Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-2.4010.154.2017.1.MS
z 16 sierpnia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku, który wpłynął do Organu 18 lipca 2017 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie obowiązku poboru i odprowadzenia zryczałtowanego podatku dochodowego od osób prawnych w związku z zakupem biletów lotniczych od pośredników będących polskimi rezydentami podatkowymi – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 lipca 2017 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie obowiązku poboru i odprowadzenia zryczałtowanego podatku dochodowego od osób prawnych w związku z zakupem biletów lotniczych od pośredników będących polskimi rezydentami podatkowymi.

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest spółką prawa handlowego mającą siedzibę w Polsce i będącą polskim rezydentem podatkowym. Wnioskodawca jest częścią międzynarodowej grupy kapitałowej. Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą, w ramach której konieczne jest dokonywanie zakupu biletów lotniczych, w szczególności na loty na trasach międzynarodowych z uwagi na podróże służbowe pracowników, współpracowników, zleceniobiorców. Bilety na wskazane loty będą nabywane od polskich biur podróży/agentów turystycznych (dalej: „pośrednicy”), mających swoje siedziby na terytorium Polski (polskich rezydentów podatkowych), a będących pośrednikami w sprzedaży biletów zarówno polskich, jak i zagranicznych przewoźników. Podmioty te (tj. pośrednicy) wedle najlepszej wiedzy Wnioskodawcy nie są powiązane osobowo lub/i kapitałowo z firmami przewozowymi (są to podmioty całkowicie od siebie niezależne) ani też nie stanowią ich zakładów w myśl umów o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Dowodem zakupu biletów lotniczych będzie faktura VAT, wystawiana przez biuro podróży/agenta turystycznego zgodnie z obowiązującą ustawą o VAT. Obok podstawowych danych (tj. zgodnie z art. 106f ustawy o podatku od towarów i usług) na fakturze znajdzie się dodatkowo informacja o trasie przelotu oraz nazwa przewoźnika. Ponadto, na wystawianych fakturach pośrednik zamieszczać może adnotację, że sprzedaż biletu następuje w imieniu i na rzecz bądź zagranicznego przewoźnika z siedzibą poza granicami Polski, bądź oddziału takiego przewoźnika zlokalizowanego w Polsce. Kwota wskazywana na fakturze przelewana będzie przez Spółkę na rachunek bankowy pośrednika.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca w związku z nabyciem biletów lotniczych od polskiego pośrednika będzie zobowiązany do pobrania i odprowadzenia na rachunek właściwego urzędu skarbowego zryczałtowanego podatku u źródła?

Zdaniem Wnioskodawcy, w świetle przytoczonych okoliczności, nie będzie on zobowiązany do poboru i odprowadzenia podatku u źródła z tytułu zapłaty za nabywane bilety lotnicze u polskiego pośrednika.

Zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 1888 ze zm. - dalej: „updop”), podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej - ograniczony obowiązek podatkowy.

Stosownie do art. 21 ust. 1 pkt 4 updop, podatek dochodowy z tytułu przychodów uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez zagraniczne przedsiębiorstwa żeglugi powietrznej ustala się w wysokości 10% tych przychodów. Art. 21 ust. 2 updop stanowi, że przepisy ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Natomiast zgodnie z art. 26 ust. 1 updop osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące przedsiębiorcami, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1, są obowiązane, jako płatnicy pobierać, w dniu dokonania wypłaty zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat. Zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od tego podatnika certyfikatem rezydencji.

Tym samym, obowiązek pobrania i zapłaty zryczałtowanego podatku (podatek u źródła) powstaje pod warunkiem wystąpienia łącznie dwóch przesłanek:

1. podmiotowej, którą sformułowano poprzez enumeratywne wyliczenie podmiotów, na których potencjalnie może ciążyć obowiązek płatnika z tytułu podatku u źródła, tj. osoba prawna, jednostka organizacyjna nieposiadająca osobowości prawnej albo osoba fizyczna będąca przedsiębiorcą oraz
2. przedmiotowej, tj. pojęciem wypłaty należności, która następuje z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 albo art. 22 ust. 1 updop.

A contrario, w przypadku, gdy wypłata należności dokonywana jest przez inny podmiot niż wskazany w art. 26 ust. 1 updop albo z innego tytułu niż wskazany w art. 21 ust. 1 albo art. 22 ust. 1 updop, obowiązek pobrania i zapłaty zryczałtowanego podatku dochodowego od osób prawnych nie powstanie.

Odnosząc się do samej definicji terminu „wypłata”, która została wskazana w art. 26 ust. 7 updop, należy wskazać, że zgodnie z tą definicją przez „wypłatę” należy rozumieć każde wykonanie zobowiązania, w jakiejkolwiek formie, w tym poprzez zapłatę, potrącenie lub kapitalizację odsetek. Tym samym, jednym ze sposobów wypłaty jest zapłata. Przepisy updop, nie zawierają definicji legalnej pojęcia „zapłata”. Zgodnie natomiast z definicją zamieszczoną w Słowniku Języka Polskiego, „zapłacić” znaczy tyle, co „dać pieniądze lub inne rzeczy jako należność za pracę, usługi lub towar”. Tym samym, pod pojęciem „wypłaty” należy rozumieć faktyczne przekazanie środków pieniężnych należnych za wykonanie usługi czy nabyte towary.

Należy również wskazać, że podobne stanowisko w tym względzie zajęło Ministerstwo Finansów w piśmie z dnia 24 lipca 2001 r., sygn. PB4/AK-8214/1045-277/01, które wprawdzie dotyczyło określenia miejsca położenia źródła dochodu, ale w którym Ministerstwo wyjaśniło, że za źródła dochodów położone w Polsce należy uznać m.in. dochody uzyskane przez nierezydentów dzięki prowadzonej działalności gospodarczej, bez względu na formę prowadzenia tej działalności, w tym za pośrednictwem oddziału, przedstawicielstwa lub z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz w art. 22 ustawy o CIT, m.in. z tytułu przychodów uzyskanych na terenie RP przez zagraniczne przedsiębiorstwa żeglugi powietrznej, na rzecz podmiotu objętego ograniczonym obowiązkiem podatkowym. Jak wskazało Ministerstwo, ustawodawca nie kładzie zatem nacisku na kwestię ponoszenia wydatku w sensie ciężaru ekonomicznego określonego świadczenia, ani też na kwestię stosunku prawnego pomiędzy oferującym usługę przewozu zagranicznym przedsiębiorstwem a jego klientem, ale odwołuje się w sposób wyraźny do czynności technicznej, jaką jest dokonywanie wypłaty należności w określonych w treści ustawy tytułów. Należy zatem uznać, że to kwestia dokonywania wypłaty środków z określonych w ustawie tytułów, ma zasadnicze znaczenie dla wskazania płatnika, zobowiązanego do ewentualnego poboru zryczałtowanego podatku dochodowego.

Przenosząc powyższe na grunt przedstawionego stanu przyszłego należy dojść do przekonania, że Wnioskodawca dokonując zapłaty na rzecz pośrednika, w istocie ponosi ciężar ekonomiczny świadczenia, nie mniej jednak nie dokonuje „wypłaty” środków z tytułu określonego w art. 21 ust. 1 pkt 4 updop bezpośrednio na rzecz zagranicznego przedsiębiorstwa żeglugi powietrznej. Zatem to pośrednik, a nie Wnioskodawca będzie zobowiązany do pobrania i odprowadzenia na rachunek organu skarbowego podatku u źródła.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy opisanego zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2017 r., poz. 1369) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.