Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT1-3.4012.58.2017.2.AT
z 28 czerwca 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 17 marca 2017 r. (data wpływu 20 marca 2017 r.), uzupełnionym w dniu 29 maja 2017 r. (data wpływu), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• sposobu opodatkowania usług budowlanych (mieszkanie pokazowe) – jest prawidłowe;
• sposobu opodatkowania usług budowlanych (mieszkanie do dalszej odsprzedaży) – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 marca 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek, uzupełniony w dniu 29 maja 2017 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sposobu opodatkowania usług budowlanych (mieszkanie pokazowe i mieszkanie do dalszej odsprzedaży).

We wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku VAT. Działalność prowadzi od dnia … kwietnia 2010 r. Zajmuje się m.in. usługami architektonicznymi, jak projektowanie, ale także kompleksowym wykańczaniem wnętrz (roboty budowlano-montażowe) dla klientów indywidualnych - prywatnych, a także instytucjonalnych (firmy, deweloperzy).

Swoje usługi Wnioskodawca realizuje w tamach jednoosobowej działalności gospodarczej, zatrudniając pracowników na umowy o pracę, a także współpracując z firmami podwykonawczymi.

Do końca roku 2016 nie było wątpliwości i wszystkie usługi byty obciążone podatkiem VAT, zgodnie z ustawą.

Wątpliwości pojawiły się dopiero w roku 2017 w zakresie kwalifikowania transakcji do odwrotnego obciążenia.

W zakresie wykonywania prac z załącznika nr 14 ustawy o VAT dla klientów indywidualnych nie prowadzących działalności gospodarczej, według Wnioskodawcy, nic się nie zmienia.

Zmiana, według Wnioskodawcy, dotyczy sytuacji, gdy poza spełnieniem warunku wykonywania czynności wymienionych w załączniku 14 spełnione są także pozostałe 3 warunki, tzn.:

1. usługobiorcą jest zarejestrowany czynny podatnik VAT;
2. usługodawca jest podatnikiem VAT, który nie korzysta z tzw. zwolnienia podmiotowego (dla drobnych przedsiębiorców, z uwagi na nieprzekroczenie limitu sprzedaży 200 tys. zł);
3. usługodawca świadczy usługę jako podwykonawca.

Zakładając więc, że mamy do czynienia z sytuacją zarówno wykonywania usługi z cytowanego załącznika, jak również spełnione są pozostałe 2 warunki:

• usługobiorcą jest zarejestrowany czynny podatnik VAT;
• usługodawca jest podatnikiem VAT, który nie korzysta z tzw. zwolnienia podmiotowego dla drobnych przedsiębiorców, z uwagi na nieprzekroczenie limitu sprzedaży 200 tys. zł).

Pozostaje do weryfikacji warunek 3, czyli czy realizując daną transakcję Wnioskodawca będzie podwykonawcą, czy wykonawcą.

Sytuacja teraźniejsza z roku 2017:

Do Wnioskodawcy zwrócił się deweloper, aby Jego firma wykańczała mieszkanie pokazowe.

Wątpliwość Wnioskodawcy dotyczy stawki VAT, jaką należy zastosować do rozliczenia z deweloperem.

Jeśli deweloper zleca wykończenie mieszkania – kompleksowa usługa budowlano-montażowa w rozumieniu ustawy, jest więc odbiorcą końcowym. Zdaniem Wnioskodawcy, należy do faktury doliczyć stosowny VAT – nie będzie tutaj miało zastosowanie odwrotne obciążenie.

Sytuacja na przyszłość w 2017 – jeszcze nie miała miejsca w tym roku, ale z pewnością może się wydarzyć:

W przyszłości deweloper chcąc wykończyć kilka mieszkań, aby sprzedawać swoim klientom mieszkania od razu wykończone, gotowe do wprowadzenia się swoich klientów być może zleci kompleksową usługę budowlaną firmie Wnioskodawcy – z zamiarem późniejszej sprzedaży mieszkań wykończonych przez Jego firmę dalej – klientom indywidualnym.

Wnioskodawca oświadczył, że w zakresie usług, których dotyczą zapytania (stan faktyczny i zdarzenie przyszłe) klasyfikacja PKWiU z załącznika nr 14 ustawy o VAT przedstawia się następująco:

23 – 43.21.10.2 – Roboty związane z wykonywaniem pozostałych instalacji elektrycznych;

24 – 43.22.11.0 – Roboty związane z wykonywaniem instalacji wodno-kanalizacyjnych i odwadniających;

25 – 43.22.12.0 – Roboty związane z wykonywaniem instalacji cieplnych, wentylacyjnych i klimatyzacyjnych;

29 – 43.29.19.0 – Pozostałe roboty instalacyjne, gdzie indziej niesklasyfikowane;

30 – 43.31.10.0 – Roboty tynkarskie;

31 – 43.32.10.0 – Roboty instalacyjne stolarki budowlanej;

32 – 43.33.10.0 – Roboty związane z wykładaniem posadzek i oblicowywaniem ścian;

33 – 43.33.21.0 – Roboty związane z wykładaniem podłóg i ścian lastryko, marmurem, granitem lub łupkiem;

34 – 43.33.29.0 – Pozostałe roboty związane z wykładaniem podłóg i ścian (włączając tapetowanie), gdzie indziej niesklasyfikowane;

35 – 43.34.10.0 – Roboty malarskie;

36 – 43.34.20.0 – Roboty szklarskie;

37 – 43.39.11.0 – Roboty związane z wykonywaniem elementów dekoracyjnych;

38 – 43.39.19.0 – Roboty związane z wykonywaniem pozostałych wykończeniowych robót budowlanych, gdzie indziej niesklasyfikowanych.

W związku z powyższym opisem ostatecznie zadano następujące pytania:

1. Czy w przypadku wykonywania usług z zał. 14 ustawy o VAT, gdzie jako „usługobiorca” Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT, a „usługodawca” jest podatnikiem VAT, który nie korzysta z tzw zwolnienia podmiotowego (dla drobnych przedsiębiorców z uwagi na nie przekroczenie limitu sprzedaży 200 tys. zł) i jest to deweloper, który zleca firmie Wnioskodawcy kompleksową usługę budowlano-montażową wykończenia mieszkania pokazowego – w rozumieniu ustawy jest więc odbiorcą końcowym – Wnioskodawca powinien do faktury doliczyć stosowny VAT – gdyż nie będzie tutaj miało zastosowania odwrotne obciążenie?
2. Czy w przypadku wykonywania usług z zał. 14 ustawy o VAT, gdzie jako „usługobiorca” Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT, a „usługodawca” jest podatnikiem VAT, który nie korzysta z tzw. zwolnienia podmiotowego (dla drobnych przedsiębiorców, z uwagi na nieprzekroczenie limitu sprzedaży 200 tys. zł) i jest to deweloper, który zleca firmie Wnioskodawcy kompleksową usługę budowlano-montażową wykończenia mieszkań do dalszej odsprzedaży dla klientów indywidualnych – deweloper jest w tej transakcji generalnym wykonawcą, jako klient odbiorcą końcowym – i czy nie powinien zastosować odwrotnego obciążenia VAT, wystawić ze stawką VAT 0%, ponieważ status Wnioskodawcy, to podwykonawca dla tej transakcji?

Na tle zdarzenia przyszłego postawiono w tym aspekcie również pytanie:

Czy Wnioskodawca w takim przypadku staje się (Jego jednoosobowa działalność gospodarcza) podwykonawcą dewelopera (deweloper generalnym wykonawcą, jego klient odbiorcą końcowym) i czy nie powinien zastosować wówczas odwrotnego obciążenia?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Ad. 1.

Tak. Wnioskodawca uważa, że opisana w pyt. 1 transakcja nie będzie podlegała odwrotnemu obciążeniu i jest obciążona podatkiem VAT, zgodnie z ustawą, ponieważ Wnioskodawca nie będzie w tej transakcji podwykonawcą, ale głównym wykonawcą.

Ad. 2.

Tak. Wnioskodawca uważa, że opisana w pyt. 2 transakcja będzie podlegała odwrotnemu obciążeniu, ponieważ głównym wykonawcą będzie zlecający Wnioskodawcy – deweloper, odsprzedający efekty realizacji przez Wnioskodawcę innym odbiorcom, przez co status Wnioskodawcy w tej transakcji, to podwykonawca.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest:

• prawidłowe – w zakresie sposobu opodatkowania usług budowlanych (mieszkanie pokazowe);
• nieprawidłowe – w zakresie sposobu opodatkowania usług budowlanych (mieszkanie do dalszej odsprzedaży).

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r. poz. 1221) – zwanej dalej „ustawą” – opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju (…).

Jak stanowi art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Dla celów podatkowych złożone działania podatnika powinny być – co do zasady – traktowane jako jednolita całość. Oznacza to, że jeżeli podatnik dokonuje kilku świadczeń na rzecz klienta i są one ze sobą powiązane tak, że obiektywnie rzecz biorąc tworzą z ekonomicznego punktu widzenia jedną całość, którą jedynie sztucznie można byłoby podzielić, to te elementy lub świadczenia – dla celów podatku od towarów i usług – stanowią jedną całość. Wniosek taki wypływa m.in. z wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w sprawie pomiędzy Card Protection Plan Ltd (CPP) a Commissioners of Customs and Excise (sygn. C-349/96). Natomiast zgodnie z orzeczeniem Trybunału w sprawie C-321/94 pomiędzy Faaborg-Gelting Linien A/S a Finanzamt Flensburg, o tym, czy dana transakcja stanowi dostawę towarów czy świadczenie usług powinny decydować wszystkie okoliczności zawarcia tejże transakcji.

W ramach świadczenia złożonego wyróżnić można świadczenie podstawowe (zasadnicze) oraz świadczenia pomocnicze, które nie stanowią celu samego w sobie, ale służą wykonaniu świadczenia podstawowego. Świadczenie złożone jako jedną całość należy opodatkować według zasad właściwych dla świadczenia głównego.

Stosownie do art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy (w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2017 r.), podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające usługi wymienione w załączniku nr 14 do ustawy, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1. usługodawcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9;
2. usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT czynny.

Załącznik nr 14 do ustawy określający wykaz usług, o których mowa w wyżej cyt. art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy.

Według art. 17 ust. 1h ustawy, w przypadku usług wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy przepis ust. 1 pkt 8 stosuje się, jeżeli usługodawca świadczy te usługi jako podwykonawca.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy prawa, należy wskazać, że art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy wprowadza mechanizm polegający na przesunięciu obowiązku rozliczenia podatku VAT na podatnika, na rzecz którego świadczona jest usługa wymieniona w załączniku nr 14 do ustawy, jeżeli usługodawcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, natomiast usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT czynny. Przy czym, w przypadku usług wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy mechanizm odwrotnego obciążenia ma zastosowanie, jeżeli usługodawca świadczy te usługi jako podwykonawca.

Zatem, w przypadku gdy usługodawca będzie świadczył usługi wymienione w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy jako podwykonawca generalnego wykonawcy, zastosowanie będzie miał mechanizm odwrotnego obciążenia, a tym samym zobowiązanym do rozliczenia podatku będzie nabywający usługę, tj. generalny wykonawca. Natomiast transakcje, których przedmiotem jest świadczenie wymienionych w załączniku nr 14 do ustawy usług, które realizowane są przez wykonawcę/generalnego wykonawcę na rzecz inwestora (np. dewelopera budowlanego), podlegają opodatkowaniu według zasad ogólnych, tj. podatek VAT rozliczany jest przez wykonawcę/generalnego wykonawcę, natomiast inwestor otrzymuje fakturę na kwotę należności za wykonane usługi zawierającą podatek VAT.

Ustawa o VAT nie definiuje pojęcia podwykonawcy, zatem dla prawidłowego rozumienia terminu „podwykonawca” wystarczające będzie posłużenie się powszechnym jego znaczeniem wynikającym z wykładni językowej. Zgodnie z definicją zawartą w internetowym wydaniu Słownika języka polskiego, „podwykonawca – to firma lub osoba wykonująca pracę na zlecenie głównego wykonawcy” (http://sjp.pwn.pl/sjp/podwykonawca; 2503008).

Przy dalszych „podzleceniach” przyjąć należy podejście, zgodnie z którym podwykonawca zlecający jest – w stosunku do swojego podwykonawcy – głównym wykonawcą swojego zakresu prac.

Zgodnie z art. 17 ust. 2 ustawy, w przypadkach wymienionych w ust. 1 pkt 4, 5, 7 i 8, usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego.

Powołane regulacje ustawy wprowadzają mechanizm polegający na przeniesieniu obowiązku rozliczania podatku od towarów i usług na podatnika, na rzecz którego wykonana została ściśle określona usługa.

Mechanizm „odwrotnego obciążenia” podatkiem od towarów i usług stanowi odstępstwo od generalnej zasady wyrażonej w art. 193 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z 11.12.2006, str. 1, z późn. zm.) – dalej zwanej „Dyrektywą” – (zgodnie z którym osobą zobowiązaną do zapłaty VAT jest podatnik dokonujący dostawy towarów lub świadczenia usług) i przenosi obowiązek rozliczenia VAT należnego ze sprzedającego na nabywcę. Podstawą dla zastosowania tego szczególnego środka jest art. 199-199a Dyrektywy. W art. 199 ust. 1 oraz art. 199a ust. 1 Dyrektywy zawarty został zamknięty katalog transakcji, w odniesieniu do których państwa członkowskie mogą postanowić, że osobą zobowiązaną do zapłaty VAT jest podatnik podatku od towarów i usług – odbiorca towarów i usług będących przedmiotem tych transakcji, wśród których wymieniono dostawę zużytych materiałów, zużytych materiałów nienadających się do ponownego użycia w tym samym stanie, złomu, odpadów przemysłowych i nieprzemysłowych, odpadów przetwarzalnych, częściowo przetworzonych odpadów oraz dostawy pewnych towarów i świadczenia usług wymienionych w załączniku VI [ art. 199 ust. 1 lit. d) Dyrektywy]. Do decyzji państw członkowskich Unii Europejskiej pozostawiono zarówno ewentualne zaimplementowanie tego mechanizmu na grunt krajowych regulacji, jak również kwestię, które spośród enumeratywnie wskazanych w dyrektywie towarów i usług zostaną nim objęte.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jak stanowi art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i przepisów wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

I tak, stosownie do art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Według art. 146a pkt 2 ustawy, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.

W myśl art. 41 ust. 12 ustawy, stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym rozumie się obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 - wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, z zastrzeżeniem ust. 12b, o czym stanowi art. 41 ust. 12a ustawy.

Na podstawie art. 41 ust. 12b ustawy, do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym określonego w ust. 12a nie zalicza się:

1. budynków mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 300 m^²;
2. lokali mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 150 m^².

W przypadku budownictwa mieszkaniowego o powierzchni przekraczającej limity określone w ust. 12b stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej (art. 41 ust. 12c ustawy).

Zgodnie z art. 106e ust. 1 pkt 18 ustawy, faktura powinna zawierać w przypadku dostawy towarów lub wykonania usługi, dla których obowiązanym do rozliczenia podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze jest nabywca towaru lub usługi – wyrazy „odwrotne obciążenie”.

Jak stanowi art. 106e ust. 4 ustawy, faktura nie zawiera w przypadku dostawy towarów lub wykonania usługi, dla których obowiązanym do rozliczenia podatku, zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 7 i 8, jest nabywca towaru lub usługobiorca – danych określonych w ust. 1 pkt 12-14.

Z treści złożonego wniosku wynika, że Wnioskodawca realizuje czynności wymienione w załączniku nr 14 do ustawy o VAT pod pozycjami: 23-25 i 29-38, sklasyfikowanych według PKWiU wskazanym w tym załączniku dla poszczególnych czynności wymienionych pod tymi pozycjami. Czynności realizowane są w zakresie stanu faktycznego na rzecz dewelopera, który zleca wykończenie mieszkania – kompleksowa usługa budowlano-montażowa w rozumieniu ustawy, jest więc odbiorcą końcowym. Natomiast w zakresie zdarzenia przyszłego wykonywane są na rzecz dewelopera, który w przyszłości chce wykończyć kilka mieszkań, aby sprzedawać swoim klientom mieszkania od razu wykończone, gotowe do wprowadzenia się swoich klientów.

Na tym tle Wnioskodawca powziął wątpliwość dotyczącą opodatkowania ww. robót – zastosowania przepisów art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy.

Biorąc pod uwagę przedstawione we wniosku okoliczności sprawy oraz treść powołanych przepisów:

• w zakresie pytania nr 1 (stan faktyczny) – zgodzić należy się z Wnioskodawcą, że nie znajdują tutaj zastosowania zasady opodatkowania w ramach tzw. mechanizmu odwrotnego obciążenia (tu: o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy). W tym przypadku pomiędzy Wnioskodawcą, a deweloperem nie istnieje stosunek podwykonawstwa w ramach obowiązującej z inwestorem (deweloperem) umowy o roboty budowlane. W związku z tym transakcja jest opodatkowana VAT według zasad ogólnych z zastosowaniem właściwej stawki VAT. W tej sytuacji nie znajdują zastosowania przepisy art. 106e ust. 1 pkt 18 i art. 106e ust. 4 ustawy, wobec czego faktura wystawiana przez Wnioskodawcę, dokumentująca czynność, winna zawierać wyszczególniony VAT w stosownej stawce (tu: w przypadku robót wykonanych w obiektach budowlanych lub ich częściach zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym – stawka VAT w wysokości 8%). Dlatego też stanowisko Wnioskodawcy w tym zakresie uznano za prawidłowe;
• w zakresie pytania nr 2 (zdarzenie przyszłe) – wbrew twierdzeniu Wnioskodawcy – stwierdzić należy, że czynność nie będzie podlegała opodatkowaniu według zasad wskazanych w art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy. W tej sytuacji bowiem nie wystąpi sytuacja, w której Wnioskodawca działać będzie jako podwykonawca, czyli firma lub osoba wykonująca pracę na zlecenie głównego wykonawcy (art. 17 ust. 1h ustawy). Kontrahent Wnioskodawcy zlecający te roboty będzie bowiem deweloperem (inwestorem) zamawiającym określone prace, których efekty dopiero później zostaną wraz z dostawą mieszkań przeniesione na rzecz klientów tego dewelopera. Nieuprawnione jest więc wywodzenie istnienia jakiegokolwiek stosunku podwykonawstwa pomiędzy klientem indywidualnym dewelopera, deweloperem, a Wnioskodawcą – wystąpią tutaj odrębne stosunki prawne. W niniejszej sprawie zamawiającym i zlecającym określone prace jest wyłacznie deweloper, nie zaś klient dewelopera, na którego zlecenie ten deweloper w ramach stosunku prawnego z klientem zamawia robotę budowlano-montażową u swojego podwykonawcy (w ramach stosunku podwykonawstwa). Błędnie zatem Wnioskodawca przyjmuje, że deweloper będzie działał jako główny wykonawca, odsprzedający efekty realizacji (tu: odsprzedający efekty realizacji prac) przez Wnioskodawcę innym odbiorcom, przez co status Wnioskodawcy w tej transakcji, to podwykonawca. Należy zaakcentować, że klient dewelopera nie będzie znajdował się względem Wnioskodawcy w żadnych stosunku prawnym. Deweloper odsprzeda klientowi konkretny efekt prac w ramach niezależnej (odrębnej) transakcji.

Tym samym Wnioskodawca zobowiązany będzie do opodatkowania wskazanych robót według zasad ogólnych, wyszczególniając na wystawianej fakturze dokumentującej czynność stosowną stawkę VAT (tu: w przypadku robót, które zostaną wykonane w obiektach budowlanych lub ich częściach zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym – stawka VAT w wysokości 8%). Zaznaczyć w tym miejscu należy, że w odniesieniu do opisanych we wniosku robót objętych zapytaniem Wnioskodawcy nr 2 obowiązujące przepisy w zakresie VAT nie przewidują zastosowania stawki w wysokości 0% (tu: w odniesieniu do czynności, które według Wnioskodawcy opodatkowane są według tzw. odwrotnego obciążenia VAT). Wobec tego, przepisy art. 106e ust. 1 pkt 18 i art. 106e ust. 4 ustawy nie znajdą zastosowania. Z tych też powodów stanowisko Wnioskodawcy w zakresie zdarzenia przyszłego uznano za nieprawidłowe.

Niniejsza interpretacja nie rozstrzyga prawidłowości klasyfikacji usług dokonanej przez Wnioskodawcę w świetle PKWiU. Wobec tego została ona wydana przy założeniu, że Wnioskodawca poprawnie zakwalifikował świadczone usługi do odpowiedniego grupowania PKWiU. Tutejszy organ nie jest bowiem uprawniony, w ramach określonych w art. 14b § 1 ww. ustawy Ordynacja podatkowa, do zajmowania stanowiska w zakresie prawidłowości formalnego przyporządkowania towaru lub usługi do grupowania statystycznego.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.