Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-1.4011.103.2017.1.AP
z 3 lipca 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 4 maja 2017 r. (data wpływu 11 maja 2017 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej zryczałtowanego podatku dochodowego od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne w zakresie opodatkowania przychodów z dzierżawy udziału w nieruchomości gruntowej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 maja 2017 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej zryczałtowanego podatku dochodowego od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawczyni, jako osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej, w listopadzie 2016 r., nabyła razem z małżonkiem do ich majątku wspólnego, udział wynoszący 1/2 części we współwłasności niezabudowanej działki gruntu. Pozostałą 1/2 część działki, nabyło drugie małżeństwo, również do swojego majątku wspólnego.

Wnioskodawczyni wraz ze swoim małżonkiem pozostają we wspólności majątkowej, na podstawie art. 31 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego. Nabycie nieruchomości gruntowej było dokonane z zamiarem wykorzystania jej na cele prywatne, np. zabudowy domem mieszkalnym, nie w celach zarobkowych. Transakcja sprzedaży udziału w nieruchomości była opodatkowana podatkiem od czynności cywilnoprawnych, zaś małżonkowie jako nabywcy oświadczyli w akcie notarialnym, że przedmiot sprzedaży nabyli ze środków pieniężnych pochodzących z ich majątku wspólnego. Przedmiotowa nieruchomość gruntowa objęta jest jedną księgą wieczystą i stanowi majątek prywatny małżonków. Nie będzie ona wykorzystywana do prowadzenia działalności gospodarczej przez Wnioskodawczynię.

Wnioskodawczyni w porozumieniu z małżonkiem rozważa możliwość, by w przyszłości wydzierżawić przedmiotową nieruchomość gruntową podmiotowi trzeciemu, celem prowadzenia przez ten podmiot działalności gospodarczej na wskazany na powyższym gruncie.

Wnioskodawczyni nie prowadzi i nie zamierza prowadzić działalności gospodarczej w zakresie dzierżawy nieruchomości. Umowa dzierżawy zawarta będzie przez Wnioskodawczynię jako osobę fizyczną.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawczyni będzie mogła opodatkować przyszłe przychody z tytułu dzierżawy nieruchomości gruntowej w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych w wysokości 8,5%, na podstawie art. 12 ust. 1 pkt 3 lit. a) ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne?

Zdaniem Wnioskodawczyni, jako osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej, będzie mogła osiągane w przyszłości przychody z tytułu dzierżawy nieruchomości gruntowej opodatkować zryczałtowanym podatkiem dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (dalej: „zryczałtowanym podatkiem dochodowym”), w wysokości 8,5%, zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 3 lit. a) ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przy chodów osiąganych przez osoby fizyczne.

Zgodnie z art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej: „ustawa o PIT”), za pozarolniczą działalność gospodarczą uważa się działalność zarobkową: wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową, polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż, polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych - prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9 ustawy o PIT.

Wobec powyższego, użyte w przywołanej ustawie pojęcie pozarolniczej działalności gospodarczej oznacza, że działalność gospodarcza opiera się na trzech łącznie występujących przesłankach, tj. że powinna być ona prowadzona:

1. w celu osiągnięcia dochodu - przy czym także ewentualna strata będąca wynikiem tej działalności nic pozbawia jej statusu działalności gospodarczej, bowiem istotny jest sam zamiar osiągnięcia dochodu;
2. w sposób ciągły - co nie jest tożsame z wykonywaniem działalności „bez przerwy”; istotny jest już choćby zamiar powtarzalności określonych czynności celem osiągnięcia dochodu, przy czym ciągłość oznacza powtarzalność podejmowanych działań;
3. w sposób zorganizowany - co oznacza, że podejmowane działania są podporządkowane obowiązującym regułom, normom i służą osiągnięciu celu. mają wpływ na racjonalność gospodarowania posiadanymi środkami, a tym samym uczestnictwa w obrocie gospodarczym.
   
   

Wskazane powyżej przesłanki odróżniają uzyskiwanie przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej od pozostałych źródeł (niezwiązanych z działalnością gospodarczą).

Jak wskazał NSA w wyroku z dnia 9 marca 2016 r., sygn. akt II FSK 1423/14: „(...) Uwzględniając zatem wymieniony aspekt faktyczny, mający znaczenie dla scharakteryzowania zachowań podatnika, należy stwierdzić, że na pojęcie „zorganizowanie” w rozumieniu art. 5a pkt 6 u.p.d.o.f., składa się zespól celowych, uporządkowanych czynności o charakterze profesjonalnym, realizowanych w ramach mniej lub hardziej wyodrębnionej struktury, mieszczących się zarówno w, tzw. fazie przygotowawczej, związanej z uruchomieniem określonej działalności, jak i w fazie realizacyjnej”. Ponadto, w wyroku WSA w Gdańsku z dnia 16 września 2014 r., sygn. akt I SA/Gd 688/14 Sąd podzielił pogląd NSA wyrażony w wyroku z dnia 1 kwietnia 2014 r., sygn. akt II FSK 1393/12, w którym stwierdził, że: „działalność gospodarczą należy oceniać na podstawie zbadania konkretnych okoliczności faktycznych wypełniających znamiona tej działalności, a wszelkie działania cechujące się fachowością (stałym, nieokazjonalnym, nieamatorskim charakterem). podporządkowaniu regułom opłacalności i zysku lub zasadzie racjonalnego gospodarowania, działaniem na własny rachunek, powtarzalnością działań (np. seryjnością produkcji, stypizowaniem działań, ciągłością współpracy) i uczestnictwem w obrocie gospodarczym - są pozarolniczą działalnością gospodarczą, a uzyskiwane w ich wyniku przychody - są przychodami ze źródła wymienionego w art. 10 ust. 1 pkt 3 PDOFizU (...).”

Zatem, zorganizowane działanie w praktyce gospodarczej oznacza prowadzenie działalności w sposób metodyczny, zaplanowany, systematyczny i uporządkowany. Natomiast ciągłość działania oznacza zaplanowany charakter i realizację jego poszczególnych zamierzeń. Działanie we własnym imieniu oznacza, że podmiot prowadzący działalność gospodarczą występuje jako podmiot niezależny prawnie od innych podmiotów, a podejmowane przez niego czynności rodzą bezpośrednio dla niego określone prawa i obowiązki.

Definicję dzierżawy zawiera art. 693 Kodeku cywilnego. Pod pojęciem dzierżawy należy rozumieć, że wydzierżawiający zobowiązuje się oddać dzierżawcy rzecz do używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a dzierżawca zobowiązuje się płacić wydzierżawiającemu umówiony czynsz, który staje się przychodem w dacie (dniu) otrzymania lub postawienia do dyspozycji wydzierżawiającemu.

Zdaniem Wnioskodawczyni, dzierżawa gruntu (działki) podlega takim zasadom opodatkowania jak najem mieszkania, czy lokalu użytkowego, a podatnik uzyskujący przychód (dochód) z powyższego tytułu musi zapłacić podatek, lecz może wybrać formę opodatkowania.

Zgodnie z art. 2 ust. 1a ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, co do zasady osoby fizyczne osiągające przychody z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze, jeżeli umowy te nie są zawierane w ramach prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej, mogą opłacać ryczałt od przychodów ewidencjonowanych ze wskazanych powyżej źródeł.

Powyższe stanowisko potwierdził Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z dnia 29 stycznia 2016 r., Nr IBPB-1-1/4511-690/15/WRz, który uznał stanowisko wnioskodawcy za prawidłowe, potwierdzając, że: „(...) osoby fizyczne osiągające przychody z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze, jeżeli umowy te nie są zawierane w ramach prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej, mogą opłacać ryczałt od przychodów ewidencjonowanych.”

Natomiast zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 3a ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, ryczałt od przychodów ewidencjonowanych wynosi 8,5% od otrzymanych lub postawionych do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniędzy i wartości pieniężnych oraz wartości otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze.

Podstawą generowania przychodów z dzierżawy jest fakt zawarcia stosownej umowy między stronami. Określona w umowie wysokość czynszu stanowi przysporzenie majątkowe wydzierżawiającego, tym samym generuje on przychód w rozumieniu przepisów podatkowych. Jednakże, aby powstał przychód po stronie wydzierżawiającego muszą zaistnieć przesłanki określone w art. 6 ust. la ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, czyli czynsz musi zostać otrzymany lub postawiony do dyspozycji wydzierżawiającego (stanowisko takie potwierdził Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, w interpretacji indywidualnej z dnia 21 października 2015 r., Nr ITPB1/4511-866/15/MPŁ.

Przy kwalifikacji uzyskiwanych przychodów z dzierżawy (najmu) należy brać pod uwagę treść art. 5a pkt 6 ustawy o PIT. Decydujące znaczenie ma bowiem to, czy z okoliczności faktycznych wynika, że zostały spełnione przesłanki z art. 5a pkt 6 ustawy o PIT, czy też nie, celem prawidłowego określonego źródła przychodów. Wobec tego kluczowe znaczenia ma sposób wykonywania dzierżawy (najmu) - czy dokonywane czynności mają charakter profesjonalny, zarobkowy, zorganizowany i ciągły.

Warto w tym miejscu podkreślić, że działania, spełniające definicję działalności gospodarczej, sprowadzają się pośrednio lub bezpośrednio, do czynności polegających m.in. na aktywnym angażowaniu środków - podobnie jak wykorzystywane przez przedsiębiorców prowadzących działalności gospodarczą. Istotne jest przede wszystkim to w jaki sposób i w jakim celu zostały nabyte lub wytworzone składniki majątku będące przedmiotem dzierżawy oraz to czy zostały nabyte np. na cele inwestycyjne z zamiarem czerpania zysków z dzierżawy czy jednak na potrzeby osobiste podatnika i jego rodziny.

Wobec powyższego, Wnioskodawczyni mając na względzie całokształt okoliczności faktycznych podkreśla, że ewentualna przyszła dzierżawa nieruchomości gruntowej odbywać się będzie w granicach zwykłego zarządu własnym majątkiem, a przychód w postaci uzyskanego czynszu (na podstawie umowy zawartej z jednym podmiotem), ma w przyszłości zaspokajać potrzeby osobiste Wnioskodawczyni oraz Jej rodziny, wykluczając zatem zarobkowy charakter z działalności gospodarczej. Ewentualna przyszła dzierżawa prywatnej nieruchomości gruntowej przez Wnioskodawczynię nie będzie wykonywana w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, nieruchomość ta nie jest i nie będzie w związku z tym wykorzystywana do prowadzenia działalności, a jedynie udostępniana odpłatnie podmiotowi trzeciemu.

Resumując, biorąc pod uwagę przytoczone przepisy oraz przedstawione uzasadnienie, Wnioskodawczyni stoi na stanowisku, że w przedstawionym zdarzeniu przyszłym, jako podmiot nieprowadzący działalności gospodarczej, przyszły ewentualny przychód z tytułu dzierżawy prywatnej nieruchomości będzie mógł być opodatkowany zryczałtowanym podatkiem dochodowym, w wysokości 8,5%, zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 3 lit. a) ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych wyraźnie rozróżnia źródła przychodów oraz sposób opodatkowania dochodów z poszczególnych źródeł.

Stosownie do przepisów tej ustawy, odrębnymi źródłami przychodów są określone w art. 10 ust. 1 pkt 3 i 6:

• pozarolnicza działalność gospodarcza (pkt 3),
  

• najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą (pkt 6).
  
  

Pojęcie działalności gospodarczej zostało zdefiniowane w art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z tym przepisem, za działalność gospodarczą albo pozarolniczą działalność gospodarczą uważa się działalność zarobkową:

1. wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,
2. polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
3. polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

‒ prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Pojęcie pozarolniczej działalności gospodarczej użyte w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych opiera się na trzech przesłankach:

1. zarobkowym celu działalności,
2. wykonywaniu działalności w sposób zorganizowany i ciągły,
3. prowadzeniu działalności we własnym imieniu i na własny lub cudzy rachunek.
   
   

W myśl art. 14 ust. 2 pkt 11 ww. ustawy, przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy oraz z innych umów o podobnym charakterze, składników majątku związanych z działalnością gospodarczą.

Wyżej wymieniony przepis koreluje z treścią art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dotyczącym źródła przychodu jakim jest dzierżawa, wykluczając z tego katalogu składniki majątku związane z działalnością gospodarczą.

Na tle przedstawionych regulacji prawnych stwierdzić należy, że najem/dzierżawa stanowi odrębne od działalności gospodarczej źródło przychodu (art. 10 ust. 1 pkt 6 ww. ustawy), choć może także istnieć dzierżawa, która prowadzona jest w ramach działalności gospodarczej (art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Co do zasady, wybór kwalifikacji i sposób rozliczenia przychodów z dzierżawy ustawodawca pozostawił osobie oddającej rzecz w dzierżawę. Jedynie w przypadku, gdy przedmiotem dzierżawy są składniki majątku związane z działalnością gospodarczą, albo dzierżawa jest przedmiotem tej działalności, zgodnie z treścią cytowanego wcześniej art. 14 ust. 2 pkt 11 ww. ustawy, wydzierżawianie nieruchomości traktowane jest jako pozarolnicza działalność gospodarcza.

Stosownie do treści art. 9a ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dochody osiągane przez podatników ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6, są opodatkowane na zasadach określonych w ustawie, chyba że podatnicy złożą właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego pisemne oświadczenia o wyborze opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych, na zasadach określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. z 2016 r., poz. 2180, z późn. zm.), ustawa reguluje opodatkowanie zryczałtowanym podatkiem dochodowym niektórych przychodów (dochodów) osiąganych przez osoby fizyczne osiągające przychody z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze, jeżeli umowy te nie są zawierane w ramach prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej.

Osoby fizyczne osiągające przychody z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze, jeżeli umowy te nie są zawierane w ramach prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej, mogą opłacać ryczałt od przychodów ewidencjonowanych – o czym stanowi art. 2 ust. 1a ww. ustawy.

Jak wskazuje art. 6 ust. 1a ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne, opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych podlegają również otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze. Dla ustalenia wartości otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń z tytułu tych umów, stosuje się art. 11 ust. 2-2b ustawy o podatku dochodowym.

Jednakże warunkiem skorzystania z tej formy opodatkowania jest – zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne – złożenie pisemnego oświadczenia o wyborze opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych na dany rok podatkowy, które podatnik składa naczelnikowi urzędu skarbowego właściwemu według miejsca zamieszkania podatnika, nie później niż do dnia 20 stycznia roku podatkowego. Jeżeli podatnik rozpoczyna prowadzenie pozarolniczej działalności gospodarczej w trakcie roku podatkowego, pisemne oświadczenie składa naczelnikowi urzędu skarbowego właściwemu według miejsca zamieszkania podatnika, nie później niż w dniu uzyskania pierwszego przychodu. Oświadczenie o wyborze opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych na dany rok podatkowy podatnik może złożyć na podstawie przepisów o swobodzie działalności gospodarczej. Jeżeli do dnia 20 stycznia roku podatkowego podatnik nie zgłosił likwidacji działalności gospodarczej lub nie dokonał wyboru innej formy opodatkowania, uważa się, że nadal prowadzi działalność opodatkowaną w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych.

W przypadku osiągania przychodów, o których mowa w art. 6 ust. 1a, przepisy dotyczące oświadczenia o wyborze opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych stosuje się odpowiednio, z tym że podatnik rozpoczynający osiąganie takich przychodów w trakcie roku podatkowego składa pisemne oświadczenie o wyborze opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych za dany rok podatkowy naczelnikowi urzędu skarbowego właściwemu według miejsca zamieszkania podatnika nie później niż do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym osiągnął pierwszy przychód z tego tytułu, albo do końca roku podatkowego, jeżeli pierwszy taki przychód osiągnął w grudniu roku podatkowego (art. 9 ust. 4 ww. ustawy).

W myśl art. 12 ust. 1 pkt 3 lit. a) ww. ustawy, do przychodów, o których mowa w art. 6 ust. 1a, ryczałt od przychodów ewidencjonowanych wynosi 8,5%.

Biorąc pod uwagę przytoczone przepisy prawne stwierdzić należy, że przychody uzyskiwane z tytułu dzierżawy można zaliczyć do odrębnego od pozarolniczej działalności gospodarczej źródła przychodów, jakim jest dzierżawa, wyłącznie wtedy, gdy dzierżawa ta nie jest przedmiotem prowadzonej działalności gospodarczej, bądź gdy przedmiotem dzierżawy nie są składniki majątku związane z działalnością gospodarczą.

Z przedstawionego we wniosku wynika, że Wnioskodawczyni jako osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej, w listopadzie 2016 r. nabyła razem z małżonkiem do ich majątku wspólnego, udział wynoszący 1/2 części we współwłasności niezabudowanej działki gruntu. Nabycie nieruchomości gruntowej było dokonane z zamiarem wykorzystania jej na cele prywatne, np. zabudowy domem mieszkalnym, nie w celach zarobkowych. Przedmiotowa nieruchomość gruntowa objęta jest jedną księgą wieczystą i stanowi majątek prywatny małżonków. Nie będzie ona wykorzystywana do prowadzenia działalności gospodarczej przez Wnioskodawczynię. Wnioskodawczyni w porozumieniu z małżonkiem rozważa możliwość, by w przyszłości wydzierżawić przedmiotową nieruchomość gruntową podmiotowi trzeciemu, celem prowadzenia przez ten podmiot działalności gospodarczej na wskazany na powyższym gruncie. Wnioskodawczyni nie prowadzi i nie zamierza prowadzić działalności gospodarczej w zakresie dzierżawy nieruchomości. Umowa dzierżawy zawarta będzie przez Wnioskodawczynię jako osobę fizyczną.

Mając na uwadze przedstawione zdarzenie przyszłe oraz powołane przepisy prawa podatkowego, stwierdzić należy, że przychód, który uzyskany zostanie z tytułu dzierżawy udziału w nieruchomości gruntowej, może zostać zaliczony do źródła przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jednocześnie przychody uzyskiwane z tego tytułu będą mogły podlegać opodatkowaniu – zgodnie z wolą Wnioskodawczyni – na zasadach określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne. Przychody z tej dzierżawy Wnioskodawczyni może opodatkować w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych według stawki 8,5%. Przy czym, warunkiem zastosowania tej formy opodatkowania jest złożenie w terminie określonym w art. 9 ust. 4 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne oświadczenia o wyborze opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych naczelnikowi urzędu skarbowego właściwemu według miejsca zamieszkania. Wybór przedmiotowej formy opodatkowania przychodów obowiązywał będzie w kolejnych latach podatkowych, chyba że Wnioskodawczyni do dnia 20 stycznia danego roku podatkowego dokona wyboru innej formy opodatkowania.

Należy zauważyć, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego, w którym zastosowanie znajdą, np. przepisy art. 180 i 191 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.). Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Na podatniku spoczywa obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Jeżeli przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe różnić się będzie od zdarzenia występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawczyni w zakresie rzeczywiście zaistniałego zdarzenia.

Ponadto, wskazać należy, że z uwagi na to, że interpretacje prawa podatkowego wydawane są w indywidualnej sprawie zainteresowanego, co wynika z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa – niniejsza interpretacja dotyczy Wnioskodawczyni. Nie wywołuje skutków prawnych dla małżonka Wnioskodawczyni.

Zgodnie z art. 14na ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k – 14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego …., w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.