Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT1-1.4012.268.2017.1.RH
z 12 lipca 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy – przedstawione we wniosku z dnia 9 maja 2017 r. (data wpływu 17 maja 2017 r.), uzupełnionym w dniu 10 lipca 2017 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku uznania Powiatu za podatnika z tytułu wyznaczonych zadań prowadzenia placówki opiekuńczo-wychowawczej i świadczenia w jej ramach całodobowych usług wspierania rodziny i pieczy zastępczej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 maja 2017 r. wpłynął do tutejszego organu, uzupełniony w dniu 10 lipca 2017 r. ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania Powiatu za podatnika z tytułu wyznaczonych zadań prowadzenia placówki opiekuńczo-wychowawczej i świadczenia w jej ramach całodobowych usług wspierania rodziny i pieczy zastępczej.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Powiat planuje powołać placówkę opiekuńczo-wychowawczą do 14 dzieci, w której umieszczone zostaną dzieci pochodzące z terenu Powiatu, jak również z terenu innych powiatów. Finansowanie pobytu dzieci pochodzących z innych powiatów następuje zgodnie z art. 196 ust. 1 cytowanej ustawy na podstawie średniomiesięcznych wydatków przeznaczonych na utrzymanie dziecka w placówce opiekuńczo-wychowawczej. Średnie miesięczne wydatki przeznaczone na utrzymanie dziecka w placówce opiekuńczo-wychowawczej, stanowi kwota rocznych wydatków przeznaczonych na działalność tej placówki wynikająca z utrzymania dzieci z poprzedniego roku kalendarzowego, bez wydatków inwestycyjnych, powiększona o prognozowany średnioroczny wskaźnik cen towarów i usług konsumpcyjnych ogółem, przyjęty w ustawie budżetowej na dany rok kalendarzowy, podzielona przez liczbę miejsc w placówce, ustaloną jako sumę rzeczywistej liczby dzieci w poszczególnych miesiącach poprzedniego roku kalendarzowego. Zgodnie z art. 196 ust. 3 średniomiesięczne wydatki na utrzymania dziecka w placówce opiekuńczo-wychowawczej ustala starosta i ogłasza w wojewódzkim dzienniku urzędowym nie później niż do 31 marca danego roku.

Powiat, na terenie którego funkcjonuje placówka opiekuńczo-wychowawcza mogąca przyjąć dziecko, zawiera z powiatem, z terenu którego pochodzi dziecko przed umieszczeniem go po raz pierwszy w pieczy, porozumienie w sprawie przyjęcia dziecka oraz warunków jego pobytu i wysokości wydatków, o których mowa w art. 191 ust. 1 pkt 2.

Ustawa z dnia 9 czerwca 2011 r. o wspieraniu rodziny i systemie pieczy zastępczej w art. 180 pkt 3 (Dz. U.2017.697) oraz ustawa z dnia 5 czerwca 1998 r o samorządzie powiatowym w art. 4 pkt 3a powiatowym statuuje własne zadania powiatu w zakresie wspierania rodziny i pieczy zastępczej. Jedną z jej form jest piecza instytucjonalna realizowana między innymi poprzez powoływanie i prowadzenie placówek opiekuńczo-wychowawczych (vide art. 93 pkt 2 i 3 ustawy o wspieraniu rodziny i systemie pieczy zastępczej;

Zgodnie z art. 93 ust 1 instytucjonalna piecza zastępcza jest sprawowana w formie:

1. placówki opiekuńczo-wychowawczej;
2. regionalnej placówki opiekuńczo-terapeutycznej;
3. interwencyjnego ośrodka preadopcyjnego.

1. Placówkę opiekuńczo-wychowawczą prowadzi powiat lub podmiot, któremu powiat zlecił realizację tego zadania na podstawie art. 190)

Powiat zamierza powołać placówkę opiekuńczo-wychowawczą, która stanie się jednostką organizacyjną powiatu, jednakże w związku z pozbawianiem tych jednostek z dniem 1 stycznia 2017 r. statusu podatnika podatku VAT, rodzi się pytanie, czy Powiat, in concreto Powiat, któremu tylko ten przymiot przysługuje, w odniesieniu do kosztów zorganizowania placówki, a następnie uzyskiwania opłat w trakcie jej prowadzenia, będzie traktowany jako podatnik podatku VAT w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług. Sygnalizowane wątpliwości, znajdują bowiem potwierdzenie w stanowisku organów podatkowych prezentowanym na kanwie realizacji przez jst analogicznych zadań, choćby prowadzenia domów pomocy społecznej, w których to przychody z opłat wnoszonych na utrzymanie pensjonariuszy traktowane są przez te organy jako przychody opodatkowane daniną VAT. Wnioskodawca jednakże uważa, w opisywanym przypadku będącym zagadnieniem i problemem wykładni, nie ma podstaw jurydycznych dla uznania Powiatu za podatnika podatku VAT. Uzasadnienie tej tezy jest następujące:

W ocenie Wnioskodawcy realizacja tych zadań pozwala na wyłączenie w tym zakresie Powiatu z grona podatników VAT w myśl art. 15 ust. 6 ustawy o podatku od towarów i usług (Dz.U.2016 poz. 710).

Z uwagi na powyższe Wnioskodawca nie wystawia f-r VAT za realizację zadań wskazanych decyzją ustalającą odpłatność za pobyt dziecka w placówce opiekuńczo-wychowawczej.

W związku z powyższym wnioskodawca uważa, iż prowadzenie przez powiat placówki opiekuńczo-wychowawczej i dostarczanie w jego ramach świadczeń zapewniających codzienny pobyt jest w stosunku do ustawy o podatku VAT neutralne i nie rodzi żadnych zobowiązań, ani też w tym kontekście Wnioskodawca nie ma potrzeby korzystać ze zwolnień od podatku.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy powiat w świetle realizacji ustawowo wyznaczonych zadań prowadzenia placówki opiekuńczo-wychowawczej i świadczenia w jego ramach całodobowych usług z wspierania rodziny i pieczy zastępczej (niezależnie czy to na rzecz dzieci z Powiatu czy dzieci z innych powiatów) jest podatnikiem podatku VAT?

Zdaniem Powiatu, na podstawie art. 15 ust. 6 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług powiat jest wyłączony z grona podatników w świetle realizacji ustawowo wyznaczonych zadań prowadzenia placówki opiekuńczo-wychowawczej i świadczenia w jego ramach całodobowych usług z zakresu wspierania rodziny i systemu pieczy zastępczej. W myśl postanowień art. 15 ust. 6 ustawy o VAT za podatników nie uznaje się organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

W związku z powyższym wnioskodawca uważa, iż prowadzenie przez powiat placówki opiekuńczo - wychowawczej i dostarczanie w jego ramach świadczeń zapewniających codzienny pobyt jest w stosunku do ustawy o podatku VAT neutralne i nie rodzi żadnych zobowiązań, a to z następujących powodów:

Po pierwsze, powiat, który jak to wyżej podkreślono, za pomocą jednostki organizacyjnej jaką jest placówka opiekuńczo-wychowawcza, realizuje zadania nałożone na powiat w/w przepisami prawa i należące do zakresu zadań administracji publicznej. Przywołany na wstępie przepis art. 180 pkt 5 ustawy o wspieraniu rodziny i systemie pieczy zastępczej oraz ustawa z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie powiatowym w art. 4 pkt 3a stanowi wprost, że cyt. „wspieranie rodziny i systemu pieczy zastępczej, prowadzenie placówek opiekuńczo-wychowawczych oraz placówek wsparcia dziennego o zasięgu ponadgminnym.

Zakres usług świadczonych przez placówkę określony jest ustawowo (vide art. 93 ust 4 ustawy o pieczy i sprowadza się do zapewnienia przebywającym w niej osobom całodobowej opieki i utrzymania. Należy także zauważyć, iż stosunek pobytu w takim domu nie zawiązuje się na skutek czynności cywilnoprawnych, lecz następuje w sposób władczy co dotyczy tak samego nawiązania stosunku pobytu w placówce jaki wszystkich jego elementów. Tak więc:

a/ skierowanie następuje w oparciu o orzeczenie organu-sądu (vide art. 35 ust. 1 ustawy o pieczy „Umieszczenie dziecka w pieczy zastępczej następuje na podstawie orzeczenia sądu, z zastrzeżeniem ust. 2 oraz art. 58 ust. 1 i art. 103 ust. 2”),

b/ ustalenie opłaty za pobyt, następuje na podstawie decyzji administracyjnej (vide art. 193 i 194 ustawy o wspieraniu rodziny i pieczy (Opłata za pobyt dziecka w pieczy zastępczej).

Za pobyt dziecka w pieczy zastępczej rodzice ponoszą miesięczną opłatę w wysokości średnich miesięcznych wydatków przeznaczonych na utrzymanie dziecka w placówce opiekuńczo-wychowawczej, regionalnej placówce opiekuńczo-terapeutycznej oraz interwencyjnym ośrodku preadopcyjnym - w przypadku umieszczenia dziecka w placówce opiekuńczo- wychowawczej, regionalnej placówce opiekuńczo-terapeutycznej oraz interwencyjnym ośrodku preadopcyjnym, ustalanych, co trzeba podkreślić zgodnie z przepisem art. 196 tej ustawy w brzmieniu: Średnie miesięczne wydatki przeznaczone na utrzymanie dziecka w placówce opiekuńczo- wychowawczej, regionalnej placówce opiekuńczo-terapeutycznej oraz interwencyjnym ośrodku preadopcyjnym stanowi kwota rocznych wydatków przeznaczonych na działalność tej placówki lub ośrodka wynikająca z utrzymania dzieci z poprzedniego roku kalendarzowego, bez wydatków inwestycyjnych, powiększona o prognozowany średnioroczny wskaźnik cen towarów i usług konsumpcyjnych ogółem, przyjęty w ustawie budżetowej na dany rok kalendarzowy, podzielona przez liczbę miejsc w placówce lub ośrodku, ustaloną jako sumę rzeczywistej liczby dzieci w poszczególnych miesiącach poprzedniego roku kalendarzowego. Ustalając średnie miesięczne wydatki przeznaczone na utrzymanie dziecka w placówce opiekuńczo-wychowawczej typu rodzinnego nie uwzględnia się dodatku do zryczałtowanej kwoty, o którym mowa w art. 115 ust. 2a.

Art. 194 ust. 1 opłatę, o której mowa w art. 193 ust. 1, ustala, w drodze decyzji, starosta właściwy ze względu na miejsce zamieszkania dziecka przed umieszczeniem w rodzinie zastępczej, rodzinnym domu dziecka, placówce opiekuńczo-wychowawczej, regionalnej placówce opiekuńczo- terapeutycznej albo interwencyjnym ośrodku preadopcyjnym.

cl dochodzenie należności z tytułu wydatków na opłaty następuje a trybie przepisów ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (vide art. 193 ust 7b ustawy).

Powyższe wskazuje na to, że powiat w przedstawionym stanie faktycznym wykonuje zadania z zakresu administracji publicznej i zarazem wykonują funkcję organu administracji publicznej podejmując władcze akty w stosunku stricte administracyjnym, (decyzje). W konsekwencji w rozumieniu art. 15 ust 6 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U.2016.710 j.t.). są one organami władzy publicznej, których cyt. „nie uznaje się za podatnika w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych”.

Po drugie, pomimo, że pobyt w placówce opiekuńczo-wychowawczej jest odpłatny, to trudno uznać, że inkasowanie opłat definiuje działalność placówki (powiatu) jako działalność zarobkową gospodarczą w rozumieniu art. 2 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej z dnia 2 lipca 2004 r. (Dz.U.2016.1829 t.j), a tylko taka cecha działalności przesądziłaby o konieczności uznania jednostki samorządowej za podatnika w rozumieniu art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług (Art. 2. Działalnością gospodarczą jest zarobkowa działalność wytwórcza, budowlana, handlowa, usługowa oraz poszukiwanie, rozpoznawanie i wydobywanie kopalin ze złóż, a także działalność zawodowa, wykonywana w sposób zorganizowany i ciągły). W świetle doktryny i orzecznictwa, zarobkowy charakter działalności gospodarczej oznacza, że zamiarem (celem) jej podjęcia jest osiągnięcie zysku. Zysk z kolei należy definiować jako nadwyżkę przychodów nad stratami. Należy przy tym liczyć się z możliwością nieuzyskania przychodu z prowadzonej działalności gospodarczej, czyli poniesienia straty. Tym samym o zarobkowym charakterze działalności gospodarczej nie decyduje faktyczne osiągnięcie zysku, lecz zamiar jego osiągnięcia (cel). W jednym z wydanych wyroków NSA (wyrok z dnia 26 września 2008 r., II FSK 789/07, LEX nr 495147) wskazał, że „dana działalność jest zarobkowa, jeżeli jest prowadzona w celu osiągnięcia dochodu (zarobku), rozumianego jako nadwyżka przychodów nad poniesionymi kosztami. Działalność pozbawiona tego aspektu jest działalnością charytatywną, społeczną, kulturalną i inną (określaną mianem non profit)”. W wyroku z dnia 16 sierpnia 2012 r., II SA/Po 427/12, CBOSA,

WSA w Poznaniu wskazał, iż „o zarobkowości działalności decyduje cel jej wykonywania. Jeżeli zakłada się osiągnięcie w związku z działalnością i w jej efekcie nadwyżki przychodów nad poniesionymi kosztami, a więc osiągnięcie dochodu, to znaczy, że został określony cel zarobkowy tej działalności.

W odniesieniu do tej kwestii trzeba wskazać, że pobyt w placówce opiekuńczo - wychowawczej jest odpłatny do wysokości średniego miesięcznego kosztu utrzymania osoby a średnie miesięczne wydatki przeznaczone na utrzymanie dziecka w placówce opiekuńczo-wychowawczej, regionalnej placówce opiekuńczo-terapeutycznej oraz interwencyjnym ośrodku preadopcyjnym stanowi kwota rocznych wydatków przeznaczonych na działalność tej placówki lub ośrodka wynikająca z utrzymania dzieci z poprzedniego roku kalendarzowego, bez wydatków inwestycyjnych, powiększona o prognozowany średnioroczny wskaźnik cen towarów i usług konsumpcyjnych ogółem, przyjęty w ustawie budżetowej na dany rok kalendarzowy, podzielona przez liczbę miejsc w placówce lub ośrodku, ustaloną jako sumę rzeczywistej liczby dzieci w poszczególnych miesiącach poprzedniego roku kalendarzowego. Z założenia zatem ustawa o wspieraniu rodziny i systemie pieczy zastępczej zakazuje zarobkowej działalności przy prowadzeniu placówek opiekuńczo- wychowawczych.

Podobne zapatrywania można spotkać w orzecznictwie TSUE, między innymi w wyroku w sprawie C-246/08 i C - 520/14 w których zauważono, że w przypadku, gdy zapłata uiszczana przez beneficjentów usług świadczonych przez podmioty publiczne zależy jedynie częściowo od wartości świadczonych usług, to nie można uznać, że pomiędzy tymi usługami a świadczeniem ekwiwalentnym płaconym przez beneficjenta istnieje bezpośredni związek wymagany przepisami dyrektywy do tego aby można było uznać te usługi za działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów o podatku VAT, gdyż tego rodzaju działalności nie stanowi w ogóle działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Odnosząc powyższe wywody do definicji podatnika określonej w przepisie art. 15 ust 1 i 6 ustawy o podatku od towarów i usług stwierdzić należy, iż jedynym słusznym jest wniosek, iż w aktualnym stanie prawnym Powiat nie jest podatnikiem podatku VAT a jego działalność w zakresie organizacji i prowadzenia placówki opiekuńczo-wychowawczej jest w stosunku do wymienionej ustawy podatkowej neutralna.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.