2017.09.05 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej - 0112-KDIL1-3.4012.152.2017.3.JNA

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL1-3.4012.152.2017.3.JNA
z 5 września 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 17 maja 2017 r. (data wpływu 17 maja 2017 r.), uzupełnionym pismami z dnia 10 lipca 2017 r. (data wpływu 10 lipca 2017 r.) oraz z dnia 2 sierpnia 2017 r. (data wpływu 2 sierpnia 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług jest:

prawidłowe – w zakresie dokumentacji uprawniającej do zastosowania stawki podatku w wysokości 0% do wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów dokonywanej do siedziby Kontrahenta na terytorium innego niż Polska kraju Unii Europejskiej, gdy odbiór towarów jest dokonywany przez przedstawicieli Kontrahenta, w sytuacji zlecania transportu firmom transportowym;
prawidłowe – w zakresie dokumentacji uprawniającej do zastosowania stawki podatku w wysokości 0% do wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów dokonywanej do siedziby Kontrahenta na terytorium innego niż Polska kraju Unii Europejskiej, gdy odbiór towarów jest dokonywany przez przedstawicieli Kontrahenta, przy użyciu własnego środka transportu;
prawidłowe – w zakresie dokumentacji uprawniającej do zastosowania stawki podatku w wysokości 0% do wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów dokonywanej do miejsca wskazanego przez Kontrahenta – magazynu logistycznego na terytorium kraju siedziby Kontrahenta, gdy odbioru towarów Wnioskodawcy na zlecenie kontrahenta dokonują pracownicy magazynu logistycznego, w sytuacji zlecania transportu firmom transportowym;
prawidłowe – w zakresie dokumentacji uprawniającej do zastosowania stawki podatku w wysokości 0% do wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów dokonywanej do miejsca wskazanego przez Kontrahenta – magazynu logistycznego na terytorium kraju siedziby Kontrahenta, gdy odbioru towarów Wnioskodawcy na zlecenie kontrahenta dokonują pracownicy magazynu logistycznego, przy użyciu własnego środka transportu;
prawidłowe – w zakresie dokumentacji uprawniającej do zastosowania stawki podatku w wysokości 0% do wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów dokonywanej do miejsca wskazanego przez Kontrahenta – magazynu logistycznego na terytorium innego kraju Unii Europejskiej niż siedziba Kontrahenta, gdy odbioru towarów na zlecenie Kontrahenta dokonują pracownicy magazynu logistycznego, w sytuacji zlecania transportu firmom transportowym;
prawidłowe – w zakresie dokumentacji uprawniającej do zastosowania stawki podatku w wysokości 0% do wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów dokonywanej do miejsca wskazanego przez Kontrahenta – magazynu logistycznego na terytorium innego kraju Unii Europejskiej niż siedziba Kontrahenta, gdy odbioru towarów na zlecenie Kontrahenta dokonują pracownicy magazynu logistycznego, przy użyciu własnego środka transportu.

UZASADNIENIE

W dniu 17 maja 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie dokumentacji uprawniającej do zastosowania stawki podatku w wysokości 0% do wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów dokonywanej do siedziby Kontrahenta na terytorium innego niż Polska kraju Unii Europejskiej, gdy odbiór towarów jest dokonywany przez przedstawicieli Kontrahenta, w sytuacji zlecania transportu firmom transportowym; w zakresie dokumentacji uprawniającej do zastosowania stawki podatku w wysokości 0% do wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów dokonywanej do siedziby Kontrahenta na terytorium innego niż Polska kraju Unii Europejskiej, gdy odbiór towarów jest dokonywany przez przedstawicieli Kontrahenta, przy użyciu własnego środka transportu; w zakresie dokumentacji uprawniającej do zastosowania stawki podatku w wysokości 0% do wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów dokonywanej do miejsca wskazanego przez Kontrahenta – magazynu logistycznego na terytorium kraju siedziby Kontrahenta, gdy odbioru towarów Wnioskodawcy na zlecenie kontrahenta dokonują pracownicy magazynu logistycznego, w sytuacji zlecania transportu firmom transportowym; w zakresie dokumentacji uprawniającej do zastosowania stawki podatku w wysokości 0% do wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów dokonywanej do miejsca wskazanego przez Kontrahenta – magazynu logistycznego na terytorium kraju siedziby Kontrahenta, gdy odbioru towarów Wnioskodawcy na zlecenie kontrahenta dokonują pracownicy magazynu logistycznego, przy użyciu własnego środka transportu; w zakresie dokumentacji uprawniającej do zastosowania stawki podatku w wysokości 0% do wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów dokonywanej do miejsca wskazanego przez Kontrahenta – magazynu logistycznego na terytorium innego kraju Unii Europejskiej niż siedziba Kontrahenta, gdy odbioru towarów na zlecenie Kontrahenta dokonują pracownicy magazynu logistycznego, w sytuacji zlecania transportu firmom transportowym; w zakresie dokumentacji uprawniającej do zastosowania stawki podatku w wysokości 0% do wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów dokonywanej do miejsca wskazanego przez Kontrahenta – magazynu logistycznego na terytorium innego kraju Unii Europejskiej niż siedziba Kontrahenta, gdy odbioru towarów na zlecenie Kontrahenta dokonują pracownicy magazynu logistycznego, przy użyciu własnego środka transportu. Wniosek został uzupełniony pismami z dnia 10 lipca 2017 r. (data wpływu 10 lipca 2017 r.) oraz z dnia 2 sierpnia 2017 r. (data wpływu 2 sierpnia 2017 r.) o brakującą opłatę oraz o doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujące stany faktyczne oraz zdarzenia przyszłe.

Wnioskodawca jest spółką z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej również jako „Spółka”) posiadającą siedzibę na terytorium Polski. Spółka jest zarejestrowana w Polsce dla celów podatku od towarów i usług jako podatnik VAT czynny, jak również posiada numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych (tzw. VAT UE).

Podstawowy przedmiot działalności Wnioskodawcy stanowi działalność handlowa (handel m.in. elektroniką użytkową), w zakresie której Wnioskodawca dokonuje również wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów (dalej jako „WDT”).

Transakcje WDT realizowane są przez Wnioskodawcę z kontrahentami z krajów Unii Europejskiej, którzy są podatnikami podatku od wartości dodanej zidentyfikowanymi dla transakcji wewnątrzwspólnotowych w krajach ich siedziby (dalej jako „Kontrahenci”).

Transport towarów do Kontrahentów realizowany jest transportem własnym Spółki bądź też zlecany firmom transportowym.

Przy każdej transakcji WDT, Wnioskodawca wystawia na rzecz Kontrahenta fakturę z tytułu dostawy towarów. Na fakturze tej podawane są m.in.:

właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych nadany Kontrahentowi przez właściwe dla niego państwo członkowskie, co potwierdzone jest wydrukiem ze strony internetowej Komisji Europejskiej w zakresie potwierdzenia numeru VAT Kontrahenta;
numer VAT Wnioskodawcy dla transakcji wewnątrzwspólnotowych;
w przypadku, gdy miejsce dostawy różni się od siedziby nabywcy, oprócz adresu siedziby Kontrahenta wskazane jest miejsce dostawy towarów.

Dokumentowanie transakcji WDT dokonywanych przez Wnioskodawcę ma miejsce m.in. za pomocą następujących dokumentów:

zamówienia wystawionego przez Kontrahenta, ze wskazaniem adresu dostawy (o ile było uprzednio wystawione),
faktury PROFORMA wystawionej na Kontrahenta (o ile była uprzednio wystawiona),
faktury sprzedaży wraz ze specyfikacją sprzedawanych towarów,
wydruku ze strony internetowej Komisji Europejskiej w zakresie potwierdzenia numeru VAT Kontrahenta,
dokumentu WZ potwierdzającego wydanie towaru z magazynu Spółki,
w przypadku, gdy dostawa towarów jest dokonywana transportem własnym Spółki – zlecenia wyznaczonym pracownikom Spółki (delegacja) transportu towarów z magazynu Spółki do miejsca dostawy wskazanego przez Kontrahenta, zgodnie z warunkami dostawy towarów,
w przypadku, gdy dostawa towarów jest dokonywana transportem obcym – zlecenia wykonania usługi transportowej dla podmiotu zewnętrznego,
w przypadku, gdy dostawa towaru ma być dokonana do innego miejsca niż siedziba Kontrahenta oświadczenia Spółki i Kontrahenta według wzoru wynikającego z wewnętrznej procedury obowiązującej w Spółce, zawierające istotne warunki dostawy, wskazanie miejsca dostawy, jak również adnotację o potwierdzeniu otrzymania towarów przez Kontrahenta,
dokumentacji fotograficznej potwierdzającej wydanie towaru,
dokumentu CMR podpisanego przez kierowców i odbiorcę towaru lub pracowników magazynu logistycznego wskazanego przez Kontrahenta,
potwierdzenia płatności za fakturę sprzedażową,
korespondencji z Kontrahentem dotyczącej szczegółowych ustaleń w zakresie transakcji WDT, m.in.: oferty, negocjacji ceny, ustaleń w zakresie miejsca dostawy,
w przypadku, gdy dostawa towarów jest dokonywana transportem własnym Spółki – także dokumentów potwierdzających wykonanie transportu towarów przez pracowników Spółki (np. faktury i paragony potwierdzające transport towarów do miejsca wskazanego przez Kontrahenta: za paliwo, przejazd autostradami itp.).

W związku z transakcjami WDT dokonywanymi przez Wnioskodawcę, występują następujące sytuacje:

Dostawa towarów przez Spółkę w ramach WDT jest dokonywana do siedziby Kontrahenta w innym niż Polska kraju Unii Europejskiej i odbiór towarów jest dokonywany przez przedstawicieli Kontrahenta.
Dostawa towarów przez Spółkę w ramach WDT jest dokonywana do innego niż Polska kraju Unii Europejskiej, do miejsca wskazanego przez Kontrahenta w kraju siedziby Kontrahenta, innego niż siedziba Kontrahenta (magazyn logistyczny), gdzie odbioru towarów Spółki na zlecenie Kontrahenta dokonują pracownicy magazynu logistycznego.
Dostawa towarów przez Spółkę w ramach WDT jest dokonywana do innego niż Polska kraju Unii Europejskiej, do miejsca wskazanego przez Kontrahenta w innym kraju Unii Europejskiego niż siedziba Kontrahenta (magazyn logistyczny), gdzie odbioru towarów na zlecenie Kontrahenta dokonują pracownicy magazynu logistycznego.

Ponadto trzeba wyjaśnić, iż Spółka nie dokonuje dostaw towarów wymienionych w art. 83 ust. 1 pkt 1, 3, 6, 10 i 18, oraz towarów opodatkowanych według zasad określonych w art. 120 ust. 4 i 5.

Jednocześnie trzeba wyjaśnić, iż Spółka nie dostarcza towarów do ewentualnego nabywcy swojego Kontrahenta (sytuacje, gdy miejscem dostawy nie jest siedziba Kontrahenta), bowiem dostawa następuje do magazynu logistycznego wskazanego przez Kontrahenta i działającego na jego rzecz. Natomiast Wnioskodawca nie ma wiedzy, czy towar nabyty przez Kontrahenta będzie przedmiotem dalszej odsprzedaży i na rzecz jakiego podmiotu.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 10 lipca 2017 r. Wnioskodawca wskazał:

W stanie faktycznym i zdarzeniu przyszłym w zakresie transakcji dotyczących wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów dokonywanych do siedziby Kontrahenta na terytorium innego niż Polska kraju Unii Europejskiej, gdy odbiór towarów jest dokonywany przez przedstawicieli Kontrahenta, Spółka posiada (w zakresie stanu faktycznego) oraz będzie posiadała (w zakresie zdarzenia przyszłego), niżej wymienione dokumenty:
1. zamówienie wystawione przez Kontrahenta, ze wskazaniem adresu dostawy,
2. fakturę PROFORMA wystawioną na Kontrahenta,
3. fakturę sprzedaży wraz ze specyfikacją sprzedawanych towarów,
4. wydruk ze strony internetowej Komisji Europejskiej w zakresie potwierdzenia numeru VAT Kontrahenta,
5. dokument WZ potwierdzający wydanie towaru z magazynu Spółki,
6. w przypadku, gdy dostawa towarów jest dokonywana transportem własnym Spółki – dokument zlecenia wyznaczonym pracownikom Spółki (delegacja) transportu towarów z magazynu Spółki do siedziby Kontrahenta, zgodnie z warunkami dostawy towarów,
7. w przypadku, gdy dostawa towarów jest dokonywana transportem obcym – dokument zlecenia wykonania usługi transportowej dla podmiotu zewnętrznego,
8. dokumentację fotograficzną potwierdzającą wydanie towaru z magazynu Spółki,
9. dokument CMR podpisany przez kierowcę/kierowców i odbiorcę towaru ze strony Kontrahenta,
10. potwierdzenie płatności za fakturę sprzedażową,
11. korespondencję z Kontrahentem dotyczącą szczegółowych ustaleń w zakresie transakcji WDT,
12. w przypadku, gdy dostawa towarów jest dokonywana transportem własnym Spółki – także dokumenty potwierdzające wykonanie transportu towarów przez pracowników Spółki (faktury i paragony potwierdzające transport towarów do siedziby Kontrahenta, np. za paliwo, przejazd autostradami itp.).
W stanie faktycznym i zdarzeniu przyszłym w zakresie transakcji dotyczących wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów dokonywanych do miejsca wskazanego przez Kontrahenta – magazynu logistycznego na terytorium kraju siedziby Kontrahenta, gdy odbioru towarów na zlecenie Kontrahenta dokonują pracownicy magazynu logistycznego, Spółka posiada (w zakresie stanu faktycznego) oraz będzie posiadała (w zakresie zdarzenia przyszłego), niżej wymienione dokumenty:
1. zamówienie wystawione przez Kontrahenta, ze wskazaniem adresu dostawy,
2. fakturę PROFORMA wystawioną na Kontrahenta,
3. fakturę sprzedaży wraz ze specyfikacją sprzedawanych towarów,
4. wydruk ze strony internetowej Komisji Europejskiej w zakresie potwierdzenia numeru VAT Kontrahenta,
5. dokument WZ potwierdzający wydanie towaru z magazynu Spółki,
6. w przypadku, gdy dostawa towarów jest dokonywana transportem własnym Spółki – dokument zlecenia wyznaczonym pracownikom Spółki (delegacja) transportu towarów z magazynu Spółki do miejsca dostawy wskazanego przez kontrahenta, zgodnie z warunkami dostawy towarów,
7. w przypadku, gdy dostawa towarów jest dokonywana transportem obcym – dokument zlecenia wykonania usługi transportowej dla podmiotu zewnętrznego,
8. oświadczenie Spółki i Kontrahenta, według wzoru wynikającego z wewnętrznej procedury obowiązującej w Spółce, zawierające istotne warunki dostawy, wskazanie miejsca dostawy, jak również adnotację o potwierdzeniu otrzymania towarów przez Kontrahenta,
9. dokumentację fotograficzną potwierdzającą wydanie towaru z magazynu Spółki,
10. dokument CMR podpisany przez kierowcę/kierowców i pracowników magazynu logistycznego wskazanego przez Kontrahenta,
11. potwierdzenie płatności za fakturę sprzedażową,
12. korespondencję z Kontrahentem dotyczącą szczegółowych ustaleń w zakresie transakcji WDT,
13. w przypadku, gdy dostawa towarów jest dokonywana transportem własnym Spółki – także dokumenty potwierdzające wykonanie transportu towarów przez pracowników Spółki (faktury i paragony potwierdzające transport towarów do miejsca wskazanego przez Kontrahenta, np. za paliwo, przejazd autostradami itp.).
W stanie faktycznym i zdarzeniu przyszłym w zakresie transakcji dotyczących wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów dokonywanych do miejsca wskazanego przez Kontrahenta – magazynu logistycznego na terytorium innego kraju Unii Europejskiej niż siedziba Kontrahenta, gdy odbioru towarów na zlecenie Kontrahenta dokonują pracownicy magazynu logistycznego, Spółka posiada (w zakresie stanu faktycznego) oraz będzie posiadała (w zakresie zdarzenia przyszłego), niżej wymienione dokumenty:
1. zamówienie wystawione przez Kontrahenta, ze wskazaniem adresu dostawy,
2. fakturę PROFORMA wystawioną na Kontrahenta,
3. fakturę sprzedaży wraz ze specyfikacją sprzedawanych towarów,
4. wydruk ze strony internetowej Komisji Europejskiej w zakresie potwierdzenia numeru VAT Kontrahenta,
5. dokument WZ potwierdzający wydanie towaru z magazynu Spółki,
6. w przypadku, gdy dostawa towarów jest dokonywana transportem własnym Spółki – dokument zlecenia wyznaczonym pracownikom Spółki (delegacja) transportu towarów z magazynu Spółki do miejsca dostawy wskazanego przez Kontrahenta, zgodnie z warunkami dostawy towarów,
7. w przypadku, gdy dostawa towarów jest dokonywana transportem obcym – dokument zlecenia wykonania usługi transportowej dla podmiotu zewnętrznego,
8. oświadczenie Spółki i Kontrahenta, według wzoru wynikającego z wewnętrznej procedury obowiązującej w Spółce, zawierające istotne warunki dostawy, wskazanie miejsca dostawy, jak również adnotację o potwierdzeniu otrzymania towarów przez Kontrahenta,
9. dokumentację fotograficzną potwierdzającą wydanie towaru z magazynu Spółki,
10. dokument CMR podpisany przez kierowców i pracowników magazynu logistycznego wskazanego przez Kontrahenta,
11. potwierdzenie płatności za fakturę sprzedażową,
12. korespondencję z Kontrahentem dotycząca szczegółowych ustaleń w zakresie transakcji WDT,
13. w przypadku, gdy dostawa towarów jest dokonywana transportem własnym Spółki – także dokumenty potwierdzające wykonanie transportu towarów przez pracowników Spółki (faktury i paragony potwierdzające transport towarów do miejsca wskazanego przez Kontrahenta, np. za paliwo, przejazd autostradami itp.).

W uzupełnieniu wniosku z dnia 2 sierpnia 2017 r. Wnioskodawca wyjaśnił, że w zakresie dokumentacji wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów, w sytuacji realizowania transportu przy użyciu transportu własnego:

Wnioskodawca jest/będzie w posiadaniu dla danej wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów – specyfikacji poszczególnych sztuk ładunku (we wniosku i uzupełnieniu wniosku wskazano ten dokument jako „faktury sprzedaży wraz ze specyfikacją sprzedawanych towarów”);
Wnioskodawca jest/będzie w posiadaniu dla danej wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów – dokumentów stanowiących potwierdzenie przyjęcia towarów przez nabywcę do miejsca, o którym mowa w art. 42 ust. 4 pkt 1 lub 2 ustawy o VAT, znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju (we wniosku i uzupełnieniu wniosku wskazano ten dokument jako „oświadczenia Spółki i Kontrahenta według wzoru wynikającego z wewnętrznej procedury obowiązującej w Spółce, zawierające istotne warunki dostawy, wskazanie miejsca dostawy, jak również adnotację o potwierdzeniu otrzymania towarów przez Kontrahenta”);
Wnioskodawca jest/będzie w posiadaniu dla danej wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów – dokumentów innych niż wskazane we wniosku oraz jego uzupełnieniu, potwierdzających jednoznacznie dostarczenie danych towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, m.in. w postaci:
- korespondencji mailowej z Kontrahentem, potwierdzającej dostarczenie towaru,
- dokumentu spełniającego wymogi z art. 42 ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług, potwierdzonego przez Kontrahenta, że towary objęte dostawą, zostały dostarczone do miejsca wskazanego w tym dokumencie oraz w zamówieniu Kontrahenta,
- korespondencję mailową z magazynem logistycznym, do którego na zlecenie Kontrahenta był/będzie dostarczony towar (wariant 2 i 3 z opisu stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego), z której to korespondencji wynika/wynikać będzie, że towar został dostarczony i odebrany w imieniu Kontrahenta.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy transakcje dostaw dokonywane przez Spółkę wskazane w opisie stanu faktycznego, stanowią wewnątrzwspólnotowe dostawy towarów w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, które jednocześnie korzystają z preferencyjnej stawki podatku VAT 0% w rozumieniu art. 42 ustawy o podatku od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy, transakcje dostaw dokonywane przez niego wskazane w opisie stanu faktycznego, stanowią wewnątrzwspólnotowe dostawy towarów w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług.

Jednocześnie zdaniem Wnioskodawcy, transakcje dostaw dokonywane przez niego wskazane w opisie stanu faktycznego upoważniają go do zastosowania preferencyjnej stawki podatku VAT 0% w rozumieniu art. 42 ustawy o VAT.

1. Uznanie dostaw dokonywanych przez Spółkę za wewnątrzwspólnotowe dostawy towarów

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (dalej jako „ustawa o VAT”), opodatkowaniu ww. podatkiem podlega wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Stosownie do przepisu art. 13 ustawy o VAT:

Ust. 1: Przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.
Ust. 2: Przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że nabywca towarów jest:
1. podatnikiem podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;
2. osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, która jest zidentyfikowana na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;
3. podatnikiem podatku od wartości dodanej lub osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, działającymi w takim charakterze na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, niewymienionymi w pkt 1 i 2, jeżeli przedmiotem dostawy są wyroby akcyzowe, które, zgodnie z przepisami o podatku akcyzowym, są objęte procedurą zawieszenia poboru akcyzy lub procedurą przemieszczania wyrobów akcyzowych z zapłaconą akcyzą;
4. podmiotem innym niż wymienione w pkt 1 i 2, działającym (zamieszkującym) w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim, jeżeli przedmiotem dostawy są nowe środki transportu.
Ust. 3: Za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów uznaje się również przemieszczenie przez podatnika, o którym mowa w art. 15, lub na jego rzecz towarów należących do jego przedsiębiorstwa z terytorium kraju na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, które zostały przez tego podatnika na terytorium kraju w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo sprowadzone na terytorium kraju w ramach importu towarów, jeżeli mają służyć działalności gospodarczej podatnika.
Ust. 4: Przemieszczenia towarów, o którym mowa w ust. 3, przez podatnika, o którym mowa w art. 15, lub na jego rzecz nie uznaje się za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, w przypadku gdy:
1. towary są instalowane lub montowane, z próbnym uruchomieniem lub bez niego, dla których miejscem dostawy zgodnie z art. 22 ust. 1 pkt 2 jest terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, jeżeli towary te są przemieszczane przez tego podatnika dokonującego ich dostawy lub na jego rzecz;
2. przemieszczenie towarów następuje w ramach sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju;
3. towary są przemieszczane na pokładach statków, samolotów lub pociągów w trakcie transportu pasażerskiego wykonywanego na terytorium Unii Europejskiej z przeznaczeniem dokonania ich dostawy przez tego podatnika na pokładach tych pojazdów;
4. towary mają być przedmiotem eksportu towarów przez tego podatnika;
5. towary mają być przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, o której mowa w ust 1 i 2, dokonanej przez tego podatnika, jeżeli przemieszczenie towarów następuje na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego, do którego dokonywana jest ta wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów;
6. towary mają być przedmiotem wykonanych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju na rzecz tego podatnika usług polegających na ich wycenie lub wykonaniu na nich prac, pod warunkiem że towary po wykonaniu tych usług zostaną z powrotem przemieszczone na terytorium kraju;
7. towary mają być czasowo używane na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, w celu świadczenia usług przez podatnika posiadającego siedzibę działalności gospodarczej na terytorium kraju, który przemieścił lub na rzecz którego przemieszczono te towary;
8. towary mają być czasowo używane przez tego podatnika na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, nie dłużej jednak niż przez 24 miesiące, pod warunkiem że import takich towarów z terytorium państwa trzeciego z uwagi na ich przywóz czasowy byłby zwolniony od cła;
9. przemieszczeniu podlega gaz w systemie gazowym, energia elektryczna w systemie elektroenergetycznym, energia cieplna lub chłodnicza przez sieci dystrybucji energii cieplnej lub chłodniczej.
Ust. 5: W przypadku gdy ustaną okoliczności, o których mowa w ust. 4, przemieszczenie towarów uznaje się za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.
Ust. 6: Wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów występuje, jeżeli dokonującym dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, z zastrzeżeniem ust. 7.
Ust. 7: Wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów występuje również wówczas, gdy dokonującymi dostawy towarów są inne niż wymienione w ust. 6 podmioty, jeżeli przedmiotem dostawy są nowe środki transportu.
Ust. 8: Za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów nie uznaje się dostawy towarów, o których mowa w art. 83 ust. 1 pkt 1, 3, 6, 10 i 18, oraz towarów opodatkowanych według zasad określonych w art. 120 ust. 4 i 5.

Ponadto, zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o VAT, miejscem dostawy towarów jest w przypadku towarów wysyłanych lub transportowanych przez dokonującego ich dostawy, ich nabywcę lub przez osobę trzecią – miejsce, w którym towary znajdują się w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu do nabywcy.

Przywołane powyżej przepisy ustawy o VAT wskazują, że jeżeli wywóz towarów następuje w wyniku dokonania transakcji z ustalonym nabywcą, w celu przeniesienia na konkretny podmiot prawa do rozporządzania wywożonym towarem jak właściciel, zachodzi wówczas transakcja stanowiąca wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, której po stronie nabywcy odpowiada wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów.

Ponieważ Spółka dokonuje wywozu towarów z terytorium Polski w wykonaniu dostawy towarów (sprzedaży) na rzecz Kontrahentów, do miejsca wskazanego przez Kontrahenta w innym kraju Unii Europejskiej, transakcje dokonywane przez Spółkę wypełniają warunki wynikające z ustawy o VAT do uznania ich za wewnątrzwspólnotowe dostawy towarów.

Trzeba także nadmienić, iż do transakcji dostaw towarów dokonywanych przez Spółkę i wskazanych w opisie stanu faktycznego, nie znajduje zastosowania art. 13 ust. od 3 do 5 ustawy o VAT, a w szczególności art. 13 ust. 4 pkt 5 ustawy o VAT, bowiem zdarzenia wymienione w tych przepisach nie odnoszą się do specyfiki transakcji dokonywanej przez Spółkę.

W zakresie art. 13 ust. 4 pkt 5 ustawy o VAT, należy wyjaśnić, iż dotyczy on sytuacji, w której podatnik przemieszcza towary z Polski na terytorium innego kraju członkowskiego, lecz celem jest dostawa do kraju trzeciego. Na przykład, gdy polski podatnik przemieszcza swoje towary z Polski do Niemiec, w celu ich dalszej dostawy do Hiszpanii, to przemieszczenie towarów z Polski do Niemiec nie stanowi odrębnej wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów. Celem tego przepisu było wykluczenie możliwości podwójnego deklarowania WDT.

Co prawda w transakcjach dokonywanych przez Spółkę występują sytuacje, iż Spółka dostarcza towary do innego miejsca niż siedziba Kontrahenta (w niektórych przypadkach do innego kraju niż kraj siedziby Kontrahenta), lecz tylko i wyłącznie z powodu zlecania takiej dostawy przez Kontrahenta. Transport towarów jest zatem dokonywany do miejsca wskazanego przez Kontrahenta i w wykonaniu dostawy (sprzedaży) dokonywanej przez Spółkę. Natomiast ww. art. 13 ust. 4 pkt 5 ustawy o VAT znalazłby zastosowanie wyłącznie w przypadku, w którym Spółka przemieściłaby towary z Polski do innego kraju Unii Europejskiej (innego niż kraj przeznaczenia), z którego następnie dokonałaby dostawy na rzecz nabywcy.

2. Prawo Spółki do stosowania preferencyjnej stawki 0% dla dokonywanych dostaw towarów wskazanych w stanie faktycznym

Zgodnie z art. 41 ust. 3 ustawy o VAT, w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów stawka podatku wynosi 0%, z zastrzeżeniem art. 42.

W myśl art. 42 ust. 1 ustawy o VAT, wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem że:

podatnik dokonał dostawy na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej, i podał ten numer oraz swój numer, o którym mowa w art. 97 ust. 10, na fakturze stwierdzającej dostawę towarów;
podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju.

Biorąc pod uwagę powyższy przepis, stwierdzić należy, że możliwość zastosowania stawki 0% przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów istnieje, gdy spełnione zostaną łącznie warunki dotyczące statusu dostawcy oraz nabywcy, a także posiadania przez dostawcę stosownej dokumentacji.

Przepis art. 42 ust. 3 ustawy o VAT stanowi, iż dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju:

dokumenty przewozowe otrzymane przez przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towaru z terytorium kraju, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju – w przypadku gdy przewóz towarów jest zlecany przewoźnikowi (spedytorowi),
kopia faktury,
specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku,

– z zastrzeżeniem ust. 4 i 5.

Z kolei, zgodnie z art. 42 ust. 4 ustawy o VAT, w przypadku wywozu towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów bezpośrednio przez podatnika dokonującego takiej dostawy lub przez ich nabywcę, przy użyciu własnego środka transportu podatnika lub nabywcy, podatnik oprócz dokumentu, o którym mowa w ust. 3 pkt 3, powinien posiadać dokument zawierający co najmniej:

imię i nazwisko lub nazwę oraz adres siedziby działalności gospodarczej lub miejsca zamieszkania podatnika dokonującego wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz nabywcy tych towarów;
adres, pod który są przewożone towary. w przypadku gdy jest inny niż adres siedziby działalności gospodarczej lub miejsca zamieszkania nabywcy;
określenie towarów i ich ilości;
potwierdzenie przyjęcia towarów przez nabywcę do miejsca, o którym mowa w pkt 1 lub 2, znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;
rodzaj oraz numer rejestracyjny środka transportu, którym są wywożone towary, lub numer lotu – w przypadku gdy towary przewożone są środkami transportu lotniczego.

Na mocy art. 42 ust. 11 ustawy o VAT, w przypadku gdy dokumenty, o których mowa w ust. 3-5, nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju towarów, dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa, w szczególności:

korespondencja handlowa z nabywcą, w tym jego zamówienie,
dokumenty dotyczące ubezpieczenia lub kosztów frachtu,
dokument potwierdzający zapłatę za towar, z wyjątkiem przypadków gdy dostawa ma charakter nieodpłatny lub zobowiązanie jest realizowane w innej formie w takim przypadku inny dokument stwierdzający wygaśnięcie zobowiązania,
dowód potwierdzający przyjęcie przez nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Dokumenty wskazane w art. 42 ust. 11 ustawy o VAT pełnią funkcję uzupełniającą, w przypadku, gdy dokumentacja podstawowa nie potwierdza dostarczenia towarów do nabywcy, a prawo podatnika do zastosowania dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów preferencyjnej stawki podatku VAT w wysokości 0% uzależnione jest od posiadania dokumentów potwierdzających jednoznacznie, iż doszło do wywozu towaru poza terytorium Polski.

Zgodnie z art. 42 ust. 14 ustawy o VAT, przepisy ust. 1-4, 11 i 12 stosuje się odpowiednio do wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, o której mowa w art. 13 ust. 3 ustawy.

Brzmienie art. 42 ust. 3 ustawy wskazuje na podstawowy katalog dokumentów, potwierdzających dokonanie wywozu towarów i ich dostawę na terytorium innego państwa członkowskiego, który może być uzupełniony dodatkowymi dokumentami określonymi w art. 42 ust. 11 ustawy. Przepisy te określają rodzaje dokumentów, których posiadanie powinno gwarantować podatnikom bezpieczne stosowanie stawki preferencyjnej w dostawach wewnątrzwspólnotowych.

W niniejszej kwestii należy odnieść się również do przepisu art. 138 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (dalej jako „Dyrektywa”), zgodnie z którym państwa członkowskie zwalniają dostawy towarów wysyłanych lub transportowanych do miejsca przeznaczenia znajdującego się poza terytorium danego państwa, ale na terytorium Wspólnoty, przez sprzedawcę, przez nabywcę lub na ich rzecz, dokonane dla innego podatnika lub osoby prawnej niebędącej podatnikiem, działających w takim charakterze w państwie członkowskim innym niż państwo rozpoczęcia wysyłki lub transportu towarów.

Z kolei, w myśl art. 131 Dyrektywy, zwolnienia przewidziane w rozdziałach 2-9 (zatem także w cyt. art. 138 ust. 1 Dyrektywy), stosuje się bez uszczerbku dla innych przepisów wspólnotowych i na warunkach ustalanych przez państwa członkowskie w celu zapewnienia prawidłowego i prostego stosowania tych zwolnień oraz zapobieżenia wszelkim możliwym przypadkom uchylania się od opodatkowania, unikania opodatkowania i nadużyć.

Powyższy zapis wskazuje zatem, że Dyrektywa sama nie określa rodzaju dokumentów potwierdzających fakt wywozu towarów, których posiadanie jest konieczne, lecz ich ustalenie pozostawia w gestii poszczególnych krajów członkowskich. Zatem zakres warunków formalnych, jakie mogą zostać określone przez państwa członkowskie dla zastosowania przez podatników zwolnienia (stawki 0%) przy wewnątrzwspólnotowych dostawach towarów, może zostać ustalony swobodnie na tyle, na ile nie jest ograniczony celami sprecyzowanymi w przepisach Dyrektywy.

Analiza regulacji dotyczących transakcji wewnątrzwspólnotowej dostawy pozwala na wskazanie dwóch podstawowych warunków, od spełnienia których uzależnione jest potraktowanie danej czynności jako dostawy wewnątrzwspólnotowej:

aspektu prawnego transakcji – jego spełnienie ma gwarantować, że czynność ta zostanie potraktowana jako wewnątrzwspólnotowe nabycie w państwie przeznaczenia i zostanie tam faktycznie opodatkowana,
aspektu faktycznego transakcji – tj. udokumentowania faktu wywozu towaru oraz dostarczenia go nabywcy w ramach dostawy w państwie przeznaczenia.

W związku z powyższym, ważne jest to, aby przedmiotowe dokumenty zawierały informacje z których wynika, że określony towar został faktycznie dostarczony nabywcy do innego państwa członkowskiego. Ponadto, dokumenty, o których mowa w art. 42 ust. 3 ustawy o VAT, mają łącznie potwierdzać określony fakt, co oznacza, że zebrane razem mają dać jednoznaczną informację, której wymaga ten przepis. Nie oznacza to jednak, że dla potwierdzenia tej okoliczności wymagane jest „łączne” posiadanie wszystkich typów dokumentów wymienionych w powyższych przepisach, o ile posiadane dokumenty jednoznacznie potwierdzają dostarczenie nabywcy towarów na terytorium innego państwa członkowskiego.

W świetle wskazanego art. 42 ust. 1, ust. 3 i ust. 11 ustawy o VAT, dla zastosowania stawki 0% wystarczającym jest, aby podatnik posiadał jedynie niektóre dowody, o jakich mowa w art. 42 ust. 3 ustawy, uzupełnione dokumentami, wskazanymi w art. 42 ust. 11 ustawy lub innymi dowodami w formie dokumentów, o ile łącznie potwierdzają one fakt wywiezienia i dostarczenia towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Uwzględniając powyższą analizę przepisów oraz przedstawiony stan faktyczny, Wnioskodawca gromadzi wszystkie dokumenty wskazane w art. 42 ustawy o VAT, pozwalające na zastosowanie stawki 0%. Jednocześnie, dostawa towarów pod inny adres niż adres nabywcy towarów, nie stanowi przeciwwskazań do zastosowania preferencyjnego opodatkowania, co wynika m.in. z brzmienia art. 42 ust. 4 pkt 2 ustawy o VAT.

W przypadku, gdy towary są na zlecenie Kontrahenta dostarczane do innego podmiotu (magazyn świadczący usługi logistyczne na rzecz Kontrahenta), niemożliwe jest zdobycie potwierdzenia odbioru towarów przez Kontrahenta na dokumencie CMR. W takiej sytuacji, zdaniem Wnioskodawcy, dokumenty wymienione w stanie faktycznym, które są przez Spółkę gromadzone w związku z dokumentowaniem transakcji WDT, upoważniają Wnioskodawcę do zastosowania stawki VAT 0%.

Praktyka gospodarcza wskazuje, że nie zawsze towary dostarczane w ramach WDT są dostarczane bezpośrednio do nabywcy, który je zakupił. Może się to zdarzyć w przypadku dostarczenia towaru do magazynu czy hali produkcyjnej należących do przedsiębiorstwa współpracującego z Kontrahentem. W szczególnych wypadkach dostawa może nawet trafić do innego kraju, niż kraj siedziby zamawiającego towar.

Trzeba także wyjaśnić, iż głównym zainteresowanym w dostarczeniu towarów zakupionych w Spółce do innego miejsca niż siedziba Kontrahenta jest ten Kontrahent, a nie Spółka. Przyczyny takich decyzji Kontrahentów wynikają z optymalizacji procesów logistycznych oraz minimalizacji kosztów transportu.

Analogiczną sytuację jak przedstawiona w zdarzeniach opisanych w stanie faktycznym, oceniał m.in. Naczelnik Drugiego Urzędu Skarbowego Warszawa-Śródmieście, który w interpretacji z dnia 25 kwietnia 2005 r. (nr US36/2BV/443/59/05/MKow), stwierdził, iż (..) dopuszczalne jest potwierdzenie odbioru towaru przez podmiot inny, niż wykazany na fakturze jako nabywca towarów, o ile jest to podmiot uprawniony do jego odbioru, a z dokumentów będących w posiadaniu sprzedawcy (kopii faktury sprzedaży, dokumentów przewozowych, specyfikacji poszczególnych sztuk ładunku) wynikają dane dot. podmiotu i miejsca, do którego bezpośrednio transportowany jest towar oraz potwierdzenia odbioru towaru przez umieszczenie daty, pieczęci firmy, podpisu odbiorcy.

Podobne stanowisko zajął Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 2 października 2012 r. (nr IPPP3/443-672/12-4/KT).

Konieczne jest również zwrócenie uwagi na uchwałę Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 11 października 2010 r. (sygn. akt I FPS 1/10), w której Sąd wskazał, iż niedopuszczalne jest zatem stosowanie formalnej teorii dowodów poprzez twierdzenie, że daną okoliczność można udowodnić wyłącznie określonymi środkami dowodowymi. Zgodnie z art. 180 § 1 Op., jako dowód należy dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem. Decydujące bowiem jest wykrycie prawdy materialnej, aby czynności podatnika zostały opodatkowane z uwzględnieniem ich obiektywnych cech. (...) Tym samym – przy uwzględnieniu kompleksowej wykładni art. 42 ust. 1, 3 i 11 u.p.t.u., na którą składają się wykładnie: gramatyczna, systemowa oraz prowspólnotowa, na przedstawione do rozstrzygnięcia zagadnienie prawne należy odpowiedzieć, że w świetle art. 42 ust. 1, 3 i 11 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535, ze zm.) dla zastosowania stawki 0% przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów wystarczającym jest, aby podatnik posiadał jedynie niektóre dowody, o jakich mowa w art. 42 ust. 3 ustawy, uzupełnione dokumentami, wskazanymi w art. 42 ust. 11 ustawy lub innymi dowodami w formie dokumentów, o których mowa w art. 180 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r., Nr 8, poz. 60, ze zm.), o ile łącznie potwierdzają fakt wywiezienia i dostarczenia towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Dokonując analizy przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, Ordynacji podatkowej i Dyrektywy 2006/112/WE, oraz biorąc pod uwagę orzecznictwo ETS, Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził zatem, że celem sformułowania określonych przez państwo członkowskie wymogów formalnych dla skorzystania ze zwolnienia wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów od podatku, jest udowodnienie przez podatnika, że spełnił on warunki merytoryczne tej dostawy, głównie w zakresie wywozu towarów do innego państwa członkowskiego, lecz ich niespełnienie w całości, gdy okoliczność ta zostanie jednak wykazana innymi dowodami, nie może uniemożliwiać stosowania stawki 0%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionych stanów faktycznych oraz zdarzeń przyszłych jest:

prawidłowe – w zakresie dokumentacji uprawniającej do zastosowania stawki podatku w wysokości 0% do wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów dokonywanej do siedziby Kontrahenta na terytorium innego niż Polska kraju Unii Europejskiej, gdy odbiór towarów jest dokonywany przez przedstawicieli Kontrahenta, w sytuacji zlecania transportu firmom transportowym;
prawidłowe – w zakresie dokumentacji uprawniającej do zastosowania stawki podatku w wysokości 0% do wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów dokonywanej do siedziby Kontrahenta na terytorium innego niż Polska kraju Unii Europejskiej, gdy odbiór towarów jest dokonywany przez przedstawicieli Kontrahenta, przy użyciu własnego środka transportu;
prawidłowe – w zakresie dokumentacji uprawniającej do zastosowania stawki podatku w wysokości 0% do wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów dokonywanej do miejsca wskazanego przez Kontrahenta – magazynu logistycznego na terytorium kraju siedziby Kontrahenta, gdy odbioru towarów Wnioskodawcy na zlecenie kontrahenta dokonują pracownicy magazynu logistycznego, w sytuacji zlecania transportu firmom transportowym;
prawidłowe – w zakresie dokumentacji uprawniającej do zastosowania stawki podatku w wysokości 0% do wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów dokonywanej do miejsca wskazanego przez Kontrahenta – magazynu logistycznego na terytorium kraju siedziby Kontrahenta, gdy odbioru towarów Wnioskodawcy na zlecenie kontrahenta dokonują pracownicy magazynu logistycznego, przy użyciu własnego środka transportu;
prawidłowe – w zakresie dokumentacji uprawniającej do zastosowania stawki podatku w wysokości 0% do wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów dokonywanej do miejsca wskazanego przez Kontrahenta – magazynu logistycznego na terytorium innego kraju Unii Europejskiej niż siedziba Kontrahenta, gdy odbioru towarów na zlecenie Kontrahenta dokonują pracownicy magazynu logistycznego, w sytuacji zlecania transportu firmom transportowym;
prawidłowe – w zakresie dokumentacji uprawniającej do zastosowania stawki podatku w wysokości 0% do wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów dokonywanej do miejsca wskazanego przez Kontrahenta – magazynu logistycznego na terytorium innego kraju Unii Europejskiej niż siedziba Kontrahenta, gdy odbioru towarów na zlecenie Kontrahenta dokonują pracownicy magazynu logistycznego, przy użyciu własnego środka transportu.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.) - zwanej dalej ustawą  opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
eksport towarów;
import towarów na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…) – art. 7 ust. 1 ustawy.

Art. 2 pkt 6 ustawy stanowi, że przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Według art. 13 ust. 1 ustawy – przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

W myśl art. 13 ust. 2 ustawy  przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że nabywca towarów jest:

podatnikiem podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;
osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, która jest zidentyfikowana na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;
podatnikiem podatku od wartości dodanej lub osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, działającymi w takim charakterze na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, niewymienionymi w pkt 1 i 2, jeżeli przedmiotem dostawy są wyroby akcyzowe, które, zgodnie z przepisami o podatku akcyzowym, są objęte procedurą zawieszenia poboru akcyzy lub procedurą przemieszczania wyrobów akcyzowych z zapłaconą akcyzą;
podmiotem innym niż wymienione w pkt 1 i 2, działającym (zamieszkującym) w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim, jeżeli przedmiotem dostawy są nowe środki transportu.

Na podstawie art. 13 ust. 6 ustawy – wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów występuje, jeżeli dokonującym dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, z zastrzeżeniem ust. 7.

Dla uznania danej czynności za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów musi zaistnieć wywóz towarów z terytorium kraju na terytorium innego państwa członkowskiego, w wyniku dokonania dostawy tych towarów (przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel).

Dodatkowo, przepisy art. 13 ust. 2 pkt 1 i ust. 6 ustawy wymagają dla uznania danej transakcji za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, aby obie strony transakcji były podatnikami zarejestrowanymi dla celów transakcji wewnątrzwspólnotowych w różnych krajach członkowskich, tj. aby dostawca towaru był zarejestrowany jako podatnik VAT UE na terytorium Polski zaś nabywcą towaru winien być podatnik podatku od wartości dodanej zidentyfikowany na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż Polska. Jest to związane z faktem, że dana dostawa tylko wówczas może być uznana za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów – czego praktycznym wyrazem jest stawka 0% (z prawem do odliczenia) – jeśli zapewnione jest, że dostawa ta będzie opodatkowana w państwie nabywcy towaru, co zagwarantowane będzie wówczas, jeśli zostanie ona opodatkowana jako wewnątrzwspólnotowe nabycie.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca posiada siedzibę na terytorium Polski i jest zarejestrowany w Polsce dla celów podatku od towarów i usług jako podatnik VAT czynny, jak również posiada numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych (VAT UE). Podstawowy przedmiot działalności Wnioskodawcy stanowi działalność handlowa (handel m.in. elektroniką użytkową), w zakresie której Wnioskodawca dokonuje również wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów. Transakcje te realizowane są przez Wnioskodawcę z kontrahentami z krajów Unii Europejskiej, którzy są podatnikami podatku od wartości dodanej zidentyfikowanymi dla transakcji wewnątrzwspólnotowych w krajach ich siedziby.

Wnioskodawca dokonuje wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów do:

siedziby Kontrahenta na terytorium innego niż Polska kraju Unii Europejskiej, gdy odbiór towarów jest dokonywany przez przedstawicieli Kontrahenta,
miejsca wskazanego przez Kontrahenta – magazynu logistycznego na terytorium kraju siedziby Kontrahenta, gdy odbioru towarów Wnioskodawcy na zlecenie kontrahenta dokonują pracownicy magazynu logistycznego,
miejsca wskazanego przez Kontrahenta – magazynu logistycznego na terytorium innego kraju Unii Europejskiej niż siedziba Kontrahenta, gdy odbioru towarów na zlecenie Kontrahenta dokonują pracownicy magazynu logistycznego.

Transport towarów do Kontrahentów realizowany jest transportem własnym Wnioskodawcy bądź też zlecany firmom transportowym.

Jak wskazał Wnioskodawca, nie dostarcza on towarów do ewentualnego nabywcy swojego Kontrahenta (sytuacje, gdy miejscem dostawy nie jest siedziba Kontrahenta), bowiem dostawa następuje do magazynu logistycznego wskazanego przez Kontrahenta i działającego na jego rzecz. Natomiast Wnioskodawca nie ma wiedzy, czy towar nabyty przez Kontrahenta będzie przedmiotem dalszej odsprzedaży i na rzecz jakiego podmiotu. Nie dokonuje on również dostaw towarów wymienionych w art. 83 ust. 1 pkt 1, 3, 6, 10 i 18, oraz towarów opodatkowanych według zasad określonych w art. 120 ust. 4 i 5.

Należy podkreślić, że jeżeli wywóz towarów następuje w wyniku dokonania transakcji z ustalonym nabywcą, w celu dostawy, tj. przeniesienia na konkretny podmiot prawa do rozporządzania wywożonym towarem jak właściciel, zachodzi wówczas wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów, której po stronie nabywcy odpowiada wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów w zakupie. Zakwalifikowanie danej transakcji jako dostawy wewnątrzwspólnotowej – na podstawie art. 13 ust. 1 ustawy – wymaga czasowego i materialnego związku pomiędzy dostawą danego towaru i jego transportem.

W przedmiotowej sprawie należy wskazać, że wywóz towarów z terytorium kraju w wyniku ich dostawy nie musi koniecznie oznaczać bezpośredniego transportu towarów do nabywcy. Na taką transakcję należy patrzeć globalnie, z punktu widzenia celu gospodarczego przyświecającego stronom i jego rezultatu w postaci ostatecznej dostawy towaru nabywcy. W przedmiotowej sprawie nie ma wątpliwości, że podstawowym celem gospodarczym danej transakcji jest chęć dostarczania konkretnych towarów Kontrahentowi w dogodny dla stron sposób.

Zatem zarówno w przypadku dokonywania dostaw do siedziby Kontrahenta na terytorium innego niż Polska kraju Unii Europejskiej, jak i do wskazanego przez niego magazynu logistycznego zlokalizowanego na terytorium kraju jego siedziby bądź terytorium innego kraju Unii Europejskiej niż jego siedziba, spełnione są/będą warunki dla uznania dokonywanych przez Wnioskodawcę dostaw za wewnątrzwspólnotowe dostawy towarów w rozumieniu art. 13 ust. 1 ustawy.

Należy także zgodzić się z Wnioskodawcą, że w przedmiotowej sprawie nie mają/nie będą miały zastosowania wskazane przez niego przepisy art. 13 ust. 3 oraz ust. 4 ustawy.

Art. 41 ust. 1 ustawy stanowi, że stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

W myśl art. 146a pkt 1 ustawy – w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

W wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów stawka podatku wynosi 0%, z zastrzeżeniem art. 42 – art. 41 ust. 3 ustawy.

Stosownie do art. 42 ust. 1 ustawy – wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem że:

podatnik dokonał dostawy na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej;
podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju;
podatnik składając deklarację podatkową, w której wykazuje tę dostawę towarów, jest zarejestrowany jako podatnik VAT UE.

Podstawowe znaczenie dla udokumentowania wywozu towarów w ramach wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, realizowanej z udziałem przewoźnika lub spedytora odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, mają dokumenty wymienione w art. 42 ust. 3 ustawy.

Dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2 – zgodnie z art. 42 ust. 3 ustawy – są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju:

dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towaru z terytorium kraju, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju – w przypadku gdy przewóz towarów jest zlecany przewoźnikowi (spedytorowi),
(uchylony),
specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku,
(uchylony)

– z zastrzeżeniem ust. 4 i 5.

Jak stanowi art. 42 ust. 4 ustawy – w przypadku wywozu towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów bezpośrednio przez podatnika dokonującego takiej dostawy lub przez jego nabywcę, przy użyciu własnego środka transportu podatnika lub nabywcy, podatnik oprócz dokumentu, o którym mowa w ust. 3 pkt 3, powinien posiadać dokument zawierający co najmniej:

imię i nazwisko lub nazwę oraz adres siedziby działalności gospodarczej lub miejsca zamieszkania podatnika dokonującego wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz nabywcy tych towarów;
adres, pod który są przewożone towary, w przypadku gdy jest inny niż adres siedziby działalności gospodarczej lub miejsca zamieszkania nabywcy;
określenie towarów i ich ilości;
potwierdzenie przyjęcia towarów przez nabywcę do miejsca, o którym mowa w pkt 1 lub 2, znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;
rodzaj oraz numer rejestracyjny środka transportu, którym są wywożone towary, lub numer lotu – w przypadku gdy towary przewożone są środkami transportu lotniczego.

Jednak w myśl art. 42 ust. 11 ustawy – w przypadku gdy dokumenty, o których mowa w ust. 3-5, nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju towarów, dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa, w szczególności:

korespondencja handlowa z nabywcą, w tym jego zamówienie;
dokumenty dotyczące ubezpieczenia lub kosztów frachtu;
dokument potwierdzający zapłatę za towar, z wyjątkiem przypadków, gdy dostawa ma charakter nieodpłatny lub zobowiązanie jest realizowane w innej formie, w takim przypadku inny – dokument stwierdzający wygaśnięcie zobowiązania;
dowód potwierdzający przyjęcie przez nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Analiza przedstawionych regulacji pozwala na ustalenie dwóch podstawowych warunków, od spełnienia których uzależnione jest uznanie danej dostawy za dostawę o charakterze wewnątrzwspólnotowym. Uprawnia to w konsekwencji do zastosowania preferencyjnej stawki podatku w wysokości 0%. Pierwszy z tych warunków dotyczy aspektu prawnego transakcji – jego spełnienie ma gwarantować, że czynność ta zostanie potraktowana jako wewnątrzwspólnotowe nabycie w państwie przeznaczenia i jako taka zostanie tam faktycznie opodatkowana.

Jak wynika z opisu sprawy Wnioskodawca jest zarejestrowany jako podatnik VAT UE i dokonuje dostaw towarów na rzecz kontrahentów z krajów Unii Europejskiej, którzy są podatnikami podatku od wartości dodanej zidentyfikowanymi dla transakcji wewnątrzwspólnotowych w krajach ich siedziby.

Drugi z warunków dotyczy aspektu faktycznego transakcji – jego spełnienie pozwala na przyjęcie, że rzeczywiście nastąpił wywóz towarów z kraju i jego transport (przemieszczenie) do innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej. Drugi z warunków dotyczy zatem faktycznych, a nie prawnych aspektów transakcji i został określony wprost w cyt. wyżej art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Jak wynika z powyższych uregulowań, prawo podatnika do zastosowania przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów preferencyjnej stawki podatku w wysokości 0%, uzależnione jest zatem w znacznej mierze od posiadania dokumentów potwierdzających jednoznacznie, że doszło do wywozu towaru z terytorium kraju i dostarczenia go do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż Polska.

W związku z tym istotne jest to, aby ww. dokumenty zawierały informacje, z których wynika, że określony towar został faktycznie dostarczony nabywcy do innego państwa członkowskiego. Ponadto, dokumenty, o których mowa w art. 42 ust. 3 i ust. 4 ustawy, mają łącznie potwierdzać określony fakt, co oznacza, że zebrane razem mają dać jednoznaczną informację, której wymaga ten przepis.

Należy w tym miejscu zauważyć, że ustawa nie zawiera definicji „dokumentu przewozowego”. Nawiązując do cyt. art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy, dokument ten powinien być dowodem potwierdzającym, że towar będący przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy został wywieziony z terytorium kraju i dostarczony do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju. List przewozowy opisany w Rozdziale III Konwencji Genewskiej o umowie międzynarodowego przewozu drogowego towarów (CMR) z dnia 19 maja 1956 r. (Dz. U. z 1962 r. Nr 49, poz. 238, z późn. zm.), jest niewątpliwie dowodem zawarcia umowy przewozu. Zgodnie z art. 4 oraz art. 9 Konwencji Genewskiej list przewozowy stanowi dowód zawarcia umowy przewozu, warunków tej umowy oraz przyjęcia towaru przez przewoźnika, o ile nie zostanie przeprowadzony dowód przeciwny. Brak, nieprawidłowość lub utrata listu przewozowego nie wpływa na istnienie ani na ważność umowy przewozu, która mimo to podlega przepisom Konwencji. Zatem, sama Konwencja również nie ogranicza możliwości przeprowadzania dowodu w zakresie przewozu towarów tylko do listu przewozowego.

Wobec tego, nie należy utożsamiać pojęcia „dokumentu przewozowego”, o którym mowa w art. 42 ust. 3 pkt 1 ustawy, tylko i wyłącznie z listem przewozowym. Za taki dokument uznać należy każdy dokument potwierdzający powierzenie przewoźnikowi lub spedytorowi przewozu lub spedycji towaru, zgodnego ze specyfikacją, poza terytorium kraju i dostarczenie tego towaru do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju. Jeżeli dokument taki potwierdza essentialia negotii umowy przewozu (obowiązkiem kontrahenta przewoźnika jest wydanie towaru i zapłata wynagrodzenia za przewóz, natomiast podstawowym obowiązkiem przewoźnika jest przewiezienie towaru do miejsca przeznaczenia i wydanie go odbiorcy), nie można mu odmówić mocy dowodowej i uznać, że nie jest on dokumentem, o którym mowa w art. 42 ust. 3 pkt 1 ustawy (chyba, że istnieje dowód przeciwny).

Zatem dokumentem przewozowym, o którym mowa w art. 42 ust. 3 pkt 1 ustawy, może być każdy dokument otrzymany od przewoźnika (spedytora), z którego jednoznacznie wynika, że towary będące przedmiotem dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone nabywcy do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju. Dokumentem tym może być więc zarówno tradycyjny list przewozowy, jak i każdy inny dokument spełniający warunki formalne i potwierdzający dokonanie dostawy towaru do nabywcy.

W powołanej przez Wnioskodawcę uchwale Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 11 października 2010 r. sygn. akt I FPS 1/10, Sąd podkreślił, że wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów jest przede wszystkim jedną z czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, o czym stanowi art. 5 ust. 1 pkt 5 ustawy. Co do zasady, polega ona na wywozie towarów z terytorium kraju (Polski), w wykonaniu czynności określonych w art. 7, czyli dostawy towarów, na terytorium innego państwa członkowskiego, w określonych w ustawie warunkach. Wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów, przy spełnieniu określonych w ustawie przesłanek, podlega opodatkowaniu według stawki 0% (tzw. wspólnotowe zwolnienie z prawem do odliczenia), co z jednej strony powoduje, że transakcja wywozu towaru z Polski do innego kraju członkowskiego nie jest obciążana podatkiem, a jednocześnie dostawcy pozwala na odzyskanie podatku uiszczonego przy nabyciu tego towaru, co zapewnia realizację zasady neutralności podatku od towarów i usług. Zasada ta obowiązuje jednak tylko wówczas, gdy w wyniku tej transakcji (wywozu) obowiązek naliczenia podatku ciąży na nabywcy towaru (w innym państwie członkowskim), w wyniku wewnątrzwspólnotowego nabycia towaru (WNT) na terenie jego kraju (zasada opodatkowania w kraju przeznaczenia, konsumpcji). NSA stwierdził, że samo brzmienie art. 42 ust. 3 i 4 ustawy wskazuje na podstawowy katalog dokumentów potwierdzających dokonanie wywozu towarów i ich dostawę na terytorium innego państwa członkowskiego, który może być uzupełniony dodatkowymi dokumentami określonymi w art. 42 ust. 11 ustawy. Niewątpliwie celem przyjętej regulacji, określającej dokumenty podstawowe (art. 42 ust. 3 i 4 ustawy) oraz uzupełniające (art. 42 ust. 11 ustawy) dla wykazania wywozu towarów i ich dostawy na terytorium innego państwa członkowskiego, co stanowi przesłankę konieczną dla zastosowania stawki 0% w przypadku WDT, jest przede wszystkim ochrona budżetu państwa przed ewentualnymi nadużyciami polegającymi na wykazaniu dostaw krajowych czy też dostaw, które nie zostały nigdy dokonane, jako transakcji wewnątrzwspólnotowych objętych stawką 0%. Zdaniem NSA, przepisy zobowiązujące podatnika do dostarczenia przekonywującego dowodu na to, że towary będące przedmiotem WDT fizycznie opuściły Polskę, jako kraj dostawy, nie mogą wykraczać w swojej treści oraz ich wykładni poza to, co niezbędne jest do wykazania tej okoliczności. Przepis krajowy nie może zatem pozbawiać podatnika prawa do stosowania stawki 0% w przypadku dostawy wewnątrzwspólnotowej jedynie z uwagi na niespełnienie przez niego obowiązków formalnych wymagających przedstawienia dokumentów zawierających ściśle określone dane, jeżeli fakt, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju (art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy), został przez niego wykazany innymi, zgodnymi z przepisami prawa dokumentami. Tym samym, zdaniem Sądu, w świetle art. 42 ust. 1, 3 i 11 ustawy dla zastosowania stawki 0% przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów wystarczającym jest, aby podatnik posiadał jedynie niektóre dowody o jakich mowa w art. 42 ust. 3 ustawy, uzupełnione dokumentami, wskazanymi w art. 42 ust. 11 ustawy lub innymi dowodami w formie dokumentów, o których mowa w art. 180 § 1 Ordynacji podatkowej, o ile łącznie potwierdzają fakt dostawy do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Zatem mając na uwadze powołane powyżej przepisy oraz uchwałę Naczelnego Sądu Administracyjnego, należy stwierdzić, że dla zastosowania stawki 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów wystarczającym jest, aby podatnik posiadał jedynie niektóre dowody o jakich mowa w art. 42 ust. 3 i ust. 3 ustawy, uzupełnione dokumentami wskazanymi w art. 42 ust. 11 ustawy. Dla udokumentowania takiej dostawy podatnik może także posiadać inne dowody w formie dokumentów, o których mowa w art. 180 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), zgodnie z którym jako dowód należy dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem.

Podsumowując, dla zastosowania stawki podatku w wysokości 0% podatnik musi posiadać w swojej dokumentacji dowody, które łącznie potwierdzą fakt wywiezienia z terytorium kraju i dostarczenia towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

W przedmiotowej sprawie Wnioskodawca wskazał, że w przypadku transakcji dotyczących wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów dokonywanych do siedziby Kontrahenta na terytorium innego niż Polska kraju Unii Europejskiej, gdy odbiór towarów jest dokonywany przez przedstawicieli Kontrahenta, a transport jest zlecany firmom transportowym (wariant 1) posiada on następujące dokumenty: zamówienie wystawione przez Kontrahenta, ze wskazaniem adresu dostawy, fakturę PROFORMA wystawioną na Kontrahenta, fakturę sprzedaży wraz ze specyfikacją sprzedawanych towarów, wydruk ze strony internetowej Komisji Europejskiej w zakresie potwierdzenia numeru VAT Kontrahenta, dokument WZ potwierdzający wydanie towaru z magazynu Wnioskodawcy, dokument zlecenia wykonania usługi transportowej dla podmiotu zewnętrznego, dokumentację fotograficzną potwierdzającą wydanie towaru z magazynu Wnioskodawcy, dokument CMR podpisany przez kierowcę/kierowców i odbiorcę towaru ze strony Kontrahenta, potwierdzenie płatności za fakturę sprzedażową, korespondencję z Kontrahentem dotyczącą szczegółowych ustaleń w zakresie transakcji WDT.

Należy stwierdzić, że ww. dokumenty (w szczególności specyfikacja sprzedawanych towarów, dokument WZ potwierdzający wydanie towarów z magazynu Wnioskodawcy oraz dokument CMR podpisany przez kierowcę/kierowców i odbiorcę towaru ze strony Kontrahenta), potwierdzają/będą potwierdzać wywóz towarów z terytorium kraju oraz ich dostarczenie do Kontrahenta na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju.

Zatem dokonywane przez Wnioskodawcę w wariancie 1 wewnątrzwspólnotowe dostawy towarów korzystają/będą korzystać z preferencyjnej stawki podatku VAT w wysokości 0%, na podstawie art. 41 ust. 3 w zw. z art. 42 ust. 1 ustawy.

Natomiast w przypadku transakcji dotyczących wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów dokonywanych do siedziby Kontrahenta na terytorium innego niż Polska kraju Unii Europejskiej, gdy odbiór towarów jest dokonywany przez przedstawicieli Kontrahenta, a transport realizowany jest przy użyciu transportu własnego (wariant 2) posiada on następujące dokumenty: specyfikację poszczególnych sztuk ładunku, dokumenty stanowiące potwierdzenie przyjęcia towarów przez nabywcę do miejsca znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, korespondencję mailową z Kontrahentem, potwierdzającą dostarczenie towarów, dokument spełniający wymogi art. 42 ust. 4 ustawy, potwierdzony przez Kontrahenta, że towary objęte dostawą zostały dostarczone do miejsca wskazanego w tym dokumencie oraz w zamówieniu Kontrahenta.

Należy stwierdzić, że ww. dokumenty (w szczególności specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku oraz dokument spełniający wymogi art. 42 ust. 4 ustawy, potwierdzony przez Kontrahenta, że towary objęte dostawą zostały dostarczone do miejsca wskazanego w tym dokumencie oraz w zamówieniu Kontrahenta), potwierdzają/będą potwierdzać wywóz towarów z terytorium kraju oraz ich dostarczenie do Kontrahenta na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju.

Zatem dokonywane przez Wnioskodawcę w wariancie 2 wewnątrzwspólnotowe dostawy towarów korzystają/będą korzystać z preferencyjnej stawki podatku VAT w wysokości 0%, na podstawie art. 41 ust. 3 w zw. z art. 42 ust. 1 ustawy.

W przypadku transakcji dotyczących wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów dokonywanych do miejsca wskazanego przez Kontrahenta – magazynu logistycznego na terytorium kraju siedziby Kontrahenta, gdy odbioru towarów na zlecenie Kontrahenta dokonują pracownicy magazynu logistycznego, a transport jest zlecany firmom transportowym (wariant 3) posiada on następujące dokumenty: zamówienie wystawione przez Kontrahenta, ze wskazaniem adresu dostawy, fakturę PROFORMA wystawioną na Kontrahenta, fakturę sprzedaży wraz ze specyfikacją sprzedawanych towarów, wydruk ze strony internetowej Komisji Europejskiej w zakresie potwierdzenia numeru VAT Kontrahenta, dokument WZ potwierdzający wydanie towaru z magazynu Wnioskodawcy, dokument zlecenia wykonania usługi transportowej dla podmiotu zewnętrznego, oświadczenie Wnioskodawcy i Kontrahenta, według wzoru wynikającego z wewnętrznej procedury obowiązującej u Wnioskodawcy, zawierające istotne warunki dostawy, wskazanie miejsca dostawy, jak również adnotację o potwierdzeniu otrzymania towarów przez Kontrahenta, dokumentację fotograficzną potwierdzającą wydanie towaru z magazynu Wnioskodawcy, dokument CMR podpisany przez kierowcę/kierowców i pracowników magazynu logistycznego wskazanego przez Kontrahenta, potwierdzenie płatności za fakturę sprzedażową, korespondencję z Kontrahentem dotyczącą szczegółowych ustaleń w zakresie transakcji WDT.

Należy stwierdzić, że ww. dokumenty (w szczególności specyfikacja sprzedawanych towarów, dokument WZ potwierdzający wydanie towarów z magazynu Wnioskodawcy oraz dokument CMR podpisany przez kierowcę/kierowców i pracowników magazynu logistycznego wskazanego przez Kontrahenta), potwierdzają/będą potwierdzać wywóz towarów z terytorium kraju oraz ich dostarczenie do Kontrahenta na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju.

Zatem dokonywane przez Wnioskodawcę w wariancie 3 wewnątrzwspólnotowe dostawy towarów korzystają/będą korzystać z preferencyjnej stawki podatku VAT w wysokości 0%, na podstawie art. 41 ust. 3 w zw. z art. 42 ust. 1 ustawy.

W przypadku transakcji dotyczących wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów dokonywanych do miejsca wskazanego przez Kontrahenta – magazynu logistycznego na terytorium kraju siedziby Kontrahenta, gdy odbioru towarów na zlecenie Kontrahenta dokonują pracownicy magazynu logistycznego, a transport realizowany jest przy użyciu transportu własnego (wariant 4) posiada on następujące dokumenty: specyfikację poszczególnych sztuk ładunku, dokumenty stanowiące potwierdzenie przyjęcia towarów przez nabywcę do miejsca znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, korespondencję mailową z Kontrahentem, potwierdzającą dostarczenie towarów, dokument spełniający wymogi art. 42 ust. 4 ustawy, potwierdzony przez Kontrahenta, że towary objęte dostawą zostały dostarczone do miejsca wskazanego w tym dokumencie oraz w zamówieniu Kontrahenta, korespondencję mailową z magazynem logistycznym, do którego na zlecenie Kontrahenta był dostarczony towar, z której to korespondencji wynika, że towar został dostarczony i odebrany w imieniu Kontrahenta.

Zatem dokonywane przez Wnioskodawcę w wariancie 4 wewnątrzwspólnotowe dostawy towarów korzystają/będą korzystać z preferencyjnej stawki podatku VAT w wysokości 0%, na podstawie art. 41 ust. 3 w zw. z art. 42 ust. 1 ustawy.

W przypadku transakcji dotyczących wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów dokonywanych do miejsca wskazanego przez Kontrahenta – magazynu logistycznego na terytorium innego kraju Unii Europejskiej niż siedziba Kontrahenta, gdy odbioru towarów na zlecenie Kontrahenta dokonują pracownicy magazynu logistycznego, a transport jest zlecany firmom transportowym (wariant 5) posiada on następujące dokumenty: zamówienie wystawione przez Kontrahenta, ze wskazaniem adresu dostawy, fakturę PROFORMA wystawioną na Kontrahenta, fakturę sprzedaży wraz ze specyfikacją sprzedawanych towarów, wydruk ze strony internetowej Komisji Europejskiej w zakresie potwierdzenia numeru VAT Kontrahenta, dokument WZ potwierdzający wydanie towaru z magazynu Wnioskodawcy, dokument zlecenia wykonania usługi transportowej dla podmiotu zewnętrznego, oświadczenie Wnioskodawcy i Kontrahenta, według wzoru wynikającego z wewnętrznej procedury obowiązującej u Wnioskodawcy, zawierające istotne warunki dostawy, wskazanie miejsca dostawy, jak również adnotację o potwierdzeniu otrzymania towarów przez Kontrahenta, dokumentację fotograficzną potwierdzającą wydanie towaru z magazynu Wnioskodawcy, dokument CMR podpisany przez kierowcę/kierowców i pracowników magazynu logistycznego wskazanego przez Kontrahenta, potwierdzenie płatności za fakturę sprzedażową, korespondencję z Kontrahentem dotyczącą szczegółowych ustaleń w zakresie transakcji WDT.

Należy stwierdzić, że ww. dokumenty (w szczególności specyfikacja sprzedawanych towarów, dokument WZ potwierdzający wydanie towarów z magazynu Wnioskodawcy oraz dokument CMR podpisany przez kierowcę/kierowców i pracowników magazynu logistycznego wskazanego przez Kontrahenta), potwierdzają/będą potwierdzać wywóz towarów z terytorium kraju oraz ich dostarczenie do Kontrahenta na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju.

Zatem dokonywane przez Wnioskodawcę w wariancie 5 wewnątrzwspólnotowe dostawy towarów korzystają/będą korzystać z preferencyjnej stawki podatku VAT w wysokości 0%, na podstawie art. 41 ust. 3 w zw. z art. 42 ust. 1 ustawy.

W przypadku transakcji dotyczących wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów dokonywanych do miejsca wskazanego przez Kontrahenta – magazynu logistycznego na terytorium innego kraju Unii Europejskiej niż siedziba Kontrahenta, gdy odbioru towarów na zlecenie Kontrahenta dokonują pracownicy magazynu logistycznego, a transport realizowany jest przy użyciu transportu własnego (wariant 6) posiada on następujące dokumenty: specyfikację poszczególnych sztuk ładunku, dokumenty stanowiące potwierdzenie przyjęcia towarów przez nabywcę do miejsca znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, korespondencję mailową z Kontrahentem, potwierdzającą dostarczenie towarów, dokument spełniający wymogi art. 42 ust. 4 ustawy, potwierdzony przez Kontrahenta, że towary objęte dostawą zostały dostarczone do miejsca wskazanego w tym dokumencie oraz w zamówieniu Kontrahenta, korespondencję mailową z magazynem logistycznym, do którego na zlecenie Kontrahenta był dostarczony towar, z której to korespondencji wynika, że towar został dostarczony i odebrany w imieniu Kontrahenta.

Zatem dokonywane przez Wnioskodawcę w wariancie 6 wewnątrzwspólnotowe dostawy towarów korzystają/będą korzystać z preferencyjnej stawki podatku VAT w wysokości 0%, na podstawie art. 41 ust. 3 w zw. z art. 42 ust. 1 ustawy.

Podsumowując, transakcje dostaw dokonywane przez Wnioskodawcę wskazane w opisie stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego, stanowią/będą stanowiły wewnątrzwspólnotowe dostawy towarów w rozumieniu ustawy, które jednocześnie korzystają/będą korzystały z preferencyjnej stawki podatku VAT w wysokości 0%.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy:

zaistniałych stanów faktycznych przedstawionych przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia;
zdarzeń przyszłych przedstawionych przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin