Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-2.4012.100.2017.2.SM
z 4 lipca 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 3 kwietnia 2017 r. (data wpływu18 kwietnia 2017 r.), uzupełnionym w dniu 12 czerwca 2017 r. (data wpływu 19 czerwca 2017 r.) w odpowiedzi na wezwanie nr 0114-KDIP1-2.4012.100.2017.1.SM z dnia 31 maja 2017 r. (skutecznie doręczone w dniu 5 czerwca 2017 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania transakcji za trójstronną i sposobu jej rozliczenia - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 kwietnia 2017 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania transakcji za trójstronną i sposobu jej rozliczenia.

Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 12 czerwca 2017 r. w dniu 12 czerwca 2017 r. (data wpływu 19 czerwca 2017 r.).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu z dnia 12 czerwca 2017 r.):

Wnioskodawca w opisie zdarzenia przyszłego występuje jako Spółka B, która zaczyna działalność w Polsce i opisane zdarzenie przyszłe nie będzie transakcją pojedynczą.
Sprzedawca towarów - niemiecka Spółka, posiadająca numer VAT DE oraz VAT UE sprzedaje towary estońskiej spółce A, posiadającej numer VAT EE oraz VAT UE, niemającej siedzibyw Polsce. Niemiecka Spółka transportuje towary do Polski, warunki dostawy towaru bezpośrednio z Niemiec do Polski do miasta Lublin (warunki dostawy CPT wg Incoterms 2010). Transport towaru będzie dokonywany przez dostawcę lub nabywcę towaru lub na ich rzecz w zależności od sytuacji w każdym konkretnym przypadku. Magazynu Wnioskodawca na razie nie posiada, przeładunek towaru będzie odbywać się z jednego środka transportu do drugiego, ale później razem ze zwiększeniem obrotów Wnioskodawca planuje wynająć magazyn.

Następnie estońska spółka A sprzedaje ten towar w Polsce estońskiej spółce B (spółka B będzie ubiegać się o rejestrację jako podatnik VAT w Polsce). Estońska Spółka B również jest zarejestrowana jako estoński podatnik VAT, posiada numer VAT EE oraz VAT UE. Prawo do rozporządzania towarem jako właściciel między spółką A a spółką B odbywa się w Polsce w Lublinie przy przeładunku, gdzie znajduje się wówczas towar.

Potem estońska spółka B eksportuje towary z Polski na Ukrainę.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (sformułowanew uzupełnieniu z dnia 12 czerwca 2017 r.):

Spółka prosi o wyjaśnienie, czy ta transakcja jest transakcją trójstronną i Wnioskodawca (Spółka B) na etapie zakupu towaru od Spółki A ma prawo wykazać w deklaracji VAT-7 VAT należny i VAT naliczony (w takim przypadku VAT będzie neutralny) oraz sporządzi informację podsumowującą o wewnątrzwspólnotowym nabyciu z wskazaniem, że ta transakcja jest transakcją trójstronną.

Zdaniem Wnioskodawcy (stanowisko przedstawione w uzupełnieniu z dnia 12 czerwca 2017 r.):

Wg opinii Spółki w opisanej sytuacji mamy do czynienia z operacją trójstronną, bo zostały spełnione warunki:

• w transakcji uczestniczy trzech różnych podatników VAT, zidentyfikowanych na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych w trzech różnych krajach członkowskich - Niemcy, Estonia, Polska (Wnioskodawca - spółka B będzie w tym celu ubiegać się o zarejestrowanie jako podatnik VAT w Polsce),
  

• towar będzie wydawany przez pierwszego uczestnika (Spółka z Niemiec) bezpośrednio ostatniemu w kolejności podatnikowi (spółce B na terenie Polski),
  

• dostawa dotyczy tego samego towaru,
  

• dostawa towaru będzie dokonana między pierwszym (spółka z Niemiec) i drugim podatnikiem (spółka A) oraz drugim i ostatnim (spółka B) w kolejności,
  

• towar będzie transportowany przez pierwszego lub drugiego w kolejności podatnika lub na ich rzecz, w zależności od sytuacji,
  

• transport towaru odbywa się z terytorium jednego państwa członkowskiego (Niemcy) na terytorium innego państwa Wspólnoty (Polska).
  
  
  

W tej transakcji będą spełnione warunki określone w art. 135 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT,a mianowicie:

• dostawa na rzecz ostatniego w kolejności podatnika VAT (spółki B) będzie bezpośrednio poprzedzona WNT u drugiego w kolejności podatnika VAT (estońskiej spółki A),
  

• drugi w kolejności podatnik VAT (spółka A), dokonujący dostawy na rzecz ostatniego w kolejności podatnika VAT (spółki B), nie posiada siedziby działalności gospodarczej na terytorium Polski (w którym kończy się transport),
  

• drugi w kolejności podatnik VAT (spółka A) stosuje wobec pierwszego i ostatniego w kolejności podatnika VAT ten sam numer identyfikacyjny na potrzeby VAT, który został mu przyznany przez państwo członkowskie (Estonia) inne niż to, w którym zaczyna się lub kończy transport bądź wysyłka (Niemcy, Polska),
  

• ostatni w kolejności podatnik VAT (spółka B) stosuje numer identyfikacyjny na potrzeby VAT państwa członkowskiego, w którym kończy się transport lub wysyłka (spółka B będzie ubiegać się o rejestrację jako podatnik VAT w Polsce)
  

• ostatni w kolejności podatnik VAT (spółka B) został wskazany przez drugiegow kolejności podatnika VAT jako obowiązany do rozliczenia podatku VAT od dostawy towarów realizowanej w ramach procedury uproszczonej.
  
  
  

Ponadto spółka A wystawi spółce B fakturę zawierającą, oprócz danych wymienionych w art. 106e ustawy o VAT, następujące informacje:

• adnotację „VAT: Faktura WE uproszczona na mocy artykułu 141 dyrektywy 2006/112/WE”,
  

• stwierdzenie, że podatek z tytułu dokonanej dostawy zostanie rozliczony przez ostatniego (spółkę B) w kolejności podatnika podatku od wartości dodanej - odwrotne obciążenie,
  

• numer VAT UE, który jest stosowany przez niego wobec pierwszego i ostatniego w kolejności podatnika podatku od wartości dodanej,
  

• numer identyfikacyjny stosowany na potrzeby podatku od wartości dodanej ostatniego w kolejności podatnika (spółki B).
  
  
  

Spółka B rozliczy w składanej deklaracji podatkowej VAT podatek z tytułu dostawy (wykaże WNT), która stanowi u niego wewnątrzwspólnotowe nabycie, na zasadzie samoobliczenia, tzn. w deklaracji VAT-7 wykaże VAT naliczony i VAT należny, VAT wyjdzie neutralny.

Sporządzi informację podsumowującą o wewnątrzwspólnotowym nabyciu z wskazaniem, że ta transakcja jest transakcją trójstronną.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U.z 2017 r., poz. 1221) zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (…) podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Pojęcie „przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel”, o którym mowa w ww. art. 7 ust. 1 ustawy, dotyczy tego rodzaju czynności, która daje otrzymującemu towar prawo do postępowania z nim jak właściciel. Należy przy tym uznać, że chodzi tutaj przede wszystkim o możliwość faktycznego dysponowania rzeczą, a nie rozporządzania nią w sensie prawnym. Ponieważ istotą dostawy towarów nie jest przeniesienie prawa własności, zatem zwrotu „prawo do rozporządzania jak właściciel” nie można interpretować jako „prawa własności”. Idąc dalej należy wskazać, że czynności przejścia własności ekonomicznej nie musi towarzyszyć przejście własności w sensie prawnym, ponieważ „dostawa towarów” nie ogranicza się wyłącznie do zbycia prawa własności rzeczy.

Potwierdza to orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. Co należy rozumieć przez „przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel” TSUE określił w wyroku w sprawie C-320/88 stwierdzając, że dla uznania danej czynności za opodatkowaną dostawę towarów, nie ma znaczenia to, czy dochodzi do przeniesienia własności według prawa właściwego dla danego kraju. Regulacja ta ma zastosowanie do każdego przeniesienia prawa do rozporządzania towarem na inny podmiot, które to przeniesienie skutkuje tym, że strona ta uzyskuje de facto możliwość korzystania z rzeczy tak jak właściciel, nawet jeżeli nie wiąże się to z przeniesieniem własności. W tym orzeczeniu, odnosząc się do dostawy towarów, Trybunał posłużył się terminem przeniesienia „własności w sensie ekonomicznym”, podkreślając tym samym uniezależnienie opodatkowania od przeniesienia własności towarów. Oznacza to więc, że w istocie rzeczy kluczowym elementem jest przeniesienie praktycznej kontroli nad rzeczą i możliwości dysponowania nią.

Zauważyć należy, że z wydaniem towaru przez dostawcę łączy się istotny skutek dokonania sprzedaży towarów, polegający m.in. na przejściu na odbiorcę korzyści i ciężarów związanych z towarem oraz ryzyka przypadkowej jego utraty lub uszkodzenia. Chwilą decydującą o przejściu na odbiorcę korzyści i ciężarów związanych z towarem oraz ryzyka przypadkowej utraty lub uszkodzenia towaru, jest co do zasady wydanie towaru.

Natomiast zgodnie z art. 7 ust. 8 ustawy, w przypadku gdy kilka podmiotów dokonuje dostawy tego samego towaru w ten sposób, że pierwszy z nich wydaje ten towar bezpośrednio ostatniemu w kolejności nabywcy, uznaje się, że dostawy towarów dokonał każdy z podmiotów biorących udział w tych czynnościach.

Cechą transakcji łańcuchowych jest to, że każda z dostaw dokonywanych pomiędzy kolejnymi podmiotami w łańcuchu dostaw traktowana (rozliczona) jest odrębnie.

Stosownie do art. 135 ust. 1 pkt 2 ustawy przez wewnątrzwspólnotową transakcję trójstronną rozumie się transakcję, w której są spełnione łącznie następujące warunki:

1. trzech podatników VAT zidentyfikowanych na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych w trzech różnych państwach członkowskich uczestniczy w dostawie towaru w ten sposób, że pierwszy z nich wydaje ten towar bezpośrednio ostatniemu w kolejności, przy czym dostawa tego towaru jest dokonana między pierwszym i drugim oraz drugim i ostatnim w kolejności,
2. przedmiot dostawy jest wysyłany lub transportowany przez pierwszego lub też transportowany przez drugiego w kolejności podatnika VAT lub na ich rzecz z terytorium jednego państwa członkowskiego na terytorium innego państwa członkowskiego.
   
   

Zgodnie z art. 135 ust. 1 pkt 4 ustawy przez procedurę uproszczoną rozumie się procedurę rozliczania VAT w wewnątrzwspólnotowej transakcji trójstronnej, polegającą na tym, że ostatni w kolejności podatnik VAT rozlicza VAT, z tytułu dokonania na jego rzecz dostawy towarów przez drugiego w kolejności podatnika VAT, jeżeli łącznie są spełnione następujące warunki:

1. dostawa na rzecz ostatniego w kolejności podatnika VAT była bezpośrednio poprzedzona wewnątrzwspólnotowym nabyciem towarów u drugiego w kolejności podatnika VAT,
   
2. drugi w kolejności podatnik VAT dokonujący dostawy na rzecz ostatniego w kolejności podatnika VAT nie posiada siedziby działalności gospodarczej na terytorium państwa członkowskiego, w którym kończy się transport lub wysyłka,
   
3. drugi w kolejności podatnik VAT stosuje wobec pierwszego i ostatniego w kolejności podatnika VAT ten sam numer identyfikacyjny na potrzeby VAT, który został mu przyznany przez państwo członkowskie inne niż to, w którym zaczyna się lub kończy transport lub wysyłka,
4. ostatni w kolejności podatnik VAT stosuje numer identyfikacyjny na potrzeby VAT państwa członkowskiego, w którym kończy się transport lub wysyłka,
5. ostatni w kolejności podatnik VAT został wskazany przez drugiego w kolejności podatnika VAT jako obowiązany do rozliczenia podatku VAT od dostawy towarów realizowanej w ramach procedury uproszczonej.
   
   

Ponadto stosownie do art. 136 ust. 1 ustawy, w przypadku gdy w procedurze uproszczonej drugim w kolejności podatnikiem, o którym mowa w art. 135 ust. 1 pkt 4 lit. b i c, jest podatnik wymieniony w art. 15, uznaje się, że wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów zostało u niego opodatkowane, jeżeli wystawił on ostatniemu w kolejności podatnikowi VAT fakturę zawierającą, oprócz danych wymienionych w art. 106e, następujące informacje:

1. adnotację „VAT: Faktura WE uproszczona na mocy art. 135-138 ustawy o ptu” lub „VAT: Faktura WE uproszczona na mocy artykułu 141 dyrektywy 2006/112/WE”;
   
2. stwierdzenie, że podatek z tytułu dokonanej dostawy zostanie rozliczony przez ostatniego w kolejności podatnika podatku od wartości dodanej;
   
3. numer, o którym mowa w art. 97 ust. 10, który jest stosowany przez niego wobec pierwszego i ostatniego w kolejności podatnika podatku od wartości dodanej;
   
4. numer identyfikacyjny stosowany na potrzeby podatku od wartości dodanej ostatniego w kolejności podatnika.
   
   

W myśl art. 136 ust. 3 ustawy, przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio w przypadku, gdy w procedurze uproszczonej ostatnim w kolejności podmiotem jest podatnik wymieniony w art. 15 lub osoba prawna niebędąca podatnikiem w rozumieniu art. 15, która jest zidentyfikowana na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych zgodnie z art. 97, a drugim w kolejności podatnikiem jest podatnik podatku od wartości dodanej określony w art. 135 ust. 1 pkt 4 lit. b i c, który posługuje się w procedurze uproszczonej numerem identyfikacyjnym wydanym mu na potrzeby tego podatku przez państwo członkowskie inne niż Rzeczpospolita Polska, z uwzględnieniem obowiązujących w tym innym państwie członkowskim przepisów w zakresie dokumentowania tej procedury.

Stosownie do art. 138 ust. 1 pkt 2 ustawy, podatnik wymieniony w art. 15, do którego ma zastosowanie procedura uproszczona, jest obowiązany, oprócz danych określonych w art. 109 ust. 3, podać w prowadzonej ewidencji następujące informacje:

1. w przypadku gdy jest drugim w kolejności podatnikiem - ustalone wynagrodzenie za dostawy w ramach procedury uproszczonej oraz nazwę i adres ostatniego w kolejności podatnika podatku od wartości dodanej (osoby prawnej niebędącej podatnikiem podatku od wartości dodanej, obowiązanej do rozliczenia VAT z tytułu tej transakcji);
   
2. w przypadku gdy jest ostatnim w kolejności podatnikiem:
   1. obrót (bez kwoty podatku) z tytułu dokonania na jego rzecz dostawy w rozumieniu art. 135 ust. 1 pkt 4 lit. a oraz kwotę podatku przypadającą na tę dostawę, która stanowi u niego wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów,
      
   2. nazwę i adres drugiego w kolejności podatnika podatku od wartości dodanej.
   
   
   

Zgodnie z art. 99 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2-10, art. 130ci art. 133.

Wzór deklaracji VAT-7 został określony w rozporządzeniu Ministra Rozwoju i Finansów z dnia 27 grudnia 2016 r. w sprawie wzorów deklaracji dla podatku od towarów i usług (Dz. U.z 2016 r., poz. 2273).

Z objaśnień do deklaracji dla podatku od towarów i usług (VAT-7 i VAT-7K), stanowiących załącznik nr 3 do tego rozporządzenia wynika, że w części C. Rozliczenie podatku należnego w poz. 23 wykazuje się m.in. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 138 ust. 1 pkt 2 lit. a ustawy (dane te wykazuje ostatni w kolejności podatnik rozliczający się w wewnątrzwspólnotowej transakcji trójstronnej wg procedury uproszonej). W poz. 24 wykazuje się łączną wartość podatku należnego od wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów obliczoną wg obowiązujących stawek, z wyłączeniem transakcji, o których mowa w art. 136 ustawy. Natomiast w części D. Rozliczenie podatku naliczonego wykazuje się wyłącznie wartość towarów i usług oraz kwotę podatku naliczonego (z uwzględnieniem korekt) w takiej wysokości, w jakiej podatnikowi przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego od należnego lub zwrot podatku naliczonego, na zasadach określonych w przepisach art. 86-92 ustawy,z uwzględnieniem przepisów wykonawczych, w okresie rozliczeniowym, za który składana jest deklaracja.

W myśl art. 100 ust. 1 pkt 2 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, zarejestrowani jako podatnicy VAT UE, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym zbiorcze informacje o dokonanych wewnątrzwspólnotowych nabyciach towarów, o których mowa w art. 9 ust. 1 lub art. 11 ust. 1, od podatników podatku od wartości dodanej, zidentyfikowanych na potrzeby podatku od wartości dodanej, zwane dalej „informacjami podsumowującymi”.

Z opisu przedstawionego w złożonym wniosku wynika, że sprzedawca towarów - niemiecka spółka, posiadająca numer VAT DE oraz VAT UE sprzedaje towary estońskiej spółce A, posiadającej numer VAT EE oraz VAT UE, nie mającej siedziby w Polsce. Niemiecka spółka transportuje towary do Polski, warunki dostawy towaru bezpośrednio z Niemiec do Polski do miasta Lublin (warunki dostawy CPT wg Incoterms 2010). Transport towaru będzie dokonywany przez dostawcę lub nabywcę towaru lub na ich rzecz w zależności od sytuacji w każdym konkretnym przypadku.

Następnie estońska spółka A sprzedaje ten towar w Polsce estońskiej spółce B (Wnioskodawcy)(spółka B będzie ubiegać się o rejestrację jako podatnik VAT w Polsce). Estońska Spółka B również jest zarejestrowana jako estoński podatnik VAT, posiada numer VAT EE oraz VAT UE. Prawo do rozporządzania towarem jak właściciel między spółką A a spółką B przechodzi w Polsce w Lublinie przy przeładunku, gdzie znajduje się wówczas towar.

Wątpliwości Spółki dotyczą uznania opisanej we wniosku transakcji za transakcję trójstronną, wykazania podatku VAT należnego i naliczonego w deklaracji VAT-7 z tytułu nabycia wewnątrzwspólnotowego i sporządzenia informacji podsumowującej.

Z przytoczonych powyżej przepisów wynika, że transakcja trójstronna ma miejsce wówczas, gdy spełnione są łącznie następujące warunki: uczestnikami są trzej podatnicy z różnych państw Unii Europejskiej, każdy z podatników jest zarejestrowany w swoim państwie na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych, dostawa towaru odbywa się między pierwszym i drugim oraz drugimi ostatnim w kolejności, natomiast towar jest wydawany przez pierwszego bezpośrednio ostatniemu w kolejności podatnikowi. W przypadku transakcji trójstronnych nie przyporządkowuje się transportu lub wysyłki do konkretnej dostawy.

Ponadto przesłanką uznania transakcji za wewnątrzwspólnotową transakcję trójstronną jest warunek, by transport został dokonany przez pierwszego lub drugiego uczestnika obrotu lub na ich rzecz.

Łączne zrealizowanie powyższych warunków (wynikających z art. 135 ust. 1 pkt 2 ustawy) umożliwia zakwalifikowanie transakcji jako wewnątrzwspólnotowej transakcji trójstronnej.

Analiza sytuacji przedstawionej we wniosku prowadzi do wniosku, że ww. warunki są spełnione. W opisanym przypadku występują trzy podmioty: sprzedawca towarów – niemiecka spółka posiadająca numer VAT DE oraz VAT UE, która sprzedaje towary estońskiej spółce A, posiadającej numer VAT EE oraz VAT UE, która następnie sprzedaje ten towar w Polsce estońskiej spółce B (Wnioskodawcy), ubiegającej się o rejestrację jako podatnik VAT w Polsce, tj. w sytuacji rejestracji Wnioskodawcy jako podatnika VAT w Polsce w transakcji będzie uczestniczyć trzech różnych podatników VAT, zidentyfikowanych na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych w trzech różnych krajach członkowskich - Niemcy, Estonia, Polska oraz dostawa towaru będzie dokonana między pierwszym (spółka z Niemiec) i drugim podatnikiem (spółka A) oraz drugim i ostatnim (spółka B). Ponadto towar z Niemiec do Polski (do Lublina) będzie transportowany przez dostawcę lub nabywcę lub na ich rzecz, zatem będzie spełniony warunek, że towar będzie wydawany przez pierwszego uczestnika (spółka z Niemiec) bezpośrednio ostatniemu w kolejności podatnikowi (spółce B na terenie Polski).

Ww. transakcja jest zatem transakcja trójstronną.

Natomiast jeżeli spełnione są również przesłanki zawarte w art. 135 ust. 1 pkt 4 ustawy, podatnik ma prawo rozliczenia ww. transakcji zgodnie z procedurą uproszczoną.

Z wniosku wynika, że w opisanym przypadku:

• dostawa na rzecz ostatniego w kolejności podatnika VAT (spółki B) będzie bezpośrednio poprzedzona WNT u drugiego w kolejności podatnika VAT (estońskiej spółki A) – spółka A wystawi bowiem spółce B fakturę zawierającą oprócz danych wymienionych w art. 106e ustawy pozostałe informacje, wymienione w art. 136 ust. 1 ustawy,
  

• drugi w kolejności podatnik VAT (spółka A) nie posiada siedziby działalności gospodarczej na terytorium Polski (w którym kończy się transport),
  

• drugi w kolejności podatnik VAT (spółka A) stosuje wobec pierwszego i ostatniego w kolejności podatnika VAT ten sam numer identyfikacyjny na potrzeby VAT, który został mu przyznany przez państwo członkowskie (Estonia) inne niż to, w którym zaczyna się lub kończy transport bądź wysyłka (Niemcy, Polska),
  

• ostatni w kolejności podatnik VAT (Spółka B) stosuje numer identyfikacyjny na potrzeby VAT państwa członkowskiego, w którym kończy się transport lub wysyłka (spółka B będzie ubiegać się o rejestrację jako podatnik VAT w Polsce),
  

• ostatni w kolejności podatnik VAT (Spółka B) został wskazany przez drugiego w kolejności podatnika VAT jako obowiązany do rozliczenia podatku VAT od dostawy towarów realizowanej w ramach procedury uproszczonej
  

- zatem przedmiotowa transakcja będzie wewnątrzwspólnotową transakcją trójstronną, do której ma zastosowanie procedura uproszczona, o której mowa w art. 135 ust. 1 pkt 4 ustawy.

Tym samym zgodnie z cytowanymi przepisami, Wnioskodawca (Spółka B), która w wewnątrzwspólnotowej transakcji trójstronnej jest ostatnim w kolejności podatnikiem,w składanej deklaracji VAT-7 wykazuje odpowiednio dane o wewnątrzwspólnotowym nabyciu towaru w poz. 23 i 24 oraz ewentualnie (jeśli przysługuje jej prawo do odliczenia podatku naliczonego od należnego) wykazuje podatek naliczony od tego nabycia w części D.2 składanej deklaracji. Jednocześnie Spółka winna sporządzić informację podsumowującą o wewnątrzwspólnotowym nabyciu. Spółka, jako trzeci w kolejności podmiot w opisanej transakcji, nie zaznacza jednak w informacji podsumowującej, że jest to transakcja trójstronna. Zgodnie bowiem z punktem 5 objaśnień do informacji podsumowującej o dokonanych wewnątrzwspólnotowych transakcjach (VAT-UE), stanowiących załącznik nr 2 rozporządzenia Ministra Rozwoju i Finansów z dnia 27 grudnia 2016 r. w sprawie informacji podsumowującej o dokonanych wewnątrzwspólnotowych transakcjach (Dz. U. z 2016 r.,poz. 2268), w części D (informacja o wewnątrzwspólnotowych nabyciach towarów) w kolumnie d (transakcje trójstronne) należy zaznaczyć x dla tych pozycji, w stosunku do których ma zastosowanie procedura uproszczona, zgodnie z art. 135-138 ustawy, i podmiot wypełniający informację jest w tej procedurze drugim w kolejności podatnikiem.

Zatem oceniając stanowisko całościowo, mając na uwadze, że Wnioskodawca wywiódł prawidłowy skutek prawny co do rozliczenia przedmiotowej transakcji, stanowisko Spółki uznano za prawidłowe.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach(art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotemskargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.