Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-3.4011.244.2017.2.IS
z 2 października 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 31 lipca 2017 r. (data wpływu 16 sierpnia 2017 r.), uzupełnionym pismem z dnia 4 września 2017 r. (data wpływu 12 września 2017 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na organizację szkolenia – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 sierpnia 2017 r. wpłynął do tutejszego Organu wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na organizację szkolenia.

Wniosek ten nie spełniał wymogów, o których mowa w art. 14b § 3 i 14f § 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), w związku z czym pismem z dnia 28 sierpnia 2017 r., nr 0113-KDIPT2-3.4011.244.2017.1.IS, na podstawie art. 13 § 2a, art. 169 § 1 i § 2 w związku z art. 14h wymienionej ustawy, wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie do uzupełnienia ww. wniosku wysłano w dniu 28 sierpnia 2017 r. (skutecznie doręczono w dniu 1 września 2017 r.). Wnioskodawca uzupełnił ww. wniosek pismem z dnia 4 września 2017 r. (data wpływu 12 września 2017 r.), nadanym w dniu 6 września 2017 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny (po uzupełnieniu wniosku):

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w formie jednoosobowej firmy na podstawie wpisu do ewidencji działalności gospodarczej. Osiągane przez Wnioskodawcę dochody są opodatkowane zgodnie z art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dalej: Ustawa PIT), tj. jako dochody z pozarolniczej działalności gospodarczej podatkiem dochodowym. Wnioskodawca jest producentem części do samochodowych instalacji gazowych – reduktorów i listwy wtryskowej.

Wraz z firmą produkującą elektronikę (w ten sposób tworzy kompletną instalację do montażu), z którą Wnioskodawca współpracuje, zorganizował szkolenie dla kontrahentów, które między innymi obejmowało:

• przedstawienie szerokiej gamy produktów …,
  

• omówienie wprowadzonych innowacyjnych rozwiązań w reduktorach,
  

• zastosowanie i prawidłowy montaż reduktora,
  

• zastosowanie elektroniki i prawidłowa kalibracja.
  
  

Dodatkowo Wnioskodawca jest właścicielem homologacji na montaż nr …... W związku z tym, jako instalator, Wnioskodawca ma obowiązek nadzoru nad procesem montażu instalacji gazowych w samochodach. Warsztaty montujące znajdujące się w sieci dealerskiej Wnioskodawcy rozrzucone są po całym kraju. Aby proces montażu instalacji gazowej w samochodzie przebiegał prawidłowo pracownicy w warsztatach muszą być profesjonalnie przeszkoleni. Nie ma możliwości przeprowadzić szkoleń w każdym warsztacie indywidualnie, dlatego Wnioskodawca organizuje szkolenia na poszczególne województwa (…). Po takim szkoleniu ma pewność, że warsztaty montujące prawidłowo założą i skalibrują instalację gazową w samochodzie. Zapewnią tym samym zgodność montażu instalacji przystosowującej dany typ pojazdu do zasilania gazem z wydanym Świadectwem Homologacji. Część szkoleń przeprowadzonych jest w wynajętych salach, ale są i takie szkolenia, które Wnioskodawca przeprowadza na terenie własnej firmy. Takie szkolenie miało miejsce w …, dnia 9 czerwca 2017 r. Szkolenie prowadził pan … z firmy …. Skierowane było do właścicieli warsztatów montujących samochodowe instalacje gazowe w samochodach będących w sieci dealerskiej Wnioskodawcy, jak i do samych montażystów. Pracownik z oddziału w … dzwonił do potencjalnych uczestników szkolenia i informował o szkoleniu. Zainteresowani szkoleniem potwierdzali swoją obecność telefonicznie lub mailowo. W szkoleniu wzięło udział około 50 uczestników. W związku z organizacją szkolenia zostały poniesione wydatki na artykuły spożywcze (woda gazowana, woda niegazowana, pepsi, kawa, sok, słonina, cukier, śmietanka do kawy, jabłka, olej, jajka, mąka, margaryna, przyprawy, mięso, smalec, kiełbasa, kaszanka, ketchup, sól, paluszki, herbata, musztarda, chleb, ogórki, piwo), kubki, tacki i sztućce jednorazowe, brykiet drzewny, koszt wynajmu stołów i ławek.

W dniu 20 lipca 2017 r. odbyło się także szkolenie w …. Sala na szkolenie została wynajęta i zamówiona została usługa cateringowa. W dniu 21 lipca 2017 r. odbyło się szkolenie w … na 40 osób i została opłacona usługa konsumpcyjna. Wszystkie poniesione wydatki są udokumentowane fakturami.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku):

Czy poniesione wydatki na organizację szkolenia (zakup napoi, w tym alkoholowych, herbaty, kawy, usług gastronomicznych, cateringowych i innych artykułów spożywczych) Wnioskodawca będzie mógł zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu?

Zdaniem Wnioskodawcy (przedstawionym w uzupełnieniu wniosku), na podstawie interpretacji ogólnej Ministra Finansów z dnia 25 listopada 2013 r., nr ….., w zakresie możliwości zaliczania do kosztów uzyskania przychodów ponoszonych przez podatników wydatków na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów w ocenie Wnioskodawcy wydatki na szkolenie stanowią koszty uzyskania przychodu, ponieważ :

1. posiadane świadectwo homologacji zobowiązuje Wnioskodawcę do przeprowadzania szkoleń;
2. koszty poniesione na zorganizowane szkolenie to koszty zwykłego funkcjonowania firmy. Wydatki na rzecz kontrahentów, które zostały poniesione w związku z organizacją szkoleń, nie powinny być określane jako koszty reprezentacyjne firmy, nawet jeśli w ich trakcie są podawane posiłki.
   
   

Ponadto na szkoleniu można było zakupić produkty Wnioskodawcy w promocyjnej cenie, z czego Wnioskodawca uzyskał przychód w kwocie 12 183 zł 47 gr.

Powyższe działania nie miały związku z kreowaniem pozytywnego wizerunku firmy, podtrzymania dobrego imienia przedsiębiorstwa, ułatwienia kontaktu z klientami czy nawiązania pozytywnych relacji z uczestnikami. Celem szkolenia było przekazanie informacji o dotychczas sprzedawanych produktach oraz reklama nowych towarów, w których zastosowano innowacyjne rozwiązania technologiczne.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z obowiązującymi przepisami Ustawy PIT (art. 22 ust. 1), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów z wyjątkiem kosztów wymienionych w katalogu zawartym w art. 23 Ustawy PIT, oznacza to, że wydatki poniesione na szkolenie mają ścisły związek z prowadzoną działalnością gospodarczą. W przyszłości przełożą się na zwiększenie przychodów ze sprzedaży i prawidłowo zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032, z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy.

Powyższe oznacza, że podatnik ma możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich kosztów (niewymienionych w art. 23 ust. 1 ww. ustawy) pod warunkiem, że wykaże ich bezpośredni lub pośredni związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. Tak więc kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki, związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie tego źródła przychodu, z wyjątkiem wydatków wymienionych w art. 23 tej ustawy.

Aby zatem określony wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej musi spełniać łącznie następujące przesłanki:

• musi być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
  

• nie może być wymieniony w art. 23 ww. ustawy, wśród wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów,
  

• musi być należycie udokumentowany.
  
  

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera wykazu wydatków, który przesądzałby o ich zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej; przyjmuje się zatem, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów, tak aby to źródło przynosiło przychody także w przyszłości.

W takim ujęciu kosztami tymi będą zarówno wydatki pozostające w bezpośrednim związku z uzyskanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów (w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów), nawet wówczas, gdyby z obiektywnych powodów przychód ten nie został osiągnięty.

Koszty poniesione na zachowanie źródła przychodu to koszty, które poniesione zostały, aby przychody z danego źródła przychodów w dalszym ciągu uzyskiwano oraz aby takie źródło w ogóle dalej istniało. Natomiast za koszty służące zabezpieczeniu źródła przychodów należy uznać koszty poniesione na ochronę istniejącego źródła przychodów, w sposób, gwarantujący bezpieczne funkcjonowanie tego źródła. Istotą tego rodzaju kosztów jest więc ich obligatoryjne poniesienie w celu niedopuszczenia do utraty źródła przychodu w przyszłości.

Podatnik kwalifikując poniesione wydatki do kosztów uzyskania przychodów powinien kierować się podstawową zasadą zaistnienia związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy poniesionym kosztem, a możliwością osiągnięcia z tego tytułu przychodu, albowiem to na nim spoczywa ciężar udowodnienia, że jego poniesienie ma (lub może mieć) wpływ na wysokość osiąganych przychodów (albo na zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów). Ustawodawca wyraźnie wiąże koszty uzyskania przychodów z celem ich poniesienia, jakim jest osiągnięcie przychodu (zachowanie, zabezpieczenie źródła przychodu).

W myśl art. 23 ust. 1 pkt 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Wymienienie w przepisach podatkowych jako przykładowych kosztów reprezentacji, tj. wydatków na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych, nie oznacza, że wydatki tego rodzaju zawsze muszą zostać wyłączone z kosztów uzyskania przychodów. Dla kwalifikacji określonych wydatków, jako wydatków na reprezentację wykluczonych z kosztów uzyskania przychodów nie jest istotne miejsce podawania poczęstunków, czy świadczenia usług gastronomicznych, tj. nie bierze się pod uwagę tego, czy poczęstunki odbywają się w siedzibie firmy, czy też poza nią. Dla oceny takich wydatków nie są także istotne takie cechy jak wystawność, wytworność, okazałość poczęstunków.

Jednocześnie należy zauważyć, że za wydatki na zakup żywności, napojów i usług gastronomicznych, wyłączone z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 23 ust. 1 pkt 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych uznaje się te, których wyłącznym bądź dominującym celem jest stworzenie pewnego wizerunku podatnika, stworzenie dobrego obrazu jego firmy, czy działalności, wykreowanie pozytywnych relacji z uczestnikami danych spotkań. Ponadto, wskazanie w ww. przepisie jako przykładowych kosztów reprezentacji wydatków na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych nie oznacza, że wydatki tego rodzaju zawsze muszą zostać wyłączone z kosztów uzyskania przychodów. Kwalifikacja każdego przypadku powinna być odrębna, pod kątem warunków i okoliczności uzasadniających poniesienie takich wydatków.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w formie jednoosobowej firmy, na podstawie wpisu do ewidencji działalności gospodarczej. Osiągane przez firmę dochody są opodatkowane zgodnie z art. 30c Ustawy PIT, tj. jako dochody z pozarolniczej działalności gospodarczej podatkiem dochodowym. Wnioskodawca jest producentem części do samochodowych instalacji gazowych – reduktorów i listwy wtryskowej. Wraz z firmą produkującą elektronikę (w ten sposób tworzy kompletną instalację do montażu), z którą Wnioskodawca współpracuje, zorganizował szkolenie dla kontrahentów. Dodatkowo Wnioskodawca jest właścicielem homologacji na montaż. W związku z tym, jako instalator, Wnioskodawca ma obowiązek nadzoru nad procesem montażu instalacji gazowych w samochodach. Warsztaty montujące znajdujące się w sieci dealerskiej Wnioskodawcy rozrzucone są po całym kraju. Aby proces montażu instalacji gazowej w samochodzie przebiegał prawidłowo pracownicy w warsztatach muszą być profesjonalnie przeszkoleni. Nie ma możliwości przeprowadzić szkoleń w każdym warsztacie indywidualnie, dlatego Wnioskodawca organizuje szkolenia na poszczególne województwa (…..). Po takim szkoleniu ma pewność, że warsztaty montujące prawidłowo założą i skalibrują instalację gazową w samochodzie. Zapewnią tym samym zgodność montażu instalacji przystosowującej dany typ pojazdu do zasilania gazem z wydanym Świadectwem Homologacji. Część szkoleń przeprowadzonych jest w wynajętych salach, ale są i takie szkolenia, które Wnioskodawca przeprowadza na terenie własnej firmy. Takie szkolenie miało miejsce w …, dnia 9 czerwca 2017 r. Skierowane było do właścicieli warsztatów montujących samochodowe instalacje gazowe w samochodach będących w naszej sieci dealerskiej, jak i do samych montażystów. Pracownik z oddziału w … dzwonił do potencjalnych uczestników szkolenia i informował o szkoleniu. Zainteresowani szkoleniem potwierdzali swoją obecność telefonicznie lub mailowo. W szkoleniu wzięło udział około 50 uczestników. W związku z organizacją szkolenia zostały poniesione wydatki na artykuły spożywcze (woda gazowana, woda niegazowana, pepsi, kawa, sok, słonina, cukier, śmietanka do kawy, jabłka, olej, jajka, mąka, margaryna, przyprawy, mięso, smalec, kiełbasa, kaszanka, ketchup, sól, paluszki, herbata, musztarda, chleb, ogórki, piwo), kubki, tacki i sztućce jednorazowe, brykiet drzewny, koszt wynajmu stołów i ławek. W dniu 20 lipca 2017 r. odbyło się także szkolenie w …. Sala na szkolenie została wynajęta i zamówiona została usługa cateringowa. W dniu 21 lipca 2017 r. odbyło się szkolenie w … na 40 osób i została opłacona usługa konsumpcyjna. Wszystkie poniesione wydatki są udokumentowane fakturami.

Biorąc powyższe pod uwagę stwierdzić należy, że ww. wydatki poniesione przez Wnioskodawcę na organizację szkolenia (zakup napoi, w tym alkoholowych, herbaty, kawy, usług gastronomicznych, cateringowych i innych artykułów spożywczych), nie podlegają wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 23 ust. 1 pkt 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wydatki te, jak wskazał Wnioskodawca, nie miały związku z kreowaniem pozytywnego wizerunku firmy, podtrzymania dobrego imienia przedsiębiorstwa, ułatwienia kontaktu z klientami czy nawiązania pozytywnych relacji z uczestnikami. Poniesione zostały bowiem w celu przekazania informacji o dotychczas sprzedawanych produktach oraz reklamę nowych towarów, w których zastosowano innowacyjne rozwiązania technologiczne.

Zatem, wartość ponoszonych wydatków w związku z organizacją szkolenia opisanych w zaistniałym stanie faktycznym, Wnioskodawca może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów, zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wydatki poniesione przez Wnioskodawcę na zorganizowanie szkolenia przyczyniają się zatem do uzyskania, zachowania i zabezpieczenia źródła przychodów. Wnioskodawca może zaliczyć je do kosztów uzyskania przychodów pod warunkiem należytego ich udokumentowania. Przy czym, posiadane dowody nie mogą się ograniczać do faktur (rachunków) stwierdzających wysokość poniesionych wydatków, lecz winny to być dowody umożliwiające w sposób bezsporny ustalenie związku przyczynowo-skutkowego poniesionych wydatków z przychodami z prowadzonej działalności gospodarczej, a ponadto potwierdzające racjonalność poniesionych wydatków.

Końcowo, tutejszy Organ nadmienia, że dla możliwości uznania danego wydatku za koszt uzyskania przychodu, konieczne jest jego właściwe udokumentowanie. Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie reguluje sposobu prawidłowego dokumentowania kosztów. Mocą art. 24a nakłada ona jednak na podatników obowiązek prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów albo ksiąg rachunkowych, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy. Obowiązkiem podatnika, jako odnoszącego ewentualną korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów jest wykazanie, w oparciu o zgromadzone dowody, związku pomiędzy poniesieniem kosztu a uzyskaniem przychodu (w tym zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów), zgodnie z dyspozycją powołanego art. 22 ust. 1 ww. ustawy.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Końcowo należy wskazać, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego, kontroli celno-skarbowej. Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Zgodnie z art. 14na ustawy Ordynacja podatkowa przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.