Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-3.4010.39.2017.2.JKT
z 11 sierpnia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJI INDYWIDUALNEJ

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14e § 1a pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 201 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w wyniku uwzględnienia skargi do sądu administracyjnego z urzędu zmienia interpretację indywidualną z dnia 5 czerwca 2017 r. znak 0111-KDIB1-3.4010.39.2017.1.JKT i uznaje, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 31 marca 2017 r. (data wpływu 5 kwietnia 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy uzyskane przychody ze sprzedaży Środków Produkcji oraz poniesione przez Spółkę Koszty Środków Produkcji w sytuacji, gdy Środki Produkcji nie opuszczają obszaru SSE i są wykorzystywane do produkcji Wyrobów przez Spółkę w zakładzie Spółki w SSE, powinny być uznane za przychody oraz koszty (wyłącznie) działalności strefowej, korzystającej ze zwolnienia z podatku CIT na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o CIT (pytanie oznaczone we wniosku nr 1) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 kwietnia 2017 r., wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy uzyskane przychody ze sprzedaży Środków Produkcji oraz poniesione przez Spółkę Koszty Środków Produkcji w sytuacji, gdy Środki Produkcji nie opuszczają obszaru SSE i są wykorzystywane do produkcji Wyrobów przez Spółkę w zakładzie Spółki w SSE, powinny być uznane za przychody oraz koszty (wyłącznie) działalności strefowej, korzystającej ze zwolnienia z podatku CIT na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o CIT.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny/zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca (dalej: „Wnioskodawca”, „Spółka”) pełni rolę producenta kontraktowego (ang. contract manufacturer) produkującego części do pojazdów samochodowych, głównie części urządzeń chłodniczych i wentylacyjnych np. kompresory do klimatyzacji samochodowych, moduły systemu ogrzewania i chłodzenia HVAC (dalej zwanych: „Wyrobami”).

Spółka prowadzi działalność gospodarczą na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej (dalej: „SSE”) na podstawie kilku (obecnie czterech) zezwoleń strefowych. Wyroby są objęte zezwoleniami strefowymi (według pozycji PKWiU wymienionych w zezwoleniach strefowych) i przychody ze sprzedaży produkowanych przez Spółkę Wyrobów korzystają ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych (CIT) z tytułu działalności strefowej na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r., o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 1888 ze zm., dalej: „ustawy o CIT”).

Spółka produkuje Wyroby dedykowane różnym modelom samochodów i sprzedaje je za pośrednictwem podmiotu powiązanego - Spółki X (Europe) Ltd. (dalej: „Dystrybutor”) - do firm produkujących samochody (dalej: „Kontrahenci”), będących finalnymi odbiorcami (nabywcami) Wyrobów Spółki. Specyfika prowadzonej działalności wymaga wykorzystywania specjalistycznego, zindywidualizowanego oprzyrządowania (maszyn, urządzeń, narzędzi, wyposażenia) przeznaczonego wyłącznie do produkcji określonego typu Wyrobu lub części produkcyjnej (komponentu) do Wyrobu tj. pod określoną markę i model pojazdu, na potrzeby konkretnego Kontrahenta (dalej: „Środki Produkcji”, ang. tooling). W przypadku rezygnacji Kontrahenta z zamawiania Wyrobów u Spółki (poprzez Dystrybutora), poszczególne Środki Produkcji byłyby bezużyteczne w dalszej produkcji na rzecz innych odbiorców, lub mogłyby wymagać znacznych inwestycji, aby przekonfigurować je pod kątem możliwości wykorzystania ich dla produkcji na rzecz innych odbiorców Wyrobów.

Środki Produkcji są nabywane przez Spółkę od podmiotów trzecich (spoza grupy) mających siedzibę poza terenem SSE i podlegają zbyciu (sprzedaży) przez Spółkę - poprzez Dystrybutora - na rzecz finalnego Kontrahenta, dla którego produkowane są Wyroby. Zbycie (sprzedaż) Środków Produkcji przez Spółkę odbywa się na linii: Spółka - Dystrybutor - Kontrahent (w taki sam sposób dokonywana jest również sprzedaż Wyrobów na rzecz Kontrahentów). Środki Produkcji mogą być udostępnione Spółce do korzystania przez nią w procesie produkcji Wyrobów w zakładzie produkcyjnym Spółki na terenie SSE (stan faktyczny/zdarzenie przyszłe doprecyzowane poniżej w punkcie 1.).

Nabywane przez Spółkę Środki Produkcji mogą być grupowane w zespoły, które mogą stanowić nową linię produkcyjną lub mogą zostać wykorzystane do przystosowania (w tym modyfikacji) dotychczasowej linii produkcyjnej (należącej do Kontrahenta lub odpowiednio Dostawcy) do produkcji nowego modelu lub typu Wyrobu. W momencie sprzedaży Środki Produkcji mogą mieć charakter kompletny, bądź też mogą być jeszcze uzupełniane w przyszłości o kolejne Środki produkcji.

Oprócz ceny zakupu Środków Produkcji (w tym ich elementów, części, komponentów), Spółka może ponosić dodatkowe koszty związane z zakupem (np. koszty transportu, ubezpieczenia w trakcie transportu, koszty testów i analiz technicznych, próbek, robocizny, koszty uruchomienia, koszty mediów, koszty podwykonawców) lub koszty związane ze sprzedażą Środków Produkcji (np. koszty usług montażu lub innych usług obcych), dalej łącznie zwanymi wraz z ceną zakupu: Kosztami Środków Produkcji. Koszty Środków Produkcji stanowią podstawę ustalenia wynagrodzenia Spółki z tytułu sprzedaży Środków Produkcji.

Działalność w zakresie wytwarzania i sprzedaży Środków Produkcji nie jest objęta żadnym z uzyskanych przez Spółkę zezwoleń strefowych na prowadzenie działalności w SSE (Środki Produkcji nie są wymienione w pozycjach PKWiU zezwoleń strefowych Spółki).

1. Wykorzystanie Środków Produkcji przez Spółkę na terenie SSE.

W opisanej tu (w punkcie 1.) sytuacji Kontrahent udostępnia (poprzez Dystrybutora) Środki Produkcji do wykorzystania przez Spółkę do produkcji Wyrobów, co odbywa się na linii: Kontrahent – Dystrybutor - Spółka. Środki Produkcji pozostają fizycznie w zakładzie produkcyjnym Spółki znajdującym się na terenie SSE - nie dochodzi do ich przemieszczenia poza zakład Spółki (ani do Dystrybutora, ani do Kontrahenta czy innego podmiotu), przy czym są one odpowiednio oznaczane jako własność konkretnego Kontrahenta.

Środki Produkcji nabywane są/będą z zamiarem ich odsprzedania - poprzez Dystrybutora - Kontrahentom, nie są/nie będą traktowane przez Spółkę jako środki trwałe (lub środki trwałe w budowie), ale jako towar. Spółka te Środki Produkcji ujmuje w księgach rachunkowych jako zapasy.

Spółka nie zawiera umów na sprzedaż Środków Produkcji ani na ich udostępnienie, ani na sprzedaż Wyrobów bezpośrednio z Kontrahentami. Podmiotem pośredniczącym zawsze jest Dystrybutor - także formalnie Środki Produkcji sprzedawane są do Dystrybutora i w dalszej kolejności udostępniane są Spółce przez Dystrybutora, chociaż odbywa się to na warunkach uzgodnionych z Kontrahentem - w szczególności udostępnione Środki Produkcji mogą być wykorzystywane przez Spółkę wyłącznie do produkcji Wyrobów na rzecz danego, konkretnego Kontrahenta oraz w interesie Kontrahenta (poprzez Dystrybutora), zgodnie z jego wymaganiami oraz potrzebami. W związku z powyższym, za udostępnienie Środków Produkcji ani Kontrahentom, ani Dystrybutorowi nie przysługuje wynagrodzenie (nie dochodzi tu do świadczenia usługi na rzecz Spółki). Finalna cena sprzedaży Wyrobów, w przypadku których część procesu produkcyjnego odbywa się przy wykorzystaniu Środków Produkcji należących do Kontrahenta jest niższa niż w przypadku, gdyby Spółka korzystała ze Środków produkcji, które byłyby jej własnością (w bazie kosztowej stanowiącej podstawę finalnej ceny Wyrobów nie zawierają się wówczas koszty amortyzacji i ew. inne koszty, które ponosiłaby Spółka, a które w tej sytuacji ponosi Kontrahent - jako ostateczny nabywca i właściciel Środków Produkcji).

Zastosowany przez Spółkę sposób rozliczenia przychodów i kosztów uzyskania przychodów został zakwestionowany w decyzji Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej we Wrocławiu (dalej: UKS) z 30 września 2016 r. określającej wysokość zobowiązania podatkowego w podatku CIT za rok podatkowy od 1 kwietnia 2013 r. do 31 marca 2014 r. Decyzja UKS została w całości uchylona decyzją Dyrektora Izby Skarbowej we Wrocławiu (dalej: „DIS”) z 2 stycznia 2017 r. i przekazana do ponownego rozpatrzenia przez UKS, gdyż rozstrzygnięcie sprawy wymaga uprzedniego przeprowadzenia postępowania dowodowego w znacznej części.

W związku z faktem, że w kolejnych latach Spółka dokonywała sprzedaży Środków produkcji, które to transakcje były podobne, acz nie tożsame, do transakcji kwestionowanych przez UKS, Spółka zainteresowana jest uzyskaniem interpretacji indywidualnej w przestawionych w niniejszym wniosku stanach faktycznych oraz zdarzeniach przyszłych. Spółka stoi na stanowisku, że art. 14b § 5 Ordynacji Podatkowej nie stoi na przeszkodzie wydaniu wnioskowanej interpretacji. Zgodnie z tym przepisem: Nie wydaje się interpretacji indywidualnej w zakresie tych elementów stanu faktycznego, które w dniu złożenia wniosku o interpretację są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej [przyp. Spółki: do 28 lutego 2017 r. „postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej”] albo gdy w tym zakresie sprawa została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego.

Pytanie Spółki dotyczy natomiast innych środków produkcji niż te Środki Produkcji, które stanowią element stanu faktycznego toczącego się postępowania kontrolnego prowadzonego przez UKS (a od 1 marca 2017 r. przejętego przez Naczelnika Urzędu Celno-Skarbowego ...):

• Środki Produkcji będące przedmiotem niniejszego wniosku zostały/zostaną nabyte i sprzedane w okresie (roku podatkowym) późniejszym niż będący przedmiotem postępowania i są to inne egzemplarze Środków produkcyjnych (pierwsza transakcja sprzedaży miała miejsce w dniu 31 marca 2016 r.);
• Środki Produkcji będące przedmiotem zapytania (punkt 1) zostały/zostaną nabyte w celu i z zamiarem ich odsprzedania, a nie z zamiarem ich wykorzystania przez Spółkę jako środki trwałe:

Spółka dodatkowo wskazuje, że zgodnie z tezą wyroku NSA z dnia 16 lutego 2017 r., sygn. akt II FSK 3847/14 nawet, gdyby hipotetycznie przyjąć, że pewne elementy stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego są przedmiotem toczącego się postępowania UKS (obecnie Naczelnika Urzędu Celno-Skarbowego), co jak wskazała Spółka - nie ma miejsca w sytuacji Spółki - to: W świetle art. 14b § 5 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) nie ma przeszkód prawnych do wydania interpretacji indywidualnej w odniesieniu do elementów stanu faktycznego przeszłego lub przyszłego, jeżeli nie są one przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, nawet jeśli owe elementy stanu faktycznego są już (lub były) przedmiotem rozstrzygnięcia co do istoty sprawy za inne okresy podatkowe, które nie są objęte wnioskiem, zaś określone zdarzenia podatkowe występują w działalności podatnika w sposób powtarzalny w kolejnych latach podatkowych.

Zapytanie Spółki dotyczy odmiennych elementów stanów faktycznych/zdarzeń przyszłych, wobec czego tym bardziej dopuszczalne jest w tym przypadku wydanie interpretacji.

W związku z powyższym opisem zadano m.in. następujące pytanie.

Czy uzyskane przychody ze sprzedaży Środków Produkcji oraz poniesione przez Spółkę Koszty Środków Produkcji w sytuacji, gdy Środki Produkcji nie opuszczają obszaru SSE i są wykorzystywane do produkcji Wyrobów przez Spółkę w zakładzie Spółki w SSE, powinny być uznane za przychody oraz koszty (wyłącznie) działalności strefowej, korzystającej ze zwolnienia z podatku CIT na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o CIT? (pytanie oznaczone we wniosku nr 1)

Zdaniem Wnioskodawcy, uzyskane przychody ze sprzedaży Środków Produkcji oraz poniesione przez Spółkę Koszty Środków Produkcji w sytuacji, gdy Środki Produkcji nie są przemieszczane poza obszar SSE i są wykorzystywane przez Spółkę do produkcji Wyrobów w zakładzie Spółki w SSE, powinny być uznane odpowiednio za przychody oraz koszty (wyłącznie) działalności strefowej, korzystającej ze zwolnienia z podatku CIT na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o CIT.

Wykorzystanie Środków Produkcji przez Spółkę na terenie SSE.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o CIT wolne od podatku są: dochody, z zastrzeżeniem ust. 4-6, uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz.U. z 2015 r. poz. 282 oraz z 2016 r. poz. 1020 i 1206, dalej: „ustawa o SSE”), przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami.

Z kolei art. 17 ust. 4 ustawy o CIT stanowi, że powyższe zwolnienie przysługuje podatnikowi wyłącznie z tytułu dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy.

Jak wynika z opisu stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego - Spółka prowadzi na terenie SSE na podstawie zezwoleń strefowych działalność polegającą na produkcji części do pojazdów samochodowych, głównie części urządzeń chłodniczych i wentylacyjnych, np. kompresorów do klimatyzacji samochodowych, modułów systemu ogrzewania i chłodzenia HVAC. W celu prowadzenia działalności gospodarczej oraz wytwarzania Wyrobów niezbędne są Środki Produkcji, które do takiej produkcji będą wykorzystywane. Środki Produkcji nabywane przez Spółkę są zindywidualizowane i dedykowane pod określony model Wyrobu na potrzeby konkretnego Kontrahenta. Przed rozpoczęciem produkcji Wyrobów dedykowanych na rzecz danego Kontrahenta Spółka dokonuje zbycia Środków Produkcji na rzecz Kontrahenta (poprzez Dystrybutora), dla którego produkowane są dane części do pojazdów samochodowych (Wyroby objęte zakresem zezwoleń strefowych Spółki). Środki Produkcji wykorzystywane są wyłącznie do działalności prowadzonej na terenie SSE na podstawie zezwoleń stefowych.

W ocenie Spółki, zbycie na rzecz Kontrahentów (poprzez Dystrybutora) Środków Produkcji wykorzystywanych do działalności prowadzonej na terenie SSE, które zostały nabyte na ich zlecenie w celu wykorzystania do produkcji Wyrobów objętych zezwoleniem, stanowi normalne następstwo prowadzonej działalności. Odsprzedaż Środków produkcji jest ściśle związana z działalnością gospodarczą prowadzoną przez Spółkę na terenie SSE na podstawie zezwoleń strefowych. Nabywanie, rozbudowa, dostosowywanie Środków Produkcji na potrzeby Kontrahenta, a następnie zbycie takiego oprzyrządowania na rzecz Kontrahenta, dla którego wytwarzany jest wyrób strefowy jest typowym zjawiskiem występującym w branży przemysłu samochodowego i wiąże się z jego specyfiką. Spółka każdorazowo musi dostosowywać nabywane i sprzedawane Środki Produkcji, aby Wyroby były zgodne z zamówieniem i specyfiką wymogów Kontrahenta. Środki Produkcji nie mogą zostać wykorzystane w innej działalności niż objętej konkretnym zamówieniem, co wynika najczęściej z warunków technicznych oraz ustaleń z odbiorcą Wyrobów. Jednocześnie Spółka podkreśla, że bez tych zindywidualizowanych Środków Produkcji nie miałaby możliwości prowadzenia działalności polegającej na produkcji Wyrobów.

W związku z powyższym, zdaniem Spółki, zarówno przychody ze sprzedaży Środków Produkcji, jak i Koszty Środków produkcji (koszty nabycia, jak i związane ze sprzedażą Środków Produkcji), a w rezultacie wynik (dochód lub ewentualna strata) na sprzedaży Środków Produkcji dokonanej finalnie na rzecz podmiotów (Kontrahentów) dokonujących późniejszych zakupów Wyrobów wyprodukowanych przy udziale Środków Produkcji, są ściśle związane z działalnością strefową Spółki tj. zwolnioną z podatku CIT. Sprzedaż Środków Produkcji ma charakter pomocniczy względem działalności strefowej, a zatem uzyskiwane przychody ze sprzedaży Środków Produkcji oraz poniesione Koszty Środków Produkcji powinny być odpowiednio zaliczane (wyłącznie) do działalności prowadzonej na terenie strefy ekonomicznej (tzw. działalności strefowej), zwolnionej z podatku CIT.

Stanowisko Spółki znajduje potwierdzenie w interpretacjach organów podatkowych, wśród których wykształcił się pogląd, że pomimo faktu, że pewne aktywności nie zostały objęte wprost zezwoleniem na prowadzenie działalności na terenie SSE, to jednak wynikający z nich przychód/dochód podlega zwolnieniu z podatku CIT ze względu na ich ścisły, pomocniczy charakter względem prowadzonej na terenie SSE działalności objętej zezwoleniem.

W analogicznym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym wypowiedział się m.in. Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z 20 kwietnia 2015 r. (sygn. akt: ILPB3/4510-1-23/15-3/KS): Przychód uzyskany przez Spółkę prowadzącą działalność na terenie specjalnej strefy ekonomicznej, z tytułu sprzedaży oprzyrządowania wykorzystywanego do produkcji wyrobów strefowych, w sytuacji, gdy w trakcie realizacji projektu oprzyrządowanie nie opuszcza obszaru SSE i jest wykorzystywane do realizacji projektu produkcyjnego wyłącznie przez Spółkę, stanowi przychód strefowy, tj. przychód objęty zwolnieniem z opodatkowania na podstawie uzyskanego zezwolenia na prowadzenie działalności na terenie SSE (zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych).

Podobnie Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z 18 sierpnia 2014 r. (sygn. akt: ILPB3/423-252/14-2/KS) stwierdził co następuje: Oprzyrządowanie zakupione przez Spółkę jest elementem produkcji Wnioskodawcy, a proces produkcyjny dotyczy produktów określonych w zezwoleniu. Powyższe oznacza, że przychód wynikający ze sprzedaży takiego oprzyrządowania jest ściśle związany z działalnością gospodarczą prowadzoną przez Spółkę na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia. (...) przychód ze sprzedaży oprzyrządowania wykorzystywanego do produkcji Wyrobów strefowych, w sytuacji, gdy w trakcie realizacji projektu oprzyrządowanie nie opuszcza obszaru SSE i jest wykorzystywane do realizacji projektu produkcyjnego wyłącznie przez Spółkę, Spółka powinna traktować jako przychód strefowy, tj. przychód objęty zwolnieniem z opodatkowania na podstawie uzyskanego Zezwolenia na prowadzenie działalności na terenie SSE (zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych).

Podobne stanowisko zostało wyrażone przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z 8 lutego 2011 r. (sygn. akt: ILPB4/423-293/10-4/MC): Przeprowadzenie uruchomienia produkcji, wytworzenie narzędzi oraz pozyskanie i odsprzedaż narzędzi jest elementem procesu produkcji Wnioskodawcy. Ponieważ proces ten dotyczy wyrobów określonych w zezwoleniu, przychody uzyskiwane w związku z uruchomieniem produkcji, wytworzeniem narzędzi oraz odsprzedażą narzędzi powinny podlegać zwolnieniu z opodatkowania jako przychody osiągane z działalności gospodarczej określonej w zezwoleniu strefowym wydanym Spółce.

Wobec powyższego, w ocenie Spółki, przychody uzyskane ze sprzedaży na rzecz Kontrahentów (poprzez Dystrybutora) Środków Produkcji, które nie opuszczają obszaru SSE - są wykorzystywane do produkcji Wyrobów w zakładzie Spółki na terenie SSE powinny stanowić przychód strefowy tj. przychód objęty zwolnieniem z podatku CIT na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o CIT, a poniesione Koszty Środków Produkcji powinny być uznane wyłącznie za koszty uzyskania ww. przychodów zwolnionych z podatku CIT tj. koszty działalności strefowej.

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wydał 5 czerwca 2017 r. interpretację indywidualną, znak: 0111-KDIB1-3.4010.39.2017.1.JKT, w której stanowisko Wnioskodawcy uznał za nieprawidłowe.

W dniu 13 lipca 2017 r. wpłynęła do tutejszego organu skarga do sądu administracyjnego w związku z wydaną interpretacją indywidualną przepisów prawa podatkowego z 5 czerwca 2017 r., znak 0111-KDIB1-3.4010.39.2017.1.JKT, złożona na podstawie art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 718 ze zm.).

W wyniku ponownej analizy sprawy, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 14e § 1a pkt 1 Ordynacji podatkowej, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej może z urzędu zmienić interpretację indywidualną w wyniku uwzględnienia skargi do sądu administracyjnego na podstawie art. 54 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2017 r. poz. 1369 ze zm.).

Argumentacja Spółki zawarta we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej oraz w skardze zasługuje na uwzględnienie.

W konsekwencji należy stwierdzić, że stanowisko Spółki w zakresie ustalenia, czy uzyskane przychody ze sprzedaży Środków Produkcji oraz poniesione przez Spółkę Koszty Środków Produkcji w sytuacji, gdy Środki Produkcji nie opuszczają obszaru SSE i są wykorzystywane do produkcji Wyrobów przez Spółkę w zakładzie Spółki w SSE, powinny być uznane za przychody oraz koszty (wyłącznie) działalności strefowej, korzystającej ze zwolnienia z podatku CIT na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o CIT jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Jednocześnie – stosownie do art. 54 § 3 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – stwierdza się, że w niniejszej sprawie nie miało miejsca działanie organu bez podstawy prawnej albo z rażącym naruszeniem prawa.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369 ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.