2017.09.12 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-3.4012.75.2017.3.PK
z 12 września 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 27 czerwca 2017 r. (data wpływu 12 lipca 2017 r.), uzupełniony pismem z 1 sierpnia 2017 r. (data wpływu 7 sierpnia 2017 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia miejsca świadczenia usług związanych z dzierżawa urządzeń oraz opodatkowania nabycia usług dotyczących przedstawicielstwa handlowego - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 lipca 2017 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia miejsca świadczenia usług związanych z dzierżawa urządzeń oraz opodatkowania nabycia usług dotyczących przedstawicielstwa handlowego. Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 1 sierpnia 2017 r. stanowiącym odpowiedź na wezwanie Organu z 25 lipca 2017 r. znak: 0111-KDIB3-3.4012.75.2017.1.PK.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest polskim rezydentem podatkowym podlegającym opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Wnioskodawca zamierza zawrzeć umowę współpracy z osobą fizyczną (dalej jako Przedstawiciel handlowy) prowadzącą działalność gospodarczą w Czechach, która nie jest zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT. Na podstawie tej umowy Przedstawiciel handlowy będzie świadczył na rzecz Wnioskodawcy usługi promocyjno- marketingowe na terytorium Czech i Słowacji. Przedstawiciel handlowy z tytułu świadczonych na rzecz Wnioskodawcy usług będzie otrzymywał wynagrodzenie wskazane w umowie.

W celu prawidłowej realizacji usług Wnioskodawca zamierza przekazać Przedstawicielowi handlowemu, na podstawie odrębnej umowy - umowa dzierżawy telefon komórkowy, laptop oraz samochód, za które Przedstawiciel handlowy będzie płacić czynsz miesięczny.

Zgodnie z umową, Przedstawiciel handlowy będzie używał telefonu komórkowego, laptopa oraz samochodu w celach związanych z wykonaniem umowy współpracy. Z tytułu wydzierżawiania telefonu komórkowego, laptopa oraz samochodu, Wnioskodawca zamierza wystawiać przedstawicielowi handlowemu fakturę.

W uzupełnieniu Wnioskodawca wskazał, że:

Samochód na rzecz przedstawiciela handlowego będzie dzierżawiony na podstawie umowy dzierżawy, której okres obowiązywania będzie taki sam, jak umowy o świadczenie usług zawartej z ww. przedstawicielem handlowym, tj. na czas nieokreślony.
Podmiot czeski nie posiada stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju uczestniczące w świadczeniu opisanej usługi. Podmiot czeski prowadzi działalność gospodarczą w Czechach, a usługi na rzecz wnioskodawcy będzie świadczył na terytorium Czech i Słowacji.
W związku tym, iż

miejscem świadczenia usług w przypadku dzierżawy samochodu, laptopa oraz telefonu komórkowego będą Czechy,
Podatnikiem dla celów określenia miejsca świadczenia usług jest podmiot, który wykonuje samodzielnie działalność gospodarczą,
oraz mając na uwadze treść art. 28b ust. 1 ustawy VAT,

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy faktura z tytułu dzierżawy telefonu komórkowego, laptopa oraz samochodu powinna być wystawiana przedstawicielowi handlowemu przez Wnioskodawcę bez wykazywania podatku VAT z dopiskiem „Zgodnie z art. 28b ustawy o podatku od towarów i usług podatek VAT rozlicza nabywca (odwrotne obciążenie)” zgodnie z przepisami ustawy o podatku od towarów i usług?
Czy z tytułu otrzymanej od Przedstawiciela handlowego faktury za świadczone usługi Wnioskodawca powinien naliczyć podatek VAT na zasadzie odwrotnego obciążenia?

Zdaniem wnioskodawcy:

Ad. 1

Wnioskodawca uważa, że będąca przedmiotem pytania nr 1 faktura wystawiana Przedstawicielowi handlowemu przez Wnioskodawcę z tytułu dzierżawy telefonu komórkowego, laptopa oraz samochodu, powinna być wystawiana bez wykazywania podatku VAT (powinna uwzględniać kwotę netto usługi dzierżawy) oraz, zgodnie z art. 106e ust. 1 pkt 18 ustawy VAT powinna znaleźć się na niej adnotacja mówiąca o tym, że podatek od towarów i usług powinien zostać rozliczony za pomocą odwrotnego obciążenia. Taka informacja powinna brzmieć następująco „Zgodnie z art. 28b ustawy o podatku od towarów i usług podatek VAT rozlicza nabywca (odwrotne obciążenie)” lub sformułowanie „odwrotne obciążenie” lub „reverse chargé”.

Zgodnie z art. 28b ust. 1. ustawy o podatku od towarów i usług miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej.

Definicja podatnika zawarta jest w art. 28 a ustawy VAT i stanowi, że ilekroć jest mowa o podatniku - rozumie się przez to:

podmioty, które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2, lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności, z uwzględnieniem art. 15 ust. 6,
osobę prawną niebędącą podatnikiem na podstawie lit. a, która jest zidentyfikowana lub obowiązana do identyfikacji do celów podatku lub podatku od wartości dodanej.

Zdaniem Wnioskodawcy, z powyższego przepisu wynika, że podatnikiem jest osoba fizyczna wykonująca samodzielnie działalność gospodarczą. Natomiast w przypadku osób prawnych wprowadzono dodatkowy wymóg zidentyfikowania do celów podatku od wartości dodanej. Należy więc uznać, że w rozumieniu art. 28a osoba fizyczna wykonująca samodzielnie działalność gospodarczą jest podatnikiem niezależnie od tego, czy jest zarejestrowana jako podatnik VAT. Do takich osób stosuje się więc rozdział 3, w którym znajduje się art. 28b regulujący kwestię odwrotnego obciążenia w przypadku eksportu usług.

Takie stanowisko potwierdza m.in. interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach, 4 stycznia 2012 r., IBPP3/443-2/12/AB, w której za prawidłowe uznano stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym:

Powyższy artykuł wprowadza drugą definicję podatnika do ustawy o VAT Definicja ta ma zastosowanie tylko w przypadku ustalenia miejsca świadczenia usług. Podatnikiem dla celów określenia miejsca świadczenia usług jest podmiot, który wykonuje samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności bez względu na cel czy rezultat takiej działalności, z uwzględnieniem art. 15 ust. 6 tej ustawy, jak również osoba prawna niebędącą podatnikiem zidentyfikowanym w państwie członkowskim Unii Europejskiej do celów podatku od towarów i usług lub podatku od wartości dodanej.

Z powyższej regulacji wynika zatem, że status podatnika dla potrzeb określenia miejsca świadczenia usługi nie jest uzależniony od rejestracji podmiotu dla potrzeb podatku od towarów i usług czy też podatku o podobnym charakterze. Istotnym jest, że kontrahenci wykonują samodzielnie działalność gospodarczą zdefiniowaną w tamtejszym systemie prawnym, której definicja odpowiada tej przyjętej w polskich przepisach.

Tak więc, mając na uwadze wyżej powołane przepisy stwierdzić należy, iż fakt niezarejestrowania zleceniodawcy na potrzeby podatku od towarów i usług nie świadczy o tym że nie jest on podatnikiem w świetle art. 28a.

Zdaniem Wnioskodawcy, wydzierżawienie telefonu komórkowego, laptopa oraz samochodu należy zakwalifikować jako usługę, a co za tym idzie miejscem świadczenia będą Czechy.

W związku z powyższym, należy uznać, że do przedstawiciela handlowego prowadzącego działalność gospodarczą w Czechach, będącego usługobiorcą, znajdzie zastosowanie art. 28b ust. 1 ustawy VAT, a tym samym Wnioskodawca powinien z tytułu wydzierżawienia telefonu komórkowego, laptopa oraz samochodu wystawić fakturę netto.

Podsumowując, zdaniem Wnioskodawcy, obowiązek odprowadzenia podatku leży po stronie usługobiorcy, zaś Wnioskodawca za usługę dzierżawy powinien wystawić fakturę nie wykazując podatku VAT z dopiskiem „odwrotne obciążenie”.

Ad. 2

Z kolei w odniesieniu do pytania 2, zdaniem Wnioskodawcy, z tytułu otrzymanej od Przedstawiciela handlowego faktury za świadczone usługi Wnioskodawca powinien naliczyć podatek VAT na zasadzie odwrotnego obciążenia.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy, podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające usługi, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

usługodawcą jest podatnik nieposiadający siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, a w przypadku usług, do których stosuje się art. 28e, podatnik ten nie jest zarejestrowany zgodnie z art. 96 ust. 4,
usługobiorcą jest:

w przypadku usług, do których stosuje się art. 28b - podatnik, o którym mowa w art. 15, lub osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15, zarejestrowana lub obowiązana do zarejestrowania zgodnie z art. 97 ust. 4,
w pozostałych przypadkach - podatnik, o którym mowa w art. 15, posiadający siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju lub osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15, posiadająca siedzibę na terytorium kraju i zarejestrowana lub obowiązana do zarejestrowania zgodnie z art. 97 ust. 4;

Z powyższego wynika, że usługa objęta jest odwrotnym obciążeniem, dlatego Przedstawiciel handlowy powinien wystawić fakturę w kwocie netto, zaś należny podatek VAT powinien odprowadzić Wnioskodawca.

Stanowisko Wnioskodawcy w odniesieniu do pytań 1) i 2) znajduje potwierdzenie w interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 13 maja 2017 r., znak 0114- KDIPI-2.4012.28.2017.1.JF.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2017 r. poz. 1221) – zwanej dalej ustawą – opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają:

odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
eksport towarów;
import towarów na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Z powyższego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega określone czynności, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia (określanym na podstawie przepisów ustawy) jest terytorium kraju, przez które – stosownie do definicji zawartej w art. 2 pkt 1 ustawy - rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (z zastrzeżeniem art. 2a).

Przepisy art. 7 ust. 1 i art. 8 ust. 1 ww. ustawy definiują pojęcie dostawy towarów i świadczenia usług za wynagrodzeniem. W myśl tych przepisów, przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…). Natomiast przez świadczenie usług, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Biorąc pod uwagę powyżej przywołaną definicję świadczenia usług należy stwierdzić, że każde świadczenie niebędące dostawą towarów polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu czyjegoś zachowania stanowi co do zasady usługę w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług.

W przypadku świadczenia usług, bardzo istotnym dla prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług jest określenie miejsca świadczenia danej usługi. Od poprawności określenia miejsca świadczenia zależeć będzie, czy dana usługa podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce, czy też nie, a w konsekwencji od tego będzie zależał sposób dokumentowanie usługi fakturą oraz wykazania w deklaracji VAT.

Kwestia określenia miejsca świadczenia przy świadczeniu usług została uregulowana w Rozdziale 3 Dział V ustawy o podatku od towarów i usług.

Stosownie do art. 28a ustawy o VAT, na potrzeby stosowania Rozdziału 3 „Miejsce świadczenia przy świadczeniu usług”:

ilekroć jest mowa o podatniku - rozumie się przez to:

podmioty, które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2, lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności, z uwzględnieniem art. 15 ust. 6,
osobę prawną niebędącą podatnikiem na podstawie lit. a, która jest zidentyfikowana lub obowiązana do identyfikacji do celów podatku lub podatku od wartości dodanej;

podatnika, który prowadzi również działalność lub dokonuje transakcji nieuznawanych za podlegające opodatkowaniu dostawy towarów lub świadczenia usług zgodnie z art. 5 ust. 1, uznaje się za podatnika w odniesieniu do wszystkich świadczonych na jego rzecz usług.

W myśl art. 15 ust. 2 cyt. ustawy o VAT, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły do celów zarobkowych.

Wskazany powyżej art. 28a ustawy o VAT, wprowadza drugą definicję podatnika do ustawy. Definicja ta ma zastosowanie tylko w przypadku ustalenia miejsca świadczenia usług. Podatnikiem według tej regulacji jest osoba wykonująca samodzielnie działalność gospodarczą. Ustawodawca odwołuje się w tym celu do definicji działalności gospodarczej ustalonej w art. 15 ust. 2 ustawy.

Zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w art. 28b ust. 1 i 2 ww. ustawy, miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 i art. 28n.

W przypadku gdy usługi są świadczone dla stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej podatnika, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba działalności gospodarczej, miejscem świadczenia tych usług jest to stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej.

Ww. przepisy wiążą miejsce świadczenia usług z siedzibą usługobiorcy, który winien być podatnikiem tj. podmiotem prowadzącym działalność gospodarczą, a w sytuacji gdy usługi są świadczone dla stałego miejsca prowadzenia działalności usługobiorcy to z tym miejscem.

Przy czym w art. 28j ustawy określono - na zasadach szczególnych - miejsce świadczenia usług wynajmu środków transportu. Stosownie do art. 28j ust. 1 i 2 ustawy miejscem świadczenia usług krótkoterminowego wynajmu środków transportu jest miejsce, w którym te środki transportu są faktycznie oddawane do dyspozycji usługobiorcy. Przez krótkoterminowy wynajem środków transportu, o którym mowa w ust. 1, rozumie się ciągłe posiadanie środka transportu lub korzystanie z niego przez okres nieprzekraczający 30 dni, a w przypadku jednostek pływających - przez okres nieprzekraczający 90 dni.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, że w celu prawidłowej realizacji usług Wnioskodawca zamierza przekazać Przedstawicielowi handlowemu z Czech na podstawie umowy dzierżawy telefon komórkowy, laptop oraz samochód, za które Przedstawiciel handlowy będzie płacić czynsz miesięczny. Zgodnie z umową Przedstawiciel handlowy będzie używał telefonu komórkowego, laptopa oraz samochodu w celach związanych z wykonaniem umowy współpracy. Jak doprecyzował Wnioskodawca samochód będzie dzierżawiony na czas nieokreślony.

Powyższe okoliczności nie wskazują na krótkoterminowy wynajem środka transportu (tj. nieprzekraczający 30 dni). Zatem w przedmiotowej sprawie zastrzeżenia wskazane w art. 28b ust. 1 ustawy nie mają zastosowania, zatem miejsce świadczenia usług będących przedmiotem pytania, ustalone jest na podstawie zasady ogólnej wyrażonej w tym przepisie ustawy. Przepis ten reguluje miejsce świadczenia usług dla usługobiorcy będącego podatnikiem.

Jak wskazuje Wnioskodawca Przedstawiciel handlowy, z którym Wnioskodawca zamierza zawrzeć umowę współpracy, prowadzi działalność gospodarczą w Czechach. Poza tym świadczenie na rzecz Wnioskodawcy usług promocyjno-marketingowych jest również działalnością gospodarczą. Wobec tego wskazany Przedstawiciel handlowy spełnia przesłanki, aby uznać go za podatnika, o którym mowa w art. 28a pkt 1 lit. a ustawy. W konsekwencji dla ustalenia miejsca świadczenia usług dzierżawy telefonu komórkowego, laptopa oraz samochodu (gdy jest dzierżawiony na czas powyżej 30 dni) należy stosować art. 28b ust. 1 ustawy.

Przedmiotem wątpliwości Wnioskodawcy jest to czy faktura z tytułu dzierżawy telefonu komórkowego, laptopa oraz samochodu powinna być wystawiana Przedstawicielowi handlowemu przez Wnioskodawcę bez wykazywania podatku VAT.

Stosownie do art. 106a pkt 2 lit. a ustawy, przepisy rozdziału Faktury Działu XI Dokumentacja stosuje się do dostawy towarów i świadczenia usług dokonywanych przez podatnika posiadającego na terytorium kraju siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, z którego dokonywane są te czynności, a w przypadku braku na terytorium kraju siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej - posiadającego na terytorium kraju stałe miejsce zamieszkania albo zwykłe miejsce pobytu, z którego dokonywane są te czynności, w przypadku gdy miejscem świadczenia jest terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, a osobą zobowiązaną do zapłaty podatku od wartości dodanej jest nabywca towaru lub usługobiorca i faktura dokumentująca te czynności nie jest wystawiana przez tego nabywcę lub usługobiorcę w imieniu i na rzecz podatnika.

W myśl art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

Zgodnie z art. 106e ust. 1 pkt 12-14 ustawy faktura powinna zawierać:

stawkę podatku;
sumę wartości sprzedaży netto, z podziałem na sprzedaż objętą poszczególnymi stawkami podatku i sprzedaż zwolnioną od podatku;
kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto, z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku.

Ponadto na podstawie art. 106e ust. 1 pkt 18 ustawy faktura powinna zawierać w przypadku dostawy towarów lub wykonania usługi, dla których obowiązanym do rozliczenia podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze jest nabywca towaru lub usługi - wyrazy „odwrotne obciążenie”.

Z kolei w świetle art. 106e ust. 5 pkt 1 ustawy, faktura może nie zawierać, w przypadku, o którym mowa w art. 106a pkt 2 lit. a - danych określonych w ust. 1 pkt 10 i 12-14.

Zatem mając na uwadze opis sprawy oraz powołane przepisy prawa należy stwierdzić, że w przypadku gdy usługę dzierżawy telefonu komórkowego, laptopa oraz samochodu Wnioskodawca świadczy na rzecz podatnika w rozumieniu art. 28a ustawy, to - zgodnie z art. 28b ust. 1 ustawy - miejscem opodatkowania świadczonej przez Wnioskodawcę ww. usługi jest miejsce, w którym Przedstawiciel handlowy posiada siedzibę działalności gospodarczej. Zatem usługa ta nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług przez Wnioskodawcę na terytorium kraju.

W takim przypadku Wnioskodawca nie ma obowiązku wykazywania na wystawionej fakturze stawki podatku, sumy wartości sprzedaży netto oraz kwoty podatku od sumy wartości sprzedaży netto. Z uwagi na to, że zobowiązanym do rozliczenia podatku będzie nabywca usługi dzierżawy telefonu komórkowego, laptopa oraz samochodu, tj. Przedstawiciel handlowy, zatem Wnioskodawca powinien wystawić fakturę dokumentującą świadczone usługi zawierającą wyrazy „odwrotne obciążenie”.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1 należy uznać za prawidłowe.

Przedmiotem wątpliwości Wnioskodawcy jest również rozliczenie podatku z tytułu nabycia usługi promocyjno-marketingowej świadczonej na rzecz Wnioskodawcy przez Przedstawiciela handlowego z Czech.

Odnosząc się do wątpliwości Wnioskodawcy należy odwołać się ponownie do art. 28b ustawy, na podstawie którego miejscem świadczenia usługi promocyjno-marketingowej dla Wnioskodawcy będzie miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej.

Ponadto zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające usługi, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

usługodawcą jest podatnik nieposiadający siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, a w przypadku usług, do których stosuje się art. 28e, podatnik ten nie jest zarejestrowany zgodnie z art. 96 ust. 4,
usługobiorcą jest:

w przypadku usług, do których stosuje się art. 28b - podatnik, o którym mowa w art. 15, lub osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15, zarejestrowana lub obowiązana do zarejestrowania zgodnie z art. 97 ust. 4,
w pozostałych przypadkach - podatnik, o którym mowa w art. 15, posiadający siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju lub osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15, posiadająca siedzibę na terytorium kraju i zarejestrowana lub obowiązana do zarejestrowania zgodnie z art. 97 ust. 4.

Poza tym stosownie do art. 17 ust. 2 ustawy, w przypadkach wymienionych w ust. 1 pkt 4, 5, 7 i 8, usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego.

Ze względu na to, że w przedmiotowej sprawie wskazane w art. 28b ust. 1 ustawy zastrzeżenia nie będą miały zastosowania, miejscem świadczenia i opodatkowania usługi promocyjno-marketingowej świadczonej przez Przedstawiciel handlowego z Czech na rzecz Wnioskodawcy zgodnie z art. 28b ust. 1 ustawy będzie terytorium Polski tj. miejsce gdzie usługobiorca posiada siedzibę działalności gospodarczej. Wnioskodawca, na rzecz którego Przedstawiciel handlowy będzie świadczył usługę jako podatnik, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy, zobowiązany będzie do rozliczenia nabywanej usługi od tego przedstawiciel na terytorium kraju. Zatem to Wnioskodawca będzie zobowiązany do rozliczenia podatku VAT w Polsce.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2 należy uznać za prawidłowe.

Podsumowując:

miejscem świadczenia usług wykonywanych przez Wnioskodawcę tj. dzierżawy telefonu, laptopa i samochodu będzie znajdowało się poza terytorium kraju, a tym samym faktura dokumentująca te usługi nie będzie zawierała kwot podatku, natomiast faktura winna zawierać wyrazy „odwrotne obciążenie”;
z tytułu nabycia przez Wnioskodawcę usługi promocyjno-marketingowej Wnioskodawca będzie podatnikiem zobowiązanym do jej rozliczenia w kraju

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie - ul. Józefa Ignacego Kraszewskiego 4A, 35-016 Rzeszów w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin