Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-2.4011.73.2017.1.DA
z 27 czerwca 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 7 kwietnia 2017 r. (data wpływu 19 kwietnia 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych otrzymania spłaty w związku ze zniesieniem współwłasności – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 kwietnia 2017 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych otrzymania spłaty w związku ze zniesieniem współwłasności.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

W dniu 4 września 2014 r przed notariuszem ... z kancelarii notarialnej w ... Wnioskodawczyni zawarła ze swoją matką ... umowę darowizny dotyczącą udziału 1/2 w nieruchomości (Rep. A nr ...), dla której Sąd Rejonowy w ... V Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą z numerem KW .... Na mocy tej umowy matka darowała Wnioskodawczyni udział 1/2 w ww. nieruchomości. Przed dokonaniem darowizny matka Wnioskodawczyni była współwłaścicielem nieruchomości wraz z bratem Wnioskodawczyni .... Zgodnie z treścią ww. księgi wieczystej brat Wnioskodawczyni nabył udział 1/2 w przedmiotowej nieruchomości na podstawie umowy darowizny z dnia 14 marca 2006 r., która została sporządzona przed notariuszem ... z kancelarii notarialnej w .... Wpis Wnioskodawczyni jako właściciela w księdze wieczystej ww. nieruchomości nastąpił w dniu 23 września 2014 r. (DZ. KW. ...). Tym samym nabycie przez Wnioskodawczynię udziału 1/2 w nieruchomości ... nastąpiło w 2014 r.

W dniu 11 grudnia 2014 r. brat Wnioskodawczyni złożył do Sądu Rejonowego w ... Wydział I Cywilny wniosek o zniesienie współwłasności (sprawa została zapisana pod sygnaturą akt I Ns ...). W powyższym wniosku, brat Wnioskodawczyni wniósł o sądowe zniesienie współwłasności w ten sposób, że całość nieruchomości miała przypaść na jego własność za spłatą w kwocie 100 000 zł na rzecz Wnioskodawczyni. W toku powyższego postępowania, został powołany biegły sądowy z zakresu budownictwa i wyceny nieruchomości w osobie Pani .... Biegły wydał opinię w sprawie o sygn. ... i ustalił wartość przedmiotowej nieruchomości na kwotę 285 600 zł.

W toku postępowania sądowego, brat Wnioskodawczyni zbył swój udział 1/2 w nieruchomości na rzecz swojej żony ... na mocy umowy darowizny z dnia 8 kwietnia 2015 r., sporządzonej przed notariuszem ... z kancelarii notarialnej w ... (Rep. A nr ...). W związku z powyższym, to nowy nabywca uzyskał status współwłaściciela. Nowy nabywca wstąpił w miejsce dotychczasowego współwłaściciela ....

Na rozprawie w dniu 22 października 2015 r. Wnioskodawczyni oraz ... zawarły przed Sądem Rejonowym w ... w sprawie sygn. ... ugodę sądową, której przedmiotem było zniesienie współwłasności nieruchomości .... Strony postanowiły, że ww. nieruchomość w całości przypadnie ... za spłatą na rzecz Wnioskodawczyni w kwocie 142 800 zł (sto czterdzieści dwa tysiące osiemset zł) w dwóch ratach po 71 400 zł (siedemdziesiąt jeden tysięcy czterysta zł).

Terminy płatności rat kształtowały się następująco: pierwsza rata płatna do dnia 30 kwietnia 2016 r., a druga do dnia 31 października 2016 r. Wnioskodawczyni wskazuje, że pomimo zmiany podmiotowej po stronie inicjującej postępowanie o zniesienie współwłasności, to nowy nabywca uzyskał także status współwłaściciela i w tym zakresie sytuacja nabywcy jest analogiczna do sytuacji prawnej zbywcy. Ponadto, zgodnie z art. 192 pkt 3 w związku z art. 13 § 2 Kodeksu postępowania cywilnego z chwilą doręczenia pozwu, zbycie w toku sprawy rzeczy lub prawa, objętych sporem, nie ma wpływu na dalszy bieg sprawy: nabywca może jednak wejść na miejsce zbywcy za zezwoleniem strony przeciwnej. Tym samym zmiana powyższa nie miała wpływu na bieg postępowania i jego przedmiot.

Ponadto, brat Wnioskodawczyni wytoczył powództwo o zapłatę zachowku po ww. zmarłej przeciwko Wnioskodawczyni. Sprawa zawisła przed Sądem Rejonowym w .... z sygn. akt .... Wyrokiem z dnia 26 sierpnia 2016 r. ww. Sąd zasądził od Wnioskodawczyni, na rzecz Jej brata, kwotę 35 700 zł wraz z odsetkami ustawowymi od dnia 8 grudnia 2015 r. do dnia zapłaty oraz orzekł o kosztach. Po uzyskaniu klauzuli wykonalności brat Wnioskodawczyni złożył wniosek o wszczęcie sądowego postępowania egzekucyjnego przeciwko Wnioskodawczyni przed komornikiem sądowym ... przy Sądzie Rejonowym w .... Sprawa została zarejestrowana pod sygn. akt .... Kwestia ta jest o tyle istotna, że komornik zajął wierzytelność u żony brata Wnioskodawczyni (...) z tytułu spłaty ze sprawy ... i poprzez to zajęcie nastąpiło rozliczenie części drugiej z rat, o której mowa w ugodzie z dnia 22 października 2015 r. Zobowiązana do spłaty żona brata Wnioskodawczyni dokonała następujących wpłat: w dniu 29 kwietnia 2016 r. dwa razy po 10 000 zł oraz w tym samym dniu 7 000 zł; 5 maja 2016 r. 43 000 zł; w dniu 23 maja 2016 r. 1 430 zł 88 gr, w dniu 4 listopada 2016 r. 25 081 zł 2 gr (jako różnica pomiędzy wysokością raty, a wpłatą na rachunek bankowy komornika).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w wyniku dokonania zniesienia współwłasności ww. nieruchomości ugodą sądową, zawartą przed Sądem Rejonowym w ... Wydział I Cywilny w dniu 22 października 2015 r. w sprawie o sygn. ..., a wcześniej nabytą w 2014 r. przez Wnioskodawczynię w drodze darowizny, w zamian za spłatę dokonaną przez nabywcę nieruchomości ... w toku postępowania sądowego w ww. sprawie, Wnioskodawczyni jest zobowiązana do zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych z tytułu odpłatnego zbycia, ze względu na zniesienie współwłasności przed upływem 5 lat od nabycia udziału 1/2 w tej nieruchomości, skoro miała Ona otrzymać spłatę równą wartości swojego udziału (1/2 w nieruchomości) według wartości ustalonej przez biegłego sądowego w toku prowadzonego postępowania?

Zdaniem Wnioskodawczyni, nie budzi wątpliwości na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizyczny, że pod pojęciem odpłatnego zbycia należy rozumieć nie tylko sprzedaż, czy zamianę, ale każdą czynność prawną, w wyniku której dochodzi do przeniesienia prawa własności nieruchomości, jej części lub udziału w niej za odpłatnością, a więc co do zasady również odpłatne zniesienie współwłasności.

W ocenie Wnioskodawczyni, pomimo odpłatnego zniesienia współwłasności przedmiotowej nieruchomości, czyli „zbyciem” udziału 1/2 w tej nieruchomości za spłatą przed upływem 5-letniego okresu wskazanego w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, po Jej stronie nie powstał przychód w rozumieniu wyżej wskazanego przepisu. Tym samym Wnioskodawczyni nie jest zobowiązana do zapłaty z tego tytułu podatku i rozliczenia dochodu w formularzu PIT-39 za 2016 r.

W myśl art. 210 Kodeksu cywilnego, każdy ze współwłaścicieli może żądać zniesienia współwłasności.

W myśl art. 211 i art. 212 Kodeksu cywilnego, zniesienie współwłasności może nastąpić przez podział rzeczy wspólnej, a gdy rzeczy nie da się podzielić, przez przyznanie rzeczy jednemu ze współwłaścicieli z obowiązkiem spłaty pozostałych, bądź przez podział cywilny, polegający na sprzedaży rzeczy wspólnej i podziale uzyskanej ceny stosownie do wielkości udziałów współwłaścicieli. W rezultacie, w wyniku zniesienia współwłasności dochodzi więc jedynie do nowego ukształtowania prawa własności poprzez odebranie temu prawu cechy wspólności.

Zdaniem Wnioskodawczyni, z treści stanu faktycznego wynika, że wartość przyznanej Jej spłaty w kwocie 142 800 zł nie przekroczyła wartości przysługującego Jej udziału 1/2 w nieruchomości wspólnej. Wartość nieruchomości została ustalona na podstawie opinii biegłego wydanej w sprawie o sygn. ..., tj. na kwotę 285 600 zł. W przedstawionym stanie faktycznym zniesienie współwłasności nastąpiło poprzez przyznanie jednemu ze współwłaścicieli całości nieruchomości za spłatą drugiego ze współwłaścicieli. Wnioskodawczyni nie otrzymała żadnego przysporzenia majątkowego, ponad swój udział przypadający w nieruchomości. Wnioskodawczyni otrzymała bowiem 1/2 wartości całej nieruchomości w środkach pieniężnych, tj. wartość równą Jej udziałowi. Niejako Wnioskodawczyni otrzymała równowartość w pieniądzu utraconego majątku, który przeszedł na własność drugiego ze współwłaścicieli.

Tak więc mając na uwadze wskazane powyżej okoliczności zdaniem Wnioskodawczyni, otrzymana przez Nią spłata w ratach: 2 x 10 000 zł i 7 000 zł w dniu 29 kwietnia 2016 r.; 43 000 zł w dniu 5 maja 2016 r.; 1 430 zł 88 gr w dniu 23 sierpnia 2016 r.; 25 081 zł 02 gr w dniu 4 listopada 2016 r. oraz wpłaty pobrane poprzez zajęcie wierzytelności w sądowym postępowaniu egzekucyjnym w sprawie ..., nie wywołuje skutku w postaci powstania przychodu z powodu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Istotne znaczenie dla rozstrzygnięcia ma okoliczność, że wielkość spłaty nie przekroczyła wartości przysługującego „spadkobierczyni udziału spadkowego”. Wnioskodawczyni nie uzyskała żadnego przychodu, gdyż Jej zdaniem, jedynie spieniężyła udział w nieruchomości nabyty w drodze darowizny uzyskując jedynie jego równowartość.

Wnioskodawczyni wskazuje, że w interpretacji indywidualnej z dnia 17 marca 2017 r., w sprawie Nr 1462-IPPB1.4511.1159.2016.2.KS1, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wskazał, cyt.: „Tak więc co do zasady zniesienie współwłasności jest formą nowego nabycia wówczas, gdy w wyniku tego zniesienia podatnik otrzymuje nieruchomość, której wartość po dokonanym podziale przekracza wartość udziału jaki pierwotnie podatnikowi przysługiwał. Zatem, jeżeli przy dokonaniu zniesienia współwłasności wystąpiło przysporzenie majątku ponad posiadany udział przed zniesieniem współwłasności oznacza to, że dla części udziału w nieruchomości nabytego w drodze zniesienia współwłasności dniem nabycia będzie dzień, w którym nastąpiło zniesienie współwłasności”.

Wnioskodawczyni podkreśla fakt, że nie miała wpływu na działanie swojego brata, który przed upływem 5-letniego okresu złożył wniosek o zniesienie współwłasności.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 9 ust. 1a ww. ustawy jeżeli podatnik uzyskuje dochody z więcej niż z jednego źródła, przedmiotem opodatkowania w danym roku podatkowym jest, z zastrzeżeniem art. 25e, art. 29-30c, art. 30e, art. 30f oraz art. 44 ust. 7e i 7f, suma dochodów z wszystkich źródeł przychodów.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
4. innych rzeczy

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) przed upływem 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Powyższy przepis formułuje generalną zasadę, że odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz wymienionych praw majątkowych przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Tym samym, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz praw majątkowych następuje po upływie 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym miało miejsce nabycie – nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zatem, przychód uzyskany z odpłatnego zbycia nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości i praw majątkowych w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Wobec powyższego, w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i wymienionych praw istotne znaczenie ma ustalenie daty i formy prawnej ich nabycia.

Termin „nabycie”, którym posługuje się ustawodawca w treści przepisu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, oznacza każdą czynność prawną (np. umowę sprzedaży, zamiany, darowizny lub innej umowy zobowiązującej do przeniesienia własności nieruchomości/rzeczy oznaczonej co do tożsamości) lub zdarzenie prawne (np. spadek), na mocy których na osobę fizyczną – nabywcę przechodzi własność nieruchomości (lub udziału w nieruchomości), bez względu na to czy nabycie następuje w sposób odpłatny, czy nieodpłatny.

Interpretacja pojęcia „nabycie” została także przedstawiona w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z 3 listopada 2009 r., sygn. akt II FSK 1489/08, w którym Sąd stwierdził, że aby ustalić, jaka czynność prawna wyznacza początek biegu pięcioletniego terminu należy odwołać się do regulacji zawartych w prawie cywilnym. Według ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2017 r., poz. 459, z późn. zm.) nabycie jest to uzyskanie prawa własności rzeczy. Zatem aktywa majątkowe ulegają zwiększeniu. Zdaniem Sądu przez pojęcie „nabycie” użyte w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy rozumieć każde zwiększenie aktywów majątku podatnika.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni na podstawie umowy darowizny od matki w 2015 r. stała się współwłaścicielem nieruchomości w udziale wynoszącym 1/2. Natomiast, pozostały udział 1/2 w tej nieruchomości należał od 2006 r. do drugiego współwłaściciela, tj. brata Wnioskodawczyni. W dniu 11 grudnia 2014 r. brat Wnioskodawczyni złożył do Sądu Rejonowego wniosek o zniesienie współwłasności przedmiotowej nieruchomości. Po zniesieniu współwłasności cała nieruchomość miała przypaść na własność bratu Wnioskodawczyni w zamian za spłatę w kwocie 100 000 zł na rzecz Wnioskodawczyni. W toku powyższego postępowania został powołany biegły sądowy z zakresu budownictwa i wyceny nieruchomości, który wydał opinię w sprawie i ustalił wartość przedmiotowej nieruchomości na kwotę 285 600 zł.

W trakcie trwania tego postępowania sądowego brat Wnioskodawczyni na mocy umowy darowizny z dnia 8 kwietnia 2015 r. - zbył swój udział 1/2 w nieruchomości na rzecz żony ... - w związku z czym stała się ona nowym współwłaścicielem tej nieruchomości (nabywca wstąpił w miejsce poprzedniego i uzyskał status współwłaściciela).

Na rozprawie w dniu 22 października 2015 r. Wnioskodawczyni wraz z nowym współwłaścicielem zawarła przed Sądem Rejonowym ugodę sądową, której przedmiotem było zniesienie współwłasności nieruchomości. Strony postanowiły, że przedmiotowa nieruchomość w całości przypadnie żonie brata (tj. nowemu współwłaścicielowi), a Wnioskodawczyni w zamian za przeniesienie własności udziału 1/2 w nieruchomości otrzyma spłatę w wysokości równowartości swojego udziału (w kwocie 142 800 zł płatną w ratach).

W omawianej sprawie bezsporny jest fakt, że prawo własności udziału 1/2 w nieruchomości Wnioskodawczyni nabyła w 2014 r. w drodze darowizny od swojej mamy. Wątpliwość Wnioskodawczyni budzi kwestia, czy w związku ze zniesieniem współwłasności (wszczętym na wniosek drugiego współwłaściciela tej nieruchomości), po stronie Wnioskodawczyni powstanie obowiązek podatkowy.

Celem postępowania o zniesienie współwłasności, w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz. U. z 2017 r., poz. 459, z późn. zm.), jest nowe ukształtowanie prawa własności rzeczy, która stanowi przedmiot współwłasności. Stosownie do art. 195 Kodeksu cywilnego współwłasność jest instytucją prawa cywilnego polegającą na tym, że własność tej samej rzeczy przysługuje niepodzielnie kilku osobom.

Zgodnie z art. 210 Kodeksu cywilnego każdy ze współwłaścicieli w każdym czasie może domagać się zniesienia współwłasności. Przez zniesienie współwłasności rozumie się likwidację łączącego współwłaścicieli stosunku prawnego, która następuje w drodze umowy lub orzeczenia sądu.

W myśl art. 211 i art. 212 ww. Kodeksu, zniesienie współwłasności może nastąpić przez podział rzeczy wspólnej, a gdy rzeczy nie da się podzielić, przez przyznanie rzeczy jednemu ze współwłaścicieli z obowiązkiem spłaty pozostałych, bądź przez podział cywilny, polegający na sprzedaży rzeczy wspólnej i podziale uzyskanej ceny stosownie do wielkości udziałów współwłaścicieli. W rezultacie w wyniku zniesienia współwłasności dochodzi więc jedynie do nowego ukształtowania prawa własności poprzez odebranie temu prawu cechy wspólności.

W wyniku dokonania zniesienia współwłasności możliwe jest zatem przyznanie rzeczy jednej osobie, przy jednoczesnym zobowiązaniu do dokonania spłat na rzecz pozostałych współwłaścicieli.

W wyniku dokonania zniesienia współwłasności możliwe jest zatem przyznanie rzeczy jednej osobie, przy jednoczesnym zobowiązaniu do dokonania spłat na rzecz pozostałych współwłaścicieli. Wówczas osoba otrzymująca w całości daną rzecz nabywa w niej udział ponad udział dotychczas posiadany i przysługujący jej w tej rzeczy. Konsekwencją tego jest zbycie udziału w rzeczy po stronie tego współwłaściciela, który w zamian przysługującego mu udziału w rzeczy otrzyma spłatę pieniężną. Wówczas mamy do czynienia z odpłatnym zbyciem (nabyciem) udziału w nieruchomości, które wyczerpuje dyspozycję przepisu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wskazać bowiem należy, że użyte w wyżej powołanym art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych pojęcie „odpłatne zbycie” oznacza każde przeniesienie prawa własności lub innych praw majątkowych w zamian za korzyść majątkową. Termin odpłatne zbycie obejmuje zatem szeroki zakres czynności. W myśl art. 155 § 1 Kodeksu cywilnego umowa sprzedaży, zamiany, darowizny lub inna umowa zobowiązująca do przeniesienia własności rzeczy co do tożsamości oznaczonej przenosi własność na nabywcę, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej albo że strony inaczej postanowiły. Tym samym określenie „zbycie” odnosi się do wszystkich przypadków przeniesienia własności, nie ogranicza się wyłącznie do sprzedaży, czy zamiany, lecz ma zastosowanie do wszystkich czynności prawnych, których skutkiem jest przeniesienie prawa własności do całej rzeczy lub udziału. Pod pojęciem „odpłatnego zbycia” należy rozumieć zatem każde zdarzenie i każdą czynność prawną, w wyniku których dochodzi do przeniesienia prawa własności nieruchomości (lub udziału w niej) za wynagrodzeniem.

Jednym ze sposobów zniesienia współwłasności jest przyznanie wspólnej rzeczy jednemu ze współwłaścicieli z obowiązkiem spłaty pozostałych. Oznacza to, że osoby które otrzymują spłaty w zamian za udziały we współwłasności zbywają swoje udziały w rzeczy odpłatnie.

Zatem, po stronie dokonującego odpłatnego zbycia udziału w nieruchomości, tj. w zamian za spłatę, powstaje obowiązek podatkowy w podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli zdarzenie to ma miejsce przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie zbywanego udziału w nieruchomości.

Mając na uwadze przedstawiony opis stanu faktycznego i powołane przepisy prawa należy stwierdzić, że w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zniesienie współwłasności ze spłatą na rzecz Wnioskodawczyni (która to spłata nie przekracza wartości Jej udziału), dokonane na podstawie ugody sądowej w 2015 r. - stanowi formę odpłatnego zbycia przez Wnioskodawczynię udziału 1/2 w nieruchomości, jako nabytego w 2014 r., ponieważ zbycie (w drodze zniesienia współwłasności na rzecz innego współwłaściciela) nastąpiło przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym Wnioskodawczyni udział nabyła.

Wobec powyższego nie można uwzględnić argumentu Wnioskodawczyni, że nie uzyskała Ona żadnego przychodu, a jedynie spieniężyła udział w nieruchomości nabyty w drodze darowizny uzyskując jego równowartość. Według Wnioskodawczyni w sytuacji, gdy spłata jest ekwiwalentna do posiadanego przez podatnika udziału, to podatnik ten nie otrzymuje w związku z czynnością zniesienia współwłasności żadnego przysporzenia majątkowego, które przewyższałoby wartość ułamkową udziału we współwłasności. Na potwierdzenie swojego stanowiska, Wnioskodawczyni powołała się na interpretację indywidualną wydaną przez organ podatkowy. Wyjaśnić należy, że wskazana przez Wnioskodawczynię interpretacja indywidualna odnosi się do innego stanu faktycznego niż w omawianej sprawie, bowiem dotyczy odpłatnego zbycia dokonanego po upływie 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie.

Tak jak wyjaśniono, zbycie udziału w nieruchomości nabytego w drodze darowizny w zamian za spłatę jest odpłatnym zbyciem wywołującym na gruncie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych określone konsekwencje podatkowe. Okolicznością wpływającą na to, czy po stronie Wnioskodawczyni w wyniku zbycia udziału w nieruchomości w zamian za spłatę powstanie obowiązek podatkowy czy też nie, wbrew twierdzeniu Wnioskodawczyni nie jest sama wartość kwoty otrzymanej spłaty, lecz również czynność prawna odpłatnego zniesienia współwłasności (data czynności prawnej), która stanowi formę odpłatnego zbycia w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Elementem mającym wpływ na powstanie obowiązku podatkowego jest przede wszystkim to, czy odpłatne zbycie zostało dokonane w terminie 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie, czy też po upływie tego terminu. Przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy w zakresie ustalenia źródła przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych nie zawiera żadnego wyłączenia. Użyte przez ustawodawcę pojęcie odpłatnego zbycia to nie tylko umowa sprzedaży, darowizny, ale również inna umowa, na mocy której następuje przeniesienie prawa własności w zamian za korzyść majątkową. Stąd też, okoliczność wskazana przez Wnioskodawczynię, że w wyniku zniesienia współwłasności za spłatą nie doszło do przysporzenia w majątku Wnioskodawczyni w żadnym wypadku nie może przesądzać, że po Jej stronie nie powstanie obowiązek podatkowy. Zniesienie współwłasności polegające na przejęciu nieruchomości przez jednego współwłaściciela w zamian za spłatę na rzecz Wnioskodawczyni, stanowi formę odpłatnego zbycia. Wnioskodawczyni bowiem, otrzymując spłatę zbyła odpłatnie swój udział we współwłasności nieruchomości, który nabyła w drodze darowizny. Spłata jest w tym przypadku wyrażoną w pieniądzu równowartością zbytego udziału we wspólnym prawie, co oznacza, że pomiędzy współwłaścicielami doszło do wymiany dóbr materialnych, tj. udziału w nieruchomości w zamian za środki pieniężne.

W myśl art. 30e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku.

Zgodnie z art. 30e ust. 2 ww. ustawy – podstawą obliczenia podatku, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw. Przy czym przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej (art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Stosownie do art. 22 ust. 6c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), z zastrzeżeniem ust. 6d, stanowią udokumentowane koszty nabycia lub udokumentowane koszty wytworzenia, powiększone o udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania.

Za koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nabytych w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób, uważa się udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania oraz kwotę zapłaconego podatku od spadków i darowizn w takiej części, w jakiej wartość zbywanej rzeczy lub prawa przyjęta do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn odpowiada łącznej wartości rzeczy i praw majątkowych przyjętej do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn (art. 22 ust. 6d ww. ustawy).

W myśl art. 22 ust. 6e ww. ustawy – wysokość nakładów, o których mowa w ust. 6d, ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych.

Zatem, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlega dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia udziału w nieruchomości (art. 19 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) oraz kosztami uzyskania tego przychodu (art. 22 ust. 6d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Stosownie do art. 30e ust. 4 ww. ustawy – po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3 (PIT-39), wykazać:

1. dochody uzyskane w roku podatkowym z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) i obliczyć należny podatek dochodowy od dochodu, do którego nie ma zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 131, lub
2. dochody, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131.
   
   

Zgodnie z art. 45 ust. la pkt 3 ww. ustawy – w terminie do 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym podatnicy są zobowiązani składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych opodatkowanych na zasadach określonych w art. 30e.

W tym samym terminie płatny jest również należny podatek, wynikający z tego zeznania (art. 45 ust. 4 pkt 4 ww. ustawy).

Dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) nie łączy się z dochodami (przychodami) z innych źródeł – stosownie do art. 30e ust. 5 ww. ustawy.

W przypadku niewypełnienia warunków określonych w art. 21 ust. 1 pkt 131 – podatnik jest zobowiązany do złożenia korekty zeznania, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3 i do zapłaty podatku wraz z odsetkami za zwłokę; odsetki nalicza się od następnego dnia po upływie terminu płatności, o którym mowa w art. 45 ust. 4 pkt 4, do dnia zapłaty podatku włącznie (art. 30e ust. 7 ww. ustawy).

Przenosząc powyższe uregulowania prawne na grunt rozpatrywanej sprawy stwierdzić należy, że zniesienie współwłasności polegające na przyznaniu udziału w nieruchomości jednemu ze współwłaścicieli w zamian za spłatę pieniężną stanowi formę odpłatnego zbycia, wyczerpującą dyspozycję przepisu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W konsekwencji, odpłatne zbycie przez Wnioskodawczynię w drodze zniesienia współwłasności w 2015 r. udziału 1/2 w nieruchomości, a nabytego w drodze darowizny w 2014 r. - stanowi źródło przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z którego dochód podlega opodatkowaniu 19% podatkiem dochodowym na zasadach określonych w art. 30e ust. 1 powołanej ustawy.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawczyni jest nieprawidłowe.

Jednocześnie Organ zauważa, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Postępowanie w sprawie wydania interpretacji indywidualnej ma na celu wyjaśnienie wątpliwości co do sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego materialnego do określonego stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy wydający interpretację indywidualną nie sprawdza prawidłowości przedstawionych we wniosku wartości liczbowych, w związku z tym nie może się do nich odnieść. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) jest sam przepis prawa.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.