Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT2-1.4011.95.2017.1.MT
z 23 czerwca 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 25 kwietnia 2017 r. (data wpływu 27 kwietnia 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych otrzymania wypłaty odsetek od kwoty odszkodowania należnego Wnioskodawcy od ubezpieczyciela w związku z wypadkiem komunikacyjnym – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 kwietnia 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych otrzymania wypłaty odsetek od kwoty odszkodowania należnego Wnioskodawcy od ubezpieczyciela w związku z wypadkiem komunikacyjnym.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W lutym 2009 r. Wnioskodawca uległ wypadkowi komunikacyjnemu, którego skutkiem jest plegia kończyn dolnych. W maju 2016 r. zostało mu wypłacone odszkodowanie wraz z należnymi odsetkami w wysokości 659 086 zł 13 gr. Wartość odsetek z tego tytułu wyniosła 212 748 zł 13 gr. Od wysokości ubezpieczenia wraz z odsetkami została potrącona prowizja firmy „W.” w wysokości 15% oraz podatek VAT za usługę. Wynika z tego, że wartość odsetek miała wpływ na kwotę prowizji firmy „W.”.

Ponieważ w ustawie podatkowej nie ma jasno określonych zasad, w jaki sposób rozliczyć odsetki od odszkodowania, Wnioskodawca podchodzi do tej sprawy opierając się na wyrokach sądów administracyjnych:

• wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 17 stycznia 2014 r. sygn. akt II FSK 289/12, w którym stwierdzono, że odsetki podlegają takiemu samemu opodatkowaniu jak należność główna;
• wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 25 marca 2015 r. sygn. akt I SA/Łd 1414/14, w którym powołano się na wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego, orzeczono, że Sąd ten wydał już opinię na temat odsetek od odszkodowania i również zdecydowano, by nie obejmować ich podatkiem.

Wnioskodawca wskazał, że podobne rozstrzygnięcia zapadają również w innych sądach.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy odsetki od odszkodowania jakie otrzymał Wnioskodawca podlegają opodatkowaniu? Jeżeli podlegają, to w jakiej części, skoro od odsetek została pobrana prowizja przez firmę zajmującą się pomocą prawną? Czy Wnioskodawca może odliczyć od podatku koszty pomocy prawnej?

Zdaniem Wnioskodawcy, suma odsetek powinna być objęta tym samym opodatkowaniem co należność główna, czyli zwolniona z opodatkowania. Wnioskodawca przychyla się tym samym do rozstrzygnięcia z wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 17 stycznia 2014 r. sygn. akt II FSK 289/12.

Wnioskodawca uważa również, że zaistniała sytuacja powinna zostać rozstrzygnięta natychmiastowo przez ubezpieczyciela, co pomogłoby mu w szybszym powrocie do zdrowia, aklimatyzacji w społeczeństwie i oszczędziło czasu i wydatków na koszty procesowe oraz usługi prawne.

Wnioskodawca odnosi się także do artykułu na stronie rządowej rf.gov.pl, którego fragment cytuje: „(…) każdy poszkodowany i ubezpieczony powinien sam rozstrzygnąć czy otrzymane odsetki za zwłokę w wypłacie kwoty odszkodowania lub świadczenia są przychodem opodatkowanym, które należy wykazać w zeznaniu rocznym w pozycji „inne przychody”, czy też jednak podlegają zwolnieniu tak jak wypłacone odszkodowanie, a w związku z tym nie ma konieczności wykazywania ich w zeznaniu rocznym”. W związku z powyższym, Wnioskodawca uważa, że nie zachodzi konieczność umieszczania odsetek w zeznaniu podatkowym i tak postąpi.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016, poz. 2032) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Powołany przepis wyraża tzw. zasadę powszechności opodatkowania. Regułą jest, że każdy dochód osiągnięty przez osobę fizyczną podlega opodatkowaniu, wyjątkiem zaś jest sytuacja, gdy dochód opodatkowaniu nie podlega. Wyjątki od omawianej zasady dotyczą:

• dochodów, które zostały wprost wymienione przez ustawodawcę w art. 21, 52, 52a i 52c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jako zwolnione z podatku oraz
• dochodów, od których zaniechano poboru podatku w drodze rozporządzenia ministra właściwego do spraw finansów publicznych wydanego na podstawie art. 22 ustawy Ordynacja podatkowa (rozporządzenie takie może być wydane w przypadkach uzasadnionych interesem publicznym lub ważnym interesem podatników).

Jeżeli podatnik uzyskuje dochody z więcej niż jednego źródła, przedmiotem opodatkowania w danym roku podatkowym jest – z zastrzeżeniem art. 25e, art. 29-30c, art. 30e, art. 30f oraz art. 44 ust. 7e i 7f – suma dochodów z wszystkich źródeł przychodów (art. 9 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 24-25 oraz art. 30f nie stanowią inaczej, jest natomiast – stosownie do art. 9 ust. 2 omawianej ustawy – nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym.

Ogólne określenie „przychodów” zawiera art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Stosownie do tego przepisu przychodami (z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f) są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Pojęcie przychodu wiąże się zatem z przysporzeniem majątkowym po stronie podatnika, z wartością wchodzącą do jego majątku.

Ogólne określenie „kosztów uzyskania przychodów” zawiera natomiast art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W myśl tego przepisu, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Ustawodawca tworząc system opodatkowania dochodów osób fizycznych miał na względzie, że przysporzenia uzyskiwane przez osoby fizyczne mogą być skutkiem różnych rodzajów czynności i zdarzeń. Stworzył więc klasyfikację tych przysporzeń w oparciu o kryterium źródła przychodów i system ich opodatkowania uwzględniający specyfikę poszczególnych źródeł przychodów. W języku powszechnym mianem „źródła” określane jest „to, co stanowi początek czegoś”, „przyczyna czegoś”, a synonimami tego pojęcia są m.in. czynnik sprawczy, powód, pochodzenie.

Źródła przychodów zostały określone przez ustawodawcę w art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. I tak, źródłami przychodów są m.in.:

• stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta (art. 10 ust. 1 pkt 1);
• działalność wykonywana osobiście (art. 10 ust. 1 pkt 2);
• pozarolnicza działalność gospodarcza (art. 10 ust. 1 pkt 3);
• kapitały pieniężne i prawa majątkowe, w tym odpłatne zbycie praw majątkowych innych niż wymienione w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c (art. 10 ust. 1 pkt 7);
• inne źródła (art. 10 ust. 1 pkt 9).

Przychody z poszczególnych źródeł przychodów i zasady ich ustalania zostały uregulowane w art. 12-20 omawianej ustawy.

Katalog źródeł przychodów jest katalogiem zamkniętym. Ustawodawca „zamknął” ten katalog dzięki wprowadzeniu kategorii „innych źródeł”, czyli źródeł przychodów innych niż wymienione w art. 10 ust. 1 pkt 1-8a. W sytuacji, gdy dane przysporzenie podatnika ma charakter przychodu i nie mieści się w żadnej z kategorii wskazanych w art. 10 ust. 1 pkt 1-8a ustawy, jest przypisywane do źródła z art. 10 ust. 1 pkt 9. Rozwiązanie to jest jednym z elementów gwarantujących realizację zasady powszechności opodatkowania.

Zgodnie z art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.

W przedstawionym stanie faktycznym Wnioskodawca otrzymał odsetki od kwoty odszkodowania należnego mu od ubezpieczyciela w związku z wypadkiem komunikacyjnym. W związku z tym Wnioskodawca rozważa, czy odsetki te podlegają opodatkowaniu czy są zwolnione od podatku dochodowego, tak jak należność główna, od której zostały naliczone.

W celu rozstrzygnięcia tego zagadnienia w pierwszej kolejności należy wyjaśnić, że opisane odsetki – jako środki pieniężne otrzymane przez Wnioskodawcę – są jego przychodem podatkowym (art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). Z uwagi na pochodzenie tych środków i związany z nim brak możliwości zakwalifikowania odsetek do przychodów z któregokolwiek ze źródeł przychodów określonych w art. 10 ust. 1 pkt 1-8a omawianej ustawy, należy je uznać za przychody z innych źródeł (art. 10 ust. 1 pkt 9 w zw. z art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Kwestia objęcia analizowanych przychodów w postaci odsetek wyjątkiem od zasady powszechności opodatkowania wymaga rozważenia, czy zostały wskazane w art. 21, 52, 52a lub 52c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dotyczących zwolnień od podatku.

Jak wynika z treści wymienionych powyżej przepisów, żaden z nich nie dotyczy bezpośrednio odsetek od kwot należnych podatnikowi od ubezpieczyciela. Co prawda wybrane regulacje art. 21 ust. 1 (np. art. 21 ust. 1 pkt 52, pkt 95, pkt 119 i pkt 130) oraz art. 52a ust. 1 pkt 1 odnoszą się do pewnych rodzajów odsetek, ale żaden z nich nie wymienia wprost rodzaju odsetek, o których mowa w rozpatrywanym wniosku.

W ocenie Wnioskodawcy, przedmiotowe odsetki powinny być potraktowane podatkowo tak, jak kwota główna zobowiązania wypłacona przez ubezpieczyciela.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 4 ustawy wolne od podatku dochodowego są kwoty otrzymane z tytułu ubezpieczeń majątkowych i osobowych, z wyjątkiem:

1. odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą lub prowadzeniem działów specjalnych produkcji rolnej, z których dochody są opodatkowane zgodnie z art. 27 ust. 1 lub art. 30c,
2. dochodu, o którym mowa w art. 24 ust. 15 i 15a (tj. dochodu z tytułu inwestowania składki ubezpieczeniowej w związku z umową ubezpieczenia zawartą na podstawie przepisów o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej oraz dochodu z tytułu inwestowania składki ubezpieczeniowej w związku z umową ubezpieczenia na życie lub dożycie, zawartą na podstawie odrębnych przepisów).

Kwota uzyskana przez Wnioskodawcę od ubezpieczyciela tytułem odszkodowania mieści się w zakresie zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Niemniej jednak przepis ten wymienia jako wolne od podatku wyłącznie kwoty otrzymane z tytułu ubezpieczeń majątkowych i osobowych, a nie odsetki od tych kwot.

Należy w tym miejscu wyjaśnić, że na tle analogicznych sytuacji faktycznych w doktrynie prawa podatkowego i orzecznictwie sądów administracyjnych wykształciły się dwa odmienne poglądy odnośnie problemu opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych odsetek za opóźnioną wypłatę należności głównej, tj.:

1. pogląd, wedle którego odsetki za opóźnioną wypłatę należności głównej należy opodatkować w oparciu o przepisy dotyczące należności głównej, a więc np. jeśli odszkodowanie podlega zwolnieniu od podatku, także odsetki od tego odszkodowania należy uznać za objęte zwolnieniem na podstawie tego samego przepisu (takie stanowisko jest prezentowane w wyrokach sądów administracyjnych powołanych przez Wnioskodawcę);
2. pogląd, wedle którego nie można utożsamiać odsetek za zwłokę z należnością główną, a więc np. odsetki od odszkodowań, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 3-4 ustawy nie korzystają ze zwolnienia od podatku dochodowego od osób fizycznych określonego w tych przepisach (takie stanowisko zajęto m.in. w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 9 stycznia 2007 r. sygn. akt II FSK 36/06).

Ostatecznie, z uwagi na rozbieżność poglądów prezentowanych w orzecznictwie sądów administracyjnych, Naczelny Sąd Administracyjny podjął uchwałę z dnia 6 czerwca 2016 r. sygn. akt II FPS 2/16 w celu wyjaśnienia problemu prawnopodatkowego bytu odsetek. Uchwała ta została podjęta na tle konkretnej sprawy (spór dotyczył tego, czy odsetki za nieterminowe uiszczenie ceny za zbyte akcje powinny być opodatkowane jako przychód ze zbycia akcji – jak należność główna czy jako odrębny przychód – przychód z innych źródeł). Zajęte w niej stanowisko można jednak odnieść do wszystkich sytuacji zapłaty odsetek od należności głównej, w przypadku braku w ustawie bezpośrednich uregulowań co do skutków podatkowych w tym zakresie.

W uzasadnieniu ww. uchwały Naczelny Sąd Administracyjny wskazał m.in.: „(…) aczkolwiek roszczenie o odsetki jest głęboko zakorzenione w zdarzeniu prawnym, z którego wynika obowiązek spełnienia świadczenia pieniężnego, to samo roszczenie odsetkowe tylko pośrednio wynika z czynności prawnej lub innego źródła konstytuującego zobowiązanie (bez nich nie mogłoby powstać opóźnienie), ale równocześnie jego bezpośrednią podstawę stanowi przepis ustawy (art. 481 § 1 k.c.) (…) odsetki za opóźnienie w zapłacie powstają z mocy ustawy, a nie czynności prawnej, a czynność prawna, zobowiązująca do spełnienia świadczenia w określonym terminie jest zdarzeniem jedynie pośrednio mającym wpływ na ich powstanie. Po powstaniu odsetki stają się długiem samodzielnym, niezależnym od długu głównego.”.

W uchwale stwierdzono, że na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie ma podstaw do przyjęcia, że odsetki dzielą los należności głównej. Uznano, że odsetki za opóźnienie w zapłacie należności głównej są przychodem odrębnym od przychodu z należności głównej.

W świetle przytoczonej uchwały Naczelnego Sądu Administracyjnego, uprawnione jest stanowisko, że zwolnienie z opodatkowania należności głównej nie oznacza, że wolne od podatku są także odsetki od tej należności. Zwolnienie od podatku dochodowego otrzymanych odsetek przysługuje tylko wówczas, gdy przepis ustawy podatkowej wyraźnie o tym stanowi (konkretnie odnosi się do odsetek).

Odsetki otrzymane przez Wnioskodawcę z tytułu nieterminowej wypłaty odszkodowania przez ubezpieczyciela nie podlegają więc zwolnieniu, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przepis ten zwalnia od podatku wyłącznie kwoty otrzymane z tytułu ubezpieczeń majątkowych i osobowych. Omawiane odsetki nie są natomiast kwotami z tytułu ubezpieczenia. Odsetki są należnościami z tytułu opóźnienia w zapłacie przez ubezpieczyciela kwoty odszkodowania.

Jednocześnie, odsetki otrzymane przez Wnioskodawcę nie są objęte zwolnieniem od podatku na podstawie innego przepisu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jako przychody Wnioskodawcy z innych źródeł (art. 10 ust. 1 pkt 9 w zw. z art. 20 ust. 1 ustawy) podlegają więc opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania.

Jak wskazywano powyżej, dochodem ze źródła przychodów jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym (art. 9 ust. 2). Jak wynika z opisu stanu faktycznego, w celu uzyskania od ubezpieczyciela spornej części świadczenia (odszkodowania) wraz z odsetkami za zwłokę Wnioskodawca poniósł koszty pomocy prawnej (wynagrodzenie za usługę pomocy prawnej określone jako procentowa część uzyskanych przez Wnioskodawcę należności wraz z podatkiem od towarów i usług). Opisane wydatki zostały więc poniesione przez Wnioskodawcę w celu uzyskania:

• odszkodowania – tj. przychodu wolnego od podatku na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz
• odsetek – tj. przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym.

Zgodnie z art. 22 ust. 3 ustawy, jeżeli podatnik ponosi koszty uzyskania przychodów ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu, oraz koszty związane z przychodami z innych źródeł, a nie jest możliwe ustalenie kosztów uzyskania przypadających na poszczególne źródła, koszty te ustala się w takim stosunku, w jakim pozostają przychody z tych źródeł w ogólnej kwocie przychodów. Tym samym, opisane wydatki Wnioskodawcy stanowią koszty uzyskania przychodu z odsetek od odszkodowania – w części odpowiadającej proporcji wartości przychodu z tych odsetek do sumy przychodu z odsetek i przychodu z odszkodowania (art. 22 ust. 1 w zw. z ust. 3 ustawy). W pozostałej części wydatki te są kosztami uzyskania przychodu wolnego od podatku.

Tym samym, dochodem Wnioskodawcy z tytułu otrzymania przedmiotowych odsetek będzie różnica pomiędzy wartością:

• przychodu w postaci otrzymanych odsetek (tj. kwoty otrzymanych odsetek) i
• kosztów uzyskania tego przychodu, tj. poniesionych kosztów pomocy prawnej – w części odpowiadającej proporcji wartości przychodu z odsetek do sumy przychodu z odsetek i odszkodowania.

Dochód ten podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych na tzw. zasadach ogólnych, zgodnie z art. 27 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (według skali podatkowej).

Wnioskodawca powinien wykazać wartość przychodu z otrzymanych odsetek, kosztów jego uzyskania i dochodu z odsetek w zeznaniu rocznym składanym za rok podatkowy, w którym otrzymał odsetki, tj. za rok podatkowy 2016 r. (art. 45 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) i zapłacić należny z tego tytułu podatek.

Z uwagi na okoliczność, że ustawowy termin złożenia zeznania za rok podatkowy 2016 upłynął z dniem 2 maja 2017 r., informacyjnie należy wskazać, że stosownie do art. 81 ustawy Ordynacja podatkowa, podatnicy mogą skorygować uprzednio złożoną deklarację (zeznanie podatkowe). Skorygowanie deklaracji następuje przez złożenie korygującej deklaracji.

W odniesieniu do cytowanego przez Wnioskodawcę fragmentu wyjaśnień zamieszczonych na stronie internetowej Rzecznika Finansowego (www.rf.gov.pl) należy podnieść, że wyjaśnienia te były formułowane w 2015 r. (tj. przed podjęciem przez Naczelny Sąd Administracyjny uchwały z dnia 6 czerwca 2016 r. sygn. akt II FPS 2/16), wskazują na rozbieżności w orzecznictwie sądów administracyjnych w zakresie problemu opodatkowania odsetek od odszkodowań i wynikającą z tego konieczność samodzielnego przesądzenia (a nie możliwość swobodnego wyboru) przez podatnika, które stanowisko przyjmie dla celów własnego rozliczenia podatkowego otrzymanych odsetek.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.