Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB2-3.4011.132.2017.1.KB
z 2 października 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 201 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 27 lipca 2017 r. (data wpływu 2 sierpnia 2017 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia czy udostępniany członkowi zarządu samochód służbowy w celu dojazdu z miejsca zamieszkania/garażowania do miejsca wykonywania obowiązków służbowych i z powrotem stanowi dla niego przychód z tytułu nieodpłatnych świadczeń – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 sierpnia 2017 r., wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia czy udostępniany członkowi zarządu samochód służbowy w celu dojazdu z miejsca zamieszkania/garażowania do miejsca wykonywania obowiązków służbowych i z powrotem stanowi dla niego przychód z tytułu nieodpłatnych świadczeń.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Miejskie Przedsiębiorstwo Energetyki Cieplnej Sp. z o.o. (dalej: „MPEC” lub „Spółka”) zawarła z członkiem zarządu umowę o świadczenie usług zarządzania tzw. kontrakt menedżerski. członek zarządu nie prowadzi jednoosobowej działalności gospodarczej. Do realizacji zleconych obowiązków, związanych z pełnioną funkcją, Spółka udostępnia samochód służbowy, który jest środkiem trwałym Spółki. Obowiązkiem menedżera jest sprawowanie nadzoru oraz zapewnienie bezpieczeństwa udostępnionego samochodu służbowego stanowiącego mienie Spółki. Sposób wykorzystania samochodu służbowego w MPEC kształtuje wewnętrzny regulamin w sprawie zasad korzystania z samochodów służbowych.

Menedżer ma prawo parkować samochód w garażu na terenie Spółki. Jednak ze względu na specyfikę świadczonych usług charakteryzujący się stałą gotowością do działań, dyspozycyjność oraz mobilność, menedżer ma możliwość garażowania/parkowania samochodu w miejscu zamieszkania.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy z tytułu wykorzystywania samochodu służbowego do przejazdów z miejsca zamieszkania/garażowania do miejsca wykonywania powierzonych mu obowiązków służbowych i z powrotem będą stanowiły dla członka zarządu przychód z tytułu nieodpłatnych świadczeń o których mowa w art. 11 ust. 2 i 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawcy, członek zarządu będący menedżerem nie uzyskuje przychodu z tytułu nieodpłatnych świadczeń, gdy wykorzystuje udostępniony samochód służbowy do przejazdów z miejsca zamieszkania do miejsca wykonywania powierzonych mu obowiązków służbowych i z powrotem. Spółka udostępnia samochód służbowy do celów służbowych członkowi zarządu jako osobie kluczowej w Spółce, u której nie obowiązują ramy czasowe świadczonych zadań służbowych. Garażowanie samochodu w miejscu zamieszkania sprawia, że menedżer posiada pełną dyspozycyjność, mobilność i gotowość do wykonywania powierzonych przez Spółkę zleconych usług, a takie są oczekiwania Spółki.

W tym miejscu Wnioskodawca przywołał oznaczenia interpretacji indywidualnych: ILPB1/4511-1-501/16-4/KF, 1061-IPTPB3.4511.757.2016.2.IC, które jego zdaniem potwierdzają stanowisko Spółki.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Na wstępie należy zaznaczyć, że Wnioskodawca składając wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej określa swój status jako status płatnika.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 2032 ze zm., dalej: „updof”), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W art. 10 ust. 1 pkt 2 updof, jako źródło przychodów została wymieniona działalność wykonywana osobiście. Stosownie do art. 13 pkt 9 updof, za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody uzyskane na podstawie umów o zarządzanie przedsiębiorstwem, kontraktów menedżerskich lub umów o podobnym charakterze, w tym przychody z tego rodzaju umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej - z wyjątkiem przychodów, o których mowa w pkt 7.

Z kolei w pkt 7 art. 13 ustawodawca jako przychody z działalności wykonywanej osobiście wymienił przychody otrzymywane przez osoby, niezależnie od sposobu ich powoływania, należące do składu zarządów, rad nadzorczych, komisji lub innych organów stanowiących osób prawnych.

W myśl art. 11 ust. 1 updof, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W świetle przywołanego art. 11 ust. 1 updof, należy stwierdzić, że przychodem podatkowym jest również wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Stosownie do art. 11 ust. 2 updof, wartość pieniężną świadczeń w naturze, z zastrzeżeniem art. 12 ust. 2-2c, określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania.

Zgodnie zaś, z art. 11 ust. 2a updof, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

1. jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia - według cen stosowanych wobec innych odbiorców;
2. jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione - według cen zakupu;
3. jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu lub budynku - według równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu lub budynku;
4. w pozostałych przypadkach - na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.
   
   

Dla celów podatkowych przez nieodpłatne świadczenie należy rozumieć te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne (tj. niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu) przysporzenie majątku, mające konkretny wymiar finansowy. Innymi słowy, pod pojęciem tym należy rozumieć każde działanie lub zaniechanie na rzecz innej osoby oraz wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu.

Na podstawie art. 41 ust. 1 updof, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Spółka w ramach prowadzonej działalności gospodarczej udostępnia samochód służbowy, który jest środkiem trwałym Spółki. Samochód ten został powierzony członkowi zarządu, z którym to Spółka zawarła umowę o świadczenie usług zarządzania tzw. kontrakt menedżerski. Członek zarządu nie prowadzi jednoosobowej działalności gospodarczej. Sposób wykorzystania samochodu służbowego w Spółce kształtuje wewnętrzny regulamin w sprawie zasad korzystania z samochodów służbowych. Obowiązkiem menedżera jest sprawowanie nadzoru oraz zapewnienie bezpieczeństwa udostępnionego samochodu służbowego stanowiącego mienie Spółki. Jak wskazano, menedżer ma prawo parkować samochód w garażu na terenie Spółki. Jednak ze względu na specyfikę świadczonych usług charakteryzujący się stałą gotowością do działań, dyspozycyjność oraz mobilność, menedżer ma możliwość garażowania/parkowania samochodu w miejscu zamieszkania.

Jak wynika zatem z przywołanego opisu zdarzenia przyszłego, używanie samochodów służbowych służyć będzie członkom zarządu Spółki w celach związanych z wykonywaniem powierzonych obowiązków (wykonywaniem zadań służbowych). W przedmiotowej sprawie członkowie zarządu nie otrzymują żadnej korzyści majątkowej kosztem Spółki. Korzystanie bowiem z samochodów służbowych przez członków zarządu, wobec których Wnioskodawca, ze względu na specyfikę wykonywanych zadań oczekuje stałej gotowości, dyspozycyjności i mobilności, nie może zostać uznane za nieodpłatne świadczenie.

Reasumując, jeżeli istotnie jak stwierdza Wnioskodawca samochód będzie wykorzystywany przez członka zarządu w celu wykonywania obowiązków wynikających z zawartej umowy o świadczenie usług zarządzania w celach służbowych, to brak jest podstaw do uznania, że w związku z przejazdami członka zarządu z miejsca zamieszkania/garażowania do miejsca wykonywania powierzonych mu obowiązków służbowych i z powrotem po jego stronie powstanie przychód z tytułu nieodpłatnych świadczeń w rozumieniu art. 11 ust. 1 updof.

Zatem, Spółka nie będzie miała z tego tytułu obowiązku ustalenia przychodu po stronie członków zarządu oraz obliczania i pobrania zaliczek na podatek dochodowy.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego ...w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2017 r., poz. 1369 ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.