Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL1-3.4012.255.2017.1.JN
z 29 sierpnia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 4 lipca 2017 r. (data wpływu 6 lipca 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy towarów wymienionych w załączniku nr 11 do ustawy wraz z usługą wydania atestu, wykonania dodatkowych badań jakościowych i transportu – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 lipca 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy towarów wymienionych w załączniku nr 11 do ustawy wraz z usługą wydania atestu, wykonania dodatkowych badań jakościowych i transportu.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Podstawowym przedmiotem działalności gospodarczej Wnioskodawcy, będącego czynnym podatnikiem VAT, jest dystrybucja wyrobów hutniczych, metali nieżelaznych oraz co za tym idzie usługa wydania atestu. Wnioskodawca dokonuje transakcji, w których to Kontrahent zamawia towar i wydanie świadectwa atestu sprzedawanego wyrobu.

Wnioskodawca jako dostawca wyrobów stalowych nabywanych przez Kontrahenta, dokonując tych dostaw, działa jako podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie korzysta ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i ust. 9 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Dostawy wyrobów stalowych dokonywanych przez Spółkę nie korzystały ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2013 r. (dla dostawy towarów używanych pod warunkiem, że w stosunku do tych towarów dostawcy nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego), nie korzystały ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2014 r. (dla dostawy towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej). Spółka sprzedając odbiorcy towary z załącznika nr 11 często wydaje do tych towarów dokument o nazwie atest (świadectwo jakości), potwierdzającego własności fizyczne i chemiczne każdej dostarczonej partii towarów. Dokument ten stanowi deklarację dostawcy, że dostarczona przez niego partia towaru jest w pełni zgodna (pod względem parametrów fizyko-chemicznych, mechanicznych, wytrzymałościowych itd.) z zamówieniem. Spółka obciąża odbiorców kosztem wydania atestu (na odrębnej fakturze lub w odrębnej pozycji faktury za towary z załącznika nr 11), rozliczając na zasadach przewidzianych dla dostawy wyrobów stalowych, czyli w mechanizmie odwrotnego obciążenia.

Należy uznać, że wszystkie te czynności dokonywane przez Spółkę stanowią jedno kompleksowe świadczenie – dostawę towaru w rozumieniu art. 7 ustawy o podatku VAT – tym samym wartość nabywanych usług zwiększa podstawę opodatkowania z tytułu dostawy wyrobów stalowych i rozliczana jest na zasadach przewidzianych dla dostawy wyrobów stalowych, czyli w mechaniźmie odwrotnego obciążenia.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w przypadku sprzedaży towarów wymienionych w załączniku nr 11 do ustawy z dnia 11 marca 2014 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.; zwana dalej: „ustawą o VAT”), usługi dodatkowe np. usługa wydania atestu itp., należy potraktować jako świadczenie złożone z danym towarem i opodatkować stawką przypisaną do danego towaru, czy też potraktować taką usługę jako niezależną czynność i opodatkować stawką podstawową?

Zdaniem Wnioskodawcy, jeśli wraz z wyrobami stalowymi sprzedaje on dodatkowe usługi, takie jak: wystawienie atestu, transport (całość lub współudział) zamówionych wyrobów, wykonanie dodatkowych badań jakościowych, cały przedmiot transakcji należy uznać za świadczenie złożone. W takim przypadku te dodatkowe usługi nie stanowią odrębnego świadczenia na gruncie podatku VAT, lecz stanowią element składowy świadczenia głównego, jakim jest dostawa wyrobów stalowych (wymienionych w załączniku nr 11 do ustawy o podatku VAT). Jako element świadczenia zasadniczego powinny tym samym zostać opodatkowane według zasad właściwych dla świadczenia głównego, czyli według zasad opodatkowania właściwych dla dostawy wyrobów stalowych.

Ustawa o podatku VAT ani Dyrektywa 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. nie określają zasad kwalifikacji transakcji o charakterze złożonym. Można jednak znaleźć pewne informacje na ten temat w orzeczeniach TSUE, omawiających tematykę świadczeń złożonych. Zgodnie z praktyką orzeczniczą świadczenie złożone występuje, gdy dwa lub więcej elementów albo dwie lub więcej czynności dokonane przez podatnika są ze sobą tak ściśle powiązane, że tworzą obiektywnie tylko jedno niepodzielne świadczenie gospodarcze, którego rozdzielenie miałoby charakter sztuczny. TSUE wielokrotnie podkreślał, że aby mówić o świadczeniu kompleksowym musi istnieć kilka ściśle powiązanych ze sobą elementów składowych, z których jedno stanowi świadczenie główne, a pozostałe mają wobec niego charakter pomocniczy (m.in. wyrok TSUE z dnia 27 października 2005 r. w sprawie C-41/04 LEVOB Verzekringen B.V.).

W przypadku sprzedaży przez Spółkę wyrobów stalowych odwrotnie obciążonych podatkiem VAT oraz zamówienia u Wnioskodawcy dodatkowych usług – wydania atestu, transportu wyrobów stalowych i/lub dodatkowych badań jakościowych, wszystkie te dodatkowe elementy mają charakter pomocniczy w stosunku do świadczenia głównego, jakim jest dostawa wyrobów stalowych. Zgodnie z wyrokiem TSUE z dnia 27 września 2012 r. w sprawie C-392/11 Field Fisher Waterhouse, czynności pomocnicze to takie, które nie stanowią dla nabywcy celu samego w sobie, ale są środkiem do pełnego zrealizowania lub wykorzystania usługi zasadniczej.

Zdaniem Spółki, nie ma w tym przypadku znaczenia fakt odrębnego wykazania wartości usługi (odrębna pozycja na fakturze za dostawę wyrobów stalowych lub nawet odrębna faktura). Istotne jest natomiast, że sama dostawa wyrobów stalowych, bez wykonania ww. dodatkowych usług z tą dostawą związanych, nie wypełniałaby warunków zamówienia.

Biorąc pod uwagę przywołane uregulowania prawne oraz opis sprawy, stwierdzić należy, że świadczenie złożone obejmujące dostawę blachy (towaru wymienionego w załączniki nr 11 do ustawy), a także usługi dodatkowe takie jak: wydanie atestu oraz podobne, należy traktować jako świadczenie kompleksowe.

Tak więc w przypadku, gdy dokonywana przez Wnioskodawcę dostawa blachy – wyrobów wymienionych w załączniku nr 11 do ustawy – będzie opodatkowana na zasadach określonych w art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy (dla których podatnikiem jest nabywca) również świadczone przez Wnioskodawcę usługi wydania atestu powinny być opodatkowane na zasadach określonych w art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy przez nabywcę.

Należy uznać, że wszystkie te czynności stanowią jedno kompleksowe świadczenie – dostawę towaru w rozumieniu art. 7 ustawy o podatku VAT – a tym samym wartość sprzedawanych usług i powinny być rozliczane na zasadach przewidzianych dla dostawy wyrobów stalowych, czyli w mechanizmie odwrotnego obciążenia.

Powyżej wskazane stanowisko potwierdza m.in.: interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 3 marca 2014 r. (sygn. ILPP2/443-1181/13-2/JK).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.) – zwanej dalej ustawą – opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…) – art. 7 ust. 1 ustawy.

Stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy – przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Przez sprzedaż – w myśl art. 2 pkt 22 ustawy – rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Według art. 15 ust. 1 ustawy – podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych – art. 15 ust. 2 ustawy.

Stosownie do art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy – podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające towary wymienione w załączniku nr 11 do ustawy, z zastrzeżeniem ust. 1c, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1. dokonującym ich dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9,
2. nabywcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT czynny,
3. dostawa nie jest objęta zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 lub art. 122.
   
   

Zgodnie natomiast z art. 17 ust. 2 ustawy – w przypadkach wymienionych w ust. 1 pkt 4, 5, 7 i 8, usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego.

Załącznik nr 11 do ustawy określa (w 41 pozycjach) wykaz towarów, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy.

Powołane regulacje wprowadzają mechanizm polegający na przeniesieniu obowiązku rozliczania podatku od towarów i usług na podatnika, na rzecz którego dokonana została dostawa ściśle określonego towaru (wyrobu).

W myśl art. 41 ust. 1 ustawy – stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednak jak stanowi art. 146a pkt 1 ustawy – w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że podstawowym przedmiotem działalności gospodarczej Wnioskodawcy, będącego czynnym podatnikiem VAT, jest dystrybucja wyrobów hutniczych oraz metali nieżelaznych.

Wnioskodawca sprzedając odbiorcy towary z załącznika nr 11 do ustawy opodatkowuje je z zastosowaniem mechanizmu odwrotnego obciążenia. Przy sprzedaży ww. towarów Wnioskodawca sprzedaje dodatkowe usługi, takie jak: wystawienie atestu (świadectwo jakości) potwierdzającego własności fizyczne i chemiczne każdej dostarczonej partii towarów, wykonanie dodatkowych badań jakościowych i transport zamówionych wyrobów. Wnioskodawca wskazał, że sama dostawa wyrobów stalowych, bez wykonania ww. usług dodatkowych z tą dostawą związanych, nie wypełniałaby warunków zamówienia.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą opodatkowania dostawy towarów wymienionych w załączniku nr 11 do ustawy wraz z usługami wydania atestu, wykonania dodatkowych badań jakościowych i transportu.

Stosownie do treści art. 29a ust. 1 ustawy – podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

W myśl art. 29a ust. 6 ustawy – podstawa opodatkowania obejmuje:

1. podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku;
2. koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dokonującego dostawy lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy.
   
   

Z przytoczonych powyżej regulacji wynika, że w przypadku dostawy towarów za podstawę opodatkowania należy uznać całość świadczenia pieniężnego (bądź dokonywanego w innej dopuszczalnej prawem formie) pobieranego od nabywcy. Oznacza to, że do podstawy opodatkowania należy wliczyć pobieraną przez zbywcę wartość (cenę) towarów, a także wszystkie inne elementy zapłaty, będące częściami składowymi świadczenia zasadniczego. Dotyczy to wyłącznie kosztów, które zwiększają kwotę należną z tytułu konkretnej transakcji, tj. konkretnej dostawy towarów.

Należy zauważyć, że co do zasady każde świadczenie dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług powinno być traktowane jako odrębne i niezależne, jednak w sytuacji, gdy kilka świadczeń obejmuje z ekonomicznego punktu widzenia jedną czynność, czynność ta nie powinna być sztucznie dzielona dla celów podatkowych. Zatem, z ekonomicznego punktu widzenia czynności nie powinny być dzielone dla celów podatkowych wówczas, gdy tworzyć będą jedno świadczenie kompleksowe obejmujące kilka świadczeń pomocniczych. Jeżeli jednak w skład świadczonych czynności wchodzić będą czynności, które nie służą wyłącznie wykonaniu czynności głównej, zasadniczej, lecz mogą mieć również charakter samoistny, to wówczas nie ma podstaw dla traktowania ich jako elementu świadczenia kompleksowego.

Co istotne, aby móc wskazać, że dane świadczenie jest świadczeniem złożonym winno się ono składać z różnych czynności, których realizacja prowadzi jednak do jednego celu. Na świadczenie złożone składa się więc kombinacja różnych czynności, prowadzących do realizacji określonego celu – do wykonania świadczenia głównego, na które składają się różne świadczenia pomocnicze. Natomiast świadczenie należy uznać za pomocnicze, jeśli nie stanowi ono celu samego w sobie, lecz jest środkiem do pełnego zrealizowania lub wykorzystania świadczenia zasadniczego. Pojedyncze świadczenie traktowane jest zatem jak element świadczenia kompleksowego wówczas, jeżeli cel świadczenia czynności pomocniczych jest zdeterminowany przez czynność główną oraz nie można wykonać lub wykorzystać bez czynności pomocniczej czynności głównej.

Należy zauważyć, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz regulacje Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego sytemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z 11.12.2006, str. 1, z późn. zm.), nie regulują kwestii czynności złożonych. Jednakże, zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania podatkiem VAT oraz na podstawie polskiego i europejskiego orzecznictwa można stwierdzić, że świadczenie obejmujące z ekonomicznego i gospodarczego punktu widzenia jedną czynność nie powinno być sztucznie dzielone. W przypadku, gdy wykonywana czynność stanowi dla klienta całość, nie należy jej rozbijać na poszczególne elementy składowe, lecz traktować jako jedno świadczenie, zgodnie z elementem, który nadaje całemu świadczeniu charakter dominujący. Jeśli więc wykonywanych jest więcej czynności, a są one ze sobą ściśle powiązane oraz stanowią całość pod względem ekonomicznym i gospodarczym, to wówczas dla potrzeb VAT należy potraktować je jako jedną czynność opodatkowaną. Skutkiem powyższego, świadczenie pomocnicze, co do zasady dzieli los prawny świadczenia głównego, w szczególności w zakresie momentu powstania obowiązku podatkowego, miejsca świadczenia oraz stawki podatku od towarów i usług.

Nie ulega wątpliwości, że w przypadku czynności wykonywanych przez Wnioskodawcę można wyróżnić następujące elementy składowe: sprzedaż wyrobów stalowych (jak wskazał Wnioskodawca towaru wymienionego w załączniku nr 11 do ustawy), wydanie atestu (świadectwa jakości) tych wyrobów, wykonanie dodatkowych badań jakościowych oraz transport zamówionych towarów.

W przedmiotowej sprawie nie można stwierdzić, że usługi wydania atestu, wykonania dodatkowych badań jakościowych i transportowa sprzedawanych przez Wnioskodawcę towarów będą stanowiły cel sam w sobie i powinny być traktowane jako odrębne, niezależne świadczenie. W okolicznościach przedstawionych przez Wnioskodawcę, za dostawę złożoną – której rozdzielenie na poszczególne elementy byłoby nieuzasadnione i sztuczne – należy uznać dostawę wyrobów stalowych wraz z usługami wydania atestu, wykonania dodatkowych badań jakościowych oraz transportu.

Wydanie atestu, wykonanie dodatkowych badań oraz transport sprzedawanych przez Wnioskodawcę towarów stanowi integralną część dostawy wyrobów stalowych. Wnioskodawca obciąża kontrahentów kosztami wydania atestu, wykonania dodatkowych badań oraz transportu w związku ze sprzedażą tych towarów, a czynności te służą zrealizowaniu dostawy wyrobów stalowych. Wydanie atestu, wykonanie dodatkowych badań oraz transport nie mogą być zatem samodzielnym przedmiotem sprzedaży dla kontrahenta. W konsekwencji, dostawa wyrobów stalowych stanowi świadczenie główne, natomiast świadczeniami pomocniczymi są: usługi wydania atestu, wykonania dodatkowych badań jakościowych oraz transportowa, które są ściśle związane z dostawą wyrobów stalowych. Z ekonomicznego punktu widzenia dostawa wyrobów stalowych wraz z wydaniem atestu, wykonaniem dodatkowych badań oraz transportem są obiektywnie jedną transakcją, jaką niewątpliwie jest dostawa wyrobów stalowych. Zatem również z ekonomicznego punktu widzenia dostawa wyrobów stalowych wraz z wydaniem atestu, wykonaniem dodatkowych badań oraz transportem nie powinny być dzielone dla celów podatkowych na poszczególne elementy, gdyż tworzą jedną złożoną czynność.

Biorąc pod uwagę przedstawiony opis sprawy należy zatem stwierdzić, że w przedmiotowym przypadku mamy do czynienia z jednym przedmiotem opodatkowania – jedną czynnością, tj. dostawą wyrobów stalowych (towarów wymienionych w załączniku nr 11 do ustawy).

Podstawą opodatkowania z tytułu tych czynności będzie – zgodnie z art. 29a ust. 1 w zw. z ust. 6 pkt 2 ustawy – łączna wartość towarów oraz wydania atestu, wykonania dodatkowych badań i transportu. Koszt wydania atestu, wykonania dodatkowych badań i transportu towarów, którym obciążani są kontrahenci Wnioskodawcy w związku ze sprzedażą towarów, zwiększa kwotę należną od nabywcy z tytułu dostawy wyrobów stalowych i podlega opodatkowaniu na zasadach właściwych dla tej czynności.

Reasumując, w przypadku sprzedaży towarów wymienionych w załączniku nr 11 do ustawy, usługi dodatkowe – wydania atestu, wykonania dodatkowych badań jakościowych oraz transportu – należy uznać za świadczenie złożone z danym towarem i opodatkować według zasad właściwych dla dostawy wyrobów stalowych, czyli w mechanizmie odwrotnego obciążenia.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym dodatkowe usługi nie stanowią odrębnego świadczenia na gruncie podatku VAT, lecz stanowią element składowy świadczenia głównego, jakim jest dostawa wyrobów stalowych (wymienionych w załączniku nr 11 do ustawy) i jako element świadczenia zasadniczego powinny tym samym zostać opodatkowane według zasad właściwych dla świadczenia głównego, czyli według zasad opodatkowania właściwych dla dostawy wyrobów stalowych, jest prawidłowe.

Tutejszy organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Wnioskodawcy. Inne kwestie wynikające z opisu sprawy oraz stanowiska własnego, które nie zostały objęte pytaniem, nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 oraz 14f § 2 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone w wydanej interpretacji. Dotyczy to prawidłowości wystawianych przez Wnioskodawcę faktur, dokumentujących wykonane czynności.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.