Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP2/443-1025/12/WN
z 8 stycznia 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 2 października 2012r. (data wpływu 5 października 2012r.), uzupełnionym pismem dnia 17 grudnia 2012r. (data wpływu 27 grudnia 2012r.), w zakresie opodatkowania zakupu wierzytelności poniżej ich wartości nominalnej oraz czynności sprzedaży wierzytelności – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 października 2012r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług m.in. w zakresie zakupu wierzytelności poniżej ich wartości nominalnej oraz późniejszej jej sprzedaży.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 17 grudnia 2012r. (data wpływu 27 grudnia 2012r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 12 grudnia 2012r. znak: IBPP2/443-1025/12/WN, IBPBII/1/436-349/12/AA, IBPBII/1/436-382/12/AA.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka zamierza dokonywać zakupu wierzytelności wątpliwych za cenę niższą od nominalnej, na podstawie umowy cesji bezzwrotnej, a następnie dokonywać czynności polegających na odzyskiwaniu tych wierzytelności od dłużników lub ich dalszej odsprzedaży. Działalność ta polegać będzie na nabyciu przez spółkę we własnym imieniu i na własne ryzyko wszelkich praw zbywcy z tytułu wierzytelności i ich zabezpieczeń. Od momentu nabycia wszelkie wpłaty związane z tymi wierzytelnościami mają być dokonywane na rzecz spółki, a odpowiedzialność zbywcy tych wierzytelności w odniesieniu do ich spłaty została wykluczona. Cena nabycia wierzytelności uwzględniać będzie ich realną i rynkową wartość w momencie dokonania transakcji, a tym samym będzie niższa od jej wartości nominalnej, przy czym dla każdej transakcji cena będzie ustalana w drodze negocjacji ze zbywcą. Wynagrodzeniem spółki będzie różnica pomiędzy wartością nabycia wierzytelności, a wartością jaką spółka odzyska od dłużników lub wartością dalszej odsprzedaży wierzytelności, przy czym wartości zysku na transakcji w momencie nabywania wierzytelności strony transakcji w żaden sposób nie będą w stanie określić.

Ponadto w piśmie uzupełniającym wniosek z dnia 17 grudnia 2012r. Wnioskodawca dodał, iż:

• Przedmiotem działalności Spółki, ujawnionym w krajowym rejestrze sądowym jest:

62.01.Z Działalność związana z oprogramowaniem

62.02.Z Działalność związana z doradztwem w zakresie informatyki

62.03.Z Działalność związana z zarządzeniem urządzeniami informatycznymi

62.09.Z Pozostała działalność usługowa w zakresie technologii informatycznych i komputerowych

63.41.Z Przetwarzanie danych; zarządzanie stronami internetowymi (hosting) i podobna działalność

63.12.Z Działalność portali internetowych

63.99.Z Pozostała działalność usługowa w zakresie informacji, gdzie indziej niesklasyfikowana

64.99.Z Pozostała finansowa działalność usługowa, gdzie indziej niesklasyfikowana, z wyłączeniem ubezpieczeń i funduszów emerytalnych

66.19.Z Pozostała działalność wspomagająca usługi finansowe, z wyłączenie ubezpieczeń i funduszów emerytalnych

66.21.Z Działalność związana z oceną ryzyka i szacowaniem poniesionych strat

66.22.Z Działalność agentów i brokerów ubezpieczeniowych

66.30.Z Działalność związana z zarządzeniem funduszami

70.10.Z Działalność firm centralnych (head offices) i holdingów, z wyłączeniem holdingów finansowych

70.22.Z Pozostałe doradztwo w zakresie prowadzenia działalności gospodarczej i zarządzenia

73.11.Z Działalność agencji reklamowych

73.20.Z Badanie rynku i opinii publicznej

74.90.Z Pozostała działalność profesjonalna, naukowa i techniczna, gdzie indziej niesklasyfikowana

77.11.Z Wynajem i dzierżawa samochodów osobowych i furgonetek

77.33.Z Wynajem i dzierżawa maszyn i urządzeń biurowych, włączając komputery

77.40.Z Dzierżawa własności intelektualnej i podobnych produktów, z wyłączeniem prac chronionych prawem autorskim

78.30.Z Pozostała działalność związana z udostępnieniem pracowników

82.11.Z Działalność usługowa związana z administracyjną obsługą biura

82.19.Z Wykonywanie fotokopii, przygotowanie dokumentów i pozostała specjalistyczna działalność wspomagająca prowadzenie biura

82.99.Z Pozostała działalność wspomagająca prowadzenie działalności gospodarczej, gdzie indziej niesklasyfikowana

• Wnioskodawca w związku z zakupem wierzytelności nie będzie otrzymywać z tego tytułu wynagrodzenia (przysporzenia majątkowego) od wierzyciela.
• Transakcja kupna-sprzedaży, poza ceną, nie będzie nakładać na Wnioskodawcę żadnych dodatkowych świadczeń.
• Poza ceną zakupu wierzytelności nie dojdzie do przekazania innego wynagrodzenia (premii, prowizji).
• Cena nabycia wierzytelności nie będzie zawierać wynagrodzenia.
• W zawieranych umowach nie będzie zawartych postanowień pozwalających na zmianę ceny w zależności od powodzenia czynności zmierzających do wyegzekwowania nabytych wierzytelności.
• Pomiędzy stronami umowy kupna-sprzedaży wierzytelności nie będzie odrębnego stosunku prawnego rodzącego zapłatę wynagrodzenia w związku z nabyciem i egzekucją wierzytelności.
• Umowa nie będzie zawierać upoważnienia dla Wnioskodawcy do występowania wobec dłużnika celem wyegzekwowania wierzytelności na rachunek zbywcy wierzytelności.
• Wierzytelność w dacie nabycia jest wierzytelnością wymagalną.
• Wierzytelności dotyczyć będą zobowiązań pieniężnych wynikających z wszelakiego rodzaju umów cywilnoprawnych zawieranych pomiędzy podmiotami gospodarczymi, podmiotami gospodarczymi a konsumentami oraz pomiędzy samymi konsumentami. Większość wierzytelności będzie dotyczyć umów sprzedaży, umów o dzieło, umów o roboty budowlane, umów spedycji, umów przewozu, umów pożyczki, umów zlecenia, umów najmu. Wierzytelności będą wymagalne i będą znajdować się na różnym etapie postępowań sądowych. Będą to zarówno wierzytelności przed postępowaniem sądowym, w trakcie postępowania sądowego, w trakcie postępowania egzekucyjnego, po bezskutecznym postępowaniu egzekucyjnym, w trakcie postępowań upadłościowych oraz wierzytelności przedawnione. Stan prawny wierzytelności jak i jej wiek stanowić będą główne czynniki determinujące rynkową wartość wierzytelności.
  
  

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytania

(ostatecznie sformułowane w piśmie z dnia 17 grudnia 2012r.):

1. Czy transakcja zakupu wierzytelności, opisana powyżej rodzi jakiekolwiek skutki w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług?
2. Czy transakcja późniejszej sprzedaży wierzytelności przez Wnioskodawcę, nabytych wcześniej zgodnie ze stanem faktycznym podanym powyżej, podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, żadna z opisanych powyżej czynności nie podlega podatkowi od towarów i usług. Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011r. Nr 177, poz. 1054), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. W myśl art. 8 ust 1 ww. ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7. Zgodnie z przepisem art. 509-518 ustawy z dnia 23 kwietnia 1984r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.) wierzytelność jest prawem majątkowym, a tym samym nie jest ani towarem ani usługą w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, przy czym Kodeks cywilny dopuszcza obrót wierzytelnościami, który stanowić może przedmiot działalności gospodarczej. Bez znaczenia pozostaje fakt nabycia wierzytelności po cenie niższej od nominalnej. Sprawę tę rozpatrywał Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej (TSUE) i w dniu 27 października 2011r. wydał wyrok (sygn. akt C-93/1), w którym stwierdził, że podmiot, który na własne ryzyko nabywa trudne wierzytelności po cenie niższej od ich wartości nominalnej, nie świadczy odpłatnie usługi w rozumieniu dyrektywy VAT i nie dokonuje tym samym czynności, którą można byłoby zaliczyć do działalności gospodarczej objętej zakresem systemu VAT jeżeli różnica między wartością nominalną tych wierzytelności a ceną ich sprzedaży odzwierciedla rzeczywistą wartość ekonomiczną owych wierzytelności w chwili sprzedaży. Rozpatrując sprawę, TSUE podkreślił, że zgodnie z postanowieniami dyrektywy VAT podmiot który na własne ryzyko nabywa trudne wierzytelności po cenie niższej od ich wartości nominalnej, świadczy odpłatnie usługę i dokonuje tym samym czynności z zakresu działalności gospodarczej. TSUE zaznaczył jednak, że w rozumieniu wspólnego systemu VAT świadczenie usług jest czynnością opodatkowaną VAT wyłącznie wówczas, gdy ma charakter odpłatny. Jak wynika natomiast z utrwalonego orzecznictwa TSUE, odpłatne świadczenie usług występuje, gdy pomiędzy usługodawcą a usługobiorcą istnieje stosunek prawny, w ramach którego następuje wymiana świadczeń wzajemnych, a więc świadczenie otrzymywane przez usługodawcę stanowi rzeczywiste odzwierciedlenie wartości usługi świadczonej usługobiorcy (pkt 47 wyroku w sprawie MKG-Kraftfahrzeuge-Factoring, sygn. akt C-305/01). Dodatkowo wynagrodzenie za świadczoną usługę powinno również pozostawać w bezpośrednim związku ze świadczoną usługą (pkt 27 wyroku w sprawie Astra Zeneca UK, sygn. akt C-40/09). TSUE stwierdził, że różnica pomiędzy wartością nominalną wierzytelności będących przedmiotem transakcji a ich ceną sprzedaży nie może stanowić wynagrodzenia za świadczenie usług na rzecz zbywcy, pozostającego w bezpośrednim związku z tymi usługami. W związku z tym TSUE stwierdził, że nabycie wierzytelności poniżej ich ceny nominalnej nie stanowi odpłatnego świadczenia usług i tym samym nie podlega opodatkowaniu VAT. Podobne stanowisko zostało uwidocznione w interpretacji indywidualnej, sygnatura: ITPP2/443-241/12/AK, wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy 23 maja 2012r.

Odnośnie pytania drugiego, Spółka stoi na stanowisku, że zbycie wierzytelności nabytej uprzednio w drodze umowy cesji również nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług ponieważ zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011r. Nr 177, poz. 1054), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. W myśl art. 8 ust. 1 ww. ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7. Zgodnie z przepisem art. 509-518 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.) wierzytelność jest prawem majątkowym, a tym samym nie jest ani towarem, ani usługą w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, przy czym Kodeks cywilny dopuszcza obrót wierzytelnościami, który stanowić może przedmiot działalności gospodarczej. W zakresie sprzedaży wierzytelności zawierane umowy będą zredagowane w sposób taki sam, jak przy nabyciu. W związku z powyższym wyjaśnienia udzielone w Ad. 1 niniejszego pisma są obowiązujące również przy sprzedaży. Celem nadrzędnym Wnioskodawcy będzie egzekucja należności wynikających z nabytych wierzytelności, jednak w przypadku braku możliwości zaspokojenia, wierzytelności będą wystawione do sprzedaży i w razie znalezienia potencjalnego kupującego zostaną zbyte w cenie rynkowej najczęściej ze stratą.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 8 ust. 1 pkt 1 ustawy, przez świadczenie usług, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy, w tym również przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej.

Wierzytelność jest prawem majątkowym, będącym przedmiotem obrotu gospodarczego. Instytucja przelewu wierzytelności została uregulowana przepisami art. 509-518 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.).

Zgodnie z treścią art. 509 § 1 wyżej cytowanej ustawy wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią (przelew), chyba, że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania. W myśl § 2 cytowanego artykułu wraz z wierzytelnością przechodzą na nabywcę wszelkie związane z nią prawa (...). Przeniesienie wierzytelności majątku dotychczasowego wierzyciela do majątku nabywcy wierzytelności następuje – w myśl art. 510 § 1 Kodeksu cywilnego – na podstawie umowy sprzedaży, zamiany, darowizny lub innej umowy zobowiązującej do przeniesienia wierzytelności, jest skutkiem rozporządzania tą wierzytelnością przez dotychczasowego wierzyciela i stanowi wykonanie przez niego przysługującego mu prawa własności.

Istotą przelewu wierzytelności jest zatem umowa zawierana przez wierzyciela z osobą trzecią, na mocy której osoba ta nabywa od wierzyciela przysługującą mu wierzytelność. W wyniku przelewu wierzytelności prawa przysługujące dotychczasowemu wierzycielowi przechodzą na nabywcę wierzytelności, przy czym sam stosunek zobowiązaniowy nie ulega zmianie. Na podstawie umowy przelewu wierzytelności cesjonariusz może dochodzić spełnienia określonego świadczenia od dłużnika, przysługuje mu również uprawnienie do rozporządzania wierzytelnością poprzez jej dalszą odsprzedaż, zamianę, darowiznę, zapis w testamencie lub zastaw. W zamian za nabywaną wierzytelność cesjonariusz (nabywca) zobowiązuje się do spełnienia określonego świadczenia na rzecz cedenta. Spełnienie świadczenia, wynikającego z umowy przelewu nastąpi, gdy cedent przeniesie wierzytelność na cesjonariusza, a on zapłaci mu cenę za cedowaną wierzytelność (w sytuacji, kiedy cesja miała charakter odpłatny).

W kwestii sprzedaży wierzytelności po cenie niższej od ich wartości nominalnej wypowiedział się Trybunał Sprawiedliwości UE w wyroku z dnia 27 października 2011r., w sprawie C-93/10. W powyższym orzeczeniu TSUE wskazał, iż artykuł 2 pkt 1 i art. 4 szóstej dyrektywy Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych – wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku należy interpretować w ten sposób, że podmiot, który na własne ryzyko nabywa trudne wierzytelności po cenie niższej od ich wartości nominalnej, nie świadczy odpłatnie usługi w rozumieniu art. 2 pkt 1 i nie dokonuje tym samym czynności z zakresu działalności gospodarczej objętej zakresem stosowania ww. dyrektywy, jeżeli różnica między wartością nominalną tych wierzytelności a ceną ich sprzedaży odzwierciedla rzeczywistą ekonomiczną wartość owych wierzytelności w chwili sprzedaży.

O ile więc ustalona przez strony umowy cesji cena wierzytelności jest niższa od jej wartości nominalnej i jednocześnie różnica między wartością nominalną tej wierzytelności, a ceną jej sprzedaży odzwierciedla rzeczywistą ekonomiczną wartość owych wierzytelności w chwili sprzedaży, nie możemy mówić o odpłatnym świadczeniu usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Ze złożonego wniosku wynika, iż Wnioskodawca zamierza dokonywać zakupu wierzytelności wątpliwych za cenę niższą od nominalnej, na podstawie umowy cesji bezzwrotnej, a następnie dokonywać czynności polegających na odzyskiwaniu tych wierzytelności od dłużników lub ich dalszej odsprzedaży. Cena nabycia wierzytelności uwzględniać będzie ich realną i rynkową wartość w momencie dokonania transakcji, a tym samym będzie niższa od jej wartości nominalnej, przy czym dla każdej transakcji cena będzie ustalana w drodze negocjacji ze zbywcą. Wnioskodawca w związku z zakupem wierzytelności nie będzie otrzymywać z tego tytułu wynagrodzenia (przysporzenia majątkowego) od wierzyciela. Transakcja kupna-sprzedaży, poza ceną, nie będzie nakładać na Wnioskodawcę żadnych dodatkowych świadczeń. Poza ceną zakupu wierzytelności nie dojdzie do przekazania innego wynagrodzenia (premii, prowizji). Cena nabycia wierzytelności nie będzie zawierać wynagrodzenia. W zawieranych umowach nie będzie zawartych postanowień pozwalających na zmianę ceny w zależności od powodzenia czynności zmierzających do wyegzekwowania nabytych wierzytelności. Pomiędzy stronami umowy kupna-sprzedaży wierzytelności nie będzie odrębnego stosunku prawnego rodzącego zapłatę wynagrodzenia w związku z nabyciem i egzekucją wierzytelności. Umowa nie będzie zawierać upoważnienia dla Wnioskodawcy do występowania wobec dłużnika celem wyegzekwowania wierzytelności na rachunek zbywcy wierzytelności. Wierzytelność w dacie nabycia jest wierzytelnością wymagalną. Wierzytelności dotyczyć będą zobowiązań pieniężnych wynikających z wszelakiego rodzaju umów cywilnoprawnych zawieranych pomiędzy podmiotami gospodarczymi, podmiotami gospodarczymi a konsumentami oraz pomiędzy samymi konsumentami. Większość wierzytelności będzie dotyczyć umów sprzedaży, umów o dzieło, umów o roboty budowlane, umów spedycji, umów przewozu, umów pożyczki, umów zlecenia, umów najmu. Wierzytelności będą wymagalne i będą znajdować się na różnym etapie postępowań sądowych. Będą to zarówno wierzytelności przed postępowaniem sądowym, w trakcie postępowania sądowego, w trakcie postępowania egzekucyjnego, po bezskutecznym postępowaniu egzekucyjnym, w trakcie postępowań upadłościowych oraz wierzytelności przedawnione. Stan prawny wierzytelności jak i jej wiek stanowić będą główne czynniki determinujące rynkową wartość wierzytelności.

Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem, podstawowym i koniecznym warunkiem do uznania transakcji za odpłatną usługę, a więc czynność opodatkowaną, jest wystąpienie wynagrodzenia bezpośrednio związanego z tą czynnością, rzeczywiście otrzymanego (bądź należnego), jako świadczenia wzajemnego za wykonaną usługę.

Biorąc pod uwagę powyższe, treść przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego, powołanych przepisów oraz powołanego wyżej wyroku TSUE należy stwierdzić, że skoro Wnioskodawca, który na własne ryzyko będzie nabywał wierzytelności uznane za trudne po cenie niższej od ich wartości nominalnej, a różnica między wartością nominalną tej wierzytelności, a ceną jej sprzedaży, będzie odzwierciedlała rzeczywistą ekonomiczną wartość wierzytelności w chwili zawarcia transakcji oraz zostanie skalkulowana w taki sposób, że nie będzie zawierała wynagrodzenia, to nie dojdzie do odpłatnego świadczenia usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy o VAT.

Wnioskodawca nie będzie również dokonywał nieodpłatnego świadczenia usług, zrównanego z odpłatnym świadczeniem, o którym mowa w art. 8 ust. 2 ustawy, podlegającym opodatkowaniu, bowiem treść wniosku nie wskazuje, by nabywane przez Spółkę wierzytelności miały służyć do celów innych niż działalność gospodarcza.

Wobec tego należy przyjąć, że żadna transakcja nabycia na własne ryzyko wierzytelności wątpliwej, po cenie niższej od jej wartości nominalnej, nie będzie mogła być zakwalifikowana jako świadczona przez nabywcę wierzytelności usługa w rozumieniu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

W odniesieniu natomiast do czynności sprzedaży wierzytelności stwierdzić należy, iż przeniesienie wierzytelności z majątku dotychczasowego wierzyciela do majątku nabywcy wierzytelności - niezależnie od tego, czy jest to wierzytelność własna, czy nabyta - jest skutkiem rozporządzenia tą wierzytelnością przez dotychczasowego wierzyciela i stanowi wykonanie przez niego przysługującego mu prawa własności. Czynności tej nie można uznać za dostawę towaru w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, gdyż wierzytelność stanowi prawo majątkowe, które nie mieści się w dyspozycji art. 2 pkt 6 cyt. ustawy, określającego co należy rozumieć na potrzeby podatku od towarów i usług pod pojęciem towaru. Zbycie wierzytelności nie stanowi również świadczenia usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 powołanej ustawy, ponieważ jest ono jedynie przejawem wykonania prawa własności w stosunku do wierzytelności powstałej z innego tytułu (dostawy towaru lub świadczenia usługi).

Zatem - w oparciu o przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe oraz wskazany wyżej stan prawny należy stwierdzić, iż czynność polegająca na sprzedaży przez Wnioskodawcę wierzytelności (uznanej za wątpliwą) nabytej uprzednio w drodze cesji, nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Sprzedaż (cesja) wierzytelności nie jest świadczeniem usług przez ich zbywcę, a zatem nie powstaje u niego z tego tytułu obowiązek podatkowy w zakresie podatku od towarów i usług. Czynność ta pozostaje dla Wnioskodawcy poza zakresem opodatkowania tym podatkiem.

Ponadto stwierdzić należy, iż dokonywane przez Wnioskodawcę czynności polegające na ściągnięciu we własnym imieniu i na własną rzecz nabytej wierzytelności, nie będą należnością za świadczenie usługi na rzecz dłużnika, wobec czego nie będą podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Sama płatność przez dłużnika świadczenia pieniężnego na rzecz wierzyciela, wynikająca z nabytej wierzytelności jest czynnością niepodlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W konsekwencji powyższego należy stwierdzić, iż w przedmiotowej sprawie Wnioskodawca nie będzie dokonywał czynności, które na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług podlegają opodatkowaniu.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy, zarówno do pyt. nr 1 i do pyt. nr 2, należało uznać za prawidłowe.

Podkreślić należy, że niniejsza interpretacja została wydana w oparciu o przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej bądź skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Należy zauważyć, iż wniosek w części dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych, zostanie załatwiony odrębnym rozstrzygnięciem.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.