Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP3/443-672/12-4/KT
z 2 października 2012 r.
Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
|
Rodzaj dokumentu
interpretacja indywidualna
Sygnatura
IPPP3/443-672/12-4/KT
Data
2012.10.02
Autor
Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie
Temat
Podatek od towarów i usług --> Wysokość opodatkowania --> Stawki --> Stawka podatku w przypadku wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów
Słowa kluczowe
dokumenty przewozowe
dowód
podatnik podatku od towarów i usług
stawka preferencyjna
wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów
wywóz
Istota interpretacji
dokumentów uprawniających do zastosowania 0% stawki podatku VAT przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów
Wniosek ORD-IN  2 MB
INTERPRETACJA INDYWIDUALNA Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749) oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Strony, przedstawione we wniosku z dnia 15.06.2012 r. (data wpływu 03.07.2012 r.), uzupełnionym w dniu 12.07.2012 r.(data wpływu 16.07.2012 r.) oraz w dniu 27.07.2012 r. (data wpływu 27.07.2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie dokumentów uprawniających do zastosowania 0% stawki podatku VAT przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów - jest prawidłowe. UZASADNIENIE W dniu 03.07.2012 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie dokumentów uprawniających do zastosowania 0% stawki podatku VAT przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów. Wniosek został uzupełniony o dowód uiszczenia należnej opłaty oraz dokumenty dotyczące umocowania do reprezentowania Strony pismem z dnia 12.07.2012 r. (data wpływu 16.07.2012r.) oraz pismem z dnia 27.07.2012 r. (data wpływu 27.07.2012 r.). W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe: A.NV/S.A. (dalej: Wnioskodawca) jest podmiotem zagranicznym, z siedzibą w Belgii, zarejestrowanym w Polsce dla celów podatku od towarów i usług jako podatnik VAT czynny, w tym także jako polski podatnik VAT UE. Podstawowy przedmiot działalności Wnioskodawcy w Polsce stanowi działalność handlowa, w zakresie której Wnioskodawca dokonuje również wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów (dalej: WDT). Transakcje WDT realizowane są przez Wnioskodawcę z: (i) podmiotami z grupy Bridgestone, (ii) podmiotami trzecimi, (iii) jako wewnątrzwspólnotowe przesunięcia międzymagazynowe (dalej łącznie: Kontrahent). Kontrahenci są podatnikami podatku od wartości dodanej w krajach Unii Europejskiej, zarejestrowanymi jako podatnicy VAT UE w poszczególnych krajach (także Wnioskodawca zarejestrowany jest jako podatnik VAT UE w innych krajach Wspólnoty na potrzeby rozliczania wewnątrzwspólnotowych przesunięć międzymagazynowych). Transport towarów do Kontrahentów realizowany jest przez firmy transportowe. Przy każdej transakcji WDT, Wnioskodawca wystawia na rzecz Kontrahenta fakturę VAT (dalej: Faktura WDT) z tytułu sprzedaży towarów. Na fakturze tej podawane są:
Wnioskodawca przewiduje możliwość zmodyfikowania zasad dokumentowania transakcji WDT w związku z utrudnieniami (lub niemożliwością) pozyskiwania dokumentów przewozowych. W przypadku większości dostaw wewnątrzwspólnotowych to Wnioskodawca jest organizatorem transportu towarów. Niemniej, zdarzają się również sporadyczne przypadki, w których Wnioskodawca realizuje transakcje na warunkach Incoterms (np. EXW) pozostawiających transport towarów w gestii kontrahenta. Transport towarów zlecany jest przez Wnioskodawcę zewnętrznemu przewoźnikowi (Wnioskodawca nie dokonuje wywozów przy użyciu własnego środka transportu). W każdym przypadku, w którym Wnioskodawca nie dysponuje dokumentem przewozowym, jest to spowodowane przyczynami niezależnymi od Wnioskodawcy (tj. oznacza to, iż dokument przewozowy nigdy nie dotarł do Wnioskodawcy). W tym miejscu należy mieć na uwadze, iż przewoźnicy nie przekazują Wnioskodawcy informacji o przyczynach niedostarczenia dokumentu przewozowego, można jedynie domyślać się, iż dokument został zagubiony lub uległ zniszczeniu. Natomiast w przypadku dostaw, w których transport towarów organizuje kontrahent, Wnioskodawca nie dysponuje żadnymi uprawnieniami, aby móc otrzymać dokument przewozowy (kontrakt na przewóz zawierany jest pomiędzy kontrahentem i przewoźnikiem). W przypadku braku dokumentu przewozowego, fakt zlecenia przewoźnikowi wykonania usługi transportu towaru w ramach transakcji wewnątrzwspólnotowych wynika przede wszystkim z (i) ramowej umowy zawartej przez Wnioskodawcę z przewoźnikiem, (ii) zapłaty przez Wnioskodawcę wynagrodzenia należnego przewoźnikowi. Ponadto, fakt zrealizowania dostawy potwierdzają dokumenty wskazane przez Wnioskodawcę w poszczególnych wariantach przedstawionych poniżej we wniosku (tj. w zależności od wariantu mogą to być np. oświadczenia kontrahenta, oświadczenia lub raporty przewoźnika, itp.). W celu udokumentowania dokonywanych transakcji WDT i rozliczenia ich przy zastosowaniu stawki 0% VAT, Wnioskodawca planuje wykorzystywać następujące dokumenty:
Wnioskodawca będzie dysponować kserem lub skanem lub faksem podstemplowanego i/lubpodpisanego przez odbiorcę towarów dokumentu przewozowego CMR.
Odbiór towarów potwierdzany będzie na podstawie oryginału oświadczenia przygotowanego przez Kontrahenta zbiorczo dla dostaw zrealizowanych przez Wnioskodawcę na rzecz danego Kontrahenta w danym okresie rozliczeniowym (np. zestawienia miesięczne). Zbiorcze potwierdzenie wystawiane na koniec każdego okresu rozliczeniowego zawierałoby dane dotyczące poszczególnych transakcji WDT zrealizowanych w danym okresie, w szczególności:
Odbiór towarów będzie potwierdzany na podstawie oryginałów podpisanych lub podstemplowanych oświadczeń Kontrahenta, zawierających dane analogicznie jak zostało wskazane w Wariancie II, jednakże sporządzanych odrębnie dla każdej dostawy.
Odbiór towarów będzie potwierdzany w formie zbiorczej (tj. dla wszystkich dostaw zrealizowanych w danym okresie) lub też pojedynczej (dla poszczególnych dostaw), jako wiadomość e-mail, w treści której będą zawarte następujące informacje:
W przypadku, gdy dostawa towarów będzie odbywać się w ramach przesunięć międzymagazynowych, potwierdzenie odbioru towarów przez Kontrahenta w formie e-maila będzie sporządzane przez pracownika Wnioskodawcy odpowiedzialnego za zamówienia Wnioskodawcy w danym kraju Unii Europejskiej.
Wnioskodawca będzie dysponować raportom generowanym automatycznie przez system informatyczny firmy transportowej lub spedycyjnej (tj. raport pozwalający śledzić aktualny status wysyłki). Wspomniany dokument będzie drukowany przez Wnioskodawcę z systemu internetowego firmy kurierskiej i będzie zawierał niezbędne informacje potwierdzające wywóz towarów z Polski i dostarczenie ich na terytorium innego kraju z Unii Europejskiej, w szczególności:
Dokumentem potwierdzającym wywóz i dostarczenie towarów będzie oryginał zbiorczego potwierdzenia dostawy towarów wystawiany przez spedytora lub przewoźnika. Potwierdzenie to będzie sporządzane zbiorczo dla wszystkich dostaw WDT realizowanych na rzecz danego Kontrahenta w danym okresie i będzie zawierało w szczególności następujące dane:
WDT potwierdzana będzie oryginałem podpisanego i/lub podstemplowanego oświadczenia spedytora lub przewoźnika, zawierającego dane analogicznie jak zostało wskazane w Wariancie VI, jednakże oświadczenia takie sporządzane będą odrębnie dla każdej zrealizowanej dostawy WDT. Ponadto, mając na względzie dotychczasowe doświadczenia w zakresie obiegu dokumentacji, Wnioskodawca przewiduje, iż w przypadku oświadczeń/potwierdzeń wskazanych w Wariantach II, III, VI lub VII, z przyczyn niezależnych od Wnioskodawcy, może ona dysponować wyłącznie skanem lub faksem wspomnianych w tych wariantach oświadczeń/potwierdzeń wystawianych przez Kontrahentów lub przewoźników i spedytorów. Jednocześnie, może zdarzyć się, iż Kontrahent wskaże jako miejsce odbioru towarów magazyn (w tym także magazyn należący do firmy logistycznej, świadczącej na rzecz Wnioskodawcy usługi logistyczne) lub też siedzibę odrębnego podmiotu, które mogą znajdować się na terytorium państwa Unii Europejskiej tego samego lub też innego aniżeli kraj siedziby Kontrahenta. W takim przypadku, potwierdzenie odbioru towarów, bez względu na przyjętą formę, może zostać dokonane przez ich faktycznego odbiorcę nie zaś przez Kontrahenta. Podobnie, jako miejsce dostawy towarów na potwierdzeniach wystawianych przez spedytora może zostać wskazany adres magazynu/faktycznego odbiorcy nie zaś adres Kontrahenta. Należy mieć na uwadze, iż w takim przypadku na Fakturze WDT dokumentującej daną transakcję znajdzie się informacja o miejscu dostawy towarów. W związku z powyższym zadano następujące pytania:
Stanowisko Wnioskodawcy: Pytania nr 1 - 6 Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż posiadanie Faktury WDT, której treść zawiera specyfikację poszczególnych sztuk ładunku oraz dodatkowego dokumentu wskazanego w poszczególnych wariantach - od Wariantu II do Wariantu VII - uprawniać będzie Wnioskodawcę do zastosowania w stosunku do danej transakcji WDT stawki podatku VAT 0%. Pytanie nr 7 Wnioskodawca uważa, że w przypadku nieuzyskania oryginału dokumentu potwierdzającego dostarczenie towarów do odbiorcy na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju, o którym mowa w Wariantach II, III, VI oraz VII, możliwym pozostanie posłużenie się skanem lub faxem dokumentu, o którym mowa w poszczególnych Wariantach. W takim przypadku, skan lub fax dokumentu oraz Faktura WDT zawierająca specyfikację poszczególnych sztuk ładunku stanowić będą dokumentację uprawniającą do objęcia danej transakcji WDT stawką VAT 0%. Pytanie nr 8 Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż posiadanie Faktury WDT z wyszczególnioną specyfikacją poszczególnych sztuk ładunku w jej treści oraz ksera lub skanu lub faksu podstemplowanego i/lub podpisanego przez odbiorcę towarów dokumentu przewozowego CMR uprawniać będzie do objęcia danej transakcji WDT stawką 0% VAT. Pytanie nr 9 Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku dostawy towarów do podmiotu innego aniżeli Kontrahent (np. magazyn należący do firmy świadczącej na rzecz kontrahenta usługi logistyczne lub też do podmiotu, do którego adresowana jest wysyłka - innego aniżeli kontrahent), Wnioskodawca będzie miał prawo do zastosowania stawki VAT 0% na podstawie potwierdzenia odbioru na dokumencie, o którym mowa w Wariancie I, a także w formie oświadczeń/potwierdzeń, o których mowa w Wariantach II, III oraz IV, wystawionych przez taki podmiot - tj. faktycznego odbiorcę towarów. Analogiczna sytuacja będzie mieć miejsce, gdy adres takiego podmiotu zostanie wskazany w potwierdzeniach (raportach) wystawianych (generowanych) przez firmy transportowe w Wariancie V, VI oraz VII. Oczywiście, również w takim przypadku Wnioskodawca musi dysponować Fakturą WDT ze specyfikacją poszczególnych sztuk ładunku, wskazującą m.in. miejsce faktycznej dostawy towarów. Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy: Pytania nr 1 - 6 W myśl art. 41 ust. 3 ustawy o VAT, stawka podatku dla transakcji WDT wynosi 0%, z zastrzeżeniem art. 42. Natomiast, zgodnie z art. 42 ust. 1 ustawy o VAT, WDT podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem że:
Odnośnie dowodów, o których mowa w ust. 1 pkt 2 przywołanej regulacji, w myśl art. 42 ust. 3 ustawy o VAT, są nimi następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem WDT do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju:
Natomiast zgodnie z art. 42 ust. 11 ustawy o VAT, w przypadku gdy dokumenty, o których mowa w ust. 3, nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia towarów do nabywcy, dowodami, o których mowa w art. 42 ust. 1 pkt 2, mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa, w szczególności:
Brzmienie przytoczonych regulacji wskazuje, iż transakcje WDT podlegają opodatkowaniu stawką 0% pod warunkiem, iż zostaną spełnione określone wymogi formalno-prawne. Nie ulega wątpliwości, iż w analizowanym zdarzeniu przyszłym spełniony będzie pierwszy z elementów wymienionych w art. 42 ust. 1 ustawy o VAT, tj. dostawa dokonywana będzie na rzecz podatników zarejestrowanych w innych krajach Unii Europejskiej na potrzeby rozliczania transakcji wewnątrzwspólnotowych oraz numery VAT UE kontrahenta i Wnioskodawcy będą znajdowały się na fakturze dokumentującej transakcję (Faktura WDT). Również drugi warunek zawarty w art. 42 ust. 1 ustawy o VAT pozostanie spełniony. Wnioskodawca będzie dysponował bowiem dwoma z trzech rodzajów dokumentów, o których mowa w art. 42 ust. 3 ustawy o VAT (tj. Fakturą WDT, której treść zawiera specyfikację poszczególnych sztuk ładunku), a ponadto w jego posiadaniu będzie znajdować się dodatkowy dokument (inny dla każdego z potencjalnych wariantów dokumentowania transakcji), które łącznie bezsprzecznie potwierdzać będą faktyczne dokonanie dostawy towarów na terytorium kraju Wspólnoty innego niż Polska oraz ich dostarczenie do odbiorcy. Należy zatem uznać, iż wszystkie przesłanki dla zastosowania stawki 0% VAT, określone w art. 42 ust. 1 ustawy o VAT, zostaną spełnione dla dostaw WDT realizowanych przez Wnioskodawcę, które dokumentowane będą w sposób określonych w Wariantach II - VII. Przedstawione stanowisko Wnioskodawcy jest zgodne z założeniami funkcjonowania prawa europejskiego w zakresie opodatkowania VAT. W myśl przesłanek Dyrektywy 2006/112/WE, zastosowanie stawki 0% VAT dla transakcji WDT stanowi regułę podstawową, zaś objęcie WDT stawką krajową powinno być sytuacją wyjątkową. Tym samym, wykładnia regulacji ustawy o VAT przedstawiających warunki zastosowania stawki zerowej powinna być interpretowana na korzyść reguły ogólnej, która ma na celu zagwarantowanie neutralności obciążenia VAT. Jeżeli zatem faktycznie doszło do dostawy towarów z terytorium Polski na rzecz kontrahentów z Unii Europejskiej, Wnioskodawca jest w stanie udowodnić zrealizowanie transakcji za pomocą posiadanych dokumentów, to powinien mieć prawo do zastosowania stawki 0% VAT niezależnie od faktu, iż nie dysponuje dokumentem przewozowym (CMR) wystawionym przez firmę transportową. W tym miejscu należy wskazać również stanowisko Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości zaprezentowane w sprawie C-146/05 (Albert Colee), w której ETS wskazał, iż nałożone na podatnika obowiązki dokumentacyjne dotyczące WDT (chociaż państwa członkowskie mogą je wprowadzić) nie mogą zagrażać neutralności podatku VAT. Tym samym, przepisy krajowe nie mogą uzależniać prawa do preferencji (tj. stawki 0% VAT) od spełnienia obowiązków formalnych, jeżeli pozostaje oczywistym, iż nastąpiła wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów. Stanowisko Wnioskodawcy znajduje potwierdzenie w ugruntowanym poglądzie prezentowanym w orzecznictwie sądów administracyjnych, w myśl którego brak dokumentu przewozowego nie może przesądzać o braku prawa do zastosowania stawki 0% VAT. Powyższe potwierdzają orzeczenie NSA z 21 października 2011 r. (I FSK 1549/10), z 18 maja 2011 r. (I FSK 639/10) oraz 22 marca 2011 r. (I FSK 587/10), a także uchwała NSA z 11 października 2010 r. podjęta w składzie siedmiu sędziów (sygn. I FPS 1/10), w której sąd wskazał, iż „dowody, o których mowa w art. 42 ust. 3 i 4 u.p.t.u., nie mają charakteru bezwzględnie obligatoryjnych, lecz jedynie dowodów względnie obowiązkowych, co oznacza, że podatnik powinien co do zasady nimi dysponować, lecz w przypadku ich braku lub braku pewnych danych na dokumentach wymaganych tymi przepisami - co czyni je niepełnowartościowymi dowodami w zakresie wykazania dowodzonej okoliczności - może ona zostać udowodniona również innymi dowodami, określonymi w art. 42 ust. 11 ustawy”. Należy podkreślić, iż wspomniana uchwała NSA jest wiążąca dla sądów administracyjnych we wszystkich sprawach, w których miałby być stosowany interpretowany przepis. Ponieważ wykaz dowodów wymienionych w art. 42 ust. 11 ustawy o VAT stanowi katalog otwarty, podatnik może posłużyć się również innymi dowodami, niewymienionymi bezpośrednio w przywołanej regulacji. Pogląd podobny prezentują również wojewódzkie sądy administracyjne. Przykładowo, WSA w Łodzi w orzeczeniu z 4 stycznia 2011 r. (I SA/Łd 1287/10) stwierdził, iż „omawiane dokumenty Przedstawiona powyżej argumentacja sądów administracyjnych podzielana jest również przez organy podatkowe. Przykładowo, w interpretacji indywidualnej prawa podatkowego z 6 lipca 2011 r. (IPPP2/443-139/09/11-6/S/AS/KOM) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie uznał, że „jeżeli spółka posiada dowody w postaci kopii faktury, specyfikacji poszczególnych sztuk ładunku oraz dokument potwierdzający przyjęcie przez nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju oraz spełnia pozostałe warunki zawarte w art. 42 ustawy o VAT, to w takiej sytuacji przysługuje jej prawo do zastosowania stawki 0%, pomimo braku posiadania dokumentów przewozowych otrzymanych od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju”. Brak konieczności posiadania dokumentu przewozowego (CMR) w celu zastosowania stawki 0% VAT został potwierdzony również w innych interpretacjach indywidualnych prawa podatkowego, przykładowo:
Z powyższego wynika, iż dokumenty podstawowe wymienione w art. 42 ust. 3 ustawy o VAT nie stanowią zamkniętego katalogu dokumentów, których posiadanie jest konieczne dla prawa do zastosowania stawki 0% VAT. Możliwe jest albowiem udokumentowanie dokonanego wywozu na terytorium innego kraju Unii Europejskiej na podstawie innych dowodów. W związku z powyższym, w opinii Wnioskodawcy, będzie On uprawniony do zastosowania stawki 0% VAT w przypadku posiadania Faktury WDT zawierającej specyfikację poszczególnych sztuk ładunku oraz dokumentów wskazanych w poszczególnych wariantach - od Wariantu II do Wariantu VII. Wskazane dokumenty, stosowane niezależnie od siebie, w opinii Wnioskodawcy jednoznacznie dowodzić będą, iż dana transakcja WDT została zrealizowana i towary zostały dostarczone do odbiorcy z innego kraju Wspólnoty aniżeli Polska. Możliwość zastosowania stawki 0% VAT na podstawie zaprezentowanych przez Wnioskodawcę kompletów dokumentów znajduje potwierdzenie nie tylko w przywołanych wyrokach sądów administracyjnych, ale także w wydawanych przez organy podatkowe interpretacjach indywidualnych. Przykładowo, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, w interpretacji z 18 sierpnia 2011 r. (IPPP1-443-1100/09/11-6/S/BS) uznał za prawidłowe stanowisko spółki „w zakresie uznania zestawu dokumentów w postaci kopii faktury VAT, specyfikacji poszczególnych sztuk ładunku, potwierdzenia (przesłanego faksem) otrzymania towaru przez klienta w innym kraju UE niż Polska, za wystarczający do potwierdzenia wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów i zastosowania stawki VAT w wysokości 0%”. Podobne stanowisko przedstawione zostało w innych interpretacjach indywidualnych prawa podatkowego, przykładowo:
Zgodnie z powyższym, wystarczającym dla celów VAT pozostanie potwierdzenie transakcji WDT w postaci oświadczenia odbiorcy, iż otrzymał określony towar. Informacje zawarte w takim oświadczeniu, jak zostało wskazane w Wariancie II oraz III, jednoznacznie potwierdzają, iż nabywca z innego kraju Unii Europejskiej otrzymał określone towary, a tym samym spełniony został warunek zawarty w art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT. Bez znaczenia pozostaje fakt, czy potwierdzenie odbioru jest wystawiane przez nabywcę do każdej dostawy odrębnie czy zbiorczo do kliku transakcji. W obu sytuacjach Wnioskodawca będzie uprawniony do zastosowania stawki 0% VAT. W opinii Wnioskodawcy, jednakową interpretację należy zastosować do potwierdzeń odbioru towarów wysyłanych przez kontrahentów drogą elektroniczną w treści e-maila. Korespondencja mailowa, zawierająca oświadczenie kontrahenta, jak zostało wskazane w Wariancie IV, jednoznacznie dowodzić będzie, iż towar został wysłany z Polski i dostarczony do odbiorcy na terytorium innego kraju Unii Europejskiej. Tym samym, spełnione będą warunki ustawowe uznania transakcji za WDT i zastosowania stawki 0%, zgodnie z art. 42 ust. 1 ustawy o VAT. Również oświadczenie przewoźnika stwierdzające, iż towary zostały faktycznie dostarczone do kontrahenta na terytorium Unii Europejskiej, co zostałoby potwierdzone podpisem osób reprezentujących przewoźnika, stanowiłoby zarówno dokument potwierdzający wywóz towarów z terytorium Polski na terytorium innego kraju członkowskiego, jak również potwierdzenie ich otrzymania przez odbiorcę. Możliwość stosowania takiego dokumentu, jako uzupełnienia do posiadanych kopii faktur prezentujących w treści specyfikację poszczególnych sztuk ładunku, została potwierdzona przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu, który w interpretacji indywidualnej z 1 czerwca 2011 r. (ILPP4/443-228/11-2/EWW) zgodził się ze spółką, iż „podpisany przez przewoźnika Dokument może skutecznie zastąpić dokument CMR, ponieważ ustawa o VAT nie zawiera definicji „dokumentu przewozowego”, a Dokument, razem z pozostałą posiadaną dokumentacją (kopia faktury VAT, specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku) dowodzi, iż towary zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego innego niż Polska. W konsekwencji, Spółka w związku z wypełnieniem przepisu art. 42 ust. 3 ustawy o VAT, będzie uprawniona do zastosowania stawki VAT w wysokości 0% dla wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów dokonanych oraz przyszłych”. Również Dyrektor tutejszej Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji z 2 września 2011 r. (IPPP1-443-1340/09/11-7/S/PR) stwierdził, iż „dokumentem przewozowym, o którym mowa w art. 42 ust. 3 pkt 1 ustawy, może być każdy dokument otrzymany od przewoźnika (spedytora), z którego jednoznacznie wynika, że towary będące przedmiotem dostawy zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju. Dokumentem tym może być więc zarówno tradycyjny list przewozowy, jak i każdy inny dokument spełniający warunki formalne i potwierdzający dokonanie dostawy towaru do nabywcy”. Tym samym, organy podatkowe potwierdziły, iż nie tylko dokument CMR spełnia przesłanki dokumentu przewozowego, o którym mowa w art. 42 ust. 3 ustawy o VAT, ale jest nim każdy dokument wystawiony przez spedytora potwierdzający dostawę towarów na terytorium kraju Unii Europejskiej. Nie ma również żadnego znaczenia fakt, czy dokument będzie wystawiony odrębnie do każdej przesyłki czy zbiorczo do wielu przesyłek, bowiem żaden przepis prawa nie nakłada wymogu, aby dokument przewozowy dotyczył tylko jednej przesyłki. Prezentowany przez organy podatkowe w tym zakresie pogląd potwierdza zatem prawidłowość metodologii, którą przyjąć zamierza Wnioskodawca w Wariancie VI oraz VII. Ponadto, organy podatkowe uznają, iż dokumentem potwierdzającym wywóz towarów z Polski i dostarczenie ich na terytorium innego kraju z Unii Europejskiej może być również raport generowany automatycznie przez firmy spedycyjne (tj. raporty pozwalające śledzić aktualny status wysyłki) - rozwiązanie to przedstawione zostało w Wariancie V. Prawidłowość takiej formy dokumentacji transakcji WDT potwierdził m.in. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z dnia 7 czerwca 2011 r. (IBPP3/443-410/11/PK), w której wskazał: „Zatem Wnioskodawca posiada (..) dokument spedytora potwierdzający dostarczenie towaru do kontrahenta wydrukowany z Internetu po wcześniejszym otrzymaniu od firmy spedytorskiej kodu dostępu do strony internetowej i numeru referencyjnego danej wysyłki (dokument ten zawiera datę odebrania towaru przez firmę spedytorską, datę i miejsce dostawy oraz wagę dostawy). (...) należy uznać posiadane przez Wnioskodawcę dokumenty wskazane we wniosku za dokumenty, które jednoznacznie potwierdzają przemieszczenie towarów na terytorium innego państwa członkowskiego. Tym samym, posiadanie łącznie ww. dokumentów uprawnia Wnioskodawcę do zastosowania stawki podatku 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.” Podsumowując, w opinii Wnioskodawcy należy przyjąć, iż w każdym z wariantów - od Wariantu II do Wariantu VII - będzie On posiadał zestaw dokumentów uprawniających do zastosowania stawki 0% VAT dla transakcji WDT. Mianowicie:
Mając powyższe na uwadze należy również przyjąć, iż fakt nieposiadania przez Wnioskodawcę dokumentu przewozowego (CMR) nie będzie uniemożliwiał skorzystania ze stawki 0% VAT. Jak zostało przedstawione powyżej, pogląd Wnioskodawcy znajduje w tym zakresie szeroką aprobatę tak w linii orzeczniczej sądów administracyjnych, jak i w stanowiskach władz podatkowych prezentowanych w wydawanych indywidualnych interpretacjach prawa podatkowego. Pytanie nr 7 Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż również w przypadku, gdyby dokumenty potwierdzające realizację WDT (inne niż Faktura WDT zawierająca specyfikację poszczególnych sztuk ładunku) wskazane w Wariantach II, III, VI oraz VII miały formę elektroniczną (skan) lub zostały przesłane faksem, a zatem nie przyjęłyby formy „papierowego” oryginału, możliwe będzie zastosowanie stawki 0% VAT. Należy mieć na uwadze, iż art. 42 ustawy o VAT nie stawia warunku, aby podatnik posiadał oryginały dokumentów wykazanych w tej regulacji. Zdaniem Wnioskodawcy, fakt wywozu towaru z Polski na terytorium innego państwa członkowskiego Wspólnoty może być potwierdzony w dowolnej formie, tj. oświadczenia/potwierdzenia przesłanego pocztą tradycyjną, e-mailową lub faksem. Jeżeli posiadana wersja dokumentu jednoznacznie będzie potwierdzała przeprowadzenie transakcji WDT, może stanowić ona podstawę do zastosowania stawki 0% VAT - niezależnie od formy, w jakiej zostanie dostarczona Wnioskodawcy. Pogląd taki podzielany jest zarówno przez doktrynę, władze skarbowe, jak i sądy administracyjne. Przykładowo, w orzeczeniu z 11 kwietnia 2008 r. (III SA/Wa 155/08), warszawski WSA podkreślił, iż: „W dobie szeroko rozwiniętych technik komunikacji nie ma podstaw do odmawiania mocy dowodowej dokumentowi przesianemu w formie elektronicznej czy faksem. W ocenie Sądu nie stanowi także podstawy dla odmowy zastosowania stawki podatku 0% przy dokonaniu wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów okoliczność dysponowania przez Skarżącą kopią listu przewozowego”. Z kolei w wyroku z 24 czerwca 2010r. (III SA/Wa 1018/10) WSA podkreślił, że: „Skoro więc przepisy obowiązującej Dyrektywy uznają za dokumenty oryginalne, również przesłane w wersji elektronicznej, po spełnieniu stosownych wymagań, to inne dokumenty handlowe i przewozowe mogą występować w obrocie prawnym w odpisach poprzez ich kserokopie, odpisy faksowe lub odpisy skanowane i przesyłane przy pomocy poczty elektronicznej. (...) Dla istoty sprawy ważne jest, aby dostawa została potwierdzona czytelnym dowodem wskazującym, że towar określonego rodzaju wypełnił kryteria dostawy wewnątrzwspólnotowej.” Podobny pogląd wyrażony był także w innych orzeczeniach sądów administracyjnych, w tym również NSA:
Również stanowisko władz podatkowych, wyrażane w tym zakresie, pozostaje zbieżne z przywołanymi orzeczeniami sądów administracyjnych. Przykładowo, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji z 2 września 2011 r. (IPPP1-443-1340/09/11-7/S/PR) stwierdził: ‚„biorąc pod uwagę, że nigdzie nie stanowi się o formie dokumentów, zasadniczo dopuszczalna będzie każda forma, byle uprawdopodobniona była autentyczność tych dokumentów. Zgodzić się zatem należy z twierdzeniem, że dowodem może być także dokument w formie elektronicznej lub przesiany faksem. Oznacza to tym samym, iż w przedmiotowej sprawie na Spółce nie ciąży obowiązek dostarczenia dokumentów oryginalnych, i dopuszczalne jest w tym celu gromadzenie dokumentów w formie oryginałów, jak również ich kopi a także w formie dokumentów przesłanych drogą elektroniczną lub faksem”. Podobne podejście do omawianej kwestii wyrażane jest w piśmiennictwie. Jak wskazują Ryszard Kubacki oraz Adam Bartosiewicz W świetle powyższego, mając na uwadze zarówno brzmienie przepisów, jak i jednolitą wykładnię prezentowaną przez władze podatkowe oraz doktrynę, Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż prawo do zastosowania stawki 0% VAT będzie przysługiwało również w przypadku, gdyby dokumenty potwierdzające fakt zrealizowania WDT, przedstawione w poszczególnych Wariantach II, III, VI oraz VII przyjęły formę elektroniczną (skan przesłany emailem) lub też formę faksu. Pytanie nr 8 Uwzględniając przedstawioną powyżej argumentację, którą można zastosować w przypadku Wariantu I na zasadzie analogii, również w przypadku posiadania przez Wnioskodawcę Faktury WDT, której treść prezentuje specyfikację poszczególnych sztuk ładunku oraz kserokopii lub skanu lub faksu podstemplowanego i/lub podpisanego przez odbiorcę towarów dokumentu przewozowego CMR (Wariant 1), możliwe będzie objęcie udokumentowanej w ten sposób transakcji WDT stawką 0% VAT. W tym względzie należy raz jeszcze odnieść się do przywoływanego w poprzedniej sekcji orzeczenia NSA z 28 stycznia 2010 r. (I FSK 1421/08). Jak podkreślił Sąd w sentencji: „Nie ma podstaw do odmawiania mocy dowodowej dokumentowi w formie kserokopii lub przesłanemu faksem”. W uzasadnieniu zaś zostało podkreślone, iż: „(...) na gruncie ustawy o VAT brak jest podstaw do automatycznego kwestionowania kserokopii lub kopii faksowej listu przewozowego, jako dowodu w sprawie, gdy ustawa ta w komentowanych przepisach nie wprowadza wymogu posiadania oryginału dokumentu (...). Podsumowując te rozważania, należy uznać, że nie ma podstaw do odmawiania mocy dowodowej dokumentowi w formie kserokopii lub przesłanemu faksem”. Podobny pogląd wyraził WSA w Warszawie (III SA/Wa 1013/10) w cytowanym już orzeczeniu z 24 czerwca 2010 r. wskazując, że. „Podatnik nie jest zmuszony posiadać wszystkich dokumentów wyszczególnionych w art. 42 ust. 3 u. p. t. u., a już w tej samej sytuacji nie muszą być one w oryginale. Wystarczy, że będzie znana treść dokumentu. (...) Wobec tego, w ocenie Sądu, również dopuszczalna jest każda forma dokumentu, może być to forma papierowa, elektroniczna, czy faksowa, gdyż dokument nie musi być w oryginale.” Ponadto raz jeszcze warto przywołać stanowisko Sądu zawarte w tym orzeczeniu, wskazujące, iż „(..) inne dokumenty handlowe i przewozowe mogą występować w obrocie prawnym w odpisach poprzez ich kserokopie, odpisy faksowe lub odpisy skanowane i przesyłane przy pomocy poczty elektronicznej. (...) Dla istoty sprawy ważne jest, aby dostawa została potwierdzona czytelnym dowodem wskazującym, że towar określonego rodzaju wypełnił kryteria dostawy wewnątrzwspólnotowej”. Zaprezentowane powyżej stanowisko znajduje również odzwierciedlenie w linii interpretacyjnej organów podatkowych. Przykładowo, Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi w interpretacji z 4 stycznia 2012 r. (IPTPP2/443-625/11-4/KW) stwierdził, że „prawo do zastosowania preferencyjnej stawki podatku VAT nie jest uzależnione od posiadania oryginałów dowodów w formie papierowej. (...) Wnioskodawca będzie uprawniony do zastosowania 0% stawki podatku z tytułu przedmiotowej dostawy towarów, bez konieczności gromadzenia innych dokumentów opisanych w art. 42 ust. 11 ustawy, pod warunkiem, że przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej będzie posiadał dokument potwierdzający dokonanie wywozu towarów na terytorium innego państwa członkowskiego i ich odbiór przez nabywcę, stanowiący wydruk listu przewozowego, bez względu na sposób jego dostarczenia i format oraz kopię faktury VAT, nie podpisaną przez nabywcę, zawierającą specyfikację poszczególnych sztuk ładunku”. Pytanie nr 9 Uwzględniając uwarunkowania biznesowe oraz gospodarcze, w których funkcjonuje Wnioskodawca, należy mieć na uwadze, iż wysyłane w ramach WDT towary nie zawsze dostarczane są bezpośrednio Kontrahentowi. W niektórych przypadkach, towary mogą zostać dostarczone i odebrane przez inne podmioty, np. dostarczone do magazynu należącego do firmy logistycznej świadczącej na rzecz Wnioskodawcy usługi magazynowe lub też innego podmiotu (wskazanego przez Kontrahenta). Może mieć również miejsce sytuacja, w której miejsce dostawy towarów będzie znajdowało się w innym kraju Wspólnoty aniżeli państwo siedziby Kontrahenta. W przypadkach przedstawionych powyżej, zarówno na Fakturze WDT, jak i dokumentach przewozowych (jeżeli wystąpią) oraz oświadczeniach/potwierdzeniach właściwych dla poszczególnych Wariantów, zawarta będzie informacja o faktycznym odbiorcy i miejscu dostarczenia towarów. Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż również w przypadku, gdyby dokumenty przewozowe, oświadczenia i potwierdzenia przewidziane w Wariancie I, II, III, VI oraz VII zostały podpisane przez faktycznego odbiorcę towarów (innego niż Kontrahent), udokumentowane w ten sposób transakcje WDT będą mogły zostać objęte preferencyjną stawką VAT 0%. Analizując powyższą kwestię, należy odnieść się do specyfiki branży oraz modelu działalności gospodarczej prowadzonej przez Wnioskodawcę. Zdarza się bowiem, iż Kontrahent Wnioskodawcy nabywając towar zainteresowany jest jego dostarczeniem bezpośrednio do wynajmowanego magazynu, z którego następnie będzie mógł prowadzić dalszą sprzedaż lub też bezpośrednio do finalnego nabywcy. Zdaniem Wnioskodawcy, w takich przypadkach uzasadnionym pozostaje uzyskanie potwierdzania odbioru towarów przez podmiot, który faktycznie odebrał towary zamawiane przez Kontrahenta. Fakt, iż dostawa nie jest realizowana do miejsca siedziby Kontrahenta nie może w żaden sposób pozbawiać Wnioskodawcy prawa do objęcia takiej transakcji WDT stawką 0%. Nie ulega bowiem wątpliwości, że również w takim przypadku spełnione zostaną warunki przewidziane w przepisach dla zastosowania preferencyjnej stawki, tj. (i) dostawa zostanie prawidłowo udokumentowana fakturą oraz zostanie dokładnie określony jej przedmiot (Faktura WDT zawierająca informację o faktycznym odbiorcy i miejscu dostawy oraz specyfikację poszczególnych sztuk ładunku), (ii) Wnioskodawca posiadał będzie dokumenty potwierdzające fakt wywiezienia towarów z terytorium kraju na terytorium innego państwa członkowskiego do miejsca wskazanego przez Kontrahenta (poszczególne dokumenty, o których mowa w Wariantach I, II, III, VI oraz VII). Podobny pogląd w analizowanej kwestii wyraził Naczelnik Drugiego Urzędu Skarbowego Warszawa - Śródmieście w interpretacji z 25 kwietnia 2005 r., US36/2BV/443/59/05/MKow, stwierdzając, iż „dopuszczalne jest potwierdzenie odbioru towaru przez podmiot inny, niż wykazany na fakturze jako nabywca towarów, o ile jest to podmiot uprawniony do jego odbioru, a z dokumentów będących w posiadaniu sprzedawcy (kopii faktury sprzedaży, dokumentów przewozowych, specyfikacji poszczególnych sztuk ładunku) wynikają dane dot. podmiotu i miejsca, do którego bezpośrednio transportowany jest towar oraz potwierdzenia odbioru towaru przez umieszczenie daty, pieczęci firmy, podpisu odbiorcy”. Z powyższego wynika, iż Wnioskodawca będzie mógł wykorzystać potwierdzenie odbioru dokonane przez faktycznego odbiorcę towarów, jeżeli z posiadanych dokumentów będzie wynikać, iż towar miał być dostarczony do danego podmiotu. W konsekwencji, ponieważ istnieje możliwość zidentyfikowania odbiorcy, któremu przekazywane są towary, Wnioskodawca ma prawo traktować potwierdzenie otrzymania towarów dokonane przez faktycznego odbiorcę jako potwierdzenie dokonania transakcji WDT. Także w doktrynie przyjmuje się, że w praktyce potwierdzenie odbioru towarów nie musi być dokonywane przez kontrahenta. Przepisy nie precyzują, co dokładnie oznacza stwierdzenie, że z dokumentów tych musi jednoznacznie wynikać, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia w innym kraju UE. W praktyce najczęściej przyjmuje się, że rolę taką spełnia podpis (oraz ewentualnie pieczątka) odbiorcy towarów potwierdzający otrzymanie towarów (najczęściej adnotacja taka jest składana przez pracownika magazynu nabywcy odpowiedzialnego za rejestrację przychodzących towarów). Mając na uwadze argumentację przedstawioną powyżej, w opinii Wnioskodawcy należy uznać, iż zarówno potwierdzenie odbioru dokonane przez Kontrahenta, jak i dokonane przez faktycznego odbiorcę, będzie uprawniać Wnioskodawcę do zastosowania stawki VAT 0%. W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe. Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlega wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów. Art. 13 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju (...). W myśl art. 13 ust. 2 ustawy, przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że nabywca towarów jest:
Za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, na podstawie art. 13 ust. 3 ustawy, uznaje się również przemieszczenie przez podatnika, o którym mowa w art. 15, lub na jego rzecz towarów należących do jego przedsiębiorstwa z terytorium kraju na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, które zostały przez tego podatnika na terytorium kraju w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo sprowadzone na terytorium kraju w ramach importu towarów, jeżeli mają służyć działalności gospodarczej podatnika. Stosownie do art. 13 ust. 6 ustawy, wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów występuje, jeżeli dokonującym dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT UE zgodnie z art. 97, z zastrzeżeniem ust. 7. Przywołane powyżej przepisy wskazują, że jeżeli wywóz towarów następuje w wyniku dokonania transakcji z ustalonym nabywcą, w celu przeniesienia na konkrety podmiot prawa do rozporządzania wywożonym towarem jak właściciel, zachodzi wówczas transakcja – wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów w sprzedaży, której po stronie nabywcy odpowiada wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów w zakupie. Zgodnie z art. 41 ust. 3 ustawy, w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów stawka podatku wynosi 0%, z zastrzeżeniem art. 42. W myśl art. 42 ust. 1 ustawy, wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem że:
Biorąc pod uwagę powyższy przepis, stwierdzić należy, że możliwość zastosowania stawki 0% przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów istnieje, gdy spełnione zostaną łącznie warunki dotyczące statusu dostawcy oraz nabywcy, a także posiadania przez dostawcę stosownej dokumentacji. Przepis art. 42 ust. 3 ustawy stanowi, iż dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju:
- z zastrzeżeniem ust. 4 i 5. Na mocy art. 42 ust. 11 ustawy, w przypadku gdy dokumenty, o których mowa w ust. 3-5, nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju towarów, dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa, w szczególności:
Dokumenty wskazane w art. 42 ust. 11 ustawy pełnią funkcję uzupełniającą, w przypadku, gdy dokumentacja podstawowa nie potwierdza dostarczenia towarów do nabywcy, a prawo podatnika do zastosowania dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów preferencyjnej stawki podatku VAT w wysokości 0% uzależnione jest od posiadania dokumentów potwierdzających jednoznacznie, iż doszło do wywozu towaru poza terytorium Polski. Zgodnie z art. 42 ust. 14 ustawy, przepisy ust. 1-4, 11 i 12 stosuje się odpowiednio do wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, o której mowa w art. 13 ust. 3 ustawy. Brzmienie art. 42 ust. 3 ustawy wskazuje na podstawowy katalog dokumentów, potwierdzających dokonanie wywozu towarów i ich dostawę na terytorium innego państwa członkowskiego, który może być uzupełniony dodatkowymi dokumentami określonymi w art. 42 ust. 11 ustawy. Przepisy te określają rodzaje dokumentów, których posiadanie powinno gwarantować podatnikom bezpieczne stosowanie stawki preferencyjnej w dostawach wewnątrzwspólnotowych. W niniejszej kwestii należy odnieść się również do przepisu art. 138 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE. L. 2006.347.1 ze zm.), zgodnie z którym państwa członkowskie zwalniają dostawy towarów wysyłanych lub transportowanych do miejsca przeznaczenia znajdującego się poza terytorium danego państwa, ale na terytorium Wspólnoty, przez sprzedawcę, przez nabywcę lub na ich rzecz, dokonane dla innego podatnika lub osoby prawnej niebędącej podatnikiem, działających w takim charakterze w państwie członkowskim innym niż państwo rozpoczęcia wysyłki lub transportu towarów. W myśl art. 131 ww. Dyrektywy, zwolnienia przewidziane w rozdziałach 2-9 (zatem także w cyt. art. 138 ust. 1 Dyrektywy) stosuje się bez uszczerbku dla innych przepisów wspólnotowych i na warunkach ustalanych przez państwa członkowskie w celu zapewnienia prawidłowego i prostego stosowania tych zwolnień oraz zapobieżenia wszelkim możliwym przypadkom uchylania się od opodatkowania, unikania opodatkowania i nadużyć. Powyższy zapis wskazuje zatem, że Dyrektywa sama nie określa rodzaju dokumentów potwierdzających fakt wywozu towarów, których posiadanie jest konieczne, lecz ich ustalenie pozostawia w gestii poszczególnych krajów członkowskich. Zatem zakres warunków formalnych, jakie mogą zostać określone przez państwa członkowskie dla zastosowania przez podatników zwolnienia (stawki 0%) przy wewnątrzwspólnotowych dostawach towarów, może zostać ustalony swobodnie na tyle, na ile nie jest ograniczony celami sprecyzowanymi w przepisach Dyrektywy 2006/112/WE. Analiza regulacji dotyczących transakcji wewnątrzwspólnotowej dostawy pozwala na wskazanie dwóch podstawowych warunków, od spełnienia których uzależnione jest potraktowanie danej czynności jako dostawy wewnątrzwspólnotowej. Pierwszy z tych warunków dotyczy aspektu prawnego transakcji - jego spełnienie ma gwarantować, że czynność ta zostanie potraktowana jako wewnątrzwspólnotowe nabycie w państwie przeznaczenia i zostanie tam faktycznie opodatkowana. Drugi z warunków dotyczy aspektu faktycznego transakcji, tj. udokumentowania faktu wywozu towaru oraz dostarczenia go nabywcy w ramach dostawy w państwie przeznaczenia. W związku z powyższym, ważne jest to, aby przedmiotowe dokumenty zawierały informacje, z których wynika, że określony towar został faktycznie dostarczony nabywcy do innego państwa członkowskiego. Ponadto, dokumenty, o których mowa w art. 42 ust. 3 ustawy, mają łącznie potwierdzać określony fakt, co oznacza, że zebrane razem mają dać jednoznaczną informację, której wymaga ten przepis. Nie oznacza to jednak, że dla potwierdzenia tej okoliczności wymagane jest „łączne” posiadanie wszystkich typów dokumentów wymienionych w powyższych przepisach, o ile posiadane dokumenty jednoznacznie potwierdzają dostarczenie nabywcy towarów na terytorium innego państwa członkowskiego. W świetle wskazanego art. 42 ust. 1, ust. 3 i ust. 11 ustawy, dla zastosowania stawki 0% wystarczającym jest, aby podatnik posiadał jedynie niektóre dowody, o jakich mowa w art. 42 ust. 3 ustawy, uzupełnione dokumentami, wskazanymi w art. 42 ust. 11 ustawy lub innymi dowodami w formie dokumentów, o ile łącznie potwierdzają one fakt wywiezienia i dostarczenia towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju. Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca, podmiot zagraniczny z siedzibą w Belgii, zarejestrowany w Polsce jako podatnik VAT czynny, w tym także jako polski podatnik VAT UE, prowadzi na terytorium kraju działalność, w zakresie której dokonuje wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów. Transakcje WDT realizowane są przez Wnioskodawcę z innymi podmiotami z grupy Spółki, podmiotami trzecimi, a także jako wewnątrzwspólnotowe przesunięcia międzymagazynowe. Kontrahenci są podatnikami podatku od wartości dodanej w krajach Unii Europejskiej, zarejestrowanymi jako podatnicy VAT UE w poszczególnych krajach (także Wnioskodawca zarejestrowany jest jako podatnik VAT UE w innych krajach Wspólnoty na potrzeby rozliczania wewnątrzwspólnotowych przesunięć międzymagazynowych). Przy każdej transakcji WDT, Wnioskodawca wystawia na rzecz Kontrahenta fakturę VAT z tytułu sprzedaży towarów. Na fakturze tej podawane są:
W przypadku większości dostaw wewnątrzwspólnotowych to Wnioskodawca jest organizatorem transportu towarów, zdarza się również, że Wnioskodawca realizuje transakcje na warunkach Incoterms pozostawiających transport towarów w gestii kontrahenta. Transport towarów do Kontrahentów realizowany jest przez firmy transportowe. Wnioskodawca zleca transport zewnętrznemu przewoźnikowi, nie dokonuje wywozów przy użyciu własnego środka transportu. Wnioskodawca planuje zmodyfikowanie zasad dokumentowania transakcji WDT w związku z trudnościami w pozyskiwaniu dokumentów przewozowych. W każdym przypadku, w którym Wnioskodawca nie dysponuje dokumentem przewozowym, jest to spowodowane przyczynami niezależnymi od Wnioskodawcy (tj. dokument przewozowy nie dotarł do Wnioskodawcy). Wnioskodawca zaznacza, iż przewoźnicy nie przekazują Mu informacji o przyczynach niedostarczenia dokumentu przewozowego. Spółka zakłada, że dokument został zagubiony lub uległ zniszczeniu. Natomiast w przypadku dostaw, w których transport towarów organizuje kontrahent, Wnioskodawca nie dysponuje żadnymi uprawnieniami, aby móc otrzymać dokument przewozowy (kontrakt na przewóz zawierany jest pomiędzy kontrahentem i przewoźnikiem). W przypadku braku dokumentu przewozowego, fakt zlecenia przewoźnikowi wykonania usługi transportu towaru w ramach transakcji WDT wynika przede wszystkim z ramowej umowy zawartej przez Wnioskodawcę z przewoźnikiem oraz zapłaty przez Wnioskodawcę wynagrodzenia należnego przewoźnikowi. Ponadto, fakt zrealizowania dostawy (potwierdzenia dostarczenia towarów do odbiorcy na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju) - gdy Wnioskodawca nie będzie dysponował oryginałami dokumentów przewozowych CMR - potwierdzają dokumenty wskazane przez Wnioskodawcę w poszczególnych wariantach przedstawionych we wniosku (tj. w zależności od wariantu mogą to być np. oświadczenia kontrahenta, oświadczenia lub raporty przewoźnika itp.). W związku z powyższym, wątpliwości Wnioskodawcy budzi kwestia, czy w odniesieniu do opisanych we wniosku wariantów nr I-VII dostawy wewnątrzwspólnotowej, posiadane dokumenty uprawniają Spółkę do zastosowania dla tych transakcji 0% stawki podatku VAT. Jak wynika z powyższych uregulowań, prawo podatnika do zastosowania przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów preferencyjnej stawki podatku w wysokości 0% uzależnione jest od posiadania dokumentów potwierdzających jednoznacznie, iż doszło do wywozu towaru poza terytorium Polski. Istotą przywołanych przepisów jest przede wszystkim zobowiązanie podatnika do udowodnienia, iż towary będące przedmiotem dostawy rzeczywiście opuściły terytorium kraju, ze względu na korzystniejsze skutki podatkowe, niż w przypadku dostaw krajowych. Podstawowe znaczenie dla udokumentowania wywozu towarów w ramach wewnątrzwspólnowej dostawy towarów, realizowanej z udziałem przewoźnika lub spedytora odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, mają dokumenty wymienione w art. 42 ust. 3 ustawy. Wskazać w tym miejscu należy, iż w ustawie o podatku od towarów i usług nie zawarto definicji „dokumentu przewozowego”. Odwołując się do przepisów o międzynarodowym przewozie towarów, należy stwierdzić, że listem przewozowym jest dokument określający warunki umowy o przewóz przesyłek towarowych. W zależności od rodzaju transportu może to być: Międzynarodowy Kolejowy List Przewozowy (CIM) lub Międzynarodowy Kolejowy List Przewozowy (SMGS), które są dokumentami stwierdzającymi zawarcie z koleją umowy o przewóz, Międzynarodowy Samochodowy List Przewozowy (CMR) stwierdzający fakt zawarcia umowy o przewóz drogowy oraz Międzynarodowy Lotniczy List Przewozowy (AWB), który stwierdza zawarcie umowy o przewóz w transporcie lotniczym. Wszystkie te dokumenty stanowią jedynie dowód zawarcia umowy przewozu, warunków umowy oraz przyjęcia towaru przez przewoźnika, a nie stanowią - w przypadku kopii posiadanej przez dostawcę (nadawcę towaru) - jednoznacznego dowodu jego dostarczenia odbiorcy w innym kraju. Konwencja o umowie międzynarodowego przewozu drogowego towarów (CMR) z dnia 19 maja 1956 r. (Dz.U. z 1962 r. Nr 49, poz. 238) stwierdza, że w praktyce list przewozowy CRM jest sporządzany w czterech egzemplarzach (art. 5 ust. 1 Konwencji wymaga wystawienia 3 oryginalnych egzemplarzy):
Wynika z tego, że dostawca towaru samym takim dokumentem przewozowym (kopia) nie jest w stanie wykazać faktu, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, gdyż pokwitowanie odbioru towaru przez nabywcę następuje jedynie na cedule przewoźnika, która stanowi dla niego, a nie dla nadawcy, dowód doręczenia towarów. W przedstawionym we wniosku wariancie nr I, w celu udokumentowania dokonywanych transakcji WDT i rozliczenia ich przy zastosowaniu stawki 0% VAT, Spółka wykorzystywać będzie następujące dokumenty:
Odnosząc powyższe do treści art. 42 ust. 3 ustawy, należy uznać, że Wnioskodawca posiada dokumenty wymagane ustawą, uznane za katalog podstawowy dowodów potwierdzających dokonanie wywozu towarów przez przewoźnika i ich dostawę na terytorium innego państwa członkowskiego. Z posiadanej przez Spółkę kopii dokumentu przewozowego CMR, potwierdzonego przez finalnego odbiorcę towarów podpisem i/lub pieczęcią osoby upoważnionej, wynika fakt, że towary, będące przedmiotem dostawy wewnątrzwspólnotowej Wnioskodawcy, zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego innego niż Polska. Należy przy tym zauważyć, że przepisy nie uzależniają zastosowania stawki 0% od posiadania oryginałów dokumentów. Jeżeli zatem będzie to ksero, skan lub faks ww. dokumentu, nie budzący wątpliwości co jego autentyczności, może on stanowić dowód, o którym mowa w powołanych przepisach ustawy. A zatem, wewnątrzwspólnotowa dostawa udokumentowana w sposób przedstawiony w wariancie I (pytanie nr 8) uprawnia Spółkę do zastosowania 0% stawki podatku VAT. W związku w powyższym, w przedmiotowym zakresie stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe. Z przedstawionych we wniosku wariantów nr II i III wynika, iż dla udokumentowania dokonywanych transakcji WDT i rozliczenia ich przy zastosowaniu stawki 0% VAT, Spółka wykorzystywać będzie następujące dokumenty:
Oświadczenie Kontrahenta sporządzone odrębnie dla każdej dostawy zawierałoby dane analogicznie do oświadczenia zbiorczego. Jak wynika z powołanych w niniejszej interpretacji przepisów, aby podatnik miał prawo do zastosowania dla przedmiotowej dostawy preferencyjnej stawki podatku, będzie musiał spełniać m.in. warunki wynikające z art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy. Zatem zasadniczą kwestią w przedmiotowej sprawie jest to, aby z posiadanych przez Wnioskodawcę dokumentów wynikało, iż towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone nabywcy na terytorium innego państwa członkowskiego. Podstawowe znaczenie dla udokumentowania wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów mają zawsze dokumenty wymienione w art. 42 ust. 3 ustawy. Dokumenty wskazane w art. 42 ust. 11 ustawy pełnią funkcję uzupełniającą, w przypadku gdy dokumentacja podstawowa nie potwierdza dostarczenia towarów do nabywcy, a prawo podatnika do zastosowania dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów preferencyjnej stawki podatku VAT w wysokości 0% uzależnione jest od posiadania dokumentów potwierdzających jednoznacznie, iż doszło do wywozu towaru poza terytorium Polski. Zgodnie z powołaną przez Wnioskodawcę uchwałą Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 11 października 2010 r., sygn. akt I FPS 1/10, dla zastosowania stawki podatku w wysokości 0% przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów wystarczającym jest, aby podatnik posiadał niektóre dowody, o jakich mowa w art. 42 ust. 3 ustawy, uzupełnione dokumentami wskazanymi w art. 42 ust. 11 ustawy lub innymi dowodami w formie dokumentów, o których mowa w art. 180 § 1 Ordynacji podatkowej, o ile łącznie potwierdzają fakt wywiezienia i dostarczenia towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju. Dokonując analizy przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, Ordynacji podatkowej i Dyrektywy 2006/112/WE, oraz biorąc pod uwagę orzecznictwo ETS, Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że celem sformułowania określonych przez państwo członkowskie wymogów formalnych dla skorzystania ze zwolnienia wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów od podatku, jest udowodnienie przez podatnika, że spełnił on warunki merytoryczne tej dostawy, głównie w zakresie wywozu towarów do innego państwa członkowskiego, lecz ich niespełnienie w całości, gdy okoliczność ta zostanie jednak wykazana innymi dowodami, nie może uniemożliwiać stosowania stawki 0%. W niniejszej sprawie, w opisanym wariancie nr II i III wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, Wnioskodawca, będąc w posiadaniu faktury dokumentującej WDT wraz ze specyfikacją towarów pozwalająca zidentyfikować przedmiot dostawy, będzie dysponował jedynie niektórymi dokumentami, o których mowa w art. 42 ust. 3 ustawy o VAT. Jednakże, Spółka posiadać będzie również oświadczenie kontrahenta potwierdzające przyjęcie przez nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, który to dokument należy traktować jako dokument uzupełniający, zgodnie z art. 42 ust. 11 ustawy o VAT. Wymienione dokumenty łącznie potwierdzają dostarczenie towarów do nabywcy. Analiza powyższego pozwala uznać, iż posiadana przez Wnioskodawcę dokumentacja w sposób wystarczający potwierdza fakt przemieszczenia towarów z terytorium Polski oraz ich otrzymania przez finalnego odbiorcę w innym niż Polska państwie członkowskim. A zatem, wewnątrzwspólnotowa dostawa udokumentowana w sposób przedstawiony w wariancie II i III (pytania nr 1 i 2) uprawnia Spółkę do zastosowania 0% stawki podatku VAT. W związku w powyższym, w przedmiotowym zakresie stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe. Z opisanego we wniosku wariantu nr IV wynika, iż dla udokumentowania dokonywanych transakcji WDT i rozliczenia ich przy zastosowaniu stawki 0% VAT, Spółka wykorzystywać będzie następujące dokumenty:
W przypadku, gdy dostawa towarów będzie odbywać się w ramach przesunięć międzymagazynowych, potwierdzenie odbioru towarów przez Kontrahenta w formie e-maila będzie sporządzane przez pracownika Wnioskodawcy odpowiedzialnego za zamówienia Wnioskodawcy w danym kraju Unii Europejskiej. Jak już wyżej wskazano, że prawo do zastosowania preferencyjnej stawki podatku VAT nie jest uzależnione od posiadania oryginałów dowodów w formie papierowej. Skoro przepisy nie stanowią o ich formie, stąd można wnioskować, że każda forma jest dopuszczalna, pod warunkiem, że autentyczność tych dokumentów została uprawdopodobniona. W dobie szeroko rozwiniętych technik komunikacji nie ma podstaw, aby odmawiać mocy dowodowej dokumentowi sporządzonemu i przesłanemu w formie elektronicznej. Dokument ten powinien jednoznacznie dowodzić dostarczenie towarów do ich odbiorcy na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju. Analiza powyższego dokumentów pozwala stwierdzić, iż dokumenty dodatkowe wraz z dokumentami podstawowymi, o których mowa w art. 42 ustawy, potwierdzają (analogicznie jak w wariancie II i III), że towar wysłany z Polski został przyjęty do nabywcy w innym kraju członkowskim, z zachowaniem warunku jego tożsamości. Tym samym spełnione są niezbędne przesłanki dla prawidłowego udokumentowania wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów w świetle art. 42 ust. 1 i ust. 3 w zw. z ust. 11 ustawy, a co za tym idzie, w przedstawionym wariancie IV (pytanie nr 3), dają prawo Wnioskodawcy do zastosowania dla dostawy wewnątrzwspólnotowej stawki podatku 0%. W związku w powyższym, w przedmiotowym zakresie stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe. W przedstawionym we wniosku wariancie nr V, w celu udokumentowania dokonywanych transakcji WDT i rozliczenia ich przy zastosowaniu stawki 0% VAT, Spółka wykorzystywać będzie następujące dokumenty:
Z powyższego wynika, że Wnioskodawca posiada dokumenty:
Należy zatem uznać, że również w tym przypadku wymienione dokumenty jednoznacznie potwierdzają przemieszczenie towarów na terytorium innego państwa członkowskiego. Tym samym, posiadanie łącznie ww. dokumentów uprawnia Wnioskodawcę do zastosowania dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów stawki podatku 0% we wskazanym wariancie V (pytanie nr 4). W związku w powyższym, w przedmiotowym zakresie stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe. Z opisanych we wniosku wariantów nr VI i VII wynika, iż dla udokumentowania dostaw wewnątrzwspólnotowych i rozliczenia ich przy zastosowaniu stawki 0% VAT, Spółka wykorzystywać będzie następujące dokumenty:
W wariant VII, WDT potwierdzana będzie oryginałem podpisanego i/lub podstemplowanego oświadczenia spedytora lub przewoźnika, zawierającego dane analogicznie jak w wariancie VI, jednakże oświadczenia takie sporządzane będą odrębnie dla każdej zrealizowanej dostawy WDT. Należy ponownie zauważyć, że ustawa o podatku od towarów i usług nie zawiera definicji „dokumentu przewozowego”. Nawiązując do cyt. art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy, dokument ten powinien być dowodem potwierdzającym (łącznie z pozostałymi dowodami wskazanymi w art. 42 ust. 3 ustawy), że towar będący przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy został wywieziony z terytorium kraju i dostarczony do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju. List przewozowy opisany w Rozdziale III Konwencji Genewskiej o umowie międzynarodowego przewozu drogowego towarów (CMR) z dnia 19 maja 1956 r. (Dz. U. z 1962 r. Nr 49, poz. 238 ze zm.), jest niewątpliwie dowodem zawarcia umowy przewozu. Zgodnie z art. 4 oraz art. 9 Konwencji Genewskiej list przewozowy stanowi dowód zawarcia umowy przewozu, warunków tej umowy oraz przyjęcia towaru przez przewoźnika, o ile nie zostanie przeprowadzony dowód przeciwny. Brak, nieprawidłowość lub utrata listu przewozowego nie wpływa na istnienie ani na ważność umowy przewozu, która mimo to podlega przepisom Konwencji. Zatem, sama Konwencja również nie ogranicza możliwości przeprowadzania dowodu w zakresie przewozu towarów tylko do listu przewozowego. Mając na uwadze powyższe, nie jest prawidłowe utożsamianie pojęcia dokumentu przewozowego z art. 42 ust. 3 pkt 1 ustawy, tylko i wyłącznie z listem przewozowym. Za taki dokument uznać należy każdy dokument potwierdzający powierzenie przewoźnikowi lub spedytorowi przewozu lub spedycji towaru, zgodnego ze specyfikacją i fakturą, poza terytorium kraju i dostarczenie tego towaru do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju. Jeżeli dokument taki potwierdza essentialia negotii umowy przewozu (obowiązkiem kontrahenta przewoźnika jest wydanie towaru i zapłata wynagrodzenia za przewóz, natomiast podstawowym obowiązkiem przewoźnika jest przewiezienie towaru do miejsca przeznaczenia i wydanie go odbiorcy), nie można mu odmówić mocy dowodowej i uznać, że nie jest on dokumentem, o którym mowa w art. 42 ust. 3 pkt 1 ustawy (chyba, że istnieje dowód przeciwny). Biorąc pod uwagę powyższe stwierdzić należy, iż dokumentem przewozowym, o którym mowa w art. 42 ust. 3 pkt 1 ustawy, może być każdy dokument otrzymany od przewoźnika (spedytora), z którego jednoznacznie wynika, że towary będące przedmiotem dostawy zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju. Zatem dokumentem tym może być zarówno tradycyjny list przewozowy, jak i każdy inny dokument spełniający warunki formalne i potwierdzający dokonanie dostawy towaru do nabywcy. W tym miejscu wskazać można również, iż Europejski Trybunał Sprawiedliwości w sprawie C-146/05 (Albert Collee, orzeczenie z 27 września 2007 r.) zaznaczył, że dyrektywa upoważnia państwa członkowskie do wprowadzenia regulacji dotyczących obowiązków dokumentacyjnych, które podatnicy powinni spełnić w celu potwierdzenia wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów. Jednak co szczególnie istotne - zdaniem Trybunału - przedmiotowe obowiązki dokumentacyjne nie mogą wykraczać poza to, co jest niezbędne do osiągnięcia określonych w dyrektywie celów, czyli zapewnienia prawidłowego poboru podatku i uniknięcia oszustw podatkowych (zgodnie z art. 273 dyrektywy 2006/112 państwa członkowskie mogą w pewnych okolicznościach i przy zachowaniu określonych warunków nałożyć na podatników inne niż określone wprost w dyrektywie obowiązki, jakie uznają za niezbędne do zapewnienia prawidłowego poboru VAT i zapobieżenia oszustwom podatkowym). W szczególności zaś nałożone na podatnika obowiązki nie mogą zagrażać neutralności podatku VAT. Stąd Trybunał uznał, że przepisy krajowe, które uzależniają prawo do preferencji w przypadku dostawy wewnątrzwspólnotowej (zwolnienia z prawem do odliczenia) od spełnienia obowiązków formalnych (przy jasności co do tego, że wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów nastąpiła), wykraczają poza to, co jest niezbędne do zapewnienia prawidłowego poboru podatku. Zatem, jeśli w przedmiotowej sprawie dokument wystawiony dla Wnioskodawcy przez spedytora potwierdza jednoznacznie, że towar będący przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy został wywieziony z terytorium kraju i dostarczony do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, należy go uznać za dokument, który wraz z pozostałymi wskazanymi dokumentami (kopią faktury zawierającą specyfikację ładunku), stanowi potwierdzenie dokonania dostawy towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy z innego państwa członkowskiego, a tym samym dającym podstawę dla zleceniodawcy (Spółki) do zastosowania preferencyjnej stawki podatku w wysokości 0%, zgodnie z dyspozycją art. 42 ust. 3 ustawy. Tym samym, wewnątrzwspólnotowa dostawa udokumentowana w sposób przedstawiony w wariancie VI i VII (pytania nr 5 i 6) uprawnia Spółkę do zastosowania 0% stawki podatku VAT. W związku w powyższym, w przedmiotowym zakresie stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe. Ponadto, w odniesieniu do przedstawionych we wniosku wariantów nr II, III, VI i VII Wnioskodawca powziął wątpliwość (pytanie nr 7), czy w przypadku, gdy, z przyczyn niezależnych od Spółki, może Ona dysponować wyłącznie skanem lub faksem wymienionych w tych wariantach oświadczeń (potwierdzeń) wystawianych przez Kontrahentów lub przewoźników i spedytorów, będzie również uprawniona do stosowania 0% stawki podatku. Brzmienie art. 42 ust. 3 ustawy wskazuje na podstawowy katalog dokumentów, potwierdzających dokonanie wywozu towarów i ich dostawę na terytorium innego państwa członkowskiego, który może być uzupełniony dodatkowymi dokumentami określonymi w art. 42 ust. 11 ustawy. Przepisy te określają rodzaje dokumentów, których posiadanie powinno gwarantować podatnikom bezpieczne stosowanie stawki preferencyjnej w dostawach wewnątrzwspólnotowych. Zatem podstawową kwestią w przedmiotowej sprawie jest to, aby z posiadanych przez Wnioskodawcę dokumentów wynikało, iż towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone nabywcy na terytorium innego państwa członkowskiego. W odniesieniu do pytania Wnioskodawcy wskazać ponownie trzeba, że prawo do zastosowania preferencyjnej stawki podatku VAT nie jest uzależnione od posiadania oryginałów dowodów w formie papierowej. Skoro przepisy nie stanowią o ich formie, należy wnioskować, że dopuszczalna jest każda forma, pod warunkiem, że autentyczność tych dokumentów została uprawdopodobniona. Dokumenty te powinny jednoznacznie dowodzić dostarczenie towarów do ich odbiorcy na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju. Tym samym należy zgodzić się z Wnioskodawcą, iż posiadana przez Niego dokumentacja w sposób wystarczający potwierdza fakt przemieszczenia towarów z terytorium Polski oraz ich otrzymania przez finalnego odbiorcę w innym niż Polska państwie członkowskim. A zatem, wewnątrzwspólnotowa dostawa udokumentowana w sposób przedstawiony powyżej (pytanie nr 7) uprawnia Spółkę do zastosowania 0% stawki podatku VAT. W związku w powyższym, w przedmiotowym zakresie stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe. Wnioskodawca wskazał również na możliwość wystąpienia sytuacji, gdy Kontrahent wskaże jako miejsce odbioru towarów magazyn (w tym także magazyn należący do firmy logistycznej, świadczącej na rzecz Wnioskodawcy usługi logistyczne) lub też siedzibę odrębnego podmiotu, które mogą znajdować się na terytorium państwa Unii Europejskiej tego samego lub też innego aniżeli kraj siedziby Kontrahenta. W takim przypadku, potwierdzenie odbioru towarów, bez względu na przyjętą formę, może zostać dokonane przez ich faktycznego odbiorcę nie zaś przez Kontrahenta. Podobnie, jako miejsce dostawy towarów na potwierdzeniach wystawianych przez spedytora może zostać wskazany adres magazynu/faktycznego odbiorcy nie zaś adres Kontrahenta. Spółka podkreśla, iż w takim przypadku na fakturze dokumentującej daną transakcję WDT znajdzie się informacja o miejscu dostawy towarów. Przedmiotem pytania nr 9 Wnioskodawcy jest prawo do zastosowania stawki podatku w wysokości 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów w powyższej sytuacji w przypadkach opisanych we wszystkich przedstawionych wariantach (od I do VII) dokumentowania tych transakcji. Odnosząc się do przedmiotowej kwestii tut. Organ podatkowy zauważa, że ze względu na specyfikę przypadków, jakie mogą zaistnieć w obrocie gospodarczym (gdy nabywca towarów bezpośrednio nie odbiera towarów), dopuszczalne jest potwierdzenie odbioru towaru przez podmiot inny, niż wykazany na fakturze jako nabywca towarów, o ile jest to podmiot uprawniony do jego odbioru, a z dokumentów będących w posiadaniu sprzedawcy (kopii faktury sprzedaży, dokumentów przewozowych, specyfikacji poszczególnych sztuk ładunku) wynikają dane dot. podmiotu i miejsca, do którego bezpośrednio transportowany jest towar oraz potwierdzenie odbioru towaru przez odbiorcę. Jednocześnie jednak Spółka powinna posiadać dowody wskazujące, iż to nabywca towarów wskazał podmiot, do którego miały zostać dostarczone towary. Dowodem takim może być w szczególności faktura sprzedaży, na której zamieszczono dane faktycznego odbiorcy towaru, albo wszelka korespondencja z nabywcą (umowa, zamówienie), z której taki fakt wynika, a także dokument potwierdzający otrzymanie zapłaty za towar. Dopuszczalne są także inne dokumenty potwierdzające, że odbiorca towaru, który potwierdził jego przyjęcie, jest podmiotem uprawnionym do jego odbioru. Zatem okoliczność, iż towar jest przemieszczany do innego niż kontrahent odbiorcy, a nie bezpośrednio do faktycznego nabywcy towaru, nie zmienia faktu, że Wnioskodawca posiada w swojej dokumentacji dowody na to, że towary zostały przemieszczone i dostarczone do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innego niż Polska, w sytuacji, gdy dokumenty te wskazują tożsamość przemieszczanego i otrzymanego przez nabywcę towaru oraz miejsce jego dostawy. Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy w powyższym zakresie (pytanie nr 9) również uznaje się za prawidłowe. Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji. Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock. |
doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.