INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 20 lipca 2011 r. (data wpływu 25 lipca 2011 r.), uzupełnionym pismem z dnia 10 października 2011 r. (data wpływu 13 października 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur wystawionych przez kontrahenta, który na dzień wystawienia faktur był podmiotem istniejącym, ale niezarejestrowanym jako czynny podatnik podatku od towarów i usług – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 lipca 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur wystawionych przez kontrahenta, który na dzień wystawienia faktur był podmiotem istniejącym, ale niezarejestrowanym jako czynny podatnik podatku od towarów i usług. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 10 października 2011 r. (data wpływu 13 października 2011 r.) o informacje doprecyzowujące przedstawiony stan faktyczny.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka prowadzi działalność głównie w zakresie sprzedaży hurtowej odpadów złomu. W czerwcu 2011 r. złożyła korektę deklaracji VAT-7 zwiększającą podatek należny za styczeń. Korekta powstała w związku z wykryciem przez Wnioskodawcę podmiotu niezarejestrowanego jako podatnik VAT czynny. Dotyczy to firmy X.

Zainteresowany skupował od ww. kontrahenta złom metali kolorowych. Był to stały dostawca Spółki od kwietnia 2010 r., który przedłożył jej wszystkie dokumenty niezbędne do prowadzenia działalności oraz którego Wnioskodawca sprawdzał co pewien okres w Urzędzie Skarbowym właściwym dla kontrahenta czy jest on czynnym podatnikiem VAT. Odpowiedzi były pozytywne. Dopiero 24 stycznia 2011 r. Zainteresowany otrzymał zaświadczenie z Urzędu Skarbowego wystawione z datą 17 stycznia 2011 r., iż dostawca Spółki nie jest już czynnym podatnikiem VAT. Po wnikliwym przeanalizowaniu zaistniałej sytuacji Wnioskodawca dowiedział się, że jego kontrahent z dniem 12 stycznia 2011 r. został wyrejestrowany z rejestru podatników VAT na podstawie art. 96 ust. 9 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.). Zainteresowany nadmienił, że w tym okresie zrealizowane były dostawy, a Spółka dokonała odliczenia podatku VAT od wystawianych faktur, które zawierały wszystkie wymagane dane. Po 28 stycznia 2011 r. Wnioskodawca zakończył współpracę z tym dostawcą, ze względu na wynikłe zdarzenie aż do jego wyjaśnienia. W dniach 21 marca 2011 r. oraz 18 kwietnia 2011 r. na ponowione wnioski Zainteresowany otrzymał odpowiedź z Urzędu Skarbowego, że jego były kontrahent dalej nie jest czynnym podatnikiem VAT. To sprawiło, iż na podstawie przepisów prawa podatkowego, tj. art. 88 ust. 3a pkt 1 lit. a ustawy o VAT, Spółka złożyła 3 czerwca 2011 r. korektę deklaracji VAT-7 za styczeń. Wnioskodawca nadmienił także, że przed złożeniem korekty dokonał również sprawdzenia kontrahenta przez uzyskanie aktualnego odpisu z rejestru przedsiębiorstw na dzień 3 czerwca 2011 r. potwierdzającego jego istnienie.

Obecnie jednak Zainteresowany ma wątpliwości czy słusznie dokonał tej korekty. Po zapoznaniu się dopiero teraz z wyrokiem Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (TSUE) z 22 grudnia 2010 r. w sprawie C-438/09, który mówi, że brak rejestracji sprzedawcy na potrzeby VAT nie może pozbawiać nabywcy prawa do odliczenia podatku, zdaniem Spółki niepotrzebnie skorygowano podatek należny. Konsekwencją tego wyroku jest także zmiana brzmienia art. 88 ust. 3a pkt 1 lit. a ustawy o VAT począwszy od 1 lipca 2011 r., która ogranicza prawo do odliczania VAT z faktur wystawionych przez podmiot jedynie nieistniejący.

Z pisma z dnia 10 października 2011 r., stanowiącego uzupełnienie do wniosku wynika, iż:

1. Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT.
2. Faktury, o których mowa we wniosku zawierają wszystkie dane wymagane przez § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług.
3. Dostawy wykazane na fakturach zostały faktycznie wykonane.
4. Zapłata za faktury odbywała się przelewem na konto wskazane przez dostawcę. Potwierdzenie zapłat znajduje się w wyciągach bankowych Zainteresowanego. Sprawa poruszana we wniosku dotyczy faktur:
   • na kwotę 44.780,61 zł z dnia 13.01.2011 r. – zapłata 17.01.2011 r.,
   • na kwotę 84.757,46 zł z dnia 18.01.2011 r. – zapłata 24.01.2011 r.,
   • na kwotę 51.742,48 zł z dnia 18.01.2011 r. – zapłata 20.01.2011 r.,
   • na kwotę 59.215,15 zł z dnia 19.01.2011 r – zapłata 31.01.2011 r.,
   • na kwotę 95.102,37 zł z dnia 21.01.2011 r. – zapłata 71.319 zł 08.02.2011 r. (niedopłata 23.783,37 zł),
   • na kwotę 77.761,83 zł z dnia 28.01.2011 r. – zapłata 58.221 zł 10.02.2011 r. (niedopłata 19.540,83 zł).
   Faktury nie zostały dopłacone dla dostawcy do czasu wyjaśnienia sprawy podatku VAT przez organ podatkowy. Spółka nadmieniła, że dokonała korekty i odprowadziła do budżetu odliczony wcześniej podatek VAT od ww. faktur w wysokości 77.295 zł.
5. Nabycie towarów określonych na fakturach jest związane ze sprzedażą opodatkowaną.
6. Wątpliwości co do kontrahenta nastąpiły w dniu 24 stycznia 2011 r., tj. kiedy Wnioskodawca otrzymał z Urzędu Skarbowego właściwego dla dostawcy zaświadczenie, iż firma X nie jest już zarejestrowana jako czynny podatnik VAT.
7. Zainteresowany nigdy w kontaktach handlowych z kontrahentem nie przewidywał, że dane transakcje mogą stanowić nadużycie podatkowe.
8. Kontrahent został wyrejestrowany w związku z brakiem skontaktowania się Urzędu Skarbowego z podatnikiem albo jego pełnomocnikiem w celu czynności sprawdzających.
   
   

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy nabywca (podatnik) ma prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktur wystawionych przez podmiot istniejący, ale niezarejestrowany na potrzeby VAT...

Zdaniem Wnioskodawcy, nabywca (podatnik) ma prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktur wystawionych przez podmiot niezarejestrowany na potrzeby VAT. Potwierdzeniem tego stanowiska jest wyrok Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 22 grudnia 2010 r. w sprawie C-438/09 oraz wyrok WSA w Gdańsku z 27 kwietnia 2011 r., sygn. akt I SA/Gd 190/11.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Na wstępnie należy wskazać, iż niniejsza interpretacja została wydana w oparciu o stan prawny obowiązujący w monecie zaistnienia zdarzenia, czyli w styczniu 2011 r.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, zgodnie z którym, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 24.

Kwotę podatku naliczonego – na mocy art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011 r. – stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę albo dokument celny, z zastrzeżeniem pkt 2-5 oraz ust. 11, 12, 16 i 18 (art. 86 ust. 10 pkt 1 ustawy).

W oparciu o art. 86 ust. 11 ustawy, jeżeli podatnik nie dokona obniżenia kwoty podatku należnego w terminach określonych w ust. 10, może obniżyć kwotę podatku należnego w deklaracji podatkowej za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych.

Stosownie do treści art. 86 ust. 13 ustawy, jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w terminach, o których mowa w ust. 10, 11, 12, 16 i 18, może on obniżyć kwotę podatku należnego przez dokonanie korekty deklaracji podatkowej za okres, w którym wystąpiło prawo do obniżenia podatku należnego, nie później jednak niż w ciągu 5 lat, licząc od początku roku, w którym wystąpiło prawo do obniżenia podatku należnego.

Do podstawowych zasad wspólnego systemu VAT należy m. in. zasada neutralności podatku dla podatnika, rozumiana jako stosowanie podatku od towarów i usług na wszystkich etapach obrotu gospodarczego z równoczesnym prawem do potrącenia podatku zawartego w poprzedniej fazie obrotu. Prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony wynika z samej konstrukcji podatku od towarów i usług i ma na celu zapewnienie neutralności tego podatku dla podatników VAT czynnych. Podatnik ma prawo do skorzystania z przedmiotowego prawa w określonych przepisami terminach, pod warunkiem spełnienia przez niego określonych warunków pozytywnych (związku nabytych towarów i usług z czynnościami opodatkowanymi), jak i niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych m. in. w art. 88 ustawy.

Stosownie do treści art. 88 ust. 3a. ustawy, w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 marca 2011 r., nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy:

1. sprzedaż została udokumentowana fakturami lub fakturami korygującymi:
   1. wystawionymi przez podmiot nieistniejący lub nieuprawniony do wystawiania faktur lub faktur korygujących,
   2. w których kwota podatku wykazana na oryginale faktury lub faktury korygującej jest różna od kwoty wykazanej na kopii;
2. transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku;
3. wystawiono więcej niż jedną fakturę dokumentującą tę samą sprzedaż;
4. wystawione faktury, faktury korygujące lub dokumenty celne:
   1. stwierdzają czynności, które nie zostały dokonane – w części dotyczącej tych czynności,
   2. podają kwoty niezgodne z rzeczywistością – w części dotyczącej tych pozycji, dla których podane zostały kwoty niezgodne z rzeczywistością,
   3. potwierdzają czynności, do których mają zastosowanie przepisy art. 58 i 83 Kodeksu cywilnego – w części dotyczącej tych czynności;
5. faktury, faktury korygujące wystawione przez nabywcę zgodnie z odrębnymi przepisami nie zostały zaakceptowane przez sprzedającego;
6. zaświadczenie, o którym mowa w art. 86 ust. 5, zawiera informacje niezgodne ze stanem faktycznym.
   
   

W myśl art. 106 ust. 1 ustawy, w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 marca 2011 r., podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Wskazując, w cyt. wyżej art. 106 ustawy, krąg podmiotów obowiązanych wystawić fakturę, ustawodawca posłużył się określeniem „podatnicy, o których mowa w art. 15”.

Według art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Status danego podmiotu jako podatnika VAT, w świetle powyższego przepisu, jest niezależny od dokonania rejestracji dla potrzeb tego podatku. Jednakże należy podkreślić, iż mocą art. 96 ust. 1 ustawy, na podmioty, o których mowa w art. 15, nałożony został obowiązek złożenia naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenia rejestracyjnego, przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5 (przepis ten zawiera katalog czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług). Z obowiązku tego wyłączone zostały jedynie podmioty zwolnione od podatku, które mogą owe zgłoszenie złożyć, aczkolwiek nie mają takiego obowiązku.

Jednocześnie należy zauważyć, iż jak wynika z § 4 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1337 ze zm.), obowiązującego do dnia 31 marca 2011 r., zwanego dalej rozporządzeniem, zarejestrowani podatnicy jako podatnicy VAT czynni, posiadający numer identyfikacji podatkowej, wystawiają faktury oznaczone wyrazami „FAKTURA VAT”.

Natomiast w świetle § 5 ust. 1 rozporządzenia, faktura stwierdzająca dokonanie sprzedaży powinna zawierać co najmniej:

1. imiona i nazwiska lub nazwy bądź nazwy skrócone sprzedawcy i nabywcy oraz ich adresy;
2. numery identyfikacji podatkowej sprzedawcy i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 10 i 11;
3. numer kolejny faktury oznaczonej jako „FAKTURA VAT”;
4. dzień, miesiąc i rok wystawienia faktury, a w przypadku, gdy data ta różni się od daty sprzedaży, również datę sprzedaży; w przypadku sprzedaży o charakterze ciągłym podatnik może podać na fakturze miesiąc i rok dokonania sprzedaży, pod warunkiem podania daty wystawienia faktury;
5. nazwę (rodzaj) towaru lub usługi;
6. miarę i ilość sprzedanych towarów lub zakres wykonanych usług;
7. cenę jednostkową towaru lub usługi bez kwoty podatku (cenę jednostkową netto);
8. wartość towarów lub wykonanych usług, których dotyczy sprzedaż, bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto);
9. stawki podatku;
10. sumę wartości sprzedaży netto towarów lub wykonanych usług z podziałem na poszczególne stawki podatku i zwolnionych od podatku oraz niepodlegających opodatkowaniu;
11. kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto towarów (usług), z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku;
12. kwotę należności ogółem wraz z należnym podatkiem.
    
    

Na podstawie art. 108 ust. 1 ustawy, w przypadku gdy osoba prawna, jednostka niemająca osobowości prawnej lub osoba fizyczna wystawi fakturę, w której wykaże kwotę podatku, jest obowiązana do jego zapłaty.

Zatem, w celu skutecznej realizacji prawa, o którym mowa w art. 86 ust. 1 ustawy, podatnik wywodzący takie prawo winien je udokumentować fakturami VAT spełniającymi wymogi formalne określone w rozporządzeniu.

Ponadto, ustawa o podatku od towarów i usług zawiera przepis umożliwiający podatnikowi weryfikację kontrahentów – art. 96 ust. 13 ustawy. Zgodnie z tym unormowaniem, na wniosek zainteresowanego naczelnik urzędu skarbowego jest obowiązany potwierdzić, czy podatnik jest zarejestrowany jako podatnik VAT czynny lub zwolniony. Zainteresowanym może być zarówno sam podatnik, jak i osoba trzecia mająca interes prawny w złożeniu wniosku.

Z opisu sprawy wynika, iż Spółka prowadzi działalność głównie w zakresie sprzedaży hurtowej odpadów złomu. W czerwcu 2011 r. złożyła korektę deklaracji VAT-7 zwiększającą podatek należny za styczeń. Korekta powstała w związku z wykryciem przez Wnioskodawcę podmiotu niezarejestrowanego jako podatnik VAT czynny. Zainteresowany skupował od ww. kontrahenta złom metali kolorowych. Był to stały dostawca Spółki od kwietnia 2010 r., który przedłożył jej wszystkie dokumenty niezbędne do prowadzenia działalności oraz którego Wnioskodawca sprawdzał co pewien okres w Urzędzie Skarbowym właściwym dla kontrahenta czy jest on czynnym podatnikiem VAT. Odpowiedzi były pozytywne. Dopiero 24 stycznia 2011 r. Zainteresowany otrzymał zaświadczenie z Urzędu Skarbowego wystawione z datą 17 stycznia 2011 r., iż dostawca Spółki nie jest już czynnym podatnikiem VAT. Po wnikliwym przeanalizowaniu zaistniałej sytuacji Wnioskodawca dowiedział się, że jego kontrahent z dniem 12 stycznia 2011 r. został wyrejestrowany z rejestru podatników VAT na podstawie art. 96 ust. 9 ustawy o podatku od towarów i usług. Zainteresowany nadmienił, że w tym okresie zrealizowane były dostawy, a Spółka dokonała odliczenia podatku VAT od wystawianych faktur, które zawierały wszystkie wymagane dane. Po 28 stycznia 2011 r. Wnioskodawca zakończył współpracę z tym dostawcą, ze względu na wynikłe zdarzenie aż do jego wyjaśnienia. W dniach 21 marca 2011 r. oraz 18 kwietnia 2011 r. na ponowione wnioski Zainteresowany otrzymał odpowiedź z Urzędu Skarbowego, że jego były kontrahent dalej nie jest czynnym podatnikiem VAT. To sprawiło, iż Spółka złożyła 3 czerwca 2011 r. korektę deklaracji VAT-7 za styczeń. Przed złożeniem korekty Wnioskodawca dokonał również sprawdzenia kontrahenta przez uzyskanie aktualnego odpisu z rejestru przedsiębiorstw na dzień 3 czerwca 2011 r. potwierdzającego jego istnienie. Ponadto Zainteresowany wskazał, iż jest czynnym podatnikiem VAT. Faktury, o których mowa we wniosku zawierają wszystkie dane wymagane przez § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług. Dostawy wykazane na fakturach zostały faktycznie wykonane. Zapłata za faktury odbywała się przelewem na konto wskazane przez dostawcę. Potwierdzenie zapłat znajduje się w wyciągach bankowych Zainteresowanego. Nabycie towarów określonych na fakturach jest związane ze sprzedażą opodatkowaną. Wątpliwości co do kontrahenta nastąpiły w dniu 24 stycznia 2011 r., tj. kiedy Wnioskodawca otrzymał z Urzędu Skarbowego właściwego dla dostawcy zaświadczenie, iż firma X nie jest już zarejestrowana jako czynny podatnik VAT. Zainteresowany nigdy w kontaktach handlowych z kontrahentem nie przewidywał, że dane transakcje mogą stanowić nadużycie podatkowe. Kontrahent został wyrejestrowany w związku z brakiem skontaktowania się Urzędu Skarbowego z podatnikiem albo jego pełnomocnikiem w celu czynności sprawdzających.

Ze względu na fakt, że wraz z przystąpieniem Polski do Unii Europejskiej, przyjęty został do polskiego systemu prawnego dorobek prawny Wspólnot Europejskich należy mieć na uwadze m. in. orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej.

W wyroku z dnia 22 grudnia 2010 r. w sprawie C-438/09 Bogusław Dankowski przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Łodzi, Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej, zwany dalej TSUE, wskazał, iż podatnikowi przysługuje prawo do odliczenia podatku od wartości dodanej zapłaconego z tytułu nabycia usług wykonanych przez innego podatnika niezarejestrowanego, jako podatnik podatku od wartości dodanej, w sytuacji gdy odnośne faktury zawierają wszystkie informacje wymagane przez wskazany art. 22 ust. 3 lit. b) Szóstej Dyrektywy, a w szczególności zawierają informacje niezbędne do ustalenia tożsamości osoby, która wystawiła te faktury, oraz rodzaju wykonanych usług.

TSUE wskazał, iż prawo do odliczenia podatku przewidziane w art. 17 ust. 2 Szóstej Dyrektywy stanowi integralną część systemu podatku VAT i co do zasady nie może być ograniczane. Tak ustanowiony system odliczeń ma bowiem na celu całkowite uwolnienie przedsiębiorcy od ciężaru podatku VAT podlegającego zapłacie lub uiszczonego w ramach jego całej działalności gospodarczej. Wspólny system podatku VAT gwarantuje w ten sposób w zakresie ciężaru podatkowego neutralność wszystkich rodzajów działalności gospodarczej – niezależnie od jej celu lub wyników – pod warunkiem, że co do zasady ona sama podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

Artykuł 22 ust. 1 Szóstej Dyrektywy stanowi, że podatnicy zobowiązani są do zgłaszania rozpoczęcia, zmian i zakończenia działalności, jednakże przepis ten nie upoważnia państw członkowskich, w razie braku zgłoszenia, do odroczenia wykonania prawa do odliczenia do momentu rzeczywistego rozpoczęcia zwykłego wykonywania opodatkowanych czynności lub do pozbawienia podatnika możliwości wykonywania tego prawa. Wobec tego, w sytuacji gdy właściwe organy podatkowe posiadają informacje niezbędne do ustalenia, że podatnik – jako odbiorca danej czynności handlowej – zobowiązany jest z tytułu podatku VAT, nie mogą one nakładać dodatkowych wymogów dotyczących przysługującego danemu podatnikowi prawa do odliczenia podatku należnego, które mogłyby skutkować uniemożliwieniem mu wykonywania wspomnianego prawa.

Jednocześnie należy nadmienić, iż przepisy art. 17 ust. 2, art. 22 ust. 1, 3 lit. b) Szóstej Dyrektywy znajdują odzwierciedlenie w obecnie obowiązujących przepisach art. 167 – 172, art. 213 ust. 1, art. 226 Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE. serii L Nr 347, str. 1 ze zm.).

Mając powyższe na uwadze stwierdzić należy, iż Wnioskodawca ma prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktur wystawionych przez podmiot istniejący, ale niezarejestrowany jako podatnik VAT czynny, o ile – jak wskazała Spółka:

1. transakcje wykazane na fakturach zostały faktycznie wykonane przez wystawcę faktur;
2. przedmiotowe faktury zawierają dane wymagane przez § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r., w szczególności zawierają informacje niezbędne do ustalenia tożsamości osoby (podmiotu), która wystawiła te faktury, oraz wskazują przedmiot dokonanych dostaw;
3. towary nabyte na podstawie tych faktur mają związek ze sprzedażą opodatkowaną;
4. w danej sprawie nie wystąpiły okoliczności, w związku z którymi Wnioskodawca mógł przewidywać, że transakcja stanowi nadużycie podatkowe w celu uzyskania korzyści majątkowej.

Przy czym, powyższe prawo do obniżenia podatku należnego przysługuje pod warunkiem, że nie występują inne ograniczenia, w szczególności wynikające z art. 88 ustawy.

Należy zatem podkreślić, iż prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktur, o których mowa we wniosku przysługuje, jeżeli Zainteresowany w momencie realizacji transakcji nie przewidywał, iż może ona stanowić nadużycie podatkowe, a zatem również nie posiadał jeszcze informacji, że kontrahent został wykreślony z rejestru czynnych podatników podatku od towarów i usług.

Należy zauważy, iż w myśl art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Zatem należy podkreślić, iż tut. Organ wydał niniejszą interpretację prawa podatkowego wyłącznie na pisemny wniosek Zainteresowanego i tylko w jego indywidualnej sprawie. Tym samym z niniejszej interpretacji nie należy wywodzić skutków ogólnych dla innych podmiotów, innych transakcji, że w każdym przypadku faktury wystawione przez podmiot niezarejestrowany jako podatnik VAT czynny stanowią podstawę do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z nich wynikającego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.