Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT1-3.4012.131.2017.2.EB
z 26 czerwca 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 6 kwietnia 2017 r. (data wpływu 11 kwietnia 2017 r.), uzupełnionym w dniu 6 czerwca 2017 r. (data wpływu), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku zastosowania mechanizmu odwrotnego obciążenia do usług budowlanych – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 kwietnia 2017 r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony w dniu 6 czerwca 2017 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku zastosowania mechanizmu odwrotnego obciążenia do usług budowlanych.

We wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Spółdzielnia Mieszkaniowa w ramach swojej działalności statutowej obowiązana jest m. in. do zarządzania nieruchomościami stanowiącymi jej mienie lub mienie jej członków. Zarządzanie to obejmuje m.in. utrzymanie nieruchomości w poprawnym stanie technicznym, poprzez prowadzenie w nich prac o charakterze eksploatacyjnym i remontowym. Spółdzielnia wszystkie prace eksploatacyjne i remontowe powierza firmom zewnętrznym, ponieważ w zakres jej działalności wchodzi zarządzanie nieruchomościami. Spółdzielnia nie posiada żadnych zasobów ludzkich i materiałowych do prowadzenia prac eksploatacyjnych czy remontowych. Koszty wszelkich zlecanych na zewnątrz prac pokrywane są z wpłat wnoszonych przez członków Spółdzielni, właścicieli lub najemców lokali, w ramach comiesięcznych opłat za lokale mieszkalne. Wszelkie umowy związane z realizacją ponoszonych kosztów realizowane są w ramach umów zawieranych przez Zarząd Spółdzielni z wykonawcami prac. Zgodnie ze statutem Spółdzielni Zarząd kieruje działalnością Spółdzielni oraz reprezentuje ją na zewnątrz. Incydentalnie zdarza się, że Spółdzielnia zleca wykonanie prac remontowych na podstawie odrębnej umowy zawartej z członkiem Spółdzielni lub właścicielem lokalu. Prace takie mogą dotyczyć np. odnowienia powłoki malarskiej, która została uszkodzona przez użytkownika lokalu podczas wymiany drzwi wejściowych do lokalu. Spółdzielnia zleca wówczas naprawę powłoki malarskiej, a kosztami obciąża użytkownika lokalu. Wykonawca usługi wystawia fakturę na Spółdzielnię, a Spółdzielnia dokonuje jej refaktury na użytkownika lokalu. Wpłata na pokrycie tych kosztów dokonywana jest odrębnie od wnoszonych przez użytkownika lokalu comiesięcznych opłat za lokal. Spółdzielnia jest podatnikiem, o którym mowa w art. 15 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, zrejestrowanym jako podatnik VAT czynny. Wykonawcy usług budowlanych na rzecz Spółdzielni są podatnikami, o których mowa w art. 15 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, zarejestrowanymi jako podatnicy VAT czynni. Usługa remontowa skalsyfikowana jest pod symbolem PKWiU 43.39.19.0, jako roboty związane z wykonywaniem pozostałych wykończeniowych robót budowlanych, gdzie indziej niesklasyfikowanych, zgodnie z rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 4 września 2015 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

• Czy tego rodzaju incydentalne zdarzenia o charakterze remontowym „zahaczają” o mechanizm odwrotnego obciążenia?
• Czy w takim przypadku Spółdzielnia będzie występować w roli wykonawcy usługi, a firma zewnętrzna, która otrzyma zlecenie usługi remontowej, wystąpi w roli podwykonawcy usługi, co skutkować będzie rygorom rozliczenia podatku VAT w ramach odwrotnego obciążenia?

Zdaniem Wnioskodawcy, według definicji podwykonawca, to firma wykonująca pracę na zlecenie głównego wykonawcy. Spółdzielnia, z racji swojej specyfiki, nie posiada statusu głównego wykonawcy, ponieważ w zakresie swojej działalności nie świadczy żadnych usług o charakterze budowlanym. Spółdzielnia działa jedynie w imieniu i na rzecz użytkowników lokali, zlecając wszelkie prace podmiotom zewnętrznym. Głównym wykonawcą w tym przypadku będzie zatem firma, której Spółdzielnia zleci wykonanie usługi budowlanej. W omawianym przypadku nie wystąpi zatem rygor rozliczenia podatku VAT w ramach odwrotnego obciążenia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r, poz. 710, z późn. zm.) – zwanej dalej „ustawą” – opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Jak stanowi art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Stosownie do treści art. 8 ust. 2a ustawy, w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

Stosownie do art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy (w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2017 r.), podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające usługi wymienione w załączniku nr 14 do ustawy, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1. usługodawcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9;
2. usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT czynny.

Według art. 17 ust. 1h ustawy, w przypadku usług wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy przepis ust. 1 pkt 8 stosuje się, jeżeli usługodawca świadczy te usługi jako podwykonawca.

W załączniku nr 14 do ustawy, w pozycji 38 wymieniono: PKWiU 43.39.19.0 – Roboty związane z wykonywaniem pozostałych wykończeniowych robót budowlanych, gdzie indziej niesklasyfikowanych.

Ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje pojęcia podwykonawcy, zatem dla prawidłowego rozumienia terminu „podwykonawca” wystarczające będzie posłużenie się powszechnym jego znaczeniem wynikającym z wykładni językowej. Zgodnie z definicją zawartą w internetowym wydaniu Słownika języka polskiego, „podwykonawca – to firma lub osoba wykonująca pracę na zlecenie głównego wykonawcy” (http://sjp.pwn.pl/sjp/podwykonawca;2503008).

Przy dalszych „podzleceniach” przyjąć należy podejście, zgodnie z którym podwykonawca zlecający jest – w stosunku do swojego podwykonawcy – głównym wykonawcą swojego zakresu prac.

Zgodnie z art. 17 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, w przypadkach wymienionych w ust. 1 pkt 4, 5, 7 i 8, usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego.

Przywołane regulacje ustawy wprowadzają mechanizm polegający na przeniesieniu obowiązku rozliczania podatku od towarów i usług na podatnika, na rzecz którego wykonana została ściśle określona usługa.

Mechanizm „odwrotnego obciążenia” podatkiem od towarów i usług stanowi odstępstwo od generalnej zasady wyrażonej w art. 193 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z 11.12.2006, str. 1, z późn. zm.) – dalej zwanej „Dyrektywą” – (zgodnie z którym osobą zobowiązaną do zapłaty VAT jest podatnik dokonujący dostawy towarów lub świadczenia usług) i przenosi obowiązek rozliczenia VAT należnego ze sprzedającego na nabywcę. Podstawą dla zastosowania tego szczególnego środka jest art. 199-199a Dyrektywy. W art. 199 ust. 1 oraz art. 199a ust. 1 Dyrektywy zawarty został zamknięty katalog transakcji, w odniesieniu do których państwa członkowskie mogą postanowić, że osobą zobowiązaną do zapłaty VAT jest podatnik podatku od towarów i usług – odbiorca towarów i usług będących przedmiotem tych transakcji, wśród których wymieniono dostawę zużytych materiałów, zużytych materiałów nienadających się do ponownego użycia w tym samym stanie, złomu, odpadów przemysłowych i nieprzemysłowych, odpadów przetwarzalnych, częściowo przetworzonych odpadów oraz dostawy pewnych towarów i świadczenia usług wymienionych w załączniku VI [ art. 199 ust. 1 lit. d) Dyrektywy]. Do decyzji państw członkowskich Unii Europejskiej pozostawiono zarówno ewentualne zaimplementowanie tego mechanizmu na grunt krajowych regulacji, jak również kwestię, które spośród enumeratywnie wskazanych w dyrektywie towarów i usług zostaną nim objęte.

Podsumowując należy stwierdzić, że zastosowanie mechanizmu „odwrotnego obciążenia” ma zastosowanie jedynie wtedy, gdy łącznie spełnione są następujące warunki:

• usługodawcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15 ustawy, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 ustawy (czyli zarejestrowany jako podatnik VAT czynny),
• usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15 ustawy, zarejestrowany jako podatnik VAT czynny,
• usługodawca świadczy usługi jako podwykonawca,
• świadczone usługi są wymienione w załączniku nr 14 do ustawy (poz. 2-48).

Jeżeli chociaż jeden z ww. warunków nie zostanie spełniony, nie wystąpi mechanizm „odwrotnego obciążenia”.

Analiza treści wniosku oraz przywołanych przepisów prawa prowadzi do konkluzji, że – wbrew twierdzeniu Spółdzielni – zostaną spełnione przesłanki, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 8 w zw. z art. 17 ust. 1h ustawy, warunkujące zastosowanie mechanizmu odwrotnego obciążenia. Z okoliczności faktycznych sprawy wynika, że Spółdzielnia zawiera umowę z jej członkiem lub właścicielem lokalu na wykonanie prac (np. odnowienie powłoki malarskiej), które sklasyfikowane są pod symbolem PKWiU 43.39.19.0 (wymienionych w poz. 38 załącznika nr 14 do ustawy), a następnie zleca ich wykonanie firmom zewnętrznym. Spółdzielnia obciąża ww. osoby kosztami tych robót. Należy zatem uznać, że – zgodnie z art. 8 ust. 2a ustawy – bierze udział w świadczeniu usług budowlanych. Oznacza to, że członek Spółdzielni/właściciel lokalu występują w charakterze inwestora, natomiast Spółdzielnia w charakterze wykonawcy, który zleca wykonanie prac budowlanych podwykonawcy (firmie zewnętrznej). Tym samym pomiędzy członkiem Spółdzielni/właścicielem lokalu, Spółdzielnią i firmą zewnętrzną zachodzi relacja inwestor – wykonawca – podwykonawca. Z treści wniosku wynika także, że zarówno Spółdzielnia, jak i zleceniobiorcy, są zarejestrowanymi podatnikami VAT czynnymi. Wobec tego należy uznać, że zajdą wszystkie okoliczności, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 8 oraz ust. 17 ust. 1h ustawy, decydujące o zastosowaniu mechanizmu „odwrotnego obciążenia”. Jednocześnie zaznaczyć należy, że na rozstrzygnięcie kwestii zastosowania mechanizmu odwrotnego obciążenia nie będzie miał wpływu incydentalny charakter usług budowlanych, w sytuacji, gdy spełnione będą warunki określone w ww. przepisach ustawy o podatku od towarów i usług.

Niniejsza interpretacja nie rozstrzyga prawidłowości klasyfikacji usług dokonanej przez Wnioskodawcę w świetle PKWiU. Wobec tego została ona wydana przy założeniu, że Wnioskodawca poprawnie zakwalifikował świadczone usługi do odpowiedniego grupowania PKWiU. Tutejszy organ nie jest bowiem uprawniony, w ramach określonych w art. 14b § 1 ww. ustawy Ordynacja podatkowa, do zajmowania stanowiska w zakresie prawidłowości formalnego przyporządkowania towaru lub usługi do grupowania statystycznego.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy opisanego we wniosku zdarzenia przyszłego i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie, ul. Emilii Plater 1, 10-562 Olsztyn, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.