Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB4.4014.124.2017.2.MD
z 18 sierpnia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2017 r., poz. 201, ze zm.) – Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 9 maja 2017 r. (data wpływu – 12 maja 2017 r.), uzupełnionym 20 czerwca i 4 lipca 2017 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych transferu zwrotnego wierzytelności – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 maja 2017 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych transferu zwrotnego wierzytelności.

Wniosek został uzupełniony 20 czerwca 2017 r.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, w związku z czym, w piśmie z 23 czerwca 2017 r., znak: 0111-KDIB3-1.4012.193.2017.1.ICZ, 0111-KDIB4.4014.124.2017.1.MD, wezwano do jego uzupełnienia. Wniosek uzupełniono 4 lipca 2017 r.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

W celu uzyskania finansowania Spółka (dalej również: Wnioskodawca) sprzedaje U. AG. (bank z siedzibą w Austrii, dalej: Bank) wierzytelności. Spółka oferuje do sprzedaży i przeniesienia na Bank wierzytelności własne powstałe w związku z dokonaną sprzedażą wyrobów. Sprzedażą objęte są wierzytelności, dla których w momencie sprzedaży nie upłynął termin ich płatności.

Wynagrodzenie należne Spółce z tytułu sprzedaży wierzytelności ustalone jest w wysokości wartości nominalnej sprzedawanych wierzytelności. Niezależnie od dokonanej sprzedaży wierzytelności kontrahenci Wnioskodawcy nie są informowani o dokonanej sprzedaży, w związku z tym wynagrodzenie z tytułu dokonanych dostaw nadal uiszczane jest na konto Spółki (transakcja ma cechy faktoringu tajnego).

Raz w miesiącu Spółka przekazuje Bankowi zestawienie wszystkich nabytych przez Bank wierzytelności, które od daty ich zakupu przez Bank zostały przez kontrahentów Spółki wpłacone na konto Wnioskodawcy. Również w tym terminie Spółka przedstawia Bankowi wierzytelności do sprzedaży powstałe w okresie od ostatniego nabycia. Jeżeli wartość wierzytelności do sprzedaży przewyższa kwotę, która w danym miesiącu wpłynęła od dłużników Spółki, powstałą różnicą Bank uznaje konto Spółki, jeżeli z kolei wartość tych wierzytelności jest niższa Bank obciąża konto Spółki powstałą różnicą.

Niezależnie od wynagrodzenia należnego Spółce z tytułu sprzedaży wierzytelności, Wnioskodawca płaci Bankowi wynagrodzenie miesięczne z dołu w kwocie wynikającej z miesięcznej stopy procentowej – EURIBOR z doliczeniem uzgodnionej z Bankiem marży.

Wnioskodawca nadal we własnym imieniu – jednakże na rachunek Banku, zarządza sprzedanymi Bankowi wierzytelnościami, jak i odpowiednią polisą ubezpieczeniową w zakresie sprzedanych wierzytelności. Wnioskodawca działa w charakterze powiernika i zajmuje się wpływającymi na poczet wierzytelności płatnościami. W szczególności Spółka w razie zwłoki w płatnościach po stronie dłużnika kieruje do dłużników odpowiednie wezwania do zapłaty i wszczyna przeciwko dłużnikom działania przewidziane przez ubezpieczyciela w ramach polis ubezpieczeniowych ubezpieczenia należności.

Dodatkowo Spółka zobowiązana jest do udzielania Bankowi (bez jakichkolwiek wydatków, opłat lub zwrotów kosztów) pomocy w ramach wszelkich podejmowanych kroków prawnych w zakresie dochodzenia i zachowania wszelkich praw związanych ze sprzedanymi wierzytelnościami i związanymi z nimi zabezpieczeniami i pozostałymi prawami. Dlatego też Spółka zobligowana jest akceptować wszelkie cesje zwrotne wierzytelności, tak aby finalnie we własnym imieniu i na własny koszt odzyskać wierzytelności dla/i na rachunek Banku. Do tej pory taka cesja zwrotna nie miała miejsca.

Jednakże w chwili obecnej, w związku ze zmianami w ramach całego koncernu V. rozważana jest zmiana podmiotu finansującego na podmiot z koncernu – V. GmbH (zwanej dalej: VADF). Jednakże zanim to nastąpi, wierzytelności sprzedane do Banku a nie uregulowane przez dłużników, w ramach cesji zwrotnej mają zostać zwrócone Wnioskodawcy, który przeniesie wierzytelności na inny podmiot finansujący – VADF.

W związku z planowanymi zmianami, 30 czerwca Spółka nie przedstawi Bankowi nowych należności do faktoringu. Wszelkie płatności od dłużników z tytułu sprzedanych wierzytelności zostaną przelane na konto Banku, natomiast wierzytelności sprzedane, które nie zostały spłacone przez dłużników zostaną przeniesione przez Bank na Spółkę, a Spółka zapłaci Bankowi wartość nominalną przekazanych zwrotnie wierzytelności. Spółka zwróci więc Bankowi otrzymaną za daną wierzytelność cenę sprzedaży a Bank zwróci otrzymaną od Spółki wierzytelność.

Bank jest austriackim rezydentem podatkowym, licencjonowaną instytucją finansową, której przedmiotem działalności jest m.in. obrót wierzytelnościami. Bank jest zarejestrowanym na potrzeby podatku od towarów i usług podatnikiem w Austrii i posiada numer VAT. Usługi faktoringu świadczone przez Bank stanowią dla Spółki import usług i są one opodatkowane podatkiem VAT według stawki podstawowej 23%.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, iż:

• Cesja zwrotna wierzytelności przybierze postać umowy odkupu wierzytelności.
• Strony nie określiły miejsca wykonania prawa majątkowego.
• Umowa zostanie zawarta w ten sposób, że Wnioskodawca otrzyma od Banku ofertę zakupu należności z informacją, że jeżeli Wnioskodawca przyjmie ofertę, to zobowiązany jest wpłacić wartość nominalną przekazanych zwrotnie do odkupu wierzytelności na konto bankowe Banku. Spółka zwróci wartość nominalną tychże wierzytelności za pośrednictwem swego rachunku bankowego posiadanego w Austrii.
  
  

W związku z powyższym opisem zadano m.in. następujące pytanie:

Czy transfer zwrotny wierzytelności dokonany przez Bank na rzecz Wnioskodawcy podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych?

Zdaniem Wnioskodawcy, przepis art. 1 ust. 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych zawiera zamknięty katalog czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 tej ustawy podatkowi temu podlegają między innymi: umowy sprzedaży oraz zamiany rzeczy i praw majątkowych, a także zmiany ww. umów, jeżeli powodują one podwyższenie podstawy opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych oraz orzeczenia sądów, w tym również polubownych, oraz ugody, jeżeli wywołują one takie same skutki prawne (art. 1 ust. 1 pkt 2 i 3 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych).

Instytucję przelewu (cesji) wierzytelności regulują przepisy ustawy Kodeks cywilny. Zgodnie z art. 509 § 1 Kodeksu cywilnego wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią (przelew), chyba, że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania.

Przelew wierzytelności jest konstrukcją prawną, prowadzącą do zmiany osoby wierzyciela podczas, gdy przedmiot zobowiązania pozostaje ten sam. Umowy cesji wierzytelności należą do czynności prawnych rozporządzających o skutkach zbliżonych do umowy przenoszącej własność, przy czym cesja nie ma formy samoistnej umowy, dlatego też dla jej realizacji musi być dokonana czynność cywilnoprawna, na podstawie której nastąpi przeniesienie wierzytelności. Z treści art. 510 § 1 Kodeksu cywilnego wynika, że czynnością stanowiącą podstawę cesji może być umowa sprzedaży, zamiany, darowizny lub inne umowy zobowiązujące do przeniesienia wierzytelności.

Przede wszystkim należy wskazać, że umowa cesji jako nie wymieniona w art. 1 ust. 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych nie podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych, o ile nie przybierze postaci jednej z umów wymienionych w tym przepisie, w szczególności umowy sprzedaży uregulowanej w przepisach Kodeksu cywilnego.

Jeżeli jednak umowa cesji wierzytelności przybierze postać umowy sprzedaży, to wówczas podlega opodatkowaniu tym podatkiem na podstawie art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. a) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

Jednakże, z uwagi na niegospodarczy charakter podatku od czynności cywilnoprawnych, w art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych ustawodawca zapisał, że opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych nie podlegają czynności cywilnoprawne, inne niż umowa spółki i jej zmiana:

1. w zakresie, w jakim są opodatkowane podatkiem od towarów i usług,
   
2. jeżeli przynajmniej jedna ze stron jest zwolniona od podatku od towarów i usług z tytułu dokonania tej czynności, z wyjątkiem:
   
   • umów sprzedaży i zamiany, których przedmiotem jest nieruchomość lub jej część, albo prawo użytkowania wieczystego, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub prawo do miejsca postojowego w garażu wielostanowiskowym lub udział w tych prawach,
   • umów sprzedaży udziałów i akcji w spółkach handlowych.
   
   
   

Przy czym, co istotne, zgodnie z art. 1a pkt 7 omawianej ustawy, użyte w ustawie określenie podatek od towarów i usług oznacza podatek od towarów i usług w rozumieniu ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) lub podatek od wartości dodanej pobierany na podstawie przepisów obowiązujących w państwach członkowskich. Natomiast w myśl art. 1a pkt 5 ustawy użyte w ustawie określenie państwo członkowskie oznacza – państwo członkowskie Unii Europejskiej lub państwo członkowskie Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - strona umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym.

Zatem jak wynika z powyższego przepisu, jeżeli zbycie wierzytelności podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, nawet jeżeli czynność taka korzysta ze zwolnienia bądź opodatkowana jest podatkiem od wartości dodanej w innym państwie członkowskim, wówczas bez względu na to, która strona jest podatnikiem, transakcja taka nie podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Wobec powyższego należy stwierdzić, że jeżeli transfer zwrotny wierzytelności, jak zostało to wskazane w opisie stanu faktycznego wniosku, nie będzie nosił cech żadnej z umów wymienionych w art. 1 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych, jako że umowa transferu zwrotnego nie została wymieniona w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem.

Natomiast jeżeli umowa ta przybierze postać np. umowy sprzedaży nie będzie ona podlegać opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych, o ile z tytułu jej zawarcia jedna ze stron umowy jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług lub jest z niego zwolniona. Taka sytuacja będzie miała miejsce w niniejszej sytuacji, nawet przy założeniu, że przedstawione przeniesienie powrotne wierzytelności z Banku na Spółkę stanowi umowę sprzedaży tej wierzytelności.

Jak zostało to wykazane w części dotyczącej podatku od towarów i usług, omawiana transakcja podlega opodatkowaniu podatkiem od wartości dodanej w Austrii, zatem nie podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych w Polsce.

Organ pragnie podkreślić, iż powyżej przywołał tylko tę część stanowiska Wnioskodawcy, która odnosi się do podatku od czynności cywilnoprawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Na wstępie zaznacza się, iż przedmiotem niniejszej interpretacji jest ocena stanowiska Wnioskodawcy wyłącznie w przedmiocie podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych zwrotnego przeniesienia wierzytelności. W pozostałym zakresie wniosku, dotyczącym podatku od towarów i usług, zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie z 11 sierpnia 2017 r. znak: 0111-KDIB3-1.4012.193.2017.2.ICZ.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz.U. z 2017 r., poz. 1150), podatkowi temu podlegają następujące czynności cywilnoprawne:

• umowy sprzedaży oraz zamiany rzeczy i praw majątkowych,
• umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku,
• umowy darowizny – w części dotyczącej przejęcia przez obdarowanego długów i ciężarów albo zobowiązań darczyńcy,
• umowy dożywocia,
• umowy o dział spadku oraz umowy o zniesienie współwłasności – w części dotyczącej spłat lub dopłat,
• ustanowienie hipoteki,
• ustanowienie odpłatnego użytkowania, w tym nieprawidłowego, oraz odpłatnej służebności,
• umowy depozytu nieprawidłowego,
• umowy spółki.
  
  

Podatkowi od czynności cywilnoprawnych podlegają także zmiany ww. umów, jeżeli powodują one podwyższenie podstawy opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych oraz orzeczenia sądów, w tym również polubownych, oraz ugody, jeżeli wywołują one takie same skutki prawne, jak wymienione czynności cywilnoprawne (art. 1 ust. 1 pkt 2 i 3 ww. ustawy).

Jeżeli dana czynność nie została wymieniona w ustawowym katalogu, nie podlega opodatkowaniu tym podatkiem nawet, jeśli wywołuje skutki gospodarcze takie same lub podobne do tych, które zostały w katalogu wymienione. Podkreślić jednak należy, że o podleganiu danej czynności opodatkowaniu tym podatkiem decyduje jej treść (elementy przedmiotowo istotne), a nie nazwa. Tym samym, jeżeli strony zawierają umowę i układają stosunki w jej ramach w określony sposób, to dla oceny czy powstanie obowiązek podatkowy w podatku od czynności cywilnoprawnych, w związku z dokonaniem wskazanej w ustawie czynności, miarodajne będą rzeczywiste prawa i obowiązki stron tej umowy pozwalające na ich kwalifikację pod względem prawnym.

Umowa cesji wierzytelności uregulowana została w art. 509 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz.U. z 2017 r., poz. 459, ze zm.). Zgodnie z treścią tego przepisu, wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią (przelew), chyba że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania. W myśl art. 510 § 1 Kodeksu cywilnego przelew wierzytelności może odbywać się na podstawie umowy sprzedaży, zamiany, darowizny lub innej umowy zobowiązującej do przeniesienia wierzytelności, a zatem umowa taka może należeć do kategorii umów, które podlegają podatkowi od czynności cywilnoprawnych. Na skutek cesji wierzytelności zmienia się podmiot po stronie wierzyciela, natomiast przedmiot zobowiązania pozostaje ten sam.

Zatem mając na uwadze dotychczas przytoczone przepisy (w tym dopuszczalne formy jakie może przyjąć czynność cesji wierzytelności) stwierdzić należy, że podlega ona opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych, o ile przyjmie postać którejkolwiek z czynności wymienionych w art. 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

Niezależnie od powyższego, stosownie do art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, nie podlegają podatkowi czynności cywilnoprawne, inne niż umowa spółki i jej zmiany:

1. w zakresie, w jakim są opodatkowane podatkiem od towarów i usług,
   
2. jeżeli przynajmniej jedna ze stron jest zwolniona od podatku od towarów i usług z tytułu dokonania tej czynności, z wyjątkiem:
   
   • umów sprzedaży i zamiany, których przedmiotem jest nieruchomość lub jej część, albo prawo użytkowania wieczystego, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub prawo do miejsca postojowego w garażu wielostanowiskowym lub udział w tych prawach,
   • umów sprzedaży udziałów i akcji w spółkach handlowych.
   
   
   

Ze zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku wynika, że w celu uzyskania finansowania Spółka sprzedaje Bankowi wierzytelności. Spółka oferuje do sprzedaży i przeniesienia na Bank wierzytelności własne powstałe w związku z dokonaną sprzedażą wyrobów. Sprzedażą objęte są wierzytelności, dla których w momencie sprzedaży nie upłynął termin ich płatności. Wynagrodzenie należne Spółce z tytułu sprzedaży wierzytelności ustalone jest w wysokości wartości nominalnej sprzedawanych wierzytelności. Niezależnie od dokonanej sprzedaży wierzytelności kontrahenci Wnioskodawcy nie są informowani o dokonanej sprzedaży, w związku z tym wynagrodzenie z tytułu dokonanych dostaw nadal uiszczane jest na konto Spółki (transakcja ma cechy faktoringu tajnego). Spółka zobowiązana jest do udzielania Bankowi (bez jakichkolwiek wydatków, opłat lub zwrotów kosztów) pomocy w ramach wszelkich podejmowanych kroków prawnych w zakresie dochodzenia i zachowania wszelkich praw związanych ze sprzedanymi wierzytelnościami i związanymi z nimi zabezpieczeniami i pozostałymi prawami. Dlatego też Spółka zobligowana jest akceptować wszelkie cesje zwrotne wierzytelności, tak aby finalnie we własnym imieniu i na własny koszt odzyskać wierzytelności dla/i na rachunek Banku. Do tej pory taka cesja zwrotna nie miała miejsca. Jednakże w chwili obecnej, w związku ze zmianami w ramach całego koncernu rozważana jest zmiana podmiotu finansującego na podmiot z koncernu. Jednakże zanim to nastąpi, wierzytelności sprzedane do Banku a nie uregulowane przez dłużników, w ramach cesji zwrotnej mają zostać zwrócone Wnioskodawcy, który przeniesie wierzytelności na inny podmiot finansujący. W związku z planowanymi zmianami, 30 czerwca Spółka nie przedstawi Bankowi nowych należności do faktoringu. Wszelkie płatności od dłużników z tytułu sprzedanych wierzytelności zostaną przelane na konto Banku, natomiast wierzytelności sprzedane, które nie zostały spłacone przez dłużników zostaną przeniesione przez Bank na Spółkę, a Spółka zapłaci Bankowi wartość nominalną przekazanych zwrotnie wierzytelności. Spółka zwróci więc Bankowi otrzymaną za daną wierzytelność cenę sprzedaży a Bank zwróci otrzymaną od Spółki wierzytelność.

Wnioskodawca wskazał, że cesja zwrotna wierzytelności przybierze postać umowy odkupu wierzytelności.

Z uwagi na zakres wniosku oraz poruszone kwestie opodatkowania zwrotnego przeniesienia wierzytelności na Spółkę, w pierwszej kolejności przedmiotem interpretacji był zakres zagadnienia objęty ustawą z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2017 r., poz. 1221, ze zm.). W interpretacji z 11 sierpnia 2017 r., znak: 0111-KDIB3-1.4012.193.2017.2.ICZ, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej uznał, iż: „zwrotne przeniesienie Wierzytelności do Spółki w oparciu o odpowiednią klauzulę odkupu zawartą w umowie podlega opodatkowaniu VAT w ramach kompleksowej usługi sprzedaży wierzytelności (…)”.

Skoro zatem, zwrotne przeniesienie wierzytelności (jej odkup) jest opodatkowane podatkiem od towarów i usług, jako część kompleksowej usługi sprzedaży wierzytelności, to o ile istotnie odkup ten przybierze postać umowy sprzedaży (jak wskazał Wnioskodawca w treści stanowiska), to czynność ta będzie podlegała regulacjom ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych. Przy czym w takim przypadku będzie miało zastosowanie wyłączenie wskazane w art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2017 r., poz. 1369, ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.