Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-1.4010.85.2017.2.NL
z 16 sierpnia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 201 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 13 czerwca 2017 r. (data wpływu 13 czerwca 2017 r.), uzupełnionym 8 sierpnia 2017 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie sposobu ustalenia wartości początkowej środków trwałych, o których mowa we wniosku – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 czerwca 2017 r. do Organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, m.in. w zakresie sposobu ustalenia wartości początkowej środków trwałych, o których mowa we wniosku. Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 3 sierpnia 2017 r., Znak: 0111-KDIB1-1.4010.61.2017.1.NL, 0111-KDIB1-1.4010.83.2017.1.NL, 0111-KDIB1-1.4010.84.2017.1.NL, 0111-KDIB1-1.4010.85.2017.1.NL, 0111-KDIB1-1.4010.86.2017.1.NL wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło 8 sierpnia 2017 r.

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wspólnicy dwóch spółek handlowych: Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, w której udziałowcami są wyłącznie osoby fizyczne, oraz Spółki komandytowo-akcyjnej, w której wspólnikami są wyłącznie osoby prawne planują połączenie obu Spółek. Połączenie firm ma na celu scalenie majątku wytwarzanego w ramach wspólnie prowadzonej inwestycji prowadzonej na podstawie umowy konsorcjum zawartej w dniu 5 maja 2014 r., ze względu na istotną zmianę warunków ekonomicznych.

Obecnie i na dzień połączenia wspólnikami Spółki komandytowo-akcyjnej jest w zakresie komplementariusza - spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, z kolej jedynym akcjonariuszem jest inna spółka z ograniczoną odpowiedzialnością posiadająca całość akcji Spółki komandytowo-akcyjnej, z którą ma nastąpić połączenie.

Wspólnicy Spółek planują połączenie Spółek w trybie art. 491 § 1, art. 492 § 1 pkt 1 ustawy z 15 września 2000 r. - Kodeks Spółek Handlowych (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 1578 ze zm., dalej: „Ksh”), przez przeniesienie majątku Spółki komandytowo-akcyjnej na Spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością w zamian za udziały tej spółki.

Decyzja o połączeniu Spółek została podjęta ze względu na istotną zmianę warunków ekonomicznych, mających istotne znaczenie dla prowadzonej przez Spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością działalności i finansowania majątku wytwarzanego w ramach wspólnego przedsięwzięcia prowadzonego przez Spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością, oraz pogorszeniem sytuacji majątkowej Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością. Realizacja strategii opracowanej w latach 2010/2011 związana z wyłączeniem działalności pomocniczej, do działalności przewozowej (w tym obsługi technicznej, bazy warsztatowej i parkingowej, zaopatrzenia, między innymi w paliwa), ze względu na zmiany w prawne w tym ustawy o publicznym transporcie zbiorowym, spowodowały, że Spółka z o.o. zaczęła osiągać coraz gorsze wyniki finansowe. Połączenie pozwoli, poprzez przejęcie aktywów Spółki przejmowanej na podniesienie kapitału, zmiany struktury majątkowej Spółki przejmującej, a więc odwrócenie strategii z lat 2010/2011. Planowane połączenie Spółek pozwoli na dalsze prowadzenie przez Spółkę przejmującą działalności operacyjnej oraz finansowanie wytworzonego majątku.

W związku ze stałą współpracą pomiędzy łączącymi się Spółkami, także w ramach inwestycji konsorcjum - pozostają one wobec siebie w stosunkach wierzyciel - dłużnik (gdzie dłużnikiem jest Spółka przejmująca). Wzajemne zobowiązania wynikają z następujących tytułów:

1. istnienie oprocentowanych pożyczek jakich udzieliła Spółka komandytowo-akcyjna (przejmowana) Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością (przejmującej),
2. istnienie zobowiązań z faktur dokumentujących w części przypadającej na Spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością pokrycia wydatków z tytułu prowadzenia wspólnego przedsięwzięcia, są to zasadniczo faktury za usługi budowlane na wytworzenie środków trwałych obciążające Spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością (przejmującą) jej częścią zgodną z umową konsorcjum w wydatkach na realizację inwestycji,
3. istnienie zobowiązań z tytułu zwrotu zadatków, zaliczek i kaucji przez Spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością z tytułu rozwiązania umowy sprzedaży oraz cesji praw z umowy przedwstępnej.
   
   

Obie Spółki są podatnikami podatku dochodowego od osób prawnych. Spółka komandytowo-akcyjna wedle bilansu sporządzonego i zatwierdzonego za ostatni rok obrotowy posiada zysk przeznaczony na kapitał zakładowy Spółki. Wspólnicy obu Spółek planują wycenę połączenia metodą łączenia, bez zamykania ksiąg rachunkowych Spółki przejmowanej, nie jest to jednakże decyzja ostateczna, bowiem rozważane jest także zamknięcie ksiąg rachunkowych na dzień połączenia jednostek przez przejęcie i wycenę połączenia metodą nabycia.

W związku z powyższym opisem zadano m.in. następujące pytanie:

Czy po zakończeniu inwestycji prowadzonej w ramach konsorcjum, wartością początkową środków trwałych wytworzonych w ramach konsorcjum, będzie wartość równa wydatkom poniesionym przez obie łączące się Spółki na wytworzenie środków trwałych zgodnie z art. 16g ust. 4 ustawy o CIT, bez względu, że zobowiązania Spółki przejmującej z tytułu finansowania wytworzenia środków trwałych wynikających z rozliczenia kosztów inwestycji przez Spółkę przejmowaną nie zostały w całości zapłacone a po połączeniu wygasną w drodze konfuzji?

(pytanie oznaczone we wniosku Nr 5)

Zdaniem Wnioskodawcy, Spółka przejmująca ustali wartość początkową środków trwałych wytwarzanych w ramach umowy konsorcjum, jako ogół wydatków poniesionych przez obie Spółki na ich wytworzenie, i fakt wygaśnięcia w drodze konfuzji zobowiązań spółki przejmującej z tytułu rozliczenia nakładów w ramach konsorcjum nie będzie miało wpływu na wartość początkową środków trwałych.

Połączenie spółek handlowych metodą przez przejęcie powoduje, że mamy do czynienia z sukcesją podatkową praw i obowiązków wynikających z przepisów prawa podatkowego zgodnie z art. 93 § 2 pkt 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 201 ze zm.). W przypadku łączenia spółek przez przejęcie, spowoduje to obowiązek u Spółki przejmującej rozpoznawania dla celów podatkowych skutków podatkowych operacji gospodarczych, mających miejsce przed połączeniem jak i po połączeniu Spółek. Wskutek połączenia spółka przejmowana zostanie wykreślona z KRS, a wszelkie obowiązki w tym podatkowe jakie ciążyły lub powstałby na tej Spółce — będą realizowane przez Spółkę przejmująca.

Skutkiem połączenia Spółek przez przejęcie będzie nabycie przez Spółkę przejmującą majątku Spółki przejmowanej w zamian za udziały Spółki przejmującej, które przypadną wspólnikom Spółki przejmowanej.

W ramach umowy konsorcjum Spółki prowadzą wspólne przedsięwzięcie, którego istotą będzie wytworzenie środków trwałych, których wartość początkowa będzie ustalona w oparciu o art. 16g ust. 4 ustawy o CIT. Zgodnie z zapisami umowy konsorcjum środki trwałe wytworzone przy realizacji umowy będą finansowane w 50% przez każdą ze Spółek. Obecnie umowa nadal jest realizowana a po jej zakończeniu, które nastąpi już po połączeniu Spółek przyjęte zostaną wedle kosztu wytworzenia środki trwałe w postaci budynków i budowli.

Spółka przejmująca ustalając wartość poszczególnych środków trwałych, już po połączeniu Spółek - za wartość początkową przyjmie wszystkie wydatki na wytworzenie środków trwałych zgodnie z art. 16g ust. 4 ustawy o CIT poniesione zarówno przez Spółkę przejmującą jak i wynikające z ksiąg Spółki przejmowanej. Neutralne na ustalenie wartości początkowej środków trwałych będzie miał fakt, że w drodze konfuzji wskutek połączenia Spółek nastąpi wygaśnięcie istniejących na dzień połączenia zobowiązań Spółki przejmującej wobec Spółki przejmowanej z tytułu prowadzonej inwestycji.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 491 § 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 1578 ze zm., dalej: „KSH”), spółki kapitałowe mogą się łączyć między sobą oraz ze spółkami osobowymi; spółka osobowa nie może jednakże być spółką przejmującą albo spółką nowo zawiązaną.

Połączenie to, w myśl art. 492 § 1 KSH, może być dokonane:

1. przez przeniesienie całego majątku spółki (przejmowanej) na inną spółkę (przejmującą) za udziały lub akcje, które spółka przejmująca wydaje wspólnikom spółki przejmowanej (jest to tzw. łączenie się przez przejęcie, czyli inkorporacja),
2. przez zawiązanie spółki kapitałowej, na którą przechodzi majątek wszystkich łączących się spółek za udziały lub akcje nowej spółki (jest to tzw. łączenie się przez zawiązanie nowej spółki, czyli konsolidacja).
   
   

Stosownie do treści art. 493 § 1 KSH, spółka przejmowana albo spółki łączące się przez zawiązanie nowej spółki zostają rozwiązane, bez przeprowadzenia postępowania likwidacyjnego, w dniu wykreślenia z rejestru.

Połączenie - w myśl § 2 tego przepisu - następuje z dniem wpisania połączenia do rejestru właściwego według siedziby, odpowiednio spółki przejmującej albo spółki nowo zawiązanej (dzień połączenia). Wpis ten wywołuje skutek wykreślenia spółki przejmowanej albo spółek łączących się przez zawiązanie nowej spółki, z uwzględnieniem art. 507 Ksh.

Na podstawie art. 494 § 1 KSH, spółka przejmująca albo spółka nowo zawiązana wstępuje z dniem połączenia we wszystkie prawa i obowiązki spółki przejmowanej albo spółek łączących się przez zawiązanie nowej spółki.

Przedmiotem następstwa osób prawnych są również prawa i obowiązki wynikające z przepisów prawa podatkowego.

Zgodnie z art. 93 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 201 ze zm.), osoba prawna zawiązana (powstała) w wyniku łączenia się:

1. osób prawnych,
2. osobowych spółek handlowych,
3. osobowych i kapitałowych spółek handlowych

-wstępuje we wszelkie przewidziane w przepisach prawa podatkowego prawa i obowiązki każdej z łączących się osób lub spółek.

Powyższa zasada, na podstawie art. 93 § 2 pkt 2 Ordynacji podatkowej, ma również zastosowanie w przypadku przejęcia przez osobę prawną osobowej spółki handlowej, co oznacza, że spółka przejmująca (jako sukcesor) wstępuje we wszystkie prawa i obowiązki poprzednika jako podatnika, płatnika i inkasenta. Oznacza to, że skutki podatkowe czynności (zdarzeń) wykonanych przez spółkę przejmowaną przed momentem połączenia, przypisane są podmiotowi przejmującemu. Innymi słowy, z dniem połączenia (przejęcia) Wnioskodawca stanie się stroną wszystkich praw i obowiązków Spółki przejmowanej.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 1888 ze zm.; dalej: „ustawy o CIT”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Stosownie do art. 15 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16.

Zgodnie z art. 16a ust. 1 ww. ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

-o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Stosownie do art. 16b ust. 1 ww. ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, nabyte nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania:

1. spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego,
2. spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego,
3. prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
4. autorskie lub pokrewne prawa majątkowe,
5. licencje,
6. prawa określone w ustawie z dnia 30 czerwca 2000 r. - Prawo własności przemysłowej,
7. wartość stanowiącą równowartość uzyskanych informacji związanych z wiedzą w dziedzinie przemysłowej, handlowej, naukowej lub organizacyjnej (know-how)

-o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane wartościami niematerialnymi i prawnymi.

Natomiast w myśl art. 16c pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, amortyzacji nie podlegają grunty i prawa wieczystego użytkowania gruntów.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na:

1. nabycie gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów, z wyjątkiem opłat za wieczyste użytkowanie gruntów,
2. nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części,
3. ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 16g ust. 13 powiększają wartość środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych

-wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów, w przypadku odpłatnego zbycia środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na czas ich poniesienia.

Jak wynika z treści art. 16g ust. 4 tej ustawy, za koszt wytworzenia uważa się wartość, w cenie nabycia, zużytych do wytworzenia środków trwałych: rzeczowych składników majątku i wykorzystanych usług obcych, kosztów wynagrodzeń za prace wraz z pochodnymi, i inne koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych. Do kosztu wytworzenia nie zalicza się natomiast: kosztów ogólnych zarządu, kosztów sprzedaży oraz pozostałych kosztów operacyjnych i kosztów operacji finansowych, w szczególności odsetek od pożyczek (kredytów) i prowizji, z wyłączeniem odsetek i prowizji naliczonych do dnia przekazania środka trwałego do używania.

W szczególności do wartości składających się na koszt wytworzenia środka trwałego należą:

1. wartość – w cenie nabycia – rzeczowych składników majątku zużytych do wytworzenia środków trwałych, tj. przede wszystkim materiałów, z których został wykonany środek trwały,
2. wartość – w cenie nabycia – wykorzystanych usług obcych zużytych do wytworzenia środków trwałych, tj. zarówno usług polegających na samym wytwarzaniu środka trwałego, tj. przede wszystkim na jego budowie, jak i innych usług niezbędnych do wytworzenia i uczynienia tego składnika majątku zdatnym do używania,
3. koszty wynagrodzeń wraz z pochodnymi, tj. przede wszystkim koszty wynagrodzeń (wraz z narzutami) dla pracowników zatrudnionych przy realizacji inwestycji.
   
   

Zatem do wartości początkowej wytworzonego środka trwałego – w myśl art. 16g ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych – zalicza się ogół kosztów poniesionych w związku z jego wytworzeniem od momentu rozpoczęcia inwestycji aż do momentu przekazania środka do używania. Użycie przez ustawodawcę zwrotu, że do kosztu wytworzenia środka trwałego zalicza się „inne koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych” oznacza, że katalog wydatków związanych z wytworzeniem środka trwałego powiększających jego wartość początkową jest otwarty. Mieszczą się w nim również inne, niewymienione wprost w treści omawianego przepisu koszty, które będą miały wpływ na wartość początkową danego składnika majątku. O tym, czy wydatki stanowić powinny koszt przez odpisy amortyzacyjne decyduje wobec tego związek kosztu z realizowanym przedsięwzięciem inwestycyjnym.

Do kosztów wytworzenia środków trwałych zalicza się koszty, które mają wpływ na wartość początkową danego składnika majątku i dają się zaliczyć do wartości wytworzonego środka trwałego, to znaczy związane są bezpośrednio z realizacją inwestycji. Są to bowiem wydatki pozostające w bezpośrednim związku z wytworzeniem, a zatem są elementem ich kosztu wytworzenia. Koszt ten zarazem stanowi element wartości początkowej, od której dokonuje się odpisów amortyzacyjnych (wyjątek stanowią tu grunty i prawa wieczystego użytkowania gruntów, które zgodnie z art. 16c pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych amortyzacji nie podlegają).

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wspólnicy dwóch spółek handlowych: Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, w której udziałowcami są wyłącznie osoby fizyczne, oraz Spółki komandytowo-akcyjnej, w której wspólnikami są wyłącznie osoby prawne planują połączenie obu Spółek. Połączenie firm ma na celu scalenie majątku wytwarzanego w ramach wspólnie prowadzonej inwestycji prowadzonej na podstawie umowy konsorcjum zawartej w dniu 5 maja 2014 r., ze względu na istotną zmianę warunków ekonomicznych. Obecnie i na dzień połączenia wspólnikami Spółki komandytowo-akcyjnej jest w zakresie komplementariusza - spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, z kolej jedynym akcjonariuszem jest inna spółka z ograniczoną odpowiedzialnością posiadająca całość akcji Spółki komandytowo akcyjnej z którą ma nastąpić połączenie. Wspólnicy Spółek planują połączenie Spółek w trybie art. 491 § 1, art. 492 § 1 pkt 1 Ksh, przez przeniesienie majątku Spółki komandytowo-akcyjnej na Spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością w zamian za udziały tej spółki. Decyzja o połączeniu Spółek została podjęta ze względu na istotną zmianę warunków ekonomicznych, mających istotne znaczenie dla prowadzonej przez Spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością działalności i finansowania majątku wytwarzanego w ramach wspólnego przedsięwzięcia prowadzonego przez Spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością, oraz pogorszeniem sytuacji majątkowej Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością. Realizacja strategii opracowanej w latach 2010/2011 związana z wyłączeniem działalności pomocniczej, do działalności przewozowej (w tym obsługi technicznej, bazy warsztatowej i parkingowej, zaopatrzenia, między innymi w paliwa), ze względu na zmiany w prawne w tym ustawy o publicznym transporcie zbiorowym, spowodowały, że Spółka z o.o. zaczęła osiągać coraz gorsze wyniki finansowe. Połączenie pozwoli, poprzez przejecie aktywów Spółki przejmowanej na podniesienie kapitału, zmiany struktury majątkowej Spółki przejmującej, a wiec odwrócenie strategii z lat 2010/2011. Planowane połączenie Spółek pozwoli na dalsze prowadzenie przez Spółkę przejmującą działalności operacyjnej oraz finansowanie wytworzonego majątku. W związku ze stałą współpracą pomiędzy łączącymi się Spółkami, także w ramach inwestycji konsorcjum - pozostają one wobec siebie w stosunkach wierzyciel - dłużnik (gdzie dłużnikiem jest Spółka przejmująca). Wzajemne zobowiązania wynikają z następujących tytułów:

1. istnienie oprocentowanych pożyczek jakich udzieliła Spółka komandytowo-akcyjna (przejmowana) Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością (przejmującej),
2. istnienie zobowiązań z faktur dokumentujących w części przypadającej na Spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością pokrycia wydatków z tytułu prowadzenia wspólnego przedsięwzięcia, są to zasadniczo faktury za usługi budowlane na wytworzenie środków trwałych obciążające Spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością (przejmującą) jej częścią zgodną z umową konsorcjum w wydatkach na realizację inwestycji,
3. istnienie zobowiązań z tytułu zwrotu zadatków, zaliczek i kaucji przez Spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością z tytułu rozwiązania umowy sprzedaży oraz cesji praw z umowy przedwstępnej.
   
   

Odnosząc się do wygaśnięcia zobowiązania na skutek konfuzji, należy zauważyć, że przez instytucję konfuzji (łac. confusio) rozumie się instytucję prawa cywilnego, powodującą wygaśnięcie prawa podmiotowego na skutek połączenia w rękach tej samej osoby prawa i związanego z nim obowiązku. Konfuzja praw wynikających z zobowiązań i należności nie została explicite wskazana w prawie cywilnym jako instytucja, określająca sposób wygasania zobowiązań, ale wynika z doktryny i orzecznictwa sądowego, na gruncie prawa cywilnego. Stanowi ona przypadek wygaśnięcia stosunku prawnego (zobowiązaniowego) pomimo braku spełnienia przez dłużnika świadczenia.

Odnosząc powyższe uregulowania prawne do przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego stwierdzić należy, że po zakończeniu inwestycji prowadzonej przez Spółki, które w ramach konsorcjum zostaną połączone, wartością początkową środków trwałych wytworzonych w ramach konsorcjum, będzie wartość równa wydatkom poniesionym przez obie łączące się Spółki na wytworzenie środków trwałych zgodnie z art. 16g ust. 4 ustawy o CIT.

Na sposób ustalenia wartości początkowej nie będzie miał wpływu fakt, że zobowiązania Spółki przejmującej z tytułu finansowania wytworzenia środków trwałych wynikających z rozliczenia kosztów inwestycji przez Spółkę przejmowaną, nie zostały w całości zapłacone a po połączeniu wygasną w drodze konfuzji.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a,
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Nadmienić należy, że w pozostałym zakresie wydane zostaną odrębne rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Świętego Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub przewlekłe prowadzenie postępowania (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.