Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB2-1.4010.103.2017.2.MJ
z 17 sierpnia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 201 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 6 czerwca 2017 r. (data wpływu 13 czerwca 2017 r.), uzupełnionym 31 lipca 2017 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie zasad składania zeznania CIT-8 w związku z połączeniem uczelni publicznych – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 czerwca 2017 r. do tutejszego organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie zasad składania zeznania CIT-8 w związku z połączeniem uczelni publicznych. Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 21 lipca 2017 r., Znak: 0111-KDIB2-1.4010.103.2017.1.MJ wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło 31 lipca 2017 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca (dalej także: „Uniwersytet”) jest wyższą uczelnią publiczną, posiadającą osobowość prawną. Jest to jednostka sektora finansów publicznych.

Roczne sprawozdanie finansowe uczelni publicznej podlega badaniu przez biegłego rewidenta.

Nadzór nad uczelnią w zakresie zgodności działania jej organów z przepisami ustawowymi i statutem uczelni sprawuje Minister Nauki i Szkolnictwa Wyższego.

Podstawowymi aktami prawnymi, regulującymi funkcjonowanie uczelni są:

• Ustawa z dnia 27 lipca 2005 r. Prawo o szkolnictwie wyższym (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 1842 ze zm.),
• Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 18 grudnia 2012 r. w sprawie szczegółowych zasad gospodarki finansowej uczelni publicznych (Dz.U. z 2012 r., poz. 1533),
• Statut Uniwersytetu z dnia 27 października 2011 r.
  
  

Podstawowe zadania uczelni określone zostały w art. 13 ust. 1 ustawy Prawo o Szkolnictwie Wyższym.

Zgodnie z art. 91 ust. 1 ustawy Prawo o Szkolnictwie Wyższym, działalność uczelni, o której mowa w art. 13 ust. 1, podlega zwolnieniu z podatku dochodowego, podatku od towarów i usług, podatku od nieruchomości, podatku rolnego, podatku leśnego i podatku od czynności cywilno-prawnych na zasadach określonych w odrębnych ustawach.

W dniu 31 grudnia 2016 r. na podstawie Rozporządzenia Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego, nastąpiło połączenie Wnioskodawcy oraz innej szkoły wyższej (dalej: „Szkoła”) przez włączenie Szkoły do Uniwersytetu. Połączenie zostało rozliczone metodą łączenia udziałów (w trybie art. 44c ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości – t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 1047 ze zm.) i ujęte w księgach rachunkowych Uniwersytetu na dzień połączenia. Roczne sprawozdanie finansowe Uniwersytetu sporządzone zostało w oparciu o skonsolidowane dane finansowe wynikające z tego połączenia oraz porównywalne dane za rok ubiegły zaprezentowane zgodnie z art. 44c ust. 6 ustawy o rachunkowości.

Ujęcie i rozliczenie w księgach Uniwersytetu połączenia uczelni oraz sporządzenie rocznego skonsolidowanego sprawozdania finansowego poprzedzone było sporządzeniem i zbadaniem przez biegłego rewidenta sprawozdania finansowego Szkoły.

W wyniku połączenia nie powstała żadna nowa jednostka.

Mając powyższe na uwadze oraz uwzględniając wytyczne Ministerstwa Nauki i Szkolnictwa Wyższego jako organu nadzorującego, wszystkie wymagane przepisami prawa sprawozdania (np. F-01/s, FO-3, Rb-N, Rb-Z, Rb-70, Z-06) oraz deklaracje podatkowe (CIT-8, PIT-4, PIT-11, PIT-8AR) za rok obrotowy 2016, zostały sporządzone przez Uniwersytet w oparciu o zsumowane dane (wynikające z połączenia Szkoły i Uniwersytetu).

Należny podatek dochodowy od osób prawnych został przez Wnioskodawcę odprowadzony.

Szkoła nie składała od początku swojej działalności tj. od 2007 r., deklaracji podatku dochodowego od osób prawnych CIT.

Roczne sprawozdania finansowe Szkoły były zawsze badane przez biegłego rewidenta.

Połączenie Uniwersytetu i Szkoły, jako dwóch uczelni publicznych, w warunkach obecnie obowiązujących przepisów prawa było jednym z pierwszych tego typu w skali kraju.

W uzupełnieniu wniosku, ujętym w piśmie z 26 lipca 2017 r. wskazano ponadto, że rok podatkowy Wnioskodawcy pokrywa się z rokiem kalendarzowym.

Istotne elementy stanu faktycznego zawarto również we własnym stanowisku Wnioskodawcy w sprawie, gdzie wskazano, że zgodnie z art. 12 ust. 2 pkt 4 ustawy o rachunkowości, nastąpiło zamknięcie ksiąg rachunkowych w przejmowanej uczelni.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Uniwersytet, w związku z połączeniem przez włączenie w dniu 31 grudnia 2016 r. Szkoły do Uniwersytetu, winien złożyć za 2016 r. dwie deklaracje CIT-8, za Szkołę oddzielnie i za Uniwersytet oddzielnie?

Zdaniem Wnioskodawcy, Uniwersytet, w oparciu o art. 93 ustawy Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 201 ze zm.) i w nawiązaniu do art. 44c ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (t.j. Dz.U. z 2016, poz. 1047), winien złożyć jedną deklarację CIT-8, zawierającą zsumowane dane obu połączonych uczelni.

Dochody budżetu państwa przez takie postępowanie nie zostały w żaden sposób uszczuplone, ponieważ należny fiskusowi podatek (od zaistniałych zdarzeń nie mieszczących się w działalności statutowej), obliczony na podstawie skonsolidowanych danych został odprowadzony.

W obecnych przepisach Ordynacji podatkowej brak jest uregulowań, które odnosiłyby się stricte do uczelni. Dlatego podstawą prawną, na której można się oprzeć, są jedynie zapisy dotyczące łączenia spółek; nie oddają one jednak specyfiki publicznej uczelni wyższej.

W wyniku łączenia się spółek w sposób określony w art. 492 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 1578 ze zm.), na spółkę przejmującą przechodzi zarówno majątek spółki przejmowanej jak i wszelkie prawa i obowiązki jakie ta spółka posiada na dzień wykreślenia jej z rejestru sądowego. Przejęcie wszelkich praw i obowiązków następuje w drodze sukcesji generalnej.

Również na gruncie prawa podatkowego będzie miała zastosowanie zasada sukcesji generalnej — art. 93 § 2 pkt 1 w związku z art. 93 § 1 Ordynacji podatkowej. Przepis ten stanowi, że osoba prawna łącząca się przez przejęcie innej osoby prawnej (osób prawnych) wstępuje we wszystkie przewidziane w przepisach prawa podatkowego prawa i obowiązki przejmowanej osoby prawnej (osób prawnych).

Stosownie do art. 12 ust. 2 pkt 4 ustawy o rachunkowości, księgi rachunkowe zamyka się w jednostce przejmowanej na dzień przejęcia tej jednostki przez inną jednostkę, nie później niż w ciągu trzech miesięcy od zaistnienia tych zdarzeń. Jednakże można nie zamykać i nie otwierać ksiąg rachunkowych w przypadku połączenia jednostek, gdy w myśl ustawy o rachunkowości, rozliczenie przejęcia następuje metodą łączenia udziałów i nie powoduje powstania nowej jednostki (art. 12 ust. 3, winno być: art. 12 ust. 3 pkt 2 ustawy o rachunkowości).

A zatem, zamknięcie ksiąg spółki przejętej wynika z zastosowanej metody rozliczenia przejęcia. Może ono nastąpić, w zależności od sytuacji, metodą nabycia (art. 44b ustawy o rachunkowości) albo metodą łączenia udziałów (art. 44c ustawy o rachunkowości). Z powołanych przepisów wynika, że jeśli rozliczenie połączenia spółek przez inkorporację następuje metodą nabycia, wówczas powstaje obowiązek zamknięcia ksiąg rachunkowych spółki przejmowanej. Jeśli natomiast można zastosować metodę łączenia udziałów istnieje możliwość (ale nie obowiązek) nie zamykania ksiąg.

Zamknięcie ksiąg podatkowych spółek przejmowanych spowoduje więc zakończenie dla nich roku podatkowego. Z kolei koniec roku podatkowego spółki przejmowanej rodzi obowiązek złożenia zeznania o wysokości dochodu osiągniętego w roku podatkowym i zapłaty wynikającego z niego podatku (art. 27 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych – t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 1888 ze zm.). Spoczywa on na spółce przejmującej, co jest konsekwencją określonej w art. 93 § 2 Ordynacji podatkowej zasady sukcesji podatkowej. Zgodnie bowiem z art. 93 § 1 ww. ustawy, osoba prawna zawiązana (powstała) w wyniku łączenia się osób prawnych, osobowych spółek handlowych, osobowych i kapitałowych spółek handlowych – wstępuje we wszystkie przewidziane w przepisach prawa podatkowego prawa i obowiązki każdej z łączących się osób lub spółek. Art. 93 § 2 ww. ustawy stanowi, iż przepis § 1 stosuje się odpowiednio do osoby prawnej łączącej się przez przejęcie innej osoby prawnej (osób prawnych), osobowej spółki handlowej (osobowych spółek handlowych).

W przedstawionym w niniejszym wniosku zaistniałym stanie faktycznym miało miejsce połączenie uczelni (przez włączenie) metodą łączenia udziałów i zgodnie z art. 12 ust. 2 pkt 4 ustawy o rachunkowości, nastąpiło zamknięcie ksiąg rachunkowych w przejmowanej uczelni.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zasady funkcjonowania szkół wyższych określone zostały w przepisach ustawy z dnia 27 lipca 2005 r. Prawo o szkolnictwie wyższym (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 1842 ze zm.).

W myśl art. 18 ust. 1 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym, utworzenie publicznej uczelni akademickiej, jej likwidacja oraz połączenie z inną uczelnią publiczną następują w drodze ustawy, z zastrzeżeniem ust. 6.

Zgodnie z art. 18 ust. 3 cyt. ustawy, likwidacja uczelni publicznej, jej połączenie z inną uczelnią publiczną oraz zmiana jej nazwy następują po zasięgnięciu opinii senatu lub senatów uczelni, których te akty dotyczą.

Stosownie natomiast do art. 18 ust. 6 ww. ustawy, do włączenia uczelni publicznej do innej uczelni publicznej stosuje się odpowiednio przepisy ust. 1 i 3, z tym że włączenie publicznej uczelni zawodowej do publicznej uczelni akademickiej następuje w drodze rozporządzenia ministra właściwego do spraw szkolnictwa wyższego na wniosek rektorów uczelni po zaopiniowaniu przez ich senaty.

W myśl art. 93 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 201 ze zm.), osoba prawna zawiązana (powstała) w wyniku łączenia się:

1. osób prawnych,
2. osobowych spółek handlowych,
3. osobowych i kapitałowych spółek handlowych

-wstępuje we wszelkie przewidziane w przepisach prawa podatkowego prawa i obowiązki każdej z łączących się osób lub spółek.

Stosownie natomiast do art. 93 § 2 ww. ustawy, przepis § 1 stosuje się odpowiednio do osoby prawnej łączącej się przez przejęcie:

1. innej osoby prawnej (osób prawnych);
2. osobowej spółki handlowej (osobowych spółek handlowych).
   
   

Zgodnie z art. 93c § 1 Ordynacji podatkowej, osoby prawne przejmujące lub osoby prawne powstałe w wyniku podziału wstępują, z dniem podziału lub z dniem wydzielenia, we wszelkie przewidziane w przepisach prawa podatkowego prawa i obowiązki osoby prawnej dzielonej pozostające w związku z przydzielonymi im, w planie podziału, składnikami majątku.

Określona wyżej cytowanymi przepisami Ordynacji podatkowej sukcesja jest sukcesją uniwersalną, co oznacza, że następca prawny wstępuje we wszystkie (z uwzględnieniem postanowień art. 93e Ordynacji podatkowej) przewidziane przepisami prawa podatkowego prawa i obowiązki podatnika.

Sukcesja podatkowa polega na przejęciu praw i obowiązków przez następcę prawnego lub podmiot przekształcony. Ordynacja podatkowa wiąże sukcesję podatkową z łączeniem się podmiotów, przejęciem, przekształceniem oraz podziałem przez wydzielenie.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 1888 ze zm., dalej: „updop”), rokiem podatkowym, z zastrzeżeniem ust. 2, 2a, 3 i 6, jest rok kalendarzowy, chyba że podatnik postanowi inaczej w statucie albo w umowie spółki, albo w innym dokumencie odpowiednio regulującym zasady ustrojowe innych podatników i zawiadomi o tym właściwego naczelnika urzędu skarbowego; wówczas rokiem podatkowym jest okres kolejnych dwunastu miesięcy kalendarzowych.

Stosownie do art. 8 ust. 6 updop, jeżeli z odrębnych przepisów wynika obowiązek zamknięcia ksiąg rachunkowych (sporządzenia bilansu) przed upływem przyjętego przez podatnika roku podatkowego, za rok podatkowy uważa się okres od pierwszego dnia miesiąca następującego po zakończeniu poprzedniego roku podatkowego do dnia zamknięcia ksiąg rachunkowych. W tym przypadku za następny rok podatkowy uważa się okres od dnia otwarcia ksiąg rachunkowych do końca przyjętego przez podatnika roku podatkowego.

W myśl art. 27 ust. 1 updop, podatnicy, z wyjątkiem zwolnionych od podatku na podstawie art. 6 ust. 1, art. 17 ust. 1 pkt 4a lit. a i przepisów ustawy wymienionej w art. 40 ust. 2 pkt 8, są obowiązani, z zastrzeżeniem ust. 2a, składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru o wysokości dochodu (straty) osiągniętego w roku podatkowym – do końca trzeciego miesiąca roku następnego i w tym terminie wpłacić podatek należny albo różnicę między podatkiem należnym od dochodu wykazanego w zeznaniu a sumą należnych zaliczek za okres od początku roku.

Zasady dotyczące prowadzenia ksiąg rachunkowych reguluje ustawa z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 1047 ze zm.).

W myśl art. 12 ust. 2 pkt 4 ww. ustawy, księgi rachunkowe zamyka się, z zastrzeżeniem ust. 3, 3a, 3b i 3c, w jednostce przejmowanej na dzień połączenia związanego z przejęciem jednostki przez inną jednostkę, to jest na dzień wpisu do rejestru tego połączenia – nie później niż w ciągu 3 miesięcy od dnia zaistnienia tych zdarzeń.

W takim przypadku następca prawny ma obowiązek złożenia zeznania CIT-8 za rok podatkowy kończący się w dacie zamknięcia ksiąg rachunkowych podmiotu przejmowanego. Obowiązek zamknięcia ksiąg rachunkowych, a tym samym zakończenia roku podatkowego i złożenia do urzędu skarbowego zeznania, uzależniony jest od zastosowania do rozliczeń połączeń rachunkowej metody nabycia (art. 44b ustawy o rachunkowości) lub metody łączenia udziałów (art. 44c ustawy o rachunkowości).

Jednakże przepis art. 12 ust. 3 pkt 2 ustawy o rachunkowości stanowi, że można nie zamykać i nie otwierać ksiąg rachunkowych w przypadku połączenia jednostek, gdy w myśl ustawy rozliczenie połączenia następuje metodą łączenia udziałów i nie powoduje powstania nowej jednostki.

Przepisem tym przewidziano zatem możliwość odstąpienia od obowiązku zamknięcia ksiąg rachunkowych. Należy przy tym podkreślić, że podmiot przejmowany może w takim wypadku zamknąć księgi rachunkowe, ale nie ma takiego obowiązku.

Z przedstawionego we wniosku i jego uzupełnieniu opisu stanu faktycznego wynika m.in., że Wnioskodawca jest wyższą uczelnią publiczną, posiadającą osobowość prawną. Jest to jednostka sektora finansów publicznych. W dniu 31 grudnia 2016 r. na podstawie Rozporządzenia Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego, nastąpiło połączenie Wnioskodawcy oraz innej szkoły wyższej (dalej: „Szkoła”) przez włączenie Szkoły do Uniwersytetu. Połączenie zostało rozliczone metodą łączenia udziałów (w trybie art. 44c ustawy o rachunkowości) i ujęte w księgach rachunkowych Uniwersytetu na dzień połączenia. Roczne sprawozdanie finansowe Uniwersytetu sporządzone zostało w oparciu o skonsolidowane dane finansowe wynikające z tego połączenia oraz porównywalne dane za rok ubiegły zaprezentowane zgodnie z art. 44c ust. 6 ustawy o rachunkowości. W wyniku połączenia nie powstała żadna nowa jednostka.

Wszystkie wymagane przepisami prawa sprawozdania (np. F-01/s, FO-3, Rb-N, Rb-Z, Rb-70, Z-06) oraz deklaracje podatkowe (CIT-8, PIT-4, PIT-11, PIT-8AR) za rok obrotowy 2016, zostały sporządzone przez Uniwersytet w oparciu o zsumowane dane (wynikające z połączenia Szkoły i Uniwersytetu). Należny podatek dochodowy od osób prawnych został przez Wnioskodawcę odprowadzony. Szkoła nie składała od początku swojej działalności tj. od 2007 r., deklaracji podatku dochodowego od osób prawnych CIT. Rok podatkowy Wnioskodawcy pokrywa się z rokiem kalendarzowym. Zgodnie z art. 12 ust. 2 pkt 4 ustawy o rachunkowości, nastąpiło zamknięcie ksiąg rachunkowych w przejmowanej uczelni.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych wiąże zamknięcie ksiąg rachunkowych z zakończeniem roku podatkowego i obowiązkiem złożenia zeznania rocznego.

W sytuacji, gdy na skutek przeprowadzonego połączenia nie dochodzi do zamknięcia ksiąg rachunkowych jednostki przejmowanej, a w konsekwencji do zakończenia jej roku podatkowego, podmiot przejmujący, jako następca prawny, nie jest zobowiązany do złożenia za jednostkę przejmowaną zeznania o wysokości dochodu (straty) osiągniętego przez nią w roku podatkowym. W takim przypadku podmiot przejmujący uwzględnia przychody i koszty przejętej jednostki przy obliczeniu swojego dochodu (straty), składając jedną deklarację CIT-8, zawierającą zsumowane przychody i koszty obydwu podmiotów.

Jeśli natomiast w związku z połączeniem dochodzi do zamknięcia ksiąg rachunkowych w jednostce przejmowanej, podmiot przejmujący ma obowiązek złożenia odrębnej deklaracji za tę jednostkę za okres od początku jej roku podatkowego do dnia połączenia.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że w związku z połączeniem Wnioskodawcy ze Szkołą przez włączenie Szkoły do Uniwersytetu, dokonanym na mocy Rozporządzenia Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego, doszło do przeniesienia wszelkich praw i obowiązków Szkoły na Uniwersytet w drodze sukcesji generalnej.

Skoro zatem, jak wynika z wniosku, na skutek połączenia księgi rachunkowe Szkoły zostały zamknięte, Wnioskodawca, jako następca prawny ww. jednostki, zobowiązany był do złożenia odrębnego zeznania podatkowego za Szkołę za rok podatkowy obejmujący okres od pierwszego dnia jej roku podatkowego do dnia połączenia z Wnioskodawcą.

W związku z powyższym, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Jednocześnie zaznaczyć należy, że przedmiotem niniejszej interpretacji nie były kwestie związane z prawidłowością zastosowanej przez Wnioskodawcę metody rozliczenia przeprowadzonego połączenia, a w konsekwencji z dopuszczalnością (skutecznością) tych działań na gruncie przepisów ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 1047 ze zm.). Ryzyko dokonania oceny prawidłowości postępowania w tym zakresie spoczywa na Wnioskodawcy.

W związku z powyższym, tut. Organ jako element opisu stanu faktycznego przyjął, że ww. połączenie zostało dokonane metodą łączenia udziałów, na podstawie art. 44c ustawy o rachunkowości.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach, ul. Prosta 10, 25-001 Kielce, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2017 r. poz. 1369) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.