Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB4.4014.176.2017.2.JKU
z 2 października 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2017 r., poz. 201, ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 19 czerwca 2017 r. (data wpływu – 21 czerwca 2017 r.), uzupełnionym 20 lipca 2017 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych zawarcia umowy sprzedaży samochodu osobowego na terytorium Niemiec – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 czerwca 2017 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych zawarcia umowy sprzedaży samochodu osobowego na terytorium Niemiec. Z uwagi na fakt, że wniosek nie spełniał wymogów formalnych, w piśmie z 4 lipca 2017 r. znak: 0111-KDIB4.4014.176.2017.1.JKU wezwano Wnioskodawcę do jego uzupełnienia. Wniosek uzupełniono 20 lipca 2017 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

W dniu 15 czerwca 2017 r. Wnioskodawca zakupił używany samochód marki Seat Leon. Samochód rok wcześniej został sprowadzony do Polski przez sprzedającego jako uszkodzony (kraj pochodzenia – Francja). Samochód jest zarejestrowany od roku. Ze względu na to, że sprzedający jest Polakiem ale pracuje w Niemczech, umowa została zawarta i sfinalizowana właśnie w Niemczech, gdyż tam znajdował się samochód (sprzedający pojechał samochodem do pracy w Niemczech). Zarówno Wnioskodawca jak i sprzedający są Polakami. Cała transakcja wraz z płatnością miała miejsce poza granicami Polski.

Wnioskodawca nie handluje samochodami i jest to jego pierwszy zakup samochodu od czterech lat. Ponadto, w uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, że nie pracuje w Niemczech; przybył do Niemiec w celu kupna samochodu, gdyż sprzedający oraz samochód będący przedmiotem kupna-sprzedaży znajdowali się tam w tym czasie. Sprzedający często przebywa na terenie Niemiec, ponieważ jego praca polega na montażu witryn przemysłowych, głównie na rynku niemieckim. Auto zostało zakupione 15 czerwca 2017 r., był to czwartek (Boże Ciało – dzień wolny od pracy a jednocześnie długi weekend w Polsce). Sprzedający oraz samochód znajdowali się w tym czasie w Niemczech i był to jedyny dzień, który był odpowiedni dla obu stron umowy. Auto nie było wcześniej oglądane przez Wnioskodawcę w Polsce (jedyny kontakt stanowił kontakt telefoniczny oraz mailowy – dokładne zdjęcia samochodu) i pierwszy kontakt osobisty zarówno ze sprzedającym jak i samochodem odbył się właśnie w tym dniu poza granicami kraju.

Ponadto, Wnioskodawca zaznaczył, że nie przebywa w Niemczech a jego wyjazd związany był z zakupem auta, ponieważ tylko tam mógł obejrzeć samochód i ewentualnie sfinalizować transakcję. Wnioskodawca nie mógł obejrzeć samochodu i sfinalizować transakcji w Polsce, ponieważ w tym czasie sprzedający jak i samochód znajdowali się w Niemczech. Oferta sprzedaży była atrakcyjna i Wnioskodawcy zależało na kupnie tego samochodu oraz na czasie, by nie przegapić oferty.

Zawarcie umowy nie było wcześniej planowane w Polsce. Decyzję o wyjeździe do Niemiec Wnioskodawca podjął z dnia na dzień w związku z opisaną sytuacją. Z informacji jakie uzyskał Wnioskodawca wynika, że sprzedający mieszka na stałe w Polsce a wyjazdy do Niemiec są związane z pracą. Sprzedający pracuje w polskiej firmie w kraju a jego częste wyjazdy do Niemiec związane są z montażem dużych przeszkleń – witryn na terenie Niemiec. Samochód przed sprzedażą był wcześniej zarejestrowany w Polsce na sprzedającego. Zakupiony przez Wnioskodawcę samochód jest zarejestrowany w Polsce. Samochód był sprzedawany przez osobę prywatną na podstawie umowy kupna-sprzedaży i zakupiony przez osobę prywatną, więc żadna ze stron nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług oraz podatkiem od wartości dodanej. Wnioskodawca zaznaczył także, że opisana sytuacja miała charakter jednorazowy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy należy się podatek od czynności cywilnoprawnych od zakupu samochodu zarejestrowanego w Polsce ale kupionego poza granicami kraju?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 1 ust. 4 pkt 2 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, w zaistniałej sytuacji podatek nie należy się. Zgodnie z prawem obowiązującym od 1 stycznia 2015 r., brak obowiązku składania jakichkolwiek deklaracji w urzędzie skarbowym od pojazdów kupionych poza naszymi granicami.

Na potwierdzenie swojego stanowiska Wnioskodawca powołał się na interpretację indywidualną.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Przepis art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz.U. z 2017 r., poz. 1150) zawiera zamknięty katalog czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy podatkowi temu podlegają następujące czynności cywilnoprawne:

• umowy sprzedaży oraz zamiany rzeczy i praw majątkowych,
• umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku,
• umowy darowizny – w części dotyczącej przejęcia przez obdarowanego długów i ciężarów albo zobowiązań darczyńcy,
• umowy dożywocia,
• umowy o dział spadku oraz umowy o zniesienie współwłasności – w części dotyczącej spłat lub dopłat,
• ustanowienie hipoteki,
• ustanowienie odpłatnego użytkowania, w tym nieprawidłowego, oraz odpłatnej służebności,
• umowy depozytu nieprawidłowego,
• umowy spółki.
  
  

Czynności cywilnoprawne zawarte w katalogu zamkniętym określonym w art. 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych podlegają podatkowi od czynności cywilnoprawnych, o ile spełniają przesłanki zawarte m.in. w art. 1 ust. 4 ww. ustawy.

Stosownie do art. 1 ust. 4 cyt. ustawy czynności cywilnoprawne podlegają podatkowi, z zastrzeżeniem ust. 4a i 5, jeżeli ich przedmiotem są:

1. rzeczy znajdujące się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub prawa majątkowe wykonywane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
2. rzeczy znajdujące się za granicą lub prawa majątkowe wykonywane za granicą, w przypadku gdy nabywca ma miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i czynność cywilnoprawna została dokonana na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
   
   

Zgodnie z art. 3 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, obowiązek podatkowy, z zastrzeżeniem ust. 2, powstaje z chwilą dokonania czynności cywilnoprawnej. Obowiązek podatkowy, z zastrzeżeniem art. 5, ciąży – przy umowie sprzedaży – na kupującym (art. 4 pkt 1 ustawy).

Jak wynika z treści art. 6 ust. 1 pkt 1 oraz ust. 2 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, podstawę opodatkowania – przy umowie sprzedaży – stanowi wartość rynkowa rzeczy lub prawa majątkowego. Wartość rynkową przedmiotu czynności cywilnoprawnych określa się na podstawie przeciętnych cen stosowanych w obrocie rzeczami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem ich miejsca położenia, stanu i stopnia zużycia, oraz w obrocie prawami majątkowymi tego samego rodzaju, z dnia dokonania tej czynności, bez odliczania długów i ciężarów.

Stosownie do treści art. 7 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, stawki podatku wynoszą od umowy sprzedaży:

1. nieruchomości, rzeczy ruchomych, prawa użytkowania wieczystego, własnościowego spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego, spółdzielczego prawa do lokalu użytkowego oraz wynikających z przepisów prawa spółdzielczego: prawa do domu jednorodzinnego oraz prawa do lokalu w małym domu mieszkalnym – 2%,
2. innych praw majątkowych – 1%;
   
   

Zgodnie z treścią art. 10 ust. 1 cyt. ustawy, podatnicy są obowiązani, bez wezwania organu podatkowego, złożyć deklarację w sprawie podatku od czynności cywilnoprawnych, według ustalonego wzoru, oraz obliczyć i wpłacić podatek w terminie 14 dni od dnia powstania obowiązku podatkowego, z wyłączeniem przypadków, gdy podatek jest pobierany przez płatnika.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że 15 marca 2017 r. Wnioskodawca zakupił używany samochód marki Seat Leon. Samochód rok wcześniej został sprowadzony do Polski przez sprzedającego jako uszkodzony (kraj pochodzenia – Francja). Samochód jest zarejestrowany od roku. Ze względu na to, że sprzedający jest Polakiem ale pracuje w Niemczech, umowa została zawarta i sfinalizowana właśnie w Niemczech. Wnioskodawca nie handluje samochodami i jest to jego pierwszy zakup samochodu od czterech lat. Wnioskodawca nie pracuje w Niemczech; przybył do Niemiec w celu kupna samochodu. Z informacji jakie uzyskał Wnioskodawca wynika, że sprzedający mieszka na stałe w Polsce a wyjazdy do Niemiec są związane z pracą. Sprzedający pracuje w polskiej firmie w kraju a jego częste wyjazdy do Niemiec związane są z montażem dużych przeszkleń – witryn na terenie Niemiec. Samochód przed sprzedażą był wcześniej zarejestrowany w Polsce na sprzedającego. Zakupiony przez Wnioskodawcę samochód jest zarejestrowany w Polsce.

Biorąc pod uwagę powyższe nie można zgodzić się ze stanowiskiem Wnioskodawcy, iż z uwagi na treść art. 1 ust. 4 pkt 2 ustawy, w zaistniałej sytuacji nie należy uiszczać podatku od czynności cywilnoprawnych. W sprawie będącej przedmiotem wniosku nie można bowiem uznać, iż umowa sprzedaży nie podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych, gdyż spełniony został warunek położenia rzeczy za granicą.

Należy zauważyć, iż samochód będący przedmiotem umowy sprzedaży był zarejestrowany w Polsce. Zarówno sprzedający, jak i kupujący mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, co do zasady, samochód był wykorzystywany. O jego miejscu położenia nie powinien przesądzać incydentalny charakter czynności polegającej na wyjeździe sprzedającego do pracy w Niemczech. Trudno zatem podzielić pogląd, że chwilowe przemieszczenie samochodu – będącego ze swej istoty przedmiotem mobilnym – za granicę jest równoznaczne z położeniem samochodu jako rzeczy za granicą.

W związku z powyższym, na Wnioskodawcy ciążył obowiązek zapłaty podatku oraz złożenia deklaracji w sprawie podatku od czynności cywilnoprawnych (PCC-3) z tytułu zawarcia umowy sprzedaży samochodu.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Końcowo wskazać należy, iż niniejsza interpretacja rozstrzyga o skutkach podatkowych opisanego zdarzenia na gruncie ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych. Odnośnie stwierdzenia Wnioskodawcy, dotyczącego braku składania jakichkolwiek deklaracji w Urzędzie Skarbowym w związku z zakupem pojazdów za granicą należy podkreślić, iż zakres wniosku określa Wnioskodawca, wskazując na konkretną ustawę podatkową. W przedmiocie złożonego wniosku Organ ocenił stanowisko Wnioskodawcy na gruncie ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Odnosząc się do powołanej we wniosku interpretacji indywidualnej wskazać należy, iż zapadła ona w odmiennym od sprawy stanie faktycznym. Nadto, podkreślić należy, że co do zasady interpretacje wydawane są w indywidualnych sprawach, a zatem rozstrzygnięcie zawarte w innej interpretacji nie może przesądzić o rozstrzygnięciu w niniejszej interpretacji.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. św. Mikołaja 78-79, 50-126 Wrocław, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.