INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 07 października 2011r. (data wpływu do tut. BKIP w dniu 13 października 2011r.), uzupełnionym w dniu 04 stycznia 2012r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia czy w przypadku zakupu biletów lotniczych od zagranicznego przewoźnika za pośrednictwem internetu, nie będąc w posiadaniu Jego certyfikatu rezydencji, Spółka ma obowiązek pobrać „u źródła” podatek zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych :

• w sytuacji, gdy zagraniczny przewoźnik nie posiada zakładu na terenie Rzeczpospolitej Polskiej w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych ani umów o unikaniu podwójnego opodatkowania,
• w sytuacji, gdy zagraniczny przewoźnik posiada zakład na terenie Rzeczpospolitej Polskiej w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i umów o unikaniu podwójnego opodatkowania

jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 października 2011r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia czy w przypadku zakupu biletów lotniczych od zagranicznego przewoźnika za pośrednictwem internetu, nie będąc w posiadaniu Jego certyfikatu rezydencji, Spółka ma obowiązek pobrać „u źródła” podatek zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych :

• w sytuacji, gdy zagraniczny przewoźnik nie posiada zakładu na terenie Rzeczpospolitej Polskiej w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych ani umów o unikaniu podwójnego opodatkowania,
• w sytuacji, gdy zagraniczny przewoźnik posiada zakład na terenie Rzeczpospolitej Polskiej w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i umów o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z dnia 22 grudnia 2011r. Znak IBPBI/2/423-1251/11/BG wezwano do ich uzupełnienia. Uzupełnienia dokonano w dniu 04 stycznia 2012r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Spółka dokonuje zakupu biletów lotniczych za pośrednictwem internetu od osób prawnych, które mają siedzibę za granicą o czym świadczą dane adresowe znajdujące się na dokumentach potwierdzających dokonanie zakupu usług w zakresie przewozu lotniczego osób. Usługi te są kupowane w ramach zagranicznych podróży służbowych pracowników Spółki i obejmują swym zakresem przewóz lotniczy osób z terytorium Rzeczpospolitej Polskiej zagranicę lub z zagranicy na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej. Korzystając ze strony internetowej zagranicznego przewoźnika, pracownik planujący podróż samolotem dokonuje rezerwacji wybranego lotu. Następnie otrzymuje potwierdzenie dokonanej rezerwacji i dokonuje płatności za bilet kartą płatniczą. Uiszczenie zapłaty za bilet w 100 % jego wartości jest warunkiem realizacji transakcji, czyli zakupu biletu. Po zrealizowaniu płatności Spółka otrzymuje fakturę, której wystawcą jest zagraniczny przewoźnik, zawierającą zagraniczny adres siedziby firmy. W odpowiedzi na wezwanie z dnia 22 grudnia 2011r. Znak IBPBI/2/423-1251/11/BG; ujętej w piśmie z dnia 29 grudnia 2011r. (które wpłynęło do tut. Organu 04 stycznia 2012r.) Spółka wskazała, iż krajem siedziby przewoźnika są Węgry, Norwegia, Szwecja, Irlandia. Z informacji zaczerpniętych z internetu wynika, że przewoźnik węgierski posiada oddział w Polsce jednakże na fakturach otrzymanych za usługi przewozu widnieje adres węgierski oraz węgierski numer VAT UE. W związku z tym Spółka nie jest w stanie jednoznacznie stwierdzić czy jest to zakład w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych lub umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania. W pozostałych przypadkach Spółka nie posiada informacji czy zagraniczni dostawcy, z których usług przewozu Spółka korzysta, posiadają na terenie Rzeczpospolitej Polskiej zakład w świetle przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania. Zakup biletów lotniczych dokonują jej pracownicy, którzy wykonują fizycznie czynność rezerwacji wybranego lotu a następnie otrzymują potwierdzenie dokonanej rezerwacji i regulują płatność za bilet służbową kartą płatniczą, która jest własnością Spółki, wiec de facto to Spółka płaci za powyższe usługi.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w przypadku zakupu biletów lotniczych od zagranicznego przewoźnika za pośrednictwem internetu, nie będąc w posiadaniu jego certyfikatu rezydencji, Spółka ma obowiązek pobrać „u źródła” podatek zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych:

• w sytuacji, gdy zagraniczny przewoźnik nie posiada zakładu na terenie Rzeczpospolitej Polskiej w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych ani umów o unikaniu podwójnego opodatkowania...
• w sytuacji, gdy zagraniczny przewoźnik posiada zakład na terenie Rzeczpospolitej Polskiej w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i umów o unikaniu podwójnego opodatkowania...
  
  

Zdaniem Spółki, nie ma Ona obowiązku pobrania „u źródła” podatku w świetle regulacji art. 21 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych ani posiadania certyfikatu rezydencji podatkowej zagranicznego przewoźnika. Przychód uzyskany przez zagraniczne przedsiębiorstwo żeglugi powietrznej z tytułu zakupu biletu za pośrednictwem internetu bezpośrednio ze stron zagranicznego przewoźnika nie jest bowiem przychodem uzyskanym na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej. Podatnicy, którzy nie mają siedziby ani zarządu na terytorium Polski, podlegają obowiązkowi podatkowemu od dochodów, które osiągają na terytorium Polski (art. 3 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych). Stosownie do art. 21 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych opodatkowaniu podlegają przychody uzyskane na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej przez zagraniczne przedsiębiorstwa żeglugi powietrznej. Zdaniem Spółki, w analizowanym stanie faktycznym nie mamy do czynienia z dochodem osiągniętym na terytorium Polski. Zgodnie z wyrokiem NSA z 2 czerwca 2011, sygn. akt II FSK 138/10 pod pojęciem "terytorium, z którym wiąże się osiąganie dochodów" należy rozumieć miejsce, gdzie dokonują się czynności, które generują dochód i są jego przyczyną sprawczą. Czynnością taką nie jest wypłata wynagrodzenia, która jest elementem finalnym całego procesu osiągnięcia dochodu. W rozumieniu Spółki również samego rozpoczęcia i zakończenia lotu nie można potraktować jako czynność generującą dochód i będącą jego przyczyną sprawczą. Aby można było mówić o ograniczonym obowiązku podatkowym, konieczne jest uzyskiwanie dochodów na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej, a taka sytuacja mogłaby mieć miejsce tylko w przypadku, gdy przedsiębiorstwo to prowadziłoby działalność na terytorium Polski. Uzyskiwane przez zagraniczne przedsiębiorstwo żeglugi powietrznej wynagrodzenie z tytułu sprzedaży biletów za pośrednictwem internetu, a nie za pośrednictwem stałej placówki, czy zakładu położonego na terytorium Polski nie podlega ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia lub faktu, że rozpoczęcie lub zakończenie czynności odbywa się na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej. Dokonując takiej wykładni mogłoby dojść do absurdalnej sytuacji, gdy polski przedsiębiorca nabywając bilet lotniczy w kasie na lotnisku w Anglii na lot z Polski do Anglii zobowiązany byłby jako płatnik potrącić zryczałtowany podatek zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Ponadto Spółka zwraca uwagę na brak technicznej możliwości pobrania w/w zryczałtowanego podatku dochodowego od zakupionego biletu lotniczego w momencie zakupu. Bowiem aby transakcja została zrealizowana, czyli Spółka otrzymała zakupiony bilet, zapłata za niego za pomocą karty płatniczej musi zostać dokonana w pełnej wartości biletu. W przeciwnym wypadku transakcja kupna-sprzedaży biletu nie zostanie sfinalizowana i Spółka nie otrzyma biletu lotniczego od zagranicznego przewoźnika. Tak więc w przypadku konieczności zapłaty podatku, jego wartość każdorazowo obciążałaby Spółkę, gdyż uiszczenie podatku następowałoby ze środków własnych Spółki.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam co następuje:

Zakres podmiotowy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych jest ściśle związany z instytucją ograniczonego i nieograniczonego obowiązku podatkowego. Powstanie obowiązku podatkowego wyznacza bądź siedziba lub zarząd usytuowany na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej (zasada rezydencji), bądź też osiąganie dochodów na tym terytorium (zasada źródła). Zasada ograniczonego obowiązku podatkowego wynika z zasady źródła, która wiąże się z opodatkowaniem dochodu powstałego na terytorium państwa polskiego bez względu na miejsce (kraj), w którym podatnik ma swoją siedzibę lub zarząd, co oznacza opodatkowanie dochodu uzyskanego w Polsce.

Zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2011r., Nr 74, poz. 397 ze zm., dalej „updop”), podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej – ograniczony obowiązek podatkowy.

Stosownie do art. 21 ust. 1 pkt 4 updop, podatek dochodowy z tytułu przychodów uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez zagraniczne przedsiębiorstwa żeglugi powietrznej ustala się w wysokości 10% tych przychodów. Przepis art. 21 ust. 2 updop stanowi, że przepisy ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska. Przepisy poszczególnych umów o unikaniu podwójnego opodatkowania zawierają rozwiązania szczególne w stosunku do przepisów ustaw podatkowych i na podstawie art. 91 ust. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997r. (Dz. U. Nr 78, poz. 483 ze zm.), mają pierwszeństwo przed ustawą, jeżeli ustawy tej nie da się pogodzić z umową.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 Konwencji zawartej między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Węgierską w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, sporządzonej w Budapeszcie dnia 23 września 1992r. (Dz. U. z 1995r. Nr 125, poz. 602 ze zm, dalej „umowa polsko-węgierska”), zyski pochodzące z eksploatacji w komunikacji międzynarodowej statków, pojazdów drogowych lub samolotów mogą podlegać opodatkowaniu tylko w tym Państwie, w którym znajduje się siedziba faktycznego zarządu przedsiębiorstwa. Jeżeli z kontekstu nie wynika inaczej określenie "komunikacja międzynarodowa" oznacza wszelki przewóz statkiem, barką, pojazdem drogowym lub samolotem eksploatowanym przez przedsiębiorstwo, którego siedziba lub miejsce faktycznego zarządu znajduje się w Umawiającym się Państwie, z wyjątkiem przypadku, gdy statki, barki, pojazdy drogowe lub samoloty są eksploatowane wyłącznie między miejscami położonymi w drugim Umawiającym się Państwie (art. 3 ust. 1 lit. h umowy polsko–węgierskiej).

Zgodnie z art. 8 ust. 1 Konwencji zawartej między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Norwegii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu oraz Protokół do tej Konwencji, podpisanej w Warszawie dnia 9 września 2009r. (Dz. U. z 2010r. Nr 134, poz. 899, dalej „umowa polsko- norweska”), zyski przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa osiągane z eksploatacji w transporcie międzynarodowym statków morskich lub statków powietrznych podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie. Jeżeli z kontekstu nie wynika inaczej określenie "transport międzynarodowy" oznacza wszelki transport statkiem morskim lub statkiem powietrznym, za wyjątkiem przypadku, gdy statek morski lub statek powietrzny jest eksploatowany wyłącznie między miejscami położonymi w Umawiającym się Państwie (art. 3 ust. 1 lit. g umowy polsko- norweskiej). Postanowienia art. 8 ust. 1, 2 i 3 umowy polsko-norweskiej stosuje się do zysków uzyskiwanych przez wspólne norwesko, duńsko, szwedzkie konsorcjum transportu powietrznego Skandynawskie Linie Lotnicze (SAS), jednakże tylko do tej części zysków, która została osiągnięta przez SAS Norge AS, norweskiego partnera Skandynawskich Linii Lotniczych (SAS), proporcjonalnie do jego udziału w tej organizacji.

W myśl art. 8 ust. 1 Konwencji zawartej między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Królestwa Szwecji w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, podpisanej w Sztokholmie dnia 19 listopada 2004r. (Dz. U. z 2006r. Nr 26, poz. 193, dalej „umowa polsko- szwedzka”), zyski przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa osiągane z eksploatacji statków morskich lub statków powietrznych w transporcie międzynarodowym podlegają opodatkowaniu tylko w tym Umawiającym się Państwie. Jeżeli z kontekstu nie wynika inaczej określenie "transport międzynarodowy" oznacza wszelki transport statkiem morskim lub statkiem powietrznym eksploatowanym przez przedsiębiorstwo Umawiającego się Państwa, z wyjątkiem przypadku, gdy taki statek morski lub statek powietrzny jest eksploatowany wyłącznie między miejscami położonymi w drugim Umawiającym się Państwie ( art. 3 ust. 1 lit. g umowy polsko- szwedzkiej). Zgodnie z art. 8 ust. 2 umowy polsko-szwedzkiej w odniesieniu do zysków osiąganych przez konsorcjum transportowe Scandinavian Airlines System (SAS), postanowienia ust. 1 będą miały zastosowanie tylko do tej części zysków, które odpowiadają udziałowi utrzymywanemu w tym konsorcjum przez SAS Sverige AB, szwedzkiego partnera SAS.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 umowy zawartej między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Irlandii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, sporządzonej w Madrycie dnia 13 listopada 1995r. (Dz. U. z 1996r. Nr 29, poz. 129, dalej „umowa polsko-irlandzka”), zyski przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa z eksploatacji w komunikacji międzynarodowej statków morskich, statków powietrznych lub pojazdów transportu drogowego podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie. Jeżeli z kontekstu nie wynika inaczej, określenie "komunikacja międzynarodowa" oznacza wszelki transport statkiem morskim, statkiem powietrznym lub pojazdem transportu drogowego eksploatowanym przez przedsiębiorstwo Umawiającego się Państwa, z wyjątkiem przypadku, gdy statek morski, powietrzny lub pojazd transportu drogowego jest eksploatowany wyłącznie między miejscami położonymi w drugim Umawiającym się Państwie (art. 3 ust. 1 lit. g umowy polsko-irlandzkiej).

Jednocześnie przy interpretacji umów o unikaniu podwójnego opodatkowania należy zwrócić uwagę na tekst Modelowej Konwencji OECD stanowiącej wzór umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania zawieranych przez Polskę, jak i brzmienie Komentarza do niej. Zostały one wypracowane w drodze konsensusu przez wszystkie państwa członkowskie OECD, które zobowiązały się tym samym do stosowania zawartych w nich postanowień. Modelowa Konwencja, jak i Komentarz do niej nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa, natomiast stanowią wskazówkę, jak należy interpretować zapisy umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania. Zatem, obowiązki podatkowe podmiotów z siedzibą w odrębnych państwach należy rozpatrywać z uwzględnieniem postanowień umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania oraz Modelowej Konwencji OECD wraz z Komentarzem.

W pkt 24 Komentarza do art. 4 Modelowej Konwencji OECD, (z 15 lipca 2005r. Dom Wydawniczy ABC) wyraźnie stwierdza się, iż „Miejsce faktycznego zarządu to miejsce, w którym, z merytorycznego punktu widzenia, podejmowane są kluczowe decyzje w sprawach zarządzania i w sprawach handlowych, niezbędne do prowadzenia działalności przedsiębiorstwa. Miejscem faktycznego zarządu będzie zazwyczaj miejsce, w którym osoba lub grupa osób sprawujących najwyższe funkcje (np. rada dyrektorów) podejmuje oficjalne decyzje, miejsce, w którym wypracowane są działania obejmujące przedsiębiorstwo jako całość. Jednak ponieważ nie można ustalić dokładnej normy, zatem w celu ustalenia miejsca faktycznego zarządu powinny być brane pod uwagę wszystkie fakty i okoliczności. Dany podmiot może mieć więcej niż jedno miejsce zarządu, lecz może mieć tylko jedno miejsce faktycznego zarządu." >

Natomiast w pkt 1 i 2 Komentarza do art. 8 Modelowej Konwencji OECD wskazano iż „Celem ust. 1, który dotyczy zysków osiąganych z eksploatacji w transporcie międzynarodowym statków morskich lub powietrznych, jest zapewnienie, że takie zyski będą opodatkowane tylko w jednym państwie. Przepis wynika z zasady, że prawo do opodatkowania powinno być zastrzeżone dla tego Umawiającego się Państwa, w którym znajduje się miejsce faktycznego zarządu przedsiębiorstwa. W pewnych okolicznościach Umawiające się Państwo, w którym znajduje się miejsce faktycznego zarządu przedsiębiorstwa, może nie być tożsame z państwem, w którym znajduje się siedziba przedsiębiorstwa eksploatującego statki morskie lub powietrzne; dlatego niektóre państwa wolą przyznać wyłączne prawo do opodatkowania państwu, w którym znajduje się siedziba przedsiębiorstwa.”

Następnie pkt 4 i 4.1 Komentarza do art. 8 Modelowej Konwencji OECD wskazuje, iż „Osiągane przez przedsiębiorstwo zyski pochodzą głównie z przewozu pasażerów lub towarów przez statki morskie lub statki powietrzne (czy są własnością lub są wynajmowane albo w inny sposób pozostają do dyspozycji przedsiębiorstwa), które je eksploatuje w transporcie międzynarodowym. Rozwój transportu międzynarodowego powoduje, że przedsiębiorstwa transportu powietrznego i morskiego prowadzą różnorodną działalność, która umożliwia, ułatwia i wspiera ich międzynarodowe operacje transportowe.(…) Każda działalność prowadzona przez przedsiębiorstwo głównie w związku z przewozem pasażerów lub ładunków przez statki morskie lub powietrzne eksploatowane w transporcie międzynarodowym powinna być traktowana jako bezpośrednio związana z takim przewozem”.

Zgodnie z art. 26 ust. 1 updop, osoby prawne i jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz będące przedsiębiorcami osoby fizyczne, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz w art. 22 ust. 1, są obowiązane, jako płatnicy, pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2, w dniu dokonania wypłaty, zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat. Jednakże zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji.

Jednakże w sytuacji, gdy Spółka nie posiada certyfikatów rezydencji przewoźników zagranicznych nie będzie mogła zastosować stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobrać podatku zgodnie z taką umową.

W myśl art. 26 ust. 1d updop osoby prawne i jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz będące przedsiębiorcami osoby fizyczne, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 na rzecz podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2 prowadzących działalność poprzez położony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zagraniczny zakład, nie pobierają zryczałtowanego podatku od dokonywanych wypłat pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby podatnika, o którym mowa w art. 3 ust. 2, prowadzącego działalność poprzez położony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zagraniczny zakład, uzyskanym od niego certyfikatem rezydencji, oraz uzyskania pisemnego oświadczenia, że należności te związane są z działalnością tego zakładu; przepis ust. 3d stosuje się odpowiednio.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż w ramach prowadzonej działalności gospodarczej Spółka dokonuje zakupu biletów lotniczych za pośrednictwem internetu od osób prawnych, które mają siedzibę za granicą. Usługi te dotyczą zagranicznych podróży służbowych pracowników Spółki i obejmują swym zakresem przewóz lotniczy osób z terytorium Rzeczpospolitej Polskiej zagranicę lub z zagranicy na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej. Zakupu biletów lotniczych dokonują bezpośrednio jej pracownicy, którzy wykonują fizycznie czynność rezerwacji wybranego lotu, a następnie otrzymują potwierdzenie dokonanej rezerwacji i regulują płatność za bilet służbową kartą płatniczą, która jest własnością Spółki. Po zrealizowaniu płatności Spółka otrzymuje fakturę, której wystawcą jest zagraniczny przewoźnik. Krajem siedziby przewoźnika są Węgry, Norwegia, Szwecja, Irlandia. Spółka nie posiada informacji, czy zagraniczni przewoźnicy z których usług przewozu Spółka korzysta, posiadają na terenie Rzeczypospolitej Polskiej zakład w świetle przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania.

W świetle powyższego w przedmiotowej sprawie wątpliwość Wnioskodawcy budzi fakt czy przychody uzyskane przez przewoźników zagranicznych z tytułu świadczenia przez nich usług przewozu lotniczego zostały osiągnięte na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Wskazać zatem należy, iż ustawodawca nie uzależnił opodatkowania świadczeń wymienionych w art. 21 ust. 1 updop od faktu, czy są one „fizycznie” wykonywane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, ale wskazał, że opodatkowaniu podlegają przychody uzyskane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Kluczowe znaczenie ma pojęcie „przychody uzyskane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej”. O źródle przychodów położonych w Polsce można mówić wtedy, gdy takie źródło przychodów trwale związane jest z terytorium Polski lub źródłem przychodów są polscy rezydenci eksploatujący rzeczy lub dobra niematerialne należące do innych podmiotów. Podmiotem, który osiągnął przychód na terytorium Polski z tytułu świadczenia usług przewozu lotniczego jest zagraniczny przewoźnik. Natomiast podmiotem, który dokonuje wypłat z powyższego tytułu jest Spółka; to Ona dokonuje płatności ze swojej karty płatniczej za zamówiony przez pracownika bilet lotniczy. Tym samym, na Niej ciąży obowiązek poboru w dniu dokonania wypłaty zryczałtowanego podatku od tych wypłat, na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 4 updop tj. w wysokości 10% przychodów.

Zatem, skoro obowiązek pobrania przez płatnika zryczałtowanego podatku dochodowego od osób prawnych zgodnie z art. 26 ust. 1 updop dotyczy wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 tej samej ustawy, to w przedstawionym stanie faktycznym obejmuje on swoją dyspozycją Wnioskodawcę, gdyż wypłacone przez niego należności z tytułu zakupu biletów lotniczych zostały wymienione jako podlegające opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym od osób prawnych w wyżej wspomnianym art. 21 ust. 1 pkt 4 updop. Jednocześnie należy wskazać, iż Spółka nie posiadając certyfikatu rezydencji od podmiotu zagranicznego, nie może zastosować postanowień wynikających z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania. Nie jest więc słusznym twierdzenie Wnioskodawcy, iż w sytuacji, w której zakupuje usługi przewozu lotniczego, nie posiadając certyfikatu rezydencji, a płatności za w/w usługi dokonuje kartą płatniczą przez internet, obowiązek pobrania zryczałtowanego podatku dochodowego Jej nie dotyczy Obowiązek obliczenia, pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu ciąży na płatniku bez względu na to jaką formę przybrało przekazanie podatnikowi należnych mu kwot (gotówka, przelew). Zatem sam fakt dokonania wypłaty należności za pomocą karty płatniczej przez internet nie ma wpływu na nałożone na płatnika przepisami prawa podatkowego obowiązki. W myśl art. 8 Ordynacji podatkowej do obowiązków płatnika należy obliczenie, pobranie od podatnika podatku i wpłacenie go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Reasumując; w sytuacji gdy zagraniczny przewoźnik nie posiada zakładu na terenie Rzeczypospolitej Polskiej w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, to Spółka dokonując wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 4 updop, z uwagi na brak certyfikatu rezydencji, na podstawie art. 26 ust. 1 updop jest obowiązana, jako płatnik, pobierać, w dniu dokonania wypłaty, zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat.

Jednocześnie wskazać należy, iż w sytuacji gdy zagraniczny przewoźnik posiada zakład na terenie Rzeczypospolitej Polskiej w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, to Spółka dokonując wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 4 updop na podstawie art. 26 ust. 1d updop może nie pobierać zryczałtowanego podatku od dokonywanych wypłat pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby przewoźnika zagranicznego uzyskanym od niego certyfikatem rezydencji oraz pisemnym oświadczeniem, że należności te związane są z działalnością tego zakładu.

Biorąc pod uwagę powyższe stanowisko Spółki – jest nieprawidłowe.

Odnosząc się do powołanego przez Spółkę wyroku z dnia 02 czerwca 2011r. sygn. II FSK 138/10 Naczelnego Sądu Administracyjnego, nie negując tego orzeczenia, jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego należy stwierdzić, w orzecznictwie sądów administracyjnych w przedmiotowym zakresie prezentowany jest również pogląd potwierdzający stanowisko tut. Organu (wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 22 października 2010r. II FSK 1108/09).

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.