Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL3-3.4011.106.2017.2.TW
z 24 sierpnia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 29 czerwca 2017 r. (data wpływu 4 lipca 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 lipca 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek – uzupełniony w dniu 16 sierpnia 2017 r. – o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

W najbliższym czasie Wnioskodawca ma zamiar rozpocząć prowadzenie własnej działalności gospodarczej zajmującą się usługami informatycznymi PKD. 62.02.Z, tj. działalność związana z doradztwem w zakresie informatyki, gdzie zamierza pracować po kilkanaście godzin dziennie. Swoje dochody z działalności będzie opodatkowywać wg podatku liniowego, będzie także czynnym podatnikiem VAT.

Jakość powietrza w zurbanizowanych miastach nie należy w obecnych czasach do najlepszych i najzdrowszych. Utrzymanie zdrowego poziomu czystości i wilgotności powietrza w pomieszczeniu jest niemożliwe bez posiłkowania się dodatkowymi urządzeniami technologicznymi, takimi jak oczyszczaczo-nawilżacze powietrza. Komputer emituje stosunkowo dużo ciepła, co nie tylko zwiększa temperaturę powietrza, ale i zmniejsza wilgotność. W pracy przy komputerze, przepisy BHP sugerują odpowiedni zakres wilgotności powietrza, który ma swoje medyczne uzasadnienie – oddychanie suchym powietrzem nadwyręża układ odpornościowy, uszkadza narząd wzroku, powoduje problemy z oddychaniem oraz problemy z koncentracją, szczególnie, gdy użytkownik komputera spędza przy nim kilkanaście godzin dziennie.

Długotrwała praca przy komputerze, a jest to nieodzowne w zawodzie Wnioskodawcy, zwiększa ryzyko występowania dolegliwości narządów wzroku. Oczy przed monitorem pozostają przez długi czas skupione, co może skutkować zwiększonym napięciem akomodacyjnym. Podczas pracy przed komputerem zmniejsza się też częstotliwość mrugania, przez co odpowiednie nawilżanie rogówki jest zaburzone. W normalnych warunkach ludzkie oko mruga około 15-20 razy na minutę. Rekordziści podczas długotrwałej pracy z monitorem komputerowym potrafią mrugać tylko raz na minutę. Kolokwialnie mówiąc, zapominamy o mruganiu, bardzo często drastycznie spowalniamy ten proces. Do zapobiegania temu zjawisku pojawiły się już nawet specjalne programy, które podpowiadają, jak sobie z tym radzić i „przypominają” o mruganiu. Musimy dbać o higienę wzroku, o odpowiednie nawilżenie i kontrolować napięcie akomodacyjne. Nasze oczy nie są odpowiednio nawilżone, a w konsekwencji pojawia się suchość, pieczenie, a nawet bóle głowy. Nierzadko też obraz się rozmywa czy dwoi. Są to podstawowe symptomy tzw. syndromu widzenia komputerowego. Dlatego Wnioskodawca uważa, iż warto się zaopatrzyć w nawilżacz, by móc uniknąć powyższego ryzyka.

Od paru lat na rynku dostępne są elektroniczne nawilżacze powietrza, które zdecydowanie pomagają skupić się w miejscu pracy, gdzie Wnioskodawca wie, że będzie musiał spędzać kilkanaście godzin dziennie przy komputerze, co obecnie będąc przedsiębiorcą będzie jego codziennością.

Biorąc pod uwagę fakt, że będzie on używany w miejscu pracy Wnioskodawcy (początkowo będzie to wyodrębniona przestrzeń w wynajmowanym mieszkaniu, w przyszłości dedykowane małe biuro z nadzieją na rozrost firmy i przeniesienie do większego biura, gdy Wnioskodawca zacznie zatrudniać dodatkowych pracowników) Wnioskodawca uważa, że rozsądnym jest zatwierdzenie takiego urządzenia jako koszt uzyskania przychodu, gdyż bez tego urządzenia jego działalność ucierpi z co najmniej poniżej wymienionych powodów, biorąc pod uwagę:

1. problem z oczami, częściej będzie musiał korzystać ze zwolnień lekarskich, które zamrażają biznes i w oczywisty sposób zmniejszy mu się przychód co skutkuje, iż Wnioskodawca będzie w mniejszej kwocie bądź w ogóle nie będzie odprowadzać zaliczki na podatek dochodowy, gdyż jego przychody ulegną zdecydowanie obniżeniu,
2. problemy z koncentracją oraz bóle głowy, Wnioskodawca nie będzie w stanie współpracować z dużą ilością klientów, na czym ucierpi jego biznes, gdy będzie mógł pracować w mniejszym wymiarze godzin, na przykład 5 godzin zamiast 15 godzin dziennie,
3. plan powiększenia działalności i zatrudniania pracowników i kontraktorów, Wnioskodawca czuje się zobligowany zadbać o ich komfort i stan zdrowia, tak ażeby byli dla działalności dostępni oraz produktywni w jak największym wymiarze godzin.
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy wyżej wymieniony zakup oczyszczaczo-nawilżacza Wnioskodawca będzie mógł zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów w przyszłej prowadzonej przez niego działalności gospodarczej?

Zdaniem Wnioskodawcy kosztami uzyskania przychodów, zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Zatem kosztem uzyskania przychodów nie są wszystkie wydatki, ale tylko takie, które nie są wymienione w art. 23 i których poniesienie pozostaje w związku przyczynowo-skutkowym z uzyskaniem przychodu z danego źródła, bądź też zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera wykazu wydatków, który przesądzałby o ich zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów, zatem przyjmuje się, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, tak aby to źródło przyniosło przychody także w przyszłości.

Według oceny Wnioskodawcy istnieje związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy ww. wydatkiem a uzyskiwaniem przychodów z prowadzonej w zakresie usług informatycznych przyszłej działalności gospodarczej. Co niemniej istotne wydatek powyższy, jako niewskazany w art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie został przez ustawodawcę wyłączony z kosztów uzyskania przychodów.

Wobec powyższego Wnioskodawca uważa, iż w przyszłej prowadzonej przez niego działalności gospodarczej opiewającej na stałym kontakcie wzrokowym z monitorem komputera wydatek zakupu elektronicznego oczyszczaczo-nawilżacza Wnioskodawca mniema za bezwzględny i całkowicie potrzebny.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032, z późn. zm.): kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać celowość wydatku, tj. istnienie związku przyczynowego między jego poniesieniem a powstaniem lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania. Nie ma przy tym znaczenia, czy dany wydatek przyniósł oczekiwany skutek w postaci osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenie ich źródła. Istotne jest, czy w momencie jego ponoszenia podatnik mógł obiektywnie oceniając – oczekiwać takiego efektu.

Kosztem uzyskania przychodów będzie zatem taki koszt, który spełnia łącznie następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
• został właściwie udokumentowany,
• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
  
  

Warunkiem formalnoprawnym zakwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodów jest właściwe udokumentowanie faktu poniesienia danego wydatku. Należy ponadto wskazać, że wykazanie związku poniesionych kosztów z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz okoliczności, że ich poniesienie ma wpływ na wysokość osiąganych przychodów, obciąża podatnika.

Dany podmiot gospodarczy ma możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów poniesionych wydatków po wyłączeniu tych, których możliwość odliczenia jest wprost ograniczona w ustawie – związanych z uzyskiwanymi przychodami – pod warunkiem, że ich poniesienie ma związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu lub wiąże się z zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów.

Przy ustalaniu kosztów uzyskania przychodów każdy wydatek – poza wyraźnie wskazanymi w art. 23 ww. ustawy – wymaga indywidualnej oceny pod kątem związku z przychodem i racjonalnością działania dla osiągnięcia tego przychodu. Kosztami uzyskania przychodów będą zatem wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, jeżeli są one racjonalnie uzasadnione, a każdy wydatek powinien być oceniany przede wszystkim z tego punktu widzenia. Wszystkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione koszty pozwalają na normalne funkcjonowanie przedsiębiorstwa, a w sensie podatkowym zabezpieczają źródło przychodów.

Należy przy tym podkreślić, że ocena racjonalności poniesienia konkretnych wydatków jako kosztów uzyskania przychodu musi być dokonana w kontekście specyfiki (zakresu) prowadzonej działalności gospodarczej z uwzględnieniem istniejących czynników ekonomicznych, prawnych i innych mogących mieć wpływ na przedmiot działalności gospodarczej podatnika, przy uwzględnieniu płynności zmieniających się czynników wpływających na sytuację ekonomiczną przedsiębiorcy.

Kosztami uzyskania przychodów będą zatem wydatki w kontekście specyfiki (zakresu) prowadzonej działalności gospodarczej, jeżeli są one racjonalnie uzasadnione, mają związek z prowadzoną działalnością i przekładają się na uzyskanie bądź zabezpieczenie źródła przychodu przedsiębiorcy.

Konstrukcja przepisu dotyczącego kosztów uzyskania przychodów daje podatnikowi możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich kosztów (nie wymienionych w art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych), pod warunkiem że wykaże ich bezpośredni bądź pośredni związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. Tak więc kosztami uzyskania przychodów są wszelkie, racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 23 ww. ustawy.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawca zamierza rozpocząć prowadzenie własnej działalności gospodarczej, do której planuje zakup oczyszczaczo-nawilżacza powietrza. Urządzenie będzie wykorzystywane w miejscu pracy Wnioskodawcy. Elektroniczny nawilżacz powietrza pomoże skupić się Wnioskodawcy w miejscu prowadzenia działalności.

W konsekwencji należy stwierdzić, że zakup ww. urządzenia w znacznym stopniu poprawi warunki pracy Wnioskodawcy.

Zatem w niniejszej sprawie istnieje związek przyczynowo-skutkowy między poniesieniem kosztu a uzyskaniem przychodu z działalności gospodarczej.

W tym miejscu należy wskazać, że składniki majątku uznaje się za środki trwałe, jeżeli stanowią własność lub współwłasność, są kompletne i zdatne do użytku w dniu oddania do używania na potrzeby związane z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą, a przewidywany okres ich używania będzie przekraczał rok.

Jak stanowi bowiem art. 22a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

– o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Jednak zgodnie z art. 22d ust. 1 ww. ustawy: podatnicy mogą nie dokonywać odpisów amortyzacyjnych od składników majątku, o których mowa w art. 22a i 22b, których wartość początkowa, określona zgodnie z art. 22g, nie przekracza 3500 zł; wydatki poniesione na ich nabycie stanowią wówczas koszty uzyskania przychodów w miesiącu oddania ich do używania.

Przy czym – w myśl art. 22d ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: składniki majątku, o których mowa w art. 22a-22c, z wyłączeniem składników wymienionych w ust. 1, wprowadza się do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych zgodnie z art. 22n, najpóźniej w miesiącu przekazania ich do używania. Późniejszy termin wprowadzenia uznaje się za ujawnienie środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 4.

Ustawodawca dopuszcza również – w odniesieniu do składników majątku, których wartość początkowa w dniu przyjęcia do używania jest równa lub niższa niż 3500 zł – możliwość dokonania jednorazowego odpisu amortyzacyjnego (w miesiącu oddania do używania lub w miesiącu następnym).

Jak bowiem stanowi art. 22f ust. 3 ww. ustawy: odpisów amortyzacyjnych dokonuje się zgodnie z art. 22h-22m, gdy wartość początkowa środka trwałego albo wartości niematerialnej i prawnej w dniu przyjęcia do używania jest wyższa niż 3500 zł. W przypadku gdy wartość początkowa jest równa lub niższa niż 3500 zł, podatnicy, z zastrzeżeniem art. 22d ust. 1, mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych zgodnie z art. 22h-22m albo jednorazowo – w miesiącu oddania do używania tego środka trwałego lub wartości niematerialnej lub prawnej, albo w miesiącu następnym.

Wobec powyższego – wydatek poniesiony przez Wnioskodawcę na urządzenie, o którym mowa we wniosku – jeżeli jego wartość nie przekroczy 3500 zł i nie zostanie zaliczone do środków trwałych – można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów bezpośrednio w miesiącu oddania tego składnika do używania. Natomiast w sytuacji gdy urządzenie to będzie podlegało amortyzacji, to wówczas kosztem uzyskania przychodów będą odpisy amortyzacyjne według stawek ustawowych, możliwe jest przy tym dokonanie jednorazowego odpisu amortyzacyjnego. Z kolei w sytuacji gdy wartość zakupionego urządzenia będzie wyższa niż 3500 zł, to Wnioskodawca będzie zobowiązany dokonywać odpisy amortyzacyjne.

W niniejszej sprawie należy zaznaczyć, że nie mogą podlegać zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów wydatki poniesione na zakup wyposażenia pomieszczeń wspólnych wykorzystywanych zarówno do prowadzenia działalności gospodarczej, jak i na cele prywatne, ponieważ pomieszczenia wspólne nie są służą wyłącznie do prowadzenia działalności gospodarczej. Zatem wydatki te nie mogą podlegać zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów zgodnie z treścią art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Należy bowiem mieć na uwadze, że zgodnie z przepisem art. 23 ust. 1 pkt 49 ww. ustawy: nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków poniesionych na zakup zużywających się stopniowo rzeczowych składników majątku przedsiębiorstwa, niezaliczanych zgodnie z odrębnymi przepisami do środków trwałych – w przypadku stwierdzenia, że składniki te nie są wykorzystywane dla celów prowadzonej działalności gospodarczej, lecz służą celom osobistym podatnika, pracowników lub innych osób, albo bez uzasadnienia znajdują się poza siedzibą przedsiębiorstwa.

Z wniosku wynika jednak, że nawilżacz powietrza nie będzie służył celom osobistym Wnioskodawcy. Tym samym zasadne jest, aby wydatek poniesiony na jego zakup został ujęty w kosztach uzyskania przychodów prowadzonej przez Wnioskodawcę pozarolniczej działalności gospodarczej.

Reasumując – wymieniony w opisie sprawy zakup oczyszczaczo-nawilżacza Wnioskodawca będzie mógł – na zasadach opisanych w niniejszej interpretacji – zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów w przyszłej prowadzonej przez niego działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.