa”. Analogiczne stanowisko zaprezentował Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi w interpretacji indywidualnej z 1 sierpnia 2014 r., sygn. IPTPP4/443-330/14-7/BM.

Zdaniem Gminy, w zakresie analizowanych transakcji sprzedaży drewna Gmina nie powinna być traktowana mniej korzystnie niż inne podmioty, dokonujące sprzedaży drewna. Nie ulega bowiem wątpliwości, że tego typu podmioty mają prawo do odliczania podatku od wydatków ponoszonych na poczet wycinki drzew, w przypadku, gdy jego sprzedaż podlega opodatkowaniu VAT Jeżeli zatem, w analizowanym przypadku, Gmina jest podatnikiem VAT na gruncie art. 15 ust. 1 i ust. 6 Ustawy o VAT i jednocześnie jest zobowiązana do opodatkowania VAT dokonywanej sprzedaży drewna, powinna mieć ona prawo do odliczenia związanego z tą sprzedażą podatku VAT naliczonego. Odmienne stanowisko w przedmiotowej kwestii byłoby nie tylko sprzeczne z art. 86 ust. 1 Ustawy o VAT, ale także naruszałoby konstytucyjną zasadę wobec prawa.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Rozpatrując kwestie poruszone we wniosku w pierwszej kolejności należy wskazać na art. 3 ustawy z dnia 5 września 2016 r. o szczególnych zasadach rozliczeń podatku od towarów i usług oraz dokonywania zwrotu środków publicznych przeznaczonych na realizację projektów finansowanych z udziałem środków pochodzących z budżetu Unii Europejskiej lub od państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu przez jednostki samorządu terytorialnego (Dz. U. z 2016 r., poz. 1454, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą z dnia 5 września 2016 r., zgodnie z którym, jednostka samorządu terytorialnego jest obowiązana do podjęcia rozliczania podatku wraz ze wszystkimi jednostkami organizacyjnymi najpóźniej od dnia 1 stycznia 2017 r.

Stosownie zaś do art. 4 ustawy z dnia 5 września 2016 r., jednostka samorządu terytorialnego, której jednostki organizacyjne rozliczały się jako odrębni podatnicy, wstępuje z dniem podjęcia rozliczania podatku wraz ze wszystkimi jednostkami organizacyjnymi we wszystkie przewidziane w przepisach dotyczących podatku prawa i obowiązki jednostek organizacyjnych.

Jak stanowi art. 2 pkt 1 ustawy z dnia 5 września 2016 r., przez jednostkę organizacyjną rozumie się:

1. utworzone przez jednostkę samorządu terytorialnego samorządową jednostkę budżetową lub samorządowy zakład budżetowy;
2. urząd gminy, starostwo powiatowe, urząd marszałkowski.
   
   

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT. W myśl tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z powyższego wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona powyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, m.in. tego że zakupy będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

Jak stanowi art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

W świetle powyższej regulacji, z prawa do odliczenia podatku skorzystać mogą wyłącznie podatnicy, którzy są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni.

Prawo do odliczenia powstaje jako konsekwencja dokonania określonych zakupów, które są następnie wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Z czynnością opodatkowaną mamy natomiast do czynienia wtedy, gdy podlega ona opodatkowaniu na podstawie art. 5 ustawy o VAT oraz jest dokonywana przez podmiot działający w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.

W kwestii prawa do odliczenia wielokrotnie w swych orzeczeniach wypowiadał się Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej. Wskazywał on, że aby można było przyznać podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego i określić zakres takiego prawa, zasadniczo konieczne jest istnienie bezpośredniego i ścisłego związku pomiędzy konkretną transakcją powodującą naliczenie podatku, a transakcją lub kilkoma transakcjami objętymi podatkiem należnym, które rodzą prawo do odliczenia (por. wyroki TSUE w sprawach C-29/08 SKF, C-435/05 Investrand). Uzupełnienie tej reguły stanowi przyznanie podatnikowi prawa do odliczenia, gdy taki bezpośredni i ścisły związek nie występuje, lecz poniesione wydatki należą do kosztów ogólnych tego podatnika i jako takie stanowią elementy cenotwórcze dostarczanych towarów i usług. Takie wydatki mają bowiem bezpośredni związek z całością działalności gospodarczej podatnika (por. wyrok TSUE w sprawie C-126/14 Sveda UAB). Z orzecznictwa TSUE wynika ponadto, że krajowe organy podatkowe i sądy, stosując owe kryteria bezpośredniego związku, powinny brać pod uwagę wszelkie okoliczności, w jakich przebiegały rozpatrywane transakcje i uwzględnić tylko te z pośród nich, które były w sposób obiektywny związane z opodatkowaną działalnością podatnika (por. wyrok TSUE w sprawie C-104/12 Becker).

Innymi słowy, prawo do odliczenia powstaje zarówno wtedy, gdy dany wydatek pozostaje w ścisłym związku z konkretną czynnością opodatkowaną, jak również, gdy jest związany z większą liczbą takich czynności, a także, gdy zostaje poniesiony w związku z ogółem czynności, kształtujących zakres działalności gospodarczej podatnika. W każdym bowiem z tych przypadków podatek naliczony zapłacony w cenie nabytych towarów lub usług stanowi, w sposób pośredni lub bezpośredni, element cenotwórczy czynności opodatkowanych, pozostając z nimi w ten sposób ścisłym związku, wynikającym z art. 86 ust. 1 ustawy.

Na zakres prawa do odliczeń w sposób bezpośredni wpływa pojmowanie statusu danego podmiotu jako podatnika podatku od towarów i usług wykonującego czynności opodatkowane. Tylko podatnik w rozumieniu art. 15 ustawy, ma prawo do odliczenia podatku naliczonego.

Co do zasady, status podatnika związany jest z prowadzeniem przez dany podmiot działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza w myśl art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Na podstawie art. 15 ust. 6 ustawy o VAT – nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Z treści powołanych przepisów art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług wynika, że za podatnika podatku VAT będzie uznany tylko taki podmiot, który dokonuje czynności zmierzających do wykorzystania nabytych towarów i usług do celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Zatem jednostka samorządu terytorialnego działa w charakterze podatnika wykonując we własnym imieniu i na własny rachunek czynności spełniające definicję działalności gospodarczej, określone w art. 15 ust. 2 ustawy.

Z powołanych wyżej przepisów o podatku VAT wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki (urzędy) czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy, itd., umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych). Bowiem tylko w tym zakresie ich czynności mają charakter działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Prawo do odliczenia powstaje, jako konsekwencja dokonania przez podatnika określonych zakupów, które są następnie wykorzystywane do czynności opodatkowanych.

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania, podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez „podatników” w rozumieniu ustawy i wykonywane w ramach działalności gospodarczej.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest jednostką samorządu terytorialnego. Od dnia 1 stycznia 2017 r. Gmina podjęła wspólne rozliczanie podatku VAT wraz ze wszystkimi jednostkami budżetowymi i zakładem budżetowym. Z dniem tym, zgodnie z art. 4 ww. Ustawy, Gmina M wstąpiła we wszystkie przewidziane w przepisach dotyczących podatku VAT, prawa i obowiązki swoich jednostek budżetowych i zakładu budżetowego. Jedną z jednostek budżetowych Gminy jest Zarząd Z.

W ramach wykonywanych zadań w zakresie zarządzania i utrzymania terenów zieleni w mieście, ZZM dokonuje m.in. wycinki drzew na terenach należących do Miasta. Wycinka ta ma na celu przede wszystkim właściwe utrzymanie i zagospodarowanie terenów zieleni w mieście. Po dokonaniu wycinki drzew, Gmina (działając poprzez ZZM) pozyskane w ten sposób drewno sprzedaje podmiotom zewnętrznym. Z tytułu sprzedaży drewna Gmina odprowadza należny podatek VAT, w zależności od klasyfikacji sprzedawanego drewna, według stawki VAT 8% („drewno opałowe” mieszczące się w grupowaniu 02.20.14.0 według Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług PKWiU wprowadzonej rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) lub 23%.

Usługi i towary nabywane przez Gminę w powyższym zakresie mają na celu wypełnienie zadań przez Zarząd Z, polegających na właściwym utrzymaniu i zagospodarowaniu terenów zieleni w Mieście. W ramach wykonywania tych zadań przez Jednostkę dochodzi do pozyskania drewna, które następnie jest przedmiotem sprzedaży na rzecz osób trzecich, dokonywanej przez Wnioskodawcę (działającego poprzez Zarząd Z) w ramach wykonywanej działalności gospodarczej. Sprzedaż ta podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, w zależności od klasyfikacji pozyskanego drewna - albo według stawki VAT 8%, albo 23%.

Analizując okoliczności przedstawione we wniosku, w kontekście obowiązujących w tym zakresie przepisów prawa, należy uznać, że w przedmiotowej sprawie są spełnione przesłanki, o których mowa w art. 86 ust. 1 ustawy, warunkujące prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony, albowiem Wnioskodawca jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT, a wydatki ponoszone w związku ze sprzedażą drewna, tj. dotyczące usług wycinki drewna mają, jak wskazał Wnioskodawca, bezpośredni związek z czynnościami opodatkowanymi podatkiem od towarów i usług, tj. ze sprzedażą drewna.

Mając na uwadze obowiązujące przepisy oraz opis sprawy stwierdzić należy, że Wnioskodawca, będący czynnym podatnikiem podatku VAT, ma możliwość odliczenia podatku naliczonego w związku z ponoszonymi wydatkami związanymi ze sprzedażą drewna, tj. usługami wycinki drewna, pod warunkiem niezaistnienia przesłanek wskazanych w art. 88 ustawy.

Podsumowując, Gminie przysługuje prawo do odliczenia VAT naliczonego od wydatków związanych pozyskaniem drewna przeznaczonego do sprzedaży.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Ponadto należy zauważyć, że interpretacja rozstrzyga ściśle w zakresie objętym zapytaniem i stanowiskiem Wnioskodawcy, zatem przedmiotem interpretacji nie są elementy przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego, które nie zostały objęte zakresem zapytania, a także nie zostały zawarte w stanowisku Wnioskodawcy, w szczególności nie jest przedmiotem interpretacji kwestia stawki podatku VAT do sprzedaży drewna.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.