Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-3.4012.40.2017.1.PK
z 5 lipca 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 28 kwietnia 2017 r. (data wpływu 10 maja 2017 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie rozpoznania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów ora eksportu towarów, jest:

• prawidłowe w zakresie rozpoznania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów oraz eksportu towarów,
• nieprawidłowe w zakresie uznania, że eksport towarów ma charakter bezpośredni.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 10 maja 2017 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie rozpoznania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów ora eksportu towarów.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług (dalej: „VAT”) w Polsce, podmiotem działającym w branży chemicznej. Głównym przedmiotem działalności Spółki, zgodnie z wykazem zawartym w Polskiej Klasyfikacji Działalności (PKD) jest „Sprzedaż hurtowa wyrobów chemicznych, 46.75.Z oraz „Sprzedaż hurtowa pozostałych półproduktów”, 46.76.Z.

Spółka realizacje transakcje z dostawcami jak i klientami polskimi, a także posiadającymi siedzibę w Unii Europejskiej bądź też poza, którzy zarejestrowani są dla celów VAT (poza krajem siedziby działalności), w danym kraju UE.

W toku prowadzonej działalności, Spółka nabywa metakrylan n-butylu, kod CN:29161400, numer CAS 97-88,71 (dalej: „Towary”) od kontrahenta mającego siedzibę poza terytorium UE (na terytorium Szwajcarii), zarejestrowanego na VAT w Belgii (dalej: Kontrahent) ze składu celnego mieszczącego się na terytorium Belgii. Towary zostały uprzednio sprowadzone przez Kontrahenta z terytorium kraju trzeciego na terytorium Unii Europejskiej, do składu celnego w Belgii, z zastosowaniem procedury zawieszającej należności celne, które nie skutkują powstaniem długu celnego, a obowiązek podatkowy w imporcie nie powstaje.

W momencie wyprowadzenia towarów ze składu celnego, Towary zostają objęte procedurą zawieszającą tranzytu (procedura ta jest uruchomiona przez agencję celną dostawcy Towarów tj. Kontrahenta), następnie, na bazie warunków Incoterms 2010, FCA terytorium Belgii (A.), przemieszczane są na terytorium Polski. Na zlecenie oraz koszt Wnioskodawcy, Towary zostały przetransportowane (w procedurze tranzytu) do granicy Polsko-Białoruskiej (...), gdzie kolejno towar został sprzedany na zasadach Incoterms FCA firmie rosyjskiej i przetransportowany przez ostatecznego odbiorcę (bądź firmę działającą na rzecz odbiorcy) na terytorium Rosji.

Towary były transportowane na Karnecie TIR, który został otwarty w ..., co pozwoliło na wygenerowanie komunikatu potwierdzającego eksport IE-45.

Należy wskazać, że Towary na żadnym z etapów dostawcy nie stają się towarami dopuszczonymi do obrotu na terytorium Unii Europejskiej (towarami wspólnotowymi), a zatem są uważane za towary niewspólnotowe. Brak dopuszczenia towarów do obrotu (brak obowiązku podatkowego z tyt. importu) wynika z zastosowania procedur zawieszających należności celne (procedurę składu celnego oraz procedurę tranzytu).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy transakcja nabycia Towarów na bazie FCA A. z przemieszczeniem tychże towarów na terytorium Polski (...) od kontrahenta zarejestrowanego dla celów VAT w Belgii stanowi wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 9 ust. 1 Ustawy VAT?
2. Czy transakcja sprzedaży towarów przez Spółkę na rzecz klienta z Rosji na bazie FCA ..., stanowi dostawę towarów, rozumianą jako eksport towarów z terytorium - Polski?
3. W przypadku, gdy odpowiedź na pytania l oraz 2 jest negatywna, czy wskazane w stanie faktycznym transakcje (zarówno nabycia, jak i sprzedaży), z punktu widzenia Spółki winny stanowić transakcje będące poza zakresem polskiej Ustawy VAT?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

ad. 1

W ocenie Wnioskodawcy transakcja nabycie Towarów od kontrahenta zarejestrowanego na VAT w Belgii stanowi wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, w rozumieniu art. 9 ust. 1 Ustawy VAT.

ad. 2

Zdaniem Wnioskodawcy, transakcja sprzedaży Towarów na rzecz klienta z Rosji wypełnia przesłanki do uznania jej za eksport bezpośredni towarów, w rozumieniu ar. 2 pkt 8 lit. a Ustawy VAT.

ad. 3

W sytuacji, w której odpowiedzi na zadane pytania nie znajdą potwierdzenia w ocenie Ministra Finansów, zdaniem Spółki transakcje winny być uznane jako niepodlegające przepisom Ustawy VAT w Polsce.

Uzasadnienie stanowiska Spółki ad. 1

Towarem, zgodnie z brzmieniem definicji zawartej w art. 2 pkt 6 Ustawy VAT rozumie się przez to rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 Ustawy VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju:
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów (dalej: wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, WNT), zgodnie z art. 9 ust. 1 Ustawy VAT rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz. Niniejszy przepis stosuje się pod warunkiem, że:

• nabywcą towarów jest:
  
  1. podatnik, o którym mowa w art. 15, lub podatnik podatku od wartości dodanej, a nabywane towary mają służyć działalności gospodarczej podatnika,
     
  2. osoba prawna niebędąca podatnikiem o którym mowa w, lit. a
  
  - z zastrzeżeniem art. 10;
  
• dokonujący dostawy towarów jest podatnikiem, o którym mowa w pkt 1 lit. a.
  
  

W świetle wskazanych regulacji w sytuacji, w której w transakcji biorą udział dwa podmioty, które jednocześnie są podatnikami podatku od wartości dodanej, towar zostaje przemieszczany (transportowany) z terytorium jednego kraju członkowskiego na terytorium innego kraju członkowskiego, oraz w wyniku dokonanej dostawy prawo do rozporządzenia towarami jak właściciel przechodzi ze sprzedawcy na nabywcę, transakcja może spełnia przesłanki uprawniające do zakwalifikowana jej, jako wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów.

Zatem, w przypadku nabycia przez Wnioskodawcę od kontrahenta zagranicznego, zarejestrowanego dla celów VAT w Belgii Towarów, które po zamknięciu procedury składu celnego oraz po uruchomieniu procedury tranzytu zostają przemieszone z terytorium Belgii na terytorium Polski (do ...), a w wyniku tej transakcji prawo do rozporządzania towarami jak właściciel przechodzi z zagranicznego kontrahenta na Spółkę, transakcja ta winna być przez Wnioskodawcę uznana za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów w Polsce.

Import towarów, zgodnie z definicją zawarta w słowniku do Ustawy VAT (w art. 2 pkt 9), oznacza to przywóz towarów z terytorium państwa trzeciego na terytorium Unii Europejskiej. Zgodnie z art. 19 ust. 7 ww. ustawy, obowiązek podatkowy w imporcie towarów powstaje z chwilą powstania długu celnego (...).Według ust. 9 tego artykułu, w sytuacji, gdy import towarów objęty jest procedurą: składu celnego, odprawy czasowej z całkowitym zwolnieniem od należności celnych przywozowych, uszlachetniania czynnego w systemie zawieszeń, tranzytu, a od towarów tych pobierane są opłaty wyrównawcze lub opłaty o podobnym charakterze i nie powstaje jednocześnie dług celny - obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wymagalności tych opłat.

Powyższa regulacja ma swoje potwierdzenie w treści zawartej w art. 91 ust. 1 lit. a) Rozporządzenia Rady (EWG) Nr 2913/92 z dnia 12 października 1992 r. ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (Dz. U. UE L. 1992 Nr 302 s. l), który stanowi, że procedura tranzytu zewnętrznego pozwala na przemieszczanie towarów niewspólnotowych z jednego do drugiego miejsca znajdującego się na obszarze celnym Wspólnoty. Towary nie podlegają w tym czasie należnościom celnym przywozowym i innym opłatom ani środkom polityki handlowej.

W ocenie Wnioskodawcy fakt, iż Towary w momencie ich transportu z terytorium Belgii do Polski objęte są procedurą zawieszającą należności celne przywozowe nie powinien mieć znaczenia dla kwalifikacji transakcji, jako spełniającej warunki do uznania za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów.

Twierdzenie Spółki opiera się na braku wskazania w przytoczonych regulacjach warunków, zgodnie z którymi procedura zawieszająca (np. tranzytu) niwelowałaby możliwość kwalifikacji transakcji jako WNT. Innymi słowy, Spółka zauważa, że kwalifikacja danej transakcji jako wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów nie jest zależna od przyjęcia w danej transakcji procedury zawieszającej należności celne przywozowe. Wskazane przepisy w żadnej mierze nie odnoszą się do kwestii towarów objętych procedurami tranzytowymi.

Dodatkowo, zdaniem Wnioskodawcy, klasyfikacja przedmiotu transakcji do grupy tzw. towarów niewspólnotowych (tj. niedopuszczonych do obrotu na terytorium Unii Europejskiej) także nie może mieć znaczenia dla uznania transakcji jako WNT.

Potwierdzeniem tego faktu jest definicja „towarów” uwzględniona w ww. przepisach Ustawy VAT, która w żadnym jej aspekcie nie rozgranicza towarów ze względu na ich wspólnotowość bądź jej brak oraz ze względu na preferencyjny bądź niepreferencyjny charakter towarów. Także na gruncie Ustawy VAT brak jest regulacji stanowiących o traktowaniu dostawy towarów objętych procedurami tranzytowymi, bądź innymi procedurami zawieszającymi należności celno-przywozowe.

Mając na uwadze powyższe, zdaniem Spółki wskazana w stanie faktycznym transakcja dokonana pomiędzy podatnikiem zagranicznym, zarejestrowanym dla celów VAT w Belgii a Wnioskodawca winna być - na gruncie regulacji Ustawy VAT - uznana jako WNT, opodatkowane w Polsce.

Stanowisko zbieżne do przedstawionego przez Wnioskodawcę potwierdzają organy podatkowe np. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji z dnia 9 sierpnia 2011 r., znak: IBPP3/443-553/11/DG.

ad. 2

W ocenie Spółki, druga z realizowanych transakcji tj. transakcja dostawy towarów z przyjęciem warunków dostawcy FCA ..., z miejscem finalnej dostawy na terytorium Rosji na rzecz klienta z kraju trzeciego winna stanowić eksport bezpośredni towarów, w rozumieniu art. 2 pkt 8 lit. a Ustawy VAT.

Przez eksport bezpośredni towarów, zgodnie z art. 2 pkt 8 lit. a Ustawy VAT rozumie się dostawę towarów wysyłanych lub transportowanych z terytorium kraju poza terytorium Unii Europejskiej przez dostawcę lub na jego rzecz, (...) jeżeli wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej jest potwierdzony przez urząd celny określony w przepisach celnych.

Jak zostało przez Spółkę wskazane w uzasadnieniu stanowiska do pytania nr 1, z punktu widzenia przepisów Ustawy VAT, pojęcie towarów nie ma znaczenia z punktu widzenia pochodzenia owych towarów, co oznacza, iż towarem w rozumieniu Ustawy VAT są zarówno towary wspólnotowe jak i niewspólnotowe (o których mowa w opisanym przypadku - towary niedopuszczone do obrotu na terytorium UE).

Co do zasady, stanowisko takie zajmują organy podatkowe tj. DIS w Katowicach w Interpretacji z dnia 21 czerwca 2011 r., znak: IBPP3/443-421/11/DG.

Zatem, w przypadku dostawy towarów spełniającej przesłanki wskazane w definicji ustawowej przewidziane dla eksportu bezpośredniego, transakcja na gruncie ustawy VAT stanowi eksport towarów.

Mając na względzie powyższe, co do zasady sprzedaż Towarów, na podstawie warunków dostawy FCA ..., dokonana przez Wnioskodawcę na rzecz klienta rosyjskiego, gdzie towar transportowany jest z terytorium Polski na terytorium kraju trzeciego, pod warunkiem uzyskania potwierdzenia tego faktu przez urząd celny określony w przepisach celnych, winna stanowić dla Spółki eksport bezpośredni towarów, o którym mowa w przytoczonej regulacji art. 2 pkt 8 lit. a Ustawy VAT.

ad. 3

Biorąc pod uwagę, że brak jest szczególnych przepisów w Ustawie VAT odnoszących się do kwestii ujęcia podatkowego transakcji z zaangażowaniem procedury tranzytu, w tym względzie należałoby odnieść się do kwestii braku konsumpcyjności Towarów na terytorium Unii Europejskiej, a zwłaszcza na terytorium Polski. Transakcja posiada charakter konsumpcyjny poza terytorium Polski, co oznacza, iż obowiązek podatkowy w zakresie owej transakcji nie powinien zaistnieć w Polsce.

Należy wskazać, że Towary nie zostały dopuszczone do obrotu na terytorium Unii Europejskiej (Towary są towarami niewspólnotowymi), zatem można wywieźć, że podatkowo Towary powinny być poza zakresem Ustawy VAT.

W ocenie Spółki mając na uwadze fakt, że procedura zawieszająca należności celne nie skutkuje powstaniem importu (dług celny w związku zastosowaniem odpowiedniej procedury nie powstaje), na zasadzie analogii, transakcja wywozu towarów z procedurze tranzytu, także nie powinna kwalifikować się do uznania jej za eksport.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest:

• prawidłowe w zakresie rozpoznania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów oraz eksportu towarów,
• nieprawidłowe w zakresie uznania, że eksport towarów ma charakter bezpośredni.
  
  

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2017 r. poz. 1221) - zwanej dalej ustawą - opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej "podatkiem", podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Stosownie do art. 2 pkt 1, 3 i 6:

• przez terytorium kraju rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a,
• przez terytorium Unii Europejskiej rozumie się – co do zasady – terytoria państw członkowskich Unii Europejskiej,
• towarami są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii,

Podatek od towarów i usług jest daniną o charakterze terytorialnym. Opodatkowaniu nim w danym państwie (na terytorium) podlegają tylko te czynności, które zostaną uznane – na tle przepisów o miejscu świadczenia – za wykonane w tym państwie (na terytorium). Zatem określenie miejsca świadczenia determinuje miejsce opodatkowania.

Regulacje prawne obowiązujące w tym zakresie zostały zawarte m. in. w rozdziale 1 (Miejsce świadczenia przy dostawie towarów) działu V (Miejsce świadczenia) ustawy. W świetle art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy, miejscem dostawy towarów jest w przypadku towarów wysyłanych lub transportowanych przez dokonującego ich dostawy, ich nabywcę lub przez osobę trzecią – miejsce, w którym towary znajdują się w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu do nabywcy.

Miejsce świadczenia to nic innego jak miejsce opodatkowania danej czynności. Jego określenie ma istotne znaczenie dla prawidłowego ustalenia państwa, w którym powstaje obowiązek podatkowy z tytułu danej czynności opodatkowanej podatkiem VAT.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W myśl art. 9 ust. 1 i 2 ustawy przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

Przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że:

1. nabywcą towarów jest:
   
   1. podatnik, o którym mowa w art. 15, lub podatnik podatku od wartości dodanej, a nabywane towary mają służyć działalności gospodarczej podatnika,
      
   2. osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w lit. a
   
   - z zastrzeżeniem art. 10;
   
2. dokonujący dostawy towarów jest podatnikiem, o którym mowa w pkt 1 lit. a.

Czynność wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów (dalej WNT) co do zasady wymaga istnienia dwóch stron transakcji: jeden podmiot nabywa towary rozpoznając u siebie wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, natomiast druga strona dostarcza te towary dokonując wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów. Transakcji wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów towarzyszy zawsze lustrzana czynność, wykonywana przez drugą stronę transakcji, tj. dostawa towarów (co do zasady mająca charakter dostawy wewnątrzwspólnotowej). Niewłaściwe rozpoznanie przez kontrahenta zagranicznego jego dostawy, nie powoduje braku wystąpienia u polskiego nabywcy wewnątrzwspólnotowego nabycia. Podobnie – zadeklarowanie przez kontrahenta zagranicznego wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów nie powoduje, że u polskiego nabywcy automatycznie dochodzi do nabycia wewnątrzwspólnotowego.

Potraktowanie danej czynności jako wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów zawsze wymaga spełnienia dwóch podstawowych warunków:

• po pierwsze podmiot z jednego państwa członkowskiego musi nabyć prawo do rozporządzania towarami jak właściciel; zatem na rzecz tego podmiotu musi być dokonana dostawa;
• po drugie po nabyciu towary są przemieszczane na terytorium innego państwa członkowskiego niż państwo wysyłki, przy czym pozostaje bez znaczenia kto faktycznie przewozi towar i na czyje zlecenie jest to czynione, gdyż towary w wyniku dokonanej dostawy mogą być wysyłane lub transportowane przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.
  
  

Warto w tym miejscu przywołać rozstrzygnięcie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w sprawie C-165/11, gdzie stwierdził, że przepisy prawa celnego wskazują, że skład celny należy traktować jako wydzieloną część obszaru celnego Wspólnoty, natomiast dla celów poboru należności celnych towary wprowadzone do składu celnego traktowane są, jako towary znajdujące się poza obszarem celnym Wspólnoty. Z przepisów szóstej dyrektywy wynika natomiast, że skład celny utworzony na terytorium państwa członkowskiego Wspólnoty stanowi część tego państwa członkowskiego, ponieważ art. 3 szóstej dyrektywy, wskazujący na zakres terytorialny dla celów podatku od wartości dodanej, takiego obszaru (tj. składu celnego), nie wyklucza z obszaru terytorialnego państw członkowskich, a w konsekwencji z terytorium Wspólnoty. Zatem towary znajdujące się w składzie celnym są objęte przepisami szóstej dyrektywy i podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT.

Zatem fakt, że towary są przemieszczane z pomiędzy państwami członkowskimi w ramach procedur zawieszających należności celne jest nieistotny dla oceny charakteru tych transakcji na gruncie podatku VAT.

Jak wynika z wniosku Wnioskodawca (podatnik podatku VAT) nabywa towary od kontrahenta mającego siedzibę poza terytorium UE (na terytorium Szwajcarii), zarejestrowanego na VAT w Belgii ze składu celnego mieszczącego się na terytorium Belgii. Towary te są objęte procedurą zawieszającą należności celne. W momencie wyprowadzenia towarów ze składu celnego, zostają objęte procedurą zawieszającą tranzytu i są przemieszczane na terytorium Polski.

Przenosząc opisaną sytuacje na grunt przytoczonych przepisów należy stwierdzić, że są spełnione warunki (dostawca oraz nabywca są podatnikami podatku VAT oraz dochodzi do dostawy towarów w ramach ich przemieszczenia pomiędzy państwami członkowskimi) pozwalające rozpoznać opisaną transakcje za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów na terytorium kraju.

Dlatego też stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1 należy uznać za prawidłowe.

Stosownie do art. 2 pkt 8 przez eksport towarów - rozumie się dostawę towarów wysyłanych lub transportowanych z terytorium kraju poza terytorium Unii Europejskiej przez:

1. dostawcę lub na jego rzecz, lub
2. nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju lub na jego rzecz, z wyłączeniem towarów wywożonych przez samego nabywcę do celów wyposażenia lub zaopatrzenia statków rekreacyjnych oraz turystycznych statków powietrznych lub innych środków transportu służących do celów prywatnych

-jeżeli wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej jest potwierdzony przez właściwy organ celny określony w przepisach celnych.

Ustawodawca definiując pojęcie eksportu towarów, dokonał rozróżnienia sytuacji, gdy będący przedmiotem wywozu towar jest wywożony przez dostawcę lub na jego rzecz, oraz, gdy jest dokonywany przez nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju lub na jego rzecz. Sytuacja kiedy eksporter lub podmiot przez niego upoważniony sam dokonuje wywozu towarów z Polski poza terytorium UE, i na niego wystawione są dokumenty eksportowe jako zgłaszającego towar do odprawy celnej – stanowi tzw. eksport bezpośredni. Eksport pośredni natomiast ma miejsce wówczas, gdy wywóz towarów z terytorium Polski poza terytorium Wspólnoty, w wykonaniu dostawy towarów, jest dokonywany przez nabywcę mającego siedzibę poza terytorium Polski lub na jego rzecz.

Aby uznać daną czynność za eksport towarów muszą wystąpić łącznie następujące przesłanki:

• ma miejsce dostawa towarów wysyłanych lub transportowanych z terytorium kraju poza terytorium Unii Europejskiej przez dostawcę lub na jego rzecz (eksport bezpośredni) lub przez nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju, lub na jego rzecz (eksport pośredni),
• wywóz towarów musi być potwierdzony przez urząd celny określony w przepisach celnych.
  
  

Ponadto należy, że od dnia 1 maja 2004 r. Polska zaczęła uczestniczyć w systemie NCTS. Od tej daty podmioty zobowiązane musiały przekazywać komunikaty o operacjach tranzytowych do systemu NCTS. System NCTS (New Computerised Transit System) jest to bowiem elektroniczne odzwierciedlenie operacji tranzytowej realizowanej zgodnie z przepisami wspólnego i wspólnotowego tranzytu. Umożliwia on wymianę informacji o operacji tranzytowej w czasie rzeczywistym za pomocą elektronicznych komunikatów, eliminując tym samym czasochłonny sposób przekazywania danych w formie dokumentów papierowych. Komunikaty wymieniane są pomiędzy urzędami celnymi w obszarze międzynarodowym (common domain), w obszarze krajowym (national domain), gdzie informacje o operacjach dostępne są z poziomu wszystkich urzędów celnych, a także pomiędzy urzędami celnymi a podmiotami realizującymi operacje tranzytowe w systemie NCTS (external domain). Operacja tranzytowa jest od początku, tj. od momentu złożenia zgłoszenia celnego, do końca, tj. do zamknięcia operacji tranzytowej, przetwarzana przez system i może być monitorowana na każdym etapie realizacji procedury, tj. w urzędzie wyjścia, tranzytowym, przeznaczenia oraz poszukiwań i poboru należności. Informacje o wprowadzonych do NCTS danych można uzyskać na każdym etapie realizacji operacji WPT, poprzez wyświetlenie zgłoszenia po wprowadzeniu numeru ewidencyjnego operacji tranzytowej, czyli numeru MRN (ang. Movement Reference Number). Celem wdrożenia NCTS było pełne skomputeryzowanie operacji tranzytowej na wszystkich etapach jej realizacji w urzędach celnych: wyjścia, tranzytowych, przeznaczenia, zamknięcia, poszukiwań i poboru. System służy usprawnieniu obrotu towarowego, poprzez umożliwienie firmom komunikowania się z administracją celną w sposób elektroniczny, w tym, przede wszystkim, składanie elektronicznego zgłoszenia do procedury tranzytu, bez potrzeby każdorazowego udawania się do urzędu. Stanowi narzędzie ułatwiające przedsiębiorstwom stosowanie procedury wspólnego i wspólnotowego tranzytu w obrocie towarowym, dając oszczędność czasu, zmniejszając koszty operacji oraz umożliwiając sprawne zarządzanie posiadanym przez firmę zabezpieczeniem. Ponadto, z punktu widzenia administracji celnej, system umożliwia ściślejszy nadzór nad przebiegiem operacji tranzytowej oraz wykrywanie nieprawidłowości. Jednym z komunikatów wysyłanych w systemie NCTS z urzędu do podmiotu jest komunikat IE 45. Potwierdza on wywóz towaru poza terytorium Unii Europejskiej.

Z treści złożonego wniosku wynika, że Spółka po dokonaniu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów - przemieszczanych z składu celnego Belgi do Polski w procedurze tranzytu – dokonuje jego sprzedaży na rzecz podmiotu rosyjskiego, który następnie transportuje towar do Rosji. Wywóz towarów poza Unię europejską jest potwierdzony komunikatem IE-45.

Biorąc pod uwagę stan faktyczny przedstawiony we wniosku oraz treść powołanych przepisów z zakresu podatku od towarów i usług potwierdzić należy pogląd Spółki, że dostawy towarów o których mowa we wniosku (towarów przemieszczanych w procedurze tranzytu, które docelowo opuszczają terytorium Unii Europejskiej) spełniają definicję eksportu. Spółka sprzedaje bowiem swoje towary, a w wyniku tej sprzedaży są one wysyłanych z terytorium kraju poza terytorium Unii Europejskiej, co potwierdza właściwy organ celny. Przy czym, jak wynika z art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy, miejscem dostawy towarów jest – w przypadku towarów wysyłanych przez dokonującego ich dostawy – miejsce, w którym towary znajdują się w momencie rozpoczęcia wysyłki (w analizowanym przypadku to Rzeczypospolita Polska) do nabywcy.

Zatem zostają spełnione wszystkie ustawowe przesłanki właściwe dla eksportu towarów w rozumieniu przepisów z zakresu podatku od towarów i usług, tj:

• ma miejsce dostawa towarów (art. 7 ust. 1 ustawy);
• miejscem tej dostawy jest terytorium Polski (art. 22 ust.1 pkt 1 ustawy);
• w wyniku tej dostawy towary są wysyłane z terytorium kraju poza terytorium Unii Europejskiej (art. 2 pkt 8 lit. b ustawy),
• wywóz towarów jest potwierdzony przez właściwy organ celny.
  
  

Mając na uwadze stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2, zgodnie z którym w przedmiotowej sytuacji ma miejsce eksport bezpośredni o którym mowa w art. 2 pkt 8 lit. a ustawy o VAT należy stwierdzić, że jest ono nieprawidłowe co do rozpoznania charakteru eksportu. Jak wynika bowiem z wniosku to nabywca wywozi towar poza granicę Unii Europejskiej, w konsekwencji Wnioskodawca winien rozpoznać opisaną dostawę jako eksport pośredni towarów.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za:

• prawidłowe w zakresie rozpoznania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów oraz eksportu towarów,
• nieprawidłowe w zakresie uznania, że eksport towarów ma charakter bezpośredni.
  
  

Mając na uwadze, że odpowiedź na pytanie nr 1 i nr 2 (w zakresie uznania transakcji za eksport) jest pozytywna, odpowiedź na pytanie nr 3 jest bezprzedmiotowa.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie - ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.