2017.08.30 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-2.4012.239.2017.3.PC
z 30 sierpnia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 31 maja 2017 r. (data wpływu 13 czerwca 2017 r.), uzupełnionym w dniu 18 lipca 2017 r. (data wpływu 24 lipca 2017 r.) na wezwanie Organu z dnia 10 lipca 2017 r., oraz w dniu 4 sierpnia 2017 r. (data wpływu 9 sierpnia 2017 r.) na wezwanie Organu z dnia 31 lipca 2017 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy działki zabudowanej budynkiem mieszkalnym i budynkiem gospodarczym – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 czerwca 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy działki zabudowanej budynkiem mieszkalnym i budynkiem gospodarczym. Wniosek uzupełniony został w dniu 18 lipca 2017 r. na wezwanie Organu z dnia 10 lipca 2017 r., oraz w dniu 4 sierpnia 2017 r. na wezwanie Organu z dnia 31 lipca 2017 r.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe, uzupełnione w odpowiedzi na wezwanie:

Miasto jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. Jako jednostka samorządu terytorialnego posiada osobowość prawną nadaną ustawowo przez art. 2 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (tj. Dz. U z 2016 r. poz. 446 ze zm.) i prowadzi gospodarkę finansową na zasadach określonych w przepisach ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U z 2016 r., poz 1870 ze zm.). Miasto wykonuje przede wszystkim tzw. zadania własne nałożone na jednostkę odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostało powołane. Zdecydowana większość tych zadań jest wykonywana przez miasto w ramach reżimu publicznoprawnego, niektóre czynności miasto wykonuje na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych, traktując je jako podlegające przepisom ustawy o VAT.

Miasto od chwili przejęcia pierwszego piętra budynku, tj. 14 września 2016 oraz 7 listopada 2016 r. w żadnej formie nie dysponowało nieruchomością. Miasto nie ponosiło na przedmiotowej nieruchomości żadnych nakładów, nie dokonywało remontów i ulepszeń w przedmiotowym budynku. Parter nieruchomości jest zamieszkały przez dzierżawcę, zaś przejęte I piętro budynku od kwietnia 2008 r. jest niezamieszkałe i wymaga generalnego remontu.

Przedmiotowa działka zgodnie z planem zagospodarowania przestrzennego miasta położona jest na terenie przeznaczonym pod zabudowę mieszkaniowo-usługową w typie staromiejskimi o układzie pierzejowym) znajduje się w obrębie strefy ochrony konserwatorskiej układu urbanistycznego Starego Miasta, wpisanego do rejestru zabytków w 1977 r., a obecnie do księgi zabytków nieruchomości województwa mazowieckiego.

Przedmiotowy budynek mieszkalny na mocy pozwolenia na budowę budynku jednorodzinnego z roku 1961 r. przy wspólnych nakładach finansowych osób fizycznych - dwóch rodzin powstał w 1961 r. Powyższą działkę od 1960 roku wspólnie dzierżawiły osoby fizyczne.

Od 1966 r. działkę o pow. 250 m² dzierżawiła jedna z osób do śmierci a później jej pełnomocnik do 31 grudnia 2008 r., tj przez 11 miesięcy. Osoba fizyczna budująca zamieszkiwała na pierwszym piętrze budynku do śmierci, tj. kwietnia 2008 r. Spadkobierczyni po zmarłej zrzekła się roszczeń do lokalu położonego na I piętrze budynku mieszkalnego na działce o numerze geodezyjnym 20980 na rzecz miasta , tj. 14 września 2016 r. oraz 7 listopada 2016 r. Pozostałą część działki od 1966 r. o pow. 250 m² dzierżawiła druga osoba, która wybudowała parter budynku i zamieszkiwała go wraz z rodziną do 30 czerwca 2016. Od 1 lipca 2016 r. do 1 lipca 2019 r. całą działkę dzierżawi o powierzchni 494 m² o numerze geodezyjnym 20980 rodzina zamieszkująca na parterze budynku.

Miasto zamierza sprzedać w przetargu nieruchomość stanowiącą własność miasta, oznaczoną numerem geodezyjnym 20980 o pow. 494 m ² zabudowaną piętrowym budynkiem mieszkalnym z 1961 r. oraz budynkiem gospodarczym z 1967 r. Sprzedaż będzie dotyczyć całej działki zabudowanej piętrowym budynkiem mieszkalnym oraz budynkiem gospodarczym. Roszczenia z tytułu poniesionych nakładów z tytułu wybudowania parteru budynku mieszkalnego oraz budynku gospodarczego przysługują zamieszkującej osobie fizycznej natomiast, do I piętra budynku w wyniku zrzeczenia się osoby fizycznej roszczenia nie przysługują.

Miasto od chwili przejęcia, tj. 14 września 2016 r. oraz 7 listopada 2016 r. w żadnej formie nie dysponowało nieruchomością na niczyją rzecz, i zgodnie z ewidencja gruntów i budynków posiadaną przez Miasto brak jest informacji o nadanych numerach PKOB zarówno budynku mieszkalnego jak i budynku gospodarczego.

Nabywcą nieruchomości będzie dotychczasowy dzierżawca gruntu (druga osoba fizyczna), która nie jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Pomiędzy Miastem a dzierżawcą gruntu (druga osoba fizyczna) nie doszło, lecz dojdzie do rozliczenia nakładów poniesionych przez dzierżawcę w związku z wybudowaniem parteru budynku mieszkalnego oraz budynku gospodarczego w dacie zawarcia umowy przenoszącej własność nieruchomości, iż poniesione nakłady zostaną zaliczone na poczet ceny nabycia.

Po wybudowaniu budynku mieszkalnego oraz budynku gospodarczego dzierżawca (druga osoba fizyczna) nie ponosił nakładów na ulepszenie parteru budynku oraz budynku gospodarczego, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiące co najmniej 30% wartości początkowej parteru budynku oraz budynku gospodarczego.

Od 1967 r. budynek gospodarczy był wykorzystywany przez dzierżawcę gruntu (drugą osobę fizyczną) jako magazynek na sprzęt do pielęgnacji ogrodu.

Miasto na własność nabyło pierwsze piętro budynku mieszkalnego wskutek zrzeczenia się osoby fizycznej na rzecz Miasta, czynności te nie podlegały opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Miasto do chwili przejęcia pierwszego piętra budynku, tj. 14 września 2016 r. oraz 7 listopada 2016 r. w żadnej formie nie dysponowało nieruchomością na niczyją rzecz.

Miasto nie ponosiło na przedmiotowej nieruchomości żadnych nakładów, nie dokonywało żadnych remontów i ulepszeń. Parter budynku powyższej nieruchomości jest zamieszkały, zaś przejęto pierwsze piętro budynku mieszkalnego od kwietnia 2008 r. jest niezamieszkałe i wymaga generalnego remontu.

Po wybudowaniu budynku mieszkalnego dzierżawca (pierwsza osoba fizyczna) nie ponosił nakładów na ulepszenie pierwszego piętra budynku w rozumieniu o przepisy podatku dochodowego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy sprzedaż w przetargu ww. nieruchomości podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług i korzysta ze zwolnienia VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 oraz pkt 10a?

Zdaniem Wnioskodawcy uzupełnionym w odpowiedzi na wezwanie, sprzedaż przedmiotowej działki zabudowanej budynkiem mieszkalnym z 1961 r. oraz budynkiem gospodarczym z 1967 r. podlega sprzedaży opodatkowanej, jednakże korzysta ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. l pkt 10a oraz art. 43 ust. l pkt 10.

Zgodnie z art. 29a ust 8 w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu. Do zastosowania zwolnienia z podatku VAT dla dostawy nieruchomości - budynków, budowli lub ich części, ustawodawca przewidział zwolnienie od podatku w oparciu o przepisy z art. 43 ust 1 pkt 10 lub 10a.

Jednakże dla zastosowania zwolnienia z art. 43 ust 1 pkt 10 istotne jest czy dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed pierwszym zasiedleniem, czy też nie.

Zgodnie z art. 2 pkt 14 przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania w wykonywaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części po ich:

wybudowaniu lub,
ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30 % wartości początkowej.

Odnosząc się do ww. definicji pierwszego zasiedlenia stwierdzić należy, że aby można było mówić o pierwszym zasiedleniu obiekt musi zostać oddany do użytkowania, a ponadto czynność ta powinna podlegać opodatkowaniu. Zatem oddanie do użytkowania powinno nastąpić w ramach czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Od chwili przejęcia I piętra nieruchomości tj. 14 września 2016 r., 7 listopada 2016 r. od momentu zrzeczenia się na rzecz Miasta, Miasto nie oddało jej do użytkowania w wykonywaniu czynności podlegających opodatkowaniu zatem warunek pierwszego zasiedlenia nie został spełniony. Pierwsze piętro budynku mieszkalnego jest niezamieszkałe, do którego Miasto nieprzejęło roszczenia. Miasto nie ponosiło żadnych nakładów remontowych ani ulepszeń.

Zgodnie z art. 43 ust 1 pkt 10 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r. poz. 710 ze zm. t.j.) - zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed mm;
pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Z uwagi na to, że od pierwszego zasiedlenia nie upłynął okres 2 lat nie można tu zastosować zwolnienia z art. 43 ust 1 pkt 10.

Natomiast wg art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. 2016 poz 710 ze zm.) - zwalnia się dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętych zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem, że:

w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30 % wartości początkowej tych obiektów.

W myśl art. 43 ust. 7a ustawy warunku, o którym mowa w ust. l pkt 10a lit. b, nie stosuje się, po ulepszeniu nieruchomość była używana przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika że nie został spełniony warunek pierwszego zasiedlenia i w stosunku do tego obiektu nie przysługiwało Miastu prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, również nie ponoszono na ten budynek wydatków na jego ulepszenie.

Sprzedaż przedmiotowej działki zabudowanej budynkiem mieszkalnym powinna korzystać ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 10a, jeśli chodzi o sprzedaż I piętra budynku i z art. 43 ust. 1 pkt 10 jeśli chodzi o sprzedaż parteru budynku.

W związku z tym, iż sprzedaż nieruchomości korzystała będzie ze zwolnienia z art. 43 ust. l pkt 10a oraz z art. 43 ust. l pkt 10 ustawy w związku z art. 29a ust 8 ustawy o VAT - ze zwolnienia z podatku VAT korzysta grunt na którym jest on posadowiony.

Zwolnienie regulowane art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy VAT ma charakter zwolnienia fakultatywnego, gdyż zgodnie z art. 43 ust. 10 ustawy podatnik może zrezygnować ze zwolnienia od podatku VAT, o którym mowa w ust. 1 pkt 10, i wybrać opodatkowanie dostawy nieruchomości pod warunkiem spełnienia przez strony transakcji:

nabywca i dostawca są zarejestrowanymi czynnymi podatnikami VAT;
ww. złożą przed dniem dostawy nieruchomości nabywcy naczelnikowi urzędu skarbowego, zgodne oświadczenie, że wybierają opodatkowanie dostawy nieruchomości.

Miasto zamierza sprzedać w przetargu nieruchomość stanowiącą własność Miasta oznaczoną numerem geodezyjnym 20980 o pow. 494 m² zabudowaną piętrowym budynkiem mieszkalnym z 1961 r. oraz budynkiem gospodarczym z 1967 r. Sprzedaż będzie dotyczyć całej nieruchomości zabudowanej piętrowym budynkiem mieszkalnym oraz budynkiem gospodarczym. Roszczenia z tytułu poniesionych nakładów na wybudowanie parteru budynku mieszkalnego oraz budynku gospodarczego przysługuje zamieszkującej osobie fizycznej natomiast do I piętra budynku w wyniku zrzeczenia się osoby fizycznej roszczenia nie przysługują. Przedmiotową działkę o powierzchni 500 m² od 1960 roku osoby fizyczne wspólnie dzierżawiły. O 1966 r. działkę o pow 250 m² dzierżawiła osoba fizyczna zamieszkująca na pierwszym piętrze budynku oraz jej pełnomocnik do 31 grudnia 2008 r. Osoba fizyczna budująca i zamieszkująca na I piętrze budynku zmarła w kwietniu 2008 r. Spadkobierczyni po zamarłej zrzekła w dniach 14 września 2016 r. oraz 7 listopada 2016 r. się roszczeń do lokalu położonego ma I piętrze nieruchomości, na działce oznaczonej numerem geodezyjnym 20980 na rzecz Miasta .

Pozostałą część działki od 1966 r. o pow. 250 m² dzierżawiła druga osoba fizyczna zamieszkująca na parterze ww. nieruchomości, oraz jej rodzina do 30 czerwca 2016 r. Od 1 lipca 2016 r. do 1 lipca 2019 r. rodzina osoby budującej dzierżawi całą działkę o powierzchni 494 m² o numerze geodezyjnym 20980 .

Miasto od chwili przejęcia, tj. 14 września 2016 r. oraz 7 listopada 2016 r. w żadnej formie nie dysponowało nieruchomością.

Miasto nie ponosiło na przedmiotowej nieruchomości żadnych nakładów, nie dokonywało remontów i ulepszeń. Parter nieruchomości jest zamieszkały, zaś przejęte piętro budynku od kwietnia 2008 r. jest niezamieszkałe i wymaga generalnego remontu.

Budynek mieszkalny oraz budynek gospodarczy są trwale związane z gruntem.

Zgodnie z ewidencją gruntów i budynków posiadaną przez Miasto brak jest informacji o nadanych numerach PKOB zarówno budynku mieszkalnego, jak i budynku gospodarczego.

Nabywcą nieruchomości będzie dotychczasowy dzierżawca gruntu („druga osoba fizyczna”), który nie jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Pomiędzy Miastem a dzierżawcą gruntu (druga osoba fizyczna) nie doszło lecz dojdzie do rozliczenia nakładów poniesionych przez dzierżawcę w związku z wybudowaniem parteru budynku mieszkalnego oraz budynku gospodarczego w dacie zawarcia umowy przenoszącej własność nieruchomości, iż poniesione nakłady zostaną zaliczone na poczet ceny nabycia.

Po wybudowaniu budynku mieszkalnego oraz budynku gospodarczego dzierżawca („druga osoba fizyczna”) nie ponosił nakładów na ulepszenie parteru budynku oraz budynku gospodarczego, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiące co najmniej 30% wartości początkowej parteru budynku oraz budynku gospodarczego.

Od 1967 r. budynek gospodarczy był wykorzystywany przez dzierżawcę gruntu (drugą osobę fizyczną) jako magazynek na sprzęt do pielęgnacji ogrodu.

Miasto na własność nabyło pierwsze piętro budynku wskutek zrzeczenia się osoby fizycznej na rzecz Miasta, czynności te nie podlegały opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Miasto od chwili przejęcia , tj. 14 września 2016 r. oraz 7 listopada 2016 r. w żadnej formie nie dysponowało nieruchomością na niczyją rzecz. Miasto nie ponosiło na przedmiotowej nieruchomości żadnych nakładów, nie dokonywało remontów i ulepszeń. Parter budynki jest zamieszkały, zaś przejęte pierwsze piętro budynku od kwietnia 2008 r. jest niezamieszkałe i wymaga generalnego remontu.

Po wybudowaniu budynku mieszkalnego dzierżawca (pierwsza osoba fizyczna) nie ponosił żadnych nakładów na ulepszenie pierwszego piętra budynku w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary – na mocy art. 2 pkt 6 ustawy – rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Istota dostawy w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy polega na „przeniesieniu prawa” do rozporządzania towarami jak właściciel. Pojęcie „rozporządzanie towarami jak właściciel” należy rozumieć szeroko, jako obejmujące nie tylko uprawnienie do prawnego dysponowania towarem. Przepis ustawy o podatku od towarów i usług ma zastosowanie do każdego przeniesienia prawa na inną stronę, które to przeniesienie skutkuje tym, że strona uzyskuje de facto możliwość korzystania z rzeczy tak jak właściciel, nawet jeśli nie wiązało się to z przeniesieniem własności w sensie cywilistycznym, wskazując na uniezależnienie opodatkowania od przeniesienia własności towarów. Znajduje to wyraz w formule „jak właściciel”, co implikuje możliwość uznania za dostawę towarów również owego faktycznego przeniesienia władztwa nad rzeczą bez względu na to, czy w rzeczywistości w ślad za tym doszło do przeniesienia prawa własności. Należy rozróżnić pojęcie „rozporządzanie towarem jak właściciel” w ujęciu ustawowym i pojęcie własności w ujęciu cywilistycznym.

Zatem zawartego w przytoczonym przepisie wyrażenia „przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel” nie można utożsamiać z prawem własności. Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej przy definiowaniu wyrażenia „dostawa towarów” akcentuje „własność ekonomiczną” funkcjonującą w oderwaniu od krajowych przepisów prawa cywilnego regulujących przeniesienie prawa własności. W orzeczeniu C-320/88 Staatssecretaris van Financiën v. Shipping and ForwardingSafe B.V. TSUE wyraził pogląd, że „wyrażenie »dostawa towarów« w rozumieniu artykułu 5(1) VI Dyrektywy oznacza także przeniesienie prawa do dysponowania rzeczą jak właściciel nawet, jeżeli nie dochodzi do przeniesienia własności rzeczy w sensie prawnym” (pkt 1), jednak jednocześnie zastrzegł, że „zadaniem sądu krajowego jest określenie w każdym przypadku, na podstawie stanu rzeczy, czy przeniesienie prawa do dysponowania rzeczą jak właściciel, w rozumieniu artykułu 5(1) VI Dyrektywy, miało miejsce” (pkt 2).

W świetle przedstawionych powyżej przepisów, nieruchomość spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jej sprzedaż stanowi dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Zakres opodatkowania podatkiem VAT wyznacza nie tylko czynnik przedmiotowy – opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów lub odpłatne świadczenie usług, ale także czynnik podmiotowy – czynności muszą być wykonywane przez podatnika.

Stosownie do postanowień art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Jak stanowi art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Z przytoczonych przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie wykonywane na podstawie umów cywilnoprawnych. Będą to zatem wszystkie wykonywane przez te jednostki czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany, wynajmu, dzierżawy.

Z opisu sprawy wynika, że Miasto zamierza sprzedać w przetargu nieruchomość stanowiąca własność Miasta oznaczoną numerem geodezyjnym 20980 o pow. 494 m², zabudowaną piętrowym budynkiem mieszkalnym oraz budynkiem gospodarczym. Powyższą działkę od 1960 roku wspólnie dzierżawiły osoby fizyczne. Roszczenia do nakładów parteru budynku mieszkalnego oraz budynku gospodarczego wybudowanego w 1967 r. przysługują drugiej osobie fizycznej. Natomiast do pierwszego piętra budynku mieszkalnego w wyniku zrzeczenia się osoby fizycznej roszczenia nie występują.

Przedmiotowy budynek mieszkalny na mocy pozwolenia na budowę budynku jednorodzinnego z roku 1961 r. przy wspólnych nakładach finansowych osób fizycznych - dwóch rodzin powstał w 1961 r.

Od 1966 r. działkę o pow. 250 m² dzierżawiła jedna z osób do śmierci a później jej pełnomocnik do 31 grudnia 2008 r., tj przez 11 miesięcy. Osoba fizyczna budująca zamieszkiwała na pierwszym piętrze budynku do śmierci, tj. kwietnia 2008 r. Spadkobierczyni po zmarłej zrzekła się roszczeń do lokalu położonego na I piętrze budynku mieszkalnego na rzecz miasta , tj. 14 września 2016 r. oraz 7 listopada 2016 r. - czynności te nie podlegały opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Po wybudowaniu budynku mieszkalnego dzierżawca (pierwsza osoba fizyczna) nie ponosił nakładów na ulepszenie pierwszego piętra budynku w rozumieniu o przepisy podatku dochodowego. Miasto od chwili przejęcia pierwszego piętra budynku tj. 14 września 2016 oraz 7 listopada 2016 r. w żadnej formie nie dysponowało nieruchomością. Miasto nie ponosiło na przedmiotowej nieruchomości żadnych nakładów, nie dokonywało remontów i ulepszeń w przedmiotowym budynku. Parter nieruchomości jest zamieszkały przez dzierżawcę, zaś przejęte I piętro budynku od kwietnia 2008 r. jest niezamieszkałe i wymaga generalnego remontu.

Pozostałą część działki od 1966 r. o pow. 250 m² dzierżawiła druga osoba, która wybudowała parter budynku i zamieszkiwała go wraz z rodziną do 30 czerwca 2016. Od 1 lipca 2016 r. do 1 lipca 2019 r. całą działkę dzierżawi rodzina zamieszkująca na parterze budynku.

Od 1967 r. budynek gospodarczy był wykorzystywany przez dzierżawcę gruntu (drugą osobę fizyczną) jako magazynek na sprzęt do pielęgnacji ogrodu.

Nabywcą nieruchomości będzie dotychczasowy dzierżawca gruntu (druga osoba fizyczna), która nie jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Pomiędzy Miastem a dzierżawcą gruntu (druga osoba fizyczna) nie doszło, lecz dojdzie do rozliczenia nakładów poniesionych przez dzierżawcę w związku z wybudowaniem parteru budynku mieszkalnego oraz budynku gospodarczego w dacie zawarcia umowy przenoszącej własność nieruchomości, iż poniesione nakłady zostaną zaliczone na poczet ceny nabycia.

Wnioskodawca powziął wątpliwości czy sprzedaż nieruchomości będzie korzystała ze zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 i art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy.

Należy zauważyć, że na mocy art. 47 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2017 r., poz. 459) część składowa rzeczy nie może być odrębnym przedmiotem własności i innych praw rzeczowych.

Częścią składową rzeczy jest wszystko, co nie może być od niej odłączone bez uszkodzenia lub istotnej zmiany całości albo bez uszkodzenia lub istotnej zmiany przedmiotu odłączonego (art. 47 § 2 Kodeksu cywilnego).

Zgodnie z art. 47 § 3 Kodeksu cywilnego – przedmioty połączone z rzeczą tylko dla przemijającego użytku nie stanowią jej części składowych.

Art. 48 Kodeksu cywilnego stanowi że, z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych, do części składowych gruntu należą w szczególności budynki i inne urządzenia trwale z gruntem związane, jak również drzewa i inne rośliny od chwili zasadzenia lub zasiania.

Przytoczony przepis łączy się z art. 191 Kodeksu cywilnego, wyrażającym klasyczną zasadę superficies solo cedit („własność nieruchomości rozciąga się na rzecz ruchomą, która została połączona z nieruchomością w taki sposób, że stała się jej częścią składową”). Wzniesienie budynku w całości na cudzym gruncie ma miejsce z zachowaniem zasady superficies solo cedit.

Z punktu widzenia prawa cywilnego właściciel gruntu oddanego w najem lub dzierżawę, jest również właścicielem wzniesionych na nim budynków i budowli. Sposób rozliczenia się przez strony umowy najmu/dzierżawy w związku z ulepszeniami poczynionymi przez użytkownika na nieruchomość, pozostawiony jest, w ramach swobody zawierania umów, woli stron, chyba że ze względu na treść lub cel umów w tym przedmiocie sprzeciwiałyby się właściwości (naturze) stosunku umowy najmu/dzierżawy, ustawie lub zasadom współżycia społecznego, co wynika z brzmienia art. 3531 Kodeksu cywilnego.

Jak stanowi art. 693 § 1 Kodeksu cywilnego, przez umowę dzierżawy wydzierżawiający zobowiązuje się oddać dzierżawcy rzecz do używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a dzierżawca zobowiązuje się płacić wydzierżawiającemu umówiony czynsz.

Jak wynika z powyższego, dzierżawa jest umową dwustronnie zobowiązującą i wzajemną. Odpowiednikiem świadczenia wydzierżawiającego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania, jest świadczenie dzierżawcy, polegające na płaceniu umówionego czynszu.

Zgodnie z art. 694 Kodeksu cywilnego, do dzierżawy stosuje się odpowiednio przepisy o najmie (…).

W myśl art. 676 Kodeksu cywilnego, jeżeli najemca ulepszył rzecz najętą, wynajmujący, w braku odmiennej umowy, może według swego wyboru albo zatrzymać ulepszenia za zapłatą sumy odpowiadającej ich wartości w chwili zwrotu, albo żądać przywrócenia stanu poprzedniego.

Na podstawie art. 705 k.c., po zakończeniu dzierżawy dzierżawca obowiązany jest w braku odmiennej umowy, zwrócić przedmiot dzierżawy w takim stanie, w jakim powinien się znajdować stosownie do przepisów o wykonywaniu dzierżawy.

Z cytowanych wyżej przepisów wynika, że roszczenie o zwrot nakładów ulepszających, jeżeli umowa przewiduje taki sposób rozliczenia przez wydzierżawiającego poniesionych przez dzierżawcę nakładów, powstaje w momencie zwrotu dzierżawionych nieruchomości, a nie w momencie zakończenia umowy czy też zawarcia z dzierżawcą umowy sprzedaży nieruchomości.

Jak wyjaśniono wyżej, zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy, dostawą towarów jest przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Pojęcie to ma szerszy zakres, niż sprzedaż w ujęciu cywilnoprawnym. Przede wszystkim przeniesienie prawa do rozporządzania towarem to nie tylko przeniesienie jego własności. Dostawa towarów nie będzie więc obejmowała tylko sprzedaży towarów (w sensie cywilnoprawnym). Dla uznania, że miała miejsce dostawa towarów, wystarczy, że podmiot nabędzie tzw. własność ekonomiczną, tzn. będzie miał możliwość dowolnego rozporządzania i dysponowania uzyskanym towarem.

Zatem rozważając skutki podatkowe transakcji sprzedaży nieruchomości należy mieć na uwadze nie jej aspekty cywilnoprawne, lecz te, które mają znaczenie z punktu widzenia ustawy o VAT. O ile jest oczywiste, że przeniesienie własności gruntu spowoduje przeniesienie na nowego właściciela także własności posadowionych na nim obiektów, jako części składowych gruntu, to bynajmniej nie jest oczywiste, że tym samym dojdzie do ich dostawy.

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednocześnie należy zaznaczyć, że w oparciu o art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i ust. 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Przy czym, zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

I tak, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Ustawa o podatku od towarów i usług w art. 2 pkt 14 definiuje pojęcie pierwszego zasiedlenia, przez które rozumieć należy oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

wybudowaniu lub
ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Jak wynika z powyższych uregulowań, zwolnienie wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy stosuje się w odniesieniu do dostawy całości lub części budynków i budowli, jeżeli w stosunku do nich doszło do pierwszego zasiedlenia, przy czym okres pomiędzy pierwszym zasiedleniem, a dostawą nie jest krótszy niż 2 lata. Wykluczenie z tego zwolnienia następuje w sytuacjach, gdy dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz w sytuacji, gdy od momentu pierwszego zasiedlenia do chwili sprzedaży nie minęły co najmniej 2 lata.

Należy zauważyć, że w kwestii rozumienia definicji pierwszego zasiedlenia wypowiedział się NSA w wyroku z dnia 14 maja 2014 r. o sygn. I FSK 382/14. Sąd w wyroku tym stwierdził, że „Wykładnia językowa, systematyczna i celowościowa dyrektywy 112 wskazuje wyraźnie, że ww. pojęcie należy rozumieć szeroko jako „pierwsze zajęcie budynku, używanie”.

W tym miejscu należy zauważyć, że w przypadku nieruchomości niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ustawodawca przewiduje - po spełnieniu określonych warunków - objęcie dostawy zwolnieniem wskazanym w art. 43 ust. 1 pkt 10a tej ustawy.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Przy czym wskazać należy, że zgodnie z art. 43 ust. 7a ustawy o VAT, warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b, nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, że jeżeli dostawa budynków, budowli lub ich części będzie mogła korzystać ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, wówczas badanie przesłanek wynikających z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy stanie się bezzasadne.

Należy również zauważyć, że w myśl art. 43 ust. 10 ustawy, podatnik może zrezygnować ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10, i wybrać opodatkowanie dostawy budynków, budowli lub ich części, pod warunkiem, że dokonujący dostawy i nabywca budynku, budowli lub ich części:

są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni;
złożą, przed dniem dokonania dostawy tych obiektów właściwemu dla ich nabywcy naczelnikowi urzędu skarbowego, zgodne oświadczenie, że wybierają opodatkowanie dostawy budynku, budowli lub ich części.

Tak więc ustawodawca daje podatnikom, dokonującym dostawy budynków (budowli) lub ich części spełniających przesłanki do korzystania ze zwolnienia od podatku wskazanego w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy – po spełnieniu określonych warunków – możliwość rezygnacji ze zwolnienia i opodatkowania transakcji na zasadach ogólnych.

Z kolei, kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowione zostały budynki lub budowle rozstrzyga przepis art. 29a ust. 8 ustawy, w myśl którego, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Z powyższego jednoznacznie wynika, że co do zasady, grunt będący przedmiotem sprzedaży podlega opodatkowaniu według takiej stawki podatku od towarów i usług, jaką opodatkowane są budynki lub budowle na nim posadowione. Oznacza to, że w sytuacji, gdy budynki, budowle lub ich części korzystają ze zwolnienia od podatku VAT, również sprzedaż gruntu korzysta ze zwolnienia od podatku. Powyższy przepis obejmuje swoim zakresem także grunty będące w użytkowaniu wieczystym.

Mając na uwadze przedstawione okoliczności sprawy oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa należy stwierdzić, że w odniesieniu do I piętra budynku mieszkalnego doszło do pierwszego zasiedlenia, w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy. Jednocześnie od momentu pierwszego zasiedlenia do momentu planowanej sprzedaży budynku upłynie okres dłuższy niż 2 lata. Co istotne po wybudowaniu budynku mieszkalnego zarówno pierwsza osoba fizyczna nie ponosiła nakładów na ulepszenie I piętra budynku w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym jak również Miasto nie ponosiło względem I piętra budynku mieszkalnego żadnych nakładów, nie dokonywało remontów i ulepszeń.

Tym samym w odniesieniu do dostawy I piętra budynku mieszkalnego spełnione są przesłanki do zastosowania zwolnienia od podatku, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku od towarów i usług. W oparciu o art. 29a ust. 8 ustawy, również zbycie gruntu, w części przynależącej do I piętra budynku mieszkalnego, także będzie korzystało ze zwolnienia od podatku.

Natomiast w odniesieniu do drugiej części nieruchomości, tj. parteru budynku mieszkalnego i budynku gospodarczego wzniesionych przez dzierżawcę (drugą osobę fizyczną) należy zwrócić uwagę na kwestię opodatkowania różnymi stawkami podatku VAT jednej dostawy. Zagadnienie to było przedmiotem wyroku TSUE z dnia 6 lipca 2006 r. w sprawie C-251/05 Talacare Beach Caravan Sales Ltd v Commisioners of Customs & Excise, gdzie Trybunał stwierdził, że: „okoliczność, iż określone to towary stanowią przedmiot jednej dostawy, która z jednej strony obejmuje towar główny objęty przez ustawodawstwo danego państwa członkowskiego zwolnieniem dającym prawo do zwrotu zapłaconego podatku w rozumieniu art. 28 ust. 2 lit. a szóstej dyrektywy oraz z drugiej strony towary wyłączone przez to ustawodawstwo z zakresu zastosowania tego zwolnienia, nie stoi na przeszkodzie temu, aby dane państwo członkowskie pobierało podatek VAT od dostawy towarów wyłączonych według stawki zwykłej”. Z sentencji wyroku wynika więc, że dopuszczalne jest opodatkowanie jednej dostawy towaru różnymi stawkami podatku VAT. Tym samym, jeżeli przedmiotem dostawy są np. działki, które zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, w części znajdują się na terenach budowlanych, a w części na terenach pod zabudowę nieprzeznaczonych, to ich dostawa może podlegać opodatkowaniu różnymi stawkami podatku VAT.

W odniesieniu do zbycia parteru budynku mieszkalnego i budynku gospodarczego zauważyć należy, że skoro to dzierżawca wzniósł parter budynku mieszkalnego i budynek gospodarczy na zbywanej nieruchomości i uczynił to z własnych środków bez udziału wydzierżawiającego grunt, to nie ma podstaw do przyjęcia, że wydzierżawiający tj. Miasto dokona dostawy parteru budynku mieszkalnego i budynku gospodarczego, chociaż przeniesie jego własność – przenosząc na dzierżawcę własność gruntu. Z punktu widzenia prawa cywilnego, na dzierżawcę formalnie przejdzie prawo własności parteru budynku mieszkalnego oraz budynek gospodarczy z wszystkimi cywilistycznymi konsekwencjami tego faktu, a jednocześnie, biorąc pod uwagę rozwiązania przyjęte w ustawie, nie wystąpi dostawa towaru, jakim jest parter budynku mieszkalnego oraz budynek gospodarczy, gdyż już wcześniej dzierżawca mógł dysponować nimi jak właściciel. Co również istotne, Wnioskodawca nie będzie w ekonomicznym posiadaniu parteru budynku mieszkalnego i budynku gospodarczego przed dokonaniem sprzedaży gruntu.

W związku z powyższym, skoro Miasto przed dokonaniem dostawy tej części nieruchomości nie będzie dokonywało rozliczenia i zwrotu poniesionych przez dzierżawcę nakładów na budowę parteru budynku mieszkalnego oraz budynku gospodarczego, przedmiotem dostawy będzie jedynie grunt.

Podsumowując, stwierdzić należy, że przy sprzedaży tej części nieruchomości nie zaistnieje jednocześnie dostawa towaru (parteru budynku mieszkalnego oraz budynku gospodarczego posadowionych na nieruchomości) w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy wraz z przeniesieniem na dzierżawcę własności części gruntu przynależącej do parteru budynku mieszkalnego, oraz części gruntu na którym budynek gospodarczy jest posadowiony. Zatem przedmiotem dostawy będzie w tym przypadku wyłącznie grunt, który przynależy do wybudowanych przez dzierżawcę naniesień.

Skoro przedmiotem sprzedaży będzie sam grunt – zasady opodatkowania właściwe dla budynków i budowli posadowionych na gruncie nie będą miały zastosowania dla opodatkowania dostawy gruntu. W szczególności do dostawy tego gruntu nie znajdzie zastosowania żadne ze zwolnień od podatku, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 i 10a ustawy.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Zatem przedmiotowe zwolnienie przysługuje względem takiej dostawy, której przedmiotem jest grunt niezabudowany i jednocześnie o przeznaczeniu innym niż budowlane. Tym samym ze zwolnienia od podatku korzystać będą dostawy gruntów o charakterze rolnym, leśnym itp.

Na podstawie art. 2 pkt 33 ustawy, przez tereny budowlane rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu – zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Z powyższych przepisów wynika, że przeznaczenie określonego gruntu należy oceniać wyłącznie w oparciu o istniejący plan zagospodarowania przestrzennego oraz wydane decyzje o warunkach zabudowy nieruchomości.

Powyższe oznacza, że generalnie opodatkowane podatkiem VAT są dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku tych ostatnich opodatkowane są wyłącznie te, których przedmiotem są tereny budowlane (przeznaczone pod zabudowę). Pozostałe natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, będących gruntami leśnymi, rolnymi itp., niebędących terenami budowlanymi – są zwolnione od podatku VAT.

Jak wynika z opisu sprawy parter budynku mieszkalnego oraz budynek gospodarczy zostały wybudowane w całości ze środków własnych Dzierżawcy. Przedmiotowa działka zgodnie z planem zagospodarowania przestrzennego miasta położona jest na terenie przeznaczonym pod zabudowę mieszkaniowo-usługową w typie staromiejskimi (o układzie pierzejowym), znajduje się w obrębie strefy ochrony konserwatorskiej układu urbanistycznego Starego Miasta, wpisanego do rejestru zabytków w 1977 r., a obecnie do księgi zabytków nieruchomości województwa mazowieckiego.

Tym samym nieruchomość nie stanowi terenu niezabudowanego, innego niż teren budowlany i w związku z powyższym jej dostawa nie będzie mogła korzystać ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

W tym miejscu należy wskazać, że jeżeli przy zbyciu towaru wystąpią przesłanki uniemożliwiające zastosowanie opisanego zwolnienia od podatku VAT, to w przypadku nieruchomości gruntowych może znaleźć zastosowanie inne zwolnienie przewidziane w art. 43 ustawy, jeżeli zostaną spełnione warunki wskazane w tym przepisie.

Według art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dotyczy wszystkich towarów – zarówno nieruchomości, jak i ruchomości – przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych – niezależnie od okresu ich używania przez podatnika (kilka dni, miesięcy czy lat) – wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.

Z opisu sprawy wynika, że całą działkę o numerze geodezyjnym 20980 od 1960 roku wspólnie dzierżawiły osoby fizyczne, natomiast od 1 lipca 2016 r. do 1 lipca 2019 r. działkę dzierżawi rodzina zamieszkująca na parterze budynku. Tym samym należy uznać, że Miasto, nie wykorzystywało nieruchomości opisanej we wniosku do wykonywania czynności zwolnionych z opodatkowania.

Zatem odnosząc się do okoliczności analizowanej sprawy należy stwierdzić, że transakcja dostawy na rzecz dzierżawcy nieruchomości gruntowej, na której dzierżawca wybudował parter budynku mieszkalnego oraz budynek gospodarczy nie będzie korzystać ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy. Nie zostaną spełnione bowiem warunki uprawniające do skorzystania ze zwolnienia na podstawie ww. przepisu, gdyż jak wynika z opisu sprawy, ww. nieruchomość nie była wykorzystywana wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.

Mając na uwadze opis sprawy oraz powołane przepisy prawa, należy stwierdzić, że dostawa tej części nieruchomości (gruntu) na rzecz dotychczasowego Dzierżawcy, który na własny koszt wybudował na tej nieruchomości parter budynku mieszkalnego oraz budynek gospodarczy – przy czym jak wskazał w opisie sprawy Wnioskodawca pomiędzy miastem a dzierżawcą gruntu nie doszło do rozliczenia nakładów – stanowić będzie czynność opodatkowaną podatkiem od towarów i usług, która nie będzie korzystać ze zwolnienia od podatku.

Zatem, stosownie do treści art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146a pkt 1 ustawy, sprzedaż tej części gruntu na rzecz dzierżawcy będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług według stawki podstawowej w wysokości 23%.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną. Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin