Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-3.4012.294.2017.1.JF
z 27 września 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 14 sierpnia 2017 r. (data wpływu 17 sierpnia 2017 r.) uzupełnionym w dniu 22 sierpnia 2017 r. (data wpływu 23 sierpnia 2017 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku wystawienia faktury korygującej dokumentującej zaliczkę w przypadku cesji praw i przejęciem obowiązków wynikających z umowy deweloperskiej przez osobę trzecią – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 sierpnia 2017 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku wystawienia faktury korygującej dokumentującej zaliczkę w przypadku cesji praw i przejęciem obowiązków wynikających z umowy deweloperskiej przez osobę trzecią.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest podatnikiem VAT czynnym. W dniu 29 kwietnia 2016 r. Wnioskodawca (realizujący przedsięwzięcie deweloperskie) zawarł z panem Darrenem H., dalej - „pan Darren H.”, umowę deweloperską, w ramach której zobowiązał się do wybudowania w ramach realizowanego przedsięwzięcia deweloperskiego budynku mieszkalnego wraz z lokalem mieszkalnym oznaczonym numerem D168 oraz zawarcia umowy ustanowienia odrębnej własności tego lokalu oraz przeniesienia jego własności na rzecz pana Darrena H.

Prawa i roszczenia wynikające z wyżej opisanej umowy deweloperskiej zostały wpisane do księgi wieczystej. Pan Darren H. wpłacił na podstawie zawartej umowy deweloperskiej na rzecz Wnioskodawcy - w formie zaliczek w trakcie realizacji przedsięwzięcia deweloperskiego - całą cenę za wyżej wymieniony lokal, tj. kwotę 299.000 zł brutto, a Wnioskodawca odprowadzał od wpłacanych zaliczkowo kwot podatek od towarów i usług (wg stawki 8%) oraz wystawiał faktury VAT zaliczkowe. Po wybudowaniu przedsięwzięcia deweloperskiego oraz zapłacie w formie zaliczek całej ceny - lokal mieszkalny został wydany panu Darrenemu H. do użytkowania (m.in. prowadzenie prac wykończeniowych, zamieszkanie czy wynajem). Pan Darren H. nie prowadził działalności gospodarczej, w ramach której, dokonywałby odliczenia VAT zawartego w wystawionych przez Wnioskodawcę fakturach zaliczkowych.

W dniu 7 czerwca 2017 r. pan Darren H. zawarł z panią Renatą T. (dalej - „pani R.T.”) notarialną umowę cesji praw i przejęcia obowiązków z wyżej opisanej umowy deweloperskiej, na co Wnioskodawca wyraził wymaganą zgodę. W ramach umowy cesji praw i przejęcia obowiązków pan Darren H. przeniósł na panią R.T. wszystkie prawa i roszczenia wynikające z wyżej opisanej umowy deweloperskiej za cenę 46.000 zł, od której notariusz odprowadził podatek od czynności cywilnoprawnych. Jednocześnie pani R.T. zobowiązała się zapłacić panu Darrenemu H. całą cenę jaką zapłacił wnioskodawcy, tj. 299.000 zł, bezpośrednio na rachunek bankowy Darrena H. Wnioskodawca nie dokonywał na rzecz pana Darrena H. żadnych zwrotów kwot wpłaconych przez niego na poczet ceny za lokal, ani też nie przyjmował żadnych płatności na poczet ceny za lokal od pani R.T. Po otrzymaniu wszystkich kwot wynikających z wyżej opisanej umowy cesji praw i przejęcia obowiązków pan Darren H. wydał lokal mieszkalny D168 pani R.T.

W dniu 3 lipca 2017 r. pani R.T. zawarła z Wnioskodawcą - w wykonaniu przejętej na podstawie umowy cesji praw i obowiązków umowy deweloperskiej - umowę ustanowienia odrębnej własności lokalu mieszkalnego D168 oraz przeniesienia prawa własności tego lokalu na rzecz pani R.T.

W związku z zawarciem umowy przenoszącej własność lokalu mieszkalnego D168 - pani R.T. zwróciła się do Wnioskodawcy o wystawienie faktur dotyczących nabycia własności lokalu mieszkalnego D168, uzasadniając to m.in. faktem, że w związku z dokonaną cesją Wnioskodawca powinien wystawić faktury korygujące na rzecz pana Darrena H., a następnie fakturę dokumentującą sprzedaż na rzecz nowego nabywcy (pani R.T.), gdyż faktura powinna zawierać dane nabywcy lokalu, którym jest pani R.T. (a pan Darren H. nigdy się nim nie stał). Ponadto pani R.T. podkreśliła, że jest podatnikiem VAT czynnym, uregulowała w całości podatek (uzyskując prawo do odliczenia podatku naliczonego) wynikający z umowy zawartej pomiędzy Wnioskodawcą oraz panem Darrenem H. (weszła w prawa i obowiązki Pana Darena).

W związku z faktem, że art. 106j ust. 1 ustawy o VAT (dotyczący wystawiania faktur korygujących) nie wymienia wprost wyżej opisanego przypadku - wnioskodawca zapoznał się z dostępnymi interpretacjami podatkowymi w podobnych sprawach. Niemniej nie są one jednoznaczne. Pogląd, że w przypadku cesji praw i obowiązków należy wystawić fakturę korygującą poprzednikowi oraz nową fakturę dla jego następcy wyraża Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji indywidualnej z dnia 29 grudnia 2016 r. (0461-ITPP1.4512.829.2016.1.KM), a pogląd przeciwny m.in. Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji indywidualnej z dnia 10 kwietnia 2015 r. (ITPP1/443-890/12/15-S/KM). Pogląd przeciwny wyrażony jest również w orzecznictwie sądowym - m.in. wyrok NSA z dnia 29 sierpnia 2014 r. I FSK 1240/13.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w związku z zawarciem opisanej umowy cesji praw i przejęcia obowiązków z umowy deweloperskiej pomiędzy panem Darrenem H. a panią R.T. - Wnioskodawca jest zobowiązany wystawić faktury korygujące wpłacone przez pana Darrena H. na podstawie umowy deweloperskiej zaliczki na poczet całej ceny za lokal do kwoty zero złotych (tak jakby otrzymał zwrot dokonanej zapłaty ceny na rzecz Wnioskodawcy w kwocie brutto 299.000 zł) oraz wystawić faktury VAT potwierdzające sprzedaż lokalu D168 na rzecz pani R.T. (zgodnie z umową przenoszącą własność lokalu D168 na panią R.T.)?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Wnioskodawca - w nawiązaniu do stanowiska Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 29 grudnia 2016 r. (0461-ITPP1.4512.829.2016.1.KM) - uważa, że w zdarzeniu opisanym w niniejszym wniosku, tj. zawarciu pomiędzy panem Darrenem H. a panią R.T. umowy cesji praw i przejęcia obowiązków z umowy deweloperskiej zawartej pomiędzy Wnioskodawcą a panem Darrenem H., Wnioskodawca powinien wystawić na rzecz pana Darrena H. faktury korygujące na dokonane przez niego wpłaty zaliczek na poczet ceny za lokal (tak jakby otrzymał ich zwrot) oraz wystawić nowe faktury na rzecz pani R.T., jako osoby, na rzecz której dokonano przeniesienia własności lokalu objętego opisaną we wniosku umową deweloperską.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710, z późn. zm.; dalej - „ustawa o VAT”), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...). Stosownie do treści art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Sprzedażą jest odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów (art. 2 pkt 22 ustawy).

Zgodnie z art. 19a ust. 1 ustawy o VAT obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 5 i 7-11, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1. Jeżeli przed dokonaniem dostawy towaru lub wykonaniem usługi otrzymano całość lub część zapłaty, w szczególności: przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę, wkład budowlany lub mieszkaniowy przed ustanowieniem spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej otrzymania w odniesieniu do otrzymanej kwoty, z zastrzeżeniem ust. 5 pkt 4 (art. 19a ust. 8 ustawy o VAT).

Podstawowy obowiązek dokumentowania sprzedaży dla potrzeb podatku od towarów i usług fakturami VAT przez podatników tego podatku został określony w art. 106b ust. 1 ustawy o VAT. Zgodnie z pkt 4 powołanego przepisu podatnik jest zobowiązany wystawić fakturę dokumentującą otrzymanie przez niego całości lub części zapłaty przed dokonaniem czynności, o których mowa w pkt 1 i 2, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów lub czynności, dla których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 4.

Jak wynika z treści przytoczonych przepisów, podatnik wystawia fakturę w przypadku sprzedaży towaru lub wykonania usługi oraz w przypadku otrzymania zaliczki przed wydaniem towaru lub wykonaniem usługi. Faktura jest więc dokumentem potwierdzającym zaistnienie zdarzenia gospodarczego (potwierdzeniem nabycia określonych towarów lub usług lub też otrzymania zaliczki). Wystawienie faktury należy rozumieć jako sporządzenie ww. dokumentu oraz jego przekazanie innemu podmiotowi, a przez to wprowadzenie faktury do obrotu prawnego.

W praktyce w obrocie gospodarczym zdarzają się jednak sytuacje, w których należy skorygować uprzednio wystawiony i wprowadzony do obrotu prawnego dokument. I tak, w świetle art. 106j ust. 1 ustawy o VAT, w przypadku, gdy po wystawieniu faktury (1) udzielono obniżki ceny w formie rabatu, o której mowa w art. 29a ust. 7 pkt 1; (2) udzielono opustów i obniżek cen, o których mowa w art. 29a ust. 10 pkt 1; (3) dokonano zwrotu podatnikowi towarów i opakowań; (4) dokonano zwrotu nabywcy całości lub części zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4; (5) podwyższono cenę lub stwierdzono pomyłkę w cenie, stawce, kwocie podatku lub w jakiejkolwiek innej pozycji faktury - podatnik wystawia fakturę korygującą.

Należy w tym miejscu podkreślić, iż celem faktury VAT jest przede wszystkim udokumentowanie rzeczywistego przebiegu zdarzeń gospodarczych, pełni ona bowiem szczególną rolę dowodową w prawidłowym wymiarze podatku VAT. Prawidłowość materialnoprawna faktury zachodzi, jeżeli odzwierciedla ona prawdziwe zdarzenie gospodarcze, czyli w istocie stwierdza fakt nabycia określonych towarów lub usług czy też otrzymania zaliczki, co oznacza, że nie można uznać za prawidłową fakturę, gdy nie wskazuje ona zaistniałego zdarzenia gospodarczego. Jeżeli po wystawieniu faktury VAT wystąpią zdarzenia, mające wpływ na treść wystawionej faktury lub okaże się, że dokument ten zawiera błędy, podatnik wystawia w takim przypadku fakturę korygującą. Zatem faktura korygująca wystawiana jest w celu podania właściwych, prawidłowych i zgodnych z rzeczywistością kwot i innych danych, decydujących o rzetelności wystawionego dokumentu. A zatem, co do zasady, korygowanie treści pierwotnie wystawionej faktury VAT powinno nastąpić przez wystawienie przez sprzedawcę faktury korygującej.

Dnia 29 kwietnia 2016 r. Wnioskodawca zawarł z panem Darrenem H. umowę deweloperską, na mocy której zobowiązał się do wybudowania lokalu mieszkalnego w budynku mieszkalnym, a następnie ustanowienia odrębnej własności lokalu mieszkalnego i przeniesienia jego własności tego lokalu na rzecz nabywcy. Pan Darren H. zobowiązał się do zapłaty ceny lokal mieszkalny poprzez wnoszone zaliczki, od których Wnioskodawca odprowadzał VAT i wystawiał zaliczkowe faktury. Po wybudowaniu lokalu mieszkalnego i zapłacie - w formie zaliczek całej ceny - Wnioskodawca wydał lokal mieszkalny panu Darrenu H. do użytkowania. W dniu 7 czerwca 2017 r. pan Darren H. aktem notarialnym przeniósł odpłatnie prawa i obowiązki z umowy deweloperskiej na rzecz pani R.T. Wnioskodawca nie dokonywał na rzecz pana Darrena H. zwrotu wpłaconych kwot na poczet ceny, jak również pani R.T. nie wpłaciła do Wnioskodawcy wymaganej kwoty. Rozliczenia finansowe dokonane były pomiędzy panem Darrenem H. a panią R.T. Natomiast w dniu 3 lipca 2017 r. Wnioskodawca aktem notarialnym ustanowił odrębną własność lokalu oraz przeniósł własność lokalu na rzecz pani R.T.

W niniejszej sprawie bezsporne jest, że w dniu otrzymania przez Wnioskodawcę zaliczek od pierwotnego kontrahenta (pana Darrena H.), istniał związek pomiędzy ich otrzymaniem, a czynnością opodatkowaną, która miała zostać dokonana w przyszłości. Otrzymanie zaliczki związane było z przyszłą dostawą towaru, zatem brak jest podstaw do stwierdzenia, że faktura dokumentująca zaliczkę została wystawiona w wyniku błędu lub pomyłki. Z kolei przeniesienie, na „nowego kupującego” przez „ustępującego” praw i obowiązków wynikających z umowy deweloperskiej, które w istocie należy przyjąć również jako zobowiązanie do zawarcia umowy przenoszącej własność z „nowym” kupującym (panią R.T.), oznaczało, iż w konsekwencji nie dojdzie ostatecznie do transakcji sprzedaży lokalu przez Wnioskodawcę na rzecz pierwotnego nabywcy. Zdarzenie to należy zatem traktować jako wywołujące określone skutki podatkowe na gruncie podatku od towarów i usług. Otrzymana zaliczka staje się z tym dniem kwotą nienależną, która co do zasady powinna być zwrócona „ustępującemu kupującemu”.

Z powołanych przepisów wynika, iż zwrot zaliczki należy udokumentować fakturą korygującą, przy czym należy zaznaczyć, iż forma jej zwrotu nie jest uregulowana przepisami ustawy o podatku od towarów i usług, tym samym ustawodawca pozostawił to w gestii zainteresowanych stron. Należy więc przyjąć, iż dopuszczalna jest taka sytuacja, że zwrot zaliczki następuje poprzez jej „przeksięgowanie” zgodnie z dyspozycją podmiotu, który ją wpłacił (w niniejszej sprawie pana Darrena H. tj. ustępującego kupującego) na poczet zobowiązań podmiotu wstępującego. W wyniku zawartej umowy cesji, „nowy” kupujący wstąpił w miejsce poprzednika (ustępującego) we wszystkie jego zobowiązania wynikające z umowy deweloperskiej. Ponieważ w wyniku dokonanej cesji, pomiędzy Wnioskodawcą, a ustępującym nie doszło ostatecznie do żadnej transakcji podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, faktury wystawione w związku z wpłatą zaliczek przez ustępującego kupującego, pozostają z tą chwilą bez związku z dostawą towarów - podmiot który wpłacił zaliczkę scedował swoje prawa i obowiązki na nowego kupującego. W konsekwencji w momencie wygaśnięcia postanowień umowy zawartej przez Wnioskodawcę z ustępującym kupującym, tj. po zawarciu umowy przeniesienia praw, Wnioskodawca zobowiązany był do wystawienia faktur korygujących do wcześniej wystawionych faktur na otrzymane od pana Darrena H. (ustępującego kupującego) zaliczki. W przedmiotowej sprawie uznać bowiem należy, że de facto umowa deweloperska zawarta pomiędzy Wnioskodawcą a ustępującym kupującym została rozwiązana, jak również mimo braku fizycznego zwrotu zaliczki, doszło do Jej „rozwiązania” i wpłacona pierwotnie kwota zaliczki stała się należna ustępującemu kupującemu, natomiast środki pieniężne, które powinny zostać zwrócone klientowi stały się zgodnie z wolą stron przedmiotem cesji. W tym miejscu zwrócić należy uwagę na to, że podatek od towarów i usług nie powinien obciążać podmiotów, które nie są ostatecznymi odbiorcami towarów bądź usług, a jak wskazano powyżej zawarcie umowy cesji przesądziło o tym, że to nie pan Darren H. (ustępujący kupujący), lecz pani R.T. (wstępujący - „nowy” kupujący) będzie stroną transakcji z Wnioskodawcą (będzie nabywcą lokalu).

Ponadto wobec zawartego porozumienia pomiędzy ustępującym, a wstępującym w jego prawa kupującym, po zawarciu umowy o przeniesienie praw i obowiązków i uprzednim wystawieniu faktur korygujących na ustępującego, wnioskodawca - w ramach realizacji umówionego sposobu rozliczenia zaliczki - zobowiązana była także do wystawienia faktury na zaliczkę na rzecz „nowego” kupującego, a więc podmiotu, który w rzeczywistości miał zostać nabywcą lokalu i na rzecz którego nastąpić miała transakcja opodatkowana podatkiem od towarów i usług.

Zauważyć należy, że z zawartego w dniu 3 lipca 2017 r. aktu notarialnego (przenoszącego własność lokalu) wynika, że nabywcą lokalu jest pani R.T., która ostatecznie zapłaciła za zakupiony lokal w wyniku wzajemnego rozliczenia z panem Darrenem H. Zatem w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług doszło do odpłatnej dostawy towaru dokonanej przez wnioskodawcę na rzecz „nowego” kupującego.

Reasumując stwierdzić należy, że Wnioskodawca, mimo braku fizycznego zwrotu zaliczki ustępującemu kupującemu, ponieważ podmiot ten wycofał się z umowy, a swoje prawa i obowiązki scedował na nowy podmiot, zobowiązana była - po zawarciu umowy o przeniesienie praw i obowiązków wynikającej z umowy przedwstępnej - do wystawienia faktur korygujących do wcześniej wystawionych faktur na otrzymane od ustępującego zaliczki oraz powinna wystawić, zgodnie z art. 106b ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, fakturę VAT na rzecz wstępującego w jego prawa (nowego kupującego), tj. na podmiot który w rzeczywistości nabędzie lokal.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017, poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Stosownie do treści art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Sprzedażą jest odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów (art. 2 pkt 22 ustawy).

Podstawowy obowiązek dokumentowania sprzedaży dla potrzeb podatku od towarów i usług fakturami VAT przez podatników tego podatku został określony w art. 106b ust. 1 ustawy.

W myśl ww. przepisu podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

1. sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem;
2. sprzedaż wysyłkową z terytorium kraju i sprzedaż wysyłkową na terytorium kraju na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
3. wewnątrzwspólnotową dostawę towarów na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
4. otrzymanie przez niego całości lub części zapłaty przed dokonaniem czynności, o których mowa w pkt 1 i 2, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów lub czynności, dla których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 4.
   
   

Jak wynika z przytoczonego przepisu, podatnik wystawia fakturę w przypadku sprzedaży towaru lub wykonania usługi oraz w przypadku otrzymania zaliczki przed wydaniem towaru lub wykonaniem usługi. Faktura jest więc dokumentem potwierdzającym zaistnienie zdarzenia gospodarczego (potwierdzeniem nabycia określonych towarów lub usług lub też otrzymania zaliczki). Wystawienie faktury należy rozumieć jako sporządzenie ww. dokumentu oraz jego przekazanie innemu podmiotowi, a przez to wprowadzenie faktury do obrotu prawnego.

W obrocie gospodarczym zdarzają się sytuacje, w których należy skorygować uprzednio wystawiony i wprowadzony do obrotu prawnego dokument.

I tak, w świetle art. 106j ust. 1 ustawy, w przypadku, gdy po wystawieniu faktury:

1. udzielono obniżki ceny w formie rabatu, o której mowa w art. 29a ust. 7 pkt 1,
   
2. udzielono opustów i obniżek cen, o których mowa w art. 29a ust. 10 pkt 1,
   
3. dokonano zwrotu podatnikowi towarów i opakowań,
   
4. dokonano zwrotu nabywcy całości lub części zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4,
   
5. podwyższono cenę lub stwierdzono pomyłkę w cenie, stawce, kwocie podatku lub w jakiejkolwiek innej pozycji faktury
   

- podatnik wystawia fakturę korygującą.

Należy podkreślić, iż celem faktury VAT jest przede wszystkim udokumentowanie rzeczywistego przebiegu zdarzeń gospodarczych, pełni ona bowiem szczególną rolę dowodową w prawidłowym wymiarze podatku VAT. Prawidłowość materialnoprawna faktury zachodzi, jeżeli odzwierciedla ona prawdziwe zdarzenie gospodarcze, czyli w istocie stwierdza fakt nabycia określonych towarów lub usług czy też otrzymania zaliczki, co oznacza, że nie można uznać za prawidłową fakturę, gdy nie wskazuje ona zaistniałego zdarzenia gospodarczego.

Jeżeli po wystawieniu faktury VAT wystąpią zdarzenia, mające wpływ na treść wystawionej faktury lub okaże się, że dokument ten zawiera błędy, podatnik wystawia w takim przypadku fakturę korygującą. Zatem faktura korygująca wystawiana jest w celu podania właściwych, prawidłowych i zgodnych z rzeczywistością kwot i innych danych, decydujących o rzetelności wystawionego dokumentu. A zatem, co do zasady, korygowanie treści pierwotnie wystawionej faktury VAT powinno nastąpić przez wystawienie przez sprzedawcę faktury korygującej.

Z opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca realizujący przedsięwzięcie deweloperskie zawarł umowę deweloperską na wybudowanie budynku mieszkalnego wraz z lokalem mieszkalnym. Nabywca wpłacił na rzecz Wnioskodawcy - w formie zaliczek - całą cenę za ww. lokal, a Wnioskodawca wystawiał faktury VAT zaliczkowe. Lokal został wydany do użytkowania nabywcy. Za zgodą Wnioskodawcy nabywca zawarł z osobą trzecią (panią R.T.) notarialną umowę cesji praw i przejęcia obowiązków z umowy deweloperskiej. Wnioskodawca nie dokonywał zwrotu kwot wpłaconych na poczet ceny za lokal, ani też nie przyjmował żadnych płatności na poczet ceny za lokal od osoby trzeciej. Po otrzymaniu wszystkich kwot wynikających z umowy cesji nabywca wydał lokal mieszkalny osobie trzeciej, a osoba trzecia zawarła z Wnioskodawcą umowę ustanowienia odrębnej własności lokalu mieszkalnego oraz przeniesienia prawa własności tego lokalu na jej rzecz.

Wątpliwość Wnioskodawcy dotyczy obowiązku wystawienia faktury korygującej dokumentującej zaliczkę w przypadku cesji praw i przejęciem obowiązków wynikających z umowy deweloperskiej przez osobę trzecią.

W niniejszej sprawie bezsporne jest, że w dniu otrzymania przez Wnioskodawcę zaliczek od nabywcy lokalu mieszkalnego, istniał związek pomiędzy ich otrzymaniem, a czynnością opodatkowaną (dostawa lokalu mieszkalnego), która miała zostać dokonana w przyszłości. Z kolei przeniesienie, na „nowego kupującego” przez „ustępującego” praw i obowiązków wynikających z umowy deweloperskiej na wybudowanie lokalu mieszkalnego, oznaczało, że ostateczna sprzedaż lokalu mieszkalnego nastąpi nie na rzecz nabywcy, ale osoby trzeciej (pani R.T.), która w wyniku zawartej umowy cesji wstąpiła w miejsce pierwotnego nabywcy (pana Darrena H.) we wszystkie jego zobowiązania wynikające z umowy deweloperskiej. Ponieważ w wyniku dokonanej cesji, pomiędzy Wnioskodawcą a nabywcą nie doszło ostatecznie do transakcji podlegającej opodatkowaniu (poza wpłatą zaliczek w wysokości całej ceny, co podlega opodatkowaniu, ale nie jest transakcją), stronami umowy sprzedaży lokalu mieszkalnego pozostali Wnioskodawca i pani R.T. W takiej sytuacji uznać należy, że umowa deweloperska zawarta pomiędzy Wnioskodawcą a panem Darrenem H. przestała obowiązywać i zgodnie z wolą stron należna Wnioskodawcy cena lokalu wpłacona w formie zaliczek przez pana Darrena H. stała się uregulowaną należnością od pani R.T., jako nabywcy lokalu. Ostatecznie stronami transakcji kupna lokalu mieszkalnego jest Wnioskodawca jako sprzedawca oraz pani R.T. jako nabywca.

Zatem stronami czynności opodatkowanej pozostają Wnioskodawca i pani R.T. W tej sytuacji – z woli wszystkich stron - wpłacone zaliczki należy traktować jako należne od pani R.T. Wobec tego Wnioskodawca jest zobowiązany do korekty faktur wystawionych w związku z otrzymaniem zaliczek od pana Darrena H.

W konsekwencji stwierdzić należy, że z uwagi na cesję na panią R.T. praw i obowiązków wynikających z umowy deweloperskiej zawartej z panem Darrenem H. oraz podpisaną w dniu 3 lipca 2017 r. umowy ustanowienia odrębnej własności lokalu mieszkalnego D168 oraz przeniesienia prawa własności tego lokalu na panią R.T., Wnioskodawca, pomimo braku fizycznego zwrotu zaliczki ustępującemu kupującemu, zobowiązany jest – na podstawie art. 106b ust. 1 ustawy - do korekty faktur dokumentujących zaliczki otrzymane od pana Darrena H.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4 0/0, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.