Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL2-1.4012.86.2017.1.MK
z 2 czerwca 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 29 marca 2017 r. (data wpływu 5 kwietnia 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie podstawy opodatkowania zniesienia współwłasności nieruchomości gruntowej (pytanie oznaczone we wniosku nr 1) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 kwietnia 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie podstawy opodatkowania zniesienia współwłasności nieruchomości gruntowej (pytanie oznaczone we wniosku nr 1).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Gmina jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. Gmina jest współwłaścicielem w udziale ³/₄ niezabudowanej działki gruntu nr 7/3. Natomiast współwłaścicielem w udziale ¹/₄ tejże działki gruntu jest osoba fizyczna. Przedmiotowa działka położona jest na terenie dla którego brak jest miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Dla poszczególnych części przedmiotowej działki zostało wydanych pięć decyzji na podstawie przepisów o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, tj.: trzy decyzje o warunkach zabudowy;

• jedna ustalająca warunki zabudowy na rzecz osoby fizycznej będącej współwłaścicielem w udziale ¹/₄,
• a dwie ustalające warunki zabudowy na rzecz Gminy oraz
• dwie decyzje odmawiające ustalenia warunków zabudowy na rzecz Gminy.
  
  

Decyzje o warunkach zabudowy obejmują północne części przedmiotowej działki. Z kolej dla południowych części działki wydano decyzje odmawiające ustalenia warunków zabudowy ze względu na odmowę uzgodnienia przez Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków. Teren przedstawiony w decyzjach odmawiających ustalenia warunków zabudowy i zagospodarowania terenu znajduje się na obszarze ujętym w Gminnej Ewidencji Zabytków wobec tego na podstawie art. 53 ust. 4 pkt 2 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym wymagane jest uzgodnienie decyzji o warunkach zabudowy z Wojewódzkim Konserwatorem Zabytków. Mając na uwadze powyższe możliwa jest zabudowa tylko północnej części działki.

Współwłaściciele planują zniesienie współwłasności przedmiotowej działki, poprzez podział fizyczny działki. Podzielenie działki nr 7/3 polegało będzie na przyznaniu osobie fizycznej własności działki A oraz przyznaniu Gminie własności działki B, z rozliczeniem finansowym. Działka A zostałaby wydzielona zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy wydaną na rzecz współwłaściciela ¹/₄, tj. osoby fizycznej, przy czym działka A będzie miała powierzchnię przekraczającą udział ¹/₄ w obecnej nieruchomości. Rzeczoznawca majątkowy sporządził operat szacunkowy działki A i działki B, uwzględniając w wycenie wszystkie wydane decyzje o warunkach zabudowy. Zgodnie z ww. decyzjami, na każdej z działek planowanych do wydzielenia można będzie wybudować jeden dom jednorodzinny, z tym, że działka B będzie mogła być zabudowana tylko w północnej części, ograniczenie to zostało uwzględnione w wycenie działki B. Wartość planowanej do wydzielenia działki A została wyceniona przez rzeczoznawcę majątkowego na kwotę 165.500 zł, tj. 157,59 zł/m², (w tym wartość udziału Gminy – 124.125 zł, wartość udziału osoby fizycznej – 41.375 zł). Wartość planowanej do wydzielenia działki B została wyceniona przez rzeczoznawcę majątkowego na kwotę 391.600 zł, tj. 127,01 zł/m², (w tym wartość udziału Gminy – 293.700 zł, wartość udziału osoby fizycznej – 97.900 zł). Jak widać z powyższego, ze względu na zróżnicowane parametry/cechy obu działek, różnią się one wartością za m². Wartość udziału osoby fizycznej w całej nieruchomości, składającej się z działek A i B wynosi 139.275 zł, co stanowi sumę wartości jej udziałów w każdej z działek powstałych w wyniku podziału działki nr 7/3 (w działce A – 41.375 zł oraz w działce B – 97.900 zł). Wartość pozyskiwanej przez osobę fizyczną działki A wynosi 165.500 zł. Zatem w wyniku zniesienia współwłasności nieruchomości składającej się z działek A i B, wartość pozyskiwanej przez osobę fizyczną działki A przewyższa wartość jej udziału w całej nieruchomości o kwotę 26.225 zł. Kwota 26.225 zł, będzie stanowiła dopłatę, jaką osoba fizyczna dokona na rzecz Gminy stanowiąc przysporzenie majątkowe, jakie osoba fizyczna otrzyma w wyniku zniesienia współwłasności.

Wobec powyższego w sytuacji zniesienia współwłasności działki po jej podziale w taki sposób, że osobie fizycznej przyznanoby własność działki A, a Gminie własność działki B oraz mając na uwadze wzajemne rozliczenia, osoba fizyczna będzie zobowiązana dokonać dopłaty na rzecz Gminy w kwocie 26.225 zł.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Co stanowi podstawę opodatkowania dla czynności zniesienia współwłasności, która nastąpi poprzez podział działki wspólnej z wyrównaniem wartości udziałów przez dopłatę pieniężną?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z przepisami Kodeksu cywilnego [Dz. U. z 2017 r., poz. 459] (dalej: k.c.) współwłasność polega na tym, że własność tej samej rzeczy może przysługiwać niepodzielnie kilku osobom (art. 195 k.c.). Współwłasność ułamkowa polega na tym, że udział każdego współwłaściciela we wspólnym prawie jest określony kwotowo ułamkiem. Współwłaściciel rzeczy wspólnej, któremu przysługuje udział jest uprawniony do posiadania całej rzeczy będącej przedmiotem współwłasności i do korzystania z niej w takim zakresie, w jakim nie przeszkadza on w posiadaniu jej przez innych współwłaścicieli. W myśl art. 210 k.c., każdy ze współwłaścicieli może żądać zniesienia współwłasności. Natomiast zgodnie z art. 211 i art. 212 k.c. zniesienie współwłasności może nastąpić przez podział rzeczy wspólnej, a gdy rzeczy nie da się podzielić, przez przyznanie rzeczy jednemu ze współwłaścicieli z obowiązkiem spłaty pozostałych, bądź przez podział cywilny, polegający na sprzedaży rzeczy wspólnej i podziale uzyskanej ceny stosownie do wielkości udziałów współwłaścicieli.

Dokonanie podziału rzeczy wspólnej powinno zasadniczo nastąpić stosownie do wielkości udziałów we współwłasności. Możliwe jest jednak, że wartość poszczególnych udziałów może być wyrównana przez dopłaty pieniężne. Podział rzeczy wspólnej prowadzi do zniesienia współwłasności, a w wyniku podziału powstają nowe przedmioty własności – odrębne rzeczy wydzielone z większej rzeczy poprzednio wspólnej. Nowe rzeczy przypadają na wyłączną własność poszczególnym współwłaścicielom, a współwłasność rzeczy wspólnej wygasa.

Zgodnie z tezą wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 06 października 2016 r., sygn. akt I FSK 386/16, umowne zniesienie współwłasności, polegające na podziale rzeczy wspólnej, ma charakter rozporządzenia tą rzeczą, prowadzącego do uzyskania przez każdego ze współwłaścicieli wyłącznego prawa własności do nowej rzeczy, co na gruncie podatku od towarów i usług stanowi dostawę towaru w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług – jeżeli czynność ta ma charakter odpłatny, wyrażający się zastosowaniem dopłaty pieniężnej. Nieodpłatne zniesienie współwłasności rzeczy nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W powołanym wyżej wyroku Sąd stwierdził, że jeżeli czynności tej nie towarzyszy dopłata pieniężna, mająca na celu wyrównanie wartości poszczególnych udziałów, nie ma ona charakteru odpłatnego, w tym też na gruncie VAT. Wydzielone bowiem (bez dopłaty) w wyniku zniesienia współwłasności nowe rzeczy, swoją wartością powinny odpowiadać wielkości poszczególnych udziałów, co oznacza, że żaden ze współwłaścicieli nie uzyskuje w wyniku tej czynności przysporzenia majątkowego (ekonomicznego), a jedynie prawo umożliwiające mu dysponowanie nowym towarem jak właściciel. Ponadto umowy zniesienia współwłasności rzeczy przez fizyczny jej podział, z uwzględnieniem jedynie wartości udziałów współwłaścicieli, nie można utożsamiać z czynnościami zamiany udziałów w rzeczy, czy ich sprzedaży.

Oznacza to, że tego rodzaju umowne zniesienie współwłasności rzeczy, które nie ma charakteru odpłatnego, nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Jeżeli jednak czynność ta będzie miała charakter odpłatny, a więc strony postanowią, że w wyniku zniesienia współwłasności jeden ze wspólników uzyska własność nowej rzeczy o wartości niższej od wartości jego udziału we własności wspólnej rzeczy, a drugi ze wspólników zostanie zobowiązany do wyrównania tej wartości przez dopłatę pieniężną (z uwagi na to, że wartość jego nowej rzeczy jest wyższa od wartości przysługującego mu uprzednio udziału), na gruncie VAT będzie miała miejsce odpłatna dostawa towaru w rozumieniu art. 7 ust. 1 u.p.t.u., której odpłatność wyznacza wielkość poczynionej dopłaty.

W takiej bowiem sytuacji, skoro w wyniku zawartej umowy „część” pozyskanego przez współwłaściciela towaru w części przewyższającej wartość przysługującego mu udziału w rzeczy wspólnej, znalazła się w jego wyłącznym władaniu, oznacza to, że drugi współwłaściciel dokonał jej zbycia z przynależnej mu części towaru wspólnego, mającego charakter dostawy towaru w rozumieniu art. 7 ust. 1 u.p.t.u., za odpłatnością w wysokości ustalonej dopłaty pieniężnej.

Na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług Dz.U.2016.710 t.j., z późn. zm. (Dalej: ustawy o podatku VAT) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zgodnie z art. 7 ust 1 ustawy o podatku VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Stosownie do art. 29a ust. 1 ustawy o podatku VAT, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Zdaniem Wnioskodawcy, Gmina jako współwłaściciel działki dokonując umownego zniesienia współwłasności poprzez fizyczny podział działki będzie występowała w charakterze podatnika podatku od towarów i usług, natomiast czynność ta w świetle ustawy o podatku VAT będzie traktowana jako dostawa towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy o podatku VAT, za odpłatnością w wysokości ustalonej dopłaty pieniężnej.

Mając na uwadze powyższe przepisy oraz cytowany wyrok NSA, w ocenie Gminy, podstawą opodatkowania opisanej we wniosku planowanej czynności zniesienia współwłasności stanowić będzie dopłata, którą będzie musiała dokonać na rzecz Gminy osoba fizyczna (współwłaściciel ¹/₄) w kwocie wynikającej z wyceny rzeczoznawcy majątkowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r. Nr 710, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 ustawy. Zgodnie z tym przepisem, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Z przytoczonych przepisów nie wynika, że odpłatność za czynności dostawy towarów lub świadczenia usług musi mieć postać pieniężną. Odpłatność jako świadczenie wzajemne może również przybrać postać rzeczową – zapłata w innym towarze lub usłudze albo mieszaną – zapłata w części pieniężna i w części rzeczowa. Innymi słowy, dla uznania czynności za odpłatną, wystarczające jest, by istniała możliwość określenia ceny wyrażonej w pieniądzu w stosunku do świadczenia wzajemnego stanowiącego wynagrodzenie za tę czynność.

Treść powołanego art. 7 ust. 1, wskazuje, że ustawa o podatku od towarów i usług posługuje się w odniesieniu do dostawy towarów sformułowaniem „przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel. Takie zdefiniowanie konstytutywnego aspektu dostawy towarów, odwołując się do ekonomicznego władztwa nad rzeczą sprawia, że przedmiotem opodatkowania może być nie tylko sprzedaż, czy zamiana rzeczy, jako fizycznie wyodrębnionych dóbr materialnych, ale również inne transakcje wywierające, z ekonomicznego punktu widzenia, podobne skutki.

Należy zauważyć, że nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

Z treści art. 15 ust. 1 ustawy wynika, że podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Jednocześnie należy wskazać, że kwestia współwłasności została uregulowana w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2017 r., poz. 459) – zwanej dalej k.c.

W myśl art. 195 k.c., własność tej samej rzeczy może przysługiwać niepodzielnie kilku osobom (współwłasność). Współwłasność nie jest instytucją samodzielną, lecz stanowi odmianę własności i charakteryzuje się tym, że własność rzeczy (ruchomej lub nieruchomej) przysługuje kilku podmiotom. Do współwłasności stosuje się – jeśli co innego nie wynika z przepisów poświęconych specjalnie tej instytucji – przepisy odnoszące się do własności. Należy zatem uznać, że udział każdego ze współwłaścicieli jest ze swej istoty szczególną postacią prawną własności.

Współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną (art. 196 k.c.). W przypadku współwłasności w częściach ułamkowych, każdy ze współwłaścicieli ma określony ułamkiem udział w rzeczy. Udział wyraża zakres uprawnień współwłaściciela względem rzeczy wspólnej. Współwłaściciel ma względem swego udziału pozycję wyłącznego właściciela. Ze względu na charakter udziału, jako wyłącznego prawa współwłaściciela, zasadą jest, że każdy ze współwłaścicieli może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli (art. 198 k.c.).

Współwłaściciele są zatem odrębnymi podmiotami prawa.

Zgodnie z art. 210 k.c., każdy ze współwłaścicieli może żądać zniesienia współwłasności (...). Z powyższej normy wynika więc, że ustawodawca przyznaje każdemu ze współwłaścicieli roszczenie o zniesienie współwłasności. Jego zaspokojenie może nastąpić w trybie umownego zniesienia współwłasności lub na drodze orzeczenia sądowego. Żaden ze współwłaścicieli nie może zaś skutecznie sprzeciwiać się zniesieniu współwłasności.

Ponadto, każdy ze współwłaścicieli może żądać, ażeby zniesienie współwłasności nastąpiło przez podział rzeczy wspólnej, chyba że podział byłby sprzeczny z przepisami ustawy lub ze społeczno-gospodarczym przeznaczeniem rzeczy albo że pociągałby za sobą istotną zmianę rzeczy lub znaczne zmniejszenie jej wartości (art. 211 k.c.).

Zasadą jest, że zniesienie współwłasności powinno nastąpić przede wszystkim przez podział fizyczny rzeczy wspólnej. Podział rzeczy wspólnej prowadzi do zniesienia współwłasności. Jest bowiem oczywiste, że w wyniku podziału powstają nowe przedmioty własności – samoistne, odrębne rzeczy, wydzielone z większej rzeczy macierzystej (poprzednio wspólnej). Przypadają zaś one na wyłączną własność poszczególnym współwłaścicielom. Tym samym wygasa współwłasność macierzystej rzeczy wspólnej.

W tym miejscu wskazać należy, na wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 6 października 2016 r., sygn. akt I FSK 386/16. Stosownie do treści powołanego orzeczenia „umowne zniesienie współwłasności, polegające na podziale rzeczy wspólnej, ma charakter rozporządzenia tą rzeczą, prowadzącego do uzyskania przez każdego ze współwłaścicieli wyłącznego prawa własności do nowej rzeczy, co na gruncie podatku od towarów i usług stanowi dostawę towaru w rozumieniu art. 7 ust. 1 u.p.t.u. - jeżeli czynność ta ma charakter odpłatny, wyrażający się zastosowaniem dopłaty pieniężnej. Nieodpłatne zniesienie współwłasności rzeczy nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług”.

Z opisanego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca jest współwłaścicielem w udziale ³/₄ niezabudowanej działki gruntu nr 7/3. Natomiast współwłaścicielem w udziale ¹/₄ tejże działki gruntu jest osoba fizyczna. Współwłaściciele planują zniesienie współwłasności przedmiotowej działki, poprzez podział fizyczny działki. Podzielenie działki nr 7/3 polegało będzie na przyznaniu osobie fizycznej własności działki A oraz przyznaniu Gminie własności działki B, z rozliczeniem finansowym. Działka A zostałaby wydzielona zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy wydaną na rzecz współwłaściciela ¹/₄, tj. osoby fizycznej, przy czym działka A będzie miała powierzchnię przekraczającą udział ¹/₄ w obecnej nieruchomości. Rzeczoznawca majątkowy sporządził operat szacunkowy działki A i działki B, uwzględniając w wycenie wszystkie wydane decyzje o warunkach zabudowy. Wartość planowanej do wydzielenia działki A została wyceniona przez rzeczoznawcę majątkowego na kwotę 165.500 zł, tj. 157,59 zł/m², (w tym wartość udziału Gminy – 124.125 zł, wartość udziału osoby fizycznej – 41.375 zł). Wartość planowanej do wydzielenia działki B została wyceniona przez rzeczoznawcę majątkowego na kwotę 391.600 zł, tj. 127,01 zł/m², (w tym wartość udziału Gminy – 293.700 zł, wartość udziału osoby fizycznej – 97.900 zł). Ze względu na zróżnicowane parametry/cechy obu działek, różnią się one wartością za m². Wartość udziału osoby fizycznej w całej nieruchomości, składającej się z działek A i B wynosi 139.275 zł, co stanowi sumę wartości jej udziałów w każdej z działek powstałych w wyniku podziału działki nr 7/3 (w działce A – 41.375 zł oraz w działce B – 97.900 zł). Wartość pozyskiwanej przez osobę fizyczną działki A wynosi 165.500 zł. Zatem w wyniku zniesienia współwłasności nieruchomości składającej się z działek A i B, wartość pozyskiwanej przez osobę fizyczną działki A przewyższa wartość jej udziału w całej nieruchomości o kwotę 26.225 zł. Kwota 26.225 zł, będzie stanowiła dopłatę, jaką osoba fizyczna dokona na rzecz Gminy stanowiąc przysporzenie majątkowe, jakie osoba fizyczna otrzyma w wyniku zniesienia współwłasności. Wobec powyższego w sytuacji zniesienia współwłasności działki po jej podziale w taki sposób, że osobie fizycznej przyznałoby własność działki A, a Gminie własność działki B oraz mając na uwadze wzajemne rozliczenia, osoba fizyczna będzie zobowiązana dokonać dopłaty na rzecz Gminy w kwocie 26.225 zł.

Wnioskodawca powziął wątpliwość, co stanowi podstawę opodatkowania dla czynności zniesienia współwłasności, która nastąpi poprzez podział działki wspólnej z wyrównaniem wartości udziałów przez dopłatę pieniężną.

Odnosząc przytoczone przepisy prawa na grunt rozpatrywanej sprawy należy zgodzić się z Wnioskodawcą, że w opisanych okolicznościach zniesienie współwłasności nieruchomości będzie czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Należy bowiem zauważyć, że w myśl zasady wyrażonej w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatne transakcje dostawy towarów i świadczenia usług. Aby mówić o dostawie towarów, musi nastąpić czynność polegająca na przeniesieniu prawa do rozporządzania (dysponowania) towarem jak właściciel. Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, że współwłaściciele działki nr 7/3 dokonają zniesienia współwłasności przez podział fizyczny działki. Na skutek tej czynności dojdzie pomiędzy stronami do wzajemnych rozliczeń, w konsekwencji czego osoba fizyczna otrzyma nieruchomość (działkę A) przekraczającą jej udział w działce nr 7/3. Skutkiem takiego systemu rozliczeń osoba fizyczna zobligowana będzie dokonać dopłaty do nabytej działki (powstałej po podziale działki nr 7/3) w kwocie 26.225 zł.

Mając na uwadze powołane przepisy prawa oraz przedstawiony opis zdarzenia przyszłego należy stwierdzić, że w wyniku zniesienia współwłasności nieruchomości, przeprowadzonego na zasadach opisanych w niniejszym wniosku, dojdzie do wydania działki gruntu ponad posiadany udział w nieruchomości nr 7/3, a więc towaru , o którym mowa w art. 7 ust. 1 ustawy. Wystąpi zatem odpłatna dostawa towarów zdefiniowana w tymże przepisie oraz czynność podlegająca opodatkowaniu zdefiniowana w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Z powyższego wynika, że art. 29a ust. 1 ustawy, odnosi się do wszystkiego, co stanowi zapłatę obejmując swym zakresem każdą formę zapłaty otrzymaną przez sprzedawcę z tytułu dostawy towarów lub wykonania usługi.

Uregulowanie wynikające z art. 29a ust. 1 ustawy, stanowi odpowiednik art. 73 Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347, str. 1, z późn. zm.), zwanej dalej Dyrektywą, zgodnie z którym podstawa opodatkowania obejmuje wszystko, co stanowi wynagrodzenie (zapłatę), które dostawca towarów lub świadczący usługi otrzymał lub ma otrzymać od nabywcy, klienta lub osoby trzeciej z tytułu wykonanych czynności, łącznie z subwencjami związanymi bezpośrednio z ceną takich dostaw.

Zauważyć należy, że ogólna zasada ustalania podstawy opodatkowania, o której mowa w art. 29a ust. 1 ustawy, jest w pełni zgodna z definicją podstawy opodatkowania zawartą w art. 73 Dyrektywy.

Katalog elementów dodatkowych wchodzących w skład podstawy opodatkowania określony został w art. 29a ust. 6 ustawy. I tak, stosownie do ww. przepisu podstawa opodatkowania obejmuje:

1. podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku;
2. koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dokonującego dostawy lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy.
   
   

Mając na względzie powołane przepisy prawa oraz elementy stanu sprawy wskazać należy, że podstawą opodatkowania w opisanej transakcji będzie dopłata, którą zobowiązana będzie dokonać osoba fizyczna za zniesienie współwłasności działki nr 7/3 i uzyskanie prawa własności działki A przekraczającej wartość udziału w działce nr 7/3. Jak wyjaśniono bowiem – kluczowy dla niniejszego zagadnienia przepis art. 29a ust. 1 ustawy – uznaje za podstawę opodatkowania wszystko co stanowi zapłatę za wykonaną czynność opodatkowaną podatkiem od towarów i usług. W realiach niniejszej sprawy przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel dotyczyć będzie jedynie tej części nieruchomości gruntowej (działki A), która przekracza udział osoby fizycznej w działce nr 7/3. I to właśnie ta część objęta jest dopłatą w kwocie 26.225 zł, jaką winna uiścić osoba fizyczna. W konsekwencji podstawa opodatkowania, która zdefiniowana została w art. 29a ust. 1 ustawy, dotyczy kwoty 26.225 zł.

W tym miejscu tut. Organ wyjaśnia, że niniejszą interpretacją załatwiono wniosek w zakresie podstawy opodatkowania zniesienia współwłasności nieruchomości gruntowej (pytanie oznaczone we wniosku nr 1). Natomiast kwestia stawki podatku VAT dla czynności zniesienia współwłasności (pytanie oznaczone we wniosku nr 2) zostanie załatwiona odrębnym pismem w postępowaniu o nr 0112-KDIL2-1.4012.188.2017.MK.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.