2017.09.05 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-2.4012.189.2017.2.RD
z 5 września 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 22 maja 2017 r. (data wpływu 23 maja 2017 r.), uzupełnionym w dniu 6 lipca 2017 r. (data wpływu 11 lipca 2017 r.) na wezwanie tut. Organu z dnia 26 czerwca 2017 r (skutecznie doręczone w dniu 30 czerwca 2017 r. ), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług jest:

prawidłowe w zakresie opodatkowania dostawy nieruchomości w odniesieniu do sieci kanalizacyjnej, wodociągowej, elektrycznej i oświetlenia oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących nabycie sieci kanalizacyjnej, wodociągowej, elektrycznej i oświetlenia, placów, dróg oraz zbiorników paliw,
nieprawidłowe w zakresie opodatkowania dostawy nieruchomości w odniesieniu do budynku stacji paliw, wiaty stalowej, placów i dróg, zbiorników paliw oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących nabycie budynku stacji paliw, wiaty stalowej.

UZASADNIENIE

W dniu 23 maja 2017 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy nieruchomości oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących nabycie nieruchomości.

Wniosek uzupełniony został pismem z dnia 6 lipca 2017 r., złożonym w dniu 6 lipca 2017 r. (data wpływu 11 lipca 2017), będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z dnia 26 czerwca 2017 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka cywilna G. prowadzi działalność od 12 września 2006 r. Jest czynnym podatnikiem VAT.

Przedmiotem działalności spółki jest:

produkcja masy betonowej prefabrykowanej - PKD 23.63.Z,
produkcja wyrobów budowlanych z betonu - PKD 23.61.Z,
sprzedaż detaliczna drobnych wyrobów metalowych, farb, szkła prowadzona w wyspecjalizowanych sklepach - PKD 47.52.Z,
sprzedaż hurtowa drewna, materiałów budowlanych, wyposażenia sanitarnego - PKD 46.73.Z,
pozostałe badania i analizy techniczne (stacja kontroli pojazdów) - PKD 71.20.Z,
sprzedaż detaliczna akcesoriów do pojazdów samochodowych z wyłączeniem motocykli - PKD 45.32.Z,
konserwacja i naprawa pojazdów samochodowych z wyłączeniem motocykli - PKD 45.20.Z,
roboty związane z budową dróg i autostrad - PKD 42.11.Z,
wynajem i zarządzanie nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi - PKD 68.20.Z,
przygotowywanie i dostarczanie żywności dla odbiorców zewnętrznych (katering) - PKD 56.12.Z,
restauracje i inne stałe placówki gastronomiczne - PKD 56.10.A,
pozostała działalność gastronomiczna - PKD 56.21 Z,
sprzedaż detaliczna prowadzona w niewyspecjalizowanych sklepach z przewagą żywności , napojów i wyrobów tytoniowych - PKD 47.11.Z,
sprzedaż detaliczna napojów alkoholowych i bezalkoholowych prowadzona w wyspecjalizowanych sklepach - PKD 46.12.Z,
działalność agentów zajmujących się sprzedażą paliw, rud metali i chemikaliów przemysłowych - PKD 46 12.Z - została zgłoszona od 5 stycznia 2017 r. nie jest aktualnie prowadzona ze względu na brak stosownej koncesji na obrót paliwami.

Spółka cywilna dokonała w dniu 16 stycznia 2017 r. nabycia od Spółki pod firmą F. spółka z ograniczoną odpowiedzialnością nieruchomość zabudowaną czynną stacją paliw (działającą na podstawie koncesji z dnia 2 czerwca 2009 r. wydanej przez Urząd Regulacji Energetyki na rzecz sprzedającej Spółki) wraz z urządzeniami (z wyłączeniem towarów handlowych tj. paliwa, gazu, inne) oznaczoną nr ewidencyjnym 10318/3 o pow. 0,3160 ha za cenę w kwocie 2 700 000,00 zł (słownie dwa miliony siedemset tysięcy złotych) netto plus podatek VAT 621 000,00 zł. Nieruchomość ta jest zabudowana wolnostojącym, jednokondygnacyjnym murowanym budynkiem handlowo-usługowym (stacja paliw) o powierzchni 226 m.kw., zbiornikami podziemnymi na paliwa, jednego podziemnego zbiornika LPG, dystrybutorów paliwowych nad którymi znajduje się wiata konstrukcji stalowej, placem postojowym z utwardzoną nawierzchnią, dróg wjazdowych i wjazdowo-manewrowych, oświetlenia placu, systemu monitoringu i kanalizacji wodnościekowej i deszczowej.

Nabycie wymienionych składników nastąpiło w wyniku oświadczenia o wykonaniu prawa pierwokupu (akt notarialny z 2 stycznia 2017 r. i aktu notarialnego z dnia 16 stycznia 2017 r. - umowy przeniesienia własności w wykonaniu warunkowej umowy sprzedaży sporządzonej 30 listopada 2016 r.(Strony umowy: Spółka „F” i Spółka „B”). W warunkowej umowie sprzedaży (akt notarialny z 30 listopada 2016 r. par. 9 zapisano że stawiający oświadczają iż niniejsza sprzedaż nie jest sprzedażą zorganizowanej części przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 55¹ k.c. i art. 55 k.c., następuje bez oznaczenia indywidualizującego przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnionej części, własności ruchomości w tym urządzeń materiałów, towarów i wyrobów oraz innych praw rzeczowych do nieruchomości lub ruchomości, praw wynikających z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikających z innych stosunków prawnych, wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środków pieniężnych, koncesji, licencji, zezwoleń, patentów i innych praw własności przemysłowej, majątkowych praw autorskich i majątkowych praw pokrewnych, tajemnic przedsiębiorstwa, ksiąg i dokumentów związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej, pracowników i ich praw przysługujących im zgodnie z kodeksem pracy.

Strony w par. 10 aktu notarialnego z 30 listopada 2016 r. zgodnie oświadczyły że w dniu 24 listopada 2016 r. złożyli do Naczelnika Urzędu Skarbowego zgodne oświadczenie w trybie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług o wyborze przez nich opodatkowania dostawy budynków i budowli lub ich części w związku ze sprzedażą nieruchomości. Tej samej treści oświadczenie o wyborze opodatkowania sprzedaży tej nieruchomości przez Spółkę „F.” i Spółkę „G.” zostało złożone 2 stycznia 2017 r. w Urzędzie Skarbowym (par. 2 akt notarialny z 16 stycznia 2017 r.).

W paragrafie 3 umowy o przeniesieniu własności zapisano, że Mariusz K. działający w imieniu i na rzecz Spółki pod firmą F. sp. z o.o oświadcza, że w wykonaniu warunkowej umowy sprzedaży zawartej w dniu 30 listopada 2016 r. - przenosi na rzecz Bożeny i Kazimierza małżonków G. własność nieruchomości zabudowanej czynną stacją paliw (działającą na podstawie koncesji z dnia 2 czerwca 2009 r. wraz z urządzeniami - oznaczonej numerem ewidencyjnym 10318/3 o pow. 0,3160 ha -z wyłączeniem towarów handlowych tj. paliwa, gazu inne a Bożena i Kazimierz małżonkowie G. na przeniesienie to wyrażają zgodę. Nieruchomość tę nabędą jako wspólnicy spółki prawa cywilnego w ramach i do celów prowadzonej działalności gospodarczej pod nazwą G. spółka cywilna

W paragrafie 4 umowy o przeniesieniu własności (akt notarialny z 16 stycznia 2017 r.) zapisano, że z wynikającej z warunkowej umowy sprzedaży (2 700 000 zł netto) - kwotę łączną 492 000,00 zł brutto Bożena i Kazimierz G. zapłacili 02 stycznia 2017 r. przelewem na konto sprzedającej spółki.

Na okoliczność otrzymanej zapłaty sprzedawca - Spółka „F” wystawiła fakturę z 3 stycznia 2017 r. na wartość 400 000,00 zł netto, podatek VAT 92 000,00 zł, wartość brutto 492 000,00 zł. Pozostała część płatności z tyt. tej transakcji netto 2 300 000,00 zł, podatek VAT 529 000,00 zł została udokumentowana fakturą z 16 stycznia 2017 r. Na fakturze wyszczególniono: 1-nieruchomość (działka gruntu o pow. 0,3160 ha nr 10318/3 zabudowana, 2 - kiosk murowany, 3 - wiata stalowa, 4 - plac i chodniki, 5 - sieć kanalizacyjna, 6 - sieć wodociągowa, 7 - linia elektryczna i oświetlenie, 8 - zbiornik paliwa 50m, 9 - zbiornik paliwa 25m, 10 - zbiornik paliwa 25 m, 11- zbiornik paliwa 25, 11 - zbiornik na gaz LPG, 12 - zbiornik paliwa 50m nieczynny, 13 - dystrybutory - 3 szt., 14 - system telewizji dozorowej, 15 - piec CO, 16 - klimatyzator, 17 - meble sklepowe, 18 - meble mag. biurowe, socjalne, 19 - zaliczka z dnia 3 stycznia 2017 r.

Należności wynikające z fv zostały uregulowane przelewem w następujący sposób: kwotę 907 476,00 zł wpłacono na rzecz Banku Spółdzielczego kwotę 1 094 025,47 zł wpłacono na rzecz spółki A S.A. kwotę 192 710,87 zł wpłacono na rzecz spółki B. kwotę 634 787,66 zł na rzecz sprzedawcy - Spółki „F”.

Powyższy sposób zapłaty został określony celem całkowitej spłaty zadłużenia zbywającej Spółki wynikającego z umów kredytowych, umowy o współpracę, innych wierzytelności został zapisany w paragrafie 4 aktu notarialnego z 16 stycznia 2017 r.

Następnie po dokonaniu transakcji, strony umowy tj. Spółka G. i Spółka „F.” zawarły umowę najmu na czas nieokreślony, z której wynika, że wynajmujący - Spółka G. zezwala na korzystanie z budynku i urządzeń stacji paliw a najemca - Spółka „F” zobowiązany jest do zapłaty wynajmującemu czynszu w kwocie 14 000,00 zł netto miesięcznie w terminie do 15 każdego dnia miesiąca. Celem zawartej umowy była możliwość kontynuacji dalszej działalności w zakresie sprzedaży paliw przez Spółkę „F.” oraz niemożliwość samodzielnego prowadzenia tej działalności przez Spółkę G. z powodu braku stosownej koncesji, na obrót paliwami a także braku przeszkolonych pracowników oraz umów z dostawcami paliw.

W uzupełnieniu do wniosku Wnioskodawca wskazał, że zabudowania będące przedmiotem zakupu wg prawa budowlanego stanowią:

kiosk murowany -stacja paliw (KŚT-103) - budynek
wiata stalowa (KŚT-103) - budynek
plac i chodniki-(KŚT-220)- budowla
sieć kanalizacyjna i sieć wodociągowa (KŚT 211) - budowla
linie elektryczne i oświetlenie (KŚT-211) - budowla
zbiorniki na paliwa i LPG podziemne - (KŚT-104) – budowla.

Na podstawie danych od Zbywcy ustalono, że ww. obiekty zostały wybudowane systemem gospodarczym w latach 1990 - 1991 i wprowadzone do ewidencji środków trwałych w IV kw. 1991 r. tj. przed obowiązywaniem ustawy o VAT. Przez cały czas wykorzystywane były na cele prowadzonej działalności w zakresie sprzedaży paliw. Od wejścia w życie przepisów ustawy o VAT, służyły tylko i wyłącznie sprzedaży opodatkowanej.

W okresie użytkowania poniesiono następujące nakłady, korzystające z odliczenia VAT na ich ulepszenie :

budynek stacji paliw - nakłady w 1997 r. - poniżej 30%, nakłady w 2008 - powyżej 30% oddany od użytkowania w 2008 r.,
wiata stalowa - nakłady w 1997 r. powyżej. 30% - oddany do użytkowania 1997 r.
place i drogi - nakłady w 1997 poniżej 30% i nakłady w 2008 powyżej 30% oddany do użytkowania 2008 r. i nakłady 2009, 2012-2015 powyżej 30% - oddany do użytkowania 2017 r.(przed sprzedażą)
sieci kanalizacyjne, wodociągowe i elektryczne z oświetleniem nie ponoszono nakładów,
zbiorniki paliw - nakłady w latach 2008-2009 i 2012-2015 powyżej 30% - oddany do użytkowania 2017 r. (przed sprzedażą).

Po ulepszeniach obiekty były wykorzystywane na opodatkowaną działalność w zakresie prowadzenia sprzedaży paliw przez Zbywcę i nie były przedmiotem wynajmu ani dzierżawy.

Będąca przedmiotem nabycia nieruchomość zabudowana czynną stacją paliw, służyła prowadzeniu działalności gospodarczej przez Spółkę - F w zakresie sprzedaży paliw i innych artykułów sprzedawanych zwyczajowo na stacjach paliw. Jest to jej podstawowa i jedyna działalność więc posiadała strukturę organizacyjną, funkcjonalną i finansową służącą temu celowi.

Nabyty zespół składników majątkowych będzie posiadał zdolność do funkcjonowania jako samodzielny podmiot gospodarczy po uzyskaniu przez nabywcę stosownego pozwolenia (koncesji) na sprzedaż paliw oraz zorganizowaniu dostaw towarów i zatrudnieniu wykwalifikowanej kadry pracowniczej.

Zbywca po dokonaniu zbycia składników majątkowych prowadzi dalej działalność gospodarczą w tym samym miejscu i zakresie co przed sprzedażą składników majątkowych z tym, że korzysta z tych obiektów w oparciu o umowę najmu zawartą na czas nieokreślony z Nabywcą nieruchomości.

Wnioskodawca i Zbywca są czynnymi zarejestrowanymi podatnikami podatku VAT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy nabycie nieruchomości zabudowanej czynną stacją paliw wraz z urządzeniami, z wyłączeniem towarów handlowych tj. paliwa, gazu i innych, nazwy przedsiębiorstwa, wierzytelności, koncesji, licencji i pozwoleń, ksiąg i dokumentów związanych z prowadzeniem działalności zobowiązań i kadry pracowniczej, na podstawie umowy przeniesienia własności w wykonaniu warunkowej umowy sprzedaży z dnia 16 stycznia 2017 r. na podstawie aktu notarialnego a następnie jej wynajem Sprzedającemu stanowić będzie dla Nabywcy nabycie przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części w rozumieniu przepisów art. 6 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług?
Czy uwzględniając złożone zgodne oświadczenia Stron o opodatkowaniu tej transakcji w trybie art. 43 ust 10 ustawy o podatku od towarów i usług nabyta nieruchomość wraz z naniesieniami podlega opodatkowaniu podatkiem VAT?
Czy Nabywcy przysługiwać będzie zgodnie z art. 86 ust. 1 i ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z wystawionych przez Sprzedającego faktur dokumentujących sprzedaż tej nieruchomości?

Zdaniem Wnioskodawcy, brak jest przesłanek w opisanym stanie faktycznym do uznania, że nabyta nieruchomość wraz z naniesieniami stanowi zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 6 pkt 1 ustawy o p.t.u.

Pojęcie przedsiębiorstwa nie zostało co prawda zdefiniowanie w ustawie o VAT, niemniej zgodnie z przyjętą wykładnią do której przychylają się także organy podatkowe i sądy administracyjne należy w tym przypadku odnieść się do definicji przedsiębiorstwa zawartej w art. 55 kodeksu cywilnego, który stanowi , że „Przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonych do prowadzenia działalności gospodarczej obejmuje w szczególności:

oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnionej części (nazwa przedsiębiorstwa, -własność nieruchomości lub ruchomości w tym urządzeń materiałów towarów i wyrobów oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości,
prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości wynikających z innych stosunków prawnych,
wierzytelności,
prawa z papierów wartościowych i środków pieniężnych,
koncesje, licencje, zezwolenia, patenty i inne prawa własności przemysłowej,
majątkowe prawa autorskie i majątkowych prawa pokrewne,
tajemnice przedsiębiorstwa,
księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 2 pkt 27e ustawy o VAT ilekroć w ustawie jest mowa o zorganizowanej części przedsiębiorstwa rozumie się przez to organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania. Aby zatem określony zespół składników majątkowych mógł zostać zakwalifikowany jako zorganizowana część przedsiębiorstwa musi odznaczać się pełną odrębnością organizacyjną i finansową a nabywca w oparciu o niego mógł kontynuować działalność zbywcy bez podejmowania dodatkowych czynności.

Stanowisko powszechnie stosowane przez organy podatkowe, sądy administracyjne i doktrynę prawa podatkowego każe uznawać dany zespół składników majątkowych za zorganizowaną część przedsiębiorstwa jeśli składniki te spełniają łącznie następujące kryteria: są wyodrębnione w istniejącym przedsiębiorstwie na płaszczyźnie organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej.

Wprawdzie w orzecznictwie sądowym i interpretacjach podatkowych dotyczących zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa, wskazuje się że nie muszą to być wszystkie elementy wymienione w kodeksie cywilnym ale konieczne jest by był to taki zestaw składników, który pozwoli na kontynuowanie przez nabywcę realizowanej uprzednio w tym przedsiębiorstwie działalności gospodarczej. (Wyrok NSA z 26 czerwca 2008 r syg I FSK 688/07) i już w chwili nabycia umożliwiał zgodnie z art. 2 pkt 27e w związku z art. 6 pkt 1 ustawy o VAT kontynuację tej samej działalności przez nabywcę (Wyrok NSA z 24 listopada 2016 I FSK 1316/15 i Wyrok NSA z 1 lutego 2017 I FSK 999/15). Gdy zaś przekazywany zespół aktywów przedsiębiorstwa jest niewystarczający do prowadzenia przez nabywcę w sposób trwały samodzielnej działalności gospodarczej w oparciu o przekazane składniki majątkowe, czynność taka jest objęta podatkiem VAT (Wyrok NSA z 25 czerwca 2013 r. sygn. akt I FSK 955/12).

W tym przypadku samo nabycie składników majątkowych - nieruchomości i ruchomości oraz zapłata niektórych zobowiązań sprzedającego, jednak bez przejęcia całej struktury funkcjonalnej, składającej się na działalność w zakresie sprzedaży paliw tzn. stosownych, pozwoleń i zezwoleń (koncesji), zawarcia umów o dostawę mediów i a także umów dotyczących dostaw paliw i towarów (np. umowy franczyzowej w oparciu o którą spółka „F” prowadzi działalność), pracowników obsługujących stację itp. nie pozwoliło spółce G. na kontynuację działalności w zakresie prowadzonym przez F. sp z o.o. Nieruchomość określona jako Stacja Paliw jest wynajmowana spółce „F” od której została zakupiona. Spółka „F” na tej stacji paliw prowadzi działalność na takich samych zasadach jak prowadziła przed sprzedażą, nie zmieniło się logo ani zakres prowadzonej przez nią działalności, natomiast spółka G. uzyskuje przychód z najmu nieruchomości (umowa najmu z 16 stycznia 2017 ). W przyszłości być może rozpocznie prowadzenie takiej działalności, jednak na dzień dzisiejszy nie rozpoczęła starań w tym kierunku.

Tak więc w momencie zakupu składników majątkowych spółka G. nie mogła wywiązać się z warunku funkcjonalności przedsiębiorstwa czy zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Musi dopiero je „zorganizować”, uzyskać stosowne pozwolenia, koncesje podpisać umowy z dostawcami paliw i innych towarów, zatrudnić wykwalifikowanych pracowników, tym bardziej, że do tej pory nie prowadziła działalności w tym zakresie i nie ma struktury pozwalającej niejako „włączyć zakupione składniki” w prowadzoną działalność jako zakład lub oddział. Odnotować przy tym należy, że zgodnie z wyrokami NSA z 24 listopada 2016 syg. akt I FSK 1316/15 i wyrokiem NSA z 1 lutego 2017 r. syg. akt I FSK 999/15 jeśli w przyszłości dojdzie do rozpoczęcia i prowadzenia działalności przez spółkę G w zakresie sprzedaży paliw to „następczo zawieranie umów umożliwiających prowadzenie nawet tożsamej co do charakteru działalności nie przesądza o jej kontynuacji w oparciu o zorganizowaną część przedsiębiorstwa. Takie ustalenie pomijałoby bowiem wskazany wyżej warunek funkcjonalności już w momencie nabycia składników majątkowych”.

Uregulowanie zaś niektórych zobowiązań przez nabywcę nie stanowi wartości niematerialnej w rozumieniu art. 2 ust. 27e, lecz powszechnie stosowaną praktykę w obrocie nieruchomościami służącą uwolnienieniu hipoteki nabywanej nieruchomości od zobowiązań Sprzedającego (w tym przypadku wobec Banku Spółdzielczego i spółki A. S.A (par. 1- str. 5 aktu-umowa przeniesienia własności w wykonaniu warunkowej umowy sprzedaży… z dnia 16 stycznia 2017 ). Zapłata zaś zobowiązań na rzecz Spółki „B” była naturalną konsekwencją przeniesienia własności w wykonaniu warunkowej umowy sprzedaży (str. 9 aktu-umowa przeniesienia własności w wykonaniu warunkowej umowy sprzedaży... z dnia 16 stycznia 2017). Pozostała część należności została zapłacona na wskazany przez sprzedającego rachunek bankowy.

Skoro więc poza przedmiotem transakcji pozostały powyższe elementy funkcjonalności istotne dla prowadzenia przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części w zakresie sprzedaży paliw, to zbywana nieruchomość wraz z innymi składnikami, stanowi w świetle przepisów ustawy VAT dostawę towarów, z której przychód przeznaczony został na dalsze prowadzenie działalności w niezmienionej postaci przez Spółkę „F”.

Stanowisko takie znajduje potwierdzenie np. w wyroku z dnia 6 października 1995 r. syg.akt SA/GD 1959/94, gdzie NSA wskazał, że zbycie przez podatnika tylko części jego aktywów z definicji nie może być zakwalifikowane jako zbycie przedsiębiorstwa, choćby nawet przedmiotem zbycia była zdecydowana większość składników funkcjonującego przedsiębiorstwa.

Nabyte składniki materialne przez spółkę G nie mogą jej służyć przy prowadzeniu działalności w zakresie sprzedaży paliw a elementy wyodrębnienia organizacyjnego finansowego i funkcjonalnego po stronie Nabywcy dotyczą innego zakresu działalności - tj. wynajmu nieruchomości.

Skoro Nabywca nie może skutecznie prowadzić działalności w zakresie sprzedaży paliw to zabudowana nieruchomość i inne składniki majątkowe nabyte w oparciu o umowę przeniesienia własności w wykonaniu warunkowej umowy sprzedaży - akt notarialny z 16 stycznia 2017 podlega przepisom ustawy o podatku od towarów i usług i powinna zostać opodatkowana zgodnie z tą ustawą jako dostawa towarów. Dla dostaw nieruchomości oprócz obowiązku opodatkowania stawką podstawową, przewidziano w ustawie możliwość zwolnienia takiej transakcji w trybie art. 43 ust. 1 pkt 10 i 10a ustawy. Zgodnie z artykułem 43 ust. 10 zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Zgodnie z art. 43 ust. 10a) zwalnia się dostawę budynków budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem o którym mowa w pkt 10 pod warunkiem że:

w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego
dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeśli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Ponadto, jak wynika z art. 43 ust. 7a ustawy, warunku o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b, nie stosuje się jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

Ustawa w art. 43 ust. 10 daje jednak możliwość zrezygnowania ze zwolnienia o którym mowa w ust. 1 pkt 10 i wybrania opodatkowania dostawy budynków, budowli i ich części pod warunkiem, że dokonujący dostawy i nabywca budynku, budowli i ich części:

są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni
złożą przed dniem dokonania dostawy tych obiektów właściwemu dla ich nabywcy naczelnikowi urzędu skarbowego zgodne oświadczenie, że wybierają opodatkowanie dostawy budynku, budowli, lub ich części.

W tym przypadku strony transakcji złożyły stosowne oświadczenie 2 stycznia 2017 r. do Naczelnika Urzędu Skarbowego wobec czego transakcja nabycia nieruchomości z dnia 16 stycznia 2017 została opodatkowana.

W związku z powyższym jeśli transakcja z 16 stycznia 2017 r. nie jest zbyciem przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części w trybie art. 6 ust. 1 ustawy i została wybrana forma jej opodatkowania w trybie art. 43 ust. 10 a nabyte składniki służą czynnościom podlegającym opodatkowaniu to nabywcy przysługiwać będzie zgodnie z art. 86 ust. 1 i 2 ustawy o podatku od towarów i usług prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z wystawionych przez Sprzedającego faktur nr 1/B/2017 z 3 stycznia 2017 r. i fv 4/B/2017 z 16 stycznia 2017 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest:

prawidłowe w zakresie opodatkowania dostawy nieruchomości w odniesieniu do sieci kanalizacyjnej, wodociągowej, elektrycznej i oświetlenia oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących nabycie sieci kanalizacyjnej, wodociągowej, elektrycznej i oświetlenia, placów, dróg oraz zbiorników paliw,
nieprawidłowe w zakresie opodatkowania dostawy nieruchomości w odniesieniu do budynku stacji paliw, wiaty stalowej, placów i dróg, zbiorników paliw oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących nabycie budynku stacji paliw, wiaty stalowej.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2017 r., poz. 1221) zwanej dalej ustawą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów rozumie się przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez towary, w myśl art. 2 pkt 6 ustawy, należy rozumieć rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W świetle przedstawionych powyżej przepisów, budynki, budowle oraz grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jak również oddanie gruntu w użytkowanie wieczyste oraz zbycie prawa użytkowania wieczystego gruntu stanowi dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Stosownie do art. 6 pkt 1 ustawy, przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie zawierają definicji „przedsiębiorstwa”, zatem dla potrzeb przepisów ustaw podatkowych należy więc odwołać się odpowiednio do przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2017 r., poz. 459)

Zgodnie z art. 55¹ ustawy Kodeks cywilny przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonych do prowadzenia działalności gospodarczej.

Obejmuje ono w szczególności:

oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);
własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;
prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;
wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;
koncesje, licencje i zezwolenia;
patenty i inne prawa własności przemysłowej;
majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;
tajemnice przedsiębiorstwa;
księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Definicja ta określa przedsiębiorstwo w sensie przedmiotowym. Przy czym powyższe wyliczenie jest katalogiem otwartym, więc wymienione elementy składowe przedsiębiorstwa mają jedynie charakter przykładowy. Jednakże sformułowanie przepisu tworzy domniemanie prawne, w myśl którego przedsiębiorstwo obejmuje każdy składnik zespołu, a zatem wszelkie dobra materialne i niematerialne podlegające ochronie prawnej i służące wykonywaniu celów gospodarczych.

Należy tu wskazać również art. 55² Kodeksu cywilnego, którym ustawodawca wprowadza zasadę, że czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko, co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych.

Zgodnie z art. 2 pkt 27e ustawy, przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa rozumie się organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Podstawowym wymogiem jest więc to, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa stanowiła zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań). Kolejnym warunkiem jest wydzielenie tego zespołu w istniejącym przedsiębiorstwie. Wydzielenie to ma zachodzić na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej (przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych). Elementami zespołu składników materialnych i niematerialnych, stanowiących zorganizowaną część przedsiębiorstwa, powinny być w szczególności aktywa trwałe, obrotowe, a także czynnik ludzki, czyli kadra pracownicza.

Wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że zorganizowana część przedsiębiorstwa ma swoje miejsce w strukturze organizacyjnej podatnika jako dział, wydział, oddział itp. Przy czym, w doktrynie zwraca się uwagę, że organizacyjne wyodrębnienie powinno być dokonane na bazie statutu, regulaminu lub innego aktu o podobnym charakterze.

Wyodrębnienie finansowe najpełniej realizowane jest w przypadku zakładu lub oddziału osoby prawnej. Wyodrębnienie finansowe nie oznacza samodzielności finansowej, ale sytuację, w której poprzez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Natomiast wyodrębnienie funkcjonalne należy rozumieć jako przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych. Zorganizowana część przedsiębiorstwa musi stanowić funkcjonalnie odrębną całość – obejmować elementy niezbędne do samodzielnego prowadzenia działań gospodarczych, którym służy w strukturze przedsiębiorstwa. Aby zatem część mienia przedsiębiorstwa mogła być uznana za jego zorganizowaną część, musi ona – obiektywnie oceniając – posiadać potencjalną zdolność do funkcjonowania jako samodzielny podmiot gospodarczy. Składniki majątkowe materialne i niematerialne wchodzące w skład zorganizowanej części przedsiębiorstwa muszą zatem umożliwić nabywcy podjęcie działalności gospodarczej w ramach odrębnego przedsiębiorstwa.

Podsumowując, zorganizowaną część przedsiębiorstwa tworzą składniki, będące we wzajemnych relacjach, takich by można było mówić o nich jako o zespole, a nie o zbiorze przypadkowych elementów, których jedyną cechą wspólną jest własność jednego podmiotu gospodarczego. Brak zaistnienia którejkolwiek z omawianych powyżej przesłanek wyklucza uznanie zespołu składników majątkowych przedsiębiorstwa za jego zorganizowaną część w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy. Oznacza to, że zorganizowana część przedsiębiorstwa nie jest sumą poszczególnych składników, przy pomocy których będzie można prowadzić odrębny zakład, lecz zorganizowanym zespołem tych składników, przy czym punktem odniesienia jest tutaj rola, jaką składniki majątkowe odgrywają w funkcjonowaniu przedsiębiorstwa (na ile stanowią w nim wyodrębnioną organizacyjnie i funkcjonalnie całość).

Zatem na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług mamy więc do czynienia ze zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa, jeżeli spełnione są wszystkie następujące przesłanki:

istnieje zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązań,
zespół ten jest organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie,
składniki te przeznaczone są do realizacji określonych zadań gospodarczych,
zespół tych składników mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące ww. zadania gospodarcze.

Brak zaistnienia którejkolwiek z omawianych przesłanek wyklucza uznanie zespołu składników majątkowych przedsiębiorstwa za jego zorganizowaną część w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy.

Z opisu sprawy wynika, że Spółka cywilna prowadzi działalność i jest czynnym podatnikiem VAT. Spółka cywilna dokonała w dniu 16 stycznia 2017 r. nabycia od Spółki pod firmą F spółka z ograniczoną odpowiedzialnością nieruchomości zabudowaną czynną stacją paliw (działającą na podstawie koncesji z dnia 2 czerwca 2009 r. wydanej przez Urząd Regulacji Energetyki na rzecz sprzedającej Spółki) wraz z urządzeniami (z wyłączeniem towarów handlowych tj. paliwa, gazu, inne) oznaczoną nr ewidencyjnym 10318/3 o pow. 0,3160 ha. Nieruchomość ta jest zabudowana wolnostojącym, jednokondygnacyjnym murowanym budynkiem handlowo-usługowym (stacja paliw) o powierzchni 226 m.kw., zbiornikami podziemnymi na paliwa, jednego podziemnego zbiornika LPG, dystrybutorów paliwowych nad którymi znajduje się wiata konstrukcji stalowej, placem postojowym z utwardzoną nawierzchnią, dróg wjazdowych i wjazdowo-manewrowych, oświetlenia placu, systemu monitoringu i kanalizacji wodnościekowej i deszczowej. Nabycie wymienionych składników nastąpiło w wyniku oświadczenia o wykonaniu prawa pierwokupu. W warunkowej umowie sprzedaży zapisano, iż niniejsza sprzedaż nie jest sprzedażą zorganizowanej części przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 55¹ k.c. i art. 55 k.c., następuje bez oznaczenia indywidualizującego przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnionej części, własności ruchomości w tym urządzeń materiałów, towarów i wyrobów oraz innych praw rzeczowych do nieruchomości lub ruchomości, praw wynikających z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikających z innych stosunków prawnych, wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środków pieniężnych, koncesji, licencji, zezwoleń, patentów i innych praw własności przemysłowej, majątkowych praw autorskich i majątkowych praw pokrewnych, tajemnic przedsiębiorstwa, ksiąg i dokumentów związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej, pracowników i ich praw przysługujących im zgodnie z kodeksem pracy. Będąca przedmiotem nabycia nieruchomość zabudowana czynną stacją paliw, służyła prowadzeniu działalności gospodarczej przez Spółkę - F w zakresie sprzedaży paliw i innych artykułów sprzedawanych zwyczajowo na stacjach paliw. Jest to jej podstawowa i jedyna działalność więc posiadała strukturę organizacyjną, funkcjonalną i finansową służącą temu celowi. Nabyty zespół składników majątkowych będzie posiadał zdolność do funkcjonowania jako samodzielny podmiot gospodarczy po uzyskaniu przez nabywcę stosownego pozwolenia (koncesji) na sprzedaż paliw oraz zorganizowaniu dostaw towarów i zatrudnieniu wykwalifikowanej kadry pracowniczej. Zbywca po dokonaniu zbycia składników majątkowych prowadzi dalej działalność gospodarczą w tym samym miejscu i zakresie co przed sprzedażą składników majątkowych z tym, że korzysta z tych obiektów w oparciu o umowę najmu zawartą na czas nieokreślony z Nabywcą nieruchomości.

Przedmiotem wątpliwości Wnioskodawcy jest kwestia czy nabycie nieruchomości zabudowanej czynną stacja paliw wraz z innymi obiektami będzie stanowić przedsiębiorstwo lub zorganizowaną część przedsiębiorstwa wyłączona z opodatkowania.

Mając na uwadze przedstawiony opis sprawy oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa, należy zgodzić się z Wnioskodawcą, że do sprzedaży nieruchomości zbudowanej czynną stacją paliw wraz z innymi obiektami o których mowa we wniosku nie będzie mieć zastosowania art. 6 pkt 1 ustawy. Nieruchomość będąca przedmiotem sprzedaży nie stanowi przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 55¹ ustawy Kodeks cywilny, bowiem jak wskazał Wnioskodawca transakcji nie będzie towarzyszył transfer kluczowych składników wchodzących w skład normatywnej definicji przedsiębiorstwa Zbywcy. Przedmiot planowanej transakcji nie będzie również stanowić zorganizowanej części przedsiębiorstwa, ze względu na niespełnienie przesłanek zawartych w art. 2 pkt 27e ustawy. Pomimo tego, iż jak wynika z opisu sprawy przedmiotowa nieruchomość stanowiła jedyną działalność Wnioskodawcy a więc posiadała strukturę organizacyjną, funkcjonalną i finansową to jednak nabyta nieruchomość zabudowana m.in. stacją paliw jak wskazuje Wnioskodawca nie będzie zdolna do funkcjonowania jako samodzielny podmiot gospodarczy. Na nabywcę (Wnioskodawcę) nie przejdą odpowiednie licencje i pozwolenia (koncesje na sprzedaż paliw płynnych), towary handlowe tj. paliwa, gaz a także pracownicy. Dopiero po uzyskaniu przez Wnioskodawcę stosownych pozwoleń (koncesji) na sprzedaż paliw oraz zorganizowaniu dostaw towarów czy też zatrudnieniu wykwalifikowanej kadry pracowniczej nabyta nieruchomość posiadałaby zdolność do funkcjonowania jako samodzielny podmiot gospodarczy. Natomiast z art. 2 pkt 27e ustawy wynika, że zespół składników materialnych i niematerialnych w tym zobowiązań powinien stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące określone zadania gospodarcze.

Wobec powyższego, przedmiotem planowanej transakcji będą składniki majątkowe niestanowiące przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy, o których mowa w art. 6 pkt 1 ustawy. Tym samym planowana transakcja sprzedaży nieruchomości zabudowanej stacją paliw wraz z innymi obiektami stanowić będzie przeniesienie własności konkretnych składników majątkowych, a więc dostawę towarów opodatkowaną podatkiem VAT na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 7 ust. 1 ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1 należy uznać za prawidłowe.

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednocześnie należy zaznaczyć, że w oparciu o art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i ust. 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Przy czym zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Zgodnie z przepisem art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy dostawa budynków, budowli i ich części jest zwolniona z VAT, chyba, że:

dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Jednocześnie, w świetle definicji zawartej w art. 2 pkt 14 ustawy, przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

wybudowaniu lub
ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Jak wynika z powyższych uregulowań, zwolnienie wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy stosuje się w odniesieniu do dostawy całości lub części budynków, budowli, jeżeli w stosunku do nich powstało pierwsze zasiedlenie, przy czym okres pomiędzy pierwszym zasiedleniem, a dostawą nie jest krótszy niż 2 lata. Wykluczenie z tego zwolnienia następuje w sytuacjach, gdy dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz w sytuacji, gdy od momentu pierwszego zasiedlenia do chwili sprzedaży nie minęły co najmniej 2 lata.

Jednocześnie należy zwrócić uwagę, że zwolnienie uregulowane w przepisie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy VAT ma charakter zwolnienia fakultatywnego, gdyż w myśl art. 43 ust. 10 ustawy VAT, podatnik może zrezygnować ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10, i wybrać opodatkowanie dostawy budynków, budowli lub ich części, pod warunkiem że dokonujący dostawy i nabywca budynku, budowli lub ich części:

są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni;
złożą, przed dniem dokonania dostawy tych obiektów właściwemu dla ich nabywcy naczelnikowi urzędu skarbowego, zgodne oświadczenie, że wybierają opodatkowanie dostawy budynku, budowli lub ich części.

Zgodnie z art. 43 ust. 11 ustawy oświadczenie, o którym mowa w ust. 10 pkt 2, musi również zawierać:

imiona i nazwiska lub nazwę, adresy oraz numery identyfikacji podatkowej dokonującego dostawy oraz nabywcy;
planowaną datę zawarcia umowy dostawy budynku, budowli lub ich części;
adres budynku, budowli lub ich części.

Tak więc ustawodawca daje podatnikom, dokonującym dostawy budynków, budowli lub ich części spełniających przesłanki do korzystania ze zwolnienia od podatku wskazanego w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy po spełnieniu określonych warunków – możliwość rezygnacji ze zwolnienia i opodatkowania transakcji na zasadach ogólnych. Niniejsze prawo zostało zawężone tylko do rezygnacji ze zwolnienia wynikającego z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Ponadto stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego;
dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów”.

Jednakże, w myśl ust. 7a cytowanego artykułu warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b, nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

Stosownie natomiast do art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowione zostały budynki lub budowle, rozstrzyga art. 29a ust. 8 ustawy o VAT, w myśl którego w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Należy zauważyć, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie definiują pojęcia „budynku” i „budowli”. W tym zakresie należy odnieść się do przepisów ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2016 r. poz. 290 ze zm.).

I tak, w myśl art. 3 pkt 1 ustawy Prawo budowlane, ilekroć w ustawie jest mowa o obiekcie budowlanym - należy przez to rozumieć budynek, budowlę bądź obiekt małej architektury, wraz z instalacjami zapewniającymi możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, wzniesiony z użyciem wyrobów budowlanych.

Stosownie do treści art. 3 pkt 2 ustawy Prawo budowlane, przez budynek należy rozumieć taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach.

Pod pojęciem budowli należy rozumieć każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak: obiekty liniowe, lotniska, mosty, wiadukty, estakady, tunele, przepusty, sieci techniczne, wolno stojące maszty antenowe, wolno stojące trwale związane z gruntem tablice reklamowe i urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne (Ffikacje), ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych, sieci uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni jądrowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową – art. 3 pkt 3 ustawy Prawo budowlane.

Zgodnie z art. 3 pkt 3a) ustawy Prawo budowlane, obiektem liniowym jest obiekt budowlany, którego charakterystycznym parametrem jest długość, w szczególności droga wraz ze zjazdami, linia kolejowa, wodociąg, kanał, gazociąg, ciepłociąg, rurociąg, linia i trakcja elektroenergetyczna, linia kablowa nadziemna i, umieszczona bezpośrednio w ziemi, podziemna, wał przeciwpowodziowy oraz kanalizacja kablowa, przy czym kable w niej zainstalowane nie stanowią obiektu budowlanego lub jego części ani urządzenia budowlanego.

Z kolei w myśl art. 3 pkt 9 ustawy Prawo budowlane, przez urządzenie budowlane należy rozumieć urządzenia techniczne związane z obiektem budowlanym, zapewniające możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, jak przyłącza i urządzenia instalacyjne, w tym służące oczyszczaniu lub gromadzeniu ścieków, a także przejazdy, ogrodzenia, place postojowe i place pod śmietniki.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca w dniu 16 stycznia 2017 r. nabył od Spółki nieruchomość zabudowaną czynną stacją paliw wraz z urządzeniami (z wyłączeniem towarów handlowych tj. paliwa, gazu, inne). Nieruchomość ta jest zabudowana wolnostojącym, jednokondygnacyjnym murowanym budynkiem handlowo-usługowym (stacja paliw), zbiornikami podziemnymi na paliwa, jednego podziemnego zbiornika LPG, dystrybutorów paliwowych nad którymi znajduje się wiata konstrukcji stalowej, placem postojowym z utwardzoną nawierzchnią, dróg wjazdowych i wjazdowo-manewrowych, oświetlenia placu, systemu monitoringu i kanalizacji wodnościekowej i deszczowej. W uzupełnieniu do wniosku Wnioskodawca wskazał, że zabudowania w postaci kiosku murowanego (stacja paliw), wiaty stalowej wg prawa budowlanego stanowią budynki natomiast plac i chodniki, sieć kanalizacyjna i sieć wodociągowa, linie elektryczne i oświetlenie oraz zbiorniki na paliwa i LPG podziemne stanowią budowle. Na podstawie danych od Zbywcy ustalono, że ww. obiekty zostały wybudowane w latach 1990-1991. Przez cały czas wykorzystywane były na cele prowadzonej działalności w zakresie sprzedaży paliw. Służyły tylko i wyłącznie sprzedaży opodatkowanej.

W okresie użytkowania poniesiono następujące nakłady, korzystające z odliczenia VAT na ich ulepszenie:

budynek stacji paliw - nakłady w 1997 r. - poniżej 30%, nakłady w 2008 - powyżej 30% oddany od użytkowania w 2008 r.,
wiata stalowa - nakłady w 1997 r. powyżej 30% - oddany do użytkowania 1997 r.
place i drogi - nakłady w 1997 poniżej 30% i nakłady w 2008 powyżej 30% oddany do użytkowania 2008 r. i nakłady 2009, 2012-2015 powyżej 30% - oddany do użytkowania 2017 r.(przed sprzedażą)
sieci kanalizacyjne, wodociągowe i elektryczne z oświetleniem nie ponoszono nakładów,
zbiorniki paliw - nakłady w latach 2008-2009 i 2012-2015 powyżej 30% - oddany do użytkowania 2017 r.(przed sprzedażą).

Po ulepszeniach obiekty były wykorzystywane w opodatkowanej działalność w zakresie prowadzenia sprzedaży paliw przez Zbywcę i nie były przedmiotem wynajmu ani dzierżawy.

W celu ustalenia czy w przedmiotowej sprawie w odniesieniu do nieruchomości zabudowanej znajduje zastosowanie zwolnienie z opodatkowania czy też opodatkowanie stawką podstawową należy w pierwszej kolejności rozstrzygnąć czy względem przedmiotowych budynków i budowli nastąpiło pierwsze zasiedlenie.

W kwestii rozumienia pojęcia „pierwsze zasiedlenie” wypowiedział się NSA w wyroku o sygn. I FSK 382/14 z dnia 14 maja 2015 r. W opinii Sądu, definicja „pierwszego zasiedlenia (zajęcia)” zawarta w Dyrektywie 112 ma charakter autonomiczny. Zatem nie było konieczne jej definiowanie w ustawie o VAT, poza przypadkami wskazanymi w treści art. 12 ust. 2 zdanie drugie Dyrektywy 112, czyli przebudowy budynku. Zdaniem Sądu polski ustawodawca nie miał uprawnienia do precyzowania warunków zastosowania kryterium pierwszego zasiedlenia w odniesieniu do sytuacji zaistniałych po wybudowaniu budynku. Stwierdzono też, że polski ustawodawca przekroczył granice swobodnego uznania pozbawiając podatników – takich jak w okolicznościach przedmiotowej sprawy – zwolnienia z VAT.

W konsekwencji, w kontekście analizowanej sprawy, a więc wybudowania i przyjęcia do użytkowania budynku Sąd w wyroku tym stwierdził, że „Wykładnia językowa, systematyczna i celowościowa dyrektywy 112 wskazuje wyraźnie, że ww. pojęcie należy rozumieć szeroko jako „pierwsze zajęcie budynku, używanie”. Zatem w taki sposób powinna być odczytywana definicja przewidziana w treści art. 2 pkt 14 ustawy o VAT”. Naczelny Sąd Administracyjny uznał więc, że skoro spółka użytkowała w części budynek na potrzeby działalności gospodarczej i czyniła to przez kilka lat, to spełniła warunki przewidziane dla zwolnienia od VAT na zasadach wskazanych w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy VAT.

W odniesieniu natomiast do przebudowanych budynków w wyroku tym zauważono, że artykuł 12 ust. 2 zdanie drugie Dyrektywy 112 przewiduje możliwość określenia przez państwo członkowskie szczegółowych zasad stosowania kryterium pierwszego zasiedlenia jedynie w odniesieniu do sprecyzowanej kategorii czynności, a mianowicie przebudowy budynków (co potwierdził w swoim wyroku TS J.J. Komen en Zonen Beheer Heerhugowaard BV, C-326/11, EU:C:2012:461, pkt 36). Polski ustawodawca zdecydował się na doprecyzowanie ww. pojęcia celem wyjaśnienia zakresu zwolnienia z VAT. Zatem w przypadku budynków/budowli na które poniesiono nakłady na ulepszenie w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, które stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej należy stosować definicję określoną w art. 2 ust. 14 lit. b) ustawy o VAT. W konsekwencji, w odniesieniu do budynków/budowli ulepszonych w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, gdzie ulepszenia stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej konieczne jest oddanie budynku (budowli lub ich części) do użytkowania w „wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu”. Budynek/budowla powinien być wydany nabywcy lub użytkownikowi do użytkowania. Przy czym, wydanie przedmiotowego obiektu nabywcy powinno nastąpić w ramach wykonania przez sprzedawcę czynności podlegającej opodatkowaniu. Użyte w art. 2 pkt 14 ustawy o podatku od towarów i usług sformułowanie „w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu” wskazuje na katalog czynności wymienionych w art. 5 ww. ustawy, czyli dana czynność musi podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, choć nie jest konieczne, aby faktycznie został naliczony podatek od tej czynności – może to być również czynność zwolniona od podatku.

W konsekwencji, pierwsze zasiedlenie w rozumieniu art. 2 pkt 14 lit. b ustawy o VAT będzie miało miejsce wówczas, kiedy zmodernizowany budynek/budowla zostanie sprzedany lub np. oddany w najem, dzierżawę, gdyż zarówno sprzedaż, jak i najem, dzierżawa są czynnościami podlegającymi opodatkowaniu podatkiem VAT. Jeżeli natomiast po ulepszeniu podatnik przyjmie do używania budynek/budowlę w swojej działalności, pomimo że dojdzie do korzystania z budynku/budowli to nie dochodzi do ww. pierwszego zasiedlenia.

Mając na uwadze powołane przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy stwierdzić należy, iż w odniesieniu do sieci kanalizacyjnych, wodociągowych, elektrycznych z oświetleniem zakwalifikowanych przez Wnioskodawcę wg ustawy Prawo budowlane do budowli dostawa nie odbywała się w ramach pierwszego zasiedlenia. Jak wskazał Wnioskodawca budowle przez cały czas były wykorzystywane na cele prowadzonej działalności w zakresie sprzedaży paliw i co istotne Wnioskodawca nie dokonywał ulepszeń niniejszych budowli, stanowiących co najmniej 30% ich wartości początkowej. Zatem spełniona została przesłanka o której mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 lit. a ustawy, gdyż budowle nie były sprzedawane w ramach pierwszego zasiedlenia, jak również została spełniona druga przesłanka, o której mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 lit. b ustawy warunkująca zwolnienie, gdyż od momentu pierwszego zasiedlenia do momentu sprzedaży minął okres dłuższy niż 2 lata. Tym samym dostawa budowli (sieć kanalizacyjna, wodociągowa, linie elektryczne i oświetlenie) mogła korzystać ze zwolniona na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, przy czym Wnioskodawca i Zbywca będący czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT w myśl art. 43 ust. 10 w zw. z art. 43 ust. 11 ustawy mogli zrezygnować ze zwolnienia i wybrać opodatkowanie ww. budowli.

W konsekwencji zbycie części gruntu, na którym posadowione są przedmiotowe budowle, przy uwzględnieniu treści art. 29a ust. 8 ustawy, skoro Wnioskodawca i zbywca zrezygnowali ze zwolnienia również podlega opodatkowaniu stawką podstawową, tj. 23%.

W odniesieniu zaś do budynków i budowli, na które ponoszono nakłady przekraczające 30% ich wartości początkowej, tj. kiosk murowany (stacja paliw), wiata stalowa, place i drogi, zbiorniki na paliwa, które były wykorzystywane jedynie w prowadzonej działalności gospodarczej i które po ulepszeniu nie były oddane w najem, dzierżawę lub inną umową o podobnym charakterze należy stwierdzić, że ich dostawa odbywała się w ramach pierwszego zasiedlenia. W tym przypadku sam fakt używania budynków, budowli w prowadzonej działalności gospodarczej związanej ze sprzedażą paliw po ulepszeniu przekraczającym 30% ich wartości początkowej nie spowodował pierwszego zasiedlenia i w konsekwencji nie mogły one korzystać ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy. Pierwszą czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT w odniesieniu do tych budynków, budowli była dopiero ich sprzedaż, co nie pozwala na zastosowanie zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie cytowanego wyżej artykułu.

Wobec braku zastosowania zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku od towarów i usług dla tych budynków, budowli które po ulepszeniu nie były przedmiotem najmu a były wykorzystywane tylko w prowadzonej działalności gospodarczej zasadne jest zbadanie możliwości korzystania ze zwolnienia od podatku na mocy art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy. Przepis art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT przewiduje zwolnienie od podatku VAT dla dostawy budynków, budowli lub ich części nieobjętej zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, pod warunkiem, że w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego oraz, że dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów. Dla zastosowania omawianego zwolnienia spełnione powinny być łącznie obie powyższe przesłanki. Przy czym, warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b, nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat (art. 43 ust. 7a ustawy o podatku od towarów i usług).

Jak wynika z okoliczności wskazanych przez Wnioskodawcę ww. budynki i budowle wybudowane zostały w latach 1990 – 1991 tj. przed obowiązywaniem ustawy o VAT. W konsekwencji Zbywcy nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z wznoszeniem konkretnych budynków, budowli. Zatem warunek o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10a lit. a ustawy został spełniony. Co prawda Wnioskodawca w odniesieniu do kiosku murowanego (stacji paliw) jak i wiaty stalowej ponosił wydatki na ich ulepszenie przekraczające 30% ich wartości początkowej wobec których Wnioskodawcy przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego jednak należy zauważyć, że po ulepszeniach budynki, były wykorzystywane do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat. Stacja paliw po ulepszeniu została oddana do użytkowania w 2008 r. zaś wiata stalowa po ulepszeniu została oddana do użytkowania w prowadzonej działalności gospodarczej w 1997 r. natomiast nabycie nieruchomości z posadowioną stacją paliw miało miejsce 16 stycznia 2017 r. Zatem spełniona została przesłanka wskazana w art. 43 ust. 7a ustawy w odniesieniu do kiosku murowanego (stacji paliw) i wiaty stalowej.

W konsekwencji sprzedaż kiosku murowanego (stacji paliw) jak i wiaty stalowej które po ulepszeniu przekraczającym 30% ich wartości początkowej nie zostały oddane w najem a służyły wyłącznie w prowadzeniu działalności gospodarczej korzysta ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a w zw. z art. 43 ust. 7a ustawy. Skoro zbywcy nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu wznoszenia budynków i które po ulepszeniu były wykorzystywane przez zbywce do czynności opodatkowanych przez okres dłuższy niż 5 lat to wypełnione zostały przesłanki ww. przepisów. Należy jednak mieć na uwadze, że zwolnienie budynków na mocy art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy powoduje, że Nabywca i Zbywca nie mogą zrezygnować ze zwolnienia i wybrać opodatkowania takiej dostawy.

Zatem zbycie części gruntu, na którym posadowione są przedmiotowe budynki, przy uwzględnieniu treści art. 29a ust. 8 ustawy, również objęte jest zwolnieniem od podatku od towarów i usług.

W odniesieniu zaś do placów i dróg oraz zbiorników paliw jak wynika z opisu sprawy po ulepszeniu przekraczającym 30% wartości początkowej tych budowli zostały one oddane do użytkowania w 2017 r. (przed sprzedażą) i w takiej sytuacji nie została spełniona przesłanka o której mowa w art. 43 ust. 7a ustawy o wykorzystywaniu ulepszonych budowli do czynności opodatkowanych przez 5 lat. Wobec powyższego dostawa placów, dróg oraz zbiorników paliw nie korzysta ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy.

Ponadto do placów, dróg oraz zbiorników paliw, które po ulepszeniu nie były przedmiotem najmu nie znajduje zastosowania zwolnienie o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy. Jak wskazał Wnioskodawca przedmiotowe budowle nie były wykorzystywane wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku.

W związku z powyższym place, drogi, zbiorniki paliw które po ulepszeniu przekraczającym 30% wartości początkowej nie były przedmiotem najmu i które po ulepszeniu zostały oddane do użytkowania w prowadzonej działalności gospodarczej w 2017 r. nie korzystają ze zwolnienia z opodatkowania w związku z czym sprzedaż placów, dróg i zbiorników paliw podlega opodatkowaniu VAT według stawki podstawowej, na podstawie art. 41 ust. 1 w związku z art. 146a pkt 1 ustawy, tj. 23%.

W konsekwencji zbycie części gruntu, na którym posadowione są przedmiotowe budowle, przy uwzględnieniu treści art. 29a ust. 8 ustawy, również podlega opodatkowaniu stawką podstawową, tj. 23%.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy w odniesieniu do sieci kanalizacyjnych, sieci wodociągowych, linii elektrycznych i oświetlenia należy uznać za prawidłowe. Jednakże stanowisko Wnioskodawcy w zakresie opodatkowania budynku kiosku murowanego (stacji paliw), wiaty stalowej oraz placów, dróg i zbiorników paliw należy uznać za nieprawidłowe. Wnioskodawca wywodzi zwolnienie z opodatkowania do budynku stacji paliw, wiaty stalowej oraz zbiorników paliw a także placów i dróg na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy i na tej podstawie składając odpowiednie oświadczenie o których mowa w art. 43 ust 10 w zw. z art. 43 ust. 11 ustawy wybrał opodatkowanie nabywanych budynków i budowli, podczas gdy stacja paliw oraz wiata stalowa korzysta ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zaś zbiorniki paliw, place i drogi nie korzystają ze zwolnienia z opodatkowania.

W odniesieniu zaś do prawa do odliczenia podatku naliczonego należy zauważyć, że w myśl art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

nabycia towarów i usług,
dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Z powyższego wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Ponadto podkreślić należy, że ustawodawca zapewnił podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jedno z takich ograniczeń zostało wskazane w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, zgodnie z którym nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku, gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca po nabyciu nieruchomości zabudowanej zawarł ze spółką „F” umowę najmu na czas nieokreślony, z której wynika, że Wnioskodawca zezwala na korzystanie z budynku i urządzeń stacji paliw a najemca zobowiązany jest do zapłaty czynszu w określonej kwocie w terminie do 15 każdego dnia miesiąca. Zatem nabywane składniki majątku będą służyły do wykonywania czynności opodatkowanych.

Jak ustalono powyżej, dostawa placów, dróg, zbiorników paliw oraz części gruntu, na którym posadowione są przedmiotowe budowle nie korzysta ze zwolnienia z opodatkowania natomiast w odniesieniu do sieci kanalizacyjnych, wodociągowych, linii elektrycznych i oświetlenia oraz części gruntu, na którym posadowione są przedmiotowe budowle, których dostawa korzysta ze zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, Wnioskodawca i zbywca zrezygnowali ze zwolnienia wybierając opodatkowanie.

Zatem Wnioskodawcy przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z wystawionych faktur dokumentujących nabycie placów, dróg, zbiorników paliw, sieci kanalizacyjnych, wodociągowych, linii elektrycznych i oświetlenia oraz części gruntu, na którym posadowione są przedmiotowe budowle.

Natomiast Wnioskodawcy nie będzie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z faktur dokumentujących nabycie budynku stacji paliw oraz wiaty stalowej oraz części gruntu, na którym posadowione są przedmiotowe budynki ponieważ dostawa w tym zakresie korzysta ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy. W tym przypadku brak prawa do odliczenia podatku naliczonego wynika, z art. 88 ust. 3a pkt 2 w związku z zaistnieniem przesłanek negatywnych określonych ww. przepisie.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego uznano za prawidłowe w zakresie nabytych placów, dróg, zbiorników paliw a także sieci kanalizacyjnych, wodociągowych, linii elektrycznych i oświetlenia, zaś w odniesieniu do budynku stacji paliw oraz wiaty stalowej stanowisko Wnioskodawcy uznano za nieprawidłowe. Wnioskodawca wywodził prawo do odliczenia w odniesieniu do wszystkich budynków i budowli w tym, do stacji paliw i wiaty stalowej, co jak ustalono nie miało miejsca w przedmiotowym przypadku.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Tut. Organ informuje, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin