Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL3-1.4011.194.2017.1.AMN
z 20 września 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 25 lipca 2017 r. (data wpływu 26 lipca 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 lipca 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz następujące zdarzenie przyszłe.

AB Sp. z o.o. (dalej: Spółka) zajmuje się rozwojem oprogramowania i analizą jakości kluczowych produktów. Spółka koncentruje się na profesjonalnych rozwiązaniach przeznaczonych dla nadawców, twórców oraz producentów sprzętu dla masowego odbiorcy: telewizorów, dekoderów, odtwarzaczy Blu-ray, amplitunerów, urządzeń telekonferencyjnych i platform wbudowanych. Spółka należy do grupy A - światowego lidera rozwiązań technologicznych audio.

W celu wykonywania wyżej wymienionej działalności Spółka zatrudnia pracowników i jest pracodawcą w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (Dz. U. z 2016 r., poz. 1666, z późn. zm.; dalej: KP).

Pracownicy Spółki pracują w pozycji siedzącej przy stanowiskach komputerowych w pomieszczeniach wyposażonych w klimatyzację. Wykonywanie obowiązków w takich warunkach może potencjalnie skutkować dolegliwościami np. ze strony układu mięśniowo-szkieletowego, stawów czy dla wzroku.

Spółka zawarła umowę grupowego ubezpieczenia zdrowotnego z wyspecjalizowaną jednostką - firmą C (publ.) Spółka Akcyjna - Oddział w Polsce (dalej: C) w celu zapewnienia pracownikom opieki medycznej. Przedmiotowa umowa ubezpieczenia zdrowotnego polega na tym, że pracownicy Spółki objęci nią mogą korzystać z określonych w umowie świadczeń medycznych. Świadczenia medyczne można podzielić na poszczególne programy opieki medycznej (Programy) obejmujące następujące grupy świadczeń:

1. Świadczenia z tytułu medycyny pracy - zgodnie z art. 229 § 1 i 2 Kodeksu pracy oraz art. 6 ust. 1 pkt 2 lit. a i b ustawy z dnia 27 czerwca 1997 r. o służbie medycyny pracy (Dz. U. z 2014 r., poz. 1184; dalej: Ustawa SMP), obejmujące m.in. badania wstępne, okresowe i kontrolne;
2. Świadczenia z tytułu profilaktycznej opieki zdrowotnej - zgodnie z art. 6 ust. 1 Ustawy SMP, związanej z pracą i warunkami jej wykonywania, w szczególności obejmujące:
   • konsultację lekarza okulisty oraz badania towarzyszące dla osoby, której środowiskiem jest monitor ekranowy i ciągle skupianie wzroku na ekranie,
   • konsultację ortopedy oraz ewentualna rehabilitacja wynikające z siedzącego trybu pracy czy pochylania się nad komputerem,
   • konsultację internisty czy laryngologa dla osoby pracującej w biurze, gdzie działa klimatyzacja i pracownik odczuwa dolegliwości mogące wynikać z pracy w pomieszczeniu klimatyzowanym,
   • interwencję własnej karetki i własnego zespołu ratowniczego C w razie wypadków w pracy oraz w drodze do niej i z powrotem,
   • wizytę w miejscu zachorowania lekarza internisty w sytuacji gdy pracownik źle się poczuje w pracy itp.,
   • szczepienia przeciwko grypie;
3. Świadczenia medyczne dla pracownika (dodatkowe), wykraczające poza zakres świadczeń, o których mowa w pkt 1 oraz 2 powyżej;
4. Świadczenia medyczne dla członków rodziny pracownika.
   
   

C nalicza składkę za poszczególne Programy osobno. Ponadto wyżej wymienione grupy świadczeń medycznych (pkt od 1 do 4) ujmowane są odrębnie na fakturze wystawianej na rzecz Spółki przez C. Do każdej z nich przypisana jest określona wartość składki.

Niniejszy wniosek dotyczy wyłącznie grupy świadczeń wskazanych w punktach 1 oraz 2 powyżej, tj. świadczeń z tytułu medycyny pracy oraz z tytułu profilaktycznej opieki zdrowotnej. Składka za ubezpieczenie tych świadczeń (punkt 1 oraz 2 powyżej) pokrywana jest w tym zakresie w całości przez pracodawcę (Spółkę). Natomiast koszty ubezpieczenia (składki) dotyczące grup świadczeń wskazanych w punktach 3 i 4 powyżej są pokrywane częściowo przez pracowników, a częściowo przez pracodawcę i nie są objęte zakresem zapytania w niniejszym wniosku. Spółka rozpoznaje koszt składki (odpowiednio jej części) ponoszonej przez Spółkę na rzecz pracownika z tytułu tych świadczeń (punkty 3 i 4 powyżej) jako przychód dla pracownika z tytułu częściowo nieodpłatnego świadczenia podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Spółka powzięła wątpliwość, w jaki sposób powinna zakwalifikować koszty ubezpieczenia za świadczenia medyczne z grup wymienionych w punktach 1 i 2 powyżej (medycyna pracy i profilaktyczna opieka zdrowotna).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy koszty ubezpieczenia zdrowotnego obejmującego świadczenia medyczne z zakresu medycyny pracy oraz profilaktycznej opieki zdrowotnej niezbędnej z uwagi na warunki pracy (wchodzące w skład grup świadczeń wymienionych wyżej w punktach 1 i 2) ponoszone przez Spółkę stanowią przychód pracowników ze stosunku pracy opodatkowany stosownie do przepisów ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032; dalej: Ustawa o PIT)?

Zdaniem Wnioskodawcy, koszty ubezpieczenia zdrowotnego obejmującego świadczenia medyczne z zakresu medycyny pracy oraz profilaktycznej opieki zdrowotnej niezbędnej z uwagi na warunki pracy (wchodzące w skład grup świadczeń wymienionych wyżej w punktach 1 i 2) ponoszone przez Spółkę nie stanowią przychodu ze stosunku pracy pracowników i nie podlegają opodatkowaniu na gruncie Ustawy o PIT.

Uzasadnienie

Świadczenia nieodpłatne jako przychód

Zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania wyrażoną w przepisie art. 9 ust. 1 ustawy o PIT opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201) zaniechano poboru podatku.

Z kolei w art. 10 Ustawy o PIT został zawarty katalog źródeł przychodów, wśród których w ustępie 1 punkcie 1 wskazano, że jednym ze źródeł przychodów jest stosunek pracy. W przepisie art. 12 ust. 1 Ustawy o PIT zostało sprecyzowane, co ustawodawca uważa za przychód ze stosunku pracy. Przychód w rozumieniu przywołanego przepisu stanowią wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Jak wynika z powyższego otrzymanie od pracodawcy nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych co do zasady skutkuje powstaniem przychodu dla pracownika na gruncie Ustawy o PIT. Jednakże nie każde świadczenie nieodpłatne na rzecz pracowników jest równoznaczne z przychodem. W zakresie ustalenia, które świadczenie nieodpłatne należy uznać za przychód, warto powołać się na wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 8 lipca 2014 r., sygn. akt K 7/13, który dotyczył kompleksowo świadczeń nieodpłatnych: „Należy przyjąć, że za przychód pracownika mogą być uznane świadczenia, które:

• po pierwsze, zostały spełnione za zgodą pracownika (skorzystał z nich w pełni dobrowolnie),
• po drugie, zostały spełnione w jego interesie (a nie w interesie pracodawcy) i przyniosły mu korzyść w postaci powiększenia aktywów lub uniknięcia wydatku, który musiałby ponieść,
• po trzecie, korzyść ta jest wymierna i przypisana indywidualnemu pracownikowi (nie jest dostępna w sposób ogólny dla wszystkich podmiotów).”
  
  

Wymienione przez Trybunał Konstytucyjny przesłanki muszą zostać spełnione łącznie, aby dane świadczenie nieodpłatne na rzecz pracownika mogło zostać uznane za przychód po jego stronie.

Medycyna pracy oraz profilaktyczna opieka zdrowotna

Przepisy Kodeksu pracy nakładają na pracodawcę liczne obowiązki związane z dbaniem o zdrowie i życie pracowników. Jeden z przejawów realizacji tego obowiązków został przewidziany w art. 229 § 6 Kodeksu pracy, zgodnie z którym wstępne, okresowe oraz kontrolne badania lekarskie są przeprowadzane na koszt pracodawcy. Ponadto zgodnie z ww. przepisem Kodeksu pracy pracodawca ponosi ponadto inne koszty profilaktycznej opieki zdrowotnej nad pracownikami, niezbędnej z uwagi na warunki pracy. Analogiczny przepis można znaleźć również w Ustawie SMP w art. 22 Pracodawcy:

1. ponoszą koszty przeprowadzanych badań wstępnych, okresowych i kontrolnych oraz profilaktycznej opieki zdrowotnej niezbędnej ze względu na warunki pracy, na zasadach określonych w Kodeksie pracy oraz przepisach wydanych na jego podstawie;
2. finansują wybrane przez siebie świadczenia zdrowotne z zakresu profilaktycznej opieki zdrowotnej, należące do zadań służby medycyny pracy określone w art. 6 ust. 1
   
   

Profilaktyczna opieka zdrowotna została zdefiniowana w art. 4 pkt 1 Ustawy SMP i należy przez to rozumieć ogół działań zapobiegających powstawaniu i szerzeniu się niekorzystnych skutków zdrowotnych, które w sposób bezpośredni lub pośredni mają związek z warunkami albo charakterem pracy, a ponadto w art. 6 ust. 1 pkt 2 Ustawy SMP wskazane są przykładowe działania w zakresie profilaktycznej opieki zdrowotnej nad pracującymi.

W ocenie Spółki, mając na uwadze tak przedstawioną ustawową definicję profilaktycznej opieki zdrowotnej oraz przytoczone przepisy Kodeksu pracy oraz Ustawy SMP, należy uznać, że opisana w stanie faktycznym i zdarzeniu przyszłym grupa świadczeń medycznych z zakresu profilaktyki zdrowotnej ma na celu zapobieganie powstawaniu i szerzeniu się skutków zdrowotnych związanych z warunkami pracy występującymi u Spółki. Ponadto finansowanie przez pracodawcę kosztów wstępnych, okresowych i kontrolnych badań lekarskich oraz profilaktycznej opieki zdrowotnej nad pracownikami stanowią wykonanie obowiązku ustawowego przez pracodawcę. Skoro jest to realizacja obowiązku ustawowego ciążącego na pracodawcy, nie można w żadnym wypadku stwierdzić, że koszt takiego świadczenia został poniesiony w interesie pracownika. Wobec powyższego wartość tego rodzaju świadczeń nie może zostać uznana za przychód w rozumieniu przepisów Ustawy o PIT i tym samym nie stanowi podstawy do naliczania przez Spółkę (płatnika) zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Stanowisko wyrażone przez Spółkę znajduje uzasadnienie w interpretacjach indywidualnych wydanych z upoważnienia Ministra Finansów w analogicznych sprawach:

• Interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 9 lutego 2011 r., znak: ILPB1/415-1282/10-4/AGr;
• Interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 26 czerwca 2013 r., znak: ILPB2/415-303/13-2/TR;
• Interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z 28 października 2014 r., znak: IPTPB1/415-434/14-2/MD;
• Interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 24 czerwca 2015 r., znak: ILPB1/4511-1-424/15-2/TW.
  
  

Przykładowo: Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi w interpretacji indywidualnej z 28 października 2014 r., znak: IPTPB1/415-434/14-2/MD stwierdził co następuje: „(…) w przypadku zakupu przez pracodawcę usług medycznych polegających m.in. na wykonaniu okresowych badań lekarskich, wartość tego rodzaju świadczeń nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Również w sytuacji, gdy pracodawca ponosi inne koszty profilaktycznej opieki zdrowotnej pracowników, niezbędnej z uwagi na warunki pracy, wartość tego rodzaju świadczeń, otrzymanych przez pracownika od pracodawcy, również nie stanowi przychodu pracowników w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.”

Podsumowując, zdaniem Spółki, finansowane przez pracodawcę koszty składek ubezpieczenia zdrowotnego w zakresie stanowiącym przedmiot zapytania, tj. obejmującego świadczenia medyczne z zakresu medycyny pracy oraz profilaktycznej opieki zdrowotnej niezbędnej z uwagi na warunki pracy (wchodzące w skład grup świadczeń wymienionych wyżej w punktach 1 i 2 w opisie stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego) ponoszone przez Spółkę nie stanowią przychodu ze stosunku pracy pracowników i nie podlegają opodatkowaniu na gruncie Ustawy o PIT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W art. 10 ust. 1 ww. ustawy zostały określone źródła przychodów, gdzie między innymi – w pkt 1 – wymienia się: stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, pracę nakładczą, emeryturę lub rentę.

W myśl art. 12 ust. 1 cytowanej ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Użyty powyżej zwrot „w szczególności” oznacza, że wymienione kategorie przychodów zostały wymienione jedynie przykładowo. Przychodem ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych są więc wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia skutkujące u podatnika powstaniem przysporzenia majątkowego, mające swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy lub stosunku pokrewnym.

W myśl art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Zgodnie z art. 229 § 6 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (Dz. U. z 2016 r., poz. 1666, z późn. zm.), wstępne, okresowe i kontrolne badania lekarskie są przeprowadzane na koszt pracodawcy. Pracodawca ponosi ponadto inne koszty profilaktycznej opieki zdrowotnej nad pracownikami, niezbędnej z uwagi na warunki pracy.

Należy podkreślić, że wartość tego rodzaju świadczeń otrzymanych przez pracownika od pracodawcy nie stanowi przychodu w rozumieniu przepisów ustawy.

Stąd, w przypadku zakupu przez pracodawcę usług polegających na wykonaniu wstępnych, okresowych oraz kontrolnych badań lekarskich, wartość tego rodzaju świadczeń nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Ponadto gdy pracodawca ponosi inne koszty profilaktycznej opieki zdrowotnej pracowników, niezbędnej z uwagi na warunki pracy, wartość tego rodzaju świadczeń, otrzymanych przez pracownika od pracodawcy, również nie stanowi jego przychodu w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stosownie do art. 207 § 2 pkt 3 ustawy Kodeks pracy, pracodawca jest obowiązany chronić zdrowie i życie pracowników przez zapewnienie bezpiecznych i higienicznych warunków pracy przy odpowiednim wykorzystaniu osiągnięć nauki i techniki. W szczególności pracodawca jest obowiązany reagować na potrzeby w zakresie zapewnienia bezpieczeństwa i higieny pracy oraz dostosowywać środki podejmowane w celu doskonalenia istniejącego poziomu ochrony zdrowia i życia pracowników, biorąc pod uwagę zmieniające się warunki wykonywania pracy.

Z przepisów tej ustawy wynika także obowiązek zapewnienia pracownikom profilaktycznej ochrony zdrowia niezbędnej z uwagi na warunki wykonywania pracy i czynniki występujące w środowisku pracy w związku z wykonywanymi pracami (procesami pracy). Przepisy te, w tym także przepisy wydanego na podstawie Kodeksu pracy rozporządzenia Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 30 maja 1996 r. w sprawie przeprowadzania badań lekarskich pracowników, zakresu profilaktycznej opieki zdrowotnej nad pracownikami oraz orzeczeń lekarskich wydawanych do celów przewidzianych w Kodeksie pracy (Dz. U. z 2016 r., poz. 2067), nie regulują jednak kwestii szczepień przeciwko grypie ani szczepień ochronnych pracowników.

Natomiast z przepisu art. 222¹ § 1 Kodeksu pracy wynika, że w razie zatrudniania pracownika w warunkach narażenia na działanie szkodliwych czynników biologicznych pracodawca stosuje wszelkie dostępne środki eliminujące narażenie, a jeżeli jest to niemożliwe - ograniczające stopień tego narażenia, przy odpowiednim wykorzystaniu osiągnięć nauki i techniki.

Pracodawca prowadzi rejestr prac narażających pracowników na działanie szkodliwych czynników biologicznych oraz rejestr pracowników zatrudnionych przy takich pracach (art. 222¹ § 2 Kodeksu pracy).

Zgodnie z art. 222¹ § 3 Kodeksu pracy, minister właściwy do spraw zdrowia, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw pracy, uwzględniając zróżnicowane działanie czynników biologicznych na organizm człowieka oraz konieczność podjęcia niezbędnych środków zabezpieczających przed zagrożeniami wynikającymi z wykonywania pracy w warunkach narażenia na działanie czynników biologicznych, określi, w drodze rozporządzenia:

1. klasyfikację i wykaz szkodliwych czynników biologicznych;
2. wykaz prac narażających pracowników na działanie czynników biologicznych;
3. szczegółowe warunki ochrony pracowników przed zagrożeniami spowodowanymi przez szkodliwe czynniki biologiczne, w tym rodzaje środków niezbędnych do zapewnienia ochrony zdrowia i życia pracowników narażonych na działanie tych czynników, zakres stosowania tych środków oraz warunki i sposób monitorowania stanu zdrowia narażonych pracowników;
4. sposób prowadzenia rejestrów prac i pracowników, o których mowa w § 2, oraz sposób przechowywania i przekazywania tych rejestrów do podmiotów właściwych do rozpoznawania lub stwierdzania chorób zawodowych.
   
   

Pracodawca jest więc obowiązany, zgodnie z wyżej przytoczonym przepisem, stosować w przedmiotowym zakresie przepisy rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 22 kwietnia 2005 r. w sprawie szkodliwych czynników biologicznych dla zdrowia w środowisku pracy oraz ochrony zdrowia pracowników zawodowo narażonych na te czynniki (Dz. U. Nr 81, poz. 716, z późn. zm.). Podkreślić należy, że zgodnie z § 16 przedmiotowego rozporządzenia, w przypadku wystąpienia lub możliwości wystąpienia w środowisku pracy szkodliwego czynnika biologicznego, przeciw któremu jest dostępna szczepionka, stosuje się odpowiednio przepisy ustawy z dnia 6 września 2001 r. o chorobach zakaźnych i zakażeniach (Dz. U. Nr 126, poz. 1384, z późn. zm.). Ustawa ta z dniem 1 stycznia 2009 r. została zastąpiona ustawą z dnia 5 grudnia 2008 r. o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi (Dz. U. z 2016 r. poz. 1866, z późn. zm.). I tak, w myśl art. 20 ust. 1 ww. ustawy, w celu zapobiegania szerzeniu się zakażeń i chorób zakaźnych wśród pracowników narażonych na działanie biologicznych czynników chorobotwórczych przeprowadza się zalecane szczepienia ochronne wymagane przy wykonywaniu czynności zawodowych, określonych na podstawie ust. 4. Natomiast, zgodnie z brzmieniem art. 20 ust. 2 cytowanej ustawy, pracodawca lub zlecający wykonanie prac informuje pracownika lub osobę mającą wykonywać pracę, narażonych na działanie biologicznych czynników chorobotwórczych, przed podjęciem czynności zawodowych o rodzaju zalecanego szczepienia ochronnego wymaganego przy wykonywaniu czynności zawodowych, określonych na podstawie ust. 4. Z art. 20 ust. 3 ww. ustawy, koszty przeprowadzania szczepień, o których mowa w ust. 1, oraz zakupu szczepionek ponosi pracodawca.

W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 3 stycznia 2012 r. w sprawie wykazu rodzajów czynności zawodowych oraz zalecanych szczepień ochronnych wymaganych u pracowników, funkcjonariuszy, żołnierzy lub podwładnych podejmujących pracę, zatrudnionych lub wyznaczonych do wykonywania tych czynności (Dz. U. z 2012 r., poz. 40), wydanym na podstawie upoważnienia ustawowego zawartego w art. 20 ust. 4 ustawy o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi, określono m.in., że przy wykonywaniu pracy w urzędach zalecane jest także szczepienie przeciw grypie.

Biorąc powyższe pod uwagę stwierdzić należy, że w sytuacji, gdy Wnioskodawca będzie zobowiązany, zgodnie z obowiązującymi przepisami, do poniesienia kosztów szczepień przeciwko grypie dla pracowników, gdyż przy wykonywaniu pracy narażeni są na działanie szkodliwych czynników biologicznych, otrzymanie ww. świadczenia nie spowoduje uzyskania przez nich przysporzenia majątkowego, a tym samym przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W rozpatrywanej sprawie Zainteresowany powziął wątpliwość, w jaki sposób powinien zakwalifikować koszty ubezpieczenia za świadczenia medyczne z grupy medycyny pracy i profilaktycznej opieki zdrowotnej. Z informacji zawartych we wniosku wynika m.in., że ww. wątpliwość dotyczy pakietów usług medycznych obejmujących świadczenia z zakresu:

• medycyny pracy – obejmujące m.in. badania wstępne, okresowe i kontrolne;
• profilaktyki zdrowotnej – związanej z pracą i warunkami jej wykonywania.
  
  

Mając na uwadze informacje przedstawione we wniosku oraz powołane przepisy stwierdzić należy, że wartość wykupionych przez Spółkę programów opieki medycznej, na które składają się świadczenia zdrowotne z zakresu medycyny pracy oraz świadczenia z tytułu profilaktycznej opieki zdrowotnej niezbędnej z uwagi na warunki pracy, do których ponoszenia obowiązany jest Wnioskodawca, nie stanowi dla pracowników przysporzenia majątkowego.

Podsumowując, koszty ubezpieczenia zdrowotnego obejmującego świadczenia medyczne z zakresu medycyny pracy oraz profilaktycznej opieki zdrowotnej niezbędnej z uwagi na warunki pracy, ponoszone przez Spółkę – w sytuacji gdy Wnioskodawca będzie obowiązany do ich poniesienia zgodnie z obowiązującymi przepisami  nie stanowią przychodu pracowników ze stosunku pracy, a tym samym podstawy do naliczenia podatku dochodowego od osób fizycznych.

Jednocześnie należy wyraźnie zaznaczyć, że przedmiotem niniejszej interpretacji nie jest ocena prawidłowości stanowiska Wnioskodawcy w kwestii uznania wymienionych przez Wnioskodawcę świadczeń za świadczenia profilaktycznej opieki zdrowotnej nad pracownikami, niezbędnej z uwagi na warunki pracy.

Tut. Organ zauważa, że z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca zapewnienia pracownikom m.in. świadczenia z tytułu profilaktycznej opieki zdrowotnej związanej z pracą i warunkami jej wykonywania.

Definicja prawa podatkowego zawarta jest w art. 3 pkt 2 Ordynacji podatkowej, w świetle której, ilekroć w ustawie jest mowa o przepisach prawa podatkowego – rozumie się przez to przepisy ustaw podatkowych, postanowienia ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską umów o unikaniu podwójnego opodatkowania oraz ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską innych umów międzynarodowych dotyczących problematyki podatkowej, a także przepisy aktów wykonawczych wydanych na podstawie ustaw podatkowych.

Stosownie do tej definicji, przepisy regulujące zagadnienia związane z profilaktyczną opieką zdrowotną związaną z pracą i warunkami jej wykonywania, nie są przepisami prawa podatkowego.

W trybie wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego, określonym w art. 14b ustawy Ordynacja podatkowa, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej nie ma uprawnień do interpretowania innych przepisów niż te wymienione w ww. art. 3 pkt 2 Ordynacji podatkowej.

Tut. Organ nie jest zatem uprawniony do orzekania, czy wymienione we wniosku świadczenia są świadczeniami z tytułu profilaktycznej opieki zdrowotnej nad pracownikami, niezbędnej z uwagi na warunki pracy.

W związku z powyższym ocena stanowiska Wnioskodawcy dokonana została jedynie na podstawie przepisów prawa podatkowego i w oparciu o przedstawiony przez Wnioskodawcę opis sprawy.

Końcowo wyjaśnić należy, że w toku postępowania w sprawie wydania interpretacji upoważniony organ nie przeprowadza jakiegokolwiek postępowania dowodowego, a informacje niezbędne do wydania interpretacji czerpie wyłącznie z przedstawionego przez stronę opisu stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego. Jeżeli przedstawiony we wniosku stan faktyczny/zdarzenie przyszłe różni się od stanu występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego.

Ponadto tut. organ nie dokonał oceny stanowiska Wnioskodawcy w zakresie świadczeń medycznych z pkt 3 i 4, gdyż świadczenia te nie były przedmiotem zapytania.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę pism urzędowych co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, tut. Organ informuje, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.