1. prowadzenie spraw Spółki poprzez zarządzanie jej majątkiem i zasobami ludzkimi,
2. reprezentowanie Spółki na zewnątrz,
3. organizowanie (koordynowanie) pracy Zarządu Spółki/praca w Zarządzie Spółki, w tym uczestniczenie w posiedzeniach Zarządu Spółki,
4. przygotowywanie i realizowanie strategii rozwoju Spółki oraz planów działalności Spółki zatwierdzonych przez Zgromadzenie Wspólników,
5. opracowywanie i wdrażanie planów i programów restrukturyzacji przedsiębiorstwa Spółki zatwierdzonych przez Zgromadzenie Wspólników,
6. organizowanie pracy Spółki poprzez wdrażanie właściwych struktur i procesów oraz prowadzenie efektywnego zarządzania,
7. sprawne i efektywne kierowanie bieżącą działalnością Spółki,
8. realizowanie uszczegółowionych Celów Zarządczych wskazanych w treści podejmowanych w tej sprawie uchwał Rady Nadzorczej,

1. określony limit ryczałtowy na przejazdy lokalne samochodem osobowym stanowiącym własność Menadżera rozliczany zgodnie z Rozporządzeniem Ministra Infrastruktury z dnia 25 marca 2002 r. w sprawie warunków ustalania oraz sposobu dokonywania zwrotu kosztów używania do celów służbowych samochodów osobowych, motocykli i motorowerów niebędących własnością pracodawcy (Dz. U. z 2002 r., nr 27, poz. 271, z późn. zm.),
2. udostępnienie do wyłącznego korzystania telefonu komórkowego, z określonym limitem kosztu w zakresie rozmów krajowych i zagranicznych oraz korzystania z Internetu,
3. udostępnienie do wyłącznego korzystania komputera stacjonarnego i/lub komputera przenośnego,
4. zwrotu udokumentowanych zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa i regulacjami wewnętrznymi w Spółce kosztów podróży służbowych oraz kosztów usług hotelowych,
5. zwrot wszelkich udokumentowanych wydatków, zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa i regulacjami wewnętrznymi w Spółce, wynikających z realizacji przedmiotu umowy, związanych ze sprawowaną funkcją w ramach funduszu reprezentacyjnego,
6. pokrycie udokumentowanych, zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa i regulacjami wewnętrznymi w Spółce kosztów podnoszenia kwalifikacji zawodowych obejmujących koszty szkoleń, kursów i seminariów,
7. prawo do nielimitowanego korzystania z telefonów służbowych stacjonarnych w siedzibie Spółki,
8. prawo do nieodpłatnego korzystania z pomieszczeń i infrastruktury Spółki na potrzeby realizacji przedmiotu umowy,

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy wartość poniesionych przez Spółkę nw. kosztów w związku z wykonywaniem przez Menadżerów zobowiązań wynikających z Umów o świadczenie usług zarządzania, Spółka, jako płatnik podatku dochodowego od osób fizycznych, powinna doliczać do wartości przychodu Menadżerów?

1. limit ryczałtowy na przejazdy lokalne samochodem osobowym stanowiącym własność Menadżera, pokrycie udokumentowanych, zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa i regulacjami wewnętrznymi w Spółce kosztów podnoszenia kwalifikacji zawodowych obejmujących koszty szkoleń, kursów i seminariów oraz pokrywanie przez Spółkę 50% kosztów ubezpieczenia Menadżera od odpowiedzialności cywilnej w związku z niewykonaniem lub nienależytym wykonaniem obowiązków wobec Spółki;
2. udostępnienie do wyłącznego korzystania telefonu komórkowego, z określonym limitem kosztu w zakresie rozmów krajowych i zagranicznych oraz korzystania z Internetu, udostępnienie do wyłącznego korzystania komputera stacjonarnego i/lub komputera przenośnego, prawo do nieodpłatnego korzystania z pomieszczeń i infrastruktury Spółki na potrzeby realizacji przedmiotu umowy,
3. zwrotu udokumentowanych zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa i regulacjami wewnętrznymi w Spółce kosztów podróży służbowych oraz kosztów usług hotelowych?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, Członkowie Zarządu będą pełnić swoje funkcje na podstawie Umów o świadczenie usług zarządzania. Wynagrodzenie wynikające z Umowy stanowi przychód z samodzielnej działalności określony w art. 13 pkt 9 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (j.t. Dz. U. z 2016 r., poz. 2032, z późn. zm.) zwanej dalej ustawą PIT i bez znaczenia pozostaje fakt czy umowa została zawarta przez Spółkę z osobą fizyczną, czy w ramach prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej.

Z zapisów wzoru umowy przedstawionej w dziale G pkt 74 niniejszego wniosku – opis stanu faktycznego wynika, że przedmiotem Umowy o świadczenie usług zarządzania jest zarządzanie spółką i obejmuje ona zakres obowiązków i uprawnień, wynagrodzenie oraz inne świadczenia.

Zdaniem Wnioskodawcy, świadczenia wymienione w punkcie 1 zapytania stanowią opodatkowany przychód Menadżera. Przychody te są elementem wynagrodzenia otrzymanego przez Menadżera wynikającym z umowy o zarządzanie oraz stanowią przychód w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 2 ustawy PIT – przychód z działalności wykonywanej osobiście i nie zostały wymienione w art. 21 ustawy PIT dotyczącym zwolnień przedmiotowych.

Świadczenia wymienione w punkcie 2 zapytania, zdaniem Wnioskodawcy, dotyczą korzystania przez Menadżera z infrastruktury Spółki, w przypadku członka Zarządu jest to element nierozerwalnie związany z prawidłowym wykonywaniem umowy. W stosunku do użytkowania komputera stacjonarnego oraz do nielimitowanego korzystania z telefonów służbowych stacjonarnych w siedzibie Spółki i nieodpłatnego korzystania z pomieszczeń i infrastruktury Spółki na potrzeby realizacji przedmiotu umowy nie wystąpi nawet możliwość używania tych składników majątkowych Spółki na potrzeby osobiste Menadżera. Również udostępnienie Menadżerowi telefonu komórkowego, z określonym limitem kosztów w zakresie rozmów krajowych i zagranicznych oraz korzystania z Internetu, jak również udostępnienie komputera przenośnego nie można uznać za nieodpłatne świadczenie w rozumieniu art. 11 ustawy PIT dopóki te składniki będą wykorzystywane wyłącznie na potrzeby realizacji umowy o świadczenie usług zarządzania. Dodatkowym elementem jest tutaj fakt, że aby Menadżer mógł prawidłowo wykonać zadania wynikające z Umowy o świadczenie usług zarządzania musi mieć dostęp i możliwość korzystania z infrastruktury Spółki. Nie można zatem uznać, iż Menadżer uzyska z tego tytułu nieodpłatne świadczenie wymienionego w art. 11 ust. 2a i 2b.

Świadczenia wymienione w punkcie 3 zapytania: zwrot diet i innych należności z tytułu podróży osoby niebędącej pracownikiem – w ocenie Wnioskodawcy – korzystają ze zwolnienia od podatku dochodowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 ustawy PIT do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub w przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju, z zastrzeżeniem ust. 13. Spółka nie ma zatem obowiązku obliczenia i pobrania zaliczki na podatek pod warunkiem, iż diety i inne należności za czas podróży Menadżera mieszczą się w granicach określonych przez rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej i są związane z realizacją usług przewidzianych w umowie o świadczenie usług zarządzania. Osoba fizyczna, której w oparciu o zawartą umowę o świadczenie usług zarządzania zwracane będą lub płacone bezpośrednio przez Spółkę koszty transportu, noclegów i diet, uzyskiwać będzie przychód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jednakże przychód ten w oparciu o przepis art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy PIT, z zastrzeżeniem art. 21 ust. 13 ww. ustawy, korzystać będzie ze zwolnienia z opodatkowania do wysokości określonych w stosownym rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej.

Powyższe stanowisko dotyczące świadczeń ujętych w punktach od 1 do 3 i wynikających z umowy o świadczenie usług zarządzania zostało potwierdzone w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy nr ITPB2/415-337/10/RS z dnia 30 czerwca 2010 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie:

• obowiązków płatnika w związku z zapewnieniem limitu ryczałtowego na przejazdy lokalne samochodem osobowym stanowiącym własność Menadżera, pokryciem kosztów szkoleń, kursów i seminariów oraz pokryciem 50% kosztów ubezpieczenia Menadżera od odpowiedzialności cywilnej – jest prawidłowe,
• obowiązków płatnika związanych z udostępnieniem Menadżerowi składników majątku Spółki na potrzeby realizacji Umowy – jest prawidłowe,
• obowiązków płatnika w związku ze zwrotem kosztów podróży służbowych oraz kosztów usług hotelowych – jest prawidłowe.
  
  

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Przepis art. 10 ust. 1 ww. ustawy określa źródła przychodów, gdzie między innymi ustawodawca w pkt 2 wymienia działalność wykonywaną osobiście. Katalog przychodów, które należy zaliczyć do przychodów z działalności wykonywanej osobiście określony został natomiast w art. 13 tej ustawy.

W myśl art. 13 pkt 9 cyt. ustawy, za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody uzyskane na podstawie umów o zarządzanie przedsiębiorstwem, kontraktów menedżerskich lub umów o podobnym charakterze, w tym przychody z tego rodzaju umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej – z wyjątkiem przychodów, o których mowa w pkt 7.

Oznacza to, że przychody uzyskane z tych tytułów stanowią zawsze przychody z działalności wykonywanej osobiście, nawet jeśli tego rodzaju umowy zawierane są w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej.

Wyjątek, o którym mowa w powołanym przepisie (tj. pkt 7 art. 13), dotyczy sytuacji, gdy podatnik powołany został np. do składu zarządu, rady nadzorczej, komisji lub innych organów stanowiących osoby prawnej. W takiej sytuacji uzyskane przez niego przychody będą przychodami w rozumieniu art. 13 pkt 7, a nie art. 13 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Powołanie bowiem podatnika np. do składu zarządu, bez względu na sposób jego powołania, stanowi okoliczność, która powoduje zmianę kwalifikacji przychodu, jednakże nie wpływa na zmianę źródła przychodu, są to również przychody z działalności wykonywanej osobiście.

W konsekwencji przychody uzyskane na podstawie Umowy o świadczenie usług zarządzania dla celów podatku dochodowego należy zawsze kwalifikować jako przychody z działalności wykonywanej osobiście.

Jednocześnie, na podmiotach dokonujących świadczeń z powyższego źródła ciążą obowiązki płatnika wynikające z art. 41 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z tym przepisem, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Ogólne pojęcie przychodu ustawodawca zdefiniował w art. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Definicja przychodu zawarta w art. 11, jak również określone w nim zasady ustalania wartości tego przychodu (w tym świadczeń w naturze lub innych nieodpłatnych świadczeń) mają charakter ogólny, a zatem mają zastosowanie wówczas, gdy nie występują regulacje szczegółowe, inaczej normujące danego rodzaju przychód lub zasady jego ustalania.

Zgodnie z treścią art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Stosownie do treści art. 11 ust. 2 ww. ustawy, wartość pieniężną świadczeń w naturze, z zastrzeżeniem art. 12 ust. 2-2c, określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania.

Z kolei na podstawie art. 11 ust. 2a cyt. ustawy, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

1. jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia – według cen stosowanych wobec innych odbiorców;
2. jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione – według cen zakupu;
3. jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu lub budynku – według równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu lub budynku;
4. w pozostałych przypadkach – na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.
   
   

Jeżeli świadczenia są częściowo odpłatne, przychodem podatnika jest różnica pomiędzy wartością tych świadczeń, ustaloną według zasad określonych w ust. 2 lub 2a, a odpłatnością ponoszoną przez podatnika (art. 11 ust. 2b ww. ustawy).

Za przychód należy uznać zatem każdą formę przysporzenia majątkowego, zarówno formę pieniężną jak i niepieniężną, w tym nieodpłatne świadczenia otrzymane przez podatnika.

Dla celów podatkowych nieodpłatne świadczenie obejmuje każde działanie lub zaniechanie na rzecz innej osoby oraz wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności osób, których skutkiem jest nieodpłatne − to jest niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu − przysporzenie majątku innej osobie, mające konkretny wymiar finansowy.

Mając na uwadze powyższe, przychodem Menadżera będzie zarówno wartość wynagrodzenia wynikającego z Umowy o świadczenie usług zarządzania, jak i inne świadczenia pozapłacowe, które przysługują mu na podstawie tej Umowy i stanowią dla niego definitywne przysporzenie. Jednocześnie, jeżeli dla Menadżera w związku z realizacją Umowy o świadczenie usług zarządzania powstanie przychód do opodatkowania, który nie korzysta ze zwolnień przewidzianych w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych, Spółka zobligowana będzie do realizacji obowiązków płatnika wynikających z cytowanego wyżej art. 41 ust. 1 tej ustawy.

W treści wniosku wskazano, że Spółka w trakcie trwania Umowy o świadczenie usług zarządzania zapewni Menadżerowi dodatkowe świadczenia m.in. zwrot wydatków w postaci limitu ryczałtowego na przejazdy lokalne samochodem osobowym stanowiącym własność Menadżera, rozliczany zgodnie z Rozporządzeniem Ministra Infrastruktury z dnia 25 marca 2002 r. w sprawie warunków ustalania oraz sposobu dokonywania zwrotu kosztów używania do celów służbowych samochodów osobowych, motocykli i motorowerów niebędących własnością pracodawcy.

Jak wynika z treści art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w przypadku świadczenia pieniężnego dla powstania przychodu wystarczające jest jego postawienie do dyspozycji lub otrzymanie, a wówczas przysporzenie jest niewątpliwe i bezwarunkowe (oznacza zwiększenie aktywów). W omawianym przypadku będziemy mieli to czynienia z wypłacanym Menadżerowi zwrotem wydatków z tytułu używania prywatnego samochodu w jazdach lokalnych, a więc z świadczeniem pieniężnym. W art. 21 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który zawiera katalog zwolnień przedmiotowych, ustawodawca nie przewidział zwolnienia z opodatkowania takiego świadczenia.

W szczególności świadczenie to nie będzie korzystało ze zwolnienia na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 23b ww. ustawy, zgodnie z którym wolny od podatku dochodowego jest zwrot kosztów poniesionych przez pracownika z tytułu używania pojazdów stanowiących własność pracownika, dla potrzeb zakładu pracy, w jazdach lokalnych, jeżeli obowiązek ponoszenia tych kosztów przez zakład pracy albo możliwość przyznania prawa do zwrotu tych kosztów wynika wprost z przepisów innych ustaw – do wysokości miesięcznego ryczałtu pieniężnego albo do wysokości nieprzekraczającej kwoty ustalonej przy zastosowaniu stawek za 1 kilometr przebiegu pojazdu, określonych w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra, jeżeli przebieg pojazdu, z wyłączeniem wypłat ryczałtu pieniężnego, jest udokumentowany w ewidencji przebiegu pojazdu prowadzonej przez pracownika; przepis art. 23 ust. 7 stosuje się odpowiednio.

Powyższa regulacja ogranicza bowiem krąg osób mogących skorzystać z omawianego zwolnienia tylko do pracowników i to wyłącznie takich, którym przepisy odrębnych ustaw gwarantują możliwość przyznania prawa do zwrotu kosztów poniesionych z tytułu używania pojazdów stanowiących własność pracownika, bądź nakładają na pracodawcę obowiązek zwrotu pracownikowi tych kosztów.

W pozostałych przypadkach wypłacany ryczałt z tytułu wykorzystywania w jazdach lokalnych prywatnego samochodu stanowi przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Powyższe oznacza, że zwrot wydatków w postaci limitu ryczałtowego na przejazdy lokalne samochodem osobowym stanowiącym własność Menadżera będzie stanowić dla Menadżera przychód z działalności wykonywanej osobiście, od którego Wnioskodawca będzie zobowiązany naliczyć i pobrać zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Odnosząc się do pokrycia przez Spółkę kosztów podnoszenia kwalifikacji zawodowych Menadżera obejmujących koszty szkoleń, kursów i seminariów, w świetle przytoczonych wyżej przepisów podatkowych należy stwierdzić, że pokrycie przez Wnioskodawcę kosztów szkoleń, kursów i seminariów spowoduje, że Menadżer uzyska konkretne przysporzenie majątkowe. Poniesienie tego typu wydatku przez Spółkę pozwoli bowiem Menadżerowi uniknąć wydatku na ww. szkolenie, kurs czy seminarium. Brak poniesienia ww. wydatku przez Wnioskodawcę spowodowałby, że Menadżer musiałby ponieść ten wydatek samodzielnie. Co więcej, Menadżer akceptując warunki Umowy, wyraził zgodę na przyjęcie ww. świadczenia, w istocie traktując je jako stanowiący część dochodu – element wynagrodzenia.

Jednocześnie powyższy przychód nie będzie korzystał ze zwolnienia z opodatkowania, w szczególności w niniejszej sprawie nie znajdzie zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 90 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym wolna od podatku dochodowego jest wartość świadczeń przyznanych zgodnie z odrębnymi przepisami przez pracodawcę na podnoszenie kwalifikacji zawodowych, z wyjątkiem wynagrodzeń za czas zwolnienia z całości lub części dnia pracy oraz za czas urlopu szkoleniowego.

Z przepisu tego wynika bowiem, że wskazane zwolnienie ma zastosowanie jedynie w sytuacji, gdy świadczenie zostało przyznane zgodnie z odrębnymi przepisami przez pracodawcę, a zatem osobą otrzymującą to świadczenie winien być pracownik. Przy czym, zgodnie z art. 12 ust. 4 ww. ustawy, za pracownika w rozumieniu ustawy uważa się osobę pozostającą w stosunku służbowym, stosunku pracy, stosunku pracy nakładczej lub spółdzielczym stosunku pracy. Tymczasem Menadżer będzie wykonywał swoje obowiązki na podstawie Umowy o świadczenie usług zarządzania, a jego przychody będą kwalifikowane do źródła jakim jest działalność wykonywana osobiście.

W konsekwencji pokrycie przez Spółkę kosztów podnoszenia kwalifikacji zawodowych obejmujących koszty szkoleń, kursów i seminariów spowoduje powstanie po stronie Menadżera przychodu z tytułu nieodpłatnych świadczeń, od którego Wnioskodawca będzie zobowiązany do poboru zaliczki na podatek dochodowy.

Podobnie będzie w przypadku pokrycia przez Spółkę 50% kosztów ubezpieczenia Menadżera od odpowiedzialności cywilnej w związku z niewykonaniem lub nienależytym wykonaniem obowiązków wobec Spółki.

Jak wskazano w opisie zdarzenia przyszłego, Menadżer odpowiada wobec Spółki za szkodę spowodowaną brakiem staranności profesjonalisty zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa. W szczególności Menadżer ponosi odpowiedzialność majątkową za szkody wyrządzone Spółce, a będące następstwem jego zawinionego działania lub zaniechania. Zatem ochrona ubezpieczeniowa służy przede wszystkim interesom Menadżera, a poniesienie przez Wnioskodawcę 50% kosztów ubezpieczenia spowoduje, że Menadżer osiągnie korzyść majątkową w postaci zaoszczędzenia wydatku, który musiałby ponieść.

Powyższe świadczenie nie zostało wymienione w katalogu zwolnień przedmiotowych, jak również wartość tego świadczenia nie jest dochodem, od którego na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, w konsekwencji stanowić ono będzie przychód Menadżera z działalności wykonywanej osobiście, a na Wnioskodawcy – zgodnie ze wskazanym art. 41 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – ciążyć będą obowiązki płatnika.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie obowiązków płatnika w związku z zapewnieniem limitu ryczałtowego na przejazdy lokalne samochodem osobowym stanowiącym własność Menadżera, pokryciem kosztów szkoleń, kursów i seminariów oraz pokryciem 50% kosztów ubezpieczenia Menadżera od odpowiedzialności cywilnej jest prawidłowe.

Odnosząc się natomiast do obowiązku doliczenia przez Spółkę do przychodu Menadżera świadczenia w postaci udostępnienia do wyłącznego korzystania telefonu komórkowego, z określonym limitem kosztu w zakresie rozmów krajowych i zagranicznych oraz korzystania z Internetu, udostępnienia do wyłącznego korzystania komputera stacjonarnego i/lub komputera przenośnego, prawa do nieodpłatnego korzystania z pomieszczeń i infrastruktury Spółki na potrzeby realizacji przedmiotu umowy, tut. Organ wyjaśnia.

Istotą Umowy o świadczenie usług zarządzania jest odpłatne i stałe zarządzanie przedsiębiorstwem zleceniodawcy w jego imieniu i na jego rzecz. Składniki majątku przedsiębiorstwa wykorzystywane przez Menadżera do celów służbowych mają ułatwić Menadżerowi zarządzanie i kierowanie przedsiębiorstwem. Wykorzystanie pozostawionego do dyspozycji Menadżera majątku firmy nie może być uznane za nieodpłatne świadczenie na jego rzecz w sytuacji, gdy owe składniki majątku są wykorzystane jedynie do celów służbowych służących realizacji zawartego kontraktu menadżerskiego. Umożliwienie Menadżerowi korzystania ze składników majątku Spółki, w której jest on zatrudniony na podstawie Umowy o świadczenie usług zarządzania, należy traktować jako formę zabezpieczenia przez Spółkę realizacji powyższej Umowy.

W związku z powyższym, nie można przyjąć, że osoba zatrudniona w firmie na podstawie Umowy o świadczenie usług zarządzania – oprócz przychodu wynikającego z odpłatności za czynności wykonywane w ramach tej Umowy – uzyskuje dodatkowy przychód z nieodpłatnych świadczeń z tytułu korzystania z majątku należącego do Spółki. Dopiero w sytuacji, w której majątek Spółki byłby wykorzystywany przez Menadżera dla celów osobistych, można mówić o nieodpłatnym świadczeniu i powstaniu przysporzenia podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Zatem uznać należy, że użytkowanie bezpośrednio do celów służbowych wymienionych w opisie stanu faktycznego składników majątku Spółki, nie spowoduje u Menadżera powstania przychodu w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wydatki ponoszone są bowiem w interesie Spółki, a co za tym idzie Menadżer nie otrzyma jakiegokolwiek nieodpłatnego świadczenia stanowiącego przysporzenie majątkowe. W konsekwencji, Spółka nie będzie zobowiązana do obliczenia i pobrania zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie obowiązków płatnika związanych z udostępnieniem Menadżerowi składników majątku Spółki na potrzeby realizacji Umowy jest prawidłowe.

W przypadku natomiast zwrotu udokumentowanych zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa i regulacjami wewnętrznymi w Spółce kosztów podróży służbowych oraz kosztów usług hotelowych wskazać należy na przepis art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym wolne od podatku dochodowego są diety i inne należności za czas podróży osoby niebędącej pracownikiem – do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub w przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju, z zastrzeżeniem ust. 13.

Z treści art. 21 ust. 13 ww. ustawy wynika natomiast, że przepis ust. 1 pkt 16 lit. b stosuje się, jeżeli otrzymane świadczenia nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów i zostały poniesione:

1. w celu osiągnięcia przychodów lub
2. w celu realizacji zadań organizacji i jednostek organizacyjnych działających na podstawie przepisów odrębnych ustaw, lub
3. przez organy (urzędy) władzy lub administracji państwowej albo samorządowej oraz jednostki organizacyjne im podległe lub przez nie nadzorowane, lub
4. przez osoby pełniące funkcje obywatelskie, o których mowa w art. 13 pkt 5, w związku z wykonywaniem tych funkcji.
   
   

Zatem powyższe zwolnienie obejmuje wszelkie podróże osoby niebędącej pracownikiem pod warunkiem, że wypłacone świadczenia nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów świadczeniobiorcy – Menadżera oraz zostały poniesione w celu osiągnięcia przychodów.

Omawiane zwolnienie jest limitowane Rozporządzeniem Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 stycznia 2013 r. w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej (Dz. U. z 2013 r., poz. 167), obowiązującym od dnia 1 marca 2013 r.

Zgodnie z treścią § 2 tego rozporządzenia, z tytułu podróży krajowej oraz podróży zagranicznej, odbywanej w terminie i miejscu określonym przez pracodawcę, pracownikowi przysługują:

1. diety;
2. zwrot kosztów:
   1. przejazdów,
   2. dojazdów środkami komunikacji miejscowej,
   3. noclegów,
   4. innych niezbędnych udokumentowanych wydatków, określonych lub uznanych przez pracodawcę odpowiednio do uzasadnionych potrzeb.
   
   

W myśl § 3 ust. 2 ww. rozporządzenia, pracownikowi przysługuje zwrot kosztów przejazdu w wysokości udokumentowanej biletami lub fakturami obejmującymi cenę biletu środka transportu, wraz ze związanymi z nimi opłatami dodatkowymi, w tym miejscówkami, z uwzględnieniem posiadanej przez pracownika ulgi na dany środek transportu, bez względu na to, z jakiego tytułu ulga przysługuje.

Pracownikowi, który w czasie podróży krajowej lub podróży zagranicznej poniósł inne niezbędne wydatki związane z tą podróżą, określone lub uznane przez pracodawcę, zwraca się je w udokumentowanej wysokości (§ 4 ust. 1 ww. rozporządzenia). Wydatki, o których mowa w ust. 1, obejmują opłaty za bagaż, przejazd drogami płatnymi i autostradami, postój w strefie płatnego parkowania, miejsca parkingowe oraz inne niezbędne wydatki wiążące się bezpośrednio z odbywaniem podróży krajowej lub podróży zagranicznej (§ 4 ust. 2 cyt. rozporządzenia).

Natomiast zgodnie z § 7 ust. 1 tego rozporządzenia, dieta w czasie podróży krajowej jest przeznaczona na pokrycie zwiększonych kosztów wyżywienia i wynosi 30 zł za dobę podróży. Przy czym, jak stanowi § 7 ust. 3 pkt 2 ww. rozporządzenia, dieta nie przysługuje, jeżeli pracownikowi zapewniono bezpłatne całodzienne wyżywienie.

W myśl § 8 ust. 1 cyt. rozporządzenia, za nocleg podczas podróży krajowej w obiekcie świadczącym usługi hotelarskie pracownikowi przysługuje zwrot kosztów w wysokości stwierdzonej rachunkiem, jednak nie wyższej za jedną dobę hotelową niż dwudziestokrotność stawki diety. W uzasadnionych przypadkach pracodawca może wyrazić zgodę na zwrot kosztów noclegu stwierdzonych rachunkiem w wysokości przekraczającej limit, o którym mowa w ust. 1 (§ 8 ust. 2 ww. rozporządzenia).

Natomiast dieta w czasie podróży zagranicznej jest przeznaczona na pokrycie kosztów wyżywienia i inne drobne wydatki. Dieta przysługuje w wysokości obowiązującej dla docelowego państwa podróży zagranicznej. W przypadku podróży zagranicznej odbywanej do dwóch lub więcej państw pracodawca może ustalić więcej niż jedno państwo docelowe (§ 13 ust. 1 i 2 cyt. rozporządzenia). Wysokość diety za dobę podróży zagranicznej w poszczególnych państwach jest określona w załączniku do rozporządzenia (§ 13 ust. 4 ww. rozporządzenia).

Stosownie do § 14 ust. 1 omawianego rozporządzenia, pracownikowi, któremu zapewniono w czasie podróży zagranicznej bezpłatne, całodzienne wyżywienie, przysługuje 25% diety ustalonej zgodnie z § 13 ust. 3.

W myśl natomiast § 16 ust. 1 i 3 cyt. rozporządzenia, za nocleg podczas podróży zagranicznej pracownikowi przysługuje zwrot kosztów w wysokości stwierdzonej rachunkiem, w granicach limitu określonego w poszczególnych państwach w załączniku do rozporządzenia. W uzasadnionych przypadkach pracodawca może wyrazić zgodę na zwrot kosztów za nocleg, stwierdzonych rachunkiem, w wysokości przekraczającej limit, o którym mowa w ust. 1.

W świetle powyższego, osoba fizyczna, której w oparciu o zawartą Umowę o świadczenie usług zarządzania zwracane będą koszty podróży służbowych oraz koszty usług hotelowych uzyskiwać będzie przychód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jednakże przychód ten, w oparciu o przepis art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b, z zastrzeżeniem art. 21 ust. 13 ww. ustawy, korzystać będzie ze zwolnienia z opodatkowania do wysokości określonych w cytowanym rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej.

Należy jednak podkreślić, że jeżeli zwracane przez Wnioskodawcę ww. koszty będą wyższe od limitów określonych w przedmiotowym rozporządzeniu, to nadwyżka ponad te limity podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem dochodowym, a na Spółce ciążyć będą obowiązki płatnika wynikające z art. 41 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie obowiązków płatnika w związku ze zwrotem kosztów podróży służbowych oraz kosztów usług hotelowych jest prawidłowe.

W odniesieniu do powołanej przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnej, tut. Organ informuje, że została ona wydana w indywidualnej sprawie i nie ma zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.