2017.08.11 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP3-3.4011.153.2017.2.AK
z 11 sierpnia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 28 kwietnia 2017 r. (data wpływu 4 maja 2017 r.) uzupełnione pismem z dnia 27 lipca 2017 r. (data nadania 27 lipca 2017 r., data wpływu 28 lipca 2017 r.) na wezwanie Nr 0114-KDIP3-3.4011.153.2017.1.AK z dnia 14 lipca 2017 r. (data nadania 14 lipca 2017 r., data doręczenia 21 lipca 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie pokrywania przez Spółkę kosztów udziału Uczestników i Zleceniobiorców w Spotkaniach jest:

nieprawidłowe – w części dotyczącej uznania przychodu Zleceniobiorców jako przychodu z innych źródeł,

prawidłowe – w pozostałym zakresie.

UZASADNIENIE

W dniu 4 maja 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie pokrywania przez Spółkę kosztów udziału Uczestników i Zleceniobiorców w Spotkaniach.

Z uwagi na braki formalne, pismem z dnia 14 lipca 2017 r. Nr 0114-KDIP3-3.4011.153.2017.1.AK (data nadania 14 lipca 2017 r., data doręczenia 21 lipca 2017 r.) wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia braków formalnych.

Pismem z dnia 27 lipca 2017 r., (data nadania 27 lipca 2017 r., data wpływu 28 lipca 2017 r.) Wnioskodawca uzupełnil wniosek w terminie, poprzez doprecyzowanie stanu faktycznego).

We wniosku i uzupełnieniu przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest spółką należącą do grupy kapitałowej B. S.A. (spółka matka), zajmującej się produkcją i dystrybucją produktów leczniczych i wyrobów farmaceutycznych oraz suplementów diety i kosmetyków. Przedmiotem działalności Spółki jest m. in. działalność marketingowa i reklamowa, mająca na celu promowanie produktów. W ramach tej działalności Wnioskodawca organizuje spotkania promocyjne dotyczące produktów, sponsoruje wydarzenia takie jak konferencje naukowe, w których zapewnia udział specjalistów, a także sponsoruje udział lekarzy i innych osób w tych konferencjach.

Wnioskodawca pragnie zaznaczyć, że uzyskał wiążącą interpretację indywidualną w zakresie pokrycia przez Spółkę kosztów udziału lekarzy w konferencjach naukowych i kursach szkoleniowych, stanowiących dla lekarzy przychód z innych źródeł podlegający opodatkowaniu PIT, gdzie potwierdzona została możliwość zastosowania zwolnienia przewidzianego w art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy o PIT. Przedmiotowa interpretacja została wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie w dniu 24 czerwca 2014 r., znak IPPB2/415-394/14-2/PW. Ze względu na fakt, że Wnioskodawca planuje wdrożenie nowej Polityki Dobrych Praktyk Marketingowych (dalej: „PDPM”), modyfikującej zakres aktywności marketingowych Spółki, wystąpienie z wnioskiem o podobnym zakresie, jednak dotyczącym innych wydarzeń jest w pełni uzasadnione.

Wdrożenie PDPM ma na celu zapewnienie jednolitego i zgodnego z wymogami prawa oraz zasadami etyki postępowania w ramach prowadzonych przez Spółkę aktywności o charakterze reklamowym, promocyjnym i edukacyjnym. PDPM określa poszczególne kategorie aktywności prowadzonych przez Spółkę oraz warunki ich podejmowania i zasady prawidłowej realizacji. PDPM określa między innymi zasady organizacji spotkań promocyjnych (dalej: „Spotkania”) dotyczących produktów leczniczych, wyrobów medycznych, suplementów diety i kosmetyków oraz zasady zawierania umów zlecenia lub umów o dzieło z lekarzami, farmaceutami lub pielęgniarkami. Poniżej Wnioskodawca przedstawia szczegółowy opis zasad określonych w PDPM, w odniesieniu do następujących trzech aktywności Spółki, będących przedmiotem niniejszego wniosku:

W zakresie Spotkań dotyczących produktów leczniczych i wyrobów medycznych (dalej: „Produkty lecznicze”) -
- Spółka będzie organizowała Spotkania, adresowane do niebędących jej pracownikami lekarzy lub pielęgniarek uprawnionych do wystawiania recept oraz osób prowadzących obrót Produktami leczniczymi, które miałyby na celu reklamę Produktów leczniczych. Zasadniczym elementem Spotkań byłaby prezentacja Produktów leczniczych obejmująca m. in. omówienie ich cech, sposobu działania, warunków stosowania oraz ewentualnych przeciwwskazań, a także wskazanie walorów prezentowanych Produktów leczniczych i przekazanie innych istotnych informacji o charakterze merytorycznym.
W zakresie Spotkań dotyczących suplementów diety i kosmetyków (dalej: „Produkty nielecznicze”) -
- Spółka będzie organizowała Spotkania, adresowane do niebędących jej pracownikami lekarzy lub pielęgniarek oraz osób prowadzących obrót Produktami nieleczniczymi, które miałyby na celu reklamę Produktów nieleczniczych. Zasadniczym elementem Spotkań byłaby prezentacja Produktów nieleczniczych obejmująca m.in. omówienie ich cech, sposobu działania, warunków stosowania oraz ewentualnych przeciwwskazań, a także wskazanie walorów prezentowanych Produktów nieleczniczych i przekazanie innych istotnych informacji o charakterze merytorycznym.

W przypadku organizacji Spotkań, dotyczących zarówno Produktów leczniczych jak i Produktów nieleczniczych możliwe będzie pokrycie lekarzom, pielęgniarkom, osobom prowadzącym obrót Produktami leczniczymi i osobom prowadzącym obrót Produktami nieleczniczymi (dalej: „Uczestnicy”) następujących kosztów:

dojazdu do miejsca Spotkania oraz kosztów podróży powrotnej (dalej: „Koszty Przejazdu”);

zakwaterowania – w szczególności, gdy Spotkania byłyby organizowane w godzinach wieczornych, lub w miejscu oddalonym od miejsca zamieszkania Uczestników;

wyżywienia w trakcie trwania Spotkań;

innych udokumentowanych wydatków, określonych lub uznanych przez Spółkę, które zostaną poniesione odpowiednio do uzasadnionych potrzeb (przykładowo będą to opłaty za przejazdy autostradami, opłaty za korzystanie z parkingów czy opłaty za przejazdy taksówkami).

Uczestnicy Spotkań nie będą zaliczać ww. kosztów do kosztów uzyskania przychodu.

Zawieranie umów zlecenia lub umów o dzieło z lekarzami, farmaceutami lub pielęgniarkami (dalej: „Zleceniobiorcy”) -
- Spółka będzie zawierać ze Zleceniobiorcami niebędącymi pracownikami Spółki umowy, na podstawie których będą oni wykonywać za wynagrodzeniem określone prace na rzecz Spółki.

Prace te mogą w szczególności polegać na:

przygotowaniu lub wygłoszeniu wykładu (np. przez specjalistę);
edukacji pacjentów;
konsultowaniu materiałów edukacyjnych;
przekazywaniu materiałów edukacyjnych.

W przypadku wykonania ww. prac, podobnie jak w przypadku organizacji Spotkań, istnieje możliwość pokrycia Zleceniobiorcom kosztów towarzyszących wykonywaniu umowy zlecenia/o dzieło, takich jak Koszty Przejazdu, zakwaterowania, wyżywienia i innych udokumentowanych wydatków, określonych lub uznanych przez Spółkę, które zostaną poniesione odpowiednio do uzasadnionych potrzeb. Pokrycie tych kosztów możliwe będzie pod warunkiem, że będą one ściśle związane z pracą wykonywaną na rzecz Spółki. Zleceniobiorcy nie będą zaliczać ww. kosztów do kosztów uzyskania przychodu.

W związku z powyższym Spółka powzięła wątpliwość czy ewentualne pokrywanie Uczestnikom Spotkań oraz Zleceniobiorcom Kosztów Przejazdu, zakwaterowania i wyżywienia oraz innych udokumentowanych wydatków, określonych lub uznanych przez Spółkę, które zostaną poniesione odpowiednio do uzasadnionych potrzeb (dalej: „Koszty”), nie spowoduje powstania przychodu po ich stronie.

Wnioskodawca doprecyzował, że zarówno Uczestnicy Spotkań jak i Zleceniobiorcy mogą być osobami:

prowadzącymi działalność gospodarczą, dla których udział w Spotkaniach będzie związany z ich działalnością gospodarczą, a w konsekwencji, potraktują one osiągnięty przychód (związany ze zwrotem Kosztów), jako przychód związany z prowadzoną przez nich działalnością gospodarczą;
prowadzącymi działalność gospodarczą, dla których udział w Spotkaniach nie będzie związany z ich działalnością gospodarczą, a w konsekwencji, potraktują one osiągnięty przychód (związany ze zwrotem Kosztów), jako przychód niezwiązany z prowadzoną przez nich działalnością gospodarczą;
nieprowadzącymi działalności gospodarczej.

Jednocześnie Spółka wyjaśnia, że postawione we wniosku pytania dotyczą Uczestników Spotkań i Zleceniobiorców wymienionych w pkt 2 i 3 powyżej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy pokrycie przez Spółkę Kosztów Zleceniobiorcom i Uczestnikom Spotkań stanowi dla nich przychód z innych źródeł podlegający opodatkowaniu PIT?
Czy w przypadku poniesienia przez Spółkę Kosztów możliwe będzie zastosowanie zwolnienia określonego w art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy o PIT, w związku z czym Spółka nie będzie zobowiązana do wystawienia informacji PIT-8C w odniesieniu do przychodów podlegających zwolnieniu z opodatkowania PIT?

Zdaniem Wnioskodawcy.

Ad. 1. Spółka stoi na stanowisku, że pokrycie przez Spółkę Kosztów Zleceniobiorcom i Uczestnikom Spotkań co do zasady stanowi dla nich przychód z innych źródeł podlegający opodatkowaniu PIT.

Ad. 2. Spółka stoi na stanowisku, że w przypadku poniesienia przez Spółkę Kosztów możliwe będzie zastosowanie zwolnienia określonego w art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy o PIT, w związku z czym Spółka nie będzie zobowiązana do wystawienia informacji PIT-8C w odniesieniu do przychodów podlegających zwolnieniu z opodatkowania PIT.

Uzasadnienie stanowiska Spółki.

Ad. 1.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o PIT, opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 ustawy o PIT, zawierającego katalog przychodów, źródłami przychodów są:

stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta;
działalność wykonywana osobiście;
pozarolnicza działalność gospodarcza;
działy specjalne produkcji rolnej;
(uchylony);
najem, podnajem. dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą;
kapitały pieniężne i prawa majątkowe, w tym odpłatne zbycie praw majątkowych innych niż wymienione w pkt 8 lit. a-c;
odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:
1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
4. innych rzeczy,
- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany;
8a) działalność prowadzona przez zagraniczną spółkę kontrolowaną;
inne źródła.

Stosownie do regulacji z art. 11 ust. 1 ustawy o PIT przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19. art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W myśl art. 20 ust. 1 ustawy o PIT za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.

Należy zauważyć, że katalog przychodów z innych źródeł określony w art. 20 ustawy o PIT jest otwarty, na co jednoznacznie wskazuje użycie przez ustawodawcę w omawianej regulacji wyrażenia „w szczególności”. W opinii Wnioskodawcy analiza zacytowanych powyżej przepisów prowadzi do wniosku, że pokrycie przez Spółkę Kosztów stanowi dla Uczestników Spotkań i Zleceniobiorców przychód z innych źródeł. W przypadku pokrycia Kosztów Uczestnicy Spotkań oraz Zleceniobiorcy nie muszą opłacać ich z własnych środków, co powoduje po ich stronie oszczędność wydatków, które by ponieśli. Zdaniem Wnioskodawcy oszczędność ta stanowi dla Zleceniobiorców i Uczestników Spotkań definitywne przysporzenie majątkowe, w związku z czym stanowiłoby ono przychód z innych źródeł w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 9 w zw. z art. 20 ust. 1 ustawy o PIT.

Powyższe konkluzje potwierdza m.in. interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 10 lutego 2016 r., znak IPPB4/4511-1511/15-2/JK2, w której organ stwierdził, że: „(...) sfinansowanie przez Spółkę kosztów noclegu, wyżywienia, przejazdów i opłaty rejestracyjnej stanowić będą dla lekarzy nieodpłatne świadczenie. Wartość tych świadczeń należy ustalać kierując się treścią art. 11 ust. 2a pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione – według cen zakupu. Z tej też przyczyny wartość tychże świadczeń należy zakwalifikować do przychodów, o których mowa w art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. do przychodów z innych źródeł.”

Mając na uwadze powyższe, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że pokrycie Uczestnikom Spotkań i Zleceniobiorcom Kosztów przez Spółkę spowoduje po ich stronie powstanie przychodu z innych źródeł, podlegającego co do zasady opodatkowaniu PIT.

Ad. 2.

Zdaniem Wnioskodawcy przychód z innych źródeł, który będzie związany z pokryciem przez Spółkę Kosztów Uczestnikom Spotkań oraz Zleceniobiorcom będzie zwolniony z opodatkowania PIT.

Zamknięty katalog zwolnień przedmiotowych, określający wolne od podatku dochodowego przychody lub dochody uzyskane przez podatnika zawarty został w art. 21 ustawy o PIT. Po dokonaniu analizy tego katalogu, należy zauważyć, że w odniesieniu do pokrycia Kosztów opisanych w zdarzeniu przyszłym zastosowanie znajdzie przepis określony w art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy o PIT, który stanowi, że wolne od podatku dochodowego są diety i inne należności za czas podróży osoby niebędącej pracownikiem – do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub w przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce stery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju, z zastrzeżeniem ust. 13.

W myśl ust. 13 omawianego artykułu powyższe zwolnienie znajdzie zastosowanie, jeżeli otrzymane świadczenia nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów i zostały poniesione:

w celu osiągnięcia przychodów, lub
w celu realizacji zadań organizacji i jednostek organizacyjnych działających na podstawie przepisów odrębnych ustaw, lub
przez organy (urzędy) władzy lub administracji państwowej albo samorządowej oraz jednostki organizacyjne im podległe lub przez nie nadzorowane, lub
przez osoby pełniące funkcje obywatelskie, o których mowa w art. 13 pkt 5, w związku z wykonywaniem tych funkcji.

Zdaniem Wnioskodawcy przesłanki te należy uznać za spełnione, gdyż Uczestnicy Spotkań oraz Zleceniobiorcy nie będą zaliczali pokrytych przez Spółkę Kosztów do kosztów uzyskania przychodu. Ponadto ujęty w zdarzeniu przyszłym opis Spotkań dotyczących Produktów leczniczych oraz Produktów nieleczniczych, a także zakres obowiązków Zleceniobiorców dowodzi, że podejmowane przez Spółkę działania należy uznać za podejmowane w celu osiągnięcia przychodów.

Zakres kosztów podlegających zwolnieniu określonemu w art. 21 ust. 1 pkt 16 b) został sprecyzowany w rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 stycznia 2013 r., w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej (Dz. U. z 2013 r., poz. 167; dalej: „Rozporządzenie”).

W § 2 Rozporządzenia, określone zostały należności, które przysługują pracownikowi z tytułu podróży krajowej oraz podróży zagranicznej, odbywanej w terminie i miejscu określonym przez pracodawcę, są to:

diety;
zwrot kosztów:
1. przejazdów,
2. dojazdów środkami komunikacji miejscowej,
3. noclegów,
4. innych niezbędnych udokumentowanych wydatków, określonych lub uznanych przez pracodawcę odpowiednio do uzasadnionych potrzeb.

W myśl § 3 ust. 2 Rozporządzenia, pracownikowi przysługuje zwrot kosztów przejazdu w wysokości udokumentowanej biletami lub fakturami obejmującymi cenę biletu środka transportu, wraz ze związanymi z nimi opłatami dodatkowymi, w tym miejscówkami, z uwzględnieniem posiadanej przez pracownika ulgi na dany środek transportu, bez względu na to, z jakiego tytułu ulga przysługuje.

Stosownie do ust. 3 § 3 Rozporządzenia, na wniosek pracownika pracodawca może wyrazić zgodę na przejazd w podróży krajowej lub podróż zagranicznej samochodem osobowym, motocyklem lub motorowerem niebędącym własnością pracodawcy. W takim przypadku, pracownikowi przysługuje zwrot kosztów przejazdu w wysokości stanowiącej iloczyn przejechanych kilometrów przez stawkę za jeden kilometr przebiegu, ustaloną przez pracodawcę, która nie może być wyższa niż określona w przepisach wydanych na podstawie art. 34a ust. 2 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym.

Jak stanowi § 4 ust. 1 Rozporządzenia, pracownikowi, który w czasie podróży krajowej lub podróży zagranicznej poniósł inne niezbędne wydatki związane z tą podróżą określone lub uznane przez pracodawcę, zwraca się je w udokumentowanej wysokości. Na podstawie § 4 ust. 2 Rozporządzenia, wydatki te obejmują opłaty za bagaż, przejazd drogami płatnymi i autostradami, postój w strefie płatnego parkowania, miejsca parkingowe oraz inne niezbędne wydatki wiążące się bezpośrednio z odbywaniem podróży krajowej lub podróży zagranicznej.

Wydatki dotyczące podróży krajowej określone zostały w rozdziale 2 Rozporządzenia.

Zgodnie z § 6 ust. 1 Rozporządzenia miejscowość rozpoczęcia i zakończenia podróży krajowej określa pracodawca.

Stosownie do treści § 7 Rozporządzenia:

Dieta w czasie podróży krajowej jest przeznaczona na pokrycie zwiększonych kosztów wyżywienia i wynosi 30 zł za dobę podróży.
Należność z tytułu diet oblicza się za czas od rozpoczęcia podróży krajowej (wyjazdu) do powrotu (przyjazdu) po wykonaniu zadania służbowego w następujący sposób:
1. jeżeli podróż trwa nie dłużej niż dobę i wynosi:
  1. mniej niż 8 godzin – dieta nie przysługuje,
  2. od 8 do 12 godzin – przysługuje 50% diety,
  3. ponad 12 godzin – przysługuje dieta w pełnej wysokości:
2. jeżeli podróż trwa dłużej niż dobę, za każdą dobę przysługuje dieta w pełnej wysokości, a za niepełną, ale rozpoczętą dobę:
  1. do 8 godzin – przysługuje 50% diety,
  2. ponad 8 godzin – przysługuje dieta w pełnej wysokości.

W myśl § 8 Rozporządzenia, za nocleg podczas podróży krajowej w obiekcie świadczącym usługi hotelarskie pracownikowi przysługuje zwrot kosztów w wysokości stwierdzonej rachunkiem, jednak nie wyższej za jedną dobę hotelową niż dwudziestokrotność stawki diety. W uzasadnionych przypadkach pracodawca może wyrazić zgodę na zwrot kosztów noclegu stwierdzonych rachunkiem w wysokości przekraczającej limit, o którym mowa w ust. 1.

Stosownie do § 9 Rozporządzenia, za każdą rozpoczętą dobę pobytu w podróży krajowej pracownikowi przysługuje ryczałt na pokrycie kosztów dojazdów środkami komunikacji miejscowej w wysokości 20% diety. Ryczałt nie przysługuje, jeżeli pracownik nie ponosi kosztów dojazdów. Przepisu ust. 1 nie stosuje się, jeżeli na wniosek pracownika pracodawca wyrazi zgodę na pokrycie udokumentowanych kosztów dojazdów środkami komunikacji miejscowej.

Wydatki dotyczące podróży zagranicznej określone zostały natomiast w rozdziale 3 Rozporządzenia. Stosownie do § 13 Rozporządzenia:

Dieta w czasie podróży zagranicznej jest przeznaczona na pokrycie kosztów wyżywienia i inne drobne wydatki.
Dieta przysługuje w wysokości obowiązującej dla docelowego państwa podróży zagranicznej. W przypadku podróży zagranicznej odbywanej do dwóch lub więcej państw pracodawca może ustalić więcej niż jedno państwo docelowe.
Należność z tytułu diet oblicza się w następujący sposób:
1. za każdą dobę podróży zagranicznej przysługuje dieta w pełnej wysokości;
2. za niepełną dobę podróży zagranicznej:
  1. do 8 godzin - przysługuje 1/3 diety,
  2. ponad 8 do 12 godzin - przysługuje 50% diety,
  3. ponad 12 godzin - przysługuje dieta w pełnej wysokości.
Wysokość diety za dobę podróży zagranicznej w poszczególnych państwach jest określona w załączniku do Rozporządzenia.

Zgodnie z § 16 ust. 1 Rozporządzenia, za nocleg podczas podróży zagranicznej pracownikowi przysługuje zwrot kosztów w wysokości stwierdzonej rachunkiem, w granicach limitu określonego w poszczególnych państwach w załączniku do Rozporządzenia.

W świetle § 16 ust. 3 Rozporządzenia, w uzasadnionych przypadkach pracodawca może wyrazić zgodę na zwrot kosztów za nocleg, stwierdzonych rachunkiem w wysokości przekraczającej limit, o którym mowa w ust. 1.

Zgodnie z § 17 ust. 1 Rozporządzenia, pracownikowi przysługuje ryczałt na pokrycie kosztów dojazdu z i do dworca kolejowego, autobusowego, portu lotniczego lub morskiego w wysokości jednej diety w miejscowości docelowej za granicą oraz w każdej innej miejscowości za granicą, w której pracownik korzystał z noclegu. W przypadku gdy pracownik ponosi koszty dojazdu, o których mowa w ust. 1, wyłącznie w jedną stronę, przysługuje ryczałt w wysokości 50% diety.

Stosownie do § 17 ust. 3 Rozporządzenia, na pokrycie kosztów dojazdów środkami komunikacji miejscowej pracownikowi przysługuje ryczałt w wysokości 10% diety za każdą rozpoczętą dobę pobytu w podróży zagranicznej.

Biorąc pod uwagę treść zacytowanych przepisów, w opinii Wnioskodawcy opisane w zdarzeniu przyszłym Koszty, pokryte przez Spółkę, będą podlegać zwolnieniu z opodatkowania PIT.

Koszty Przejazdu

W opinii Wnioskodawcy Koszty Przejazdu związane z uczestnictwem w Spotkaniach, zarówno w kraju jak i za granicą, będą podlegały zwolnieniu z opodatkowania do wysokości określonej w § 3 ust. 2 Rozporządzenia – udokumentowanej biletami lub fakturami obejmującymi cenę biletu środka transportu wraz ze związanymi z nimi opłatami dodatkowymi, a w przypadku podróży odbywanej samochodem zwolnienie zastosuje się do wysokości określonej w § 3 ust. 4 Rozporządzenia.

Koszty noclegów Uczestników Spotkań lub Zleceniobiorców.

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że zarówno w przypadku podróży zagranicznych jak i krajowych koszty noclegów Uczestników Spotkań lub Zleceniobiorców podlegać będą zwolnieniu z opodatkowania do wysokości stwierdzonej rachunkiem za te noclegi. W odniesieniu do podróży krajowych zasadą jest, że stwierdzona rachunkiem kwota podlegająca zwrotowi nie powinna przekraczać dwudziestokrotności stawki diety za jedną dobę hotelową, a w przypadku podróży zagranicznych stawki określonej w załączniku do Rozporządzenia. Niemniej jednak stosownie do § 8 ust. 2 Rozporządzenia w przypadku podróży krajowych oraz § 16 ust. 3 Rozporządzenia w przypadku podróży zagranicznych, przewidziano możliwość przekroczenia ww. limitów – w uzasadnionych przypadkach, za zgodą pracodawcy (podmiotu finansującego). Wnioskodawca pragnie zaznaczyć, że możliwe jest zaistnienie sytuacji, w której limity te zostaną przekroczone. W opinii Wnioskodawcy charakter organizowanych Spotkań oraz specjalizacja Uczestników wskazują na powinność zagwarantowania tym osobom należytych warunków noclegowych. Adekwatne wnioski można wyciągnąć w przypadku Zleceniobiorców, którzy często są wysokiej klasy specjalistami w danej dziedzinie. Dodatkowo Wnioskodawca pragnie wskazać, że zagwarantowanie Uczestnikom Spotkań i Zleceniobiorcom odpowiednich warunków noclegowych ma wpływ na wizerunek Spółki, co jak wskazano powyżej może spowodować przekroczenie limitów określonych w Rozporządzeniu.

Koszty wyżywienia w miejscu Spotkania promocyjnego lub w miejscu wykonania zlecenia/ dzieła.

Zdaniem Wnioskodawcy osiągnięty przez Uczestników Spotkań i Zleceniobiorców przychód związany z pokryciem im kosztów wyżywienia będzie podlegał zwolnieniu z PIT, jeżeli koszty wyżywienia nie przekroczą wysokości określonej w § 7 ust. 1 Rozporządzenia w odniesieniu do podróży krajowych, tj. 30 zł na dobę oraz w § 13 ust. 1 Rozporządzenia w przypadku podróży zagranicznych – do wysokości wskazanej w załączniku do Rozporządzenia.

Inne udokumentowane wydatki, określone lub uznane przez Spółkę, które zostaną poniesione na rzecz Zleceniobiorców i Uczestników Spotkań odpowiednio do uzasadnionych potrzeb związanych z podróżą.

W opinii Wnioskodawcy wymienione w opisie zdarzenia przyszłego wydatki inne niż wymienione w pkt 1-3, również mogą podlegać zwolnieniu z opodatkowania na podstawie § 2 pkt 2 lit. d) w zw. z § 4 Rozporządzenia. Przykładowo Spółka może ponosić koszty opłat parkingowych, opłat za autostrady czy innych wydatków bezpośrednio związanych z odbywaniem podróży przez Uczestników Spotkań lub Zleceniobiorców.

Wnioskodawca pragnie podkreślić, że na możliwość zwolnienia z opodatkowania PIT Kosztów opisanych w pkt 1-4 wskazują liczne indywidualne interpretacje przepisów prawa podatkowego. Przykładowo w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 11 lipca 2014 r., znak IPPB2/415-467/14-2/MK1, stwierdzono, że: „(...) ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ww. ustawy, korzysta tylko ta część pokrytego przez Spółkę świadczenia związanego z wyżywieniem Uczestnika, która nie przekroczy wysokości diety z tytułu podróży osoby nie będącej pracownikiem, czyli w przypadku podróży krajowej 30 zł za dobę podróży, odpowiednio w przypadku podróży zagranicznej w wysokości diety za dobę podróży obowiązującej dla docelowego państwa podróży, określonej w ww. rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej (…). Mając na uwadze powyższe uregulowania prawne oraz opisany stan faktyczny należy stwierdzić, że pokryte przez Spółkę koszty uczestnictwa Lekarza i innych osób w Wydarzeniu związane z przelotem/przejazdem zarówno w podróży krajowej jak i zagranicznej do wysokości udokumentowanej biletami lub fakturami obejmującymi cenę biletu środka transportu wraz ze związanymi z nimi opłatami dodatkowymi, oraz gdy Spółka pokryje koszty noclegu stwierdzone rachunkiem w wysokości przekraczającej limity określone w cytowanym rozporządzeniu zarówno w podróży krajowej i zagranicznej, uznając taki przypadek jako uzasadniony, uzyskany przez Lekarza i inne osoby przychód korzystać będzie ze zwolnienia od podatku dochodowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.”

Analogiczne stanowisko zajęto w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 22 października 2015 r., znak IPPB4/4511-994/15-2/JK3, w której stwierdzono, że: „(...) ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b ww. ustawy, korzysta tylko ta część pokrytego przez Spółkę świadczenia związanego z wyżywieniem Uczestnika, która nie przekroczy wysokości diety z tytułu podróży osoby niebędącej pracownikiem, czyli w przypadku podróży krajowej 30 zł za dobę podróży, odpowiednio w przypadku podróży zagranicznej w wysokości diety za dobę podróży obowiązującej dla docelowego państwa podróży, określonej w ww. rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej. Zatem nadwyżka ponoszonych przez Spółkę kosztów wyżywienia, zarówno w przypadku podróży krajowej, jak i zagranicznej ponad kwotę diet określonych w ww. rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej stanowi podlegający opodatkowaniu przychód Uczestnika z tytułu nieodpłatnego świadczenia, o którym mowa w ww. art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Mając na uwadze powyższe uregulowania prawne oraz opisany stan faktyczny należy stwierdzić, że pokryte przez Spółkę koszty uczestnictwa Lekarza w Konferencji związane z przelotem/przejazdem zarówno w podróży krajowej jak i zagranicznej do wysokości udokumentowanej biletami lub fakturami obejmującymi cenę biletu środka transportu, oraz gdy Spółka pokryje koszty noclegu stwierdzone rachunkiem w wysokości przekraczającej limity określone w cytowanym rozporządzeniu zarówno w podróży krajowej i zagranicznej, uznając taki przypadek jako uzasadniony, uzyskany przez Lekarza przychód korzystać będzie ze zwolnienia od podatku dochodowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Natomiast z uwagi na fakt, że w art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b ww. ustawy, dotyczącym podróży osoby niebędącej pracownikiem mowa jest wyłącznie o podróży w rozumieniu potocznym, przez „inne niezbędne wydatki”, o których mowa w § 2 pkt 2 lit. d cyt. rozporządzenia, należy rozumieć wyłącznie wydatki związane bezpośrednio z odbywaniem podróży (...)”.

Jak z kolei wskazano w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 10 lutego 2016 r., znak IPPB4/4511-1511/15-2/JK2: „Koszty pokrywane przez Spółkę mogą obejmować w zależności od charakteru Konferencji oraz uzasadnionych potrzeb Lekarza wszystkie lub niektóre z następujących rodzajów wydatków koszty transportu - tzn. koszty przejazdu/przelotu Lekarza z jego miejsca zamieszkania do miejsca, w którym odbywa się Konferencja oraz koszt przejazdu/przelotu powrotnego z miejsca, w którym odbywała się Konferencja do miejsca zamieszkania Lekarza (…). Odnośnie ponoszonych przez Spółkę kosztów przejazdu, organ podatkowy stwierdza, że pokrywane przez Spółkę koszty transportu korzystać będą ze zwolnienia z podatku dochodowego do wysokości, jaka wynika z treści zacytowanego powyżej § 3 ust. 2 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 stycznia 2013 r. w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej, tj. do wysokości udokumentowanej biletami lub fakturami obejmującymi cenę biletu środka transportu wraz ze związanymi z nimi opłatami dodatkowymi”.

Podobnie uznano w interpretacjach indywidualnych Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie:

z dnia 9 lipca 2014 r., znak IPPB2/415-290/14-2/AS;

z dnia 26 lutego 2016 r., znak IPPB4/4511-1530/15-2/MS1;

z dnia 11 lipca 2016 r., IPPB4/4511 -555/16-4/JK3.

Odnosząc się do obowiązku wystawienia informacji PIT-8C Zleceniobiorcom oraz Uczestnikom Spotkań, zdaniem Wnioskodawcy w przypadku uznania, że przychód Uczestników Spotkań i Zleceniobiorców wynikający z pokrycia przez Spółkę Kosztów będzie podlegał zwolnieniu z opodatkowania PIT na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy o PIT. Spółka nie będzie zobowiązana do wystawiania informacji PIT-8C.

Zgodnie z art. 42a ustawy o PIT osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów i w terminie do końca lutego następnego roku podatkowego, z zastrzeżeniem art. 45ba ust. 4. przesłać ją podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika wykonuje swoje zadania, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a. urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania.

Ze wskazanego powyżej przepisu wynika, że w przypadku, gdy dany przychód podlega zwolnieniu określonemu w art. 21 ustawy o PIT, obowiązek wystawienia informacji, o której mowa w tym przepisie nie powstaje. Zdaniem Wnioskodawcy fakt, że opisane w zdarzeniu przyszłym Koszty podlegałyby zwolnieniu opisanemu w art. 21 ust. 1 pkt 16 b) ustawy o PIT spowoduje, że na Spółce nie będzie ciążył obowiązek sporządzenia informacji PIT-8C. Wnioskodawca na poparcie swojego stanowiska pragnie wskazać, że podobne wnioski wynikają z indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego, przykładowo w interpretacji indywidualnej z dnia 24 czerwca 2014 r., znak IPPB2/415-394/14-2/PW. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie stwierdził, że „w informacji PIT-8C nie ujmuje się m.in. tych dochodów, które są zwolnione z opodatkowania na podstawie art. 21 powyższej ustawy.”

Mając na uwadze powyższe, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że w związku z planowanym pokrywaniem opisanych w zdarzeniu przyszłym Kosztów Uczestnikom Spotkań oraz Zleceniobiorcom, powstały po ich stronie przychód będzie podlegał zwolnieniu z opodatkowania PIT na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 b) ustawy o PIT, a Spółka nie będzie z tego tytułu zobowiązana do wystawienia informacji PIT-8C.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe w części dotyczącej uznania przychodu Zleceniobiorców jako przychodu z innych źródeł oraz prawidłowe w pozostałym zakresie.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r. poz. 2032, z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Na podstawie art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych określone zostały źródła przychodów, gdzie m.in. w pkt 2 wymieniono działalność wykonywaną osobiście.

Zgodnie z treścią art. 13 pkt 8 ww. ustawy, za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2 uważa się przychody z tytułu wykonywania usług, na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło, uzyskiwane wyłącznie od:

osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą, osoby prawnej i jej jednostki organizacyjnej oraz jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej,
właściciela (posiadacza) nieruchomości, w której lokale są wynajmowane, lub działającego w jego imieniu zarządcy albo administratora – jeżeli podatnik wykonuje te usługi wyłącznie dla potrzeb związanych z tą nieruchomością

- z wyjątkiem przychodów uzyskanych na podstawie umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej oraz przychodów, o których mowa w pkt 9.

Zaliczenie przychodów do przychodów z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 13 pkt 8 ww. ustawy, zależy od łącznego spełnienia następujących warunków:

zleconą usługę podatnik wykona osobiście, tj. bez udziału osób zatrudnionych na podstawie umowy o pracę, umowy zlecenia lub umowy o dzieło, które wykonywałyby czynności związane z istotą tej usługi,

umowa zlecenia lub umowa o dzieło została zawarta z osobą fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą lub osobą prawną i jej jednostką organizacyjną niemającą osobowości prawnej,

umowa zlecenia lub umowa o dzieło nie zostanie zawarta w ramach prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych odrębnym źródłem przychodów są tzw. inne źródła.

Stosownie do art. 20 ust. 1 wyżej powołanej ustawy za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17.

Sformułowanie „w szczególności” dowodzi, że definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie art. 20 ust. 1 ustawy. O przychodzie podatkowym z innych źródeł należy mówić w każdym przypadku, kiedy u podatnika wystąpią realne korzyści majątkowe.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Spółka zajmuje się produkcją i dystrybucją produktów leczniczych i wyrobów farmaceutycznych oraz suplementów diety i kosmetyków. Przedmiotem działalności Spółki jest m. in. działalność marketingowa i reklamowa, mająca na celu promowanie produktów. W ramach tej działalności Wnioskodawca organizuje spotkania promocyjne dotyczące produktów, sponsoruje wydarzenia takie jak konferencje naukowe, w których zapewnia udział specjalistów, a także sponsoruje udział lekarzy i innych osób w tych konferencjach.

W przypadku organizacji Spotkań możliwe będzie pokrycie lekarzom, pielęgniarkom, osobom prowadzącym obrót Produktami leczniczymi i osobom prowadzącym obrót Produktami nieleczniczymi następujących kosztów:

dojazdu do miejsca Spotkania oraz kosztów podróży powrotnej;

zakwaterowania – w szczególności, gdy Spotkania byłyby organizowane w godzinach wieczornych, lub w miejscu oddalonym od miejsca zamieszkania Uczestników;

wyżywienia w trakcie trwania Spotkań;

innych udokumentowanych wydatków, określonych lub uznanych przez Spółkę, które zostaną poniesione odpowiednio do uzasadnionych potrzeb (przykładowo będą to opłaty za przejazdy autostradami, opłaty za korzystanie z parkingów czy opłaty za przejazdy taksówkami).

Uczestnicy Spotkań nie będą zaliczać ww. kosztów do kosztów uzyskania przychodu.

Spółka będzie zawierać ze Zleceniobiorcami niebędącymi pracownikami Spółki umowy zlecenia lub umowy o dzieło, na podstawie których będą oni wykonywać za wynagrodzeniem określone prace na rzecz Spółki.

W przypadku wykonania prac, podobnie jak w przypadku organizacji Spotkań, istnieje możliwość pokrycia Zleceniobiorcom kosztów towarzyszących wykonywaniu umowy zlecenia/o dzieło, takich jak Koszty Przejazdu, zakwaterowania, wyżywienia i innych udokumentowanych wydatków, określonych lub uznanych przez Spółkę, które zostaną poniesione odpowiednio do uzasadnionych potrzeb. Pokrycie tych kosztów możliwe będzie pod warunkiem, że będą one ściśle związane z pracą wykonywaną na rzecz Spółki. Zleceniobiorcy nie będą zaliczać ww. kosztów do kosztów uzyskania przychodu.

W związku z powyższym Spółka powzięła wątpliwość czy ewentualne pokrywanie Uczestnikom Spotkań oraz Zleceniobiorcom Kosztów Przejazdu, zakwaterowania i wyżywienia oraz innych udokumentowanych wydatków, określonych lub uznanych przez Spółkę, które zostaną poniesione odpowiednio do uzasadnionych potrzeb, nie spowoduje powstania przychodu po ich stronie.

Zarówno Uczestnicy Spotkań jak i Zleceniobiorcy mogą być osobami:

prowadzącymi działalność gospodarczą, dla których udział w Spotkaniach będzie związany z ich działalnością gospodarczą, a w konsekwencji, potraktują one osiągnięty przychód (związany ze zwrotem Kosztów), jako przychód związany z prowadzoną przez nich działalnością gospodarczą;
prowadzącymi działalność gospodarczą, dla których udział w Spotkaniach nie będzie związany z ich działalnością gospodarczą, a w konsekwencji, potraktują one osiągnięty przychód (związany ze zwrotem Kosztów), jako przychód niezwiązany z prowadzoną przez nich działalnością gospodarczą;
nieprowadzącymi działalności gospodarczej.

Postawione we wniosku pytania dotyczą Uczestników Spotkań i Zleceniobiorców wymienionych w pkt 2 i 3 powyżej.

Na gruncie prawa podatkowego przychodem podlegającym opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych jest każda forma przysporzenia majątkowego, tzn. zarówno pieniężna jak i niepieniężna.

Świadczenia ponoszone za Zleceniobiorców wykonujących pracę na rzecz Spółki/Uczestników Spotkań uczestniczących w Spotkaniach, zarówno na terytorium Polski, jak i poza granicami kraju, niewątpliwie należą do nieodpłatnych świadczeń, jakie osoby te otrzymują od Spółki.

Wobec niezdefiniowania w ustawie podatkowej pojęcia „nieodpłatnego świadczenia” należy odnieść się do przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2017 r., poz. 459, z późn. zm.). Zgodnie z art. 353 § 2 ww. Kodeksu, świadczenie może polegać na działaniu albo na zaniechaniu.

Dla celów podatkowych pojęcie „nieodpłatnego świadczenia” ma szerszy zakres niż w prawie cywilnym. Obejmuje nie tylko działanie lub zaniechanie na rzecz innej osoby, ale również wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności osób prawnych, których skutkiem jest nieodpłatne, to jest niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku innej osobie, mające konkretny wymiar finansowy.

Ponadto rozumienie tego pojęcia zostało wypracowane w judykaturze. W uchwałach z dnia 18 listopada 2002 r. sygn. akt FPS 9/02 oraz z dnia 16 października 2006 r. sygn. akt FPS 1/06 Naczelny Sąd Administracyjny ustalił znaczenie tego terminu w oparciu o przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że na gruncie tej ustawy, termin „nieodpłatne świadczenie” ma „szerszy zakres niż w prawie cywilnym, obejmuje wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności osób prawnych, których skutkiem jest nieodpłatne, tj. niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu przysporzenie majątku tej osobie, mające konkretny wymiar finansowy”.

Trybunał Konstytucyjny w wyroku z dnia 8 lipca 2014 r. (sygn. akt II FSK 7/13) uznał, że przysporzenie to może polegać na zwiększenie majątku (aktywów) bądź uniknięciu jego pomniejszenia (zaoszczędzenia wydatków).

Wobec powyższego należy stwierdzić, że sfinansowanie przez Spółkę kosztów związanych z udziałem Uczestników Spotkań w przedmiotowych Spotkaniach oraz wykonaniem określonych prac przez Zleceniobiorców, na które składają się: koszty przejazdu, koszty zakwaterowania, koszty wyżywienia oraz koszty innych udokumentowanych wydatków, określone lub uznane przez Spółkę, które zostaną poniesione odpowiednio do uzasadnionych potrzeb, stanowić będą dla Uczestników Spotkań i Zleceniobiorców nieodpłatne świadczenie.

Wartość tego świadczenia należy ustalać kierując się treścią art. 11 ust. 2a pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się, jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione – według cen zakupu. Z tej też przyczyny wartość tychże świadczeń należy zakwalifikować do przychodów, o których mowa w art. 13 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. do przychodów z tytułu wykonywania usług na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło (w przypadku Zleceniobiorców) lub art. 20 ust. 1 ww. ustawy, tj. do przychodów z innych źródeł (w przypadku Uczestników Spotkań). Przy czym, wartość świadczeń przekazywanych Zleceniobiorcom i Uczestnikom Spotkań może być zwolniona z podatku dochodowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W przypadku Zleceniobiorców, z którymi Wnioskodawca zawrze umowę zlecenia lub umowę o dzieło, pokryte koszty będą stanowiły przychody z działalności wykonywanej osobiście, o których mowa w art. 13 pkt 8 ww. ustawy również dla osób prowadzących działalność gospodarczą, gdyż jak wynika ze stanu faktycznego udział tych osób w Spotkaniach nie będzie związany z ich działalnością gospodarczą.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy odnośnie uznania przychodów Zleceniobiorców jako przychodów z innych źródeł jest nieprawidłowe.

Na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 ustawy wolne od podatku dochodowego są diety i inne należności za czas:

podróży służbowej pracownika,
podróży osoby niebędącej pracownikiem

- do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub w przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju, z zastrzeżeniem ust. 13.

W myśl art. 21 ust. 13 ustawy, przepis ust. 1 pkt 16 lit. b) stosuje się, jeżeli otrzymane świadczenia nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów i zostały poniesione:

w celu osiągnięcia przychodów lub
w celu realizacji zadań organizacji i jednostek organizacyjnych działających na podstawie przepisów odrębnych ustaw, lub
przez organy (urzędy) władzy lub administracji państwowej albo samorządowej oraz jednostki organizacyjne im podległe lub przez nie nadzorowane, lub
przez osoby pełniące funkcje obywatelskie, o których mowa w art. 13 pkt 5, w związku z wykonywaniem tych funkcji.

W art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy posłużono się terminem „podróż” bez określenia „służbowa”, dlatego też zakres tego zwolnienia nie ogranicza się jedynie do podróży służbowych, w rozumieniu art. 775 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy, ale do wszelkich podróży osób niebędących pracownikami, pod warunkiem, że wypłacone diety i inne należności nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów przez podmiot otrzymujący świadczenie, oraz zostały poniesione w celu osiągnięcia przychodów przez podmiot je finansujący (art. 21 ust. 13 ustawy).

Omawiane zwolnienie jest limitowane obowiązującym od dnia 1 marca 2013 r. rozporządzeniem Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 stycznia 2013 r. w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej (Dz. U. z 2013 r., poz. 167).

Zgodnie z treścią § 2 rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej, z tytułu podróży krajowej oraz podróży zagranicznej, odbywanej w terminie i miejscu określonym przez pracodawcę, pracownikowi przysługują:

diety;
zwrot kosztów:
1. przejazdów,
2. dojazdów środkami komunikacji miejscowej,
3. noclegów,
4. innych niezbędnych udokumentowanych wydatków, określonych lub uznanych przez pracodawcę odpowiednio do uzasadnionych potrzeb.

W myśl § 3 ust. 1 ww. rozporządzenia, środek transportu właściwy do odbycia podróży krajowej lub podróży zagranicznej, a także jego rodzaj i klasę, określa pracodawca.

Pracownikowi przysługuje zwrot kosztów przejazdu w wysokości udokumentowanej biletami lub fakturami obejmującymi cenę biletu środka transportu, wraz ze związanymi z nimi opłatami dodatkowymi, w tym miejscówkami, z uwzględnieniem posiadanej przez pracownika ulgi na dany środek transportu, bez względu na to, z jakiego tytułu ulga przysługuje (ust. 2 § 3 ww. rozporządzenia).

Zgodnie z § 3 ust. 3 ww. rozporządzenia, na wniosek pracownika pracodawca może wyrazić zgodę na przejazd w podróży krajowej lub podróży zagranicznej samochodem osobowym, motocyklem lub motorowerem niebędącym własnością pracodawcy. W przypadkach, o których mowa w ust. 3, pracownikowi przysługuje zwrot kosztów przejazdu w wysokości stanowiącej iloczyn przejechanych kilometrów przez stawkę za jeden kilometr przebiegu, ustaloną przez pracodawcę, która nie może być wyższa niż określona w przepisach wydanych na podstawie art. 34a ust. 2 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym (Dz. U. z 2016 r. poz. 1907, z późn. zm.).

Jak stanowi 4 ust. 1 cytowanego rozporządzenia, pracownikowi, który w czasie podróży krajowej lub podróży zagranicznej poniósł inne niezbędne wydatki związane z tą podróżą określone lub uznane przez pracodawcę, zwraca się je w udokumentowanej wysokości.

Na podstawie § 4 ust. 2 rozporządzenia, wydatki, o których mowa w ust. 1, obejmują opłaty za bagaż, przejazd drogami płatnymi i autostradami, postój w strefie płatnego parkowania, miejsca parkingowe oraz inne niezbędne wydatki wiążące się bezpośrednio z odbywaniem podróży krajowej lub podróży zagranicznej.

Natomiast zgodnie z § 6 ust. 1 Rozdziału 2 ww. rozporządzenia odnoszącego się do podróży krajowych, miejscowość rozpoczęcia i zakończenia podróży krajowej określa pracodawca.

W myśl § 7 ust. 1 rozporządzenia, dieta w czasie podróży krajowej jest przeznaczona na pokrycie zwiększonych kosztów wyżywienia i wynosi 30 zł za dobę podróży.

Z kolei jak stanowi § 7 ust. 2 ww. rozporządzenia, należność z tytułu diet oblicza się za czas od rozpoczęcia podróży krajowej (wyjazdu) do powrotu (przyjazdu) po wykonaniu zadania służbowego w następujący sposób:

jeżeli podróż trwa nie dłużej niż dobę i wynosi:
1. mniej niż 8 godzin – dieta nie przysługuje,
2. od 8 do 12 godzin – przysługuje 50% diety,
3. ponad 12 godzin – przysługuje dieta w pełnej wysokości;
jeżeli podróż trwa dłużej niż dobę, za każdą dobę przysługuje dieta w pełnej wysokości, a za niepełną ale rozpoczętą dobę:
1. do 8 godzin – przysługuje 50% diety,
2. ponad 8 godzin – przysługuj dieta w pełnej wysokości.

Stosownie do § 7 ust. 3 rozporządzenia, dieta nie przysługuje:

za czas delegowania do miejscowości pobytu stałego lub czasowego pracownika oraz w przypadkach, o których mowa w 10;
jeżeli pracownikowi zapewniono bezpłatne całodzienne wyżywienie.

Zgodnie z § 7 ust. 4 ww. rozporządzenia, kwotę diety, o której mowa w ust. 1, zmniejsza się o koszt zapewnionego bezpłatnego wyżywienia, przyjmując, że każdy posiłek stanowi odpowiednio:

śniadanie – 25% diety;
obiad – 50% diety;
kolacja – 25% diety.

W przypadku korzystania przez pracownika z usługi hotelarskiej, w ramach której zapewniono wyżywienie, przepisy ust. 4 stosuje się odpowiednio (§ 7 ust. 5 ww. rozporządzenia).

W myśl § 8 ust. 1 ww. rozporządzenia, za nocleg podczas podróży krajowej w obiekcie świadczącym usługi hotelarskie pracownikowi przysługuje zwrot kosztów w wysokości stwierdzonej rachunkiem, jednak nie wyższej za jedną dobę hotelową niż dwudziestokrotność stawki diety. W uzasadnionych przypadkach pracodawca może wyrazić zgodę na zwrot kosztów noclegu stwierdzonych rachunkiem w wysokości przekraczającej limit, o którym mowa w ust. 1 (ust. 2 § 8 ww. rozporządzenia).

W uzasadnionych przypadkach pracodawca może wyrazić zgodę na zwrot kosztów noclegu stwierdzonych rachunkiem w wysokości przekraczającej limit, o którym mowa w ust. 1 (ust. 2 § 8 ww. rozporządzenia).

Zgodnie z § 8 ust. 3 rozporządzenia, pracownikowi, któremu nie zapewniono bezpłatnego noclegu, i który nie przedłożył rachunku, o którym mowa w ust. 1, przysługuje ryczałt za każdy nocleg w wysokości 150% diety.

Stosownie do § 9 ust. 1 cytowanego rozporządzenia, za każdą rozpoczętą dobę pobytu w podróży krajowej pracownikowi przysługuje ryczałt na pokrycie kosztów dojazdów środkami komunikacji miejscowej w wysokości 20% diety.

Ryczałt, o którym mowa w ust. 1, nie przysługuje, jeżeli pracownik nie ponosi kosztów dojazdów (§ 9 ust. 2 rozporządzenia).

Przepisu ust. 1 nie stosuje się, jeżeli na wniosek pracownika pracodawca wyrazi zgodę na pokrycie udokumentowanych kosztów dojazdów środkami komunikacji miejscowej (§ 9 ust. 3 rozporządzenia).

Natomiast zgodnie z § 13 ust. 1 Rozdziału 3 ww. rozporządzenia dotyczącego podróży zagranicznych, dieta w czasie podróży zagranicznej jest przeznaczona na pokrycie kosztów wyżywienia i inne drobne wydatki.

Dieta przysługuje w wysokości obowiązującej dla docelowego państwa podróży zagranicznej. W przypadku podróży zagranicznej odbywanej do dwóch lub więcej państw pracodawca może ustalić więcej niż jedno państwo docelowe (§ 13 ust. 2 rozporządzenia).

Jak stanowi ust. 3 § 13 rozporządzenia, należność z tytułu diet oblicza się w następujący sposób:

za każdą dobę podróży zagranicznej przysługuje dieta w pełnej wysokości;
za niepełną dobę podróży zagranicznej:
1. do 8 godzin - przysługuje 1/3 diety,
2. ponad 8 do 12 godzin - przysługuje 50% diety,
3. ponad 12 godzin - przysługuje dieta w pełnej wysokości.

Wysokość diety za dobę podróży zagranicznej w poszczególnych państwach jest określona w załączniku do rozporządzenia (§ 13 ust. 4 ww. rozporządzenia).

Stosownie do § 14 ust. 1 rozporządzenia, pracownikowi, któremu zapewniono w czasie podróży zagranicznej bezpłatne, całodzienne wyżywienie, przysługuje 25% diety ustalonej zgodnie z § 13 ust 3.

Jak wynika z ust. 2 § 14 rozporządzenia, kwotę diety zmniejsza się o koszt zapewnionego bezpłatnego wyżywienia, przyjmując, że każdy posiłek stanowi odpowiednio:

śniadanie – 15% diety;
obiad – 30% diety;
kolacja – 30% diety.

W przypadku korzystania przez pracownika z usługi hotelarskiej, w ramach której zapewniono wyżywienie, przepisy ust. 2 stosuje się odpowiednio (§ 14 ust. 3 rozporządzenia).

W myśl § 16 ust. 1 rozporządzenia, za nocleg podczas podróży zagranicznej pracownikowi przysługuje zwrot kosztów w wysokości stwierdzonej rachunkiem, w granicach limitu określonego w poszczególnych państwach w załączniku do rozporządzenia.

W razie nieprzedłożenia rachunku za nocleg, pracownikowi przysługuje ryczałt w wysokości 25% limitu, o którym mowa w ust. 1. Ryczałt ten nie przysługuje za czas przejazdu (ust. 2 § 16 rozporządzenia).

W uzasadnionych przypadkach pracodawca może wyrazić zgodę na zwrot kosztów za nocleg, stwierdzonych rachunkiem w wysokości przekraczającej limit, o którym mowa w ust. 1 (ust. 3 § 16 ww. rozporządzenia).

Zgodnie z § 17 ust. 1 cytowanego rozporządzenia, pracownikowi przysługuje ryczałt na pokrycie kosztów dojazdu z i do dworca kolejowego, autobusowego, portu lotniczego lub morskiego w wysokości jednej diety w miejscowości docelowej za granicą oraz w każdej innej miejscowości za granicą, w której pracownik korzystał z noclegu.

W przypadku gdy pracownik ponosi koszty dojazdu, o których mowa w ust. 1, wyłącznie w jedną stronę, przysługuje ryczałt w wysokości 50% diety.

Stosownie do ust. 3 § 17 rozporządzenia, na pokrycie kosztów dojazdów środkami komunikacji miejscowej pracownikowi przysługuje ryczałt w wysokości 10% diety za każdą rozpoczętą dobę pobytu w podróży zagranicznej.

W myśl § 21 cytowanego rozporządzenia, w przypadku odbywania podróży zagranicznej w połączeniu z przejazdem na obszarze kraju, przepisy rozdziału 2 stosuje się odpowiednio.

W odniesieniu do pokrywania przez Spółkę kosztów towarzyszących wykonywaniu umowy zlecenia/o dzieło przez Zleceniobiorców oraz kosztów uczestnictwa w Spotkaniach przez Uczestników Spotkań, takich jak koszty przejazdu, zarówno w podróży krajowej i zagranicznej korzystać będą ze zwolnienia z podatku dochodowego do wysokości, jaka wynika z treści zacytowanego powyżej § 3 ust. 2 rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej, tj. do wysokości udokumentowanej biletami lub fakturami obejmującymi cenę biletu środka transportu wraz ze związanymi z nimi opłatami dodatkowymi, w tym miejscówkami, z uwzględnieniem posiadanej przez pracownika ulgi na dany środek transportu, bez względu na to, z jakiego tytułu ulga przysługuje. W przypadku wyrażenia zgody przez pracodawcę na przejazd w podróży krajowej lub podróży zagranicznej samochodem osobowym, motocyklem lub motorowerem niebędącym własnością pracodawcy, pracownikowi przysługuje zwrot kosztów przejazdu w wysokości stanowiącej iloczyn, ustalona przez pracodawcę, która nie może być wyższa niż określona w przepisach wydanych na podstawie art. 34a ust. 2 ustawy o transporcie drogowym.

W dalszej kolejności odnosząc się do prawidłowości stanowiska Spółki dotyczącego kosztów zakwaterowania/noclegu w miejscowości, w której Zleceniobiorcy będą wykonywać umowę zlecenia/o dzieło lub Uczestnicy będą uczestniczyć w Spotkaniu, organ podatkowy stwierdza, że w przypadku podróży odbywanej:

na terenie kraju zakwaterowanie/nocleg podczas podróży w obiekcie świadczącym usługi hotelarskie pracownikowi przysługuje zwrot kosztów w wysokości stwierdzonej rachunkiem, jednak nie wyższej za jedną dobę hotelową niż dwudziestokrotność stawki diety. W uzasadnionych przypadkach pracodawca może wyrazić zgodę na zwrot kosztów noclegu stwierdzonych rachunkiem w wysokości przekraczającej limit, o którym mowa w ust. 1 (§ 8 ust. 1 - 2 ww. rozporządzenia),

poza granicami kraju – zakwaterowanie/nocleg podczas podróży pracownikowi przysługuje zwrot kosztów w wysokości stwierdzonej rachunkiem, w granicach limitu określonego w poszczególnych państwach w załączniku do rozporządzenia. W uzasadnionych przypadkach pracodawca może wyrazić zgodę na zwrot kosztów za nocleg, stwierdzonych rachunkiem, w wysokości przekraczającej limit, o którym mowa w ust. 1 (§ 16 ust. l i ust. 3 ww. rozporządzenia).

Zatem należy stwierdzić, że w sytuacji, gdy Spółka pokryje koszty noclegu w wysokości przekraczającej limity określone w cytowanym rozporządzeniu, uznając taki przypadek jako uzasadniony, wówczas pokryte przez Spółkę koszty w wysokości stwierdzonej rachunkiem w odniesieniu do Zleceniobiorcy/Uczestnika Spotkania, będą wolne od podatku dochodowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jeżeli w przedmiotowej sprawie Spółka, zawsze za uprzednio wyrażoną przez siebie zgodą ponosić będzie koszty związane z zakwaterowaniem/noclegiem: Zleceniobiorcy w miejscowości wykonywania umowy zlecenia/o dzieło i Uczestnika Spotkania w miejscowości, w której odbywać się będzie Spotkanie, równowartość pokrywanych przez Spółkę kosztów obejmujących całą wysokość rachunku hotelowego zwolniona będzie z podatku dochodowego od osób fizycznych.

Do kosztów wyżywienia Zleceniobiorców/Uczestników Spotkań zastosowanie znajdzie § 7 oraz § 13 rozporządzenia. Zgodnie z § 7 Dieta w czasie podróży krajowej jest przeznaczona na pokrycie zwiększonych kosztów wyżywienia i wynosi 30 zł za dobę podróży. Zgodnie z ust. 3 pkt 2 dieta nie przysługuje jeżeli pracownikowi zapewniono bezpłatne całodzienne wyżywienie. Z kolei § 13 rozporządzenia dotyczy podróży poza granicami kraju i stanowi, że dieta w czasie podróży zagranicznej jest przeznaczona na pokrycie kosztów wyżywienia i inne drobne wydatki (ust. 1). Z kolei ust. 2 stanowi, że dieta przysługuje w wysokości obowiązującej dla docelowego państwa podróży zagranicznej. W przypadku podróży zagranicznej odbywanej do dwóch lub więcej państw pracodawca może ustalić więcej niż jedno państwo docelowe.

Należy zatem zgodzić się z Wnioskodawcą, że dla celów zastosowania zwolnienia od podatku dochodowego od osób fizycznych diet i innych należności za czas podróży osoby niebędącej pracownikiem, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy o PIT, powyższe oznacza, że Limit Zwolnienia obejmuje koszty wyżywienia do wysokości wskazanych w Rozporządzeniu (w przypadku, gdy w ramach noclegu w hotelu zapewnione jest śniadanie, kwota limitu ulega zmniejszeniu na podstawie § 7 pkt 4 rozporządzenia). W przypadku, gdy koszty wyżywienia pokryte przez Spółkę przekroczą Limit Zwolnienia, wówczas różnica stanowić będzie przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych (nie będzie objęte zwolnieniem).

Natomiast z uwagi na fakt, że w art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ww. ustawy, dotyczącym podróży osoby niebędącej pracownikiem mowa jest wyłącznie o podróży w rozumieniu potocznym, przez „inne niezbędne wydatki”, o których mowa w § 2 pkt 2 lit. d) cyt. rozporządzenia, należy rozumieć wyłącznie wydatki związane bezpośrednio z odbywaniem podróży, a nie wydatki związane z realizacją celu podróży (np. udział w spotkaniu, konferencji, kongresie, itd.). Dlatego też do innych kosztów związanych z uczestnictwem Zleceniobiorców/Uczestników Spotkań przewidzianych w powołanym rozporządzeniu ( tj. „innych niezbędnych udokumentowanych wydatków, określonych lub uznanych przez pracodawcę odpowiednio do uzasadnionych potrzeb”) można zaliczyć wyłącznie wydatki związane stricte z podróżowaniem (przemieszczaniem się).

Stosownie do art. 41 ust. 1 ww. ustawy, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Artykuł 42 ust. 1 ww. ustawy stanowi, że płatnicy, o których mowa w art. 41, przekazują kwoty pobranych zaliczek na podatek oraz kwoty zryczałtowanego podatku w terminie do dnia 20 miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki (podatek) – na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby (…).

Zgodnie z art. 42 ust. 1a ww. ustawy, w terminie do końca stycznia roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa w art. 41, są obowiązani przesłać do urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby, roczne deklaracje, według ustalonego wzoru (PIT-4R).

W myśl art. 42a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów i w terminie do końca lutego następnego roku podatkowego przekazać podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych.

Pokrycie przez Spółkę kosztów Uczestnikom Spotkań spowoduje powstanie u tych Uczestników przychodu z innych źródeł, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, w zw. z art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zaś pokrycie przez Spółkę kosztów związanych z wykonywaniem umowy zarówno przez Zleceniobiorców prowadzących działalność gospodarczą, dla których udział w Spotkaniach nie będzie związany z ich działalnością gospodarczą oraz Zleceniobiorców nieprowadzących działalności gospodarczej, spowoduje powstanie u nich przychodu z działalności wykonywanej osobiście, o którym mowa w art. 13 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przychód ten będzie podlegać co do zasady zwolnieniu z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b). Zakres powyższego zwolnienia jest ograniczony do wysokości Limitu Zwolnienia określonego w przepisach rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 stycznia 2013 r. w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej.

W odniesieniu do Uczestników Spotkań, w zakresie, w jakim ponoszone przez Spółkę koszty podlegają zwolnieniu z podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) do wysokości Limitu określonego w rozporządzeniu, na Spółce nie będzie spoczywać obowiązek sporządzenia informacji PIT-8C i przekazania ich Uczestnikom Spotkań oraz właściwym organom podatkowym.

W przypadku przekroczenia Limitów określonych w ww. Rozporządzeniu na Spółce będą ciążyły obowiązki informacyjne wynikające z treści zacytowanego powyżej art. 42a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, polegające na sporządzeniu i przekazaniu w stosownym terminie informacji PIT-8C podatnikowi oraz właściwemu organowi podatkowemu, w której Spółka zobowiązana będzie wykazać przychód obejmujący nadwyżkę ponad kwotę wynikającą ze zwolnienia z art. 21 ust. 1 pkt 16 lit b). Z tego tytułu na Spółce nie będzie ciążyć obowiązek pobrania i uiszczenia zaliczki na podatek dochodowy.

W odniesieniu natomiast do Zleceniobiorców, w przypadku przekroczenia Limitów zawartych w ww. Rozporządzeniu, odnoszących się do zwolnienia zawartego w art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b), na Spółce ciążyć będą obowiązki płatnika wynikające z treści zacytowanego powyżej art. 41 ust. 1 oraz art. 42 ust. 1 i ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, polegające na obliczeniu i pobraniu zaliczki na podatek dochodowy, przekazaniu jej w stosownym terminie do właściwego Urzędu Skarbowego oraz przekazaniu podatnikowi oraz właściwemu Urzędowi Skarbowemu imiennej informacji (PIT-11) o dochodach i pobranych zaliczkach.

Końcowo – odnosząc się do powołanych przez Spółkę interpretacji organów podatkowych wskazać należy, że orzeczenia te nie są wiążące dla tutejszego organu. Interpretacje organów podatkowych dotyczą tylko konkretnej, indywidualnej sprawy, osadzonej w określonym stanie faktycznym i tylko w tej sprawie rozstrzygnięcie w każdej z nich zawarte jest wiążące. W związku z tym, organy podatkowe mimo, iż w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkują się wydanymi rozstrzygnięciami - nie tylko innych organów podatkowych, jednak nie stosują wprost tych rozstrzygnięć także i z tego zwykłego powodu, iż nie stanowią one materialnego prawa podatkowego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin